Ομολογία

ο σατανάς στην ανεργία...

Αξιότιμη κυρία Ελένη Κιτσοπούλου
Κάποιος, αυτές τις μέρες , μου είπε:
-Παπά, τα ’μαθες τα νέα;.
-«Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον»! του αποκρίθηκα. Τα νέα μας είναι, καθημερινά, σταθερά και απαράλλακτα. Πηγαίνουμε διαρκώς από το κακό στο χειρότερο. Ή μήπως έχεις και κάτι το τρισχειρότερο;
-Το τρισχειρότερο είναι, μου είπε, ότι ο Διάβολος μπήκε στην ανεργία. 
-Κι αυτό τι σημαίνει;
-Σημαίνει ότι εμείς οι άνθρωποι γίναμε ασύγκριτα πανουργότεροι απ’ αυτόν. Και ούτε πολύ ούτε λίγο του πήραμε όλες τις δουλειές. Και τον αφήσαμε με τα χέρια σταυρωμένα.
-Αυτό είναι αδύνατον! είπα.
-Για πάρε και διάβασε εδώ, μου είπε, να ιδείς και να καταλάβεις…
Και διάβασα:
«Ο Ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης, Αθανάσιος Διάκος, ξανάρχεται θαυματουργικά στην ζωή και ζεί στην Αθήνα του 2012, μαζί με την γυναίκα του την Κρουστάλλω.
Δουλεύει σε μια ψησταριά στου Ψυρρή. Σουβλίζει όλη μέρα αρνιά και κοτόπουλα και έχει ως υπαλλήλους ντελιβεράδες…Κούρδους λαθρομετανάστες.
Επειδή η Κρουστάλλω είναι όμορφη, ο Αθανάσιος Διάκος την ζηλεύει και με κάθε ευκαιρία την ξυλοφορτώνει, όταν γυρίζει σπίτι.
Η Κρουστάλλω για να τον εκδικηθεί, τον απατά στην συζυγική κλίνη, με τον Κούρδο λαθρομετανάστη, παραγιό του.
Ο κερατάς ο Διάκος κάποτε το μαθαίνει και την σφάζει με τα ίδια του τα χέρια»!
-Καταπληκτικό! του είπα. Όντως ο διάβολος δεν θα μπορούσε να έχει τέτοια «φαεινή» έμπνευση. 
Αλλά ποιος είναι αυτός, που θέλησε να υπεξαιρέσει τις αρμοδιότητες του Διαβόλου;
-Η αξιότιμη κ. Ελένη Κιτσοπούλου, θεατρική συγγραφέας και σκηνοθέτρια.
-Και ποιος χρηματοδότησε το διανοητικό αυτό τερατούργημα;
-Μα ο ελληνικός λαός, που πένεται και υποφέρει! Ποιος άλλος; Με τις ευλογίες της «εθνοσωτήριας» κυβέρνησής του. Μέσα στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών…
-Το ρώτησα, είπα, γιατί υπάρχουν κι άλλοι, οι οποίοι χρηματοδοτούν τέτοιου είδους «αριστουργήματα».
Οι σιωνιστές και οι Αμερικάνοι, για παράδειγμα. Και άλλοι ομοϊδεάτες τους, που μισούν θανάσιμα την Ελλάδα και την ιστορία της.
Είναι οι ίδιοι οι αρχιτέκτονες της οικονομικής χρεοκοπίας. Οι οποίοι επιδιώκουν να πετύχουν ταυτόχρονα με την οικονομική και την ηθική και πνευματική και εθνική μας διάλυση και αποσύνθεση.
Έχουν, κυριολεκτικά λυσσάξει και εργάζονται εργολαβικά για την απαξίωση και προσβολή παντός γεγονότος ή προσώπου, που έχει σχέση με την πίστη μας και την πατρίδα μας.
Στρατολογούν διάφορες μετριότητες, που είναι διατεθειμένες να ξεπουλήσουν, όχι μόνο τη συνείδησή τους, αλλά και την ίδια τους τη μάνα, έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων ή διαφόρων κάλπικων τίτλων (καθηγητών Πανεπιστημίου, κλπ), που τους προσφέρουν…
Τους εκπαιδεύουν, δίκην γενιτσάρων, και ύστερα τους ξαμολάνε, για να ασκήσουν στους αδαείς τη φθοροποιό προπαγάνδα τους.
Με διάφορα βιβλία ή άρθρα σε εφημερίδες, αφού έχουν, όπως λέγεται, υπό τον έλεγχό τους το 95% του παγκόσμιου τύπου. Ή με θεατρικά και τηλεοπτικά και κινηματογραφικά έργα, όπως θα μπορούσε να συμβαίνει και στην προκειμένη περίπτωση…
Αυτά, πάνω-κάτω, κ. Κιτσοπούλου, είπαμε με το συνομιλητή μου.
Αλλά, επειδή το γεγονός μου φαινόταν απίστευτο, πήγα να ιδώ και να διαβάσω, με τα ίδια μου τα μάτια, ο, τι σχετικό έχει γραφτεί και ειπωθεί.
Γιατί σκεφτόμουνα πως μπορεί κάποιος να γράψει κατ’ ιδίαν τις πιο περίεργες ανοησίες και παλιανθρωπιές. Αλλά μου φαινόταν αδιανόητο και αδύνατο να βρεθούν άνθρωποι, που θα μπορούσαν να δώσουν θεατρικές παραστάσεις με ένα τέτοιο αισχρούργημα.
Και δεν είχα πέσει έξω. Γιατί κάποια κριτικός λέει χαρακτηριστικά πως οι ηθοποιοί υπέφεραν, προκειμένου να αποδώσουν το χυδαίο σενάριο.
Αλλά, πέραν αυτών, άκουσα και είδα και τη δική σας συνέντευξη. Στην οποία λέτε άρρητα ρήματα, με τα οποία ματαιοπονείτε να δικαιολογήσετε το ανοσιούργημα σας:
Ο Αθανάσιος Διάκος, κ. Κιτσοπούλου, δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με το «σήμερα». Με το σήμερα έχουν σχέση κάποιοι τωρινοί, ανεπανάληπτοι, ανθέλληνες και οι εφιάλτες.
Ο Αθανάσιος Διάκος έχει σχέση με τη δική του εποχή, τη μαρτυρική και ηρωική. Και το “καρδιογράφημα” της ψυχής του δεν είχε τις ταλαντώσεις της δουλοπρέπειας και της προδοσίας. Αλλά την αδιάπτωτη ευθεία της ελευθερίας ή του θανάτου.
Όπως και το καρδιογράφημα του Λεωνίδα. Που λίγο παρακεί έγραψε την παραπλήσια ηρωική και απαράμιλλη ιστορία του.
Οι οποίοι, όπως και τόσοι άλλοι, που έδωσαν παρόμοια δείγματα αυτοθυσίας, είναι η ψυχή και η καρδιά της Ελλάδας. Που μάταια αγωνίζονται να δολοφονήσουν όλοι οι μικροί και τυχάρπαστοι. 
Γιατί ο Διάκος και οι όμοιοί του βρίσκονται πολύ ψηλότερα απ’ όσο μπορεί να φτάσει ο φθόνος και η μοχθηρία τους.
Που σημαίνει ότι ο Αθανάσιος Διάκος, σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να είναι «αυτό, που είμαστε εμείς», ώστε να μας περιποιεί το δικαίωμα να τον μεταβάλουμε σε πατσαβούρα του αμοραλισμού μας.
Αν θέλατε να κάμετε το παιχνίδι του «σήμερα» ενδιαφέρον, θα μπορούσατε ν’ ασχοληθείτε με τους αντιπροσωπευτικούς τύπους της εποχής μας. 
Με τους οποίους, όπως φαίνεται, κινείστε στο ίδιο μήκος κύματος. Και είναι πάμπολλοι…
Και, βέβαια, αποφαίνεστε, αρμοδίως, και περί τέχνης. 
Και λέτε ότι το «αριστούργημά» σας «δεν οδεύει προς κάποια λύτρωση»; Όταν, χωρίς λύτρωση, δεν υπάρχει κανενός είδους τέχνη. Παρά μόνο κακοτεχνία…
Πιστεύω πως, αν ζούσε ο αείμνηστος Στέλιος Καζαντζίδης, σε καμιά περίπτωση, δεν θα σας επέτρεπε να επενδύσετε-όπως κάματε-το κακοτέχνημά σας με τα τραγούδια του!…
παπα-Ηλίας 
http//papailiasyfantis.wordpress.com