Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015



κατοχύρωσις τς Ατοκεφαλίας τς κ­κλη­σίας τς λλάδος δν πλήττει τν Πατριαρχικν θεσμόν!


ΠΟΙΟΣ  ΜΑΧΕΤΑΙ  ΤΟΝ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΝ  ΘΕΣΜΟΝ
ΤΗΣ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ;

Εναι διανόητον ν ταυτίζεται κάστοτε Πατριάρχης κα α νέργειαί του μ τν Πατριαρχικν θεσμόν.
θεσμς οδέποτε κρίνεται, πικρίνεται καθαιρεται.
 Ο Πατριάρχαι κρίνονται, πικρίνονται κα καθαιρονται!

Γράφει Πρωτοπρ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
Προϊστάμενος το . Ν. γ. Νικολάου Πευκακίων θηνν


Θ ταν περιττ τ κείμενο ατ ς πεξήγηση το προσφάτου ρθρου μου «Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ» ν δν πρχαν ναγνστες-θύματα διαστροφέως τς ληθείας, ο ποοι π σειρ μερν κβιάζονται κα ξωθονται μέσ τς στοσελίδος του ν πεισθον “σώνει κα καλτι μ τ ς νω ρθρο μου κάνω πολεμικ κα κφράζω τ πάθος μου κατ το Πατριαρχικο Θεσμο τς Κων­σταν­τινουπόλεως!
Γι ν κριβολογήσω, πρόκειται γι ναν κα μοναδικ Κύπριο δημοσιογράφο, κατοικοεδρεύοντα ν μερική, ποος χει ντάξει στν “πνευματική” του ζω  ς κύριο, μάλιστα, διακόνημα– τν κατασπίλωση κα κατασυ­κοφάν­τηση τν Κληρικν κα τν Λαϊκν, πο δν συμφωνον κα δν πηρετον τς πιδιώξεις του! Κα θεωρε τι κάνει κα ερ ργο!
Μ πίστευτο κα νεξήγητο πάθος, π μία κα πλέον δεκαετία, πιτίθεται συστηματικ κατ το προσώπου μου, κατασκευάζει φανταστικς κδοχς τν γραπτν μου κα τν νεργειν μου κα μ παρουσιάζει ς ρυθμιστ τς ρ­θρογραφίας το «ρθοδόξου Τύπου» χωρς ν να­χαι­τί­ζεται π τίποτε κα π κανένα. Οτε Θε φοβεται, οτε νθρώπους ντρέπεται κα γι’ ατ θ ντιμετωπίση προ­σεχς (μ δικάσιμον τν 3η Δεκεμβρίου 2015) τν λλη­νικ Δικαιοσύνη, πως ο πνευματικο νόμοι ρίζουν γι τος νθρώπους πο ρνονται ν συμμορφωθον μ τς δηγίες τς Καινς Διαθήκης, ν κρίνονται, δηλαδή, μ τν Παλαι Διαθήκη, μ τ Κριτήριο τς Πολιτικς Δι­καιο­σύνης.

Εναι, λοιπόν, προφανς τι τ πεξηγηματικ ρθρο μου ατ δν προορίζεται γι τν ν λόγ δημοσιογράφο –φο κενος πρ πολλοξέστραπται”– λλ γι τ νυποψίαστα θύματα τς γραφίδος του, τ ποα, φ’ νς μν χουν λλειπ θεολογικ κα στορικ νημέρωση κα τσι δν ντιλαμβάνονται τς διαστρεβλώσεις του καί, φ’ τέρου, γνοον τν μυθοπλαστική του ξειδίκευση κα τν παντελ ποξένωσή του π τ πνεμα κα τ θος το γίου Πατρς τς κκλησίας μας, ρχιμ. πιφανίου Θεοδωροπούλου, το ποίου τολμ ν μφανίζεται μα­θη­τής! στόσο, στς πεξηγήσεις μου θ κολουθήσω τν σειρ τν ατιάσεων το Κυπρίου συκοφάντου μου πρς ποκατάσταση τς ληθείας.

