Ομολογία

«ΠΑΡΕΔΩΣΑΜΕΝ

ΤΑ ΑΓΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΕΙΣ ΤΑΣ ΠΟΡΝΑΣ,

ΗΤΟΙ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ

ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ»

Με ρωτάτε να σας πω για την κρίση.
Καλύτερα θα ήταν να σας πω για τις κρίσεις.

Γιατί η κρίση, που ζούμε σήμερα, είναι συνέχεια άλλης κρίσης, που και εκείνη είναι συνέχεια της πρώτης και μητέρας των κρίσεων.

Η πρώτη λοιπόν κρίση είναι η πνευματική κρίση, που έχει την αιτία της στην απιστία η στην παροδική πίστη η στην ολιγοπιστία.

Η κατάσταση αυτή έφερε την πνευματική κρίση.

Καρποί και φανέρωση της πνευματικής κρίσης είναι η συνεργασία μας με την Νέα Θρησκεία, τον Οικουμενισμό, ο οποίος καταργεί όλες τις θρησκείες, ακόμη και την Εκκλησία του Χριστού.

Ο Οικουμενισμός είναι η νέα θρησκεία, υποκατάστατο της μοναδικής Εκκλησίας του Χριστού.

Γυρίσαμε την πλάτη στον Χριστό και στραφήκαμε προς εκείνους, οι οποίοι φανερώθηκαν στην ζωή μας αντί του Χριστού!

Θυμηθείτε τον άσωτο υιό, ο οποίος, αφού πήρε την περιουσία από τον πατέρα, έφυγε από αυτόν και την κατέφαγε μετά πορνών και αμαρτωλών.

Πήραμε την περιουσία και την ουσία – τα Άγια Μυστήρια – τα δώσαμε στις πόρνες (αιρέσεις και αμαρτωλούς αρχηγούς των θρησκειών) με αποτέλεσμα η ανηθικότητα να γίνει η δεύτερη κρίση σ ὅλον τον κόσμο, αλλά και στα μέλη της ορθόδοξης Εκκλησίας μας!

Οι πιστοί έγιναν άπιστοι και οι άπιστοι ανήθικοι.

Έτσι λοιπόν η Μάνα γέννησε την Κόρη, η απιστία γέννησε την ανηθικότητα.

Τότε ο άσωτος υιός πτώχευσε και βόσκοντας μαζί με τους χοίρους, έτρωγε από την τροφή τους.

Οι χοίροι είναι τα ζώα εκείνα, που αντιπροσωπεύουν την ανηθικότητα και την ηδονή.

Τρίτη λοιπόν κρίση, η οικονομική.

Πτωχεύσαμε πλέον.

Αλλά μέχρι τώρα μιμηθήκαμε τον Άσωτο.

Θα συνεχίσουμε να τον μιμούμεθα;

Η θα συνεχίσουμε στην καταστροφή;

Εκείνος επέστρεψε στον πατέρα και του έδωσε μεγάλη χαρά με την μετάνοιά του.

Εμείς τι θα κάνουμε;
Ζήσαμε την απιστία και γεννήθηκε η ανηθικότητα.

Ζήσαμε την ανηθικότητα και φθάσαμε στην πενία.

Τώρα να προσευχόμεθα να επιστρέψουμε στον Πατέρα με την μετάνοια, για να λάβουμε «την στολήν την πρώτην».

Και το δακτυλίδι να κοσμήσει το χέρι μας.

Και ο μόσχος πολύς…

Φοβούμαι όμως, αδελφοί μου, ότι η συνέχεια της αμαρτωλής πορείας θα μας φέρει στην τέταρτη κρίση.

Και τότε, η θάλασσα θα γίνει κόκκινη.

Τα βουνά και τα φαράγγια θα γίνουν κόκκινα από το αίμα!

Ας μιμηθούμε τον άσωτο υιό, για να σωθούμε.

Ο Θεός περιμένει την επιστροφή μας.

Αρκετά ζήσαμε μέσα στον βούρκο και την αμαρτία.

Ας μετατρέψουμε την αγανάκτηση εναντίον των αρχόντων σε αγανάκτηση εναντίον του εαυτού μας και ας στρέψουμε τα μάτια μας προς τον Θεόν.

Εκείνος μας περιμένει με αγωνία.

Εκείνος προσμένει την επιστροφή μας με την αγκαλιά του ανοικτή.

«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς».

Οι επίσκοποι ας μαζέψουν τον λαό στις πλατείες και ας αρχίσουν ολονύκτιες αγρυπνίες με μετάνοια και ταπείνωση.

Και τότε ο Θεός θα μας δώσει άρχοντες αληθινούς.

Και οι καμπάνες θα χτυπήσουν πάλι την χαρά της Αναστάσεως, την χαρά της Ελευθερίας, την χαρά της σωτηρίας μας.

Αμήν».