Ομολογία

Η ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝΗ "ΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΝ ΓΥΝΑΙΞΙΝ" (Άσμα Ασμάτων 1, 8)

του Θεολογου Νικολαου Πανταζη

Δεν είμαι Εγώ μια συνηθισμένη γυναίκα ανάμεσα σε θρησκευόμενες πολλές, δεν είμαι σαν τις άλλες. Μεγαλομανείς, μητρομανείς, πρόστυχες, "κουρελούδες του διαβόλου" (Άγιος Γέρων Παϊσιος). Δεν είμαι απ' αυτές. Όλοι σεις οι αποστάτες και Εικονοκλάστες Μου Οικουμενιστές, η δική σας απογυμνωμένη από χάρι απεικόνιση πλαστή, τη δική Μου Εικόνα αμαυρώνει, σαν το Πινόκιο η μύτη σας θα μεγαλώνει, ώ ψεύτες, απατεώνες, υποκριτές, όταν με κολακεύετε και Με επευφημείτε. Μη σώσετε Νύφη σας να Με δείτε!

Και στου Βοσπόρου συ που βρίσκεσαι τις αλυκές, όσα γλυκόλογα - σαπρόλογα και να Μου λες, όχι, δεν αλλάζω εύκολα αγκαλιές. Κι' ας τα 'φτιαξαν οι Πρώτοι Μου, με Πρώτους, που πρωτεύουν σε "Πρωτεία" Εωσφορικά. Δεν είμαι απ' αυτές... που επιδίδονται προκλητικά σε πανθεϊστικά παπλώματα Διαθρησκειακά, με "κτήνη" αιρετικά κάθε λογής να ξεπουλιούνται. Να Με απαρνιούνται με αρνήσεις χίλιες δεκατρείς, με επικλήσεις πνευματιστικές να συνουσιάζονται και να μη νοιάζονται που δεν βρίσκομαι αναμεσίς τους. Χασίς τους η αγαπολογία, η «ευλογία»-αλογία του Βεελζεβούλ. Σαούλ-Βαρθολομαίε, τί Με διώκεις; Τί Με κερατώνεις;

Δεν είμαι Γω γυναίκα σκάρτη. Δε συγχωρώ την πνευματική απάτη. Δεν ανέχομαι το ψέμα, την αίρεση, τη πλάνη. Φτάνει μονάχα ένα ιώτα και κεραία μία για ν' αλλάξεις, και οριστικά θα πάψεις να είσαι πια δικός Μου. Εχθρός Μου ο διαφθορέας Μου, ο διαστροφέας Μου, ο καταχραστής Μου και καταπατητής Μου. Μισητός Μου, ο απαρνητής Μου, ο κερατωτής Μου, ας είναι κι' ο Πανοικουμενικός ο Πρεσβευτής Μου...

Δεν Με ρίχνουν Εμένα οι θέσεις, οι τίτλοι και οι θρόνοι. Δε Μ' αγκιστρώνουν δελεαστικά τα ψεύτικα της προδοσίας τα φιλιά, της Δεσποτοκρατίας η μοιχεία δεν Με ολοκληρώνει! Ο τραγοκέφαλος-γυναικοσώματος Μ.Α.Τ.Σ. καμαρώνει το δικό του χάρμα: το Άρμα του Αντιχρίστου, (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς) με τις εκλεκτές του χορεύτριες και διαλεχτές "αρτίστες" στο Καμπαρέ του Π.Σ."ε". Ο Μαχμέτ-Μπαθομέτ αποβλακώνει τους ισλαμοφασίστες φερέφωνους φορείς του Οικουμενισμού. Λωποδύτες! Δεν Είμαι Γω Γυναίκα του δρόμου του Κακού, να χαραμίζομαι στα Σκοτεινά Σοκάκια του Συγκρητισμού...

Μη Με συγκρίνεις, Χριστιανέ Μου, με καμιά δε μοιάζω, απ' την αρχή σου τα 'πα. Δεν με λυγίζουν τα αργύρια τα τριάκοντα-τρισεκατομμύρια του τρισκατάρατου Πάπα.

"Μη σκανδαλίζεσθε εν Εμοί" που ονομάζω έτσι τον Ερωμένο Μου, τον Αδέλφιδό Μου. ΕΤΣΙ τον ονομάζει η Αγία Μου η Γραφή! Είμαι "η Περιστερά του Αδελφιδού Μου!" (Άσ. Ασ. 2, 10). Είμαι η Ερωμένη του Αγαπητικού Μου. ΑΛΗΘΕΙΑ και ΑΓΑΠΗ είναι οι δυο Μαστοί Μου! Κι ο Θεανθρώπινος ο Θαυμαστής Μου, με Έρωτα Θείο λέγει: "Οι δύο μαστοί σου ως δύο νεβροί δίδυμοι δορκάδος οι νεμόμενοι εν κρίνοις". (Άσ. Ασ. 4, 5) Μην απορείς... Κατ' άνθρωπον μη κρίνεις... "Τί εκαλλιώθησαν μαστοί Σου, Αδελφή μου Νύμφη; τί εκαλλιώθησαν οι μαστοί σου από οίνου, και οσμή ιματίων Σου υπέρ πάντα τα αρώματα;" (Άσ. Ασ. 4,10).   

Εγώ Ειμί η Αλήθεια, Εγώ και η Αγάπη. Εγώ πάντως Αποτείχιση. "Εγώ Τείχος, και μαστοί μου ως Πύργοι". (Άσ. Ασ. 8,10). Όσοι Αποτειχίζονται από το ψεύδος και υψώνουν Τείχη προστατευτικά γύρω από Μένα, είναι δικοί Μου, είναι από Μένα, "εκ της Αληθείας", από το ψεύδος κόβονται και βρίσκονται, "εν Τω Αληθινώ". Είναι οι όντως Χριστοένδυτοι, οι Χριστοϋφαντοι, οι Χριστοφόροι. Φέρουν την Αλήθεια, φέρω το Χριστό. "Υπέρ πάντα τα αρώματα", αυτά τα Θεϊκά αρώματα φορώ.

Τα αρώματα της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυναικός, είναι ίδια με αυτά του Προπαρασκευαστικού Μύρου της Κωνσταντινουπόλεως, αλλά, ΟΧΙ οικουμενιστικέ Μου, δεν έχουμε "τον ίδιο το Θεό" με τους Μιαιφόνους της Μιαρής του Μπεθ Σαλόμ Συναγωγής. Πρόσεχε μη καταταγείς μετά "των κατηραμένων", μη τω οικουμενιστικώ σου "ύπνω κατανεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της Βασιλείας έξω κλησθείς".

Δεν κρατείς εσύ τας κλείς, ούτε ο φίλτατός σου, "Τγουιτερίτης κολλητός" σου Πάπας. Τας κλείς αμετάκλητα κρατούν οι κραταιοί Πατέρες, του Παραδείσου Μου οι Πολύφωτοι Αστέρες και όσοι κείνται, υπόκεινται και πείθονται τοις ρήμασιν εκείνων.

Είτε Παίδες Ελλήνων, Παίδες Ορθοδόξων, μη σας μαγεύουν τα λόγια τα ενωτικά-συγκοιμηθιτικά των κακοδόξων. Στα Λαδάδικα του Π.Σ."ε" μη καταδέχεστε να εκπροσωπείστε, "τεκνία, φεύγετε την πορνείαν" την Πανθρησκειακήν και πίσω μη γυρίζετε. Πρόστυχο Ενωτικό καπνό, "κιφ μαροκινό" αγαπολόγο-αλαργινό να μη καπνίζετε, δε λιβανίζεται το Ηλιοστάλακτό Μου Πέπλο από παγανιστές, μαγαριστές, σατανιστές με μάσκα Ενωτικού Νυμφίου χωρίς "Ένδυμα Γάμου".

Είναι του Ασπίλου και Αμώμου Νυφικού Μου οι βρωμιστές. Τους λένε Οικουμενιστές. Σατανιστές Εγώ τους ονομάζω. Κι άμα χρειαστεί, όποτε το καλέσει η στιγμή, τους κατονομάζω. "Ονοματοκρύπτισσα" δε γίνομαι, δειλή ποτέ δεν ήμουν.

Είναι και οι άλλοι, οι συμβιβασμένοι μαζί τους οι συμπορευτές, "Σιγονταρο-Οικουμενιστές", θαρρώ τους λένε. Τί τα θες. Καίνε οι αλήθειες οι πικρές... Το αντίθετο συνώνυμο του "δεν κόβω τη Μνημόνευση" είναι το "σιγοντάρω" τη παναίρεση. Αναίρεση το ρήμα δε χωράει. Μερολήπτισσα – γύφτισσα δε γίνομαι γυναίκα.

Είναι και οι ρομαντικοί της συνυπάρξεως οι Χειροκροτητές, κάποιας Γαζεόνυμης Συνάξεως οι λατρευτές, που κάποτε απειλούσαν με Αποτείχιση και τώρα χτίσανε εσώκλειστη εντοίχιση που στηρίζει έμμεσα την αίρεση και στεριώνει την παναίρεση. Το κύκλωμα πια βραχυκυκλώνει. "Κολώνει" στην υποτιθέμενη "διαίρεση" και βαπτίζει τη Θεόσδοτη, Καλλίγραμμη Γραμμή Μου, την ουσία Μου, Περιουσία Μου και Θεο-επιστασία Μου ως "σχίσμα". Φίμωτρο-βίσμα που σας πρέπει... Πνεύμα συμβιβασμού που σας διέπει.

Που κάποτε, μια φορά κι' ένα καιρό, το κακό τους το καιρό, τω καιρώ εκείνω, φώναζαν το "αίσχος" το δημαγωγικό, ενώ τώρα φωνάζουν και γαυγίζουν εναντίον ομοψύχων, ομοπίστων αδελφών που έκαναν πράξη την Ορθή Μου Τάξη, την Αποκλειστική Μου Στάση και Οδό, κι' απομακρύνθηκαν από τον οχετό και συρφετό αυτό, που μνημονεύει Πάπα, που είναι μέλος, στέλεχος ηγετικό, του Παγκοσμίου Συμβουλίου Βλασφημιών.

Βλάπτουν τη φήμη του Παναγίου Πνεύματος, βλάπτουν και τη δική Μου. Με δυσφημίζουν, Με κακοφημίζουν, κι΄ αναιδέστατα Με υβρίζουν. Αποδίδουν διαστάσεις σωτηριολογικές και Αληθείας Ομορφιές στη πιο κακάσχημη, άπλυτη και βρωμερή του κόσμου τη γυναίκα, την Ετεροδοξία. Με παραβιάζουν και Με βάζουν με το στανιό να κάθομαι στην ίδια κοινή τράπεζα ανάμεσα σε άλλες κοινόχρηστες γυναίκες ακριβοπληρωμένες, συνάμα και φθηνές ιερόδουλες σιχαμερές, να τα πίνουμε αντάμα στον Οίκο Ανοχής του Εωσφόρου.

Ποιόν πάτε να κοροϊδέψετε, ω ΑΘΕΟΦΟΒΟΙ; Κάποτε, Μου έλεγαν διά αναξίου και βλασφήμου Μου Προέδρου πάσης Ωκεανίας, πως βρίσκομαι εκεί παρούσα, θεούσα σαρανταποδαρούσα «για να τους ευαγγελίσω"..... Κι΄ ενώ των Αγίων Πατέρων ο ευαγγελισμός, δεν κράτησε ποτέ πάνω από πέντε μέρες, τούτοι το παρατραβούν πενήντα τώρα χρόνια. Έχουν το θράσος το εωσφορικό «Πεντηκοστή»  να το ονομάζουν και να το Γιορτάζουν ως Κοινή, «αγία εορτή!» Βλασφημούν τους 318 Αγίους, Θεοφόρους Μου Πατέρες, καταπατούν το Συνοδικό Θεσμό και ακυρώνουν τη Μοναδικότητά Μου, καθώς τις άλλες παλιγυναίκες ονομάζουν κατ' ουσίαν (και Θεομίσητον συνουσίαν) σε Πληθυντικό "εκκλησιών". - ΕΜΙΣΗΣΑ εκκλησίαν πονηρο-εκδιδομένων γυναικών! Τους σιχάθηκα να σφετερίζονται το Πάντιμο-Τιμιότατο και Καθαρότατο Όνομά Μου, αυθαίρετα να Με εκπροσωπούν και να Με τριγυρίζουν, στον αγύριστο κι΄ ακόμη παραπέρα!

Δεν γίνομαι Εγώ Εταίρα, αλλ' ίσταμαι "ως Κρίνον εν μέσω ΑΚΑΝΘΩΝ" (Άσ. Ασ. 2, 2) Από αυτά ακριβώς τα αγκάθια των κάθε λογής πορνών-θρησκειών πήραν κι' έπλεξαν τον Στέφανον εξ' ακανθών του Χριστού Μου και θα τολμήσω Γω λοιπόν, να πλέξω το Εγκώμιο Πονήματος του Πονηροτάτου Πάπα;

Αυτές όλες, ένα μάτσο βιόλες σκύβουν για υπόκλιση στη "μεγαλοσύνη" της Παποσύνης αυτού. Με προσκαλούν και Μένα ειρωνευόμενες, "σκύψε ευλογημένη" τη κούτρα σου στο αφέντη! Οι φαντασμένοι Φιλισταίοι, φωτια-και-τσεκουρι-στέοι, «εκλεκτοί» Μου Οικουμενιστές, χειροπόδαρα τον Πάπα προσκυνούν και αυτοί πρώτοι το σφράγισμα θα λάβουν! Αυτοί Με Ανασταυρώνουν! Αυτοί "μπινιλικώνουν" τα Όσια και Ιερά Μου!

Τον ονομάζουν "Παναγιώτατο", τον λένε Αιρεσιάρχη. Με ονομάζουν Μητέρα "της των πάντων ενώσεως", Με λένε ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!!!

Με φωνάζουν (και με τρομάζουν) "Μία", αλλά ταυτόχρονα πολλές, τραβεστί και αδελφές, ξαδελφές και κουμπάρες, "άρες, μάρες, κουκουνάρες" Με κλονοποιούν διά Κλάδων θεωρίες και αλύπητα Με πετσοκόβουν, με διαστάσεις Βαπτισματικές, με χάρες αχαρίτωτες, τάσεις αχαλίνωτες και ψευδενωτικές. Με εκπορνεύουν με ομολογίες σπερματικές... ΌΧΙ. Δεν είμαι Γω απ' αυτές. Μακρυά από «αδέλφια», αλήτες πουλιά, Μαρουπούλια κολοβά. Αϊ... στο πονηρό! Αϊ στην ευχή! Ποιά ευχή; Την μονολογάτε ωμά, ολομερίς: "Πάπα, κύριε, σωτήρα μοναδικέ, ελέησον με!"

ΕΓΩ, ναι Εγώ (με Θεϊκό, Θετικό και Θριαμβικό ΕΓΩΙΣΜΟ), Εγώ Ειμί η Μία, η Πρώτη και Μοναδική! «Η καλή εν γυναιξίν!» Είμαι και λέγομαι: ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ! Είμαι η Απόλυτη, Υπέρτατη ΑΛΗΘΕΙΑ! Όχι ως ιδέα, όχι ως αξία της ζωής. Μα, η ΕΜΠΡΟΣΩΠΗ, ΕΝΥΠΟΣΤΑΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Αίμα και Πυρ, Φλόγα Θεϊκή έχω στα Στήθια. "Αγαπήσωμεν μαστούς σου υπέρ οίνον. Ευθύτης ηγάπησέ σε!" (Άσμα Ασμάτων 1, 4) - (Δε θα γίνει ο υποφαινόμενος αρθρογράφος ηθικότερος από την Αγία Γραφή!)

Δεν είμαι Γω ξανθιά και κουτή. "Μέλαινά Ειμί Εγώ και Καλή, θυγατέρες Ιερουσαλήμ, ως σκηνώματα Κηδάρ, ως δέρρεις Σαλωμών. Μη βλέψητέ Με ότι Εγώ Ειμί Μεμελανωμένη, ότι παρέβλεψέ με ο Ήλιος..." (Άσ. Ασ. 1, 5-6) Είμαι η Διαχρονική, Υπερκόσμια και Ασύγκριτα Πανέμορφη "Μις Υφήλιος!" Αλλά... σε Καλλιστεία "ομορφιάς" διαθρησκειακής δε συμμετέχω. Δε ξεγυμνώνομαι Εγώ για τα λάγνα μάτια του πατρός του γυμνισμού. Δε ξευτελίζομαι Εγώ για τις σατανικές επιταγές της Μόδας του Οικουμενισμού. Γιορτάζω, και το φωνάζω στη διαπασών. Πανηγυρίζω θριαμβευτικά τη Πρώτη Κυριακή των Νηστειών!

Στέκομαι στο Ύψος Μου. Ξέρω καλά τη θέση Μου και για κανέναν δεν αλλάζω. Γιορτάζω και κράζω ανά την οικουμένη: Μη με "κερατώνετε", μη Με απατάτε! Αν Με αγαπάτε, να Με λατρεύετε αληθινά, Εμένα να προσκυνάτε και όχι ξένες, ουρημένες, παπικές ποδιές.

Όλες οι άλλες πίστεις είναι ψεύτικες, ανθρώπινες, κατασκευαστικές. "Είδωλα των εθνών δαιμόνια". Πίστεις απατηλές, καταστρεπτικές, κολαστικές. Έργα χειρών ανθρώπων, πέτρα, χώμα, στάχτη καυστική. Κάθε καρυδιάς καρύδι, σκουλήκι από τη γη.

Εγώ Είμαι η πρώτη και αποκλειστική, η Κλητή και Αγία, η βασιλίς και Κυρία. Η Παντάνασσα, Πρωτότοκη και Μονογενής. Πανωραία, και Μοναδική. Καταπληκτική στη ομορφιά, ελκυστική σε όλα. Καθ' όλα την Αλήθεια έχουσα, Καθολική. Αποστολική. Ανατολίτισσα. Αυτοκρατορική. «Η καλή εν γυναιξίν!» Γυνή Ανδρεία με Υπόσταση Θεανδρική. Πάνσοφη, Παντογνώστρια, Πανσωστική. Πάντα ζει και κινείται με χάρι αλλιώτικη και αλλοιωτική, η δική Μου Υπέρλαμπρη Μορφή και φως άκτιστο σκορπεί στους ζώντας και ενεργώντας εν Αυτή…

Ακους εκεί! Να Μου κλέψουν Εμένα το Όνομα της Καθ' ολικότητος, της καθ' ολοκληρίας. Και στο δικό Μου πάλι Όνομα να οργιάζουν με τ' "Αλάθητο" και να ικανοποιούν, τάσεις αδηφάγες πρωτοκαθεδρίας. Όλοι με θέλουν, όλοι με ποθούν. Όλοι ισχυρίζονται πως μ' έχουν δική τους. Πλάνη μεγάλη και τρανή τους. Τύφλα σκοταδιστική τους. Πλεκτάνη γελοιοποιητική τους.

Όχι, δεν είμαι Εγώ δική τους. Είμαι του Χριστού. Ανήκω μόνο σ' αυτούς που βαπτίστηκαν σε Μένα, ζουν για Μένα, ενεργούν και κινούνται από την ανόθευτη αγάπη τους για Μένα, εμπνέονται από Μένα, ομολογούν Εμένα, πεθαίνουνε για Μένα, δοξάζονται και στεφανώνονται από Μένα. Ανήκω σ' αυτούς που ντύθηκαν το Χριστό μου. Ανήκω σ' αυτούς που γαλουχήθηκαν, ανατράφηκαν και έζησαν για Μένα. Ανήκω πιότερο σ' αυτούς που απομακρύνθηκαν από τους αιρετικούς και τους Λυκοποιμένες για χάρι Μου. Καμάρι Μου. Τιμή Μου. Οι μάρτυρες οι δικοί Μου. Ομολογητές τρανοί Μου. Σπλάχνα Μου, Οξυγόνο Μου, ΨΥΧΗ ΜΟΥ.

Ανήκω, πάνω απ' όλα και απ' όλους, στους ΑΓΙΟΥ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΕΣ! Κάθε Επίκληση, Ευχή και Προσευχή, κάθε Μυστήριο και Πράξη Λειτουργική, στο Όνομα Εκείνων τελειώνει. "Δι' ευχών ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ημών!" Ακούστε το καλά. Δείτε το ξανά. Όχι "δι' ευχών των Γερόντων και Ηγουμένων ημών" ούτε πάλι "δι' ευχών των Παναγιωτάτων Δεσποτάδων ημών!" Δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ τυχαίο αυτό. Έχει μεγάλη διαφορά, τεράστια σημασία! "Δι' ευχών ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ημών!"

Δέστε ΤΙ Μου λέγει ο Νυμφίος Μου: «Εάν μη γνως σεαυτήν, η καλή εν γυναιξίν, έξελθε συ εν πτέρναις των ποιμνίων και ποίμανε τας ερίφους επί σκηνώμασι των ποιμένων!» (Άσ. Ασ. 1, 8). Εάν συ, μη γένοιτο, εσύ η πιο ωραία μεταξύ όλων των γυναικών, συμβεί και δεν γνωρίζεις ακριβώς τον εαυτόν σου, (την αλήθεια και ουσία σου, τη στάση και σχέση σου με λυκοποιμένες) έβγα τότε και ακολούθησε τα ίχνη των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ! Βόσκε τα ερίφιά σου στα σκηνώματα των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ!

Αρχή και Κατακλείδα, κόσκινο και ζυγαριά, κριτήριο και φτερά, ΑΥΤΟΙ. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ. Ούτε οι Προπάτορες, ούτε οι Μεταπατέρες και ουδείς εν τω μέλλοντι αιώνι δύναται να τους αντικαταστήσει. Όποιος θέλει να Με αγαπήσει, ας αγαπήσει πρώτον αυτούς και την Οδό τους. Ας Αποτειχισθεί από τους Ψευδεπισκόπους και Λυκοποιμένας, τους Θεομάχους, Προμάχους κι' Υπερμάχους της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

Κι' αν είσαι συ Ιερεύς Μου όπου γης, αγαπητός Μου, ποθεινός Μου, λατρευτός Μου, ΜΗ ντραπείς, ΜΗ φοβηθείς, ΜΗ ΔΕΙΛΙΑΣΕΙΣ, στην Κυριώνυμη Ονομαστική Μου Εορτή, τα εκ Θεού Μου Θεία Αναθέματα ευθαρσώς να διαβάσεις. Δεν ακυρώθηκαν από Σύνοδο Οικουμενική! Άνθρωποι τα ακύρωσαν "και η μερίς αυτών τη λίμνη τη καιομένη..."

ΜΗ φοβηθείς, ΜΗ ΔΕΙΛΙΑΣΕΙΣ την εντολή τη δική Μου να εκτελέσεις, στην Κυριώνυμη Ονομαστική Μου Εορτή, ΔΙΑΚΟΠΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ να επιτελέσεις, επισκόπων οικουμενιστών. Σου το υπογραμμίζω, Εγώ που γιορτάζω, «σχίσμα» ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΣ, εσύ που στο Όνομά Μου τη Λειτουργία Μου τελείς, ΜΗ χαντακώνεις το Λαό Μου που εκπροσωπείς, με όσους Μνημονεύουν Πάπα, ΜΗ ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙΣ.

ΜΗΝ ΑΜΑΥΡΩΝΕΙΣ τη Γιορτή Μου. Σε παρακαλώ, σε προσκαλώ, σε προκαλώ: Είσελθε εις την χαράν της Κυρίας σου. Αντί γιά "Χρόνια Πολλά", ας είναι λίγα και καλά, υπέρ του Ονόματος της αγάπης του Χριστού διωκτικά, εκλεκτά και Ομολογιακά, ας είναι Πατερικά και Αποτειχισιακά, από την δεινή Παναίρεση Απομακρυνσμένα. Τότε και μόνο τότε πιο κοντά σε Μένα θα βρεθείς. Τότε και μόνο τότε πιο κοντά στο Κύριό Μου θα σταθείς και στην Αποτειχίζουσα Θεοτόκο Αυτού Μητέρα.

Η δική Μου Μέρα, Κυριακή ΠΡΩΤΗ των Νηστειών, Κυριακή της Ορθοδοξίας, ας γίνει επί πλέον Κυριακή της Ορθοπραξίας και Πατερικοπραξίας. Φύγωμεν Μνημόνευσιν κακοδόξων. "Λύμης φθοροποιού, φυγόντες κακοδόξων, Ορθοδοξίας φέγγει, καρδίας ελλαμφθώμεν, πιστοί Θεόν δοξάζοντες!"

