ΜΟΡΦΗ ΚΙ ΕΜΦΑΝΙΣΙ
ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
Τελευταῖο μέρος
του Δρ. Κων. ΣΙΑΜΑΚΗ
Ἐπειδὴ ἡ Κ.
Διαθήκη δὲν μᾶς δίνει κανένα χαρακτηριστικὸ τῆς μορφῆς των
καὶ τῆς
σωματικῆς των
διαπλάσεως, εἶναι
σκόπιμο νὰ ἐκθέσω μερικὰ ἄλλα ἐγκόσμια
χαρακτηριστικά τους, γιὰ τὰ ὁποῖα μᾶς δίνει
ἀρκετὲς
πληροφορίες ἢ ἔμμεσα μᾶς ἐπιτρέπει
νὰ τὰ ὑποθέσουμε.
αὐτὰ εἶναι ἡ ἐθνικότητά
τους, ἡ
πολιτική τους ἰθαγένεια, ἡ ἡλικία, ἡ
γραμματομάθειά τους, τὸ ἐπάγγελμά τους, καὶ οἱ γλῶσσες τὶς ὁποῖες ἤξεραν
καὶ μιλοῦσαν.
Στὴν Κ.
Διαθήκη πρόσωπα τοῦ θεοῦ, τὰ ὁποῖα ὑπηρέτησαν
ὡς ἀπόστολοι,
προφῆτες, καὶ
ποικιλότροποι συνεργοὶ τὴ μεγάλη ὑπόθεσι
τῆς
σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, τῆς Χριστιανικῆς
πίστεως, καὶ τῆς θεμελιώσεως τῆς ἐκκλησίας,
κατονομάζονται γύρω στὰ 160. ἀπ’ αὐτὰ 8 τοὐλάχιστον
εἶναι ἐκεῖνα ποὺ δὲν
πρόλαβαν νὰ γίνουν Χριστιανοί, παρ’ ὅλο ποὺ ἡ
συμβολή τους στὸ ὅλο ἔργο εἶναι πολὺ
μεγάλη. εἶναι ὁ Ζαχαρίας, ἡ Ἐλισάβετ, κι ὁ γιός
τους ὁ Ἰωάννης
βαπτιστής, ὁ μέγιστος τῶν ἀνθρώπων, ὅπως τὸν
χαρακτήρισε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος (Μθ 11,11∙ Λκ 7,28), ὁ θετὸς
πατέρας τοῦ Κυρίου Ἰωσήφ, ὁ πρεσβύτης Συμεών, καὶ ἡ Ἄννα τοῦ Φανουὴλ ποὺ τὸν ὑποδέχτηκαν
νεογνὸ στὸ ναὸ καὶ
προφήτευσαν γι’ αὐτόν, καὶ ὁ Σίμων ὁ λεπρὸς ὁ
πατέρας τῶν ἀδερφῶν Λαζάρου Μάρθας καὶ
Μαρίας. γιὰ ὅλους τοὺς ἄλλους εἶναι
σίγουρο, ἢ λίγες φορὲς πολὺ πιθανό, ὅτι ἔγιναν
καὶ
Χριστιανοί. πρῶτοι καὶ
μεγάλοι ἀπ’ αὐτούς,
ποὺ
χαρακτηρίζονται ἢ μποροῦν νὰ
χαρακτηριστοῦν ὡς ἀπόστολοι, εἶναι ἀπὸ τοὺς 160 οἱ 24, ἤτοι οἱ 12
μαθηταὶ τοῦ Κυρίου
καὶ ἀπόστολοι,
ἀπὸ τοὺς ὁποίους
οἱ 3 εἶναι καὶ
συγγραφεῖς τῆς Κ. Διαθήκης,
καὶ ἄλλοι
12, ἀπὸ τοὺς ὁποίους
συγγραφεῖς τῆς Κ. Διαθήκης εἶναι 5∙
οἱ 12 αὐτοὶ ἀπόστολοι
εἶναι οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου
Ἰάκωβος
καὶ Ἰούδας,
οἱ ἀπὸ τοὺς 7
Στέφανος καὶ Φίλιππος, ὁ Βαρνάβας καὶ ὁ ἀνεψιός
του Ἰωάννης
Μάρκος ὁ εὐαγγελιστής,
καὶ ὁ ἀπόστολος
Παῦλος μὲ τοὺς 5
μεγάλους συνεργάτες του Σιλουανὸ ἢ Σίλα, Λουκᾶ,
Τιμόθεο, Τίτο, καὶ Ἀρίσταρχο. ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς 24 ἀποστόλους
οἱ 20 ἦταν Ἑβραῖοι. ἀπὸ τοὺς ὑπολοίπους
4 ὁ
Τιμόθεος ἦταν μιγὰς Ἑλληνοεβραῖος, οἱ δὲ Λουκᾶς καὶ Τίτος
καὶ Ἀρίσταρχος
δὲν ἦταν Ἑβραῖοι καὶ πιθανῶς ἦταν Ἕλληνες.
Μόνο γι’ αὐτοὺς τοὺς 4 ὑπάρχει
τὸ ἐνδεχόμενο
νὰ ἦταν
ξανθοὶ καὶ
γαλανοί.
Ἀπὸ τοὺς ὑπολοίπους
130 ὠνομασμένους
συνεργάτες τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἀποστόλων
ἐξαιροῦμε κατ’
ἀρχὴν τοὺς 10 ἀποστάτες
(Ἰούδας, Ἀνανίας,
Σαπφίρα, Ἀλέξανδρος χαλκεύς, Ὑμέναιος, Φύγελλος, Ἑρμογένης,
Φίλητος, Δημᾶς, Διοτρέφης), καὶ μένουν οἱ 120 ἅγιοι. ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς 120 οἱ 45 ἦταν ὁπωσδήποτε
Ἑβραῖοι, οἱ 72 Ἕλληνες
(ἢ μερικοὶ ἐξελληνισμένοι
παραμεσόγειοι), οἱ 2 ἴσως Ῥωμαῖοι ἐξ αἵματος
(Κορνήλιος ἑκατόνταρχος, καὶ ἀνθύπατος τῆς
Κύπρου Σέργιος Παῦλος), καὶ 1 Αἰθίοπας
(ὁ ἀνώνυμος
εὐνοῦχος τῆς
Κανδάκης). αὐτὸς ὁ τελευταῖος ἦταν
προφανῶς νέγρος, μεταξὺ δὲ τῶν Ἑλλήνων
καὶ τῶν Ῥωμαίων
δὲν ἀποκλείεται
νὰ ὑπῆρχαν
ξανθοὶ καὶ
γαλανοί. ἀπὸ τοὺς ὠνομασμένους
Ἕλληνες
10 ἦταν
Μακεδόνες, 2 Ἀθηναῖοι, 12 Κορίνθιοι, 4 κάτοικοι τῆς Ἀλεξανδρείας
καὶ τῆς λοιπῆς Ἀφρικῆς, καὶ 1
Κύπριος κάτοικος τῶν Ἰεροσολύμων,
γιὰ μερικοὺς δὲ δὲν εἶναι
γνωστὸ ἀπὸ ποῦ ἦταν. ὡς πρὸς τὸ πρώην
θρήσκευμά τους ἄλλοι ἦταν Ἰουδαῖοι ἢ
προσήλυτοι τοῦ ἰουδαϊσμοῦ, κι ἄλλοι εἰδωλολάτρες.
τέλος ὡς πρὸς τὸ φῦλο οἱ μὲν 24 ἀπόστολοι
ἦταν
φυσικὰ ὅλοι ἄντρες, ἀπὸ δὲ τοὺς 120
συνεργοὺς ἦταν 92 ἄντρες
καὶ 28
γυναῖκες.
