Υποκριτική και «ανυπόκριτος υπεράσπιση της Ορθοδοξίας»!

Υποκριτική και «ανυπόκριτος υπεράσπιση της Ορθοδοξίας»!

Γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ὁ π. Διονύσιος Τάτσης θέτει τὸν δάχτυλόν του «ἐπὶ τὸν τύπον τῶν ἥλων» τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ ξεσκεπάζει τὴν ὑποκρισία τῶν συγχρόνων Ἐπισκόπων. Ὅμως, ὅπως σὲ ὅλα του τὰ ἄρθρα ὑπάρχει ἕνα ὅριο-ἐμπόδιο, τὸ ὁποῖο δὲν μπορεῖ νὰ ὑπερβεῖ! Περισσότερο ἀκριβὴς διατυπώση θὰ ἦταν: τὸ ὁποῖο δὲν θέλει νὰ ὑπερβεῖ! Συχνὰ ἀσχολούμαστε μὲ τὸν π. Διονύσιο, γιατὶ εἶναι ἀπὸ τὶς λίγες ἔντιμες φωνὲς κληρικῶν, ποὺ πονοῦν γιὰ τὸν κατήφορο τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων (κυρίως ἐκείνων ποὺ ἀναφέρονται στὴν Πίστη) καὶ τολμοῦν νὰ ἐκφράζουν ἐλεύθερα τὶς ἀπόψεις του. Παραθέτουμε τὸ εὔστοχο καὶ ἀξιολογότατο ἄρθρο του, προτάσσοντας κάποιες στενάχωρες, ἀλλ’ ἀναγκαῖες ἀλήθειες.

1. Καυτηριάζει τὴν στάση τῶν ἐλάχιστων Μητροπολιτῶν πού, ναὶ μὲν ὑπερασπίζονται ἀκόμα τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, ἀλλὰ ταυτόχρονα …«διατηροῦν στενὲς σχέσεις μὲ μητροπολίτες ποὺ εἶναι οἰκουμενιστές»!

Τὸ συμπέρασμα, ποὺ ἀβίαστα βγαίνει ἀπὸ αὐτὴν τὴν τοποθέτησή του, εἶναι ὅτι προτείνει μιὰ ἰδιότυπη καὶ ἰδιόρρυθμη ἡμι-ἀποτείχιση! Προτρέπει δηλαδὴ αὐτοὺς τοὺς Μητροπολίτες νὰ μὴ συμμετέχουν «σὲ πολυαρχιερατικά συλλείτουργα οἰκουμενιστῶν (αἱρετιζόντων) μητροπολιτῶν», κάτι ποὺ συνηθίζει π.χ. ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ!

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅμως, ἄλλα μᾶς λένε καὶ μὲ τὸ παράδειγμά τους, καὶ μὲ τὴν διδασκαλία τους· μᾶς διδάσκουν τὴν πλήρη ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς (ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀποδεδειγμένα κηρύττουν ἢ ὑποθάλπουν κάποια αἵρεση καὶ ἀσχέτως ἂν αὐτοὶ ἔχουν ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπὸ Σύνοδο). Ἔτσι, ὁ τρόπος ἀντιμετωπίσεως τῶν Οἰκουμενιστῶν Μητροπολιτῶν ποὺ προτείνει ὁ π. Διονύσιος ἀποτελεῖ ἡμίμετρο· πρόκειται, δηλαδή, γιὰ μιὰ μεσοβέζικη λύση ἐμπνεύσεως τοῦ ἰδίου κι ὄχι Πατερικὴ Παράδοση· διότι ἂν ἡ συμμετοχὴ σὲ συλλείτουργα ὀνομαστηρίων αἱρετικῶν Μητροπολιτῶν μολύνουν, εἶναι φανερὸ ὅτι τὸ ἴδιο μολύνει καὶ ἡ συμμετοχὴ στὰ συλλείτουργα κατὰ τὶς συνεδριάσεις τῆς Ἱ. Συνόδου!

Ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ κάτι ἀκόμα μεσοβέζικο ἐδῶ. Μιλάει καὶ καυτηριάζει κυρίως τοὺς Μητροπολίτες, ἀλλὰ (ἐκτὸς ἀπὸ μιὰ ἀρχικὴ ἀναφορά), ἀφήνει στὸ ἀπυρόβλητο τοὺς ἱερεῖς!

Γιατί λοιπόν, σεβαστὲ π. Διονύσιε, διδάσκεις μιὰ ἡμι-ἀποτείχιση για τους Μητροπολίτες μόνο; Οἱ ἱερεῖς δὲν εἶναι Ποιμένες; Δὲν μολύνονται κοινωνοῦντες μὲ αἱρετικοὺς Ἐπισκόπους καὶ δὲν μολύνουν -μὲ τὴ σειρά τους- τοὺς πιστούς, μεταφέροντας τὶς κακοδοξίες τους σ’ αὐτούς; [Θὰ ἔχεις ἀσφαλῶς ἐσύ, πάτερ, περισσότερα παραδείγματα ἀπὸ μένα μολυσμοῦ ἱερωμένων, ἀλλὰ ἐδῶ στὸ Αἴγιο ζήσαμε τέτοιες καταστάσεις ἱερέων καὶ θεολόγων, ποὺ προπαγάνδιζαν τὶς θέσεις τοῦ Μητροπολίτη· ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση, ὅτι τὸ Filioque δὲν εἶναι αἵρεση, ὅτι ἡ παραχώρηση ὀρθόδοξου ναοῦ σὲ αἱρετικοὺς ἐπιτρέπεται κ.λπ. Καὶ μάλιστα κάποια ἀπ’ αὐτὰ ἐλέχθησαν ἐπίσημα γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τοῦ Μητροπολίτη στὸ Ἐφετεῖο Πατρῶν!!!].

Ἀλήθεια! Ἀντιλαμβάνεσαι, πάτερ, τί θὰ συνέβαινε, ἂν αὐτὲς οἱ χιλιάδες τῶν ἱερέων-Ποιμένων ἀντιστεκόντουσαν στὴν Δεσποτοκρατία; Τί θὰ ἔκαναν οἱ ψοφοδεεῖς Μητροπολίτες, ἂν εἶχαν νὰ ἀντιμετωπίσουν ἀποφασισμένους ἱερεῖς κι ἀνυποχώρητους στὰ θέματα της Πίστεως; Θὰ ἐπέμεναν ἄραγε τότε

στὶς αὐθαιρεσίες τους; Γιατί, λοιπόν, βλέπεις μόνο στοὺς μητροπολίτες ὑποκρισία; Οἱ ἱερεῖς (ἀλλὰ καὶ οἱ γνωρίζοντες πιστοί) ἀπαλλάσσονται τῆς εὐθύνης τῆς ὑποκρισίας καὶ τῆς τῆς προδοσίας τῆς Πίστεως, ὅταν κοινωνοῦν μὲ αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές; Νὰ σοῦ ὑπενθυμίσουμε τὴν Ἀδελφότητα τοῦ «Σωτῆρος» (πρὸς τὴν ὁποία πρόσκειται ὁ Μητροπολίτης σου): Ἐπιτρέπει στοὺς Ἀρχιμανδρίτες της νὰ ἀνήκουν καὶ φυσικὰ νὰ συνεργάζονται καὶ νὰ συλλειτουργοῦν μὲ Μητροπολίτες Οἰκουμενιστές, ὅπως ὁ Μεσσηνίας καὶ ὁ Δημητριάδος! Κατατάσσεις καὶ τὴν Ἀδελφότητα αὐτὴν στοὺς ὑποκριτές, καθόσον μάλιστα, παρὰ τὸν σκανδαλισμὸ ποὺ προκαλεῖται, συνεχίζουν νὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους στὶς ἐν λόγῳ Μητροπόλεις;

2. «Ὅλη αὐτή ἡ προκλητική δραστηριότητα τῶν συγκεκριµένων µητροπολιτῶν σκανδαλίζει τούς πιστούς», γράφεις στὴ συνέχεια. Ὅλο τὸ πρόβλημα, λοιπόν, ἔγκειται μόνο στὸν σκανδαλισμὸ τῶν πιστῶν; Δὲν ἔγκειται κατὰ κύριο λόγο στὴν παράβαση θείων Ἐντολῶν καὶ Ἱερῶν Κανόνων, στὴν βλασφημία κατὰ τοῦ Θεοῦ, στὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστεως τῆς νύμφης Του Ἐκκλησίας;

 

3. Γράφεις: Ὅμως «δέν ἀπογοητευόµαστε, γιατί ὑπάρχουν καί οἱ ἐκλεκτοί»! Καὶ ποιοί εἶναι οἱ ἐκλεκτοί; Γιατί τοὺς ἀποκρύπτεις ἀπὸ τὸ Λαό; Γιατί δὲν τοὺς γνωστοποιεῖς, ὥστε ὁ Λαὸς νὰ καταφύγει στοὺς ἐκλεκτοὺς Μητροπολίτες; Μήπως γιατί δὲν ὑπάρχουν τέτοιοι ἐκλεκτοί, ἂν κρίνουμε ἀπὸ τὸν «ἐκλεκτὸ τῶν ἐκλεκτῶν» κατὰ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Συναξιακοὺς Ποιμένες, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν δίγλωσσο Μητροπολίτη Πειραιῶς; Ὁ ὁποῖος, τὴν μιὰ ἀναθεματίζει τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο ἐπαινεῖ τὸν ἡγέτη του, τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο! Τὴν μιὰ καταγγέλλει -μέσα στὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας- τὴν κακοδοξία τοῦ Μεσσηνίας περὶ διηρημένης Ἐκκλησίας, καὶ τὴν ἄλλη τῶν ἀθωώνει, κατὰ τρόπο μάλιστα τόσο σκανδαλώδη, ὥστε νὰ ἀναγκασθεῖ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης σὲ ὁμιλία του νὰ …«ἀδειάσει» τον Πειραιῶς, δηλώνοντας ὅτι ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος εἶναι ὑπόλογος, ἐφ’ ὅσον δὲν καταδίκασε δημοσίως τὴν κακοδοξία του;

