Κατάσταση
απελπισίας;
Κάποια ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία και ιδίως των μεγάλων πόλεων κοντεύουν να εξελιχθούν σε κοινωνικά καρκινώματα, τα οποία μοιραίως θα οδηγήσουν τη χώρα μας σε εθνικό κοινωνικό δημογραφικό και πνευματικό θάνατο.
Το ανησυχητικό είναι ότι, ενώ οι ιθύνοντες τα γνωρίζουν και θα μπορούσαν να λάβουν εγκαίρως τα ενδεικνυόμενα μέτρα, αυτοί, όχι μόνο δεν κάνουν κάτι για ν’ αποτραπεί το μοιραίο, αλλά και τα ευνοούν και τα προωθούν ενσυνείδητα μέσω τηλεοράσεως, με αποτέλεσμα να βαίνουμε ολοταχώς στην καταστροφή. Τί συμβαίνει όταν ο πλοίαρχος ενός πλοίου παραφρονήσει, και, αντί να φυλάξει το πλοίο από κακοτοπιές, εκείνος το χτυπάει επίτηδες πάνω σε υφάλους και σκοπέλους;
Η ανεξέλεγκτη εισροή αλλοθρήσκων και αλλοφύλων από βορρά νότο και ανατολή στη χώρα μας, η υποτίμηση των πολυτέκνων οικογενειών και γενικά των χριστιανικών οικογενειών, τα διαζύγια και ο λεγόμενος πολιτικός γάμος που έχουν πυκνώσει σε ανησυχητικό βαθμό, με όλες τις καταλυτικές προεκτάσεις τους, το κύμα του κιναιδισμού που όχι μόνο έχει γενικευθεί αλλά και διδάσκεται από τις οθόνες ακόμη και στα παιδικά θεάματα, το αντιχριστιανικό πνεύμα που εκδηλώνουν αναφανδόν οι εξουσιαστές με διάφορες εκδηλώσεις τους και προπαντός με τον οβελισμό του μαθήματος των θρησκευτικών από τα εκπαιδευτήρια, η αδιαφορία και η ιδιοτέλεια των πολιτικών, οι οποίοι ζητούν την ψήφο του λαού για ν’ αναδειχθούν τελικώς σε ληστές του δημοσίου χρήματος και των συνταξιοδοτικών ταμείων, η υποτίμηση του γάμου και η προώθηση αντ’ αυτού των ελευθέρων σχέσεων για μακρά χρονικά διαστήματα, στα οποία φθείρονται οι νέοι σε μια στείρα και άκαρπη ζωή, οι εκατοντάδες χιλιάδες ετήσιες εκτρώσεις, η άλωση των επιστημών από στυγνούς και ανήθικους κερδοσκόπους, η σχεδόν ανεξέλεγκτη χρήση ναρκωτικών ουσιών, το ξεστήθωμα και γενικότερα η γύμνια της γυναίκας, η φθήνια του παρανόμου έρωτος, είναι τα κοινωνικά καρκινώματα.
Θα μπορούσαμε να ελπίζουμε μια δυναμική παρέμβαση από την εκκλησία. Διότι η εκκλησία είναι το καθίδρυμα του Θεού, είναι ο μοναδικός φορέας της αλήθειας και διαθέτει τη δύναμη του θείου Ιδρυτού της και φάρμακα πνευματικά για τη θεραπεία των καρκινωμάτων.
Πρέπει όμως να εξηγήσουμε εκ των προτέρων ότι η εκκλησία έχει δύναμη, όταν τα στελέχη της, που θα δώσουν τις σωστές κατευθύνσεις στο λαό, είναι άνθρωποι του Θεού κι όχι του κόσμου, εραστές της αποκαλυμμένης αλήθειας του Χριστού μέχρι θυσίας, κι όχι κυνηγοί της εφήμερης δόξας με σχήμα χριστιανικό.
Στέκεται λοιπόν στο ύψος αυτό η διοικούσα εκκλησία ή περί άλλα τυρβάζει;
Ας πως έχει η εικόνα ή μάλλον ας προσμετρήσουμε τα καρκινώματα του ανωτέρου κυρίως κλήρου, πλην ελαχίστων.
Οι ίδιοι δεσποτάδες σε στιγμές ανανήψεως ομολογούν ότι το επίπεδο των συναδέλφων τους είναι πολύ χαμηλό. Χωρίς περιστροφές πρέπει να ομολογήσουμε επίσης ότι μεγάλη μερίδα των δεσποτάδων μας κατέκτησαν το θρόνο χωρίς τις ανάλογες προϋποθέσεις πίστεως ευσεβείας και βασικών ουσιαστικών προσόντων.
Ζουν μέσα στο χρήμα και στη χλιδή, ντύνονται με πανάκριβες στολές, ασκούν εξουσία ανεξέλεγκτη και άκαιρη, οι άμβωνες έχουν σιγήσει διότι οι καρδιές τους είναι παγωμένες και τα λόγια τους κρύα, σιωπούν ένοχα μπροστά στην απειλή του παπισμού που κατεβαίνει σαν απειλητική χιονοστιβάδα, αδιαφορούν αν οι φάλαγγες των χιλιαστών και των άλλων αιρετικών κάνουν θραύση στις μητροπόλεις των, ενοχλούνται από ευσεβείς κληρικούς και λαϊκούς και τους διώκουν, διαχειρίζονται τα εκκλησιαστικά ζητήματα κατά βούληση λες και είναι περιουσία τους ή επιχείρησή τους, έχουν ταυτιστεί με τα κομματικά και πολιτικά κατεστημένα, μετέχουν σε κοσμικές εκδηλώσεις και παρακάθονται συχνά σε τραπέζια Ιεζάβελ, ευλογούν παγανιστικές και άλλες ειδωλολατρικές λαϊκές εκδηλώσεις, αδιαφορούν για την επιμόρφωση και το ήθος των κληρικών, πραγματοποιούν κάθε τόσο κοντινά και μακρινά ταξίδια και συμβάλλουν σε ένα νεόκοπο τουρισμό, γέννημα του παράφρονος κόσμου, δεν μελετούν το λόγο του Θεού και την ορθόδοξη θεολογία, αδιαφορούν για την τύχη των θεοπνεύστων κειμένων της Αγίας Γραφής και συνεργάζονται με προτεσταντικούς εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι με το πρόσχημα της συνεργασίας απομυζούν μεγάλα χρηματικά ποσά της εκκλησίας, και άλλα πολλά.
Το άλας έχει μωρανθεί και τίνι αλισθήσεται;
Με τίποτε δεν μπορεί να ξανάβρει την αλμύρα του το χαλασμένο άλας.
Ας περιμένουμε λοιπόν το χέρι της δικαίας οργής του Θεού.
Ας παρακαλούμε μόνο να μην είναι πολύ βαρύ.
Διότι ο άφρων έχει αποχαλινωθεί, έχει αφρονήσει ακόμη πιο πολύ, και η κατάσταση πορεύεται από το κακό στο χειρότερο.
Λυπήσου, Κύριε, τα μωρά παιδιά, τους αθώους και τους λίγους πιστούς σου.
"χρυσοστομικό" κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφή