ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ο κ. Ιωαν. Νικολοπουλος υπευθυνος του ιστολογιου ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ μας απεστειλε την παρακατω απαντησι προς τον κ. ΣΗΜΑΤΗ την οποια και δημοσιευουμε.
Αναφέρει ο συγγραφεύς του κειμένου
«Μὲ ἔκπληξη παρατήρησα, ὅτι τὰ στοιχεῖα ποὺ ὁ ἴδιος ὁ συγγραφέας παραθέτει, ὁδηγοῦν στὸ συμπέρασμα, ὅτι ἡ διαμαρτυρία καὶ ἀποχώρησή τους ἀπὸ τὴν ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία δὲν ἑδράζεται στὸ ὑπάρχον καίριο σημεῖο τῆς αἱρέσεως ποὺ κηρύττεται μὲ τὴν Ἐγκύκλιου τοῦ 1920, ἀλλὰ στὸ δευτερεῦον σημεῖο (τὴν «ἀφετηρία», ὅπως θεωροῦν τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου· τὴν ἐπιστροφὴ δὲ σ’ αὐτὸ θέτουν ὡς «κύριον σκοπόν»)».
Κατ΄ αρχάς να τονίσουμε ότι είναι λογικό οι παλαιοημερολογίτες να θεωρούν την εισαγωγήν του νέου ημερολογίου ως «αφετήρια», διότι οι ίδιοι οι πρωτεργάτες της καινοτομίας την θεωρούσαν ως «πρώτον βήμα» προς την ποθητήν κοινωνίαν των Εκκλησιών. Ιδού το κείμενον δια του λόγου το αληθές
«Ἀποδοχὴν τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου προτείνει ὁ Μητροπολίτης Σελευκείας, φρονῶν ὅτι ἡ χρησιμοποίησις αὐτοῦ καὶ ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας εἰς οὐδένα κανονικὸν λόγον προσκρούει, ἀποτελεῖ δὲ μάλιστα τὸ πρῶτον βῆμα πρὸς τὴν ποθητὴν Κοινωνίαν τῶν Ἐκκλησιῶν….» (Συνεδρίαν της Ι. Συνόδου του Οικ. Πατριαρχείου εν τη 10η Ιανουαρίου 1919).
Είναι απολύτως λογικό οι παλαιοημερολογίτες να πολεμήσουν το «πρώτον βήμα» της εγκυκλίου του 1920 και να το θεωρήσουν ως «κύριο σκοπό» τους, διότι τούτο ήτο η αρχή και διότι ετούτο συγκεριμένα εχρησιμοποιηθή δια την εισαγωγή του Οικουμενισμού εν Ελλάδι.
Επίσης ως αντορθόδοξον και ΠΡΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟΝ ΟΡΓΑΝΟΝ ΤΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ εχαρακτήρισαν τούτο και απάσαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι (1902) ότε Συνοδικώς συνεσκέφθησαν περί αυτού εξ΄ αφορμής σχετικής ερωτήσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αλλά και η ειδική Επιτροπή εκ Νομικών κορυφών και θεολόγων Καθηγητών του Πανεπιστημίου, η διορισθείσα τω 1923 υπο της Κυβερνήσεως προς μελέτην του ημερολογίου απο Εκκλησιαστικής απόψεως, απεφάνθη ότι η μονομερής εφαρμογή του νέου ημερολογίου υπο της Ελληνικής Εκκλησίας, αντίκειται προς τα θέσμια και την ενότητα της Εκκλησίας δυναμένη να δημιουργήση και ΛΟΓΟΝ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ εκ μέρους των Εκκλησιών, τουθ΄ όπερ θα ζημιώση μεγάλως και το θενικό συμφέρον.
Ιδού δέ και αυτούσιον το πόρισμα της Επιτροπής προς μελέτη του ημερολογιακού ζητήματος, ής Μέλος ετύγχανε και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ως Καθηγητής τότε (δεν είχε γίνει ακόμα Αρχιεπίσκοπος) της Εκ/τικής ιστορίας εν τω Εθνικώ Πανεπιστημίω
«Λαβόντες υπ΄ όψιν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος ως και αι λοιπαί Ορθόδοξοι Εκκλησίαι αν και ανεξάρτητοι εσωτερικώς είνε όμως στενώς συνδεδεμέναι πρός αλλήλας και ηνωμέναι δια της αρχής και πνευματικής ενότητος της Εκκλησίας αποτελούσαι μίαν και μόνην Ορθόδοξον Εκκλησίαν και συνεπώς ουδεμία τούτων δύναται να χωρισθή των λοιπών και αποδεχθή νέον ημερολόγιον, χωρίς να καταστή Σχισματική απέναντι των άλλων. 'Οθεν και η Εκκλησία της Ελλάδος όπως μεταβάλη το Εκκλησιαστικόν ημερολόγιον αυτής είνε απαραίτητον και οφείλει, ίνα μη αποσχισθή των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών, τουθ΄ όπερ ου μόνον, την ενότητα και αρμονία της όλης Ορθοδόξου Εκκλησίας θέλει καταστρέψει και την δύναμιν αυτής μειώσει αλλά και απο εθνικής απόψεως είναι ασύμφορον και επιζήμιον... Διά πάντας τους ανωτέρω λόγους κρίνομεν πρέπον να διατηρηθεί εν ισχύει ως Εκ/τικόν ημερολόγιον το Ιουλιανόν» (Γ. Κοφινάς, Δ. Αιγινίτης, Χ. Παπαδόπουλος, Π. Τσιτσεκλής και Α. Αλιβιζάτος. Αθήναι 16 Ιανουαρίου 1923).
Σημαντική επίσης η γνώμη του Διδυμοτείχου Φιλαρέτου εν έτει 1916, εξ΄ αφορμής της εν Βουλγαρία εισαγωγής του Νέου Ημερολογίου. Λέγει τα εξής
«Τω δε 1902 και Ιωακείμ ο Γ΄ εν τη δευτέρα αυτού Πατριαρχεία απετάνθη δια συνοδικής και πατριαρχικής εγκυκλίου απο 12 Ιουνίου 1902, προς τας άλλας πατριαρχικάς και αυτοκεφάλους Εκκλησίας δια διάφορα άλλα ζητήματα, εκ των οποίων εν ζήτημα ήτον και το νέον ημερολόγιον εάν είναι δυνατόν η μεταρρύθμισις αυτού, ή αλλαγή δια του Γρηγοριανού. Εις την εγκύκλιον ταύτην του Πατριάρχου Ιωακείμ, διαφοροτρόπως απήντησαν αί Αυτοκέφαλοι Εκκλησίαι περί του Ημερολογίου πρός τον Ιωακείμ, ότι μετά της περί αυτόν Συνόδου συνέστησεν ιδίαν επιτροπήν. Τα αποτελέσματα δέ της ερεύνης (επιτροπής) γενόμενα αποδεκτά υπό της Ιεράς Συνόδου, συμπεριελήφθησαν εν τη απο 12 Μαίου 1904 πατριαρχική και συνοδική εγκυκλίω, ανταπαντητική πρός τάς επιστολάς των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Εκ της αλληλογραφίας ταύτης της αμειφθείσης μεταξύ των κατά τόπους προέδρων των αγιοτάτων της Ανατολής Εκκλησιών αριδήλως καταδείκνυται το πνεύμα και η γνώμη η κρατούσα εν τη παρ΄ ημίν εκκλησία περί τε του Πασχαλίου και της τηρήσεως ή μεταρρυθμίσεως του Ιουλιανού Ημερολογίου και της αντικατάστασεως αυτού· διότι τις ποτέ δύναται να παραδεχθή το δυνατόν της άρσεως του παρά τοίς δυτικοίς επικρατούντος πνεύματος του προσηλυτισμού ή να ανομολογήση ότι τα αποτελέσματα και πορίσματα της προόδου των αστρονομικών επιστημών είναι τοσούτον ακριβή και βέβαια, ώστε να εκλείψει εντεύθεν φόβος διαταράξεως των θρησκευτικών συνειδήσεων; Αλλά μή τοι μέχρι τούδε βλάβην τινά ησθάνθησαν οι ημέτεροι λαοί ακολουθούντες τη παλαιά μηνολογία ή και πρός ταύτην χρώμενοι και την νεωτέρα; αλλά ηδυνάμεθα να δικαιολογήσωμεν την οιανδήποτε μεταβολήν δια της τελειότητος μέν του Γρηγοριανού, ατελείας δέ του Ιουλιανού; αλλ΄ η επιστήμη αποφαίνεται ότι αμφότερα ευρίσκονται εν πλάνη· Έτι ισχύει η γνώμη του Κοπέρνικου, ότι η γνώσις του μήκους του έτους και της Σελήνης είναι ανεπαρκής πρός ακριβή διόρθωσιν του Ημερολογίου· αλλά και κατά τί η ανωμαλία του χρόνου και της των φωστήρων κινήσεως λυμαίνεται την ευσέβειαν; μήτοι δέ εκκλησιαστικώς είμεθα υποχρεωμένοι να μεταλλάτωμεν ημερολόγια, αφού επιστημονικώς αδυνατούμεν να εύρωμεν το ακριβώς τέλειον;»
«δικαιολογεῖται ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ἡ δημιουργία ἄλλης Συνόδου, μόνο καὶ μόνο γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τῶν 13ων ἡμερῶν; Καὶ γιατὶ χρησιμοποιήθηκε γιὰ τὴν δημιουργία τοῦ σχίσματος τὸ ἐλάσσον (τὸ Ἡμερολογιακὸ) καὶ ὄχι τὸ μεῖζον, ἡ αἵρεση;».
Σίγουρα δεν μπορούν να υπάρξουν ΔΥΟ συνόδοι ούτε ΔΥΟ εκκλησίες αλλα ΜΙΑ σύνοδος και ΜΙΑ Εκκλησία. Οπότε μια απο τις δύο θα πρέπει να είναι η σχισματική και η άλλη η Ορθόδοξη. Ο. κ. Σημάτης θεωρεί ως Ορθόδοξη την Σύνοδο της Εκκλησίας; Και εαν ναί τότε διατί απετειχίσθη εξ΄ αυτής;
Την εποχή της αλλαγής του εορτολογίου το μείζον ήταν το ημερολογιακό διότι ετούτο εχαρακτηρίσθη ως αίρεση και ως καινοτομία απο τις Πανορθοδόξους Συνόδους των ετών 1583, 1587, 1593. Έτσι πιστεύουμε ότι απαντούμε και εις τα δύο ερωτήματα του κ. Σημάτη.
«Γιατὶ προσπαθοῦν νὰ ἀποδείξουν ὅτι ἀποτελεῖ πρώτιστο θέμα καὶ αἵρεση ἡ Ἡμερολογικὴ ἀλλαγή, τὸ Ἡμερολόγιο ποὺ καμία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν δογματοποίησε καὶ ἐλαχιστοποιοῦν ἢ δείχνουν νὰ ἀγνοοῦν, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν τὴν ἐπικαλοῦνται, τὴν ἀλλοίωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκλησιολογίας;».
Δυστυχώς ο κ. Σημάτης παραλείπει να αναφερθεί εις τις προαναφερόμενες Πανορθοδόξους Συνόδους οι οποίες ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΑΝ την εισαγωγή του Γρηγοριανού ΚΑΛΕΝΔΑΡΙΟΥ εις την Ορθόδοξη Εκκλησία. Εκτός εαν αποδέχεται και ο ίδιος τις συκοφαντίες και δικαιολογίες ότι δήθεν πλαστογράφηθησαν τα σιγγίλια απο τον μοναχό Ιάκωβο, ασχέτως εαν εις την εποχή του μοναχού Ιακώβου δεν υπήρχε καν ζήτημα ημερολογιακό διότι ο μοναχός Ιάκωβος έζησε αρκετά χρόνια πρίν την αλλαγή του ημερολογίου!!!
«Γιὰ τὸ Ἡμερολόγιο, θὰ ἐδικαιολογεῖτο κατ’ ἀρχάς, διαμαρτυρία καὶ ἀντίδραση, ὅπως καὶ γιὰ ἄλλες σποραδικὲς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες (π.χ. συμπροσευχές ποὺ δὲν ἔχουν γίνει καθεστώς), ἀλλ’ ὄχι σχίσμα. Αὐτοί, ὅμως, ἑστίασαν τὴν προσοχή τους στὶς 13 ἡμέρες. Καὶ τὴν αἱρετικὴ Ἐγκύκλιο τοῦ 1920 τὴν ἐπικαλέστηκαν ὡς δευτερεῦον στοιχεῖο καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων ἔδωσαν πράγματι τὴν διάσταση ποὺ ἔχει.».
Αυτό ακριβώς έκαναν οι του παλαιού αγαπητέ κ. Σημάτη. Μπορείτε να δείτε τα άρθρα μας ''ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ'' όπου εκεί θα δείτε αρκετές πληροφορίες. Οι του παλαιού εις την αρχή εδιαμαρτυρήθησαν και αντέδρασαν. Το αποτέλεσμα ήταν να δαρθούν να φυλακισθούν αλλά και μετέπειτα να εξοριστούν. Οι Αρχιερείς ηγήθηκαν των παλαιοημερολογιτών περίπου ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ μετά την επίσημη αλλαγή του εορτολογίου, το έτος 1935. Πόσο πια να περιμένουν; Το γιατί εστίασαν την προσοχή τους εις το καθ΄ εαυτό εορτολόγιο, ήδη το εγράψαμε άνωθεν. Αναφορά εις το ημερολόγιο σημαίνει και αναφορά εις την αιρετική εγκύκλιο του 1920 διότι αυτή ΠΡΩΤΗ αναφέρει την εισαγωγή και παραδοχή «νέου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανικών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών» (Βλ. ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ 1920 που εννοούν ως «Εκκλησίες» εκείνη την εποχή τις Προτεσταντικές και Παπικές παραφυάδες).
«προκαλεῖ ἐντύπωση, ὅτι οὐδαμοῦ ἀνεφέρεται ὡς κύριος λόγος ἀπὸ τοὺς ἀποσχισθέντες ἐπισκόπους ἡ αἱρετικὴ (ὅπως σήμερα τὴν ἀποκαλοῦν) «Ἐγκύκλιος τοῦ 1920», ἡ ὁποία ξεκάθαρα καὶ γιὰ πρώτη φορὰ ἀποκαλεῖ τὶς αἱρετικὲς κοινότητες τῆς Δύσεως, ὡς Ἐκκλησίες.».
Ο κ. Σημάτης λησμονεί ότι η ''Εγκύκλιος του 1920'' δεν εδημοσιεύθη εις τους πάντες (εννοούμε τον λαό) αλλά ούτε εις όλους τους Ιεράρχες. Οι ίδιοι οι Ιεράρχες καν δεν εγνώριζαν καν δια το θέμα του εορτολογίου. Αναφέρει ο Δημητριάδος Γερμανός «Εζήτησα τρίς να κατατεθώσι τα έγγραφα των Πατριαρχείων και δεν κατετέθησαν, δια τούτο ουδέ αναγνώσθησαν, ίνα διαφωτισθώ εγώ και η Ιεραρχία».
Εννοεί ότι τέσσερα έτη μετά την εορτολογική καινοτομία του 1924, η Σύνοδος της Ιεραρχίας δεν εγνώριζεν επισήμως τας απαντήσεις των Πατριαρχείων επ΄ αυτής! ( Ε.Ε.Ι., 3, 1533, 1534).
Οι Ιεράρχες έδωσαν μεγαλύτερη προσοχή εις το θέμα της αλλαγής του εορτολογίου διότι όπως ομολογούν οι ίδιοι «εγένετο αιτία σκανδάλου των Χριστιανών και θρησκευτικής διαιρέσεως και αντεγκλήσεων μεταξύ αυτών, αποβαλόντων εξ΄ αιτίας του νέου ημερολογίου την ομοφωνίαν εν τη πίστει και την χριστιανικήν αγάπην, την ηθικήν αλληλεγγύην εν τη πρός αλλήλους σχέσει και αναστροφή.
Αλλά ο κ. Σημάτης δεν έχει δίκιο όταν λέγει οι Ιεράρχες δεν εδιαμαρτυρήθησανδια την εγκύκλιο. Τότε, δυστυχώς, σύμβαινε ότι ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Σήμερα οι Ιεράρχες διαμαρτύρονται έναντι του Οικουμενισμού δίχως όμως να ΟΝΟΜΑΤΙΖΟΥΝ ποιά είναι τα πρόσωπα που συμμετέχουν εις αυτόν!!! Οι λόγοι είναι αυτονόητοι. Ο νοών νοείτω. Τότε εγένετο ακριβώς το ίδιο πράγμα. Οι Ιεράρχες εδιαμαρτύροντο δίχως να αναφέρονται ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ εις την συγκεκριμένη εγκύκλιο αλλά αναφέρονται εις το πρώτον βήμα αυτής όπου είναι το εορτολόγιον. Έγραφε ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος «Οι εμπνευσταί και πρωτεργάται τούτου στερούμενοι δυστυχώς βαθέως ορθοδόξου πνεύματος, εγένεντο εν γνώσει ή ανεπιγνώστως όργανα ξένων επιθυμιών και σκοπών, δι ων επιδιώκεται η διάσπασις της ενότητος των Ορθοδόξων Εκκλησιών και της Ελληνικής ιδεολογίας απο της Ορθοδοξίας.
Η ιδέα της εισαγωγής του Γρηγοριανού ημερολογίου και εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία ως δήθεν τελειοτέρου, συνεζητήθη προ τινών ετών και εις το Εκκλησιαστικόν Συνέδριον, όπερ συνεκάλεσεν εν Κωνσταντινουπόλει ο τότε Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος και όπερ κακώς απεκλήθη πανορθόδοξον, διότι δεν αντεπροσωπεύθησαν εν αυτώ παρά μόνον τρείς αυτοκεφάλοι ορθόδοξοι Εκκλησίαι....
Εκείνο όπερ καθιστά ύποπτον την σύγκλησιν του Εκκλησιαστικού τούτου Συνεδρίου είναι ότι παρεκάθισαν εν αυτώ και δύο Κληρικοί ετεροδόξου Εκκλησίας, καθ΄άς έχομεν εξωδίκους πληροφορίας (διότι οι ίδιοι οι γράφοντες δεν εσυμμετείχαν εις αυτό. Μην λησμονούμε ότι ο ΤΥΠΟΣ εκείνης της εποχής δεν είχε την σύγχρονη μορφή που έχει σήμερα εννοώντας την τόσο μεγάλη δυνατότητα όγκου πληροφοριών).... Έπειτα πως δύναται η εκκλησιαστική αύτη καινοτομία να μην αποτελή λόγον Σχίσματος αφού πραγματικώς αποσχίζει τας καινοτομησάσας Εκκλησίας των άλλων και κάμνει αυτάς να εορτάζωσιν και να νηστεύσωσιν, ουχί μετά των Ορθοδόξων Εκκλησιών, αλλά μετά των ετεροδόξων και αιρετικών Δυτικών Εκκλησιών;Τοιαύτα όντως κατετόλμησαν ο Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, οι δύο ούτοι Λούθηροι της ορθοδόξου Εκκλησίας, οίτινες υπο το πρόσχημα του συγχρονισμού δεν εδειλίασαν ουδ΄ απερρίγησαν να καταπατήσωσιν αποφάσεις πανορθοδόξων Συνόδων και Αποστολικούς και Συνοδικούς Κανόνας, ίνα προσεγγίσωσι πρός τας Εκκλησίας της Δύσεως δια της ημερολογιακής καινοτομίας επί διασπάσει της Ορθοδοξίας και επ΄ αθετήσει της αιωνοβίου πράξεως της Μιάς Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» (Πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου «Το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον ως κριτήριον της Ορθοδοξίας»).
ΟΡΙΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΩΣ Ο ΠΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΔΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΕΡΧΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ, ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΘΗΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ!!! Βεβαίως και σε άλλα συγγράματά του αναφέρει και άλλα σημαντικά λεγόμενα δια το ζήτημα που μας απασχολεί.
«Ἕνας ἀκόμα λόγος, ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι ἡ αἰτία διακοπῆς κοινωνίας μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἦταν μόνο τὸ Ἡμερολόγιο (ἡ ἀφετηρία τῆς αἱρέσεως καὶ ὄχι ἡ ἴδια ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) εἶναι καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ «Παλαιοημερολογίτες» δὲν ἀπεκόπησαν (τὰ πρῶτα χρόνια) ἀπὸ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες καὶ Πατριαρχεῖα, ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, ἂν καὶ οἱ Ἐκκλησίες αὐτὲς καὶ τὰ Πατριαρχεῖα ἐπικοινωνοῦσαν μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ εἶχαν ἀποδεχθεῖ καὶ αὐτὰ τὴν αἱρετικὴν Ἐγκύκλιο τοῦ 1920 (σιωπηρῶς ἢ φανερῶς). Αὐτὸ δὲν ἀποτελοῦσε αἰτία νὰ διακόψουν καὶ μὲ αὐτὰ τὴν «κοινωνίαν» οἱ τοῦ Παλαιοῦ!!!».
Μα αυτό είναι αυτονόητο, διότι οι άλλες Εκκλησίες δεν είχαν χρησιμοποιήσει ούτε αποδεχθεί, όπως κακώς αναφέρει ο κ. Σημάτης, το ΠΡΩΤΟΝ ΒΗΜΑ της Εγκυκλίου του 1920, αλλά εδιαμαρτύροντο δι΄ αυτό εντόνως (ΒΛ. ''ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ).
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Τελικά το Νέο Ημερολόγιο είναι το Γρηγοριανό ή είναι διορθωμένο Ιουλιανό που λαμβάνει υπόψη όσα ορίζει η Σύνοδος για τον εορτασμό του Πάσχα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι Γρηγοριανό και αποτελεί αίρεση το Νέο Ημερολόγιο δικαιολογείται ως ορθόδοξη εκκλησιολογία ο σχηματισμός Συνόδων εκ μέρους των Παλαιοημερολογιτών εφόσον συνέχιζαν να κατέχουν τις θέσεις τους οι Επίσκοποι του Νέου;
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Πράγματι, οι Παλαιοημερολογίτες αποσχίσθηκαν από την Εκκλησία, για την αλλαγή του ημερολογίου και όχι για την εγκύκλιο του 1920. Αυτό φαίνεται:
ΑπάντησηΔιαγραφή1/ «πάσα παρέκκλισις από του Ιουλιανού ημερολογίου επιφέρει σύγχυσιν και ανατροπήν εις το όλο σύστημα της Εκκλησιαστικής τάξεως και ευρυθμίας εν τη εκδηλώσει της Ορθόδοξης θείας λατρείας» (πρ. Φλωρίνης, Α΄ Πανελλαδικόν Συνέδριον…. Σελ. 44).
2/ Η σύνδεση μεταβολής ημερολογίου με τον Οικουμενισμό έγινε μόλις το 1980 (π. Β. Σακκά, Υπόμνημα προς τον Μόντρεαλ κ. Βιτάλιο, σελ. 12).
Το 1924 έγινε αλλαγή ημερολογίου και όχι εορτολογίου. Οι ημερομηνίες των εορτών παρέμειναν ως έχουν. Αντίθετα, αλλαγές εορτολογίου στην Εκκλησία ανά τους αιώνες έγιναν και όλες πλην του Πάσχα έγιναν χωρίς απόφαση Οικ. Συνόδου. Έτσι, τα Χριστούγεννα μετακινήθηκαν από 6 Ιανουαρίου σε 25 Δεκεμβρίου, η αρχή της Ινδίκτου από 1 Ιανουαρίου στις 24 Σεπτεμβρίου και κατόπιν την 1 Σεπτεμβρίου, η μνήμη Ιω. Χρυσοστόμου από 14 Σεπτεμβρίου στις 13 Νοεμβρίου. Επίσης η Εκκλησία άλλαξε ημερολόγιο το 450 και από το Μακεδονικό εισήγαγε το Ιουλιανό, ενώ από το 325 εόρταζε το Πάσχα με το Ιουλιανό. Γιατί το αρχαίο έθος χρονολόγησης από κτίσεως κόσμου, άλλαξε από τον ΚΠόλεως Κύριλλο Λούκαρι το 1625 σε χρονολόγηση από Χριστού γεννήσεως, χωρίς Συνοδική απόφαση;
Από ότι φαίνεται, πολλοί που διατυπώνουν απόψεις πάνω στην μεταβολή του 1924 δεν έχουν διαβάσει την απόφαση του «Πανορθόδοξου Συνεδρίου» της 30.5.23 ή αν την έχουν διαβάσει δεν την έχουν καταλάβει ή αν την κατάλαβαν, την διαστρέφουν. Έτσι:
Το 325 η Εκκλησία αποφάσισε τις ακίνητες εορτές να εξακολουθεί να τις εορτάζει με το Μακεδονικό ημερολόγιο, την δε κινητή του Πάσχα με το Ιουλιανό και ανέθεσε τη μελέτη σε έναν Αιγύπτιο αστρονόμο και Επίσκοπο, τον Χωνών Αχιλλέα Τάκιτο. Το 1923 πάλιν η Εκκλησία αποφάσισε την αλλαγή του Ιουλιανού ημερολογίου, που ίσχυσε από το 450 με νεότερο βασισμένο σε ακριβέστερες μετρήσεις και δημιούργησε το διορθ. Ιουλιανό και αυτό το ανέθεσε στον Σέρβο αστρονόμο Μιλάνκοβιτς και τον Ρουμάνου Δράγγιτς. Το νέο ημερολόγιο δεν έχει καμία σχέση με το Παπικό και υιοθετήθηκε από πολλούς Έλληνες επιστήμονες αστρονόμους (Αιγινήτης Δ. Κοντόπουλος Γ. Κωτσάκης Δ. Κατσής Δ. Χασάπης Κ. Θεοδοσίου Στρ. Δανέζης Μ.).
Για όσους καταλαβαίνουν από λίγα Μαθηματικά και μελετήσουν το θέμα θα δουν, ότι το Γρηγοριανό ημερολόγιο (το οποίον ακολουθεί η Ελληνική Πολιτεία) και το διορθ. Ιουλιανό (που ακολουθεί η Ελληνική Εκκλησία) δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Έτσι:
Το Ιουλιανό ημερολόγιο σε κύκλο 3600 ετών έχει 900 δίσεκτα επαιώνια έτη.
Το Γρηγοριανό ημερολόγιο σε κύκλο 3600 ετών έχει 873 δίσεκτα επαιώνια έτη
Το διορθ. Ιουλιανό ημερολόγιο σε κύκλο 3600 ετών έχει 872 δίσεκτα επαιώνια έτη.
Αυτό έχει σαν πρακτική συνέπεια, ότι το έτος 2800 είναι δίσεκτο για το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό, αλλά δεν είναι δίσεκτο για το διορθ. Ιουλιανό.
Οπότε, το Φεβροουάριο 2800 θα έχουμε στην ίδια ημέρα, τα μεν Ιουλιανό να καταγράφει 10 Φεβρουαρίου (19 ημέρες διαφορά και όχι 13 ημέρες όπως σήμερα), το Γρηγοριανό να καταγράφει 29 Φεβρουαρίου, το δε διορθ. Ιουλιανό 1 Μαρτίου. Και τούτο διότι είναι διαφορετικός ο τρόπος υπολογισμού των δισέκτων επαιωνίων ετών (των ετών που δείχνουν τους αιώνες) και τούτο διότι:
α/ Στο Γρηγοριανό ημερολόγιο δίσεκτα είναι τα επαιώνια έτη, που διαιρούμενα δια του 400 δίνουν υπόλοιπο 0 ( Έτσι το 2800 διαιρούμενο με το 400 δίνει υπόλοιπο 0, άρα είναι δίσεκτο).
β/ Στο διορθ. Ιουλιανό, δίσεκτα είναι τα επαιώνια έτη, που διαιρούμενα δια του 900 δίνουν υπόλοιπο 2 ή 6 (το 2800 διαιρούμενο δια του 900 δίνει υπόλοιπο 1, άρα δεν είναι δίσεκτο).
ΙΚ
Διόρθωση ημαρτημένου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αστρονόμος, που ανέλαβε να καθορίσει την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα με το Ιουλιανό ημερολόγιο και όχι το Μακεδονικό, μετά την απόφαση της Α΄ Συνόδου είναι ο Αιγύπτιος Επίσκοπος Χωνών Αχιλλέας Τάτιος (και όχι Τάκιτος).
ΙΚ
Σας ευχαριστώ πολύ κύριε ΙΚ για την ανάλυσή σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά οι μεταρυθμιστές του εκκλησιαστικού ημερολογίου τί κατάφεραν; ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΥΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ!!! Εορτάζουν ή δεν εορτάζουν το Πάσχα με το Παλαιό και άρα οι δήθεν ακρίβειες στους υπολογισμούς τους ακυρώνονται; Εκαναν μια τρύπα στο νερό για την δήθεν ακρίβεια, που αυτοί κόπτονται, και όχι οι Ορθόδοξοι του Παλαιού. Μάλλον δημιούργησαν ΣΧΙΣΜΑ διότι αυτό ήθελαν οι Μασώνοι και πρώτος, ο τότε Μασώνος πατριαρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Ποιόν έπρεπε να ακολουθούσαν οι πιστοί: Ενα μασώνο - προδότη Πατριάρχη; Αν είναι δυνατόν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΤΟΥ Γ (1713 – 1791) ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΠΑΣΧΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΥ).
ΑπάντησηΔιαγραφή(Τό κείμενον τοῦτο ἐλάβομεν ἀπό τήν μελέτην τοῦ ἐκλεκτοῦ ἐρευνητοῦ καί διδάκτορος θεολογίας – Οἰκονομολόγου, Ἀθανασίου Χρυσοβέργη, ἡ ὁποία φέρει τόν τίτλον: «ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Γ΄ (1713-1791) ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ. ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ» (ΛΑΡΙΣΑ 2000.
Τῶ αὐτῶ (Ἀνανία) κατά τῶν αὐτῶν (Λατίνων).
Τό παρ’ ἡμῖν πασχάλιον ἀσύστατον οὐκ ἔστιν,
ὡς καταφλυαρεῖ αὐτός ὁ δυσσεβής Λατῖνος,
ἀλλ’ ὡς ἀκόλουθον αὐτό τοῖς ὁρισθεῖσιν ὅροις
πατέρων ἱερῶν ἡμῶν, μένει ὀρθόν ἀεί τε
καί εἰς αιῶνας σταθερόν διαμενεῖ ἐκεῖνο.
ἕως περ οἱ ἥν ἔλεγε τάξιν διαφυλάξει
σῶαν, ἀπαρασάλευτον, ἀρίστως ἐσκεμμένην
πατράσι θείοις τοῖς ἡμῶν, ὧνπερ οὐδείς τῶν νῦν γε
οὔτε οἶδε έπιστήμην τήν τῆς ἀστρονομίας
κατ’ ἐκείνους πολυμαθεῖς, οὔτε ἁγιωσύνην
ἔχει καί καθαρότητα, πλήν εἰ μή που δοκήσει
τά δ’ ἄλλα φίλτατε εἰσί μακράν τῆς ἀληθείας
τοῦ Πάσχα γάρ διορισμῶν τεσσάρων ὑπαρχόντων
πρῶτος αὐτῶν ἐντέλλεται, ὡς δεῖ τελεῖν τό Πάσχα,
μετά γε τήν ἑαρινήν φίλε ἰσημερίαν
ὁ δεύτερος, ὡς μή αὐτήν τῆς τελετῆς ἡμέραν
ἐκείνης ἰουδαϊκῆς, τοῦ φάσκα τῶν Ἑβραίων
ὁ τρίτος ὅτι οὐχ ἁπλῶς μετά ἰσημερίαν,
ἀλλά πρώτην πανσέληνον τήν μετ’ ἰσημερίαν
ὁ τέταρτος ὅτι γε καί μετά τήν ἡμέραν
τῆς πανσελήνου παρευθύς τῆ πρώτη ἑβδομάδι
ὅθεν οὐδείς ὅλων βροτῶν ἐκείνους νομισάτω
πατέρας παναρίστους τε διέλαθε καί θείους
τό λάθος τοῦτο τό δοκοῦν ἵνα παρά τῶν νῦν γε
κρείττονος διορθώσεως ἐν τύχη ἀστρονόμων
τῆ γάρ Κυρίου χάριτι ἀπό πρώτης συνόδου
καί ἕως γε τῆς σήμερον ἂεί Πάσχα τό θεῖον
γίνεται μετά νομικόν, καί ἐν Κυριακῆ γε,
καί σύγχυσιν οὐκ ἔγνωμέν τινά μέχρι τῆς δεῦρο
ἵν’ εἰς διόρθωσιν αὐτοῦ ἡμεῖς γε ἀναστῶμεν
διετυπώθη γάρ καλῶς ἁγίοις τοῖς πατράσι,
καί διαμένει ἄπταιστον ἀεί καί εἰς αἰῶνας
κακῶς δέ ἀφηρέθησαν παρά τῶν ἀστρονόμων
τῶν νῦν Ρώμης τῆς παλαιᾶς αἱ ἡμέραι
παρ’ Ὀκτωβρίου τοῦ μηνός πρός γάρ τοῖς ἄλλοις πᾶσι
καί σύγχυσιν ἐν ἑαυτῶ τό νέον περιέχει
αὐτῶν τό ὡρολόγιον, ἀνατροπήν τε ἔτι
ἐπαναθεωρούμενον εἰ γάρ δι’ ὅλων χρόνων
τεσσάρων καί τριάκοντα ἅμα τοῖς ἑκατόν γε
νυχθήμερον συνάγουσιν ἕν οἱ ἀστρονομοῦντες
εὔδηλον τοίνυν ὅτι γε ἀπό πρώτης συνόδου
δύο καί τεσσαράκοντα κ’ ἔτι τετρακοσίων
πρός δέ χιλίων τε ἐτῶν ἄχρι νῦν διελθόντων
(Συνεχίζεται)
ὡς δέκα καί ὀκτώ ἐτῶν σύν τοῖς τριακοσίοις
ΑπάντησηΔιαγραφήτό πρῶτον ἀπό τοῦ Χριστοῦ προπαρεληλυθότων
μέχρι πρώτης συνάξεως τῆς ἐπί Κωνσταντίνου
ἐξαιρουμένων ἑκατόν ἑπτά καί ἑβδομήντα
ἀφ’ οὗ τό ὡρολόγιον ἐγένετο Λατίνων
ἡμέραι μόνον έννέα συνάγονται καί δέκα
ὧραι παρά μισήν στιγμή, καί ἔτι λείπεταί τι
εἰ δέ δι’ ἑκατόν ἐτῶν καί εἴκοσι ὡς ἄλλοι
λέγουσιν ἕν νυχθήμερον γενήσεται καί ἔσται,
ἡμέραι δέκα ἔσονται, πρός δέ καί ὧραι δέκα,
καί πλεονάζει ὡς ὁρᾶς ἐπισφαλῆ δέ ταῦτα
ἀλλά καί τούς δεινούς ἐμπείρους ἀστρονόμους
τόν Πτολεμαῖον δηλαδή καί ἄλλους ἐσφαλμένον
εὑρίσκονται ταῦτα τῶν νῦν, ἐν γάρ τριακοσίοις
χρόνοις ἐκεῖνοι κι’ ἔτι πρός ἕν τινῶν νυχθημέρων
συνάγεσθαι ἀποφαίνονται μάλιστ’ ὁ Πτολεμαῖος
οὐκ ἀπό τῆς κινήσεως τοῦτο τῆς τοῦ ἡλίου,
ποιεῖται γάρ τήν κίνησιν ἐκεῖνος ὁμαλήν τε
καί ὅλως ἀπαράκλιτον, ἀλλά γίνεται τοῦτο
παρά τήν ἀπαρίθμησιν τῶν ἡμερῶν τοῦ χρόνου
καί κατά τούτους γίνονται τέσσαρες δή ἡμέραι,
καί ὧραι πέντε καί στιγμαί δύο καί δέκα μόνον.
ἀπό τῆς κατά Νίκαιαν συνόδου τῆς μεγίστης,
μέχρι ἐτῶν τῶν ἄνωθεν προαπηριθμημένων
ἀναμεμετρημένων οὖν τούτων τοιουτοτρόπως
καί τῆ σοφία τῆ τῶν νῦν Ἑλλήνων καί ἀρίστων
ἔτι τε ἀναδείκνυται, ὡς ἔξω παντός λόγου
οἱ ἀστρονόμοι παλαιᾶς ἐξέβαλον τῆς Ρώμης
τοῦ ‘Οκτωβρίου τοῦ μηνός τάς δέκα τάς ἡμέρας
ἵνα φανῶσιν ὡς δοκεῖ μόνον γε τοῖς ἀνθρώποις
ποιεῖν τί δόξης ἕνεκα κενῆς τε καί ματαίας
ὑπάρχον βέλτιον αὐτοῖς τοῦ μή καινοτομεῖν τε
καί τοιαῦτα μεταποιεῖν, καί στάσεως μεγίστης
ταῖς ἐκκλησίαις γίνεσθαι αἰτίους τοῦ Κυρίου
ἤ κἄν γε τούτων ἕνεκα τοῦ μή βίαν ἐπάγειν
ὡς τό τ’ αὐτό ὑπέφερον εἰδέτι παλτυτέραν
διδασκαλίαν ἀγαπᾶς περί ὡρολογίου
ἴδε είς βίβλον σεβαστοῦ τήν τοῦ Τραπεζουντίου
ἴδε Ματθαῖον Βλάσταριν, ἴδε καί Βαλσαμῶνα
ἴδε καί τό κανόνιον τῆς πρώτης τῆς συνόδου
καί τόν κανόνα τόν αὐτῆς, οὕς πάντας ἀποβλήτους
τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀκοινωνήτους
τούς παραλύειν θέλοντας, καί τούς κατατολμῶντας,
τούς ὅρους καί ἀπόφασιν συνόδου τῆς ἁγίας
μεγάλης οίκουμενικῆς τῆς ἐν Νικαίᾳ πόλει
συγκροτηθείσης εὐσεβῶς ὑπό τοῦ Κωνσταντίνου
εὐσεβεστάτου ἄνακτος περί τοῦ θείου Πάσχα,
καί τέλος ἴδε σύνοδον τήν κατ’ ὠρολογίου
ἤτοι κατά λατινικοῦ νέου καλενδαρίου,
τήν γεγονυῖαν εὐσεβῶς ἐπί Ἱερεμίου
τοῦ Κωνσταντινουπόλεως, καί τούς κανόνας ταύτης
καί γράμμα τό ἀποσταλέν πρός τόν Φιλαδελφείας
καί τούς ἐφόρους τοῦ Ναοῦ ἁγίου Γεωργίου.
καί ἄφες τόν νεκρόν αὐτόν νεκρούς τούς τούτου θάπτειν
καί πρᾶξιν τήν συνοδικήν τήν τότε γεγονυῖαν,
περί ἀποβολῆς αὐτῶν νέου καλενδαρίου
καί ἐκ τούτου γνώσει ἀκριβῶς ὅτι γε οἱ Λατῖνοι
ἀπώλεσαν πασχάλια τά τούτων καί τήν πίστιν
τήν εὐσεβῆ καί πατρικήν καί ὀρθοδοξοτάτην,
καινοτομίαις ταῖς αὐτῶν μεγίσταις βλασφημίαις,
ταῖς εἰς τό πνεῦμα, καί υἱόν διό μετά τῶν πρώτων
συντάττονται αἱρετικῶν, καί σύν ἐκείνοις ἅμα
παραδοθήσονται πυρί ἐσχάτω αἰωνίῳ
οἷς μεθ’ ἡμῶν καί σύ εἰπέ εὐαγγελιζομένοις
παρ’ ὅ γε παρελάβομεν ἀνάθεμα πολλάκις,
ρῖψον φιλίαν τήν αὑτοῦ, μή λάμβανε εἰς οἶκον,
μήτε χαίρειν λέγε αὐτῶ φέροντι ἀλλοτρίαν
διαδασκαλίαν, διδαχήν Χριστοῦ μου ἐναντίαν
Θεός δέ ὁ δυνάμενος τά πάντα καί σόν φίλον
παρασκευάσειεν αὐτοῦ τήν πλάνην ἐπιγνῶναι,
ἡμᾶς δέ ἀπαλλάγειε τῶν τούτων ζιζανίων,
καί οἷα σῖτον καθαρόν πάντας εἰς ἀποθήκας
συνάξειε τάς ἑαυτοῦ ἡμᾶς τούς ὀρθοδόξους.
Πράγματι, η ακολουθία δυο ημερολογίων έχει κόστος και δεν μένει ατιμώρητη. Η χρησιμοποίηση στις ακίνητες εορτές του διορθ. Ιουλιανού και στις κινητές του Ιουλιανού ήδη έχει επιπτώσεις. Έτσι:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιανύουμε ήδη τον 21ον αιώνα και σύμφωνα με τους κανόνες του Πασχαλίου το Πάσχα φθάνει να εορτάζεται μέχρι τις 8 Μαΐου με συνέπεια να αρχίζει να χάνεται η νηστεία των Αγ. Αποστόλων, όπως το 2002, που η νηστεία αυτή εξαφανίστηκε. Έτσι το 2002: Σύναξη των 12 Αποστόλων και εορτή των Αγ. Πάντων εορτάσθηκαν μαζί στις 30 Ιουνίου. Σύμφωνα λοιπόν με τα αστρονομικά στοιχεία:
Τον 21ον αιώνα (2000-2099) το Πάσχα μέχρι 8 Μαΐου
τον 31ον (3000-3099) μέχρι 15 Μαϊου
τον 41ον (4000-4099) μέχρι 24 Μαϊου
τον 51ον (5000-5099) μέχρι 2 Ιουνίου
τον 61ον (6000-6099) μέχρι 8 Ιουνίου
τον 71ον (7000-7099) μέχρι 16 Ιουνίου
τον 76ον (7500-7599) μέχρι 20 Ιουνίου
Σύμφωνα με τον παραπάνω πίνακα τον 76ον αιώνα (7500-7599) το Πάσχα θα φθάνει να εορτάζεται μέχρι 20 Ιουνίου, οπότε η Πεντηκοστή θα φθάνει να πέφτει μέχρι 8 Αυγούστου, οπότε θα συνεορτάζεται η εορτή των Αγ. Πάντων με το 15Αύγουστο (εφ’ όσον συμπίπτουν Κυριακή)! Αποτέλεσμα είναι να εξαφανιστεί η νηστεία του 15Αύγουστου.
Άλλο πρόβλημα θα υπάρξει με την συνεχή μετατόπιση της εορτής του Πάσχα και συγκεκριμένα:
1.- Τι θα γίνει με την εορτή των Αγ. Αποστόλων, που θα συμβαίνει πριν από το Πάσχα; π.χ. τον 89ον αιώνα (8800-8899) το Πάσχα και η εορτή των Αγ. Αποστόλων θα συμπίπτουν στις 30 Ιουνίου. Θα παραμείνει εκεί ή θα μετατίθεται και αυτή, όπως του Αγ. Γεωργίου;
2.- Τι θα γίνει με την εορτή της Κοίμησης (15 Αυγούστου), όταν θα συμπέσει με την εορτή του Πάσχα τον 151ον αιώνα (15000-15099) και θα πέφτει κατόπιν πριν από αυτό. Θα παραμείνει ή θα μετατεθεί;
Τα ερωτήματα είναι σοβαρά και έτσι η απάντηση πρέπει να είναι σοβαρή και όχι παιδαριώδης, όπως θα ζούμε μέχρι τότε; ή τι μας νοιάζει εμάς, θα το λύσει τότε η Εκκλησία ή μέχρι τότε θα έχει γίνει η Β΄ Παρουσία κ.ά.
Το σφάλμα δεν στοιχειοθετεί παράδοση και θα πρέπει να διορθωθεί και όχι να αφεθεί γιατί μέχρι τώρα μας βολεύει. Π.χ. δεν συγκινεί κανέναν η εξαφάνιση της νηστείας των Αγ. Αποστόλων; Έτσι δεν θα συγκινεί κανέναν η εξαφάνιση και των άλλων νηστειών ή το αλαλούμ του μπερδέματος των εορτών; Αναμένεται σοβαρή απάντηση.
ΙΚ
Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος, που δεν έχει μέχρι τώρα τονισθεί, στη διαφορά μεταξύ Ιουλιανού και διορθ. Ιουλιανού ημερολογίου. Αυτή είναι η σύνδεση ημερολογίου, εορτών και δραστηριοτήτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει σχέση μεταξύ εορτολογίου, εποχών του έτους και δραστηριοτήτων του βίου; Πράγματι υπάρχει: Ας σταχυολογίσουμε μερικές λαϊκές εκφράσεις και δραστηριότητες: αγιασμός υδάτων και έναρξη ταξιδιών ναυτικών (6 Ιαν.), ευλογία ταξιδιών σφουγγαράδικων (25 Μαρ.), “Αη Γιώργης ο Σκορποφαμελάς” για τους κτίστες της Ηπείρου (23 Απρ.), "Αη Γιάννης του λιοστασιού" (24 Ιουν.), "της Αγ. Μαρίνας κάνει ρώγα το σταφύλι" και ευλογούνται τα σύκα, (17 Ιουλ.), "Τ’ Αη Λιά βάζει λάδι η εληά", "τ’ Αη Λιά έτοιμο το σταφύλι", (20 Ιουλ.), "της Αγ. Παρασκευής, τρέξε με το κοφίνι" (26 Ιουλ.), "από Αύγουστο χειμώνα κι’ από Μάρτη καλοκαίρι", "του Σταυρού ο τρύγος", (14 Σεπτ.), ευλογία πρώτου κρασιού του Αγ. Αβέρκιου (22 Οκτ.), "αγιοδημητριάτικο γαϊδουροκαλόκαιρο" (26 Οκτ.), "Παναγιά η μεσοσπορίτισσα" (21 Νοε.), "τ’ Αγ. Αντρέα, αντριεύει το κρύο" (30 Νοε.), "ο Αη Νικόλας παραχώνει" (6 Δεκ.), "η Αννούλα του χιονιά" (9 Δεκ.), "τ’ Άη Σπυρίδωνα παίρνει η μέρα ένα σπυρί" (12 Δεκ.) κ.ά. Με την εμμονή στην –υποτίθεται– θεσπισθείσα ισημερία της 21ης Μαρτίου όλες αυτές οι συνδέσεις και σχέσεις θα σβήσουν, αφού η πραγματική ισημερία θα φθάνει να συμπίπτει με τα Χριστούγεννα και αυτά πλέον θα εορτάζονται το θέρος!
Τέτοιο παράδειγμα δυσκολίας έχουμε ήδη στην ιδιαιτέρα μας πατρίδα. Δεν μπορούν οι τρυγητές να τρυγήσουν το σταφύλι στις 14 Σεπτεμβρίου με το παλαιό (27 με νέο), γιατί το σραφύλι δεν κοιτάει ημερολόγια και αρχίζει να σταφιδιάζει!
ΙΚ
Έγραφε, συν τοις άλλοις, εν τη από Φεβρουαρίου Ινδικτ. Ι' επιστολή του ο Ιερεμiας Β΄ο Τρανός
ΑπάντησηΔιαγραφή"ουδείς όλως νομισάτω, ότι τους πανταρίστους εκείνους θείους Πατέρας διέλαθε το δοκούν τούτο λάθος, ίνα παρά των αστρονόμων τύχη βελτίονος διορθώσεως..."
« ... Η μεν Εκκλησία ημών διακρατεί τα παραδοθέντα αυτή, η δε Δυτική ως θέλει και βούλεται. Άλλως, γαρ ποιήσαι ουκ έχομεν όλως, ως παντός Πατριάρχου της Εκκλησίας ημών κανόσι και νόμοις οφείλοντος υποκείσθαι και παραδόσεσιν εκκλησιαστικαίς, και ούτω διακρατούντας και τους ενταύθα κυβερνώντας, μένει τα των Αγίων Πατέρων πεφυλαγμένα. Το σεβάσμιον τοίνυν Πάσχα, εν ω το κεφάλαιον της περί ημάς του Κυρίου οικονομίας εξείργασται, παρά τε του θείου Κλήμεντος διετάγη, και παρά της εν Νικαία, Συνόδου καλώς εθεωρήθη, κανόνιόν τε άριστον συνετέθη αυτοίς αιώνιον...Των αιτιών λοιπόν τούτων και άλλων ευλόγων πολλών (ένεκα) και το περί του Πάσχα ακαταζήτητον διατηρούμεν και όριον αιώνιον έχομεν, άχρι της ενδόξου του Χριστού ελεύσεως φυλαττόμενον. Ου γαρ υπέρτεροι κανόνων ημείς, δι' ο πολλοί της ευθείας εξετράπησαν, υπήκοοι δε και εκπληρωταί, ως δυνατόν, προς οικοδομήν την εξουσίαν, ηv έδωκεν ημίν ο Κύριος, χρώμενοι εν τη Εκκλησία, τη καθ' ημάς, ήτις έχει λόγους αγίων πολλούς μαρτύρια, κανόνας και άλλα καθ' εiρμόν αναγινωσκόμενα τον ενιαυτόν όλον και εί τι της παγχρύσου αλύσεως ταύτης αποτεμούμεν εις την του όλου καθαίρεσιν την ζημίαν επάξομεν ανωφελώς".
Και το ξαναγράφω:
...εί τι της παγχρύσου αλύσεως ταύτης αποτεμούμεν εις την του όλου καθαίρεσιν την ζημίαν επάξομεν ανωφελώς.
Έτσι,αγαπητέ ΙΚ εάν βλέπουμε καθαρά μαθηματικά και ορθολογιστικά, τα του εκκλησιαστικού ημερολογίου "την ζημίαν επάξομεν ανωφελώς".
Η αλλαγή λοιπόν του ημερολογίου, όπως προειδοποίησε ο Πατριάρχης Ιερεμίας έγινε "ανωφελώς", διότι ποίον το κέρδος; Μάλιστα εισπράξαμε "ζημία" το ΣΧΙΣΜΑ.
Αυτοί είναι οι καρποί της παρακοής προς τους κανόνες της Εκκλησίας, Αγίους Πατέρες και Ιερά Παράδοση. Γεννώνται μεγαλύτερα προβλήματα και πλεον δυσεπίλυτα, όπως σαφώς έγραψατε πιο πάνω.
Πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα πνευματικά και με πνευματικές αισθήσεις να τα προσεγγίζουμε, με φόβο Θεού και ταπείνωση διότι ο δόλιος όφις δεν κοιμάται ποτέ. Να μην του δίνουμε αφορμές να λυμαίνεται την Εκκλησία του Χριστού, όπως του εδωσαν το 1924 με την επάρατη αλλαγή.
Κάποιες παρατηρήσεις:
ΑπάντησηΔιαγραφή1/ Η εορτή του Πάσχα είναι η μόνη εορτή, που εορτάζεται με απόφαση Οικουμενικής Συνόδου και σύμφωνα με αστρονομικά δεδομένα (ισημερία, πανσέληνο)
2/ Την απόφαση (και όχι κανόνα) ανέθεσε η Σύνοδος για υλοποίηση, σε αστρονόμο (δηλ. μαθηματικό), ο οποίος δεν χρησιμοποίησε το ισχύον μακεδονικό ημερολόγιο (των 354 ημερών), αλλά άλλο ημερολόγιο, πιο ακριβές, το Ιουλιανό (των 365 ημερών).
3/ Η Σύνοδος στην απόφασή της δεν καθορίζει σταθερή ημερομηνία ισημερίας (την 21 Μαρτίου), γιατί αν καθόριζε θα έθετε σταθερά και αιώνια ημερομηνία στις 23 Μαρτίου, ημερομηνία της σταύρωσης του 33.
4/ Η απόφαση της Συνόδου δεν έγινε παραδεκτή από τη Ρώμη, η οποία συνέχιζε να εορτάζει το Πάσχα με την ισημερία του αγίου Ιππολύτου (18 Μαρτίου). Έτσι υπάηρχε ασυμφωνία, ως προς την ημερομηνία της εορτής μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ενδεικτικά αναφέρονται έτη ασυμφωνίας: 326, 337, 340, 341, 343, 346, 349, 350, 358, 360, 368, 387 κ.λπ. Τον αλεξανδρινό κανόνα επέβαλε τελικά στη Δύση ο Καρλομάγνος το 800!
5/ Ο ίδιος ο άγιος Νικόδημος αναφέρει, ότι η ισημερία δεν είναι σταθερή: "τον καιρό των αγίων Αποστόλων ήτο εις την κβ΄ του Δύστρου .....εις δε τον καιρόν της οικουμενικής α΄ συνόδου εις την κα΄ μαρτίου" (Πηδάλιο, σελ. 9).
6/ Διόρθωση του Ιουλιανού είχε επιχειρηθεί και από τον Νικηφόρο Γρηγορά, αλλά ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Α΄ Παλαιολόγος το 1324 αρνήθηκε να το εφαρμόσει προς αποφυγήν "συγχύσεως των αμαθών".
7/ Ο Ιερεμίας Β΄ Τρανός, 10 χρόνια μετά το Γρηγοριανό, το απέρριψε εκ μόνου του λόγου, ότι προερχόταν από τους αιρετικούς Λατίνους. Πάντως η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν το εφάρμοσε ποτέ, αλλά έκανε η ίδια διόρθωση του Ιουλιανού, για να επανέλεθει στη σωστή εφαρμογή της απόφασης της Α΄ Οικουμενικής. Αλλά και εκεί απέτυχε, γιατί άφησε άθικτο τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα και τούτο λόγω της "αγροικίας" πολλών.
ΙΚ
Αγαπητε ΙΚ, δεν αμφιβάλω για τους υπολογισμούς που εκθέσατε και τις ημερομηνίες, αλλά αδελφέ μου, συγχώρα με διότι κατά το κοινώς λεγόμενον "βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος".
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο είναι το ζητούμενον: Η σωτηρία της ψυχής μας.
Και εγώ υποθεστε, ότι συμφωνώ μαζί σας ή και η πλειοψηφία, να γίνει αλλαγή, ομως... τι μέλει γενεσθαι με τους υπόλοιπους πιστούς, οι οποίοι είναι ασθενείς και αδύνατοι και κατ΄ άλλους "αμαθείς" και "αγροίκοι";
Αυτά τα ποτελέσματα που θα επέφερε η αλλαγή όπως έγινε σχίσμα το 24, εφοβήθησαν και οι παλαιοί π.χ. όπως ανέφερες πιο πάνω ,ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Α΄ Παλαιολόγος το 1324) και δεν επεχείρησαν τέτοιο ατόπημα.
Η ενότης κατά τον Αγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο είναι "δόγμα δογμάτων", και προτιμάται απείρως από την ακρίβεια των καιρών και ωρολογίων, (το τι γενέσθαι π.χ. μετά από 7500 χρόνια).
Αφού αυτή η αλλάγή είναι ζημιογόνος αρά και είναι και απορριπτέα.
Συμφωνούμε για τη σωτηρία της ψυχής μας. Αλλά γίνεται σωτηρία της ψυχής μέσα στο ψεύδος; Δεν πρέπει να ζούμε στην αλήθεια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αλήθεια λοιπόν ή όχι, ότι ο Ήλιος πράγματι είναι εκεί που τον τοποθέτησε ο ίδιος ο Θεός και που εμείς αρνούμαστε να παραδεχτούμε και λέμε ότι είναι σε άλλη θέση, 13 ημέρες πίσω και η Σελήνη δεν είναι εκεί, που την τοποθέτησε ο Κύριος και είναι σε άλλη θέση 5 ημέρες πίσω;
Και επειδή υπάρχουν οι "ασθενείς τη πίστει" εμείς θα τους έχουμε στο ψέμμα;
Δεν θα τους πούμε, ότι τα ουράνια σώματα τα βάζει στις θέσεις τους ο ίδιος ο Θεός και ο ίδιος κανονίζει την εναλλαγή των εποχών και την εναλλαγή του χρόνου, κατά το "..... αυτός γαρ μοι έδωκεν των όντων γνώσιν αψευδή ειδέναι σύστασιν κόσμου και ενέργειαν στοιχείων, αρχήν και τέλος και μεσότητα χρόνων, τροπών αλλαγάς και μεταβολάς καιρών, ενιαυτού κύκλους και άστρων θέσεις....." (Σοφ. Σολ. 7. 15-21);
Μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να αλλάζουμε τις θέσεις των ουρανίων σωμάτων (π.χ. Ήλιου, Σελήνης) ή να λέμε ότι τότε αρχίζει η Άνοιξη, ενώ έχει ήδη αρχίσει, επειδή κάποιοι δεν μπορούν να το κατανοήσουν; Έχουμε αυτό το δικαίωμα και εάν ναι πως, πότε και από ποιόν μας δόθηκε;
Δηλαδή, για τους ασθενείς τη πίστει, θα φθάσουμε στη γελοιότητα, ενώ ψάλλουμε "ω γλυκύ μου έαρ", έξω να πέφτουν τα φύλλα επειδή θα φθίνουν οι οπώρες;
Δηλαδή, τόσο μεγάλο δόγμα έχει καταστεί η ισημερία και η πανσέληνος, που απαγορεύεται να το ξαναπροσδιορίσουμε, γιατί κάποιοι δεν θα το καταλαβαίνουν;
Μήπως η Εκκλησία μας είναι Εκκλησία "νηπίων ταις φρεσίν" και όχι "νηπίων τη κακία";
ΙΚ
Μια συμβουλή, προς τους αγαπητούς αδελφούς, που ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μη σπεύσουν να απολαύσουν τη σημερινή πανσέληνο, γιατί αυτή είναι σύμφωνα με το διορθ. Ιουλιανό ημερολόγιο.
Αυτοί, θα απολαύσουν την πανσέληνο σε 5 ημέρες από σήμερα, όταν θα βρίσκεται στην πραγματικότητα στο τελευταίο τέταρτο.
Τι να κάνουμε; Με το Ιουλιανό που επέλεξαν να ζουν, με αυτό θα πρέπει να πορευθούν, για να βρίσκονται στη δική τους αλήθεια. Αυτό είναι και το τίμημα.
Και περί ορέξεως ουδείς λόγος.
ΙΚ
Εντάξει ας μη κολλάμε σε αστρονομικά θέματα και ζητήματα.καταντάει και λίγο ειδολολατρεία τελικά.Η ουσία είναι μια πενθούμε για τις αμαρτίες μας;Είμαστε χριστιανοί στο όνομα η και στη Χάρη;Χρησιμοποιύμε τα Μυστήρια Της Εκκλησίας;η τα έχουμε καταργήσει.Τουλάχιστον Το Μυστήριο της εξομολόγησης ΄τίνουμε να το καταργήσουμε.Παντρευόμαστε στην εκκλησία,βαπτίζουμε τα παιδιά μας εκεί,και τα άλλα Μυστήρια που είναι;Εκεί νομίζω είναι όλη η ιστορία της πνευματικής ζωής.πην
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός είπε να αγνοήσουμε τα σωηριολογικά θέματα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα όμως που οι Πατέρες καθόρισαν την εορτή του Πάσχα σύμφωνα με τις θέσεις ουρανίων σωμάτων;
Εμείς να τους αγνοήσουμε;
Δεν πρέπει να τους ακολουθήσουμε με ακρίβεια;
ΙΚ