Ὅσο ἀφορᾶ στὴν
πολιτικὴ καὶ
κοινωνικὴ ὑπόστασι
τοῦ
Κυρίου, τῶν 24 ἀποστόλων, καὶ τῶν 120
συνεργῶν τους,
ἄλλοι ἀπ’ αὐτοὺς ἦταν ὑπόδουλοι
τῶν Ῥωμαίων
κι ἄλλοι ἦταν
κυρίαρχοι Ῥωμαῖοι θετοί, δηλαδὴ μ’ ἐπίκτητη
ῥωμαϊκὴ ἰθαγένεια.
ὁ Κύριος
καὶ οἱ 12 ἀπόστολοι
καθὼς καὶ οἱ 7 ἀπὸ τοὺς λοιποὺς 12 ἀποστόλους
ἦταν ὑπόδουλοι,
Ῥωμαῖοι δὲ πολῖτες ἦταν 5, ἤτοι ὁ ἀπόστολος
Παῦλος, οἱ
συναπόστολοί του Σιλουανός, Λουκᾶς, Τίτος, κι ὁ εὐαγγελιστὴς
Μάρκος∙ γι’ αὐτὸ ἔχουν καὶ
λατινικὰ ὀνόματα.
ἀπὸ τοὺς λοιποὺς 120
συνεργοὺς τῶν ἀποστόλων
κυρίαρχοι Ῥωμαῖοι πολῖτες ἦταν 26
ποὺ ἔχουν
λατινικὰ ἐπίσης ὀνόματα.
οἱ συνεργάτες
των κυρίαρχοι Ῥωμαῖοι πολῖτες ἦταν
συνολικὰ 31, ἀπὸ τοὺς ὁποίους
οἱ 5 γυναῖκες (Ἰουλία, Ἰουνία, Ἀπφία,
Κλαυδία, Πρίσκιλλα). αὐτοὶ ποὺ ἦταν Ῥωμαῖοι πολῖτες μὲ
προνόμια κυριάρχων ἐκτὸς ἀπὸ τὸ
λατινικὸ ὄνομα εἶχαν καὶ μία
χάλκινη ταυτότητα, ἡ ὁποία ῥωμαϊστὶ
λεγόταν πριβελέγκιουμ (privilegium). 58
τέτοιες σῳζόμενες ταυτότητες βρέθηκαν ἀνασκαφικῶς καὶ οἱ
φωτογραφίες των δημοσιεύονται στὴ μεγάλη
σειρὰ τῶν
λατινικῶν ἐπιγραφῶν (Corpus Inscriptionum Latinarum, τόμος 3, σελ. 844 – 901). ἐλάχιστοι
συνεργοὶ τῶν ἀποστόλων
ἦταν καὶ δοῦλοι ὅπως ὁ Ὀνήσιμος,
γιὰ τὸν ὁποῖο
γράφτηκε ἡ πρὸς Φιλήμονα Ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου
Παύλου, καὶ ἡ Ῥόδη (Πρξ 12,13∙ Φλμ, ὅλη).
Ὑψηλὰ ἀξιώματα
στὸ Ῥωμαϊκὸ κράτος
ἢ στὸν ἰουδαϊσμὸ εἶχαν ἐλάχιστοι
Χριστιανοί. βουλευτὴς ἀπὸ τοὺς 72 τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ ἔθνους ἦταν ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τὴν Ἀριμαθαία
ποὺ ζήτησε
ἀπὸ τὸν Πιλᾶτο τὸ νεκρὸ σῶμα τοῦ Κυρίου
καὶ τὄθαψε στὸ δικό
του πολυτελὲς κι ἀμεταχείριστο μνῆμα, γραμματεὺς δὲ τῶν
φαρισαίων ἐπίσημος ἦταν ὁ Νικόδημος. σύζυγος ὑπουργοῦ τοῦ Ἡρῴδου ἦταν ἡ μαθήτρια
τοῦ Κυρίου
Ἰωάννα
τοῦ Χουζᾶ. ὁ
Χριστιανὸς Μαναὴν (Πρξ
13,1) ἦταν σύντροφος τοῦ Ἡρῴδου Β΄,
δηλαδὴ γιὸς τῆς
παραμάνας καὶ θηλάστριας τοῦ Ἡρῴδου. (σύντροφος στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ
λέγεται αὐτὸς ποὺ θήλασε μιὰ γυναῖκα μαζὶ μ’ ἕναν ἄλλο). ὁ Μαναὴν δηλαδὴ ἀπὸ βρέφος
μεγάλωσε κι ἀνδρώθηκε μέσα στ’ ἀνάκτορα μαζὶ μὲ τὸ
συνομήλικό του Ἡρῴδη Β΄∙ καὶ οἱ δυὸ
θήλαζαν τὴ μητέρα τοῦ Μαναήν∙ κι ὅταν γεννήθηκε ὁ
Χριστός, αὐτοὶ ἦταν εἰκοσάρηδες
καὶ πάνω.
οἱ σύντροφοι ἔμεναν ἰσοβίως ἔμπιστοι,
συγκάτοικοι, ἀξιωματοῦχοι.
κι ἀπ’αὐτὸν προφανῶς
ξέρουν οἱ εὐαγγελισταὶ τόσο
πολλὰ μυστικὰ τῆς
βασιλικῆς οἰκογενείας,
λ.χ. τί εἶπε ὁ Ἡρῴδης Α΄κρυφὰ στοὺς
μάγους ποὺ προσκύνησαν τὸ νήπιο Χριστό, ἢ τί
θάνατο εἶχε ὁ Ἡρῴδης Β΄,
ἢ τὶ ἔγινε στὸ
βρόμικο ἐκεῖνο
πάρτυ ποὺ ἔφεραν
στὴν αἴθουσα
τοῦ χοροῦ τὸ κεφάλι
τοῦ
βαπτιστοῦ Ἰωάννου
σὲ
πιατέλλα. Χριστιανὸς πρέπει νὰ ἦταν κι ὁ ἰδιαίτερος
τοῦ Ἡρῴδου Β΄
Βλάστος, ἀπὸ τὸν ὁποῖο
γνωρίζει ὁ Λουκᾶς τὰ διπλωματικὰ
παρασκήνια τῆς βασιλικῆς αὐλῆς (Πρξ. 12,20). ὅσο ἀφορᾷ στὰ ῥωμαϊκὰ κρατικὰ ἀξιώματα,
ἀνθύπατος
τῆς
Κύπρου ἦταν ὁ
Σέργιος Παῦλος, ἑκατόνταρχος ὁ Κορνήλιος, στρατηγὸς ἢ ἀνθύπατος
ὁ
παραλήπτης τοῦ Κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγελίου
καὶ τῶν
Πράξεων κράτιστος (= ἐξοχώτατος) Θεόφιλος, ὑπουργὸς οἰκονομικῶν (οἰκονόμος τῆς πόλεως) τῆς τοπικῆς ἀνθυπατικῆς
κυβερνήσεως τῆς Ν. Ἑλλάδος ὁ Ἔραστος στὴν
Κόρινθο, αὐλικοὶ προφανῶς τῆς αὐλῆς τοῦ
Νέρωνος οἱ ἀνώνυμοι Χριστιανοὶ τῆς Ῥώμης ποὺ
δηλώνονται μὲ τὶς ἐκφράσεις οἱ ἐκ τῶν Ναρκίσσου οἱ ὄντες ἐν Κυρίῳ (Ῥω 16,11) καὶ ἀσπάζονται
ὑμᾶς… οἱ ἐκ τῆς
Καίσαρος οἰκίας (Φι 4,22). οἱ ἀπόστολοι ὅμως καὶ οἱ
περισσότεροι ἀπὸ τοὺς συνεργάτες των ἦταν ἁπλοῖ ἄνθρωποι
τοῦ λαοῦ. γι’ αὐτὸ κι ὁ Παῦλος
γράφει στοὺς Κορινθίους∙ Βλέπετε τὴν κλῆσιν ὑμῶν (τὴ
Χριστιανωσύνη), ἀδελφοί, ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα, οὐ πολλοὶ δυνατοὶ ( = μὲ ὑψηλὴ κοινωνικὴ θέσι),
οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς (= ἀριστοκρατικῆς
καταγωγῆς), ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ θεὸς ( =τοὺς ἁπλοϊκοὺς καὶ ἀγραμμάτους),
ἵνα
τοὺς
σοφοὺς
καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου (τοὺς χωρὶς ἀξιώματα)
καὶ τὰ ἐξουθενημένα (τοὺς
καταφρονεμένους) ἐξελέξατο ὁ θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα (= αὐτοὺς ποὺ δὲν εἶναι
τίποτε), ἵνα τὰ ὄντα ( = αὐτοὺς ποὺ εἶναι
κάτι) καταργήσῃ ( = τοὺς κάνῃ ἄκυρους στὸ θέμα τῆς
σωτηρίας), ὅπως
μὴ
καυχήσηται πᾶσα σάρξ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ (Α΄ Κο
1,26-29).
Στὴν ἡλικία ὁ Κύριος
ἦταν
μόλις 30 ἐτῶν (29 καὶ μιᾶς τοὐλάχιστο
ἡμέρας),
ὅταν
βαπτίστηκε κι ἄρχισε νὰ κηρύττῃ, πρέπει δὲ νὰ
σταυρώθηκε σὲ ἡλικία 32 ἢ τὸ πολὺ 32,5 ἐτῶν.
διότι κήρυξε 3 ἢ 3,5 χρόνια. ὁ βαπτιστὴς Ἰωάννης ἦταν 6 μῆνες
μεγαλείτερος καὶ πρέπει νὰ σφάχτηκε 30 ἐτῶν. οἱ ἀπόστολοι
ἦταν μᾶλλον
μικρότεροι ἀπὸ τὸν Κύριο (20 -27 ἐτῶν ὅταν
κλήθηκαν), φαίνεται δὲ ὅτι κατὰ τὴν ἐπιφοίτησι
τοῦ ἁγίου
Πνεύματος δύο μόνο ἦταν πάνω ἀπὸ 29 ἐτῶν, ὁ Πέτρος
κι ὁ Ἰάκωβος
τοῦ
Ζεβεδαίου∙ γι’ αὐτὸ καὶ μόνο οἱ δυὸ αὐτοὶ μιλοῦν, ἐνῷ οἱ ἄλλοι γιὰ μερικὰ χρόνια
σιωποῦν ἁπλῶς
παριστάμενοι ὡς μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου
καὶ τῆς διδαχῆς του
καὶ τῶν
σημείων του. διότι τότε στὸν ἰουδαϊσμὸ ἦταν ἀδιανόητο
νὰ διδάσκῃ ἕνας ἄντρας
ποὺ δὲν
πάτησε στὸ τριακοστὸ ἔτος τῆς ἡλικίας
του. κι αὐτὴ ἡ πρακτικὴ μεταφυτεύθηκε
στὴν ἐκκλησία,
ὅπου ἀπαγορεύεται
ἡ
χειροτονία ἐπισκόπου ἢ πρεσβυτέρου κάτω τῶν 30 ἐτῶν. ὁ Παῦλος
πρέπει νὰ ἦταν 10 ἢ 15
χρόνια μικρότερος ἀπὸ τὸν
Πέτρο, οἱ δὲ ἀπόστολοι
καὶ
συνεργοί του, οἱ συναπόδημοι, ἀκόμη μικρότεροι∙ οἱ μὴ
συναπόδημοι ἦταν καὶ μεγαλείτεροί του (Ἀκύλας,
Πρίσκιλλα, Χλόη, Φοίβη κλπ.).
Φαντασιώσεις ἐκτὸς
πραγματικότητος ἐπικρατοῦν σήμερα γιὰ τὴν ἡλικία τῶν
μαθητριῶν τοῦ
Κυρίου, ποὺ λέγονται καὶ
μυροφόρες, καὶ τῶν γυναικῶν συνεργῶν τοῦ
Παύλου, τὶς ὁποῖες τὰ
μυθιστορήματα καὶ τὰ κινηματογραφικὰ
σενάρια καὶ κατ’ ἐπίδρασί τους ἡ λαϊκὴ κοινὴ γνώμη
τὶς
θέλουν νεαρὲς κοπέλλες. ἡ πραγματικότης εἶναι ὅτι σχεδὸν ὅλες ἦταν ἡλικιωμένες
γυναῖκες καὶ
γερόντισσες. ἀπὸ τὶς μαθήτριες τοῦ Κυρίου
ἡ Μαρία
τοῦ Κλωπᾶ ἦταν
συννυφάδα (ἀδελφὴ) τῆς μητέρας τοῦ Κυρίου
καὶ μητέρα
τῶν ἐξαδέλφων
του Ἰακώβου
τοῦ μικροῦ καὶ Ἰωσῆ. ἡ Σαλώμη
ἦταν
πιθανῶς
μητέρα τῶν μαθητῶν του Ἰακώβου
καὶ Ἰωάννου
τοῦ εὐαγγελιστοῦ. ἡ
σύζυγος τοῦ Χουζᾶ, ὑπουργοῦ (ἐπιτρόπου) τοῦ Ἡρῴδου, Ἰωάννα
πρέπει νὰ ἦταν
συνομήλική τους, καθώς φυσικὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ μητέρα
τοῦ
Κυρίου, καὶ ἡ Σουσάννα. ἡ δὲ Μαρία ἡ
Μαγδαληνὴ
φαίνεται σαφῶς ὡς ἡ μεγαλείτερη καὶ
σεβαστότερη τῆς ὁμάδας τῶν μαθητριῶν καὶ
μυροφόρων. ἀφοῦ οἱ γιοὶ τῶν
μητέρων αὐτῶν ἦταν σχεδὸν 30 ἐτῶν, οἱ ἴδιες
πρέπει νὰ ἦταν
50-60 ἐτῶν, ἡ δὲ Μαρία ἡ
Μαγδαληνὴ 60-70 ἐτῶν. μόνο
οἱ ἀδερφὲς τοῦ
Λαζάρου Μάρθα καὶ Μαρία ἦταν προφανῶς νεαρὲς
κοπέλλες, γι’ αὐτὸ καὶ
διακονοῦν τὸν Κύριο
καὶ τοὺς
μαθητάς του μόνο μέσα στὸ σπίτι τους, ὅταν τοὺς
φιλοξενοῦν ὡς ἐκδρομεῖς –
προσκυνητὰς τῶν Ἰεροσολύμων κατὰ τὶς ἡμέρες
τοῦ πάσχα.
ἐνῷ οἱ
προηγούμενες ἡλικιωμένες καὶ ἀκολουθοῦν τὸν Κύριο
καὶ τοὺς
μαθητάς του καὶ γιούς των. καθώς φαίνεται, τὸν Κύριο δὲν ἀκολουθοῦσε ποτὲ
γυναίκα κάτω τῶν 60 ἐτῶν. καὶ οἱ
συνεργάτριες τοῦ Παύλου Χλόη καὶ Φοίβη φαίνονται πάνω ἀπὸ 60 ἐτῶν. ἡ Χλόη εἶναι
προφανῶς
μητέρα τῶν 3 ἢ
περισσότερων ἀντρῶν συνεργατῶν τοῦ Παύλου
ποὺ
λέγονται οἱ τῆς Χλόης (Α΄Κο 1,11) ἢ οἶκος τοῦ Στεφανᾶ (Α΄Κο
1,16∙ 16,15). ἡ δὲ Φοίβη ἦταν διάκονος τοῦ Παύλου
στὴν ἐκκλησία
τῶν
Κεγχρεῶν τῆς
Κορίνθου, ἐνῷ ὁ Παῦλος
διδάσκει καὶ γράφει ὅτι ἡ χήρα διάκονος πρέπει νὰ εἶναι στὴν ἡλικία μὴ ἔλαττον ἐτῶν ἑξήκοντα (Α΄Τι 5,9). ὁπωσδήποτε
νομοθετεῖ βάσει
τῆς
πρακτικῆς τοῦ Κυρίου
καὶ τῆς δικής
του πρακτικῆς, ἡ ὁποία στὴ
συνέχεια ἔγινε καὶ πρακτικὴ τῆς ἐκκλησίας,
ποὺ κατὰ τοὺς
κανόνες δεχόταν γυναῖκες διακόνους μόνο 60 ἐτῶν καὶ
πάνω.
Ἐγγράμματοι
ἦταν ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους
καὶ τοὺς
συνεργούς των. ἀπὸ τοὺς 12
μαθητὰς τοῦ Κυρίου
ἐγγράμματος
ἦταν ὁ Ματθαῖος, ποὺ ἔγραψε
καὶ τὸ Εὐαγγέλιο∙
διότι ἦταν
τελώνης γραφείου (Μθ 9,9), ἄρα κάτι σὰ σημερινὸς ἀπόφοιτος
λυκείου ἢ οἰκονομικῆς ἐπιστήμης.
μὲ τὴ
σημερινὴ ὁρολογία
πτυχιοῦχος
θεολογικῆς σχολῆς ἦταν ὁ ἀπόστολος
Παῦλος,
γιατρὸς ὁ Λουκᾶς, τὸ
λιγώτερο ἀπόφοιτος λυκείου ὁ εὐαγγελιστὴς
Μάρκος. πολὺ ἐγγράμματοι φαίνονται κι ὁ Στέφανος
κι ὁ Ἀπολλώς.
ἀπὸ τοὺς
συνεργοὺς τοῦ Παύλου
ὅσοι
κατεῖχαν ἀξιώματα,
ἐξυπακούεται
ὅτι ἦταν καὶ ἐγγράμματοι,
ὅπως
λ.χ. ὁ Ἔραστος ὁ οἰκονόμος
τῆς
πόλεως Κορίνθου (Ῥω 16,23), ποὺ ἦταν καὶ πρωτεύουσα τῆς
Νοτίου Ἑλλάδος (Ἀχαΐας)∙ σὰ νὰ λέμε μὲ
πρωθυπουργὸ πολιτείας τὸν ἀνθύπατο Γαλλίωνα, ὁ Ἔραστος ἦταν ὑπουργὸς οἰκονομικῶν. πολλοὶ ὅμως ἀπὸ τοὺς 24 ἀποστόλους
κι ἀπὸ τοὺς 120
συνεργοὺς ἦταν ὀλιγογράμματοι. παρὰ ταῦτα πρέπει ὅλοι ἀνεξαιρέτως νὰ ἤξεραν τὸ
λιγώτερο καλὴ ἀνάγνωσι, καὶ γι’ αὐτὸ
γνώριζαν πολὺ καλὰ τὴν Ἁγία
Γραφή (Π. Διαθήκη). ἀπὸ τοὺς 8
συγγραφεῖς οἱ 5
γράφουν τὰ βιβλία τους οἱ ἴδιοι (Ματθαῖος,
Μάρκος, Λουκᾶς, Ἰωάννης, Παῦλος) καὶ οἱ 3 ὑπαγορεύουν
σὲ ἄλλους
(Πέτρος, Ἰάκωβος, Ἰούδας)∙ οἱ τελευταῖοι
προφανῶς μιλοῦσαν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀλλὰ δὲν τὴν ἔγραφαν
κιόλας. τέλεια ἑλληνικὰ γράφει ὁ Λουκᾶς (Εὐαγγέλιον,
Πράξεις, Ἐπιστολὴ πρὸς Ἑβραίους).
ἑλληνικὰ ἑλληνογλώσσων
Ἑβραίων
γράφουν οἱ ἄλλοι πλὴν τοῦ Ἰωάννου.
ἑλληνικὰ Ἑβραίου
ποὺ μιλάει
τὴν ἐλληνικὴ μόνο ὡς
δεύτερη καὶ ξένη γλῶσσα γράφει ὁ Ἰωάννης,
ἀδεξιώτερα στὴν Ἀποκάλυψι,
ποὺ τὴ γράφει
πρὶν ζήσῃ ἀνάμεσα
σὲ Ἕλληνες,
καὶ λίγο
καλλίτερα στὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὶς Ἐπιστολές
του, ποὺ τὰ γράφει
μετὰ ἀπὸ
παραμονή του ἀνάμεσα σὲ Ἕλληνες.
Ἐπαγγέλματα
οἱ ἀπόστολοι
καὶ οἱ
συνεργοί τους εἶχαν διάφορα. τοὐλάχιστο 7 ἀπὸ τοὺς 12
μαθητὰς τοῦ Κυρίου
ἦταν ψαρᾶδες
(Πέτρος καὶ Ἀνδρέας, Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης,
Θωμᾶς,
Ναθαναήλ, καὶ ἄλλος ἕνας (Μθ 4,18 -22∙ Ἰω
21,2-3). ὁ Ματθαῖος, ὅπως εἶπα, ἦταν
τελώνης∙ ὁ Παῦλος ἐκτὸς ἀπὸ ἐπιστήμων
ἦταν καὶ
σκηνοποιός, ὁ Λουκᾶς γιατρός, οἱ Ἀκύλας καὶ
Πρίσκιλλα σκηνοποιοί, ὁ Ἀθηναῖος
Διονύσιος δικαστὴς ἀρεοπαγίτης, ὁ Σίμων ἀπὸ τὴν Ἰόππη
βυρσοδέψης, καὶ ἡ Θυατειρηνὴ Λυδία πορφυρόπωλις, προφανῶς
συνεργάτρια τοῦ ἐμπόρου ἀντρός της. τέλος ὁ
Κύριος, καθὼς εἶναι πασίγνωστο, ἦταν στὸ ἐπάγγελμα
τέκτων, δηλαδὴ
ξυλουργὸς γιὰ στέγες
σπιτιῶν καὶ
κουφώματα. διότι το τέκτων εἶναι
παράγωγο τοῦ τέγω, ποὺ θὰ πῇ
στεγάζω, κάνω στέγες∙ δὲν εἶναι ποτὲ ὁ
ξυλουργὸς τῶν ἐπίπλων.
ὑπενθυμίζω
μόνο τοὺς ἐπισήμους
ἀξιωματούχους
Σέργιο Παῦλο, Θεόφιλο, Ἔραστο, Βλάστο, Μαναήν, καὶ Χουζᾶ. ὁ
Φιλήμων κι ὁ Νυμφᾶς ἦταν δυὸ
πλούσιοι Κολοσσαεῖς ποὺ εἶχαν
σπίτια τόσο μεγάλα, ὥστε σ’ αὐτὰ νὰ ἐκκλησιάζουν
οἱ
Χριστιανοὶ τῆς πόλεώς των (Κλ 4,15∙ Φλμ, 2)∙ διότι οἱ ἀρχαῖοι
Χριστιανοὶ δὲν εἶχαν ναούς∙ ἐκκλησίαζαν
σὲ σπίτια
ἢ σὲ κτήρια
ποικίλης χρήσεως, τὰ ὁποῖα
νοίκιαζαν. ἕνα
τέτοιο ἦταν ἡ σχολὴ κάποιου μὴ
Χριστιανοῦ Ἐφεσίου ποὺ λεγόταν Τύραννος (Πρξ 19,9).
Τόσο ὁ Κύριος
ὅσο καὶ ὅλοι ὅσοι
κατονομάζονται μέσα στὴν Κ. Διαθήκη, καὶ φυσικὰ καὶ οἱ ἀπόστολοι
καὶ οἱ
συνεργοί των γνώριζαν καὶ μιλοῦσαν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ποὺ εἶχε
διαδοθῇ ἀπὸ τὸ Μ. Ἀλέξανδρο
καὶ τοὺς
Μακεδόνες σ’ ὅλη τὴν ἀνατολικὴ λεκάνη
τῆς
Μεσογείου Θαλάσσης καὶ στὴν πιὸ πέρα Ἀσιατικὴ Ἀνατολὴ μέχρι
τὴν Ἰνδία. τὸ
φαινόμενο ἔμοιαζε μὲ τὸ σημερινὸ
φαινόμενο, τὸ ὅτι πολλοὶ Ἀσιατικοί, Ἀφρικανικοί,
κι Ἀμερικανικοὶ λαοὶ μιλοῦν τὴν ἀγγλικὴ καὶ θὰ τὴ μιλοῦν γιὰ πολλοὺς αἰῶνες μετὰ τὴν
κατάρρευσι τῆς Βρεττανικῆς αὐτοκρατορίας ἢ καὶ γιὰ πάντα.
γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Κ.
Διαθήκη γράφτηκε ὁλόκληρη στὴν ἑλληνική
(δὲν ἀληθεύει
ὅτι τὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον
εἶχε γραφῆ πρῶτα στὴν ἑβραϊκή)∙
ἀκόμη κι
ὅταν
μερικὰ βιβλία
της ἀπευθύνονται
πρὸς Ἑβραίους,
πρὸς Ῥωμαίους,
πρὸς
Γαλάτας. οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ἦταν Ἑβραῖοι τῆς
Παλαιστίνης μιλοῦσαν καὶ τὴν ἑβραϊκὴ γλῶσσα ὡς
μητρική. ἐλάχιστοι πρέπει νὰ μιλοῦσαν καὶ τὴ
λατινική. οἱ
Χριστιανοὶ τῆς Ῥώμης ἦταν Ἕλληνες
καὶ ἄλλοι∙ ὄχι Λατῖνοι.
Αὐτὰ γιὰ τὴ μορφή,
τὴν ἐμφάνισι,
καὶ μερικὰ ἄλλα κατὰ κόσμον
στοιχεῖα τῶν
βιβλικῶν
προσώπων.
Τὸ
φρόνημα ποὺ πρυτανεύει στὴν Κ. Διαθήκη εἶναι ὅτι τὰ
σωματικὰ χαρακτηριστικὰ δὲν ἔχουν
καμμιὰ ἀπολύτως
σημασία στὴ διακονία τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος, τὰ δὲ ἄλλα κατὰ κόσμον
στοιχεῖα (ἰθαγένεια,
ἡλικία, ὑγεία,
γραμματομάθεια, γλῶσσες) ἔχουν κάποια σημασία, ἀλλ’ ὄχι
μεγάλη. γι’ αὐτὸ καὶ γιὰ τέτοια
στοιχεῖα δίνει
κάποιες πληροφορίες, ἐνῷ γιὰ
σωματικὰ
χαρακτηριστικὰ δὲν δίνει ἀπολύτως καμμία πληροφορία. ἡ Π.
Διαθήκη δίνει πληροφορίες καὶ γι’ αὐτά, διότι ἐκείνη εἶναι
νόμος ἐγκόσμιος,
ἐνῷ ἡ Κ.
Διαθήκη εἶναι νόμος ἀποκλειστικὰ πνευματικός.
Ἡ
μελέτη αὐτὴ
(«ΜΕΛΕΤΕΣ» τ.12 – ΜΑΡΤΙΟΣ 2013) πρωτοδημοσιεύτηκε τὸ 1993 στὸ
περιοδικὸ
«Σάλπιγξ Ὀρθοδοξίας», σὲ 6 συνέχειες, τεύχη 280 -1∙
283∙ 286 – 7∙ 289. καὶ τὸ 1994 ἀνατυπώθηκε
καὶ
κυκλοφόρησε σὲ
ἰδιαίτερο
ἑνιαῖο τεῦχος.
Εὔγε ἀδελφοὶ μου, διὰ τὴν δημοσίευσιν τοῦ τόσον
ΑπάντησηΔιαγραφήἐνδιαφέροντος καὶ κατατοπιστικοῦ αὐτοῦ ἄρθτρου.
Εὐγνώμονες σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἡμεῖς οἰ τόσον μακρᾶν καὶ ἐκτὸς ἑλληνικῶν συνόρων, ἀποτιχισμένοι, διὰ τὴν ΠΙΣΤΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ .
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΤΑΣ ΕΥΧΑΣ ΤΟΥ π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ !
Παρακαλουμε να μας ενημερωσετε που βρισκεστε και απο ποιους Αποτειχισθηκατε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛεπτομερειες.
Γνωριζουμε οτι το μικρο ποιμνιο του Ιησου ειναι διασκορπισμενο σε ολοκληρο τον πλανητη.
Εσεις που βρισκεσθε αναφερετε μας λεπτομερειες, εμεις χαιρομαστε μαζι σας.
Διαβάζουμε να γράφει ο Κ.Σιαμάκης: "οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου Ἰάκωβος καὶ Ἰούδας" κ.λπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι περισσότεροι διαβάζοντας στην Κ.Διαθήκη για "αδελφούς" και "αδελφές" του Χριστού, νομίζουμε ότι ο Κύριος είχε ετεροθαλή αδέλφια, δήθεν από προηγούμενο γάμο του Ιωσήφ (που κατά τα απόκρυφα δήθεν ήταν χήρος και ηλικιωμένος). Ο κος Κ. Σιαμάκης, τεκμηριώνει αδιάσειστα πως στην Καινή Διαθήκη ἁδελφοί ονομάζονται και οι εξάδελφοι. Και ότι τα νομιζόμενα ετεροθαλή αδέλφια του Κυρίου είναι εξαδέλφια του. Επίσης μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Ιωσήφ δεν ήταν χήρος ούτε ηλικιωμένος, αλλά νέος, ακμαίος, παρθένος που αρραβωνιάστηκε την αειπάρθενο Μαρία για να κάνουν οικογένεια, και παιδιά. Άλλαξαν βέβαια τα δικά του σχέδια, αξιώθηκε όμως να συμμετέχει ενεργά στο σχέδιο του Θεού.