Ἐλπίζουμε νὰ λάβεις ὑπ’ ὄψιν τὶς παρατηρήσεις μας αὐτές.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης

Ἀνυπόκριτος ὑπεράσπισις τῆς Ὀρθοδοξίας

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ καί οἱ προκλητικές ἐκδηλώσεις ποτέ δέν ἔλειψαν ἀπό τήν Ἐκκλησία. Πάντα ξεφυτρώνουν µητροπολίτες, ἀλλά καί ἁπλοί κληρικοί, πού κινοῦνται µέ βάση τό κοσµικό φρόνηµα πού ὑπάρχει µέσα τους καί τούς καταδυναστεύει. Αὐτό τούς ὑπαγορεύει νά ἐµφανίζονται µέ πολλά πρόσωπα στόν ἁπλό λαό τοῦ Θεοῦ. Γίνοµαι πιό συγκεκριµένος µέ ἕνα παράδειγµα.

Ἐµφανίζεται ἕνας µητροπολίτης ὡς θερµός ὑποστηρικτής τῆς Ὀρθοδοξίας, κάνει σχετικά κηρύγµατα καί ἐξαπολύει ἐγκυκλίους µέ σκοπό νά διαφωτίσει τό ποίµνιό του. Ἡ πράξη αὐτή προφανῶς εἶναι ὀρθή. Ἐάν δέν προµαχήσει ἕνας µητροπολίτης γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη, ποιός ἄλλος µπορεῖ νά τόν ἀντικαταστήσει; Καί µακάρι ὅλοι οἱ µητροπολίτες νά ἔκαναν τό ἴδιο. Μέχρις ἐδῶ καλά. 

Ὅµως τά πράγµατα ἀνατρέπονται, ὅταν βλέπεις ὅτι ὁ ὑπέρµαχος τῆς Ὀρθοδοξίας διατηρεῖ στενές σχέσεις µέ µητροπολίτες πού εἶναι οἰκουµενιστές, πού συµπροσεύχονται µέ τούς ἑτερόδοξους, πού δέν θεωροῦν τούς παπικούς καί προτεστάντες αἱρετικούς, πού ἔχουν φιλοδοξίες νά γίνουν καί ἀρχιεπίσκοποι, παρά τήν πραγµατική τους ἀναξιότητα. Καί δέν µιλάω γιά φιλικές καί προσωπικές σχέσεις, οἱ ὁποῖες δέν θά ἐνδιέφεραν καί κανένα, ἀλλά γιά κοινές ἐµφανίσεις στούς Ναούς καί στίς πανηγύρεις, ἀλλά καί στά λαµπρά ὀνοµαστήριά τους. ∆ιοργανώνονται πολυαρχιερατικά συλλείτουργα, γιά νά τιµηθοῦν οἱ Ἅγιοι καί νά προβληθοῦν οἱ ἴδιοι στό λαό µέ τά προκλητικά τους ἄµφια, τούς ἐγκωµιαστικούς λόγους πού ἀµοιβαίως ἐκφωνοῦν, τά παράσηµα πού ἀπονέµουν καί τά ἀκριβά δῶρα πού ἀνταλλάσσουν.

Ὅλη αὐτή ἡ προκλητική δραστηριότητα τῶν συγκεκριµένων µητροπολιτῶν σκανδαλίζει τούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι ἄλλα νόµιζαν, ἄλλα περίµεναν καί ἄλλα βλέπουν καί ἀκοῦν! Καί συµπεραίνουν µέ λύπη καί ἀπογοήτευση ὅτι δέν ἦταν αὐτοί οἱ ἐκλεκτοί καί ἁγνοί ὑπερασπιστές τῆς Ὀρθοδοξίας, τούς ὁποίους, ἀλίµονο, γιά ἕνα διάστηµα θεωροῦσαν ἀληθινούς πνευµατικούς πατέρες, στούς ὁποίους θά µποροῦσαν νά στηριχθοῦν, ἰδιαίτερα τώρα πού οἱ πνευµατικοί κίνδυνοι ἔχουν αὐξηθεῖ.

∆υστυχῶς, ἡ συνέπεια λόγων καί πράξεων εἶναι δυσεύρετη στήν κατηγορία αὐτῶν τῶν µητροπολιτῶν. Ὡστόσο, δέν ἀπογοητευόµαστε, γιατί ὑπάρχουν καί οἱ ἐκλεκτοί, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν σέ αὐτά πού δηµοσίως ὑποστηρίζουν καί σέ καµία περίπτωση δέν τά ἀναιροῦν µέ τίς πράξεις τους. Σ᾿ αὐτούς πρέπει νά καταφεύγουµε µέ ἐµπιστοσύνη καί ἐλπίδα. Οἱ ἄλλοι εἶναι ἄνθρωποι τοῦ παρόντος, χωρίς προσδοκία αἰωνίου ζωῆς.

 

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση