Ομολογία

---Χριστόν ή Βαρραβάν;

---Βαρραβάν, απαντάει ο Χριστοκτόνος.

Εκτενης αποστομωτικη απάντησι

του Αγιου πατρος Αυγουστινου, στο απυλωτο βρωμοστομα του ελεεινου παρανοϊκου της Αστόρια

Μας εχει κυριολεκτικά τρελλάνει ο παρανοϊκός της Αστόρια.

Δεν σταματαει να γραφει καθημερινα ψευδη και αναληθειες, αρλουμπες και βλακείες ταχα θεολογικές και να ριπτει χολην και μισος εναντίον εκλεκτων κληρικων, πραγματικα κοσμηματα και εγκαλωπισματα της Ελλαδικης Εκκλησιας.

Κι όμως αυτος ο ελεεινος αραποσχημος ανθρωπος ερχεται και επανερχεται επι καθημερινης βασεως και με καλπαζουσαν υποτροπην, τους συκοφαντει ανελεητα και ασταματητα.

Θελουμε να ελπιζουμε οτι δεν θα γλυτωση την τσιμπιδα του νομου....

Κλεισθηκε σε ενα δωματιο της Αστορια και απο εκει ριπτει τα βωθρολήματα του και εχει καταβρωμιση ολη την εκτασι της διελευσης τους και μεχρις εδω.

Ο σπουδαιος θεολόγος και αγωνιστης αιδεσιμωτατος πρωτοπρεσβυτερος π. Βασιλειος Βολουδακης αποτελει τον πρωτον στοχον του επειδη ειναι ο εμπνευστης παραταξεως πολιτικης απαρτιζομενης απο ευσεβεις ορθοδοξους χεριστιανους.

Ο παρανοϊκος της Αστορια εχει αφηνιασει, εχει λυσσαξει κυριολεκτικα, και προσπαθει να τον εμπλέξη σε αιρεσεις της νοσηρας φαντασιας του.

Εμεις του απαντησαμε κατα διαστηματα, αλλα ο αραπης δεν καθαριζεται με τιποτα, αφου προκειται περι πρωτοφανους περιπτωσης ανιατης ψυχασθενειας.

Φερνουμε στην δημοσιοτητα εκτενεστερο κειμενο του Αγιου Γεροντα π. Αυγουστινου οπου αναλυεται εξονυχιστικα η θεσι του πνευματικου πατρος αλλα και των πνευματικων ανθρωπων εναντι της πολιτικης.

Οι θεσεις του Αγιου Πατρος Αυγουστινου ειναι ιδιες ακριβως με τις θεσεις του Αγωνιστου π. Βασιλειου Βολουδακη.

Υπαγε οπισω μας Σατανανθρωπε της Αστορια, οτι ου φρονεις τα του Θεου, αλλα τα των ανθρωπων, μαλλον των κοσμικων και αχριστιανων σατανανθρωπων της φρικτης εποχης μας.

"Χριστιανική Σπίθα" Σχόλιο 1ο

Ο π.Αυγουστίνος ασχολήθηκε με την πολιτική. Και πρακτικά, με κορυφαία την αντιπαράθεσή του με τους κατακτητές, όταν παρουσία τους κήρυξε στα Ιωάννινα "Όπως το Άστρον της Βηθλεέμ ανέτειλε, έτσι θα ανατειλει ξανά το άστρο της Ελλάδος", και με τον έλεγχο του Ανωτάτου Άρχοντα της Εποχής, στην "Σπίθα" με τίτλο "Βασιλεύ, είσθε Μασώνος;" η οποία συνετάραξε τα ύδατα και σταμάτησε την φορολόγηση των Ιερών Μονών υπέρ των Τεκτονικών Στοών. Και θεωρητικά, σε πολλές "Χριστιανικές Σπίθες" ο π.Αυγουστίνος ασχολήθηκε με την πολιτική, προτείνοντας κατά καιρούς λύσεις και αποδίδοντας ευθύνες στους αδιάφορους ποιμένες. Και ως πρότυπο, πνευματικός οδηγός ή ελέχχων συνειδήσεις μερικών χριστιανικού προσανατολισμού πολιτικών.

Στην "Χριστιανική Σπίθα" φύλλο 389/Οκτ.1977, πριν από την καταληκτική παράγραφο, η οποία δημοσιεύεται στην παρούσα ανάρτηση, ο π.Αυγουστίνος δημοσίευσε μεταξύ των πολλών άλλων, και τα εξής, που ίσως ενδιαφέρουν:

Υπό το φως του Ευαγγελίου εξετάζοντες και κρίνοντες την σύγχρονον κατάστασιν του Έθνους μας, έχομεν την μαρτυρίαν της συνειδήσεώς μας ότι δεν εξερχόμεθα από τον κύκλον των πνευματικών μας καθηκόντων, αλλ’ επιτελούμεν καθήκον το οποίον απορρέει από την ιδιότητά μας ως χριστιανού, και ιδίως ως πνευματικού ηγέτου του λαού μας.
Δεν κατοικούμε εις την Σελήνην ή εις τον Άρην, διά να θεώμεθα απαθώς τα συμβαίνοντα επί της Γης. Κατοικούμεν εις την γην, και μάλιστα την μικράν αυτήν γωνίαν της Γης με την μεγαλυτέραν ιστορίαν των αιώνων. Και είμεθα όχι μόνον κληρικοί, αλλά και Έλληνες πολίται. Και ουδέν εξ όσων λέγονται και πράττονται, πρέπει να μας αφήνει αδιαφόρους. Με την βοήθειαν του Θεού εδώσαμεν το «παρών» εις τα προσκλητήρια της Πατρίδος κατά το παρελθόν, και πρέπει και τώρα, εις εξόχως κρισίμους διά το Έθνος ημέρας, να μη σιωπήσωμεν…
…Οι περισσότεροι πνευματικοί πατέρες , διδάσκαλοι και οδηγοί, ενώ εις άλλας περιπτώσεις δευτερευούσης και επουσιώδους σημασίας, σπεύδουν και δίδουν συμβουλάς και επεμβαίνουν εις ζητήματα, τα οποία θα ηδύναντο να λύσουν οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι αφ’εαυτών, εν τούτοις εις το σπουδαίον θέμα της διακυβερνήσεως του Έθνους οι λαλίστατοι και πολυπράγμονες πνευματικοί πατέρες και διδάσκαλοι και οδηγοί δεν διαφωτίζουν τον Έλληνικόν λαόν. Άλλοι εξ αυτών λέγουν ότι δεν αναμιγνύονται εις την πολιτικήν. Άλλοι συνιστούν λευκήν ψήφον. Άλλοι προσευχήν. Και άλλοι άλλα…
Ερωτάται: Είναι ορθή αυτή η στάσις των πνευματικών τούτων οδηγών;
Απαντώμεν: Είνε αληθές, ότι εις τον αιώνα τούτον η πολιτική απορροφά το ενδιαφέρον των μαζών μέχρι σημείου, ώστε το κόμμα, εις το οποίον ανήκει τις, καταλαμβάνει την πρώτην θέσιν εις τον συναισθηματικόν και βουλητικόν του κόσμον. Το κόμμα το ύψιστον, το απόλυτον αγαθόν, ο σκοπός της ζωής! Το κόμμα θρησκεία! Το κόμμα θεός! Πρόκειται περί απολυτοποιήσεως ενός πράγματος σχετικού, ρευστού και παροδικού, μη δυναμένου να ικανοποιήση τους βαθυτέρους πόθους και τας βαθυτέρας ανάγκας και εφέσεις του ανθρώπου.
Με την απολυτοποίησιν αυτήν δεν είναι βεβαίως δυνατόν να συμφωνήση η χριστιανική συνείδησις.
Αλλά και η θεωρία, κατά την οποίαν η πολιτική πρέπει να μένη έξω από τα ενδιαφέροντα του χριστιανού και ο χριστιανός να ενδιαφέρεται μόνον διά την σωτηρίαν της ψυχής του, η θεωρία αυτή της απολιτικοποιήσεως της ζωής, δεν είνε επίσης ορθή. Διότι ο χριστιανός δεν ζη ως ερημίτης, ως Ροβινσών, μόνος, κατάμονος, ρυθμίζων τα καθ’εαυτόν όπως αυτός θέλει. Αλλά ζη εντός κοινωνίας και. Είτε θέλει είτε δεν θέλει, πολλοί πολιτικοί και κοινωνικοί παράγοντες επηρεάζουν και ρυθμίζουν κατά ένα τρόπον την ζωήν και αυτός, ως χριστιανός, οφείλει διά του λόγου, του παραδείγματος και της εν γένει δράσεως και ζωής του να συντελή εις το καλόν της κοινωνίας, εις την επικράτησιν των αρχών του Ευαγγελίου, αι οποίαι κατά τρόπον άριστον ρυθμίζουν την ζωήν και τας σχέσεις των ανθρώπων. Ο χριστιανός είναι το φως και το άλας της ζωής. Λέγοντες δε ζωήν δεν εννοούμεν ένα μόνο τμήμα αυτής, αλλ’ ολόκληρον την ζωήν, την ζωήν με όλας τα ανάγκας, τα ενδιαφέροντα και τας εκδηλώσεις της.

"Χριστιανική Σπίθα" 2ο

Εάν ο χριστιανός είπη «εγώ ουδεμίαν αποστολήν έχω ως προς την πολιτικήν», είναι ωσάν το άλας ριπτόμενον εντός της χύτρας να λέγη, «εγώ ένα μόνον μέρος του φαγητού θα αλατίσω», ή ωσάν η ζύμη να λέγη, «εγώ μόνον μέρος του φυράματος θα ζυμώσω», ή ωσάν ο ήλιος να λέγη «εγώ ένα μόνον τόπον θα φωτίσω και όχι άλλους».

Η επίδρασις του χριστιανού εις τον κόσμον πρέπει να είνε καθολική, να επεκτείνεται δηλαδή εις όλας τας εκδηλώσεις - και τας λεπτομερείας ακόμη της ζωής, πνευματικής και υλικής, εις τρόπον ώστε, ό,τι ο Ψαλμωδός λέγει διά τον ήλιον, ότι «ουκ έστιν ός αποκρυβήσεται της θέρμης αυτού» (Ψαλμ.18,7), να λέγεται και διά τον χριστιανόν. Ο χριστιανός, τον νοητόν ήλιον αντιπροσωπεύων εν τω κόσμω, οφείλει να καθιστά την παρουσίαν του ευεργετικήν εις όλας τας εκφάνσεις της ανθρωπίνης ζωής. Το παν ο χριστιανός οφείλει να φωτίζη, να θερμαίνη και να ζωογονή.

Εάν δε ο χριστιανός, από περιδεά συνείδησιν επηρεαζόμενος, απέχη της πολιτικής και δεν ενδιαφέρεται δι’ αυτήν, ίνα μη … μολυνθή, τότε εκ της απουσίας και της αδρανείας των χριστιανών δημιουργείται ένα κ ε ν ό ν ε ι ς τ ο ν π ο λ ι τ ι κ ό ν τ ο μ έ α, και εις το κενόν αυτό εισβάλλουν άλλοι, οι οποίοι δεν πιστεύουν εις τον Κύριον, έχουν άλλας αντιλήψεις περί Θεού, κόσμου και ζωής, και δαιμονιώδη δραστηριότητα αναπτύσσοντες παρασύρουν προς το μέρος των τα πλήθη, και καταλαμβάνουν την εξουσίαν, και ψηφίζουν και εφαρμόζουν αντιχριστιανικούς νόμους, και δρουν καταλυτικώς διά την κοινωνίαν, και ο πιστός λαός παραπονείται και αγανακτεί διά την επικράτησιν του κακού, ενώ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΟΥΚ ΟΛΙΓΗΝ ΕΥΘΥΝΗΝ ΕΧΕΙ. Έχει και εδώ εφαρμογήν ωραία παραβολή της Παλαιάς Διαθήκης. Κατά την παραβολήν αυτήν τα δένδρα απεφάσισαν να εκλέξουν βασιλέα. Προς τούτο απηυθύνθησαν προς τα πλέον καρποφόρα εξ αυτών, όπως είνε η ελαία, η συκή και η άμπελος, διά ν’ αναλάβουν την κυβέρνησιν. Αλλά τα καρποφόρα δέντρα, προφασιζόμενα ότι έχουν σπουδαιοτέρας ασχολίας, το ένα κατόπιν του άλλου ηρνήθησαν ν’αναλάβουν εξουσίαν. Και τέλος ανέλαβεν η άκανθα, λίαν ευχαρίστως. Και όταν η άκανθα εβασίλευσεν, όλα τα δέντρα εστέναξαν εκ της κακοδιοικήσεως (Ιδέ Κριτ.9,8-15).

Ούτε λοιπόν απολυτοποίησις της πολιτικής, αλλ’ ούτε και αποπολιτικοποίησις της ζωής.
Η πολιτική, όπως εδίδαξαν και αρχαίοι φιλόσοφοι της Πατρίδος μας, είνε τέχνη και επιστήμη, η οποία, όταν ασκήται συμφώνως προς τον ηθικόν νόμον, αποβαίνει λίαν ευεργετική διά τους ανθρώπους και υλικώς και πνευματικώς. Είνε και αυτή ένα μέσον προς πραγματοποίησιν του προορισμού του ανθρώπου, της κυριαρχίας του επί του φυσικού κόσμου και κυρίως της ηθικής του τελειώσεως.

"Χριστιανική Σπίθα" 3ο

Πνευματικόν όπλον και η ψήφος

Αλλά και η γνώμη πνευματικών τινων πατέρων και διδασκάλων, ότι το μόνον, το οποίον έχουν να κάμουν οι χριστιανοί εν όψει εκλογών, είνε να γονατίσουν και να προσεύχωνται, είνε εσφαλμένη.
Ουδείς πιστός υποτιμά την σημασίαν της προσευχής. Αλλ’ η προσευχή δεν είνε το μόνον όπλον του χριστιανού. Συν τῇ προσευχῇ απαιτούνται και πολλά άλλα πράγματα, και μάλιστα εργασία και δραστηριότης, διά την πρόοδον ατόμων και συνόλων. Απαιτείται αγών…
Ναι! Όπλον η προσευχή! Αλλ’ όπλον και η ψήφος. Δυνάμει της ψήφου ανέρχονται εις την εξουσίαν ή άνθρωποι χρηστοί και ενάρετοι ή άνθρωποι φαύλοι και διεφθαρμένοι, οι μεν διά να σώσουν, οι δε διά να θύσουν και να απολέσουν. Η ψήφος δεν είναι μόνον δικαίωμα, αλλά και καθήκον παντός πολίτου. Όπως ούτος στρατεύεται και λαμβάνει όπλα διά να υπερασπίση την Πατρίδα, ούτω και καλείται να ψηφίση, διά να βοηθήση εις την πρόοδον της Πατρίδος. Η ψήφος όπλον. Και όπως ο ρίπτων το όπλον κατακρίνεται ως ρίψασπις, ούτω και εκείνος ο οποίος δεν ψηφίζει, είναι αξιοκατάκριτος όπως ο ρίψασπις.
Αλλά και η γνώμη άλλων, ότι πρέπει να ρίπτονται λευκά ψηφοδέλτια, είνε και αυτή διά τους ανωτέρω λόγους εσφαλμένη. Τι το όφελος, να έχης όπλον αλλά να το κρατής άσφαιρον; Ως γνωστόν κατά το πολίτευμα του Σόλωνος, όταν κινδυνεύη η Πατρίς ουδείς επιτρέπεται να παραμένη ουδέτερος. Η ουδετερότης είνε υπέρ των εχθρών. Ο τηρών ουδετερότητα ομοιάζει με εκείνον, ο οποίος βλέπει να καίεται το δάσος και δεν σπεύδη να βοηθήση εις την κατάσβεσιν της πυρκαϊάς…
Η πολιτική ψεύδος και απάτη
… Η πολιτική όπως ασκείται, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων… κατήντησε συνώνυμος του ψεύδους και της απάτης και ο λαός, βλέπων διαρκώς να διαψεύδωνται αι ελπίδες του, απογοητεύεται και αηδιάζει και εκφράζεται με βαρείας εκφράσεις διά την πολιτικήν και διά τους πολιτικούς. Και εις την γενικήν κατακραυγήν συμπεριλαμβάνεται, δυστυχώς, και εί τι καλόν υπάρχει εις τα διάφορα πολιτικά σχήματα. Διότι πρέπει να ομολογήσωμεν, ότι υπάρχουν και ιδεολόγοι των οποίων η φωνή συμπνίγεται μέσα εις το πανδαιμόνιον των πολιτικών φωνών… περιλαμβάνονται και αξιόλογοι βουλευταί, οι οποίοι εκ παίδων εγαλουχήθησαν παρά τους πόδας ευσεβών διδασκάλων, θεολόγων, ιεροκηρύκων και πνευματικών πατέρων. Ούτοι, άλλος περισσότερον και άλλος ολιγώτερον, ζουν χριστιανικήν ζωήν. Αλλ’ οι εν λόγω βουλευταί, ειρωνικώς υπό των κοσμικών συναδέλφων των χαρακτηριζόμενοι «θρησκευτικοί» και «παπάδες», παρηγκωνίσθησαν από την διοικούσα ομάδα του κόμματος και ουδείς εξ αυτών έγινεν Υπουργός, διά να μη επηρεάση με τας χριστιανικάς αντιλήψεις των το … προοδευτικόν έργον της Κυβερνήσεως. Ας ακούσουν και αυτοί την φωνήν της αληθείας.

"Χριστιανική Σπίθα" 4ο -

Έχετε και σεις, αγαπητοί βουλευταί, ιστορικήν ευθύνην. Διότι, εγγύς των πραγμάτων ευρισκόμενοι και βλέποντες την σοβαράν απόκλισιν του σκάφους εκ της πνευματικής γραμμής πλεύσεως ωφείλατε να διαμαρτυρηθήτε εντόνως, να διαχωρίσετε τας ευθύνας σας, να επαναστατήσετε κατά της εκτροπής και εξερχόμενοι του κόμματος να δημιουργήσετε νέον πολιτικόν σχήμα, εις το οποίον να στεγαστούν πολιτικώς ανέστιοι πιστοί χριστιανοί. Δεν θα ήτο ανάγκη εις το πολιτικόν αυτό σχήμα να δώσετε όνομα χριστιανικόν. Διότι εν Ελλάδι όλοι σχεδόν ονομάζονται χριστιανοί και πολλοί καυχώνται διάτην ανύπαρκτον χριστιανοσύνην των. Θα εδίδετε ένα άλλο όνομα π.χ. «Εργατικόν κόμμα» ή «Κοινωνική Δράσις»… απωλέσθη ευκαιρία ανακατατάξεως των χριστιανικών δυνάμεων… απωλέσθη παρομοία ευκαιρία κατά το 1944, μετά την απελευθέρωσιν του Έθνους, ότε σφριγηλαί χριστιανικαί δυνάμεις ηδύναντο να κατέλθουν εις τον πολιτικόν στίβον και να διεκδικήσουν την πολιτικήν εξουσίαν προς δημιουργίαν χριστιανικής Ελλάδος. Απωλέσθη δε και η ευκαιρία εκείνη, λόγω περιδεούς συνειδήσεως των πνευματικών οδηγών, οι οποίοι, οπαδοί της απολιτικοποιήσεως, απέτρεπον τους χριστιανούς από την πολιτικήν.

Ναι, σεις, ιερείς και επίσκοποι, δεν πρέπει να πολιτεύεσθε. Η ιδική σας θέσις είναι εις τα θυσιαστήρια και εις τους άμβωνας. Και εκείθεν πρέπει να δίδετε από περιωπής την μάχην διά την επικράτησιν της βασιλείας του Θεού επί της γης. Αλλ’ οι λαϊκοί, άνδρες πιστοί και ικανοί, διακρινόμενοι διά την εντιμότητα του βίου των και διά τον δραστήριον χαρακτήρα των, έπρεπε να κατέλθουν εις την κονίστραν των πολιτικών αγώνων και ν’αγωνισθούν διά ν’ ακουσθή ισχυρά η φωνή του Χριστού εις την Βουλήν και να σείση το παμπάλαιον καθεστώς της αμαρτίας και της ανομίας…
… Αλλά δυστυχώς υπερίσχυσαν περιδεείς πνευματικοί ταγοί, οι οποίοι, ας επιτραπή η λέξις, ευνούχισαν τον λαόν και τον ηχρήστευσαν πολιτικώς. Και ο ταλαίπωρος λαός δίδει την ψήφον του πότε εις το ένα και πότε εις το άλλο κοσμικόν σχήμα, και ψηφίζει ανθρώπους θρησκευτικώς αδιαφόρους, αλειτουργήτους, ακοινωνήτους, ροταριανούς, μασόνους, απίστους και αθέους, και το δράμα του Έθνους, συνεχίζεται και επιτείνεται. Η ευθύνη όλων είναι μεγάλη...

... Νοσταλγοί ημείς της ιδεώδους κοινωνίας, της βασιλείας των ουρανών, του πολιτεύματος και της ζωής την πρώτων χριστιανών, από κανένα σημερινόν πολιτικόν σχήμα δεν ικανοποιούμεθα. Και λοιπόν οι χριστιανοί δεν θα ψηφίσουν; Ή θα ριψουν λευκά ψηφοδέλτια; Όχι βεβαίως.

Στη συνέχεια ο π.Αυγουστίνος λέει ότι απόντος πολιτικου σχήματος με χριστιανικές αρχές, οι χριστιανοί ας επιλέξουν χριστιανούς, ηθικούς, αξίους, τιμίους πολιτικούς σε κάθε κόμμα, "μη ανήκοντας εις την μασονικήν στοάν ή εις άλλας σκοτεινάς κινήσεις, αγαπώντας το Έθνος και την Εκκλησίαν" "υπό τον θεμελιώδη όρον, άν το κόμμα ει το οποίον ανήκει, ενεργήση τι, το οποίον αντίκειται εις την χριστιανικήν πίστιν και ηθικήν, να μη διστάση να εξέλθη αυτού και να ενωθή με άλλα χριστιανικά στοιχεία, και όλοι μαζί να δημιουργήσουν πολιτικόν σχήμα ευαγγελικών αρχών προς σωτηρίαν του Έθνους...

Είθε εις τας μεταπροσεχείς εκλογάς να υπάρχη ισχυρόν πολιτικόν σχήμα με Ορθόδοξα Χριστιανικά θεμέλια.
Το σχήμα τούτο θα είνε η πολιτική έκφρασις των πιστευόντων εις το Ευαγγέλιον... είθε να υπάρξη ισχυρόν πολιτικόν σχήμα με θεμέλιον τον Χριστόν και το Ευαγγέλιόν Του.
Άλλως ουκ έσται δεινών παύλα.
Χριστός ηγείσθω εν πάσι!

Και πράγματι από το 1977 έως το 2012, όχι μόνο δεν υπήρξε "δεινών παύλα" αλλά υπήρξε "δεινών πολλαπλασιασμός και επιδρομή".

Ευχαριστουμε τον αγνωστο επισκεπτη μας για τον κοπο του να μας αποστειλη τα σπουδαια αυτα κειμενα του Χρυσορρημονος π. Αυγουστινου.