Όπως λέγει το Εξαποστειλάριόν Μου: "και το μνημόσυνον ταύτης, της δυσμενούς αιρέσεως, εξηφανίσθη μετ' ήχου!" Μετά βροντής και πατάγου ας εξαφανισθεί η Μνημόνευση Οικουμενιστών! Και ποιά Είμαι Γω που σας το λέγω;

Εγώ Ειμί η Πίστις των Αποστόλων. Εγώ Ειμί η Πίστις των Πατέρων. Εγώ Ειμί η Πίστις των Ορθοδόξων! Εγώ Ειμί η Πίστις η Οποία την Οικουμένην εστήριξα! Θα σας στηρίξω και σας τώρα σ' αυτή τη φρικτή περίοδο Διωγμού. Ει Εμέ την Ορθοδοξίαν εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν. Θέλετε να παραμείνετε Ορθόδοξοι Πιστοί μου; Αναμείνατε διωγμόν! Θέλετε να καταγραφείτε στους καταδίκης καταλόγους Μου ως δειλοί και κουκοσκιάχτηδες; Αναμείνατε την έλευσιν Συνόδου έως την Έλευσιν του Κυρίου!

Σε σας που Με αγαπάτε και Πάπα δεν προσκυνάτε και ιδίως κοινωνίαν ουδεμίαν κρατάτε με ακοινώνητους οικουμενιστές επισκόπους, αφιερώνω σε σας τους Εμοί Αποτειχισθέντας κατά τόπους, την ιεράν κατ' οικονομίαν παραλλαγή του Αποστόλου της Εορτής Μου:

"Αδελφοί, πίστει ο σύγχρονος υιός Μωσή μέγας γενόμενος, ηρνήσατο λέγεσθαι υιός Βαρθολομαίου, μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τω Αποτειχισθέντι Λαώ του Θεού ή πρόσκαιρον έχειν κοινωνίας απόλαυσιν, μείζονα πλούτον ηγησάμενος των εν οικουμενιστικώ θρόνω θησαυρών, τον ονειδισμόν του Χριστού· απέβλεπε γαρ εις την Πατερικήν διδασκαλίαν. Και τί έτι λέγω; επιλείψει γαρ με διηγούμενον ο χρόνος, περί Φωτίου, Θεοδώρου τε Στουδίτου, Γρηγορίου του Παλαμά και των συγχρόνων αληθώς διωκωμένων Αντιοικουμενιστών, οι διά Πίστεως κατηγωνίσαντο πατριαρχείας, ειργάσαντο Διακοπήν Μνημονεύσεως, επέτυχον καθαιρέσεων, διωγμών και συκοφαντιών, έφραξαν στόματα σιγονταρο-οικουμενιστών, έσβεσαν δύναμιν αιρετικού πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας συναδελφικής, ενεδυναμώθησαν από συκοφαντίας, εγενήθησαν ισχυροί εν οικείων πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν συμβιβασθέντων, Έλαβον Γυναίκαν Ορθοδοξίαν Εμέ ως Πίστιν αληθή τους οικείους αυτών, άλλοι δε Αποτειχίσθησαν, ου προσδεξάμενοι την συνύπαρξιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν, έτεροι δε επαιγμών και μαστίγων από αδελφών πείραν έλαβον, έτι δε Ημερίδων, παραποιήσεων και διδασκαλίας Αγίων διαστροφών, κατηγορίσθησαν, εσυκοφαντήθησαν, επειράσθησαν εν φόνω πισοπλάτου μαχαίρας συγχρόνων αντιοικουμενιστών, περιήλθον ως ομάς σχισματικών (ων ουκ ην άξιος ο σιγονταροοικουμενιστής κόσμος). Ούτοι πάντες, μαρτυρηθέντες δι' Εμού της Σήμερον Εορταζομένης Ορθόδοξου Πίστεως, ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, του Θεού περί πρεπούσης τιμής παρά τοις Ορθοδόξοις, κρείττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών Αποτειχισθώσιν".

ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ, ΔΕΣΠΟΤΕ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ!

ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΤΑΤΗ ΗΜΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!

ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΟΠΟΥ ΓΗΣ!