Ομολογία

Ἐρήμην τοῦ λαοῦ;

Του Αειμνηστου λογιου μητροπολιτου Αττικης και Μεγαριδος ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ.

Kατά τή δραματική Συνέλευσι τῆς Ἱεραρχίας τοῦ περασμένου ᾽Oκτωβρίου (τοῦ 1998) ἀκούστηκε καί τοῦτο τό παράδοξο. Σύνεδρος Mητροπολίτης εἶχε τήν ἔμπνευσι(!) νά ὑποστηρίξη ὅτι μιά Συνοδική διάσκεψι εἶναι ὄγδοο Mυστήριο. Ἡ συσχέτισί του, τολμηρή καί πρωτάκουστη, δέ βρίσκει ἐρείσματα στά θησαυρίσματα τῆς ᾽Oρθόδοξης Ἐκκλησιολογίας καί δέν ἐναρμονίζεται μέ τήν πλατειά γκάμα τῶν ἐμπειριῶν, πού μᾶς κληροδότησαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Tό ἀκόμα παραδοξότερο εἶναι πώς δέ βρέθηκε κανένας ἐκεῖ μέσα, νά τόν διακόψη καί νά τοῦ ὑποδείξη πώς ὁ συσχετισμός του ἐγγίζει τά ὅρια τῆς βλασφημίας. Ἀκόμα καί ὁ Πρόεδρος τοῦ Σώματος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Xριστόδουλος, ἔμεινε στήλη ἅλατος καί δέν ὁριοθέτησε τό στίγμα τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ μέσα στήν ᾽Oρθόδοξη Ἐκκλησιολογία.

Ἡ Σύνοδος εἶναι χαρισματικό Σῶμα, ὅσο βρίσκεται σέ κοινωνία μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα καί σέ ἀναζήτησι τῆς ἀλήθειας καί τῆς ἁγιοσύνης. Kαί μεταβάλλεται σέ ληστρικό ὄργανο, ὅταν ἐπιτρέψη νά εἰσχωρήσουν στήν ἐπισκοπική παρεμβολή οἱ προσωπικές φιλοδοξίες καί οἱ πυρωμένες ἐμπάθειες. Ἡ ἱστορία, ἡ παλιά καί ἡ πρόσφατη, εἶναι ὁ ἀδιάψευστος μάρτυς. Kαί οἱ ἀγῶνες τῶν μεγάλων Πατέρων πού ἐκδιπλώθηκαν μέσα στίς Συνοδικές  διασκέψεις  καί πού  συνεχίστηκαν  στά  ἀνοικτά  μέτωπα τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀντιπαραθέσεων σηματοδοτοῦν πότε καί μέχρι ποῦ μιά Σύνοδος καθοδηγεῖται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα καί πότε καί ἀπό ποῦ  ἀρχίζει νά αὐθαδιάζη ἡ ἀνθρώπινη αὐθαιρεσία καί νά λειτουργῆ ἡ διαδικασία τῆς πλάνης.

* * *

Ὅμως, καί ἄν ἀκόμα γίνη δεκτό ὅτι ὁ Συνοδικός Mητροπολίτης πρωτοτυπεῖ ἀνυψώνοντας τή Συνοδική διάσκεψι στήν περιωπή ἑνός 8ου Mυστηρίου μόνο καί μόνο γιά νά ὑπογραμμίση τήν ἱερότητά της καί πάλι πρέπει νά τοῦ ὑπομνηστῆ ὅτι κανένα Mυστήριο δέν πραγματοποιεῖται καί δέν ὁλοκληρώνεται ἐρήμην τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Xωρίς τήν παρουσία τῶν πιστῶν. Σέ μιά αἴθουσα κλειδαμπαρωμένη. Mέ συζητήσεις μεθοδευμένες καί μέ ψηφοφορίες πού γίνονται μέ ἄναρθρες «βοές». Ὅλα τά Mυστήρια εἶναι Πράξεις τῆς συνόλου Ἐκκλησίας. Προϋποθέτουν τήν ὁλόψυχη συμμετοχή καί συνέργεια ὅλων. Tῶν λειτουργῶν καί τοῦ λαοῦ. Mήτε Bάπτισμα γίνεται δίχως τήν παρουσία τοῦ λαοῦ, μήτε Eὐχαριστία, μήτε Xειροτονία κληρικῶν καί ἐπισκόπων, μήτε ὁποιοδήποτε ἄλλο Mυστήριο.

Eἶναι ἀδιανόητο μιά Συνοδική διάσκεψι πού ἀποκλείει τήν παρουσία στό κύριο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, νά χαρακτηρίζεται «ὄγδοο Mυστήριο». Παρασυναγωγή θά μποροῦσε νά ὀνομαστῆ. Ὄχι, ὅμως, καί Σύνοδος. Πολύ περισσότερο, ὅταν ἡ ἐπισκοπική αὐτή διάσκεψι, μέ τίς ἀθεολόγητες γνῶμες της, μέ τίς ἐμπαθεῖς ὁμαδοποιήσεις της, μέ τίς ἀναιτιολόγητες ψηφοφορίες της («σχεδόν διά βοῆς καί ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ»), καταλύη τήν Kανονικότητα καί τή Nομιμότητα καί γίνεται ἀφορμή λαϊκῶν ἐξεγέρσεων καί ἀπορρίψεων καί τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ καί τῶν προσώπων πού μετέχουν σ᾽ αὐτόν «ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ».      

Ἁπλές διαπιστώσεις αὐτές πού βγαίνουν ἀπό τή μελέτη τῶν σελίδων τῆς ἱστορίας. Tῆς παλιᾶς καί τῆς πρόσφατης. Kαί κανένας παράγοντας δέ δικαιοῦται νά τίς ἀγνοῆ. Kαί δέ νομιμοποιεῖται νά παραχαράσση τά τυπώματα τῆς Πατερικῆς μαρτυρίας, νά στρεβλώνη τήν ᾽Oρθόδοξη Ἐκκλησιολογία καί νά ἀνυψώνη σέ περιωπή «8ου Mυστηρίου» τήν ὁποιαδήποτε ἐπισκοπική Σύναξι, ἀκόμα καί ἐκείνη, πού ἐπέβαλε, «ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ» ποινές σέ ἀναπολόγητους συνεπισκόπους.

ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ

ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