Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ιδου ο νεος αδελφος σας Οικουμενιστες και Σιγονταροοικουμενιστες, ανηκετε στην ιδια εκκλησια, την ΕΤΕΡΟΔΟΞΗ, που δεν ειναι η Εκκλησια των Αγιων Πατερων.

ΜΙΛΑΕΙ ΠΑΠΙΚΟΣ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ

 ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ!

 
ΤΟ ΚΑΤΩΤΕΡΩ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΕ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΟ FACEBOOK ΑΠΟ ΠΑΠΙΚΟ ΘΕΟΛΟΓΟ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΑΛΑΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΝ ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΦΕΡΟΥΝ ΣΕ «ΜΕΤΑΝΟΙΑ» ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ''ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ'' Η ΟΠΟΙΑ ΙΔΡΥΣΕ ΚΑΙ ΤΟ Π.Σ.Ε. ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ!
ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΠΕΡΙ ''ΑΧΡΙ ΚΑΙΡΟΥ'' ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΟΗΤΟ ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΗ Ο ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ.
Η ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΙΚΟ ΘΕΟΛΟΓΟ ΠΟΥ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΑΜΕ.



 
Για την επιτυχία της Αγιας και Μεγαλης Συνόδου της Ορθοδοξου Εκκλησιας ήμουν βέβαιος από την αρχή και αυτό εξ αιτίας του Παναγιωτατου Οικουμενικου Πατριάρχη ο οποίος με καθημερινή μαρτυρία και αγωνία όλα αυτά τα χρόνια ποιμένει ως "Κεφαλή" και "Μητηρ" την Ορθόδοξη Εκκλησία ανά την οικουμένη.
Οφείλω να ασπαστω νοερά την Δεξιά του και ως καθολικός υποκλινομενος στην μορφή του και ευχόμενος πολλά τα έτη.
 
Και τα έξι κείμενα που εγκρίθηκαν από τους συμμετέχοντες επισκοπους και τους αρχηγούς των εννέα τοπικών εκκλησιών συν την την ελλαδικη εκκλησια δια του προέδρου της ΔΙΣ και όχι αρχηγού της (η Ελλαδικη εκκλησία δεν έχει προκαθημενο-αρχηγό αλλά μόνο προκαθημένη σύνοδο) που συνηστουν την ορθόδοξη εκκλησία (υπό άλλες συνθήκες - και για το μέλλον κάνεις δεν ξέρει - δεκατέσσερις) αντανακλούν πρώτα την αγωνία και δεύτερον την ιστορική συνέχεια της ορθόδοξου εκκλησίας και την πορεία της στο χώρο-χρόνο όχι όμως έξω και υπέρ άνω αυτού αλλά ως μετόχου και κοινωνου αυτού.
 
Θεολογικα, ακαδημαϊκά ως γνώστης του αντικειμενου από καθολικής πλευράς αλλα κυριως χάρην της εννοιολογικης προσέγγισης όπως και χάρην της ελληνικής γλώσσας της οποίας είμαι κοινωνος οφείλω χωρίς να αντικαταστήσω την επίσημη τοποθέτηση της καθολικής εκκλησίας να επισημάνω την ευτυχή κατάληξη περί της καταρχάς αναγνωρίσης της ιστορικής υποστάσεως της Καθολικής Εκκλησίας που υποχρεωτικά φέρει και την αναγνώριση του περιβάλλοντος άρα και των πράξεων μέσα στο περιβάλλον αυτό. Την προσθήκη της λέξης Ετεροδοξη εκκλησία που συνιστά αναγνώριση του ετέρου-διαφορετικού επί των μυστηρίων στην βάση της ίδιας Δόξας και την αντίληψη της.
 
Σαφέστατα δεν θα ασπαστουν όλοι αυτήν την προσέγγιση από πλευράς ορθοδόξων. Όμως ούτως ή άλλως και να μην την ασπαστουν η ιστορία μίλησε και η συνοδος απεφάνθη.
 
Επ αυτού όπως ανέφερα και προχτές πλέον από το αλλοδοξη (άλλο) εκκλησία που ίσχυε μέχρι την άρση των αναθέματων περάσαμε στην Ετεροδοξη ( διαφορετική) εκκλησία το οποιο ειναο πολυ σημαντικο βημα και μένει να φτάσουμε με συνεχή προσπάθεια στο ομοδοξη (όμοια) Εκκλησία. Συν θεό και καλή θέληση.
 
Βέβαιο είναι πως οι εκκλησίες θα αντιμετωπίσουν αντιδράσεις από talibanιζουσες μορφές τις οποίες στην ελληνική επικράτεια γνωρίζουμε.
 
Καθήκον πλέον όλων μας. Των ανθρώπων καλής θέλησης -και χρησιμοποιώ την φράση από το Μήνυμα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξης εκκλησίας- είναι να σταματήσουν να έχουν λόγο αυτές οι φωνές.
 
Είναι πλέον ευθύνη των τοπικών εκκλησιων να τις κάνουν να σωπασουν μια και δια παντός.
Άλλοστε και η ίδια η Σύνοδος τις καταδικάζει.
 
Εν συνεχεία θα αναφερθώ στο θέμα της ελληνορυθμης καθολικής εκκλησίας. Δίνω απόλυτο δίκαιο στον Μακαριοτατο Αρχιεπισκοπο Αθηνών κκ Ιερώνυμο για την αντίδραση του. Είμαι από εκείνους που δημοσίως ζήτησα και ζητάω χρόνια τώρα στην Γενεύη την αναθεώρηση της στάσης περί των ελληνορυθμων στην Ελλάδα. Και μάλιστα τόσο σε δημόσιο αλλά και ιδιωτικό μου λόγο πάντα ακαδημαϊκά ήμουν από την αρχή αντίθετος στην ενθρονηση νέου επισκόπου στην Ελλάδα μετά την παραίτηση του Σεβασμιοτάτου κκ Δημητρίου.
Έλεγα και λέω.
Δεν υπήρχε λόγος. Είναι πρόκληση.
 
Εύχομαι και ελπίζω αυτή η πλέον και επίσημα τοποθέτηση της ορθόδοξου εκκλησίας να φτάσει στα ανάλογα αυτιά και αυτή η αναθεώρηση της πολιτικης περί ελληνορυθμων να γίνει άμεσα προς όφελος της Ειρήνης.
 
Κατόπιν, είμαι πολύ ευτυχής από ανάγνωση των τελικων κειμένων περί της νηστείας, της θέσης της ορθόδοξου εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο, του γάμου και τα κωλύματα του, της ιερότητας του.
 
Σε σχέση με την διασπορά και την ανάκυρηξη του αυτόνομου είμαι σίγουρος πως ως εσωτερικό θέμα της ορθόδοξου εκκλησίας ο Όικουμενικός Πατριάρχης έφερε εις γνώσην όλων το πρόβλημα, την αναγνώριση του και όπως αναφέρεται στα συνοδικα έγγραφα υπάρχει ως φαίνεται μια προσωρινή λύση διότι όλα αυτά άπτονται μιας νέας συζήτησης, έχουν να κάνουν και με άλλα ζητήματα διοικήσεως.
Ευχαριστώ όλους σας
 
Εν τέλη και θα κλείσω και πάλι με το παρακάτω video διότι
ο Χριστος Βασίλευσε, ο Χριστος νίκησε

3 σχόλια:

  1. Βιος Αγίου Πολυκάρπου Σμύρνης.
    Η έριδα περί τον εορτασμό του Πάσχα που είχε ανακύψει ανάμεσα στην Εκκλησία της Ρώμης και τις Μικρασιατικές Εκκλησίες ήταν μια ευκαιρία για τον Αγιο Πολύκαρπο να μεσολαβήσει με διάθεση καταλαγής. Θα επισκεφθεί λοιπόν τη Ρώμη μετά τις αρχές του 155, οπότε και έγινε επίσκοπος Ρώμης ο Ανίκητος.[2] Αν και δεν επιτεύχθηκε μεταξύ του Πολύκαρπου και του Ανίκητου Ρώμης συμφωνία, εντούτοις χωρίσθηκαν οι δύο άντρες «εν αγάπη και με τη συναίσθηση ότι διαφορά σε θέματα νηστείας εκφράζει την ενότητα στην πίστη» Μαρτύρησε ηλικιωμένος στο στάδιο της Σμύρνης κατά τον διωγμό του Μάρκου Αυρηλίου περί τον Φεβρουάριο του 167/168 μ.Χ.
    ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί άραγε δεν αποτειχίστηκε;;;;
    ΑΠΑΝΤΗΣΗ γιατί είχε ΑΓΑΠΗ
    ΑΓ. ΑΛ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα ακριβή και τεκμηριωμένα επιστημονικώς ιστορικά γεγονότα (που αποδεικνύουν και ότι δεν υπήρχε λόγος αποτειχίσεως του Αγ. Πολυκάρπου) έχουν δημοσιευτεί στην "Ομολογία".

      ... σὲ αὐτοτελῆ θρησκεία κατάντησε ἡ ἀρχικὴ αἵρεσι τῶν παπικῶν. ὡς σχίσμα δὲ ἁπλῶς φαινόταν μόνο μέχρι τὸ 306. καὶ αἵρεσι ἦταν μόνο μέχρι τὸ 400 περίπου. ἀπὸ κεῖ κι ἐδῶθε εἶναι θρησκεία∙ τόσο ἀπόμακρη ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ πίστι ὅσο καὶ τὸ ἰσλὰμ ποὺ εἶναι μετεξέλιξι τοῦ ἀρειανισμοῦ. ἡ ἀγάπη τῆς ἐκκλησίας ποὺ ἦταν ἀκόμη μόνο στὸ δακτύλιο τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου, ἡ ἀγάπη ἥτις πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει, μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, οὐ ζηλοῖ, οὐ παροξύνεται, οὐκ ἀσχημονεῖ (Α΄Κο 13,4-7), αὐτὴ ἡ ἀγάπη τῆς ἀνατολικῆς ἐκκλησίας τοὺς ἔκανε νὰ μὴ φαίνωνται τί ἀκριβῶς εἶναι, καὶ δὲν θέλησε νὰ τοὺς ἀναθεματίσῃ ἀπὸ τὸ 306 ποὺ ἔπρεπε.

      Τὸ 155 ὁ ἐπίσκοπος Ῥώμης Ἀνίκητος (ἡ λατινικὴ μορφὴ τοῦ ὀνόματος Invictus ἔμεινε στὴ λαϊκὴ μνήμη ὡς ὄνομα ἀντιχρίστου ποὺ συμπληρώνει τὸν ἀριθμὸ 666) ἀπείλησε ὅτι θ᾽ἀφορίσῃ τὶς ἐκκλησίες τῆς Μ. Ἀσίας, ἐπειδὴ ἑώρταζαν τὸ πάσχα μὲ διαφορετικὸ τρόπο∙ δηλαδὴ γιὰ ψύλλου πήδημα καὶ γιὰ κάτι τὸ μὴ βιβλικό. ὅταν ἀπειλῇ ἐκκλησίες, τῶν ὁποίων δὲν εἶναι ἐπίσκοπος, τόσο μακρινὲς μάλιστα, θέλει νὰ δείξῃ ὅτι εἶναι ὑπερεπίσκοπος καὶ ἰδιοκτήτης τῆς ἐκκλησίας. ἦταν ἕνας πειραματικὸς καὶ προπαγανδιστικὸς λεονταρισμὸς τοῦ Ῥώμης, τοῦ ἐπισκόπου τῆς πρωτευούσης ντὲ τῆς αὐτοκρατορίας, παρ᾽ ὅλο ποὺ ἡ αὐτοκρατορία ἦταν εἰδωλολατρικὴ καὶ δίωκε καὶ κατέσφαζε τότε τὴν ἐκκλησία. εἶχε συνείδησι καὶ ἦθος Χριστιανοῦ ὁ δεινόσαυρος ἐκεῖνος; τὸ δὲ ὅτι τὸ ζήτημα ἦταν ψύλλου πήδημα δείχνει ὅτι ἦταν καὶ παράφρων, ἕνα εἶδος Δομιτιανοῦ ἢ Καντάφι ἢ Ἀμὶν Νταντά, γιὰ ν᾽ ἀπειλῇ γι᾽ αὐτὸ ἀφορισμὸ τῆς μισῆς Χριστιανωσύνης. πῆγε τότε στὴ Ῥώμη ὁ ὑπέργηρος Πολύκαρπος Σμύρνης, ἕνα μόνο χρόνο πρὶν μαρτυρήσῃ, καὶ τὸν ἔπεισε νὰ μὴν ξεσχίσῃ τὴν ἐκκλησία (Εὐσέβιος, Ἐκ. ἱστ. 5,24,14-17). ἐκεῖνος ὅμως, ὅπως καὶ κάθε διάδοχος ἐπίσκοπος Ῥώμης, στὴν κίνησι τοῦ Πολυκάρπου δὲν εἶδε οὔτε ἀγάπη οὔτε τὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου φόβο τοῦ σχισθῆναι τὴν ἐκκλησίαν, ἀλλὰ τὴ θεώρησε ἀδυναμία. πίστεψε ὅτι τὸν φοβοῦνται καὶ ὑποκύπτουν στὸ καπρίτσι του, ὅπως κάνουν ὅλα τ᾽ ἀνάγωγα καὶ κακοήθη παιδιά.

      Γύρω στὸ 170 ὁ λεονταρισμὸς τοῦ Ῥώμης ἐπαναλήφθηκε μὲ καρμπὸν καὶ γιὰ τὸ ἴδιο θέμα τοῦ πάσχα ἀπὸ τὸν Βίκτωρα. καὶ αὐτουνοῦ τὸ ὄνομα ἔμεινε στὴ λαϊκὴ μνήμη τόσο στὴ λατινική του μορφὴ Victor ὅσο καὶ στὴν ἑλληνική του Νικητὴς ὡς ὄνομα τοῦ ἀντιχρίστου ποὺ συμπληρώνει τὸν ἀριθμὸ 666 (Ἀρέθας, Ἑρμ. εἰς Ἀποκ. 13,18 PG 106, 681b ὁ Νικητής∙ Λατεῖνος). καί, νομίζω, ὄχι ἄδικα καὶ σφαλερά∙ διότι ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν (Α’ Ἰω 2,18). ἂν τέτοια ὑποκείμενα δὲν εἶναι ἀντίχριστοι, τότε ποιοί εἶναι; ὁ τότε προεδρεύων ὅμως λόγῳ ἡλικίας μεταξὺ τῶν ἐπισκόπων τῆς Μ. Ἀσίας Πολυκράτης Ἐφέσου, προφανῶς ἐπειδὴ ἦταν πλέον ὀλίσθημα καθ᾽ ὑποτροπήν, τοῦ ἀπάντησε πολὺ αὐστηρά, σὰ νὰ τοῦ εἶπε ὅτι, «ἀφοῦ ἐπιμένει, νὰ πάῃ νὰ πνιγῇ». κι ὁ Βίκτωρ μουλάρωσε κι ἀφώρισε ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῆς Μ. Ἀσίας, μόνο γιὰ νὰ δείξῃ ὅτι εἶχε τέτοια δικαιοδοσία. ἀλλ᾽ ὁ Πολυκράτης ἀδιαφόρησε...

      Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΛΙΝΚ
      https://apotixisi.blogspot.gr/2016/05/blog-post_5.html#more
      ========================

      Η αγάπη προϋποθέτει την ΑΛΗΘΕΙΑ. Αγάπη σημαίνει να ομολογείς την ΑΛΗΘΙΝΗ Πίστι, έστω κι αν αυτή η ομολογία οδηγεί σε πνευματική διχόνοια με τους ομολογούντας πλάνες ή ψεύδη, διότι μόνο αν επιμένεις να ομολογείς την ΑΛΗΘΙΝΗ Πίστι υπάρχει περίπτωση ο μεν ψεύτης ή ο πλανεμένος να επανέλθει στην ΑΛΗΘΕΙΑ και να σωθεί αλλά κι εσύ να σωθείς. Αν για μια ψευτοαγάπη, δεν ομολογείς την αλήθεια αλλά χάριν της ομόνοιας συντάσσεσαι με την πλάνη για να μην διαφωνήσεις με τον ψεύτη ή πλανεμένο, τότε ούτε υπάρχει ελπίδα να τον βοηθήσεις να σωθεί ούτε εσύ θα σωθείς, δηλαδή αυτό δεν είναι ούτε πραγματική ΑΛΗΘΕΙΑ ούτε πραγματική ΑΓΑΠΗ και το αληθεύοντες εν αγάπη μεταβάλλεται σε ψευδόμενοι εν αλληλοκαταστροφή.


      Διαγραφή
    2. Λόγοι αποτειχίσεως είναι μόνον σοβαροί. Δογματικοί. Δεν υπήρχε τέτοιος λόγος ώστε να αποτειχιστεί ο επίσκοπος Πολύκαρπος από τον ισότιμό του Ανίκητο, αφού διευθετήθηκε και το θέμα του επαπειλούμενου σχίσματος "για ψύλλου πήδημα" που υπήρξε αφορμή της πρώτης εκδήλωσης της θεωρίας περί ΠΡΩΤΕΙΟΥ του Ρώμης.

      Διαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου