Ομολογία

«ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΖΩΗ»

(Απαντητική Κατάθεση – Α΄ Κορινθ. 9,3)

Από επίκαιρα πνευματικά ερεθίσματα – γεγονότα, ξεφεύγοντας από τη δημοσιογραφική παροδικότητα, προσπαθούμε ένα γόνιμο διάλογο – προβληματισμό στα όρια της Εκκλησίας (Ορθοδοξίας).

Οι σημερινές εκκλησιολογικές και δογματικές εκτροπές, με όρια και επίπεδα αποστασίας πρωτοφανή, αποτελούν πνευματική απειλή για την Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία και τη ζωή των πιστών. Έντονη η ανησυχία των συνειδητών Ορθοδόξων και σοβαρή η προσπάθεια για την αντιμετώπιση της παναιρέσεως του οικουμενισμού. Η ανησυχία αυτή καταγράφεται σε μορφή πολλών «Ανωνύμων» σχολίων στα διάφορα αγωνιστικά ιστολόγια και όχι μόνο.

Είναι ένα μικρό δείγμα των συνειδησιακών κραδασμών που προκάλεσε η αίρεση, η αποστασία.

Υπάρχουν και «ανώνυμα» σχόλια, που η πιεστική επικαιρότητα συμβάλλει στο να είναι εμπαθή, κακοπροαίρετα, κατασκευάσματα θεωρητικών – ρητορικών ενασχολήσεων.

Ίσως, όμως, πολλά «ανώνυμα» σχόλια γράφονται από οικουμενιστική γραφίδα, διότι «ενοχλούνται» από τις μαχητικές προσπάθειες των αγωνιστικών ιστολογίων. Αυτά τα σχόλια προκαλούν σύγχυση σε πολλούς, ώστε να αναζητήσουν την κρίσιμη ιδιομορφία της Ορθόδοξης τοποθέτησης – αγωνιστικότητας σε λάθος αντι-Πατερικό δρόμο.

Ο Ορθόδοξος λόγος, όμως, αποκρούει την όποια επιβουλή και επικοινωνεί γόνιμα με τις καλοπροαίρετες συνειδήσεις. Το Ορθόδοξο ήθος έχει στοιχείο λειτουργίας του τον ελεύθερο πνευματικό διάλογο (Γαλ. 5,13).

Στο επίπεδο αυτό, αγαπητή αγωνιστική «ΟΜΟΛΟΓΙΑ», απαντώ στο σχόλιο: «Ανώνυμος – 28 Ιουνίου 2017 – 6.27 μ.μ., στο άρθρο μου «ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (28 Ιουνίου 2017).

Έγραψα: «το απροσπέλαστο μυστήριό της, το «θεϊκό μυστήριο» (Εφεσ. γ΄, 9-11), φανερώνεται καθημερινά μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία με σημεία αγιότητας, με τελειώσεις αγίων, με ψυχικές και σωματικές ιάσεις και, το κυριότερο, με την αλάθητη ερμηνεία των θεϊκών αληθειών».

Να διευκρινίσουμε, για να βοηθηθεί πνευματικά ο «Ανώνυμος» σχολιαστής.

Ο Μ. Αθανάσιος γράφει: «αυτή η εξαρχής παράδοσις και διδασκαλία και πίστις της καθολικής Εκκλησίας, ην ο μεν Κύριος έδωκεν, οι δε απόστολοι εκήρυξαν και οι Πατέρες εφύλαξαν. Εν ταύτη γαρ η Εκκλησία τεθεμελίωται και ο ταύτης εκπίπτων ουτ΄ αν λέγοιτο Χριστιανός» (Προς Σεραπίωνα, Β.Ε.Π. 33,116).

Ο Ι. Χρυσόστομος παρατηρεί: «Ου ματαιότης τα παρ’ ημίν, αλήθεια. Ώσπερ τα δόγματα αληθή, ούτω και ο βίος (Εφεσ. Ομιλία 13).

Ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ερμηνεύοντας τον Ι. Χρυσόστομο (Προς άπιστον Πατέρα, P. G. 47,333) γράφει:

«Εφ’ όσον τα ιερά δόγματα είναι αιώνια και σωτήριοι θείαι αλήθειαι δια της ζωοποιού δυνάμεως της Τριαδικής Θεότητος, εκ της οποίας και εκπηγάζουν ταύτα, εμπεριέχουν όλην την δύναμιν της Καινής κατά Χριστόν ζωής… Η καινή εν Χριστώ ζωή υφαίνεται εξ ολοκλήρου από τας δογματικάς αλήθειας της Αποκαλύψεως».

Αυτούς τους πατερικούς άξονες συνόψισα στην εργασία μου και στο συγκεκριμένο σημείο που αναφέρεις.

Δεν αναφέρθηκα σε πρόσωπα, Γέροντες, αυθεντίες, ως υποσκελίζοντες της διαχρονική αλήθεια της Εκκλησίας! Μπορώ να αναφέρω πολλά παραδείγματα από «Γεροντικό», από «Ευεργετινό», από βίους Αγίων, από βίους αγνώστων Ασκητών και από τη σημερινή πραγματικότητα, που φανερώνεται ερμηνεία Θεϊκής αλήθειας χωρίς λάθος, χωρίς μεσολάβηση κάποιου προσώπου πνευματικού, αλλά από παρέμβαση της Θείας Αγαθότητος, για να γίνει σαφής η αλήθεια, η διαχρονική αλήθεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που είναι «στύλος και εδραίωμα της αλήθειας» (Α΄ Τιμόθ.,3,15). Αναφέρω δύο γεγονότα που τα είδα, τα έζησα, τα βίωσα, «Αλήθειαν λέγω εν Χριστώ, ου ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι της συνειδήσεώς μου εν πνεύματι Αγίω» (Ρωμ. 9,1). Δύο γεγονότα, που θα μπορούσαν να καταγραφούν σ’ ένα ορθόδοξο «Ευεργετινό – Γεροντικό» των πόλεων.

Πρώτο παράδειγμα: Όταν ζούσε συγγενικό μου πρόσωπο, μία ευσεβής γυναίκα, ζύμωνε τα πρόσφορα, το συνήθιζε, με προζύμι προερχόμενο από το φυτό «βασιλικός», που έπαιρνε ως ευλογία την ημέρα της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτ./ 1^η με το παλαιό).

Κάποιος, εργαζόμενος στον ιατρικό χώρο, την κλόνισε στην Πίστη λέγοντας, ότι αυτό οφείλεται στις ουσίες του φυτού.

Εκείνη το πίστεψε, με αποτέλεσμα να μη δημιουργείται πλέον προζύμι. Μόνο όταν το εξομολογήθηκε με μετάνοια, άρχισε η χάρις να ενεργεί και να δημιουργεί πάλι προζύμι.

Σκέψου, ότι διδάχθηκε τη θεολογία και τη δύναμη του Σταυρού, την λυτρωτική εξομολόγηση και τον πνευματικό ρόλο του ιερέα – πνευματικού, μέσα από ένα απλό (φαινομενικά) γεγονός.

Ερώτημα:  Είναι ή δεν είναι το γεγονός αυτό φανέρωση της Θείας χάριτος, που αποδογματοποιεί το εορτολόγιο – παλαιό ημερολόγιο;

Δεύτερο παράδειγμα: Μια μαθήτριά μου σε Λύκειο, πριν πολλά χρόνια, εκτέθηκε σε δαιμονική ενέργεια (Μάγια), με φανερά τα δαιμονικά συμπτώματα και στους οικείους και στο σχολείο. Με κάλεσαν στο σπίτι οι γονείς, για να με ρωτήσουν πως αντιμετωπίζεται η περίπτωση αυτή πνευματικά, εκκλησιαστικά. Με κέρασαν γλυκό κουταλιού και ένα ποτήρι νερό από τη βρύση (θερμοκρασία περιβάλλοντος). Κατά Θεία παρακίνηση, τοποθέτησα το ποτήρι μακριά μου.

Όταν άρχισα να αναπτύσσω τη θεραπευτική αγωγή της Εκκλησίας (Εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, εξορκισμοί και καθαρή ζωή), τότε ακούσθηκε ένας ισχυρός κρότος και το ποτήρι κονιορτοποιήθηκε σε μικρά κομμάτια (όπως σε τρακάρισμα). Τα λεπτά αυτά συντρίμμια είχαν φθάσει και στο ταβάνι και η απόσταση του ποτηριού με είχε προστατέψει κατά φυσικό τρόπο, που επέτρεψε η πρόνοια του Θεού. Το κορίτσι φοβήθηκε, έκλαιγε και πανικοβλήθηκε. Όλη η αλήθεια της Εκκλησίας περί Δαιμόνων (μάλλον μερική επέτρεψε ο Θεός), περί δυνάμεως του Χριστού, αποκαλύφθηκε άμεσα, αλάθητα. Επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά η αλήθεια της Εκκλησίας. Όπως με βεβαίωσε και ο πνευματικός, ήταν δαιμονική ενέργεια. Σήμερα, μετά τόσα χρόνια,  μητέρα πλέον, είναι απόλυτα υγιής, διότι ακολούθησε τη θεραπευτική Μυστηριακή αγωγή της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Προσοχή, αγαπητέ «Ανώνυμε», όχι μόνο σε τι σχολιάζουμε αλλά και πως το σχολιάζουμε!

Ό,τι έγραψα, το έγραψα για να είμαι συνειδησιακά σύμφωνος με την Αλήθεια, όπως επίσης και με τη ρήση του Απ. Παύλου: «σοφοίς τε και ανοήτοις οφειλέτης ειμί» (Ρωμ. 1,14).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