Πρ τν πεξηγήσεων π το ρθρου μου πιθυμ ν δηλώσω κατηγορηματικ τι οδέποτε πεδίωξα οτε λαβα κάποια θέση στν «ρθόδοξον Τύπον», πολ δ περισσότερο οδέποτε νέλαβα τν καθοδήγησή του, παρ’ τι κα προφορικς κα γραπτς εχε κ­φρα­σθε μακαριστς π. Μάρκος Μανώλης μ μπι­στοσύνη πρς τ πρόσωπό μου. Πάντοτε ρκέσθηκα ν ρθρογραφ νυπογράφως, σάκις ασθάνομαι  τι χω ατ τ χρέος, κα γι’ ατ δν πιτρέπω σ κανένα ν μο χρεώνη ρθρα τοποθετήσεις λλων (μ ρχικ μ)  πο δημοσιεύονται στν «ρθ. Τύπον», μόνο κα μόνο πειδ συγκαταλέγομαι στος περιστασιακος ρθρο­γρά­φους του, οτε, βεβαίως, πιτρέπω σ κανένα ν “χρεώνη τν «ρθ. Τύπον» τς δικές μου πόψεις, τς ποες ς λεύθερος νθρωπος δικαιομαι ν χω κα ν διατυπώνω.
ς πρς τ ν ρχ μνημονευθν ρθρο μου χω ν καταθέσω τ ξς:
1.                    Εμαι τελευταος πο θ στραφ κατ το Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ς θεσμο πρ τς πομακρύνσεώς του π τν Κωνσταντινούπολη πρ τς λλαγς τς θέσεως ριθμήσεώς του μεταξύ των ρθοδόξων Πατριαρχείων ς Πρώτου, θέση πο λαβε μετ τ Σχίσμα το 1054.
2.                    Τ ρθρο μου σ καμμι παράγραφό του δν ποδοκιμάζει ποτιμ, οτε, βεβαίως, μάχεται τν θεσμ το Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. ξ λ­λου χω π τν γράψει τι «εναι δεδομένος σεβασμός μου πρς τν κκλησία κα τος Ποιμένες της κα  διαιτέρως πρς τ Οκουμενικ Πατριαρχεο, προσωπικ δέ, σ κάθε Θ. Λει­τουρ­γία μνημονεύω το νόματος το Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως στν γία Πρόθεση. μως, λήθεια πρέπει ν λέγεται, ν κα πολλς φορς πικραίνει στν ρχή, λλ στ τέλος πάντοτε ερηνοποιει»(1). Τ ρθρο μου ποπειράθηκε ν κα­τοχυρώση τ Κανονικ δικαιώματα τς κκλησίας τς λλάδος κα τίποτε λλο! ν κάποιοι προσπα­θον ν κάνουν τν δόλιο συσχετισμό,  τι πόλυτη κατοχύρωση τν δικαιωμάτων τς λλαδικς κ­κλη­σίας πλήττει τν Πατριαρχικ θεσμό, εναι δικό τους θέμα λλά, τατοχρόνως, κα δικό μας δικαίωμα ν κα­ταδικάσουμε τν σκοπιμότητά τους.
3.                    Εναι διανόητο π θεολογικς λλ κα π λογικς θεωρήσεως τ ν ταυτίζεται μ τν ποιον­δή­ποτε θεσμό, τ πρόσωπο τ ποο κατέχει τ πατο ξί­ωμα ατο το θεσμο. ν προκειμένω, εναι δι­α­νόητο ν ταυτίζεται κάστοτε Πατριάρχης κα ο νέργειές του μ τν Πατριαρχικ θεσμό. θεσμς οδέποτε κρίνεται, πικρίνεται καθαιρεται. Ο Πατριάρχαι κρίνονται, πικρίνονται κα καθαι­ρον­ται. πάρχει πληθς Πατριαρχν πο κατεκρίθησαν ς αρετικο κα ναθεματίσθηκαν, θεσμός, μως, το Πατριαρχείου μένει ες τν αώνα!
4.                    μφισβήτηση τς Πατριαρχικς Πράξεως το 1928 περ τς μηρίας Μητροπόλεων τς λλάδος δν εναι προσβολ το θεσμο το Πατριαρχείου λλ ποδοκιμασία μις Πατριαρχικς Πράξεως–Κερκόπορτας γι τν διεκδίκηση δαφν τς Πατρίδος μας π λλοεθνες. πίσης, τόνισα στ ρθρο μου τι Πράξη ατ ντίκειται κα στν Συ­νο­δικ Τόμο λλ κα στν πάγια τακτικ τς κ­κλη­σίας ν «συμμεταβάλλονται τ κκλησιαστικ πράγ­ματα μ τς πολιτειακς ξελίξεις». μφισβήτηση τς Πράξεως το 1828 κ μέρους μου εναι μφι­σβή­τηση παρανόμου κα ντικανονικς Πατριαρ­χι­κς Πράξεως κα χι προσβολ το θεσμο το Πα­τρι­αρχείου. νατρεπτικ ποψη το Πατριάρχου μας «περ τς ναγκαιότητος καταργήσεως ερν Κανόνων κόμη κα Κανόνων Οκουμενικν Συ­νό­δων»(!), πο ποστηρίζει στν διδακτορική του διατριβ εναι κείνη πο προσβάλλει «λον τν θε­σμν τς κκλησίας» κα χι δική μου μφι­σβήτηση, λλ περ ατο, συκοφάντης μου δν γραψε οτε μι λέξη.
Εναι, φαίνεται, νάγκη ν παναλάβω ατ πο γρα­ψα στ ρθρο μου «ρατς κίνδυνος Βατικανο­ποιή­σεως τς ρθοδοξίας», πο δημοσιεύθηκε στν «ρθ. Τύπον» τς 27ης ουλίου 2001 γι ν φαν καθαρ τ πνεμα τν γραφομένων μου λλ κα σκοπός τους:
«Βεβαίως, ξ πόψεως ποιμαντικς, δηλαδ πνευ­μα­τικς φελείας το ρθοδόξου λαο μας, δν θ μς νο­χλοσε καθόλου ποιαδήποτε πεμπόλησι διοικητικν δικαιωμάτων τς λλαδικς κκλησίας πρ το Πατρι­αρ­χείου, δεδομένου τι κκλησιαστικ διοίκησι πάρχει γι τν πνευματικ φέλεια το λαο κα χι γιατί κκλη­σιαστικ διοίκησι εναι ατοσκοπός. ταν, μως, ατ πεμπόλησι τν δικαιωμάτων τς λλαδικς κκλησίας δν γίνεται μ σκοπ τν παγωγ τν λλήνων πιστν σ μι πι πνευματικ κκλησιαστικ διοίκησι λλ μ στόχο τν κκοσμίκευσι τς κκλησίας τς λλάδος, τότε τ πργμα γίνεται σοβαρ κα πικίνδυνο κα γγίζει τ ρια τς προδοσίας.
Δν συκοφαντομε τ Πατριαρχεο Κωνσταντι­νου­πό­λεως γράφοντας ατά, διότι στηριζόμαστε στν λη εκό­να, πο Ατ μς χει δώσει λλ κα στ δια τ λόγια το Πατριάρχου. Πατριάρχης, πρόσφατα, ναφερό­με­νος στν κκλησία τς λλάδος πεφάνθη τι Ατ μαστίζεται π παρχιωτισμό! Κα διερωτώμεθα: γνοε, ραγε, Παναγιώτατος τι κκλησία τς λλάδος (παρ’ λα μας τ χάλια) χει τν θικότερο κα εροπρεπέστερο κλρο π’ λες τς ρθόδοξες κκλησίες κα τ μεγαλύτερη πνευμα­τικότητα; Ποι ρθόδοξη κκλησία τς Ερώπης χει Ατς ν μς πιδείξη ς πρότυπο; Ποι ποτελε γι’ ατν τ μοντέλο, πο πρέπει ν μιμηθομε, στε ν πάψουμε ν εμαστε «παρχιτες»; άν, Παναγιώτατε, θεωρετε παρ­χιωτισμ τν συμφωνία μας στν κατάργησι τν . Κανόνων κα στν υοθέτησι κοσμικν κδηλώσεων κα συμπεριφορν, τότε, ναί, εμαστε κα θέλουμε ν παρα­μείνουμε «παρχιτες»!
Πρέπει κάποτε ν επομε τ πράγματα μ τ’ νομά τους. Δν εναι σεβασμός το ν καταπιέζουμε τν γα­νά­κτησί μας κα ν μν ρθρώνουμε λέξι, κφράζοντες τν ντίθεσί μας πρς τος πατέρες μας, ταν ατο αθαι­ρετον. ταν ατο καταπιέζουν, χι μόνο τ θεολογία, πο μς δίδαξε κκλησία, λλ κα τν πλ λογική μας.
πλ λογική μας διαμαρτύρεται, ταν π τ μι μερι διαβάζουμε τν πρόσφατη δήλωσι το Πατριάρχου πς Συνοδικ Πρξι το 1928 «εναι κείμενο ερ κα μετάβλητο» κα π τν λλη διαβάζουμε τ λόγια το διου Πατριάρχου —μέσα π τ βιβλίο Του «Περ τν κωδικοποίησιν τν . Κανόνων»— ν διακηρύσσουν: «Δέν δύναται κκλησία ν χη διατάξεις πα­γο­­ρευ­ούσας τν εσοδον ες τος ναος τν τερο­δό­ξων κα τν μετ’ ατν συμπροσευχν καθ’ ν στιγ­μν ατη δι τν κπροσώπων ατς προ­σεύ­χε­ται π κοινο μετ’ ατν δι τν τελικν νωσιν ν τ πίστει, τ γάπ κα τ λπίδι»(!) κα γι’ ατ εσηγεται τι «εναι παραίτητον κα πιβεβλημένον ν γκριθ κα πικυρωθ π Οκουμενικς Συνόδου Κδιξ τς ρθο­δό­ξου κκλησίας (σημ.: δηλαδ μι κωδι­κοποί­ησι=πα­ρα­ποίησι τν . Κανόνων), φ’ σον οτος δι ν ντα­πο­κρι­θ ες τν προορισμν ατοστις εναι ν πρετήσ κυρίως πρακτικος σκοπος— θ τροποποιήσ κα θ καταργήσ ναποφεύκτως κανόνας τν Οκουμενι­κν Συνόδων»(!)
Διαμαρτύρεται λογική μας γιατ ταξινομντας λα ατ μ τ πλοϊκ μυαλό μας διαπιστώνουμε τι κατ τν Πατριάρχη μας εναι χι πλς φυσικ λλ κα «πι­βε­βλημένον» ν τροποποιήση κκλησία κα ν καταρ­γήση Κανόνες Οκουμενικν Συνόδων λλ εναι ντελς παράδεκτο ν κυρωθ μι πλ Πατριαρχικ Πρξι, ποία οτε οκουμενικ κρος χει, οτε πρακτικ ξία χει σήμερα, μλλον δ εναι κα πικίνδυνη γι τν νότητα τς εραρχίας μας λλ κα πλο στ χέρια τν Τούρκων ες βάρος τς λλάδος. ν εναι ατ λογική, τότε τί χρειάζεται ν ναφερθομε στν στορία κα τ θεολο­γία;».
5.          Κατηγορομαι π τν κακόπιστο κα δα δημο­σι­ογράφο τι πολεμ τ αχμάλωτο Πατριαρχεο Κων­σταντινουπόλεως μ τ ν θέλω ν το φαι­ρε­θον ο «Νέες Χρες» (τσι νθελληνικ νομάσθη­καν ο Βόρειες περιοχς τς Πατρίδος μας στε ε­κολα ν γίνουν σύντομα καλλες Χρες”!») κα ο Χρες τς Δυτικς Ερώπης, ο ποες –σημειω­τέον– μέχρι τ 1922 σαν στν κκλησιαστικ δικαιοδοσία τς κκλησίας τς λλάδος. Γιατί κατη­γο­ρομαι ντ ν παινεθ; Πότε κα πο κούσθηκε στν παγκόσμια στορία τι στος αχμαλώτους πρέ­πει ν δίδονται ξουσίες; Γι ποιόν, ραγε, λόγο τ Πατριαρχεο εροσολύμων  –παρ’ τι  εναι « Μή­τηρ τν κκλησιν»– μετ τν αχμαλωσία του, π Πρτο τ τάξει πο ταν λαβε τν Πέμπτη θέ­ση στ σειρ τς Πενταρχίας τν Πατριαρχν; πλούστατα, διότι κάθε νουνεχς νθρωπος ντι­λαμ­βάνεται τι ο ξουσίες τν αχμα­λώτων εναι κατ’ οσίαν ξουσίες τν ξουσιαστν τους, ξου­σίες ατν πο τος αχμαλώτισαν! Ποι­όν, λοιπόν, ξυπηρετον ο περεξουσίες το Πατρι­αρχείου Κων­σταν­τινουπόλεως, κτς π τν Τουρ­κία κα τν μερική;
πτόητος, μως, κατήγορός μου, συνεχίζει: «Δν βλέπετε τι συρρικνώθηκε λληνισμς τς Πόλης σ 3.000 νθρώπους κα τι κλείνουν ο κκλησίες κα πληθαίνουν τ Τζαμιά;»
Βεβαίως κα τ βλέπουμε, παντομε, λλ βγά­ζου­με ντελς ντίθετα συμπεράσματα. Ο 3000 λληνες πόμειναν στν Πόλη χοντας Πατριάρχης περε­ξου­σίες. Κα ο κκλησίες κλεισαν κα τ Τζαμι πλη­θαί­νουν χοντας Πατριάρχης περεξουσίες. Κα Σχολ τς Χάλκης κλεισε κα δν ξαναανοίγει, κα γι Σοφι πειλεται ν ξαναγίνη Τζαμ (πως κα κατ τ παρελθόν, πως φανερώνουν ο Μιναρέδες της!), χον­τας Πατριάρχης περεξουσίες! Κα ο ρθόδοξες κ­κλη­σίες τς Ερώπης γιναν στν πλειοψηφία τους Φρά­γκικες, πως κα ο κκλησίες τς μερικς κα τς Αστραλίας, χοντας Πατριάρχης περεξουσίες!
Τί ρε πρς τατα; Ποιν φέλησαν ο Πατριαρχικς περεξουσίες, παρεκτς τος Τούρκους, τος μερι­κα­νος κα τος Φραγκολατίνους; Δικαιολογεται, ραγε, τέτοια τύφλωση σ νθρώπους ποποτίθεται– μάχον­ται κατ το Οκουμενισμο; Παρ τ «φτωχό μου ντι­οι­κουμενιστικ βιογραφικό», πως κακεντρεχς μ ε­ρω­νεύεται –ν γνοε, ποι κα πόσα εναι τ δη­μο­σιεύματά μου–, ως κε βλέπω. Ατός, μ τ πλούσιο ντιοικουμενιστικό του βιογραφικ βλέπει τι θανά­σιμος κίνδυνος τς ρθοδοξίας π τν παναίρεση το Οκουμενισμο προέρχεται π κάποια …«σταγονίδια» οκουμενιστν το “γλυκο νερολλήνων Μητρο­πο­λιτν(πο παριστάνουν τος οκουμενιστς γι νρέ­σουν” στ Πατριαρχεο), κα χι π τν φωλη το Οκουμενισμο πο εναι τ πιτελεο το Πα­τριαρ­χείου Κωνσταντινουπόλεως, τ ποο νορχηστρώνει λη ατν τήν, κατ τν γιον ουστίνον Πόποβιτς, «νέαν προδοσίαν το Χριστο, νέαν σταύρωσιν το Κυρίου, μόνον οχ π το ξυλίνου, λλ’ π το χρυσο σταυρο το παπικο ομανισμο»(2), πειλε ποιον Μητροπολίτη τς δικαιοδοσίας του δέ­χεται τεροδόξους στν ρθοδοξία κα κλωνοποιεται μ πίστευτους ρυθμος κα “νεοεκκλησιολογικές” πι­νο­ήσεις, καταλαμβάνοντας τος πισκοπικος θρόνους λης τς Οκουμένης;
6.          Γι λόγους στορικς μνήμης κα προσδοκίας τς ρσεως το πιτιμίου, πο πέβαλε Ορανς π τς Βασιλίδος τν Πόλεων, εμαι ντίθετος σ ποιαδήποτε λλαγ τς σειρς τν Πατριαρχείων. Τ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπόλεως, παρ τν αχμαλωσία του, πρέπει ν μείνη στν μετ τ Σχίσμα Πρωτοκαθεδρία του. Πρωτοκαθεδρία τιμς κα χι διοικητικς περοχς, πηλλαγμένο π διοικητικς ξουσίες π τς Οκουμενικς ρθο­δο­ξίας, καθαρ π μολυσμος συμπροσευχν μ τεροδόξους κα λλοθρήσκους, προσηλωμένο στν Σταυρν τς αχμαλωσίας του, ν προσευχ κα δι­α­κόπ Θ. Λειτουργία, δίδων τν καλν μαρτυρίαν, εωδιάζον κα ποπνέον τν ρθόδοξη πνευ­μα­τι­κό­τητα. Τότε κα μόνον τότε, περίσπαστη ρθο­δο­ξία θ φεθλευθέρα π τς πολιτικς σκοπιμό­τητες τν Πλανηταρχν κα τν Μεγάλων Δυνά­με­ων– ν ναδείξη τς γιες γετικς ρθόδοξες πι­σκοπικς προσωπικότητες, ο ποες πάντοτε σαν, εναι κα θ εναι λπίδα γι τν πνευματικ καλλιέργεια, νάταση κα σωτηρία το Λαο το Θεο!


ποσημειώσεις:
1. λήθεια Φς (χωρς) Φανάρι, Περιοδικ «νοριακ Ελογία», τεχος 15, κτώβριος 2003.
2.          νθρωπος κα Θεάνθρωπος, σελ.159, θναι 1969 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου