Ομολογία

ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΚΑΙ ΕΞΑΙΣΙΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΝ ΘΑΥΜΑ TOY AΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ

Ειμαι ενας δυσπιστος ανθρωπος. Παρα ταυτα πιστευω, χωρις να θελω  να δω για να πιστεψω, δηλαδη τηρω το Γραφικον: μακαριοι οι μη ειδοτες και πιστευσαντες ( Ιωαν. 20,29). Ομως τα θαυματα ή επι το Γραφικοτερον,  τα Σημεια του Θεου, είναι καθημερινα και απειραριθμα. Γινονται Σημεια μεγαλα , μεμαρτυρημενα και ατρανταχτα. Και όχι ιδιαιτερα σε πιστους ανθρωπους αλλα σε ανθρωπους ασχετους σχεδον με την Πιστι και αδιαφορους δηλαδη σε κοσμικους ανθρωπους. Να παψουμε καποτε να πιστευουμε ότι εμεις οι πιστοι και ευσεβεις αυτοαποκαλουμενοι εχουμε την αποκλειστικοτητα και την προτιμησι του Θεου και όχι οι αφανεις και οι ταπεινοι ανθρωποι της γης. Σε μας δυστυχως επικυριαρχει η φοβερη ζωη της υποκρισιας, της φαρισαϊκης υποκρισιας, την οποια ο Κυριος στιγματισε με εκεινα τα ανεπαναληπτα ΟΥΑΙ Του. Ειλικρινα ελεγχομαι σφοδρα, σφοδρα ελεγχομαι,  όταν διαβαζονται εκεινα τα «ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ Γραμματεις και Φαρισαιοι Υποκριτες», την Μεγαλη Δευτερα εσπερας.

 Σημερα θελω να αποκαλυψω για πρωτη φορα και αποκλειστικα, για δυο Σημεια που μου τα διηγηθηκαν  ολως συμπτωματικα δυο γυναικες τις οποιες δεν συναντησα ποτε μου από κοντα, αλλα μου τα διηγηθηκαν  αφου τα εζησαν οι ιδιες και είναι οι αυτοπαθεις, οι αυτοπτες, και οι αυτηκοοι μαρτυρες. Η μια κατοικος Κομοτινης και η άλλη στο άλλο ακρο της Ελλαδος, στην  Κερκυρα, που γνωριστηκαμε  στο φειςμπουκ.

Γραφω σημερα για την πρωτη την κ. Α.Μ. και για πρωτη φορα δημοσια αποκαλυπτω οσα η ιδια εζησε και μου διηγηθηκε. Ηταν δημοσια υπαλληλος στην νομαρχια της Ροδοπης  και συνταξιοδοτηθηκε πλεον και ζει μονη της φιλοξενουμενη στο σπιτι ενός ανηψιου της αφου και το σπιτι της εχει καποιο μπλεξιμο με καποιον εργολαβο.

Με την κυρια Α.Μ. ( εχω την διευθυνσι και το τηλεφωνο της για τον οποιο δυσπιστο) γνωριστηκα  λογω των συνταξιοδοτικων ζητηματων. Επιζητησε η ιδια να με βρη στο τηλεφωνο από το 11888 και ζητησε την συμβουλη μου για τα συνταξιοδοτικα της. Εκει που μου περιεγραφε τα της περιπτωσης της, μου αποκαλυψε ότι της εγινε και καποιο θαυμα από τον Αγιο Παισιο.

 Επεμεινα να μαθω ολες τις λεπτομερειες και δεχθηκα να την ακουσω με αυξημενο ενδιαφερον, αφου εγω τον π. Παισιο τον γνωρισα από κοντα, αλλα και τον συναντησα πολλες φορες και ισως και να τον αμφισβητουσα και όταν ζουσε, αλλα και μετα την κοιμησι του.  Μου διηγηθηκε, λοιπον, η κ. Αννα Μ. τα εξης: 

Το απογευμα της 22 Αυγουστου του 2014 τελειως ξαφνικα αισθανθηκα κατι φοβερους πονους στην μητρα και στην κοιλια χωρις να γνωριζω τον λογο και τι ακριβως συμβαινει. Αρχισα να παιρνω παυσιπονα, αλλα δεν μου επιανε κανενα. Νομιζα ότι οι πονοι  αυτοι θα περασουν  αλλα δεν περνουσαν. Επαψα να εχω ορεξι να τρωω και αισθανομουνα πολύ ασχημα. Υστερα από καποιες μερες συνεχων πονων εισηχθηκα στο νοσοκομειο Κομοτινης και εμεινα εκει μια εβδομαδα. Εγιναν οι εξετασεις και με εβαλαν ορο και αλλα φαρμακα. Εκανα βιοψια και νοσηλευτικα σε αυτό το νοσοκομειο, αλλα ο γιατρος εβγαλε αμφιβολα αποτελεσματα. Μετα από την αμφιβολη διαγνωσι για να βγη πιο σωστο πορισμα με εστειλαν στο νοσοκομειο Αλεξανδρουπολης.

Ο Γυναικολογος του νοσοκομειου Αλεξανδρουπολης με κρατησε μια εβδομαδα εκει και αποφασισε να κανη αυτος βιοψια παραλληλα με τον ουρολογο και αυτό διοτι φανηκε ναχω προβλημα και στην κυστη. Σε 10 μερες βγηκαν τα αποτελεσματα και εδειξαν κακοηθες νεοπλασμα τραχηλου μητρας δηλαδη καρκινο. Με συνεστησαν  να παω στο Θεαγενειο για να κανω ακτινοβολιες και χημειοθεραπειες. Οι εξετασεις και οι διαγνωσεις αυτές των νοσοκομειων υπαρχουν  σημερα στα χερια μου, αλλα και στα χερια του κ. Οδυσσεα.

Πηγα στο Θεαγενειο και με κρατησαν μια εβδομαδα. Το συμβουλιο των γιατρων αποφασισε να μου κανουν 25 ακτινονοβολιες και 5 χημειοθεραπειες. Ο γυναικολογος κ. Κωνσταντινος Καπλανης μου ειπε, μην στενοχωριεσαι δεν θα σου πεσουν τα μαλια. Θα πηγαινοερχεσαι για να κανης αυτές τις θεραπειες. Μειναμε σε καποιο σπιτι της αδελφης μου στη Θεσσαλονικη μαζι με τον ανδρα μου που ακομα ζουσε. Εν τω μεταξυ ειχε αρχισει και ακατασχετη αιμοραγια. Ειχε κατεβει παρα πολύ ο αιματοκριτης μου και επροκειτο να μου βαλουν αιμα αλλα τελικα δεν μου εβαλαν. Ειχα χασει 12 κιλα και δεν μπορουσα να φαω, δεν μπορουσα να ειμαι ορθια και να περπαταω, ολο πλαγιαζα και πονουσα φρικτα μερα και νυχτα και παραλληλα ειχα και μεγαλη αιμοραγια. Όλα αυτά γινονταν τον Οκτωβριο του 2014.

 Τον Ιανουαριο του 2015 ο ανδρας μου πηγε και πηρε μια εφημεριδα η οποια ειχε σαν αφιερωμα ένα ημερολογιο τοιχου και στην πρωτη σελιδα ειχε την εικονα του αγιου Παισιου. Στο δωματιο που κοιμομουνα ειχε ένα μικρο καναπεδακι και εβαλα εκει το ημερολογιο ετσι ώστε ξαπλωμενη να βλεπω τον αγιο Παισιο και να τον επικαλουμαι. Ένα βραδυ ειχα απελπιστει τελειως και ουτε κοιμομουνα και πονουσα φοβερα,  με επιασε απελπισια. Ο αντρας μου κοιμοτανε διπλα μου και μονη μου απευθυνθηκα στον αγιο Παισιο: Αγιε θα γινω καλα ή θα πεθανω; Φυσικα απο την εικονα δεν περιμενα απαντησι και σκεφτονουνα πως θα ξημερωθω με τους πονους που ειχα. Χωρις να το καταλαβω με πηρε ο υπνος. Ηταν περιπου 1-2 μετα τα μεσανυχτα και ειδα ένα ονειρο. Δεν ειδα το προσωπο του αγιου αλλα ακουσα την φωνη του που ηταν σαν συρτη, απαντησι  που περιμενα  και μου ελεγε θα γινης καλα το ….Π α α α α σχα. Την επομενη το πρωι που ξυπνησα διηγηθηκα στον αντρα μου το ονειρο με συγκινησι και με δακρυα. Τι να σου πω εχει ο Θεος, μου απαντησε εκεινος.  Λιγο πριν το Πασχα του 2015 ο γιατρος του Θεαγενειου κ. Κωνσταντινος Καπλανης μου ειπε να φυγω γιατι ειχα κανει 25 ακτινοβολιες και 5 χημειοθεραμειες. Αφου με εξητασε ο ιδιος για τελευταια φορα δεν πιστευε στα ματια του οσα εβλεπε και στις τελευταιες εξετασεις  που ειχε στα χερια του και ενώ με εξηταζε εκπληκτος εκφραστηκε ως εξης:  Μωρε μπραβο;;;!!! Και μου ειπε: Τωρα μπορεις να φυγης,  αλλα θα ερχεσαι κάθε τρεις μηνες για ελεγχο.  Δεν μου εδωσε καμμια συνταγη για φαρμακα,  πραγμα που ουτε που το σκεφτηκα τοτε. Αφου ευχαριστησαμε τον γιατρο φυγαμε για το σπιτι. Καθησαμε 3 μερες ακομα στη Θεσσαλονικη για να ξεκουραστω λιγακι και μετα αναχωρησαμε για την Κομοτινη.

Εν τω μεταξυ ειχαν μειωθει σιγα σιγα οι πονοι μου, ανοιξε η ορεξι μου για φαγητο και αρχισα λιγο λιγο να στεκομαι στα ποδια μου και αισθανομουνα την αναγκη να παω να περπατησω. Πριν ερθει το Πασχα υποχωρουσαν οι πονοι καθως και η αιμοραγια ελαττωνονταν, μεχρι που σταματησαν τελειως.  Στην Κομοτινη εκανα το Πασχα και την ημερα του Πασχα ημουν τελειως καλα. Ολοι απορουσαν  πως τοσο γρηγορα εγινα καλα και σε ολους ελεγα ότι  πιστευω ότι με θεραπευσε ο αγιος Παισιος που μου το ειπε στο ονειρο ότι «το Πασχα θα γινω καλα». Δεν εγινα καλα από τις ακτινοβολιες και τις χημειοθεραπειες, αλλα από τον Αγιο. Και πραγματι το Πασχα του 2015 επαψαν ολοι οι πονοι και δεν ειχα πλεον ουτε αιμμοραγια. Δεν ξαναπηγα σε κανενα γυναικολογο ουτε στην Κομοτινη, ουτε στην Αλεξανδρουπολι, αλλα ουτε και στη Θεσσαλονικη στο Θεαγενειο, αφου δεν εχω πλεον τον παραμικρο πονο και ειμαι, δοξα στον Αγιο Παισιο, πολύ καλα και δεν εχω το παραμικρο προβλημα. Δοξαζω το Θεο για την μεγαλη ευεργεσια που εδειξε σε μενα και τιμω το ονομα του αγιου Παισιου που φανηκε σε μενα την αναξια και με θεραπευσε από τον καρκινο.

Όπως ειπα, το Πασχα του 2015 εγινα καλα, όπως το προειπε ο Αγιος Παισιος, στο Πασχα του 2019 βρισκομαστε αυτές τις μερες,  που και για πρωτη φορα ανακοινωνω δημοσια την θεραπεια μου, που νομιζω ότι είναι λαθος μου που δεν το ειχα κανει νωριτερα. Τα πληρη στοιχεια μου τα γνωριζει και τα εχει ο κ. Οδυσσεας Τσολογιαννης, το ονομα μου, την διευθυνσι μου, το τηλεφωνο μου και ότι άλλο σχετικο με την θεραπεια μου, στον οποιο και περιεγραψα το ολο προβλημα μου με τις λεπτομερειες του και την τελικη πληρη αποκαταστασι της υγειας μου.