Ομολογία

Και πάλιν, και πολλάκις,

και αναρίθμητες φορές: 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! 

Εις ολους τους κοσμους, δεν υπάρχει περισσοτερον δυστυχισμένη ύπαρξις απο τον ανθρωπον, που δεν πιστευει εις την Αναστασιν του Χριστου και την αναστασιν των νεκρων. 

Εαν ο Χριστος δεν ανεστη, δια τι τοτε να πιστευη κανεις εις Αυτον; 

Ομολογω ειλικρινως, οτι εγω ουδεποτε θα επίστευον εις τον Χριστον, εαν δεν ειχεν αναστη και δεν ειχε νικησει τον θανατον, τον μεγαλυτερον εχθρον μας. 

Αλλ' ο Χριστος Ανεστη και εδωρησεν εις ημας την αθανασιαν. 

Ανευ αυτης της αληθειας, ο κοσμος μας ειναι μονον μια χαωδης εκθεσις απεχθων ανοησιων. 

Μονον με την ενδοξον Αναστασιν Του ο θαυμαστος Κυριος και Θεος μας, μας ηλευθερωσεν απο το παραλογον και την απελπισιαν. 

Διοτι χωρις την Αναστασιν δεν υπαρχει ουτε εις τον ουρανον, ουτε υπο τον ουρανον, τιποτε πιο παραλογον απο τον κοσμον αυτον. 

Ουτε μεγαλυτερη απελπισια απο την ζωην αυτην, διχως αθανασιαν.

Η χαρα της αθανασιας σειει ολα τα οντα, και αυτα εν αγαλλιασει απαντουν οτι επιβεβαιουται το πασχαλιον θαυμα: ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ! 

(Ανθρωπος και Θεανθρωπος, σελ. 44), του Χαλκεντερου και Αγιωτατου και Πρωτοκηρυκος της Σατανικης Παναιρεσεως του Οικουμενισμου, αρχιμανδρίτου ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ).