Ομολογία

Απάντηση στο Μητροπολίτη Άνθιμο της Αλεξανδρούπολης για το Πρόγραμμα Σπουδών των Θρησκευτικών 

 

Γράφει η Παπανικολάου Ευαγγελία, Διευθύντρια Δημοτικού Σχολείου, Υποψήφια Διδάκτωρ Θεολογίας

Έχετε, Σεβασμιώτατε, διαβάσει το Πρόγραμμα Σπουδών, που εσείς το θεωρείτε πολύ καλή πρόταση; Γιατί εγώ ως δασκάλα και θεολόγος, όταν το μελέτησα, άλλα συμπεράσματα έβγαλα. Μήπως προσπαθούμε να περισώσουμε όπως όπως ένα μάθημα, αδιαφορώντας για το τι γίνεται στις ψυχές των παιδιών μας; Και δε μου λέτε τι θα γίνει με τα παιδιά που θα θελήσουν ν’ ασχοληθούν περισσότερο με το Βουδισμό ή τον Ινδουισμό, γιατί θα έχουν ερείσματα από το μάθημα των θρησκευτικών;..

Και αν θελήσουν να κάνουν γιόγκα ή διαλογισμό που θα μάθουν ότι είναι κάτι ανάλογο με τη χριστιανική άσκηση και την προσευχή, ποιος Σεβασμιώτατε θα μαζέψει τα σπασμένα; Θα είστε σεις δίπλα σε κάθε ατυχή περίπτωση; Με όλο το σεβασμό που έχω στο αξίωμά σας, διαφωνώ μαζί σας. Θα σας πρότεινα, αν διαβάσετε το σχόλιό μου, να μελετήσετε ίσως πιο προσεκτικά, αν δεν το έχετε κάνει, το Πρόγραμμα Σπουδών. Και ίσως τότε να αλλάζατε γνώμη. Θα βλέπατε ότι δε διδάσκει μόνο “την Ορθόδοξη Πίστη ως βίωμα και ως θεωρία”, αλλά και τις υπόλοιπες θρησκείες.

Προτείνετε, Σεβασμιώτατε, το μάθημα των θρησκευτικών “να δοκιμάσει την αντοχή της Ορθόδοξης Θεολογίας στο σήμερα”. Πρέπει δηλαδή το μάθημα να παίξει το ρόλο του πειραστή; Δεν μας φτάνουν οι τόσες εξωτερικές προκλήσεις; Πρέπει να το κάνουμε κι εμείς οι ίδιοι; Πρέπει για να δοκιμαστεί η αντοχή της Ορθόδοξης Θεολογίας, εμείς ως θεολόγοι και δάσκαλοι, να διδάξουμε το Χριστός ως διδάσκαλο στην ίδια θεματική ενότητα με το Βούδα, τον Κομφούκιο και το Μωάμεθ; Πρέπει οι μαθητές να γνωρίσουν τα κείμενα της Αγίας Γραφής, τους χριστιανούς ασκητές και τους μάρτυρες παράλληλα με τους "αγίους ανθρώπους" στις θρησκείες του κόσμου: Βούδα, Κομφούκιο, Μωάμεθ, Βισνού (Κρίσνα), Δαλάι Λάμα και Γκάντι; Ποια παιδαγωγική αρχή, μπορείτε να μου πείτε, επιτρέπει να γίνονται τέτοια πειράματα στα μικρά παιδιά (από Γ΄ Δημοτικού), που δεν την ξέρουν ή δεν έχουν ακόμη παγιωθεί στην πίστη των γονέων τους; Ποια μάνα θα έδινε στα παιδιά της 5 διαφορετικά γάλατα ταυτόχρονα, για να δοκιμαστεί στην πράξη ποιο γάλα είναι καλύτερο για την υγεία τους; Μπορούμε να πειραματιστούμε με την ψυχή των παιδιών μας; Και σίγουρα η αντοχή της Ορθόδοξης Θεολογίας είναι αναμφισβήτητη. Όμως τι θα γίνει με την αντοχή των μικρών μαθητών; Τι θα πούμε, όταν τελειώσουμε με τα εγχειρήματά μας; Μήπως “η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απέθανε”; Αν εσείς ως επίσκοπος μπορείτε να προτείνετε να γίνουν τέτοια πειράματα και εγχειρήματα στις ψυχές των παιδιών μας, εγώ ως θεολόγος και δασκάλα, λυπάμαι, δεν μπορώ να το κάνω.

Προτείνετε το μάθημα των θρησκευτικών “να οργανώσει την σχολική τάξη σε εργαστήρι συνεργασίας και συνθέσεως απόψεων”. Για ποια σύνθεση απόψεων μιλάτε; Μπορεί να υπάρξει σύνθεση απόψεων μεταξύ Ορθοδοξίας και Ισλάμ, Ορθοδοξίας και Βουδισμού ή Ινδουισμού; Η σκέψη μου πάει στο συγκρητισμό. Σας παρακαλώ διαψεύστε με, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πώς εσείς ένα Επίσκοπος μπορείτε να προτείνετε κάτι τέτοιο! Ίσως εγώ να μην κατάλαβα καλά ή να πρόκειται για μια ατυχή έκφραση δική σας.

Θα είχα να πω περισσότερα, όμως παραμένω εδώ χάριν συντομίας, περιμένοντας να μελετήσετε λίγο περισσότερο το Πρόγραμμα Σπουδών και τον Οδηγό Εκπαιδευτικού για το μάθημα και να αναθεωρήστε πολλά από αυτά που υποστηρίζετε.

Με όλο μου το σεβασμό

Παπανικολάου Ευαγγελία, 

Διευθύντρια Δημοτικού Σχολείου, 

Υποψήφια Διδάκτωρ Θεολογίας

απο τις Ακτίνες