Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Απεκδύθη τον Σταυρό ο Αθηνών Ιερώνυμος


Σ
χε­δὸν δύ­ο χι­λι­ά­δες χρό­νι­α ἡ ἐ­πὶ γῆς στρα­τευ­ο­μέ­νη Μί­α Ἁ­γί­α Κα­θο­λι­κὴ καὶ Ἀ­πο­στο­λι­κὴ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ εἰς τὴν κα­θ’ ἡ­μᾶς Ἀ­να­το­λὴ σφυ­ρη­λα­τεῖ καὶ δι­α­φυ­λάτ­τει τὴν ἰ­δι­ο­προ­σω­πί­α τῆς Ρω­μῃ­ο­σύ­νης· τὸ ὅ­μαι­μον, τὸ ὁ­μό­θρη­σκον, τὸ ὁ­μό­γλωσ­σον καὶ τὸ ὁμότροπον τοῦ Ἔ­θνους,[1] χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὰ ποὺ με­τα­ποι­εῖ στὴν με­γα­λω­σύ­νη τῆς πνευ­μα­τι­κό­τη­τος τοῦ Ὀρ­θο­δό­ξου Γέ­νους.
Ἀ­πὸ τὴν ἀρ­χαί­α ἑλ­λη­νι­κὴ πα­ρά­δο­ση δι­α­σώ­ζει τὴν εὐ­σε­βεί­α πρὸς τὸ θεῖ­ο, ἀλ­λὰ ἀ­πο­βάλ­λει τοὺς ψεύ­τι­κους θε­οὺς καὶ τὶς δει­σι­δαι­μο­νί­ες· υἱ­ο­θε­τεῖ τὸ με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος τοῦ πα­ρα­δο­σι­α­κοῦ τυ­πι­κοῦ τῆς λα­τρεί­ας καὶ τὸ γε­μί­ζει μὲ τὴν ἀ­πο­κε­κα­λυμ­μέ­νη Ἀ­λή­θει­α τοῦ Θε­αν­θρώ­που Χρι­στοῦ, μὲ τὴν ἀ­γά­πη Του καὶ μὲ τὴ δι­δα­σκα­λί­α Του πε­ρὶ τοῦ μό­νου καὶ ἀ­λη­θι­νοῦ Ἁ­γί­ου Τρι­α­δι­κοῦ Θε­οῦ καὶ τῆς σω­τη­ρί­ας τοῦ ἀν­θρώ­που δι­ὰ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας Του εἰς τὴν ἐ­που­ρά­νι­ο βα­σι­λεί­α Του. Ἀ­πὸ τὴν ἑλ­λη­νι­κὴ φι­λο­σο­φί­α δι­α­τη­ρεῖ τὴ μέ­θο­δο τῆς συ­ζη­τή­σε­ως/ἀ­να­ζη­τή­σε­ως καὶ τὸ σύ­στη­μα τῶν λο­γι­κῶν κα­τη­γο­ρι­ῶν, ἀλ­λὰ ἀ­πορ­ρί­πτει τὶς δαι­μο­νι­κὲς καὶ ἐ­φά­μαρ­τες ἀν­τι­λή­ψεις. Δι­α­σώ­ζει τὴν μο­να­δι­κὴ σὲ λε­κτι­κὸ πλοῦ­το, νο­η­μα­το­δό­τη­ση καὶ δο­μὴ ἑλ­λη­νι­κὴ γλῶσ­σα, μὲ τὴν ὁ­ποί­αν ἀ­πο­κλει­στι­κὰ καὶ μό­νον εἶ­ναι δυ­να­τὸν νὰ ἐκ­φρα­στοῦν στὴν αὐ­θεν­τι­κό­τη­τά τους τὰ βα­θει­ά, λε­πτο­φυ­ῆ καὶ ὑ­ψη­πε­τῆ ―κυ­ρί­ως καὶ πρὶν ἀ­π’ ὅ­λα θε­ό­πνευ­στα― θε­ο­λο­γι­κὰ νο­ή­μα­τα τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Χρι­στι­α­νι­κῆς Πί­στε­ως.
Δο­μεῖ­ται στὴν Ἀ­λή­θει­α Του καὶ στὴν Ἀ­γά­πη Του μὲ τὸ ―θεί­ᾳ προ­νοί­ᾳ― προ­ϋ­πάρ­χον ἑλ­λη­νι­κὸ φι­λό­τι­μο· μί­α ψυ­χι­κὴ κα­τά­στα­ση ποὺ δύ­σκο­λα πε­ρι­γρά­φε­ται, ἀλ­λὰ ἀ­πο­τε­λεῖ τὴ βά­ση κά­θε κα­λοῦ καὶ με­γά­λου, πνευ­μα­τι­κοῦ-ψυ­χι­κοῦ-ὑ­λι­κοῦ ἔρ­γου ποὺ ἐ­πι­τε­λεῖ τὸ Ἑλ­λη­νι­κὸ Ἔ­θνος, εἶ­τε σὲ προ­σω­πι­κὸ εἴ­τε σὲ ἐ­θνι­κὸ ἐ­πί­πε­δο. Δὲν εἶ­ναι ἀ­κρι­βῶς τὸ «κα­λὸν κἀ­γα­θόν» καὶ τὸ «μέ­γα»· εἶ­ναι τὸ «κά­τι» ποὺ προσ­δί­δει ἕ­ναν μο­να­δι­κὸ χα­ρα­κτῆ­ρα εἰς τὸ «κα­λὸν κἀ­γα­θόν» καὶ τὸ «μέ­γα».
Εἶ­ναι αὐ­τὸ τὸ «κά­τι» ποὺ προσ­δι­ό­ρι­σε τὴν εἰ­δο­ποι­ὸ δι­α­φο­ρὰ με­τα­ξὺ τοῦ Ἑ­βρα­ϊ­κοῦ λα­οῦ καὶ τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ ἔ­θνους. Εἰς τοὺς Ἑ­βραί­ους «κα­τὰ χά­ριν» πα­ρα­χω­ρή­θη­κε ἡ δυ­να­τό­τη­τα/εὐ­και­ρί­α νὰ κα­τα­στοῦν ὁ πε­ρι­ού­σι­ος λα­ὸς τοῦ Θε­οῦ, ἀλ­λὰ τοὺς ἔλ­λει­πε αὐ­τὸ τὸ «κά­τι» καὶ ἡ ἔλ­λει­ψή του τοὺς ὁ­δή­γη­σε στὴν ἄρ­νη­ση τοῦ Θε­αν­θρώ­που, δευ­τέ­ρου προ­σώ­που τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ Υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ Πα­τρός. Εἰς τοὺς Ἕλ­λη­νες πλε­ό­να­ζε αὐ­τὸ τὸ «κά­τι» καὶ αὐ­τὴ ἡ πε­ρίσ­σει­α τοὺς ἐ­πέ­τρε­ψε «κα­θ’ ὁ­μοί­ω­σιν» νὰ κα­τα­στοῦν ὁ ἐ­κλε­κτὸς λα­ὸς τοῦ Θε­οῦ· ὥ­στε δι­ὰ τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ τους ―ἰ­δι­αι­τέ­ρως τῆς γλώσ­σας τους, εἰς τὴν ὁ­ποί­αν συμ­πο­σοῦ­ται ἡ πεμ­πτου­σί­α τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ ἑ­νὸς λα­οῦ― καὶ κυ­ρί­ως δι­ὰ τῆς θυ­σι­α­στι­κῆς καὶ μαρ­τυ­ρι­κῆς ἀ­φο­σι­ώ­σε­ώς τους εἰς τὸν Κύ­ρι­ο καὶ Θε­ό μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό, κα­τέ­κτη­σαν ὡς ἔ­θνος τὸν στέ­φα­νο τῆς δό­ξης τοῦ Χρι­στοῦ· τὸν ὁ­ποῖ­ον καὶ δι­α­τη­ροῦν ἐ­φό­σον ―καὶ στὸν βαθ­μὸ πού― συ­νε­χί­ζουν νὰ ἐμ­μέ­νουν στὴ θυ­σι­α­στι­κὴ καὶ μαρ­τυ­ρι­κὴ ἀ­φο­σί­ω­σή τους!­.­.. Δι­ό­τι αὐ­τὸ τὸ «κά­τι» τοὺς ἐ­πέ­τρε­ψε ὄ­χι μό­νον νὰ δε­χθοῦν ἀλ­λὰ καὶ νὰ ἀ­σκή­σουν τὶς ὑ­πέρ­τα­τες δω­ρε­ὲς τοῦ Κυ­ρί­ου: τὴν ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ προ­σώ­που καὶ τὸ αὐ­τε­ξού­σι­ο τῆς συ­νει­δή­σε­ως· δω­ρε­ὲς ποὺ μό­νον στὴν ἑλ­λη­νι­κὴ ἔκ­φαν­σή τους καὶ μό­νον μέ­σῳ αὐ­τῆς κα­τέ­στη ἐ­φι­κτὸ νὰ τὶς ἀν­τι­λη­φθεῖ καὶ νὰ τὶς κα­τα­νο­ή­σει τὸ πλά­σμα τοῦ Δη­μι­ουρ­γοῦ Θε­οῦ· αὐ­τὴ ἦ­ταν ἡ οἰ­κο­νο­μί­α Του!­.­..
 
Εἶ­ναι τὸ ρω­μαί­ϊ­κο φι­λό­τι­μο αὐ­τὸ τὸ «κά­τι», ποὺ τὸ ἀ­να­γνω­ρί­ζου­με τό­σο ὅ­ταν ὑ­πάρ­χει ὅ­σο καὶ ὅ­ταν δὲν ὑ­πάρ­χει. Εἶ­ναι αὐ­τὸ τὸ «κά­τι», ποὺ μᾶς τι­μᾶ ὅ­ταν τὸ ἔ­χου­με καὶ μᾶς ἀ­τι­μά­ζει ὅ­ταν δὲν τὸ ἔ­χου­με· κι ὅ­ταν τό ’­χου­με δι­πλὰ μᾶς τι­μᾶ ἐ­ὰν ἐ­λεύ­θε­ρα τὸ ἐκ­δη­λώ­νου­με στὰ ἔρ­γα μας, ἐ­νῶ δι­πλὰ μᾶς ἀ­τι­μά­ζει ἐ­ὰν τὸ φυ­λα­κί­ζου­με στὴν σι­ω­πή μας ἢ καὶ στὰ λό­γι­α μας!­!! Εἶ­ναι αὐ­τὸ τὸ «κά­τι» ποὺ ὅ­ταν ὑ­πάρ­χει πη­γά­ζει κα­τευ­θεί­αν ἀ­πὸ τὰ βά­θη τῆς καρ­δι­ᾶς μας κι ἐκ­δη­λώ­νε­ται ἀ­πο­κλει­στι­κὰ καὶ μό­νον στὰ ἔρ­γα μας καὶ στὶς πρά­ξεις μας!­.­..
Εἶ­ναι αὐ­τὸ τὸ «κά­τι», ποὺ συ­νή­θως χά­νουν οἱ δυ­τι­κό­πλη­κτοι καὶ οἱ κο­σμο­πο­λί­τες δι­α­νο­ού­με­νοι, οἱ δυ­τι­κό­τρο­ποι πο­λι­τι­κοὶ καὶ οἱ πο­λυ­πράγ­μο­νες ἐ­πι­χει­ρη­μα­τί­ες, οἱ ἀρειμανίως ἐπαναπαυόμενοι στὴν μακαριότητα τοῦ δημοσίου κορβανᾶ· ἰ­δι­αι­τέ­ρως οἱ ἐν­δι­α­τρί­ψαν­τες εἰς τὴν φι­λή­δο­νη κι ἐ­κμαυ­λι­στι­κὴ αὐ­λὴ τῆς Κίρ­κης ἐν τῇ Ἑ­σπε­ρί­ᾳ, χω­ρὶς ὅ­μως τὸν νό­στο τοῦ Ὁ­δυσ­σέ­α, ἔ­στω ν’ ἀρ­γο­σα­λεύ­ει στὴν ψυ­χή τους!­.­..