Από τη μελέτη του Κων/νου Σιαμάκη "Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ" όπου παραθέτει όλες τις έγκυρες πληροφορίες για τη μητέρα του Κυρίου μας, και αναλύει τι σημαίνει "πρωτότοκος" και ότι "αδελφός" στην Καινή Διαθήκη σημαίνει και αδελφός αλλά και εξάδελφος, αντιγράφουμε:
"...ὅσοι ἀπὸ τὸ χαρακτηρισμὸ τοῦ Ἰησοῦ ὡς πρωτοτόκου τῆς Μαρίας (Μθ 1,25˙ Λκ 2,7) συμπέραναν ὅτι ἡ Μαρία εἶχε κι ἄλλα παιδιά, ἔκαναν ἕνα χοντροκομμένο λάθος, ἐπειδὴ δὲν ἤξεραν τὴ Βίβλο˙ πρόβλημά τους.
Στὰ τέσσερα Εὐαγγέλια, στὶς Πράξεις, καὶ στὴν Α’ Πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολὴ ἀναφέρονται δέκα φορὲς ἀδελφοὶ τοῦ Ἰησοῦ (Μθ 12,46-50˙ 13,54-58˙ Λκ 8,19-21˙ Μρ 3,31-35˙ 6,3˙ Ἰω 2,12˙ 7,8-10˙ 19,25-27˙ Πρξ 1,14˙ Α’ Κο 9,5), ἄλλη μία φορὰ οἱ παρ̉ αὐτοῦ (Μρ 3,21), ὅπου πάλι ἐννοοῦνται οἱ λεγόμενοι ἀδελφοί του. καὶ τὶς δύο φορές, ἐκτὸς τοῦ ὅτι κατονομάζονται τέσσερες ἀδελφοί του, Ἰάκωβος Ἰωσῆς Σίμων Ἰούδας, ἀναφέρονται καὶ πᾶσαι αἱ ἀδελφαί του (Μθ 13,55˙ Μρ 6,3), διατύπωσι ποὺ σημαίνει ὅτι ἦταν τοὐλάχιστο τρεῖς. νομίζω δὲ ὅτι καὶ οἱ ἀδελφοὶ ἦταν πέντε, διότι ἀλλοῦ ἀναφέρεται καὶ Ἰάκωβος ὁ μικρὸς ὁ γιὸς τῆς Μαρίας τοῦ Κλωπᾶ καὶ ἀδελφῆς (=ἐξαδέρφης ἢ συννύμφου) τῆς μητέρας τοῦ Κυρίου καὶ ἀδελφὸς τοῦ Ἰωσῆ (Μθ 27,56˙ Μρ 15,40˙47), διατυπώσεις ποὺ δείχνουν ὅτι πρῶτον ὑπῆρχαν δύο ἀδελφοὶ(=ἐξάδελφοι) Ἰάκωβοι, ὁ μέγας καὶ ὁ μικρός, κι ὅτι οἱ δυὸ γιοὶ τῆς ἐν λόγῳ Μαρίας τοῦ Κλωπᾶ Ἰάκωβος ὁ μικρὸς καὶ Ἰωσῆς εἶναι μὲν οἱ δυό τους ἀδέρφια, ἀλλὰ τῶν ἄλλων τριῶν, Ἰακώβου μεγάλου καὶ Σίμωνος καὶ Ἰούδα, εἶναι ἐξαδέρφια. ἄρα μποροῦσαν καὶ ὅλοι μαζὶ οἱ λεγόμενοι ἀδελφοὶ τοῦ Ἰησοῦ νὰ εἶναι ἐξαδέρφια του˙ τὸ ἴδιο καὶ αἱ ἀδελφαὶ πᾶσαι ἐξαδέρφες του. ἀπὸ τὴν ἄλλη, στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλῶσσα μέχρι καὶ τὰ χρόνια τῆς συντάξεως τῆς Κ. Διαθήκης ἡ λέξι ἐξάδελφος δὲν ὑπάρχει, κι ὁ ἐξάδερφος λέγεται πάντα ἀδελφός..."
Ἔχουμε διαβάσει σχόλια τοῦ ἀδελφοῦ Aatoc Amhn σὲ ἀρκετὲς ἱστοσελίδες (καὶ σπανίως καὶ στὴν "Ὁμολογία - Ἀποτείχισι"). Χαρακτηρίζονται ἀπὸ ἀναζήτησι καὶ ὑπεράσπισι τῆς ἀληθείας, γνῶσι τῶν Γραφῶν, ἀντιοικουμενιστικὴ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ κατὰ τῶν ποικίλων γραωδῶν μύθων. Σὲ ἄλλες ἱστοσελίδες εἶδα ὅτι ὁ ἀδελφὸς εἶχε τολμήσει εὐθαρσῶς νὰ ἀμφισβητήσῃ τοὺς ἀσεβεῖς μῦθους περὶ δῆθεν Ἑλληνικῆς καταγωγῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἄλλα μυθεύματα. Γιὰ νὰ πῶ τὴν ἁμαρτία μου, ἀπὸ τὸ ὕφος ὑπέθετα ὅτι πιθανῶς νὰ εἶναι ὁ ἐκ Κρήτης ὁμολογητὴς (ἱατρὀς) Σωτ. ἀλλὰ πλέον διαψεύστηκα, διότι ἀναφέρει πὼς εἶναι ἐξ ἐξωτερικοῦ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαῖρε ἀδελφὲ ἐν Κυρίῳ Aatoc Amhn ὅποιος καὶ ἂν εἶσαι, ὅπου καὶ ἂν εὑρίσκεσαι. Προφανῶς, ὅπως καὶ ἐμεῖς, μέσω τῶν συνεχειῶν αὐτῶν τῶν ἄρθρων, διαφωτιστήκαμε γιὰ πολλὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα ποὺ οἱ ἀσεβεῖς τὰ ἀλλοιώνουν γιὰ νὰ πλήξουν τὴν ἱστορική ἀκρίβεια τῆς Καινῆς Διαθήκης, νὰ ἀμφισβητήσουν τὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὡς μέρος τῆς Ἁγίας Γραφῆς μὲ ἀπὠτερο στόχο νὰ πλήξουν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστι. Ἑβραῖος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς, τοῦ ὁποίου ἡ ἔλευσις ὡς Σωτῆρος ἐπαγγέλθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸν Ἰσραὴλ καὶ προφητεύθηκε ὡς ὁ Μεσσίας ἀπὸ τοὺς θεόπνευστους Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὅπως καὶ ἀλλοῦ άναφέρει ὁ Κ. Σιαμάκης, ὁ Κύριός μας ὁμιλοῦσε καὶ τὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ μἀλιστα στὰ ἑλληνικά συνδιαλέχθηκε μὲ τὸν Πόντιο Πιλᾶτο. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶχε γνῶσι τῆς Ἑλληνικῆς μεταφράσεως τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (τῶν Ο') ἡ ὁποία ἦταν ἐν χρήσει καὶ στὶς Συναγωγές. Στὰ Ἑλληνικά οἱ Ἀπόστολοι καὶ Εὐαγγελιστές συνέγραψαν ὅλα τὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Άξιόπιστες ἱστορικῶς εἶναι καὶ ἡ Καινὴ Διαθήκη καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη.
Άλλα λέγει ο σεβαστός κ. Κ. Σιαμάκης και άλλα λέγει ο Κύπρου άγιος Επιφάνιος στο Πανάριον:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόσπασμα από την επιστολή του Αγ. Επιφανίου προς τους Χριστιανούς της Αραβίας, κατά των Αντιδικομαριανιτών, δηλαδή των αιρετικών, οι οποίοι δεν εδέχοντο την αειπαρθενία της Θεοτόκου. Η επιστολή εγράφη το 367, μόλις ανέλαβε τα επισκοπικά του καθήκοντα. Η επιστολή σώζεται αυτούσια στο Πανάριο, που συνεγράφη το 375 (PG 42.705-740).
Σύμφωνα με την επιστολή αυτή:
Ο Ιακώβ (επονομαζόμενος Πάνθηρ) είχε δυο υιούς:
α/ Ιωσήφ τον μνήστορα
β/ Σίμωνα Κλωπά
Ο Ιωσήφ νυμφεύθηκε μια γυναίκα από την φυλή Ιούδα και γέννησε έξη (6) παιδιά, τέσσερα αγόρια και δυο κορίτσια (τούτο αναφέρουν Ματθαίος 13.53, Μάρκ. 6.3).
Ο Ιωσήφ έμεινε χήρος και σε ηλικία 80 ετών μνηστεύθηκε τη Μαρία.
Ο Ιωσήφ αποθνήσκει μετά τα 92 του χρόνια.
Τα έξη παιδιά του Ιωσήφ αναφέρονται με τα ονόματά τους:
Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων, Ιούδας, Μαρία, Σαλώμη.
Ο Ιάκωβος (αποκαλούμενος αδελφόθεος, ωβλίας = τείχος, δίκαιος, ναζωραίος = άγιος). Εγέννησεν τούτον ο Ιωσήφ σε ηλικία 40 ετών. Αδελφός του Ιησού εξ αγχιστείας, ήταν 40 ετών όταν γεννήθηκε ο Ιησούς. Κατά δε την Πεντηκοστή ήτανε 73 ετών και ανέλαβε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων. Ο Παύλος αναφέρει: «Έτερον δε των αποστόλων ουκ είδον, ει μη Ιάκωβον τον αδελφόν του Κυρίου» (Γαλ. 1.19). Ο Ιάκωβος τελευτά σε ηλικία 96 ετών, παρθένος, με το μαρτύριο του λιθοβολισμού. Δεν αναφέρεται στους 12 Αποστόλους, όπως ο Ιάκωβος ο του Αλφαίου και ο Ιάκωβος ο του Ζεβεδαίου. Είναι ένας εκ των 71 αποστόλων. Αναφέρονται στο πρόσωπό του: η επιστολή Ιακώβου στην Καινή Διαθήκη, καθώς και η λειτουργία του, ως Ιακώβου του αδελφοθέου. Επίσης αναφέρεται και το Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου, απόκρυφο κείμενο με μυθώδεις αφηγήσεις. Η μνήμη του εορτάζεται στις 23 Οκτωβρίου.
Ο Σίμωνας ο αδελφόθεος (και Συμεών και Κλεόπας επονομαζόμενος), εκ των 71 αποστόλων, δεύτερος επίσκοπος Ιεροσολύμων μετά τον Ιάκωβο τον αδελφόθεο και ιερομάρτυρας. Η μνήμη του εορτάζεται στις 27 Απριλίου.
Ο Ιωσής ο αδελφόθεος. Η ονομασία του είναι εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού ονόματος Γιωσέφ = Ιωσήφ.
Ο Ιούδας ο αδελφόθεος, αδελφός του Κυρίου εξ αγχιστείας (και Θαδδαίος και Λεββαίος επονομαζόμενος), εκ των 71 αποστόλων, αναφέρεται ως ο συγγραφέας της επιστολής Ιούδα στην Καινή Διαθήκη. Ο Ιούδας με τη σύζυγό του έχουν ιεραποστολικό έργο: «ως και οι λοιποί απόστολοι και οι αδελφοί του Κυρίου και Κηφάς;» (Κορινθ. Α΄ 9.5). Η μνήμη του τιμάται στις 19 Ιουνίου.
ΠΗΓΗ : Αγίου Επιφανίου: Πανάριον
Ποιός λέγει την αλήθεια;
Ποιος λέει την ιστορική αλήθεια; Ιδού η απορία. Προτείνω να διαβάσουμε τον αγ. Επιφάνιο, και άλλους, να διαβάσουμε και όλα τα σχετικά με τον Ιωσήφ και τα αδέλφια (ή εξαδέλφια) του Χριστού από τις μελέτες του Κ.Σιαμάκη (εδώ αντιγράφηκε ένα ελάχιστο μέρος) και να συμφωνήσουμε με έναν από τους δύο. Ή να παραμείνουμε ουδέτεροι. Τα επιχειρήματα του Κ. Σιαμάκη (όχι μόνο αυτά που παρέθεσα) είναι δυνατά. Διάλογος θα μπορούσε να διεξαχθή για εξ ίσου ενδιαφέροντα θέματα, π.χ. αν θα πρέπει να εμπιστευτούμε τα απόκρυφα για τους γονείς της Μαρίας. Επίσης για την αφή εξ ουρανού (ή εκ κανδήλας) του αγίου φωτός. Και για πιο πρόσφατα, για τα κρυμμένα (ή όχι) 666 στα bar-codes. Διότι και για όλα αυτά υπάρχουν κείμενα αγίων, παλαιοτέρων και νεοτέρων... Χαίρετε!
ΔιαγραφήΠρος τον αγαπητό Σχολιαστή 5 Μαρτίου 2017 - 6:46 μ.μ.
ΔιαγραφήΟ Κ. Σιαμάκης, έχει την ιδιαιτερότητα να παραθέτει σε πολλά κείμενα διάσπαρτες πληροφορίες, ώστε να είναι πολύ δύσκολο να θυμάται κάποιος πού διάβασε κάτι. Απολύτως αδύνατο! Για τα αδέλφια (ή εξαδέρφια) του Κυρίου γράφει κι εδώ: http://www.philologus.gr/4/68-2010-01-01-01-22-30/162-2010-03-28-21-09-34
Θα επιχειρήσω αντιγραφή κάποιων τμημάτων που δεν αναφέρθηκαν στο προηγούμενο σχόλιο 5 Μαρτίου 2017 - 12:24 π.μ. Και εσείς διαβάζοντας το κείμενο μέσω του λινκ θα αποκομίσετε τα δικά σας συμπεράσματα.
...Συνέχεια: "στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλῶσσα μέχρι καὶ τὰ χρόνια τῆς συντάξεως τῆς Κ. Διαθήκης ἡ λέξι ἐξάδελφος δὲν ὑπάρχει, κι ὁ ἐξάδερφος λέγεται πάντα ἀδελφός. ἡ λέξι ἐξάδελφος συναντᾶται γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα κατὰ τὰ τέλη τοῦ Α’ μ.Χ. αἰῶνος στὴν Ἀρχαιολογία (20, 236) τοῦ Ἰωσήπου, βιβλίο ἄγνωστο στοὺς ἀποστόλους καὶ μεταγενέστερό τους, καὶ σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς τρεῖς ἑλληνόγλωσσες παραλλαγὲς τοῦ ἀλεξανδρινοῦ ἰουδαϊκοῦ μυθιστορήματος Τωβὶτ (1,22˙ 11,17) ἀγνώστου καὶ μεταγενεστέρου τῶν ἀποστόλων καὶ ὁπωσδήποτε ἀπαραδέκτου στοὺς πρώτους Χριστιανοὺς γιὰ τὶς μαγικὲς δοξασίες του (8,1-3 ἐκδίωξι δαιμονίων μὲ καπνὸ ἀπὸ καῦσι ξηραμένου ἥπατος ψαριοῦ τοῦ Νείλου) καὶ τὶς ἄλλες ἀντιβιβλικὲς κακοδοξίες του. ἀπὸ τὸ Β’ αἰῶνα ἡ λέξι ἐξάδελφος μπαίνει καὶ σὲ περισσότερα κι αὐθεντικώτερα ἑλληνικὰ κείμενα, ἂν καὶ εἶναι νεολογισμὸς ποὺ ἐνοχλεῖ τὸν εἰδωλολάτρη λεξικογράφο Φρύνιχο (Ἐκλ., 274˙ ἐξάδελφος ἀποδιοπομπητέον, ἀνεψιὸς δὲ ῥητέον). ἀλλὰ κι ἂν ἦταν γνωστὴ ἡ λέξι ἐξάδελφος στὰ χρόνια τῶν ἀποστόλων, ὡς σπάνια ἔστω, τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι καὶ στὴν Καινὴ καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἀδελφοὶ λέγονται οἱ ἐξάδερφοι, καὶ οἱ πρῶτοι καὶ οἱ δεύτεροι καὶ οἱ παραιτέρω, ἀκόμη καὶ οἱ συμφυλέτες καὶ οἱ ὁμοεθνεῖς. ἡ εὐαγγελικὴ περίπτωσι τῶν γιῶν τῆς προειρημένης Μαρίας Ἰακώβου τοῦ μικροῦ καὶ Ἰωσῆ οἱ ὁποῖοι μὲ τοὺς ἄλλους τρεῖς λέγονται ἀδελφοί, δείχνει σαφῶς ὅτι στὴ Βίβλο μέχρι τέλους οἱ ἐξάδερφοι λέγονται μὲ τὸν παλιὸ τρόπο ἀδελφοί. τέλος ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν εἶχε ὁμομήτρια ἀδέρφια ἢ κι ἑτεροθαλῆ φαίνεται κι ἀπὸ τὰ λεγόμενα τοῦ Ἰωάννου (19,25-27), ὅτι ἀπὸ τὸ σταυρὸ ἀφήνει τὴν κηδεμονία τῆς μητέρας του στὸ μαθητή του, κι ὁ μαθητὴς μάλιστα τὴν παίρνει στὸ σπίτι του ἀμέσως ἀπ̉ ἐκείνης τῆς ὥρας, πρᾶγμα ποὺ δείχνει σαφῶς ὅτι ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου ἄλλα τέκνα δὲν εἶχε. ἀκόμη κι ἂν οἱ ἀδελφοὶ καὶ αἱ ἀδελφαὶ τοῦ Ἰησοῦ ἦταν ἑτεροθαλῆ ἀδέρφια του, παιδιὰ τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ ἄλλη γυναῖκα, ὅπως λέγεται κατ̉ ἀρχὴν ὄχι κακῶς, πάλι θὰ περιέθαλπαν τὴ μητρυιά τους αὐτοί, καὶ ὄχι ὁ ξένος. νέος εἶχα δεχτῆ τὴν ἄποψι ὅτι μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ἀναγραφομένους ἀδελφοὺς τοῦ Ἰησοῦ ἦταν ἑτεροθαλῆ ἀδέρφια του (Ὑπόμν. εἰς Ἐπιστ. Ἰούδα, σ. 71, Θεσσαλονίκη 1970), ἀλλὰ τώρα δὲν τὴ δέχομαι. πιστεύω ὅτι ὅλοι αὐτοὶ οἱ λεγόμενοι ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφαί του ἦταν ἐξαδέρφια του ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ θετοῦ πατέρα του Ἰωσήφ˙ ἦταν ἁπλῶς ὁ παιδικός του περίγυρος..."
Κάποια άλλη παράγραφος από το ίδιο παραπάνω κείμενο του Κ.Σιαμάκη: "δὲν λέγονται οὔτε φαίνονται πουθενὰ οἱ ἡλικίες τῆς παρθένου Μαρίας καὶ τοῦ μνηστῆρος της Ἰωσήφ. ὅταν ἀρραβωνιάστηκαν κι ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός, ἡ μητέρα του δὲν ἦταν πάνω ἀπὸ 20 ἐτῶν κι ὁ Ἰωσὴφ δὲν ἦταν πάνω ἀπὸ 40. τὰ κατώτερα ὅρια δὲν ἦταν κάτω ἀπὸ 13 καὶ 16 ἀντιστοίχως, ἀλλὰ στὴν προκειμένη περίπτωσι τόσο λίγα χρόνια ἡλικίας δὲν φαίνονται πιθανά. κι ὅταν ὁ Κύριος ἄρχισε τὸ κήρυγμά του, ὁ Ἰωσὴφ δὲν φαίνεται νὰ ζοῦσε. πάντως ὅταν παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ στὸ σπίτι του, δείχνοντας ἔτσι ὅτι εἶναι ὁ ἄντρας της, πρέπει νὰ ἦταν ἀκμαῖος ἄντρας, ὅπως δείχνουν τόσο τὸ ὅτι δίδαξε τὴν τέχνη του στὸ θετὸ γιό του Ἰησοῦ καὶ τὸν εἶχε συνεργάτη του τέλειο μάστορα (τέκτονα) κι αὐτόν, ὅσο καὶ τὸ ὅτι μὲ πολλὴ ἀξιοσύνη κι εὐελιξία πραγματοποίησε τὴν αἰφνίδια καὶ μακροχρόνια οἰκογενειακὴ μετοίκησί του στὴν Αἴγυπτο, καὶ τὴν ἐκεῖ ἐπιβίωσί του, καὶ τὴν ἀπὸ κεῖ ἐπάνοδό του στὴ Γαλιλαία, πράγματα πάντοτε δύσκολα καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη. γιὰ τὴ μορφή, τὴ σωματικὴ διάπλασι, καὶ τὴ λοιπὴ ἐξωτερικὴ ἐμφάνισι τῆς μητέρας τοῦ Κυρίου, ὅπως καὶ γιὰ τὰ ἴδια γνωρίσματα τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ Ἰωσήφ, δὲν ὑπάρχει πουθενὰ στὴν Κ. Διαθήκη οὔτε ὑπαινιγμός˙ οὔτε γιὰ κανένα ἄλλο ἅγιο πρόσωπο. ἡ Κ. Διαθήκη δὲν δίνει ποτὲ γιὰ κανένα τέτοια στοιχεῖα. εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸ πνεῦμα της. ἀσφαλῶς ἦταν ὅλοι τους λίγο μελαχροινοί, ὅπως ἁπαξάπαντες οἱ πρὸ τοῦ 70 μ.Χ. ἀμιγεῖς Ἰσραηλῖτες. θὰ ἔλεγα οἱ τέκτονες ἦταν καὶ μυϊκῶς ῥωμαλέοι, ὅπως ἀπαιτοῦσε τὸ ἐπάγγελμά τους. ἀνέβαζαν ψηλὰ μεγάλα βάρη, σήκωναν βαριὰ κεραμίδια καὶ δοκάρια, πόρτες, παράθυρα, καὶ ἄλλα οἰκοδομικὰ ὑλικά. τὸ ἐπάγγελμά τους ἦταν κι ἐλαφρῶς ἐπικίνδυνο, ὅπως εἶναι πάντοτε τὰ οἰκοδομικά."
ΔιαγραφήΤώρα η σειρά μου να ερωτήσω: Αν στη μνηστεία ήταν 80 ετών ο Ιωσήφ κατά τον άγιο Επιβάνιο, πώς κατάφερε το ταξίδι στην Αίγυπτο, την διαμονή, την επιστροφή, και πόσων ετών ήταν ο Ιωσήφ όταν ο Κύριος ήταν 12ετής στον Ναό;
Τα συμπεράσματα και οι παραδοχές, εκἀστου. Ευχαριστώ. Χαίρετε :)