Ομολογία

Απάντηση σε σχόλια αρθρογράφου της Αποτείχισης

Ο οικουμενισμός

εντός των τειχών

του Θεολόγου κ. Παν. Σημάτη

Πάλι ο ΙΚ εκφράζει αντορθόδοξα πράγματα, ων αρθρογράφος, όχι ενός θρησκευτικού απλώς blog, αλλά της Αποτείχισης. Και χρησιμοποιώ αυτό τον χαρακτηρισμό, γιατί δεν συναισθάνεται το κακό που κάνει: οτι δηλ. αποπροσανατολίζει τους πιστούς, αποδομεί (το κατ’ αυτόν) την ορθόδοξη πίστη. Ίσως να νομίζει, μάλιστα, πως πρωτοπορεί, σε σχέση με κάποιους συντηρητικούς. Αν, λοιπόν, αυτό το έλεγε κάποιος άλλος, απλώς θα παρέθετε κανείς τα δικά του επιχειρήματα. Ο ΙΚ όμως, παρουσιάζεται ως ειδήμων, με συγγραφές για τις Συνόδους, τους Ι. κανόνες, τον Παπισμό και άλλες αιρέσεις, οπότε, αυτά που λέει, αποτελούν αβάντα προς τους αιρετικούς οικουμενιστές, ή δικαιολόγηση της συνειδήσεώς του, ή –το χειρότερο– σκόπιμη παραπλάνηση. Παίρνω, λοιπόν, την πιό ελαφρά περίπτωση, ότι αυτά αποτελούν ανεπίγνωστα λανθασμένη ερμηνεία της ορθόδοξης πρακτικής στα περί αιρέσεως θέματα, δηλ. αντορθόδοξες θέσεις.

1. Λέγει: Πρέπει να γίνονται οι Διάλογοι, έστω κι αν ένας σωθεί με τους διαλόγους.

Μας τι μας λέτε, κύριε, ΙΚ. ;

α) Για να σωθεί ένας (καθ' υπόθεσιν, βέβαια) θα διακινδυνεύσουμε να πάθουν ζημιά ή να χαθούν χιλιάδες ή εκατομμύρια εξουνιτισθέντες πιστοί, λόγω της εξοικειώσεως και της κοινωνίας με την αίρεση;

Αυτή είναι η θέση των Αγίων στο θέμα;

Και με αυτή την αιρετική θέση του πατριάρχη, δια της οποίας δικαιολογεί τους Διαλόγους, εσείς συμφωνείτε;

(Και μη μου πείτε, ότι φταίνε οι ίδιοι, αν εξουνιτισθούν, γιατί είτε δεν πρόσεξαν είτε, φαίνεται, πως δεν είχαν καλή διάθεση, γιατί, χρησιμοποιώντας την ίδια λογική, θα λέγαμε ότι, και όσοι ετερόδοξοι έχουν καλή διάθεση, μπορούν να σωθούν, σήμερα μάλιστα που η Ορθοδοξία είναι γνωστή, που τα ΜΜΕ την κάνουν προσιτή σε όλους, κι όσοι δεν σώζονται φταίνε οι ίδιοι).

β) Έπειτα, οι Διάλογοι, (που ισχυρίζεσθε ότι τάχα συντελούν στην σωτηρία των ετεροδόξων) αρνούνται, αυτή ακριβώς την Εντολή του Κυρίου για ιεραποστολή στον κόσμο, διότι: με τους Διαλόγους δεν γίνεται «νουθεσία» και πρόσκληση για μετάνοια, αλλά συζήτηση, με εκπεφρασμένη –εκατέρωθεν- διάθεση για συμβιβασμούς. Η δε συζήτηση γίνεται από ελάχιστους «επαγγελματίες ορθόδοξους» προς ολίγους επαγγελματίες αιρετικούς και εν κρυπτώ, (αποφευγομένης μάλιστα επιμελώς της δημοσιεύσεως πρακτικών των συζητήσεων). Έτσι ενημερώνονται αυτοί, που ήδη γνωρίζουν, ενώ η μεγάλη μάζα των αγνοούντων ετεροδόξων μένει απληροφόρητη και αδιάφορη. Και έχουμε αναλάβει (ως επίσημη Εκκλησία) την «υποχρέωση» προς τους αιρετικούς, να μη καλούμε τους λαούς τους να επανέλθουν στην Ορθοδοξία, γιατί αυτό (όπως συμφώνησαν οι περί τον πατριάρχη οικουμενιστές) αποτελεί προσηλυτισμό!

Αυτά λέει ο Χριστός, το Ευαγγέλιο, ο απόστολος Παύλος;

2. Όποιον έχει «νουν Χριστού» και ακολουθεί την Ορθόδοξη Παράδοση, δεν βάζει την λογική (όπως ο Πατριάρχης, κι εσείς που αβασάνιστα τον ακολουθείτε) πάνω από τις Εντολές και τους Ι. Κανόνες, οι οποίοι απαγορεύουν την συνέχιση επαφών και την εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς «μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν»· δεν ξεχνά τον ευαγγελιστή Ιωάννη, που διδάσκει να μη λέμε ούτε «χαίρε» σ’ αυτούς.

Οι Απόστολοι, λοιπόν, αυτά θέσπισαν και ως ποιμένες θεοφώτιστοι, κάτι περισσότερο από μένα και από εσάς ήξεραν. Και ήξεραν (όπως οι ερμηνεύσαντες αυτούς Πατέρες έχουν εξηγήσει), ότι οι αιρετικοί, όταν συνεχίζεται ο Διάλογος (ο επιτρεπόμενος μόνο προς νουθεσίαν) κερδίζουν χρόνο για να διασπείρουν την αίρεση, γίνονται περισσότερο αδιάντροποι –αν και με προσωπείο ευγενίας- και παγιώνονται στην αίρεση· οι δε ορθόδοξοι πιστοί, βλέποντας αυτήν την άνετη επικοινωνία, και τα συμπόσια, και τα περιχαρή πρόσωπα των ποιμένων τους στις φωτογραφίες, δεν αισθάνονται ως απειλή πλέον την αίρεση, εξοικειώνονται με αυτή, γίνονται δυσδιάκριτα τα όρια αίρεσης και ορθοδοξίας, αμβλύνεται το ορθόδοξο αισθητήριο, χάνουν την δυνατότητα ορθής ομολογίας, απομακρύνονται από την αλήθεια, διακινδυνεύεται η σωτηρία τους.

3. Δεν μας ενδιαφέρει, κύριε ΙΚ, η γνώμη του Αγίου Νεκταρίου, αν βέβαια καθ’ υπόθεσιν, ερχόταν σε αντίθεση με την σύμφωνη γνώμη όλων των πρό αυτού Πατέρων. Γιατί η Εκκλησία δεν στηρίζεται στη γνώμη ενός Αγίου, αλλά στην συμφωνία των Πατέρων. (Στο θέμα αυτό σας απάντησε ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς, αλλά εσείς μένετε σε συγκεκριμένες εκφράσεις, και όχι στο πνεύμα του Αγίου Νεκταρίου, στη συνολική τοποθέτηση του Αγίου, ο οποίος -τελικά- συμφωνεί με το πνεύμα των προ αυτού Πατέρων, παρά την όποια σύγχυση σας δημιουργούν κάποια γραπτά του).

4. Παρερμηνεύετε, επίσης, τον απόστολο Παύλο οικτρώς.

Ο απόστολος «έγινε, μεν, τοις πάσι τα πάντα», όχι όμως, όπως εσείς το ερμηνεύετε.

Ξεχνάτε ότι απομακρύνθηκε παρευθύς και διαμαρτυρόμενος από τους Ιουδαίους, επειδή δεν ήσαν πρόθυμοι να δεχθούν το κήρυγμά του;

Ο απόστολος Παύλος, ερχόταν μεν σε επαφή με ειδωλολάτρες, προσκαλώντας τους άπαξ ή δις στην πίστη, δεν συνομιλούσε, όμως, επί δεκαετίες με ραδιούργους αιρετικούς, αλλά τους στηλίτευε και συμβούλευε αυστηρά την απομάκρυνση από αυτούς.

Απέκοψε τον αιμομίκτη της Κορίνθου.

Διέκοψε την συνεργασία (μετά από μια απλή διαφωνία) ακόμα και με συνεργάτη του.

Έγινε «τοις πάσι τα πάντα», όχι παραβαίνων τις Εντολές του Χριστού, δηλ. συμπροσευχόμενος με τους αιρετικούς, υποδεχόμενος τον αιρεσιάρχη Πάπα με την προσφώνηση «ευλογημένος ο ερχόμενος» κ.ά. (Και εδώ, μη μιμηθείτε τους πατριαρχικούς που φέρνουν το παράδειγμα του αγίου Μάρκου του Ευγενικού, ο οποίος πράγματι, προσφώνησε με παρόμοιες εκφράσεις τον πάπα Ευγένιο το 1438 στη Φερράρα. Ο Άγιος, αυτό το έκανε κατ’ οικονομίαν και με καλό λογισμό, και πιστεύοντας ότι ο πάπας μπορούσε να μεταστραφεί.

Όταν όμως είδε την αμετανοησία του, όχι μετά από χρόνια ή δεκαετίες, αλλά μετά λίγες εβδομάδες, αποκάλεσε αυτόν (και τους παπικούς) φίδι.

Έλεγε: «Φευκτέον αυτούς, ως φεύγει τις από όφεως».

Διαβάστε πώς εξηγούν οι Πατέρες το κείμενο αυτό του αποστόλου Παύλου και μη μας λέτε το εξωφρενικό, πως ο απόστολος Παύλος για να τους σώσει «θα τολμούσαμε να πούμε (ότι) “έκανα ακόμη και τον αιρετικό”»!

Και ένα τελευταίο: Γράφει ο ΙΚ ότι: «Εξαρτάται από ποιά οπτική γωνία βλέπει κανείς τον Βαρθολομαίο. Αν τον έχεις τοποθετήσει Αιρετικό, τότε ότι λέγει είναι αιρετικό. Αν τον έχεις τοποθετήσει Ορθόδοξο, τότε ότι λέγει είναι ορθόδοξο... Βέβαια, δεν γνωρίζουμε τι υπάρχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού του Βαρθολομαίου».

Αλλοίμονο ΙΚ, αν οι Πατέρες περίμεναν να αποκτήσουν το χάρισμα της διορατικότητας, ώστε να γνωρίσουν πρώτα, τι έχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού του κάθε αιρετικός και μετά να τον αντιμετωπίσουν. Μας φτάνουν όσα έχει πεί ο κ. Βαρολομαίος έως τώρα. Αν σήμερα λέει άλλα, για να συσκοτίσει την κατάσταση, δεν έχουν καμία σημασία, αφού μάλιστα «δεν γνωρίζουμε τι υπάρχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού του»· μας φτάνει που έχουμε ακούσει να διδάσκει, αυτά που υπάρχουν στο μπρός μέρος του κεφαλιού του. Θα είχαν σημασία, όσα λέει σήμερα, αν δεν έλεγε και ξέλεγε, ή αν ζητούσε συγγνώμη για τη ζημιά που έχει μέχρι σήμερα κάνει στην Εκκλησία, με τις αιρετικές διδαχές και ενέργειές του.

Κύριε, Τσολογιάννη, αν αυτά τα έλεγε ένας αιρετικός, ή ένας απλός σχολιαστής, θα το ανεχόμαστε. Όταν τα γράφει, όμως, ένας συνεργάτης σας, του οποίου τα άρθρα δημοσιεύετε ως ορθόδοξα, πιστεύω, μας μπερδεύει και πρέπει να ξεκαθαρίσει, τί επιτέλους είναι.