Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΓΙΟΣ Π Α Ϊ Σ Ι Ο Σ και η επιστολη του «ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ» Και ο αντίλογος, στην Επιστολή, διότι χωρίς αντίλογο δεν βρίσκεται η αλήθεια:

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΓΙΟΣ Π Α Ϊ Σ Ι Ο Σ

και η επιστολη του  

«ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»

Και ο αντίλογος, στην Επιστολή,

 διότι χωρίς αντίλογο 

δεν βρίσκεται η αλήθεια:

Ο π. Β. Βολουδάκης έχει αμφισβητήσει τη γνησιότητα της επιστολής του γ. Παϊσίου και έχει δημοσιεύσει, σε συνέχειες, κριτική (περίπου 10 σελίδων στον “Ορθόδοξο Τύπο”) μετά τη δημοσίευση της επιστολής (7.3.87) με τον τίτλο: 

“Η δεισιδαιμονική αντιχριστολογία και η επιστολή του γέροντος π. Παϊσίου”.

Στο κείμενο αυτό μεταξύ πολλών αναφορών σημειώνουμε τα εξής:

1/ Στις 24.10.86 ο π. Βολουδάκης δημοσίευσε άρθρο στον “Ο.Τ.” με τίτλο: “Ο Αντίχριστος, ο αριθμός 666 και η ανησυχία των χριστιανών” και αναφέρει: “Πολλοί άνθρωποι μου έγραψαν και μου τηλεφώνησαν λέγοντάς μου πως αναπαύθηκαν με τις τοποθετήσεις του άρθρου μου. 

Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι ευθύς αμέσως έγραψε και ο Αγιώτατος Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, το καύχημα της Εκκλησίας μας, ένα Άρθρο-Μήνυμα προς τους χριστιανούς, εκφράζοντας το ίδιο ακριβώς πνεύμα………. Ο αείμνηστος π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος μου τηλεφώνησε, όταν διάβασε το άρθρο μου στον “Ορθόδοξο Τύπο”……….και μου είπε ότι συμφωνεί, αλλά είχε τη γνώμη ότι έπρεπε να επεκτείνω τις σκέψεις μου, ώστε να διευκρινισθούν περισσότερο τα πράγματα. 

‘Ετσι έγραψα ένα δεύτερο κείμενο στο οποίο συμπεριέλαβα και τις ενστάσεις των επικριτών μου και το έθεσα υπ’ όψιν του π. Επιφανίου. 

Το διάβασε, συμπλήρωσε ο ίδιος φράσεις με τις οποίες επιτείνεται το νόημα των γραφομένων μου. 

Τις ιδιόχειρες προσθήκες του αυτές (όπως και άλλες σε άλλα χειρόγραφά μου) τις φυλάσσω ως ιερά κειμήλια και εις μαρτυρίαν ότι “ου ψεύδομαι”".

2/ “Έτσι έγραψε (ο π. Παϊσιος) το Σάββατο Α΄ νηστειών (7.3.87) τη γνωστή Επιστολή, η οποία θεολογικώς είναι διάτρητη και αστήρικτη και με της οποίας το περιεχόμενο θα ασχοληθούμε………. Συγχρόνως με την Επιστολή του ο π. Παϊσιος (του οποίου τιμώ την αρετή και αγιότητα και ευλαβούμαι και τον τόπον “ου έστησαν οι πόδες αυτού”) άρχισε να δυσφημή τις απόψεις μου για το 666, σ’ όσους τον πλησίαζαν, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να λέγη σε κληρικούς και λαϊκούς πως θα δαιμονισθώ με αυτά που γράφω”.

3/ “Τις πληροφορίες αυτές τις μετέφερα στον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο (τον οποίον θεωρώ και ευλαβούμαι ως μεγάλον Διδάσκαλον της Εκκλησίας μας), ο οποίος μου είπε ότι πρόκειται για πειρασμό του π. Παϊσίου. 

Σε ερώτησί μου, πως είναι δυνατόν να “πέση τόσο έξω” ένας όντως άγιος άνθρωπος και χαρισματούχος, μου απάντησε ο π. Επιφάνιος πως 

ο Άγιος δεν αποκτά ειδικότητα σε όλα τα θέματα και ιδίως όταν πρόκειται για ακριβή διατύπωσι της πίστεως………. 

Εγώ επέμεινα: “γνωρίζουμε ότι ο άγιος δεν πράττει τίποτε χωρίς να ρωτήση το Θεό. Τότε πως εξηγείται το πράγμα;”. 

Και ο π. Επιφάνιος μου απάντησε: 

“Εξηγείται απλά. Μπορεί ο άγιος να ρωτήση τον Θεό και ο Θεός να μην απαντήση τίποτε. Τότε πράττει όχι κατ’ εντολήν του Θεού, αλλά κατά συνείδησιν, κατά την γνώμην του”. 

Γι’ αυτό συνηθίζω να λέω ότι οι άνθρωποι του Θεού δεν αγίασαν “δια ταύτα” αλλά “παρά ταύτα”".

4/ “Το πρώτο που θα παρατηρήση είναι πως στην Επιστολή γίνεται παράθεσι Πατερικών χωρίων (και μάλιστα στην αρχαιοελληνική) και παραπομπών (!), πρακτική που είναι αταίριαστη με τον π. Παϊσιο, τα οποία με τόση επιμέλεια, αγάπη και σεβασμό εκδίδουν τα γνήσια πνευματικά του παιδιά, οι μοναχές του Ησυχαστηρίου της Σουρωτής”. Ακολουθεί αντίκρουση σημείου προς σημείον της Επιστολής.

5/ “Άλλο είναι να συγκαταβαίνουμε στην αδυναμία των “ασθενών τη πίστει” χριστιανών μας και άλλο το να διδάσκουμε στους ανθρώπους ότι πρέπει να γίνουν οπωσδήποτε “ασθενείς τη πίστει”, για να είναι γνήσιοι πιστοί! 

Γιατί περί αυτού πρόκειται. 

Και δυστυχώς, προς αυτή την κακή κατεύθυνσι ενήργησε και ενεργεί και η Επιστολή του μακαριστού π. Παϊσιου”.