Εἶ­ναι αὐ­τὸ τὸ «κά­τι», ποὺ συ­νει­δη­τὰ ἀ­πέρ­ρι­ψε ἡ Δε­σπο­το­κρα­τί­α, ναυ­α­γι­σμέ­νη στὴν ἐ­ξου­σι­ο­λα­γνεί­α της καὶ πα­γι­δευ­μέ­νη στὴν ἐ­ξου­σι­ο­κρα­τί­α της, ὅ­που τὰ μέ­λη της, οἱ θι­α­σῶ­τες της καὶ οἱ πα­ρα­τρε­χά­με­νοί της δι­α­κο­νοῦν τοὺς πει­ρα­σμοὺς τοῦ Σα­τα­νᾶ στὴν ἄ­νυ­δρη κι αἰχ­μη­ρὴ ἔ­ρη­μο τῆς καρ­δι­ᾶς τους ποὺ ἁ­πλώ­θη­κε στὰ ἀ­πο­ξη­ρα­μέ­να νά­μα­τα τοῦ ἀπ’ ἐκεῖ ἐκ­δι­ω­χθέν­τος ρω­μαί­ϊ­κου φι­λο­τί­μου· δι­αγ­κω­νι­ζό­με­νοι σὲ δαι­δα­λώ­δεις δι­α­δρό­μους, κα­θη­λω­μέ­νοι σὲ σκο­τει­νὲς αἴ­θου­σες, δι­α­πραγ­μα­τευ­ό­με­νοι πί­σω ἀ­πὸ ἑρ­μη­τι­κὲς θύ­ρες, ὑ­πο­σχό­με­νοι ὑ­πο­τα­γὴ καὶ ἀ­φο­σί­ω­ση σὲ ἐν­το­λο­δό­χους τῆς σι­ω­νι­στι­κῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας ἔ­ναν­τι πι­να­κί­ου ἐ­ξου­σί­ας, ἀ­να­λαμ­βά­νον­τες πά­σης φύ­σε­ως δου­λεῖ­ες καὶ χει­ρα­γω­γού­με­νοι σὲ ἀ­δι­έ­ξο­δες στο­ὲς ἀ­πὸ «πο­δίτ­σες» μὲ ἑ­ω­σφο­ρι­κὲς ἐ­ξου­σί­ες!­!!
Ἡ Δε­σπο­το­κρα­τί­α, ποὺ ἐκ­προ­σω­πεῖ κι ἐκ­φρά­ζει ὁ Ἀ­θη­νῶν Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος, ἔ­χει συ­νει­δη­τὰ ἀ­πω­λέ­σει τὸ ρω­μαί­ϊ­κο φι­λό­τι­μο, αὐ­τὸ τὸ «κά­τι», ποὺ κρά­τη­σε ζων­τα­νοὺς καὶ ὀρ­θί­ους τοὺς Ἕλ­λη­νες ὡς πρό­σω­πα καὶ τὸ Ἑλ­λη­νι­κὸ Ἔ­θνος ὁ­λό­κλη­ρες χι­λι­ε­τη­ρί­δες· καὶ τὸ ὁ­ποῖ­ο χρη­σι­μο­ποί­η­σε γι­ὰ νὰ οἰ­κο­δο­μη­θεῖ ἡ ἐ­πὶ γῆς στρα­τευ­ο­μέ­νη Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ μὲ τὸ ἅ­λι­κο αἷ­μα τῶν Μαρ­τύ­ρων της, μὲ τοὺς πο­λυ­ά­θλους πνευ­μα­τι­κοὺς ἀ­γῶ­νες τῶν Ἀ­σκη­τῶν της, μὲ τὶς βα­θυ­κάρ­δι­ες προ­σευ­χὲς τῶν Ἁ­γί­ων της, μὲ τὴν θυ­σι­α­στι­κὴ εὐ­λά­βει­α καὶ τὴν μαρ­τυ­ρι­κὴ εὐ­σέ­βει­α τοῦ πι­στοῦ λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ!­.­.. Αὐ­τὸ τὸ ρω­μαί­ϊ­κο φι­λό­τι­μο ἀ­πέρ­ρι­ψε ἡ Δε­σπο­το­κρα­τί­α· ὥ­στε νὰ νο­μί­ζει ὅ­τι μπο­ρεῖ νὰ ἐ­πι­βά­λει στὸν Ὀρ­θό­δο­ξο Ἑλ­λη­νι­κὸ Λα­ὸ τοὺς ὁ­ποι­ουσ­δή­πο­τε ἑ­ω­σφο­ρι­κοὺς δε­σμοὺς μὲ τὴν ἀρ­νη­σί­χρι­στη καὶ ἀν­τί­χρι­στη Δύ­ση τῆς Νέ­ας Ἐ­πο­χῆς καὶ τῆς ἑ­ω­σφο­ρι­κῆς Νέ­ας Τά­ξε­ως Πραγ­μά­των στὸν παγ­κο­σμι­ο­ποι­η­μέ­νο ζό­φο τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου.­..
Αὐ­το­βού­λως καὶ οἰ­κει­ο­θε­λῶς ἐ­ξέ­λι­πε ἀ­πὸ τὴν Δε­σπο­το­κρα­τί­α τὸ ρω­μαί­ϊ­κο φι­λό­τι­μο· δι­ό­τι πρό­δω­σε τὸν Χρι­στὸ καὶ προ­σκύ­νη­σε τὸν Ἀν­τί­χρι­στο στὰ πρό­σω­πα τῶν προ­δρό­μων τοῦ Ἀν­τί­χρι­στου!­!! Καὶ τὴν αὐ­το­μο­λί­α της, τὴ δι­α­τυμ­πα­νί­ζει ξε­δι­άν­τρο­πα. Ὁ  Ἀ­θη­νῶν Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος, ἐ­πι­σκε­πτό­με­νος προ­σφυ­γι­κὸ κα­ταυ­λι­σμὸ αὐ­θαι­ρέ­τως εἰ­σβαλ­λόν­των εἰς τὴν ἀνοχύρωτη Πα­τρί­δα μας μου­σουλ­μά­νων ―προ­σφύ­γων καὶ λα­θρο­με­τα­να­στῶν― αὐ­το­βού­λως καὶ οἰ­κει­ο­θε­λῶς ἐκ­δύ­θη­κε τὸν Σταυ­ρὸ τοῦ Μαρ­τυ­ρί­ου τοῦ Κυ­ρί­ου καὶ Θε­οῦ μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ ―σύμ­βο­λο τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ώς μας― καὶ ἀ­φαί­ρε­σε τὰ ἐγ­κόλ­πι­ά του μὲ τὶς εἰ­κό­νες τοῦ Χρι­στοῦ καὶ τῆς Ὑ­πε­ρα­γί­ας Θε­ο­τό­κου ―σύμ­βο­λα τοῦ ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κοῦ ἀ­ξι­ώ­μα­τός του, ἱ­ε­ρὰ καὶ ὅ­σι­α τῆς ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως καὶ Λα­τρεί­ας μας― γι­ὰ νὰ μὴν προ­σβλη­θοῦν οἱ μου­σουλ­μά­νοι· δι­και­ώ­νον­τας ἔτ­σι τὴν ἀ­πα­γό­ρευ­ση τοῦ Σταυ­ροῦ καὶ τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου τοῦ Χρι­στοῦ καὶ τῶν ἱ­ε­ρῶν Να­ῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας Του στὶς μου­σουλ­μα­νι­κὲς χῶ­ρες· ἀλ­λὰ καὶ τοὺς δι­ωγ­μοὺς κα­τὰ τῶν Χρι­στι­α­νῶν «ἐ­ξα­γνί­ζον­τας», ἐ­φό­σον αὐ­τοὶ «προ­κα­λοῦν­ται» ἀ­πὸ τὰ ἀ­δι­ά­κρι­τα θύ­μα­τά τους!­!! Ἀ­φοῦ θε­ω­ρεῖ εὔ­λο­γη τὴν ἀ­πό­κρυ­ψη τῶν χρι­στι­α­νι­κῶν συμ­βό­λων στὶς χρι­στι­α­νι­κὲς χῶ­ρες, τό­τε μᾶλ­λον πε­ρισ­σό­τε­ρο εὐ­λό­γους θε­ω­ρεῖ τοὺς δι­ωγ­μοὺς τῶν Χρι­στι­α­νῶν στὶς μου­σουλ­μα­νι­κὲς χῶ­ρες!­!! Ἔτ­σι ἐ­ξη­γεῖ­ται ἡ σκαν­δα­λώ­δης σι­ω­πὴ καὶ ἡ ἀ­νάλ­γη­τη ἀ­δι­α­φο­ρί­α τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας, ὡς κα­θε­στῶ­τος καὶ ὡς προ­σώ­πων ―κα­τὰ μί­μη­σιν, βε­βαί­ως, τοῦ ἀρ­χι­αι­ρε­σι­άρ­χη Βαρ­θο­λο­μαί­ου Ἀρ­χον­τώ­νη, κα­τα­πα­τη­τῆ τοῦ Φα­να­ρί­ου καὶ σφε­τε­ρι­στῆ τοῦ οἰ­κου­με­νι­κοῦ πα­τρι­αρ­χι­κοῦ Θρό­νου τῆς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως― γι­ὰ τὰ σα­τα­νι­κῆς ἐμ­πνεύ­σε­ως ἐγ­κλή­μα­τα/ἀ­νο­σι­ουρ­γή­μα­τα τῶν ἰσ­λα­μι­στῶν κα­τὰ τῶν Χρι­στι­α­νῶν στὴν Μέ­ση Ἀ­να­το­λή, στὴν Βό­ρει­α Ἀ­φρι­κή, στὴν Νο­τι­ο­α­να­το­λι­κὴ Ἀ­σί­α, στὴν «χρι­στι­α­νι­κή» Εὐ­ρώ­πη, καὶ ὅ­που ἀλ­λοῦ σὲ ὅ­λον τὸν κό­σμο!­.­..
Δη­λα­δὴ ὁ Ἀ­θη­νῶν Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος ἀρ­νή­θη­κε αὐ­το­βού­λως καὶ οἰ­κει­ο­θε­λῶς τὰ σύμ­βο­λα τῆς ἐν Χρι­στῷ ὁ­μο­λο­γί­ας του, ὁμολογῶν καὶ κηρύττων δη­μο­σί­ως γυ­μνῇ τῇ κε­φα­λῇ δι­ὰ τῆς πρά­ξε­ώς του τὴν πα­ναι­ρε­τι­κὴ οἰ­κου­με­νι­στι­κὴ καὶ συγ­κρη­τι­στι­κή, τὴν ἀρ­νη­σί­χρι­στη καὶ ἀν­τί­χρι­στη ἰ­δε­ο­λο­γί­α του. Εἶ­ναι σὰν ὁ ἀρ­χη­στρά­τη­γος νὰ ἀ­πο­βάλ­λει τὰ ἐ­θνι­κὰ καὶ στρα­τι­ω­τι­κὰ δι­ά­ση­μά του ἐ­νώ­πι­ον τοῦ εἰ­σβο­λέ­α ἐ­χθροῦ, τὸν ὁ­ποῖ­ον μά­λι­στα δὲν πο­λέ­μη­σε ὡς ἐκ τῆς ἰ­δι­ό­τη­τός του καὶ ἐκ τῶν ὅρ­κων του ὄ­φει­λε νὰ πρά­ξει, ἀλ­λὰ τὸν κα­λο­δέχ­τη­κε στὴν Πα­τρί­δα ποὺ ἔ­πρε­πε νὰ ὑ­πε­ρα­σπι­στεῖ ἐ­ναν­τί­ον του· τὸν πε­ρι­θάλ­πει καὶ τὸν ἐ­νι­σχύ­ει δέ, γι­ὰ νὰ τρα­νέ­ψει καὶ ν’ ἀ­φα­νί­σει τὸ Ἔ­θνος του καὶ τὴν Πα­τρί­δα του!­!! Ἄ­ξι­ος ὁ μι­σθός σου ―ὅ­ποι­ος κι ἂν εἶ­ναι― ἐ­πί­ορ­κε ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πε τῆς ἀρ­νη­σί­χρι­στης καὶ ἀν­τί­χρι­στης Δε­σπο­το­κρα­τί­ας!­.­.. Ἄξιος ὁ μισθὸς καὶ ὅσων σὲ ὑπερασπίστηκαν, ὅπως ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος…
Ἀλ­λὰ γι­ὰ τὸν Χρι­στό, γι­ὰ τὴν τι­μὴ τοῦ Σταυ­ροῦ καὶ τῆς Πα­να­γί­ας καὶ γι­ὰ τὴν Ὀρ­θό­δο­ξο Πί­στη τους μαρ­τύ­ρη­σαν κι ἔ­δω­σαν τὴ ζω­ή τους ἀ­πει­ρά­ριθ­μοι ἄ­ση­μοι καὶ «ἀ­σή­μαν­τοι» Ὁ­μο­λο­γη­τὲς καὶ Μάρ­τυ­ρες τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ώς μας, δε­χό­με­νοι τὸν στέ­φα­νο τῆς δό­ξης τοῦ Χρι­στοῦ καὶ ἐ­πι­δα­ψι­λευ­ό­με­νοι πλεῖ­στα ὅ­σα χα­ρί­σμα­τα ἐκ τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος!­.­.. Καὶ μά­λι­στα ἔ­ναν­τι τῶν μου­σουλ­μά­νων κα­τα­κτη­τῶν ―ἀρ­νού­με­νοι μὲ παρ­ρη­σί­α καὶ δη­μο­σί­ως τὸν ἐ­ξισ­λα­μι­σμό τους― μαρ­τύ­ρη­σαν οἱ ὡς ἐκ τού­του ἀ­πο­κα­λού­με­νοι Νε­ο­μάρ­τυ­ρες τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ώς μας, ὁ­μο­λο­γοῦν­τες Χρι­στὸν καὶ αἴ­ρον­τες τὸν Σταυ­ρὸ τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου τους, χω­ρὶς τὴν «εὐ­αι­σθη­σί­α» νὰ νοι­α­στοῦν ἐ­ὰν ἔτ­σι θὰ «προ­σβάλ­λον­ταν» οἱ μου­σουλ­μά­νοι!­!! Αὐ­τοὺς κυ­ρί­ως ―με­τὰ τὸν Χρι­στό― ἐ­πρό­δω­σε ὁ Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος, τὸ ὄ­νει­δος τῶν Ἀ­θη­νῶν καὶ πά­σης Ἑλ­λά­δος· ὁ ὁ­ποῖ­ος ὡ­στό­σο δὲν θὰ δι­στά­σει ―μά­λι­στα ἄ­νευ ἴ­χνους αἰ­δοῦς― νὰ χο­ρο­στα­τή­σει στοὺς πα­νη­γυ­ρι­κοὺς Ἑ­σπε­ρι­νοὺς τῶν Ἁ­γί­ων Νε­ο­μαρ­τύ­ρων!­.­.. Ἑ­ω­σφο­ρι­κῶς πα­ρα­θε­ω­ρεῖ ὁ ἀρ­νη­σί­χρι­στος καὶ ἀν­τί­χρι­στος καὶ ἀ­νά­ξι­ος τῆς ἱ­ε­ρω­σύ­νης δε­σπο­το­κρά­της, ὅ­τι τὴν ὥ­ρα ποὺ αὐ­τὸς τι­μᾶ τοὺς ἰσ­λα­μι­στὲς ἀπεκ­δυ­ό­με­νος τὸν Χρι­στὸ καὶ τὸν Σταυ­ρό, χι­λι­ά­δες Ὁρ­θό­δο­ξοι Χρι­στι­α­νοὶ ὁ­μο­λο­γοῦν τὸν Χρι­στὸ καὶ αἴ­ρουν τὸν Σταυ­ρὸ τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου τε­λει­ού­με­νοι δι­ὰ πυ­ρὸς καὶ ξί­φους καὶ σταυ­ρι­κοῦ θα­νά­του καὶ μυ­ρί­ων ἄλ­λων μαρ­τυ­ρί­ων ὑ­πὸ τῶν σα­τα­νι­κῶν ἰσ­λα­μι­στῶν, τὰ αἱ­μο­στα­γῆ χέ­ρι­α τῶν ὁ­ποί­ων ἐ­ξο­πλί­ζουν τὰ συμ­φέ­ρον­τα καὶ οἱ μη­χα­νι­σμοὶ τῆς «χρι­στι­α­νι­κῆς» Δύ­σε­ως με­τὰ τῆς ὁ­ποί­ας συ­νου­σι­ά­ζε­ται ἡ Δε­σπο­το­κρα­τί­α ποὺ ἐκ­προ­σω­πεῖ καὶ ἐκ­φρά­ζει ὁ Ἀ­θη­νῶν Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος!­!! «Ὄ­μορ­φος κό­σμος, ἠ­θι­κός, ἀγ­γε­λι­κὰ πλα­σμέ­νος»­!­.­.. (Διονύσιος Σολωμός)
Καὶ ὁ μὲν Ἀ­θη­νῶν Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος δεί­χνει ν’ ἀ­δι­α­φο­ρεῖ τό­σο γι­ὰ τὴ σω­τη­ρί­α τῆς ψυ­χῆς του, ὅ­σο καὶ γι­ὰ τὴ σω­τη­ρί­α τοῦ λο­γι­κοῦ ποι­μνί­ου ποὺ τοῦ ἐμ­πι­στεύ­θη­κε ὁ Κύ­ρι­ος, ὡς αὐ­θεν­τι­κὸς καὶ συ­νε­πὴς προ­βα­τό­σχη­μος λύ­κος. Οἱ Ὀρ­θό­δο­ξοι Χρι­στι­α­νοὶ ὅ­μως, καὶ μά­λι­στα οἱ δε­δη­λω­μέ­νοι «ἀν­τὶ-οἰ­κου­με­νι­στές», ἡ ἐν πολ­λαῖς ὀ­λι­γω­ρί­αις καὶ ἀμ­φι­ση­μί­αις καὶ ὑ­πα­να­χω­ρή­σεις πε­ρι­πε­σοῦ­σα ἄτυπος Σύ­να­ξις τῶν «ἀν­τὶ-οἰ­κου­με­νι­στῶν» Κλη­ρι­κῶν καὶ Μο­να­χῶν, ὁ πο­λὺς καὶ θο­ρυ­βώ­δης Πει­ραι­ῶς Σε­ρα­φείμ, ὁ ἄ­φω­νος Αἰ­τω­λο­α­καρ­να­νί­ας Κο­σμᾶς, ὁ ἀ­εὶ ἀ­να­μέ­νων Κη­θύ­ρων Σε­ρα­φείμ, ὁ «θε­ο­λο­γῶν» μο­να­χο­δι­ώ­κτης Ναυ­πά­κτου Ἱ­ε­ρό­θε­ος, ὁ πο­λυ­πράγ­μων Γέ­ρων Ἀ­θα­νά­σι­ος ὁ Ἁ­γι­ο­με­τε­ω­ρί­της, ὁ πα­ρα­σκη­νι­α­κὸς π. Θε­ό­δω­ρος Ζή­σης, ὁ δι­πλω­μά­της π. Γε­ώρ­γι­ος Με­ταλ­λη­νός, ὁ ἀ­λε­ξί­καρ­τος-666 π. Σα­ράν­τος Σα­ράν­της, οἱ ἀ­ε­νά­ως καὶ ἀ­τε­λε­σφό­ρως ὑ­πο­γρά­φον­τες «ὁ­μο­λο­γί­ες» καὶ «δι­α­μαρ­τυ­ρί­ες» καὶ «δι­α­κη­ρύ­ξεις» καὶ «ἐ­πι­στο­λές», οἱ ἀ­λυ­σι­τε­λῶς κα­τὰ κό­ρον γρά­φον­τες καὶ ἐκ­φω­νοῦν­τες ἱ­ε­ρε­μι­ά­δες κα­τὰ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, ἐ­πώ­νυ­μοι καὶ ἀ­νώ­νυ­μοι, πῶς τὸν ἀ­κο­λου­θοῦν καὶ γι­α­τί τὸν δι­α­τη­ροῦν στὴν κο­ρυ­φὴ τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λάδος;  Τί πε­ρι­μέ­νουν ἀ­κό­μη; Τὸ «κοι­νὸν πο­τή­ρι­ον»; Μὰ αὐ­τὸ ἔ­χει ἤ­δη τό­σο φθα­ρεῖ καὶ γα­ρι­ά­σει ἀ­πὸ τὴν χρή­ση καὶ τὴν κα­τά­χρη­ση, ποὺ εἶ­ναι πλέ­ον γι­ὰ πέ­τα­μα, ἐν ὄ­ψει μά­λι­στα τῆς ἐ­πε­λά­σε­ως τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου· κι αὐ­τοί, βολεμένοι στὴν «κόκκινη γραμμή» τους, ἀ­κό­μη πε­ρι­μέ­νουν τὴν ἐπίσημη ἀνακοίνωσή του ἐξαπατοῦντες ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους!­.­.. Τί πε­ρι­μέ­νουν ἀκόμη; Τὴν με­γά­λη καὶ ὑ­περ­τε­λῆ «πα­νορ­θό­δο­ξο» Σύ­νο­δο; Κι ἂν αὐ­τὴ γί­νει καὶ δὲν τοὺς «βγεῖ» ὡς ἄλ­λο­θι, ὅ­πως ἐλ­πί­ζουν, τό­τε τί θὰ κά­νουν χω­ρὶς τοὺς βαρ­βά­ρους, τῶν ὁ­ποί­ων ἡ ἀ­να­μο­νὴ γι’ αὐ­τοὺς ἦ­ταν «μί­α κά­ποι­α λύ­σις»;[2]
Μή­πως ἔ­χα­σαν καὶ αὐ­τοὶ τὸ ρω­μαί­ϊ­κο, τὸ ὀρ­θό­δο­ξο φι­λό­τι­μό τους; Μή­πως ἀ­κρι­βῶς δι­ό­τι ἔ­χα­σαν τὸ ὀρ­θό­δο­ξο φι­λό­τι­μό τους ἔ­χουν πλή­ρη γνώ­ση καὶ συ­νεί­δη­ση ὅ­τι δὲν ἀ­νή­κουν πλέ­ον στὴν Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ, ἀλ­λὰ στὴν «ἐκ­κλη­σί­α» τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας, δη­λα­δὴ στὴν «ἐκ­κλη­σί­α» τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου; Τὸν ὁ­ποῖ­ον ―«ἀρνοῦνται» μὲν στὰ λό­γι­α― ἀ­σμέ­νως ἀ­πο­δέ­χον­ται καὶ τὸν προ­σκυ­νοῦν στὴν πρά­ξη δι­ὰ τῆς κοι­νω­νί­ας τους με­τὰ τῶν ἀ­κοι­νω­νή­των!­!! Μό­νον ἔτ­σι μπο­ρεῖ νὰ ἐ­ξη­γη­θεῖ ἡ σκαν­δα­λώ­δης ἀ­νο­χή τους καὶ ἡ ἔ­νο­χη ἀ­πο­δο­χή τους ἐ­πὶ τῶν ἀ­προ­σχη­μα­τί­στων πλέ­ον προ­κλή­σε­ων τῶν με­λῶν καὶ ἐκ­φρα­στῶν τῆς πα­ναι­ρε­τι­κῆς οἰ­κου­με­νι­στι­κῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας!­!!
Πα­τέ­ρες τῆς ἀ­τύ­που «ἀν­τὶ-οἰ­κου­με­νι­στι­κῆς» Συ­νά­ξε­ως Κλη­ρι­κῶν καὶ Μο­να­χῶν, στὸ ὄ­νο­μα τοῦ Χρι­στοῦ καὶ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας Του, στὸ ὄ­νο­μα τῶν Ἁ­γί­ων καὶ Ὁ­μο­λο­γη­τῶν Μαρ­τύ­ρων τοῦ χθὲς καὶ τῆς σή­με­ρον, ἐ­πι­τέ­λους ση­κῶ­στε ―μὲ τὴν Ἀ­πο­τεί­χι­σή σας ἀ­πὸ τοὺς αἱ­ρε­τι­κοὺς καὶ αἱ­ρε­τί­ζον­τες ἐ­πι­σκό­πους― τὸν Σταυ­ρὸ ἀ­πὸ τὴν ἀρ­νη­σί­χρι­στη ντρο­πὴ καὶ τὴν ἀν­τί­χρι­στη ὕ­βρι, ὅ­που τὸν κα­τα­πόν­τι­σε ὁ Ἀ­θη­νῶν Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος γιὰ λογαριασμὸ τῆς Δεσποτοκρατίας, καὶ ὑ­ψῶ­στε Τον στὸ θε­ά­ρε­στο με­γα­λεῖ­ο τοῦ θε­ο­προ­βλή­του Μαρ­τυ­ρί­ου.
