Νεος φαεινος αστηρ στη Λαρισα: Αγγελος Πετρουλακης, πρωην αστυφυλακας και ...εκλεκτος του θλιβερου Ιερωνυμου Νικολοπουλου. Ο θλιβερος Ιερωνυμος Νικολοπουλος, μαλλον δεν γνωριζει να ξεχωριζει τα πνευματα του καλου και του κακου και ετσι συνεταιριζεται ετεροκλητα στοιχεια που ποιουν ατιμια στο σωμα της Εκκλησιας. Με τον Πετρουλακη θα ασχοληθουμε και εμεις, αφου ...φτυνει δημοσια τους Γιγαντες και εναγκαλιζεται τις ...μουμιες!!!! Μια πρωτη γευσι Πετρουλακη το παρακατω απαντητικο κειμενο των ηρωικων Λαρισαιων Χριστιανων. Πετρουλακη, oχι ψηλα, αλλα χαμηλα πρεπει να κοιτας, οπου περιφερεται η ....γιαγια του τερατομορφου Καζαντακη η ...μαιμου...Θελουμε να ελπιζουμε οτι δεν πιστευεις οτι ειναι ...μαϊμου και η δικια σου η γιαγια, οπως πιστευει και ισχυριζεται και ο λατρευτος σου Τερατομορφος Καζαντζακης. Μαθαινουμε οτι εκαμες στο παιδι σου ...πολιτικη κηδεια. Γιατι αραγε; Αρνουμαστε να πιστεψουμε οτι δεχεσαι τα Σχιζοφρενικα πιστευματα του πιθηκανθρωπου Καζαντζακη. Αληθεια τι ....αξιοθαυμαστο, ακουσμα και λαλημα: Εγω δεν ειμαι κανακαρικο προνομιουχο πλασμα του Θεου...ειμαι ενας χαλκας απ την απεραντη αλυσιδα τα ζωα, εγγονος, δισεγγονος του πιθηκου. Και αν ξυσεις λιγο το πετσι μου θα βρεις απο κατω τη γιαγια μου τη μαϊμου... ΟΥΣΤ ΠΑΛΗΟΓΡΗΑ, ΟΥΣΤ!!!!!!

Νεος φαεινος αστηρ στη Λαρισα: Αγγελος Πετρουλακης, πρωην αστυφυλακας και ...εκλεκτος του θλιβερου Ιερωνυμου Νικολοπουλου.
Ο θλιβερος Ιερωνυμος Νικολοπουλος, μαλλον δεν γνωριζει να ξεχωριζει τα πνευματα του καλου και του κακου και ετσι συνεταιριζεται ετεροκλητα στοιχεια που ποιουν ατιμια στο σωμα της Εκκλησιας. 
Με τον Πετρουλακη θα ασχοληθουμε και εμεις, αφου ...φτυνει δημοσια τους Γιγαντες και εναγκαλιζεται τις ...μουμιες!!!!
Μια πρωτη γευσι Πετρουλακη το παρακατω απαντητικο κειμενο των ηρωικων Λαρισαιων Χριστιανων.
Πετρουλακη, oχι ψηλα, αλλα χαμηλα πρεπει να κοιτας, οπου περιφερεται η ....γιαγια του τερατομορφου Καζαντακη η ...μαιμου...Θελουμε να ελπιζουμε οτι δεν πιστευεις οτι ειναι ...μαϊμου και η δικια σου η γιαγια, οπως πιστευει και ισχυριζεται και ο λατρευτος σου Τερατομορφος Καζαντζακης.
Μαθαινουμε οτι εκαμες στο παιδι σου ...πολιτικη κηδεια. Γιατι αραγε; Αρνουμαστε να πιστεψουμε οτι δεχεσαι τα Σχιζοφρενικα πιστευματα του πιθηκανθρωπου Καζαντζακη.
Αληθεια τι ....αξιοθαυμαστο, ακουσμα και λαλημα:
Εγω δεν ειμαι κανακαρικο προνομιουχο πλασμα του Θεου...ειμαι ενας χαλκας απ την απεραντη αλυσιδα τα ζωα, εγγονος, δισεγγονος του πιθηκου. 
Και αν ξυσεις λιγο το πετσι μου θα βρεις απο κατω τη γιαγια μου τη μαϊμου...  
ΟΥΣΤ ΠΑΛΗΟΓΡΗΑ, ΟΥΣΤ!!!!!!

-------------------------
Μ Ι Α  Α Π Α Ν Τ Η Σ Η 
Σ Ε  Κ Α Κ Ο Β Ο Υ Λ Ο 
Δ Η Μ Ο Σ Ι Ε Υ Μ Α

Ναι, δεν ανεβαίνει σε γαϊδουράκι. Όμως χρησιμοποιεί το αστικό λεωφορείο…»
(Αγγ. Πετρ.) Πρώην αστυνομικός κυκλοφόρησε διαδικτυακά άρθρο με ένα ελκυστικό τίτλο: «Ναι, δεν ανεβαίνει σε γαϊδουράκι. Όμως χρησιμοποιεί το αστικό λεωφορείο…», αναφερόμενος στον νέο επίσκοπο αλλά και σε παρελθόντα “χριστιανικά”. Είναι ένα κείμενο με γράμματα όμορφα, αλλά με τρομερά “λάθη” και με κηλίδες που θλίβουν και εξοργίζουν. Θα περιμέναμε κάποτε να σταματήσει η θεατρική παράσταση του μύθου με τα “παρελθόντα χριστιανικά” ώστε να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια, σταματώντας την παραπληροφόρηση του λαού και διακόπτοντας το σπερμολόγο παραμύθι περί “οπαδών του πρώην”, τον “αυγοπόλεμο”, τον “πετροπόλεμο”… να βάλουν τέλος στις κατασκευασμένες δολοπλοκίες πετώντας τες στον καιάδα της λησμονιάς γιατί όταν τα ανασύρουν στην επιφάνεια, ξευτελίζουν τους ίδιους, ως ανθρώπινα όντα, και τις υπηρεσίες που εργάστηκαν. Παρ’ ότι πέρασαν 50 χρόνια από τότε, μερικοί προσπαθούν κατά καιρούς, να κρατήσουν ζωντανό αυτόν τον μύθο αναμεταδίδοντάς τον σαν ξεκούρδιστο γραμμόφωνο της παλιάς εποχής. Διαβάζοντας το δημοσίευμα του πρώην αστυνομικού της ασφάλειας – που τώρα δηλώνει δημοσιογράφος και λογοτέχνης – στάθηκα σκεφτικός, γεμάτος μελαγχολία. Έσκυψα στον όγκο του ιστορικού υλικού και έριξα μια ματιά στα πρόσωπα, που συνέβαλαν να ξεδιπλωθούν γεγονότα και καταστάσεις ατέλειωτης φρίκης που δεν συμπιέζονται στην παρτιτούρα ενός θρηνητικού εμβατηρίου. Δεν θα ασχοληθώ με τις αναλήθειες, που βγάζουν μάτι, και αναφέρονται στο νέο μητροπολίτη Λάρισας και Τυρνάβου π. Ιερώνυμο, όταν γράφει ότι: «ο ίδιος δεν τον γνωρίζει, δεν συζήτησε μαζί του ποτέ. Ξέρει το πρόσωπό του από φωτογραφίες, και το όνομά του… Ιερώνυμος…». Και συνεχίζει με το πιο ωραίο: «Παρασκευή, 17 Μαΐου, μεσημέρι – γράφει – συζητώ με φίλους. Η συζήτηση στρέφεται για λίγο στο νέο μητροπολίτη. Και έκπληκτος πληροφορούμαι κάτι που η πόλη μου δεν έχει ζήσει ποτέ άλλοτε. Ο ένας της συντροφιάς, λέει πως, από την κατοικία του για να βγει στην πόλη, χρησιμοποιεί το αστικό λεωφορείο. Ο άλλος λέει, πως πηγαίνει ο ίδιος στο ταχυδρομείο, αλλά και σε κάποιες υπηρεσίες, χωρίς να χρησιμοποιεί διάφορα πρόσωπα. Δυσπιστώ. Ο μητροπολίτης στο αστικό λεωφορείο! Φίλος μας δημοσιογράφος το επιβεβαιώνει. Κι ένας ακόμα…». Και όλα αυτά γίνονται – σημειώστε ημερομηνία – Παρασκευή 17 Μαΐου. Και σε δύο ημέρες μετά – 19 Μαΐου Κυριακή ώρα 5.30 το απόγευμα – τον βλέπουμε να βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αχιλλείου μαζί με τον “άγνωστο” μητροπολίτη Ιερώνυμο να κάθονται παρέα στο πάνελ παρουσιάζοντας το νέο περιοδικό της μητρόπολης “ΑΧΙΛΛΙ(ΕΙ)ΟΥ ΠΟΛΙΣ” και να είναι μάλιστα και μέλος τις τετραμελούς συντακτικής επιτροπής του περιοδικού (!). Να είναι σύμπτωση! Να είναι θαύμα!... Δεν θα αναφερόμασταν καθόλου στο θέμα, θα το αφήναμε στην κρίση του κάθε αναγνώστη να αξιολογήσει τον κάθε δημοσιογράφο-λογοτέχνη και πρώην αστυνομικό της ασφάλειας για τα αληθοφανή κατασκευάσματα. Το αναφέρουμε όμως διότι με τα παρακάτω γραφόμενα ο κύριος προσπάθησε να νοθεύσει το θησαυροφυλάκιο της ιστορίας ανέντιμα με προκατασκευασμένες και ανυπόστατες κατηγορίες. Γράφει: «… η πόλη μου είναι μια πόλη που πόνεσε με τα “χριστιανικά της”. Δεν πάνε πολλά χρόνια, που οπαδοί του πρώην μακαριστού μητροπολίτη Θεολόγου, οι λεγόμενοι “Θεολογικοί” κυνηγούσαν το μητροπολίτη Δημήτριο (Μπεκιάρη), να τον χτυπήσουν». 


Κύριε αστυνομικέ, ο π. Θεολόγος δεν είχε οπαδούς αλλά είχε πνευματικά παιδιά, πιστά μέλη της εκκλησίας, που έβλεπαν να αδικείται, να συκοφαντείται, να λοιδορείται… ο πατέρας τους και αντιδρούσαν, όπως στην πορεία της Εκκλησίας αντιδρούσαν στους διωγμούς των αγίων Χρυσοστόμου, Αθανασίου, Γρηγορίου, Νεκταρίου και δεκάδων χιλιάδων μαρτύρων. Στον ισχυρισμό ότι κυνηγούσαν τον μητρ. Δημήτριο να τον χτυπήσουν, ίσως δεν θάπρεπε να σας απαντήσω, διότι εδώ συνέβησαν αλλόκοτα πράγματα. Φθάσατε στο έσχατο σημείο, να προστατεύετε την παρανομία και να διώκετε, να φυλακίζετε, να δέρνετε αυτούς που ζητούσαν την εφαρμογή των νόμων και του Συντάγματος του ελληνικού κράτους. Για «να τον χτυπήσουν», που αναφέρετε, το γνωρίζετε ίσως καλύτερα από τον καθένα, γιατί η υπηρεσία σας – η αστυνομία – έστηνε ψευδή κατηγορητήρια και έστελνε Αγωνιζόμενους στα Δικαστήρια με σκοπό να κάμψει το φρόνημά τους γι’ αυτό οι αποφάσεις, σχεδόν όλες, ήταν ΑΘΩΩΤΙΚΕΣ, επειδή ήταν συντεταγμένες με ψεύτικες κατηγορίες. Και συνεχίζει: «ΜΑΤ και ενισχυμένες αστυνομικές φρουρές, διαδηλώσεις και πετροπόλεμοι. Μία Μεγάλη Εβδομάδα με συγκρούσεις σώμα με σώμα, με αυγοπόλεμο και πετροπόλεμο. Με κυνηγητό στους δρόμους. Με ενέδρες στο αυτοκίνητο του μητροπολίτη, όταν τολμούσε να βγει σε κάποιο χωριό της περιοχής. Αστυνομικοί που επέστρεφαν γδαρμένοι στα σπίτια τους, με τις στολές γεμάτες από σπασμένα αυγά». Εδώ ο κ. πρώην αστυνομικός για να “δικαιώσει” τις πράξεις της ντροπής και της παραφροσύνης, και να κρατήσει όρθιο το παράνομο κατεστημένο, συκοφαντεί τις διαμαρτυρίες του πληρώματος της Εκκλησίας, βάζο
ντας το ψέμα σαν ασπίδα των ενόχων. Τα παρακάτω περιστατικά συνθέτουν ένα κομπολόι ατελεύτητων αθλιοτήτων, διαφθοράς συνειδήσεων και κατάχρησης υπηρεσιακής αρμοδιότητας. Θα μνημονεύσω κάποια, ενδεικτικά, ως μια απολογία της εκτροπής των. Ο π. αστυνομικός, και τώρα δημοσιογράφος και λογοτέχνης, μιλάει για «μια Μεγάλη Εβδομάδα» αόριστα, ίσως, για λογοτεχνικούς λόγους ή γιατί τη λησμόνησε. Γι’ αυτό κι εμείς θα του θυμίσουμε, ότι ήταν τον Απρίλιο του 1990, και Μεγάλη Παρασκευή, στις 13 του μηνός, όταν τα παιδιά μετέφεραν στις γειτονιές το θρηνητικό μοιρολόι της Παναγίας: «Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα… σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι…». Αυτή την ημέρα επέλεξαν οι εξουσιάζοντες να στείλουν στη Λάρισα όλες τις δυνάμεις των ΜΑΤ της Ελλάδας, και όλες τις αστυνομικές δυνάμεις της Θεσσαλίας για να φυλάξουν την παρανομία και να πατάξουν την νομιμότητα. Το σχέδιο, καλά οργανωμένο, για το πότε θα άρχιζε η επιχείρηση διάλυσης της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας και το πώς θα την συκοφαντούσαν, διέρρευσε δημοσιογραφικά… Οι “ήρωες” αυτής της αποτρόπαιης σκηνοθεσίας κατόρθωσαν να εισχωρήσουν ανάμεσα στους χιλιάδες Αγωνιζόμενους, εφοδιασμένοι με τα κατάλληλα “εφόδια” (πέτρες, αυγά, αναπτήρες…) περιμένοντας το σινιάλο. Πριν ξεκινήσει το σκηνοθετημένο “σόου”, η ομάδα περιφρούρησης κατόρθωσε να εντοπίσει τον πρώτο “εμφυτευμένο” άνδρα με μια σακούλα νάυλον γεμάτη αυγά! Θεώρησαν πρέπον (σημειώστε λάθος) να τον παραδώσουν μαζί με το “κατασχεθέν” ενοχοποιητικό υλικό στον αστυνομικό Διευθυντή κ. Μιχόπουλο για την περαιτέρω νομική διαδικασία, ο οποίος έδειξε πως αιφνιδιάστηκε! Δεν άργησε όμως να τον ξεπροβοδίσει προς τα σκαλοπάτια της οδού Γεωργιάδου. Με το που ξεκίνησε το “σόου” και εμφανίστηκε ο δεσπότης Δημήτριος (Μπεκιάρης) σκεπασμένος με την καμπαρντίνα – ως ομπρέλα – κάποιου Παπαδημητρίου, οι συγκεντρωμένες Αγωνιζόμενες γυναίκες αντελήφθησαν άγνωστο γύναιο να ανοίγει την τσάντα την γεμάτη με αυγά, έτοιμη να αρχίσει τον “αυγοπόλεμο”. Γίνεται μια αναταραχή. Οι “φίλοι” αστυνομικοί, που ήταν επιφορτισμένοι να αγρυπνούν για την προστασία των… εμφυτευμένων τους, μόλις αντιλήφθηκαν την ανακάλυψη, χώθηκαν μέσα στο μπούγιο των γυναικών, την άρπαξαν και δημιουργώντας ένα τοίχος προστασίας, την φυγάδευσαν. Τι έγινε; Ποια ήταν; Πώς βρέθηκε μέσα στους Αγωνιζόμενους μια άγνωστη με αυγά φορτωμένη; Μην το ερευνάτε γιατί αυτά αποτελούν… κρατικά απόκρυφα! Ο λαός με φωνές ζητούσε να τηρηθούν οι νόμοι του κράτους, να μην παραβιάζουν το Σύνταγμα και να εφαρμόζουν τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Χώρας (ΣτΕ). Οι αποδοκιμασίες δονούσαν τη γύρω περιοχή. «Οι παράνομοι ουκ ηβουλήθησαν συνιέναι» (υμν. Μ. Παρασκευής). Ανησύχησαν και έβαλαν σε ενέργεια τα γκλομπς των οργάνων καταστολής. Άρχισε διωγμός, ξέσπασε κύμα μίσους – γιατί; – τους έπιασε μανία εξόντωσης, ξυλοφόρτωναν αθώους γέροντες, νέους, γυναίκες και παιδιά. Κι ενώ τα νοσοκομειακά αυτοκίνητα μάζευαν τους τραυματίες και τα θύματα, οι ασπιδοφόροι προσπαθούσαν με την βία να καταπνίξουν τη δικαιολογημένη αντίδραση του πιστού πληρώματος της εκκλησίας, προφασιζόμενοι την αναταραχή, ενώ η μόνη επιδίωξη των παρανομούντων – κράτους και Εκκλησία – ήταν να πάψει να μιλάει ο λαός του Θεού, να μην ακούγεται η φωνή του, να μη διαταράσσεται η θολή γαλήνη τους, ώστε να μην τους γίνεται καμιά υπόμνηση των ανομημάτων τους! Τα μέσα ενημέρωσης ντύθηκαν με τον μανδύα της αληθοφάνειας και με τους δόλιους σχεδιασμούς και τις δόλιες κινήσεις τους έγιναν θεραπαινίδες των αντικανονικών και άνομων συμφερόντων. Η αποτύπωση των γεγονότων έδειξε την επεξεργασία και την αλλοίωση των πραγματικών ιστορικών στοιχείων από την ευκαιριακή σκοπιμότητα. Οι γενιές, που θα ακολουθήσουν, θα διαβάζουν τα ανόθευτα κείμενα και θα τρομάζουν, θα στύβουν τα γεγονότα και θα βλέπουν να τρέχει αίμα, θα ακούν τα χρονικά και θα αγριεύουν. Κύριε, πρώην αστυνομικέ, που τώρα δηλώνεις δημοσιογράφος, πρέπει να γνωρίζεις ότι η δημοσιογραφία είναι ταπεινή διακονία της αλήθειας και του δικαίου, καλλιεργεί το ήθος και εξοστρακίζει την φαυλότητα. Μια αλλοτριωμένη δημοσιογραφία είναι χαλκάς δουλείας, είναι διασυρμός της αξιοπρέπειας, αφαίρεση της ελευθερίας, αιχμαλωσία της υπευθυνότητας. Ο δημοσιογράφος είναι ένας οδηγητής του λαού, που αναζητάει με πάθος την έντιμη πληροφόρηση, και ο ίδιος γίνεται φραγμός στην υπέρβαση και στην κατάχρηση. Αναγκάζομαι με λύπη, αλλά και πικρία, αφού συκοφαντείτε ένα κόσμο ολόκληρο Αγωνιζόμενων (“Θεολογικών”) να φέρω στην μνήμη σας το συνταρακτικότερο γεγονός για το οποίο δεν σύρατε, σαν… έντιμος δημοσιογράφος, ούτε μια αράδα επί τριάκοντα χρόνια, που είχε γίνει το πρώτο θέμα στα μέσα ενημέρωσης για μία μόνο ημέρα και μετά, ως δια μαγείας έσβησε – “ξεχάστηκε” από τους πάντες! Τι έγινε άραγε; Ποια πρόσωπα υψηλά κρύβονταν πίσω; Σας το υπενθυμίζω: Μετά τα παραπάνω αναφερόμενα (γεγονότα Μ. Παρασκευής) και σε ένα μήνα μέσα, την ημέρα της εορτής του πολιούχου μας Αγίου Αχιλλείου (15 Μαΐου 1990) στην ώρα της Θείας Λειτουργίας, χοροστατούντων επτά (7) επισκόπων, συνέβη το απίθανο γεγονός, να εκραγεί βόμβα εντός του ναού, που ήταν γερά αστυνομοκρατούμενος και λίγο αργότερα με την περιφορά της εικόνας και των ιερών Λειψάνων, πλησιάζοντας στο Αρχαίο Θέατρο εξερράγη και δεύτερη! Οι έρευνες που έγιναν, και τα αποτυπώματα που συνέλεξαν οι ανακριτικές αρχές έδειξαν τους ενόχους! Ποιοι να ήταν οι δράστες; Τους έμαθε κανείς; Το πρωτόγνωρο αυτό γεγονός τις αμέσως επόμενες ημέρες, κάλυψε του τάφου σιωπή. Οι δημοσιογραφικοί κάλαμοι έπαθαν αφλογιστία. Οι συντάκτες των ειδήσεων και των ρεπορτάζ το ξέχασαν. Ο αστυν. Διευθυντής “συνταξιοδοτήθηκε”. Μέρος της ηγεσίας άλλαξε πόστα ή μετατέθηκε για “υπηρεσιακούς” λόγους. Η σκηνοθετημένη επιχείρηση σπίλωσης των Αγωνιζόμενων (των Θεολογικών οπαδών, όπως αρέσκεστε να τους αποκαλείτε κ. πρώην …), που για μέρες εργάστηκαν να την οργανώσουν, έγινε το Βατερλώ τους! «Αστυνομικοί – γράφετε –επέστρεφαν γδαρμένοι στα σπίτια τους, με τις στολές γεμάτες από σπασμένα αυγά». Τα πρόσωπα και τα γεγονότα όταν καταχωρούνται ως ιστορικές μνήμες, κύριε πρώην, ελέγχονται και ταξινομούνται. “Εκάστου το έργο το πυρ δοκιμάζει”. Εξακριβώνεται η αλήθεια ή η αναλήθεια. Αυτό που προσπαθήσατε να λανσάρετε ως γεγονότα ιστορικά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, διότι, έγιναν μεν, αλλά, άλλοι ήταν οι συντελεστές της θεατρικής παράστασης κι όχι εκείνοι που επιθυμείτε να εμφανίσετε. Μας θυμίσατε τις τελευταίες παραστάσεις στις συγκεντρώσεις για την Μακεδονία στο Σύνταγμα με τους κουκουλοφόρους – ευτυχώς δεν τους είχατε τότε – που έβγαιναν από το προαύλιο της Βουλής, περνούσαν μέσα από τις διμοιρίες των ΜΑΤ, πετούσαν μολότοφ, χτυπούσαν, έβαζαν φωτιές… Τα ΜΑΤ έριχναν καπνογόνα, δακρυγόνα για να τους διαλύσουν υποτίθεται! Μέσα στην αναμπουμπούλα οι κουκουλοφόροι περνώντας δίπλα από τα ΜΑΤ ξανάμπαιναν στο προαύλιο της Βουλής. Κατά τα άλλα, έφταιξαν αυτοί που πήγαν οικογενειακώς – γονείς, παιδιά, εγγόνια – να διαμαρτυρηθούν για το ξεπούλημα της Μακεδονίας! Και το ωραιότερο ήταν η ανακοίνωση της αστυνομίας που έλεγε: «Έγινε προσπάθεια κατάληψης της Βουλής». Από ποιους; Από τους “χούλιγκανς” νομοταγής πολίτες ασφαλώς (sic). Κύριοι Πετρουλάκη & Σια, εκείνο που θέλω να βγάλω από μέσα μου, είναι η οδύνη και η βαθειά θλίψη. Θέλω να φωνάξω δυνατά. Θέλω να σας κάνω μια δραματική έκκληση. Σταματήστε επί τέλους να παρουσιάζετε το ψέμα για αλήθεια. Σταματήστε… να πλαστογραφείτε τα πραγματικά γεγονότα. Σταματήστε… να μεταδίδετε καλλωπισμένη την προπαγάνδα. Σταματήστε… να χαράζετε παραπλανητικές κατευθύνσεις. Σταματήστε… το αταίριαστο ιντερμέτζο σας. Σταματήστε… τον μηχανισμό της παραπληροφόρησης. Σταματήστε… να σκοτώνετε την ειλικρίνεια. Σταματήστε… Σταματήστε… Σταματήστε…! Πέστε την αλήθεια ή τουλάχιστον, αν δεν μπορείτε, σιωπήστε, διότι ο τρόμος που ζήσαμε δεν περιγράφεται. Στραγγαλίσατε την αξιοπρέπειά μας. Περάσαμε ώρες ανείπωτης αγωνίας. Φοβηθήκαμε, πονέσαμε, κλάψαμε. Είδαμε στιγμές να μεταβάλλονται οι συγκεντρώσεις σε κόλαση και το μέλλον να προβάλλεται σε εφιάλτη. Συρθήκαμε βίαια σαν τους μεγαλύτερους κακούργους. Πληρώσαμε το πιο ακριβό τίμημα στις δυνάμεις καταστολής. Χρόνια μας πυροβολείτε με ασίγαστο πάθος. Ο κορεσμός δεν στόμωσε τα πυροβόλα σας; Μετά από τόσες δεκαετίες δεν ανακόπηκε η ορμή σας, σχηματίζοντας εκατοντάδες δικαστικούς φακέλους, σπιλώνοντας και πληγώνοντας αθώες υπάρξεις, δίχως να νοιώθουν αναστολές. Ζήσαμε σκηνές φρίκης και απανθρωπιάς, που έμειναν στη μνήμη μας και στο σκευοφυλάκιο της ιστορίας για να στιγματίζουν την εποχή μας δεχόμενοι ένα αμείλικτο “κατηγορώ” των επόμενων γενεών. Αν ρωτήσετε γιατί έγιναν όλα αυτά, η γραφίδα θα δυσκολευθεί να τα περιγράψει με κάποια λεπτομέρεια διότι θα χρειαστούν δεκάδες τόμοι και χιλιάδες σελίδες. Ο ιστορικός δε, που θα συγκεντρώσει τα στοιχεία για να κάνει τον απολογισμό, θα περιέλθει σε αμηχανία. Ο Σεραφειμικός οδοστρωτήρας ισοπέδωσε τα πάντα, αφού ως δόγμα του είχε το: «Εγώ αγίους δεν θέλω στην Εκκλησία». Κι επειδή ο Θεολόγος ήταν άγιος τον κάλεσε «να πάει να κόψει το λαιμό του» (εφημ. “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” 10/1/1992). Κύριε, πρώην αστυνομικέ της ασφάλειας, μας αιφνιδίασες, με την είδηση που την κρατούσες “κρυμμένη” τριάντα χρόνια. Την είδηση ότι υπάρχουν συνάδελφοί σου αστυνομικοί ΓΔΑΡΜΕΝΟΙ από οπαδούς του μακαριστού Θεολόγου, τους λεγόμενους «Θεολογικούς». Από την πρώτη στιγμή που διάβασα το ευφυολόγημά σου ένοιωσα το μυαλό μου να μπερδεύεται από εικόνες και περιστατικά. Για να ξεδιαλύνω τα πράγματα μέσα μου έτρεξα στο αρχείο ψάχνοντας επί ημέρες να βρω κάποιο σχετικό δημοσίευμα με το ΓΔΑΡΜΕΝΟ άνθρωπο, αλλά δεν βρήκα τίποτα! Ψάχνοντας, άγγιξαν τα δάκτυλά μου πολλές παλιές στημένες παγίδες. Είδαν τα μάτια μου εκατοντάδες φωτογραφίες, αποκόμματα εφημερίδων, περιοδικών, εκατοντάδες δικογραφίες και αστυνομικές μαρτυρικές καταθέσεις. Τίποτε το σχετικό. Έσφιξε η καρδιά μου όμως, όταν βρέθηκα μπροστά σε δημοσιεύματα της 15ης Μαΐου με 100 περίπου τραυματισμένους (και επτά βαριά) να νοσηλεύονται στο νοσοκομείο, καθώς και της 28ης Ιουλίου με πάνω από 150 τραυματισμένους στο νοσοκομείο και άλλους τόσους ελαφρύτερα, με τη διαφορά ότι τα θύματα ήταν Αγωνιζόμενοι. Πάγωσε το αίμα μου όταν είδα στις φωτογραφίες – αδιάψευστοι μάρτυρες – τους εκατοντάδες αιμόφυρτους από τα “αγιασμένα” γκλομπς των ΜΑΤ και τους δεκάδες σωριασμένους στο δρόμο από την συντονισμένη επιδρομή τους μετά τη χρήση των “ευλογημένων” δακρυγόνων-καπνογόνων για την κατάληψη του οχυρού των («Θεολογικών) Αγωνιζομένων!!! Και δεν σταματήσατε εδώ κύριε Πετρουλάκη – πρώην αστυνομικέ –. Ψαχουλεύοντας το αρχείο – αναπλάθοντας στην οθόνη του λογισμού μου τις δραματικές στιγμές που βιώσαμε –απροσδόκητα βρέθηκε μπροστά μου φωτογραφικό υλικό που με έκανε να θολώσουν τα μάτια μου και να σκοτεινιάσει ο ορίζοντας… Θυμήθηκα τι μου είχε περιγράψει σε “καφέ” ανώτερο στέλεχος της αστυνομίας, μακαρίτης τώρα. Κύριε Τασ… - μου είπε – παρά τρίχα την Πέμπτη 28 Ιουλίου 1994, δεν ζήσαμε την “σφαγή της Σμύρνης”, με το φορτίο από κοντόξυλα και τους μεταφερόμενους “τσέτες” έτοιμους να δράσουν αδιαφορώντας “ποιον θα πάρει ο Χάρος”! Η επιχείρηση δεν έγινε… και το φορτίο με τα κοντόξυλα την νύχτα εξαφανίστηκε. Κύριε, για να ηρεμήσετε συνειδησιακά – φαίνετε – αφήσατε τη γραφίδα σας να ξεγλιστρήσει, και να χαράξει ψεύτικα γεγονότα τα οποία όμως, θα μείνουν σαν μνημεία δημοσιογραφικής εκτροπής! Σας ερωτώ και σας προκαλώ. Αν έχετε ανθρώπους – αστυνομικούς ΓΔΑΡΜΕΝΟΥΣ – να μας τους δείξετε με στοιχεία (φωτογραφίες, βίντεο, δημοσιεύματα κ.ά.) με ημερομηνίες και τόπους, γιατί αλλιώς αποτελούν αισχρή συκοφαντία. Κύριε Πετρουλάκη, στη στροφή του δρόμου σε περιμένει μια αυστηρή φυσιογνωμία με την σπάθη υψωμένη, που δεν είναι άλλη από την αδέκαστη ιστορία την ανυπότακτη στις εντολές του παρασκηνίου γιατί έχει τη δική της διαλεκτική, φωτίζει τη γνησιότητα και απορρίπτει τη σκοπιμότητα. Αυτή θα κρίνει, θα ζυγίσει, και θα καταχωρήσει με ανεξίτηλα γράμματα τα γεγονότα στο βιβλίο της. Θα στεφανώσει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη και θα παραδώσει στην αιώνια περιφρόνηση το ψέμα και την αδικία. Κανένας δεν θα κατορθώσει να την προσπεράσει ξεφεύγοντας από πλάγια μονοπάτια. Η ετυμηγορία της – που θα την συνοδεύουν μνήμες – θα χρωματίζει με μελανά χρώματα το κάδρο της εποχής μας. Κύριε Πετρουλάκη, σήμερα με την λογοτεχνική-δημοσιογραφική σας πένα μπορείτε να παραπλανάτε την σύγχρονη κοινή γνώμη. Δεν θα μπορέσετε όμως, ό,τι και να κάνετε, να παραπλανήσετε την ιστορία και Τον τα πάντα Ορώντα.
Aπο τον Αγωνα Λαρισης φυλλο 264