Ομολογία

Σχετικά με την 

παρωδία εκποίησης της Α.Τ.Ε.  

Τα γεγονότα είναι λίγο έως πολύ γνωστά. Αφορούν στην πώληση της Αγροτικής Τραπέζης της Ελλάδος (A.T.E. )στην ιδιωτική Τράπεζα Πειραιώς. Η όλη διαδικασία έγινε με τυμπανοκρουσίες θριάμβου από την εσωτερική κυβερνητική τρόικα και μάλιστα έγινε σαν απαρχή των ιδιωτικοποιήσεων που έπρεπε πάση θυσία να εμφανιστεί σαν εργασία ενός μέτριου υποτακτικού στους κελευστές του. Πώς όμως έχουν όντως τα πράγματα; Γιατί εδώ προκύπτουν καίρια ερωτήματα που η στοιχειώδης και απλή λογική είναι αδύνατον να μη λάβει υπ' όψη της. Πριν όμως προχωρήσουμε θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι πριν αρχίσει η διακασία της πώλησης της Α.Τ.Ε., ο πολύπαθος αυτός τραπεζικός οργανισμός, "διαχωρίστηκε" από τους κυβερνητικούς "μάγους" σε δύο τμήματα: το "υγιές" και το"ζημιογόνο".

 Στην Τράπεζα Πειραιώς εκχωρήθηκε το"υγιές" τμήμα, ενώ το ζημιογόνο τμήμα θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό με ακόμη μία "μαύρη οπή" ανάμεσα στις τόσες άλλες που ρουφούν στην κυριολεξία τον Έλληνα εργαζόμενο και φορολογούμενο. Τίθενται όμως μια σειρά από καίρια ερωτήματα -όπως τονίστηκε πιο πριν - που έχουν να κάνουν με την σύνολη διαδικασία καθώς και με την ζημία του Ελληνικού Δημοσίου που υφίσταται το ίδιο. 


(Α) Κάτω από ποιές συνθήκες μια ιδωτική τράπεζα που δεν διαθέτει κεφαλαιακή επάρκεια –παρά μόνον χάρη στις ενέσιμες χορηγήσεις του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας - απορροφά μια τράπεζα κρατική και μάλιστα σαφώς μεγαλύτερη; 


(Β) H Α.Τ.Ε. ήταν ένας σημαντικός μηχανισμός για την χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα. Τώρα υπό ποίας συνθήκας θα ασκείται η πολιτική χρηματοδότησής του; 


(Γ) Ως βασικός δανειστής των Ελλήνων αγροτών η Α.Τ.Ε. είχε υποθηκευμένο μεγάλο ποσοστό της αγροτικής γης και μάλιστα μάλλον με όρους που ποτέ δεν είχαν ενεργοποιηθεί. Τώρα μετά την εκχώρηση της Α.Τ.Ε.σε ιδιωτικά συμφέροντα, ποιός εγγυάται για την τύχη της ενυπόθηκης αγροτικής γης, την στιγμή μάλιστα που το 40 % (επί των συνολικών αγροτικών γαιών) εμπίπτει στο καθεστώς αυτό; Είναι καίρια τα ερωτήματα αυτά, και μόνο μια ειλικρινής εις βάθος απάντηση μπορεί να οδηγήσει τον οποιοδήποτε σώφρονα να αντιληφθεί την παρωδία που ονομάζεται εκποίηση της Α.Τ.Ε. 


Αντί οι κυβερνώντες να χαράξουν μια ουσιαστική αναπτυξιακή πολιτική με κύριο μοχλό την πρωτογενή παραγωγή, στην κυριολεξία απεμπολούν της παρέμβασης στην χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα από Εθνική Σκοπιά και μάλιστα σε μια περίοδο διαρκώς οξυνόμενης ύφεσης. Οι Έλληνες αγρότες-δανειολήπτες με αυτήν την πολιτική τίθενται σε κίνδυνο αφανισμού. Με την ίδια τύχη απειλούνται και μικρομεσαίες αγροτικές επιχειρήσεις που έχουν δανειοδοτηθεί από την Α.Τ.Ε. 


Επίσης πρέπει να τονισθεί ότι μια σειρά θυγατρικών εταιρειών της Α.Τ.Ε. θα μεταβιβασθούν και αυτές στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων μέσω της "κακής" τράπεζας (Αυτό το τμήμα της Α.Τ.Ε. δεν θα μεταβιβασθεί στην Τ.Π.). Αυτές είναι η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, η "Δωδώνη", η ΣΕΚΑΠ. Αυτές οι εταιρείες όμως είχαν την έδρα άσκησης των δραστηριοτήτων τους στην Ελληνική περιφέρεια με αποτέλεσμα να πλήττονται ολόκληρες περιοχές όπως η Ήπειρος("ΔΩΔΩΝΗ"), η πολύπαθη Θράκη (ΣΕΚΑΠ) και σημαντικό τμήμα της Μακεδονίας (Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης). 


Έως εδώ ασχοληθήκαμε με τις συνέπειες (κυρίως) που θα έχει για την εθνική οικονομία η εκποίηση της Α.Τ.Ε. Όμως κατά την ταπεινή μας γνώμη το "ζουμί" της υπόθεσης εντοπίζεται στους όρους βάσει των οποίων αξιοποιούνται τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων από το Τ.Χ.Σ. (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) υπέρ της Τράπζας Πειραιώς ("αγοραστής"). Ας γίνουμε όμως πιο σαφείς: Το"καλό" κομμάτι της Α.Τ.Ε. έχει παθητικό (καταθέσεις κ.λπ) που φθάνουν στο ύψος των 21,4 δισ. ευρώ και ενεργητικό (δάνεια, πάγια στοιχεία κ.λπ) ύψους 14,7 δισ. ευρώ. Υπάρχει δηλαδή ένα έλλειμμα προκειμένου να ισοσκελισθεί ο ισολογισμός της τράπεζας, ύψους 6,7δισ. ευρώ. Αυτό λοιπόν το κενό θα εξασφαλισθεί από το Τ.Χ.Σ. που θα το χορηγήσει στην Τράπεζα Πειραιώς. Βέβαια δεν είναι μόνον αυτό το σημαντικό στοιχείο που επιβαρύνει το Ελληνικό Δημόσιο. Το Τ.Χ.Σ. θα χορηγήσει 500 εκατ. Ευρώ στη νέα τράπεζα προκειμένου να εξασφαλίσει αυτή τους απαραίτητους όρους κεφαλαιακής επάρκειας (8%). Μέχρι εδώ το Ελληνικό Δημόσιο επιβαρύνεται με 7,2 δισ. ευρώ. Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπ' όψη ότι κατά το πρώτο στάδιο ανακεφαλαιοποίησης η Τράπεζα Πειραιώς είχε λάβει από το Τ.Χ.Σ. 4,7 δισ. ευρώ για να καλυφθεί ο στόχος αυτός. Επειδή όμως ο στόχος της κεφαλαιακής επάρκειας έχει αναβαθμισθεί επί το "αλμυρότερον"από την "Βασιλεία2" και είναι πλέον 10%,το νέο σχήμα θα χρειασθεί και άλλα 1,2 δις. ευρώ από το Τ.Χ.Σ. (Basel Committee on Banking Supervision-tier 1. Πρόκειται για την επιβολή κεφαλαιακών απαιτήσεων στις τράπεζες από την ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ που εδρεύει στην Βασιλεία της Ελβετίας). Έτσι λοιπόν το νέο τραπεζικό σχήμα που θα προκύψει από την μεταβίβαση της Α.Τ.Ε. στην Τράπεζα Πειραιώς θα έχει τύχει χρηματοδότησης από το Τ.Χ.Σ. με ποσό της τάξεως των 13 δισ. ευρώ. Από την άλλη πλευρά η Τράπεζα Πειραιώς για να αποκτήσει μια τράπεζα συμφερόντων Ελληνικού Δημοσίου και να θέσει σε λειτουργία το νέο δίκτυό της με 1230 καταστήματα και υποκαταστήματα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, θα δαπανήσει....μόλις 95 εκατομμυρια) Ευρώ. Δηλαδή επιδοτείται από τον δημόσιο κορβανά η Τράπεζα Πειραιώς με ποσό 13 δισ.ευρώ και καταβάλλει μόλις 95 εκατ. ευρώ και όλα αυτά σε μιά περίοδο δημοσιονομικής λιτότητας και υφεσιακής ασφυξίας. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δανείζεται από τον E.F.S.F. (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), για να έχει ρευστότητα, με την σειρά του το Τ.Χ.Σ. χρηματοδοτεί τον κύριο Σάλλα, το δάνειο όμως αυτό προστίθεται στο Ελληνικό Δημόσιο Χρέος, που δεν εξυπηρετείται από κανέναν άλλο παρά από τις συνεχιζόμενες αφαιμάξεις και θυσίες των Ελλήνων εργαζομένων και επαγγελματιών που δεινώς φορολογούνται. Η "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" δεν τάσσεται εκ των προτέρων κατά των ιδιωτικοποιήσεων. Όμως σε κεφαλαιώδη ζητήματα, όπως αυτά της αγροτικής πολιτικής, χρειάζεται σαφώς η χάραξη Εθνικής Στρατηγικής με όρους υγειούς μακρόπνοης ανάπτυξης. Προς επίτευξη του στόχου αυτού απαιτούνται εργαλεία χάραξης και άσκησης της αντίστοιχης πολιτικής. Χρειάζονται βέβαια οργανισμοί που θα εξασφαλίζουν την χάραξη της εθνικής πολιτικής. Οργανισμοί που θα παράγουν εγγυημένο έργο αποτελεσματικής παρέμβασης με σαφές όφελος για τον ελληνικό λαό,αλλά και για την εθνική οικονομία. Οι απαιτούμενοι δημόσιοι οργανισμοί θα πρέπει να εντάσσονται σε αυτόν τον σκοπό προκειμένου η Ελλάδα να ανταπεξέλθει στον αδυσώπητο διεθνή ανταγωνισμό. Δηλαδή να λειτουργούν με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, να υπηρετούν το δημόσιο κοινωνικό συμφέρον, ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΔΙΟ ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΝΕΠΟΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΟΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ και το παραγόμενο κέρδος να ανακυκλώνεται προς όφελος της κοινωνίας και όχι να καταλήγει σε ιδιοτελή θυλάκια ιδιοτελών και σκοτεινών παραγόντων. Αυτές τις απλές αρχές έρχεται να διακηρύξει η"ΚΟΙΝΩΝΙΑ" και θα δώσει κάθε ικμάδα των δυνάμεών της για να προασπίσει το συμφέρον της πατρίδας μας. 


Βασίλης Π. Μακρής http://www.koinwnia.com/2010-01-14-18-06-37/2010-02-10-12-18-45/2010-02-10-12-18-45/772