Μὴν ἐ­πι­κα­λεῖ­στε πλέ­ον τά­χα σχί­σμα­τα καὶ δι­αι­ρέ­σεις.
Τὸ σχί­σμα εἶ­στε ἐ­σεῖς, ποὺ δὲν ἀ­κο­λου­θεῖ­τε τὸ ἱ­ε­ρὸ Εὐ­αγ­γέ­λι­ο, τὴν ἱ­ε­ρὰ Πα­ρά­δο­ση, τὴν ἁ­γι­ο­Πα­τε­ρι­κὴ δι­δα­σκα­λί­α, τοὺς ἱ­ε­ροὺς Κα­νό­νες, τὶς ἁ­γί­ες οἰ­κου­με­νι­κὲς καὶ το­πι­κὲς Συ­νό­δους, τὴ δι­α­χρο­νι­κὴ ἱ­στο­ρί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τὴ δι­δα­σκα­λί­α καὶ τὸ θέ­λη­μα αὐ­τοῦ τού­του τοῦ Κύ­ρι­ου καὶ Θε­οῦ μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, πα­ρό­λο ποὺ πο­λὺ κα­λὰ τὰ γνω­ρί­ζε­τε καὶ τὰ δι­δά­σκε­τε· ἀλ­λὰ σκαν­δα­λω­δῶς δὲν τὰ πράτ­τε­τε!­.­.. Ἐ­πὶ τέ­λους, ὀρ­θο­το­μεῖ­στε τὴν Ἀ­λή­θει­α Του ὡς εἰς τό­πον καὶ εἰς τύ­πον Χρι­στοῦ εὑ­ρι­σκό­με­νοι!­.­.. Ἐ­πὶ τέ­λους τι­μεῖ­στε τὸ ρά­σο ποὺ φο­ρᾶ­τε, τὸ τι­μη­μέ­νο ἀ­πὸ πραγ­μα­τι­κοὺς καὶ ἀ­λη­θι­νοὺς Πα­τέ­ρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας!­.­..
Ἐ­σεῖς δι­αι­ρεῖ­τε τὴν Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ, ἀ­πο­ξε­νώ­νον­τας καὶ ἀν­τι­πα­ρα­θέ­τον­τας τοὺς συγ­χρό­νους Γέ­ρον­τες ἀ­πὸ τοὺς πρὸ αὐ­τῶν Ἁ­γί­ους καὶ Φί­λους τοῦ Θε­οῦ, ποὺ θε­ο­λό­γη­σαν καὶ δί­δα­ξαν καὶ νο­μο­θέ­τη­σαν καὶ πα­ρα­δειγ­μά­τι­σαν μὲ τὴ βι­ο­τή τους τὴν αὐ­θεν­τι­κὴ καὶ ἀ­νό­θευ­το Ὀρ­θό­δο­ξο Πί­στη μας καὶ τὴν ἐν­δε­δειγ­μέ­νη στά­ση τῶν Ὀρ­θο­δό­ξων Χρι­στι­α­νῶν ἐν και­ρῷ αἱ­ρέ­σε­ως· τὴν Ἀ­πο­τεί­χι­ση ἀ­πὸ αἱ­ρε­τι­κοὺς καὶ αἱ­ρε­τί­ζον­τες ἐ­πι­σκό­πους!­.­.. Μὴ συ­στοι­χί­ζε­σθε κι ἐ­σεῖς μὲ τὸν αἱ­ρε­σι­άρ­χη Βαρ­θο­λο­μαῖ­ο Ἀρ­χον­τώ­νη, ποὺ κα­ταγ­γέλ­λει τὸν Μέ­γα Φώ­τι­ο, τὸν ἅ­γι­ο Μά­ξι­μο τὸν Ὁ­μο­λο­γη­τή, τὸν ἅ­γι­ο Μᾶρ­κο τὸν Εὐ­γε­νι­κό, τὸν ἅ­γι­ο Γρη­γόριο τὸν Πα­λα­μᾶ καὶ ὅ­λους τοὺς Ἁ­γί­ους τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας ποὺ κα­τήγ­γει­λαν καὶ κα­τα­δί­κα­σαν καὶ πολέμησαν ἀδιαλείπτως καὶ ἀκαταπαύστως ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια τὶς πά­σης φύ­σε­ως αἱ­ρέ­σεις, ὡς ἑ­ω­σφο­ρι­κῶς πλα­νη­θέν­τες!­!! Μὴ γί­νε­σθε καὶ ἁ­γι­ο­μά­χοι!­.­..
Ἐ­σεῖς ὑ­πο­νο­μεύ­ε­τε καὶ ἀ­κυ­ρώ­νε­τε τὸν ἀν­τὶ-οἰ­κου­με­νι­στι­κὸ Ἀ­γῶ­να τοῦ πι­στοῦ λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ, ποὺ μὲ τὴν δε­σπο­το­κρα­τι­κὴ ἀν­τί­λη­ψη καὶ νο­ο­τρο­πί­α σας (ἐ­ξου­σι­ο­λα­γνεί­α καὶ ἐ­ξου­σι­ο­κρα­τί­α) συ­νει­δη­τὰ κα­τα­στέλ­λε­τε, ἐκ τῶν πραγ­μά­των ὑ­πη­ρε­τοῦν­τες ―ἑ­κόν­τες ἄ­κον­τες― τὴν πα­ναί­ρε­ση τοῦ συγ­κρη­τι­στι­κοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, καὶ ἐν τέ­λει τοὺς σχε­δι­α­σμοὺς καὶ τοὺς στό­χους τῆς σι­ω­νι­στι­κῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας!­!! Ἐ­ὰν δὲν ἔ­χε­τε τὸ ἕρ­μα καὶ τὰ κότ­σι­α, τό­τε σι­ω­πεῖ­στε καὶ μὴν ἀ­πο­προ­σα­να­το­λί­ζε­τε καὶ πα­γι­δεύ­ε­τε τὸν πι­στὸ λα­ὸ τοῦ Θε­οῦ σὲ μί­αν ἀ­τέρ­μο­νη καὶ ἀ­δι­έ­ξο­δη καὶ κυρίως ἀνέξοδη!!! ἀ­να­μο­νὴ τῆς ἀ­δή­λως ἐ­περ­χο­μέ­νης τά­χα «κα­τάλ­λη­λης» ὥ­ρας!­.­.. Ἐ­πι­τέ­λους ἀν­τι­λη­φθεῖ­τε τὶς εὐ­θύ­νες σας ἀ­πέ­ναν­τι τοῦ ἁ­γί­ου Τρι­α­δι­κοῦ Θε­οῦ μας καὶ τοῦ λα­οῦ Του. Συ­νει­δη­το­ποι­εῖ­στε, ὅ­τι θὰ δώ­σε­τε λό­γο γι­ὰ τὴν ἀ­βελ­τη­ρί­α σας καὶ τὴν ὀ­λι­γω­ρί­α σας!­.­..
Ἡ ἀ­γά­πη, τὸ ἔ­λε­ος, ἡ οἰ­κο­νο­μί­α τοῦ Κυ­ρί­ου καὶ Θε­οῦ μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ συ­νε­χῶς μᾶς προ­σφέ­ρει τὴν δυ­να­τό­τη­τα μέ­σα ἀ­πὸ ἀ­νί­ε­ρα ἔρ­γα καὶ βλά­σφη­μα λό­γι­α αἱ­ρε­τι­κῶν κι αἱ­ρε­τι­ζόν­των, ποὺ ἐ­πι­τρέ­πει γι­ὰ τὶς ἁ­μαρ­τί­ες μας καὶ γι­ὰ τὸν σω­φρο­νι­σμό μας νὰ συ­νει­δη­το­ποι­ή­σου­με καὶ νὰ πρά­ξου­με τὸ ἁ­γι­ο­Γρα­φι­κῶς καὶ ἁ­γι­ο­Πα­τε­ρι­κῶς καὶ ἱ­ε­ρο­Κα­νο­νι­κῶς δέ­ον γε­νέ­σθαι σή­με­ρα, στὸν και­ρὸ τῆς γε­νι­κευ­μέ­νης ἐ­πι­κρα­τή­σε­ως τῆς πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ.­..
Ἐ­σεῖς, πα­τέ­ρες, ἕ­ως πό­τε θὰ συ­νε­χί­σε­τε νὰ κω­φεύ­ε­τε καὶ νὰ ἐ­θε­λο­τυ­φλεῖ­τε; ἐ­ὰν ὑ­πο­θέ­σου­με ὅ­τι ἡ ἀρ­νη­σί­χρι­στη καὶ ἀν­τί­χρι­στη στά­ση σας δὲν εἶ­ναι συ­νει­δη­τὴ καὶ στο­χευ­μέ­νη;­.­..
Λαυρεντιος Ντετζιορτζιο
Δροσερὸ Τρικάλων, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2016



[1] «Τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι, ἤθεά τε ὁμότροπα» (Ἡροδότου Ἱστορίαι, Οὐρανία, 144).
[2] «Καὶ τώρα τί θὰ γένουμε χωρὶς βαρβάρους. / Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἦσαν μία κάποια λύσις» (Κ.Π. Καβάφης, ˮΠεριμένοντας τοὺς βαρβάρους‟, εἰς: «Ποιήματα 1897-1933», ἐκδ. Ἴκαρος, 1984).

2 σχόλια:

  1. bravo sto Lanrentio! ta leei me oraia ekfrasi! bravo! Giannis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "ἐγενόμην τοῖς ᾿Ιουδαίοις ὡς ᾿Ιουδαῖος, ἵνα ᾿Ιουδαίους κερδήσω· τοῖς ὑπὸ νόμον ὡς ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον κερδήσω· τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνομος, μὴ ὢν ἄνομος Θεῷ, ἀλλ᾿ ἔννομος Χριστῷ, ἵνα κερδήσω ἀνόμους· ἐγενόμην τοῖς ἀσθενέσιν ὡς ἀσθενής, ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδήσω· τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω" (Α Κορ. 9 20-22)

    Αν ο άλλος είναι σε υπερέχουσα ή ίση θέση, φόρα σταυρό, δώσε και μαρτυρία ή μαρτύριο. Αν όμως ο άλλος είναι σε μειονεκτική θέση, πρόσφυγας και κυνηγημένος μουσουλμάνος στον χριστιανικό σου τόπο αν κρίνεις ότι αρμόζει, φόρα τα σύμβολα της πίστης σου, αν όμως κρίνεις, δώσε τη μαρτυρία με άλλο τρόπο, δώστου λίγη αγάπη ως άνθρωπος, φιλοξένησέ τον ως άγνωστος, περιποιήσου τον ως καλός Σαμαρείτης κι άσε τον ν' ανακαλύψει το Σταυρό που έχεις στην καρδιά σου. Διαφορετικά ίσως αν όχι ασφαλώς, θα το αντιμετωπίσει σαν απόπειρα προσηλυτισμού στο στάδιο που είναι στην μεγάλη ανημπόρια και ανάγκη.

    Ένα λόγο παρηγοριάς, εξάλλου, μόνο, τους είπε ο αρχιεπίσκοπος και συνέδραμε με λίγα τρόφιμα και ρούχα, όπως άλλωστε πράττουμε όλοι εμείς οι χριστιανοί. Δεν τους παρείχε την αρμόζουσα με τον σταυρό περίθαλψη, δεν τους εξασφάλισε διαμονή σε κάποιο αξιοπρεπές κατάλυμα ώστε να κάνουν μπάνιο οι πολύτεκνες μάνες και τα μωρά σαν άνθρωποι, σε κάποιο οίκημα να κοιμηθούν σε ένα κρεββάτι και μόνιμη διατροφή ή και απασχόληση μέχρι να φύγουν να πάνε στην ευχή του θεού εκεί που τους κάλεσαν (Γερμανία) ως εργατικά χέρια στις βιομηχανίες! Πάλι και μετά την επίσκεψη του αρχιεπισκόπου, αφού τα φλας έσβησαν, πάλι σε αντίσκηνα με βροχές θα κοιμηθούν, πάλι καμια φρυγανιά θα φάνε, πάλι δεν θα μπορούν να κάνουν ένα μπάνιο τα μωρά και οι μητέρες. Δεν άρμοζαν εγκόλπια και σταυροί, που εξάλλου πιθανώς να έφερναν μη επιθυμητό ό αποτέλεσμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου