ΘΕΛΕΙ ΚΡΕΜΑΣΜΑ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Ο εικονιζομενος "αγιος" της ΝΑΣΑ ειναι ο πρωταιτιος και υπαιτιος και ηθικος αυτουργος των μεταμοσχευσεων που γινονται στην Ελλαδα, χωρις ντροπη και χωρις αιδω, με την εγκρισι της Εκκλησιας και με αρχιεπισκοπο τον ανυπαρκτο Αρβανιτη Ιερωνυμο Λιαπη.
Ειναι ο εισηγητης των μεταμοσχευσεων χωρις κανενα ενδοιασμο και χωρις καμμια απολυτως συστολη.
Ολα τα θεωρει ασημαντες λεπτομερειες τα επιχειρηματα που εμεις και αλλοι πολλοι, και ιδιαιτερα οι ευσεβεις Ελληνες και ξενοι ιατροι, προβαλουν και αντιδρουν και ανθιστανται στις θεωρειες των απιστων γιατρων της Μινεσσοτα περι του ψευδεπιγραφου εγκεφαλικου θανατου.
Ειναι ενα ψευδος πελωριων διαστασεων η θεωρια περι του ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ.
Θανατος υπαρχει ΜΟΝΟ οταν σταματαει η καρδια.
Τα αλλα ειναι παραμυθια για ...ανεγκεφαλους και για ....αγριους!!!
Ο ανωτερω εικονιζομενος Σωτηρικος μοιχεπιβατης Μεσογαιας και Λαυρεωτικης Νικολαος Χατζηνικολαου διετελεσε και συνεχιζει να διατελει προεδρος της επιτροπης βιοηθικης της Εκκλησιας της Ελλαδος.
Και οτι εφθασε το ζητημα αυτο εδω που εφθασε και δεν υπηρξε καμμια απολυτως αντιδρασι απο την Εκκλησια, ειναι αυτος ο υπαιτιος.
Με ποιο δικαιωμα αυτος ο αδιστακτος ανθρωπος εχει το δικαιωμα να παιζη κορωνα γραμμα τις ζωες των παιδιων μας;
Ποιος του το εδωσε αυτο το δικαιωμα;
Θελει κρεμασμα στην πλατεια Συνταγματος.
Το ταχυτερον δυνατον....
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Μια μικρή διόρθωση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΒιολογικός θάντος υπάρχει μόνον όταν σταματήσει η καρδιοααναπνευστική λειτουργία και τούτο φαίνεται κατά τις εγχειρήσεις μεταμόσχευσης καρδιάς, όπου ο ασθενής ζει μετά την αφαίρεση της βιολογικής καρδιάς, με την τεχνητή καρδιά, όπως επίσης ζει έχοντας τη βιολογική καρδιά και η αναπνευστική του λειτουργία υποστηρίζεται με τεχνητό τρόπο.
ΙΚ
Α/
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Εκκλησία δέχεται, ότι κύριος της ζωής και του θανάτου είναι μόνον ο Θεός, πλην όμως δεν αφήνει τους ασθενείς αβοήθητους και επαινεί κάθε ιατρική προσπάθεια, υπέρ της θεραπείας των πάσης φύσεως ασθενειών, διότι θεωρεί, ότι η ζωή είναι αγαθό υπέρτατης αξίας και επευλογεί τις προσπάθειες διάσωσης της ζωής κάθε ανθρώπου, έστω και ανιάτως πάσχοντος, έστω και εάν έχουν νεκρωθεί ζωτικά όργανα του σώματος, όπως ο εγκέφαλος, διότι πιστεύει ότι τόσον η ασθένεια, όσο και ο πόνος παίζουν σπουδαίο παιδαγωγικό και σωτηριώδη ρόλο και πρέπει να αντιμετωπίζονται με υπομονή και εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού. Με τις προϋποθέσεις αυτές, τους ασθενείς πάντοτε θα τους παρηγορούμε και θα τους ενισχύουμε, αλλά η ενίσχυση αυτή θα φθάνει μέχρι το σημείο να μη δολοφονούμε κάποιους άλλους, για να κρατήσουμε αυτούς στη ζωή. Τότε, τι σόι «δολοφονική» αγάπη θα ήτανε αυτή; Στην ανωτέρω αναπτυχθείσα θεολογική προοπτική, οι μεταμοσχεύσεις οργάνων από δότες, χωρίς αφαίρεση της ζωής τους, πράγματι είναι άθλος και πρόοδος της επιστήμης με τη φώτιση και τη συνέργεια βέβαια του Κυρίου.
Η έννοια του εγκεφαλικού θανάτου, άγνωστη στη χώρα μας μέχρι πριν 40 χρόνια, εισήχθη αρχικά το 1968 από επιτροπή του πανεπιστημίου Harvard USA και οριστικοποιήθηκε το 1985 στην Ελλάδα με την αποδοχή των κριτηρίων της Minnesota, με τα οποία ο εγκεφαλικός θάνατος περιορίζεται στη μη αναστρέψιμη βλάβη του εγκεφαλικού στελέχους. Τα κριτήρια αυτά είναι πέραν πάσης θεολογικής τεκμηρίωσης, γιατί δέχονται, ότι με τον εγκεφαλικό θάνατο: α/ αποφορτίζονται τα νοσοκομεία από –υποτίθεται- μη αναστρέψιμες καταστάσεις και β/ διευκολύνεται η απόκτηση οργάνων για μεταμοσχεύσεις! Το ότι ο εγκεφαλικά νεκρός είναι ένας ζωντανός οργανισμός, στον οποίον η ψυχή παραμένει και ενεργεί, σ’ όλα τα υπόλοιπα όργανα του σώματος πιστοποιείται από το γεγονός, ότι κατά τη διαδικασία της μεταμόσχευσης, ο ασθενής υποβάλλεται πρωτύτερα σε καθολική νάρκωση. Αν η ψυχή πράγματι δεν υπάρχει στο σώμα, γιατί χρειάζεται τότε η νάρκωση του σώματος; Ένα νεκρό σώμα δεν αισθάνεται τον πόνο της επέμβασης. Αλλά από ένα νεκρό σώμα είναι εντελώς άχρηστη η αφαίρεση των ζωτικών του οργάνων, αλλά και χωρίς τον εγκέφαλο, το σώμα μπορεί να είναι ένας ζωντανός βιολογικός οργανισμός.
Αλλά είναι εύλογο το ερώτημα, ποια θέση παίρνει η Εκκλησία; Η Εκκλησία, ως το σώμα του Χριστού, έχει αποφανθεί στα θέματα της ζωής και του θανάτου, ακολουθώντας τις κατευθύνσεις που δίδουν τα αγιογραφικά και αγιοπατερικά κείμενα και έχουν αμετάκλητα αποτυπωθεί στις Οικουμενικές της Συνόδους. Όταν λοιπόν η Εκκλησία θεωρεί τον άνθρωπο ως έχοντα σώμα και ψυχή από της συλλήψεως –καίτοι απουσιάζουν αρχικά όλα τα όργανα του σώματος, ακόμη και τα βασικά, όπως η καρδιά και ο εγκέφαλος- και θεωρεί την άμβλωση ενός εμβρύου, χωρίς όργανα, ως φόνο, πόσο μάλλον δεν θα θεωρεί ως φόνο την αφαίρεση της ζωής ενός τέλειου οργανισμού, που είχε την ατυχία να υποστεί ο εγκέφαλός του βλάβη, ενώ τα υπόλοιπα όργανα του σώματός του λειτουργούν κανονικά, έστω και υποστηριζόμενα με τεχνητό τρόπο; Ποιος δίνει λοιπόν και σε ποιόν το δικαίωμα να αποφασίσει πότε θα επέμβει στη συντόμευση της ζωής ενός ασθενούς, στην πορεία του προς το τέλος και έτσι να διαταράξει το έργο του Θεού;
ΙΚ
Β/
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς όμως η Ελλαδική Εκκλησία δεν φαίνεται να ακολουθεί το δρόμο αυτό. Εστερνίσθηκε το πόρισμα της Επιτροπής Βιοϊατρικής και Ηθικής Δεοντολογίας, που προτάσσει την αγάπη, αντί της αλήθειας. Έτσι θεωρεί πολυτιμότερη τη ζωή του λήπτη, που μπορεί να ζήσει, από τη ζωή του δότη, «που αμετάκλητα αναχωρεί». Αλλά πως μπορεί να επέμβει κανείς στο «αμετάκλητο»; Αυτή η επέμβαση δεν είναι έργο του Θεού; Ο Θεός δεν μπορεί να παρέμβει και στο δικό μας «αμετάκλητο»; Πως λοιπόν θέτουμε τη δική μας απόφαση περί παράτασης ή μη της ζωής ενός δότη, πάνω από την απόφαση του ίδιου του Θεού; Ως δικαιολογία, για την απόφαση αυτή της Επιτροπής, παρουσιάζεται χωρίο από τον Ιωάννη, το οποίον αναφέρεται αποκλειστικά και μόνον στο Χριστό και σε κανέναν άλλον: «δια τούτο ο πατήρ με αγαπά, ότι εγώ τίθημι την ψυχήν μου, ίνα πάλιν λάβω αυτήν» (10. 17). Δηλ. «Γι’ αυτό ο Πατέρας με αγαπάει, γιατί εγώ θυσιάζω τη ζωή μου, ώστε να την ξαναπάρω». Τι θέλει να ειπεί ο Χριστός εδώ; Ότι ο Πατέρας του τον αγαπάει, γιατί προσφέρει τη ζωή του για τη σωτηρίου του λαού, αν και ξέρει ότι θα την ξαναπάρει πίσω με την Ανάστασή του. Αυτός ο ίδιος προσφέρει τη ζωή του, έχοντας πλήρη εξουσία να κάνει αυτό που επιλέγει, η δε επιλογή του δεν είναι ασυμβίβαστη με το ότι η θυσία του αποτελεί εντολή του Πατέρα του. Ποια σύγκριση μπορεί να υπάρξει μεταξύ της σταυρικής θυσίας του Χριστού και της Ανάστασής του με την «προσφορά» οργάνων ενός δότη, σ’ έναν λήπτη; Ο δότης ασφαλώς -αν βέβαια είναι γνώστης- δεν θυσιάζει τη ζωή του, αν υποτίθεται ότι αυτή θα του είναι άχρηστη σ’ ένα λήπτη, ώστε να αναστηθεί και να κερδίσει έτσι τη Βασιλεία των Ουρανών! Ο κάθε νεκρός, δεν μπορεί να κυριαρχήσει στα πράγματα, ενώ ο Χριστός κυριαρχεί στα πράγματα. Είναι η ιδιαιτερότητα αυτού του νεκρού. Μπορεί ένας οιοσδήποτε νεκρός να δώσει τη ζωή του και μ’ αυτή του την ενέργεια να πάει στον Άδη και να ανασύρει όλες τις ψυχές των ήδη νεκρών; Ασφαλώς όχι, γιατί μόνον ο Χριστός έχει αυτή τη μοναδικότητα. Γι’ αυτό και ο Χρυσόστομος καταγράφει, ότι μόνον ο Χριστός μπορεί «να άρη την ψυχήν αυτού». Έτσι αποδεικνύεται, ότι με τη χρησιμοποίηση αυτού του χωρίου, διαστρέφεται η θεολογία των μεταμοσχεύσεων.
Άραγε, η Ελλαδική Εκκλησία συμφωνεί στο σημείο αυτό με την Εκκλησία, το σώμα του Χριστού, το σώμα των αγίων; Προφανώς όχι. Και όχι μόνον αυτό, αλλά διδάσκεται αίρεση, διδάσκεται μια κακοδοξία του ψευτοαγαπητισμού, διδάσκεται η αγαπητική δολοφονία, καθαρά παπικής προέλευσης. Καίω το σώμα, για να σώσω την ψυχή, σου αφαιρώ τα δαιμόνια, δολοφονώντας σε (Ιερή Εξέταση). Είναι μια καλυμμένη πλάνη. Είδες τι έκανε ο Χριστός; Έδωσε τη ζωή του για να σώσει τον άνθρωπο. Ακολούθησε λοιπόν και εσύ το παράδειγμά του. Θυσίασε τη (νεκρή;) ζωή σου, για να γλυτώσει ο συνάνθρωπός σου. Πραγματικά, σατανική διδασκαλία! Με τις παραδοχές όμως αυτές άνοιξε η κερκόπορτα και εισήλθε ο Αντικείμενος και αυτός ρυθμίζει πλέον τα της ζωής και του θανάτου. Και σπεύδουν οι πιστοί να προσφέρουν (μετά θάνατο;) τα όργανά τους ή επιδιώκουν να λάβουν όργανα, για να σώσουν μια βιολογική ζωή (χωρίς βέβαια την πνευματική της διάσταση) και να την βοηθήσουν να «γαντζωθεί» στον εφήμερο τούτο κόσμο του αιώνος τούτου του απατεώνος ή να «γατζωθούν» οι ίδιοι αντίστοιχα. Και δυστυχώς, δυστυχέστατα, ακολουθούν την πρακτική αυτή, κληρικοί και μοναχοί, ακόμη και αγιορείτες. Μα καλά δεν γνώριζαν, δεν ρώταγαν, δεν μελέτησαν, δεν είχαν εσωτερική πληροφόρηση;
ΙΚ
Συνεπικουρείται κι απ την κλίκα των Νανάδων,του Χαρίτου,του Δρακόπουλου,του εκ Θεσσαλονίκης Μπαλογιάννη και άλλων φωστήρων.Ευτυχώς που αντιδρούν στην ισοπέδωση ο Κων/νος Καρακατσάνης,ο Αθανάσιος Αβραμίδης,ο Κυπριανός Χριστοδουλίδης κι άλλοι σώφρωνες Ασκληπιάδες. ΓΑΛΗΝΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μια μικρή διόρθωση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΒιολογικός θάντος υπάρχει μόνον όταν σταματήσει η καρδιοααναπνευστική λειτουργία και τούτο φαίνεται κατά τις εγχειρήσεις μεταμόσχευσης καρδιάς, όπου ο ασθενής ζει μετά την αφαίρεση της βιολογικής καρδιάς, με την τεχνητή καρδιά, όπως επίσης ζει έχοντας τη βιολογική καρδιά και η αναπνευστική του λειτουργία υποστηρίζεται με τεχνητό τρόπο.
ΙΚ"
Και μια δεύτερη διόρθωση της "μικρής διόρθωσης"
Ο άνθρωπος δεν ζει με τεχνητή καρδιά. Στις καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις, όπου για κάποιο λόγο είμαστε υποχρεωμένοι να σταματήσουμε την καρδιακή λειτουργία και στη θέση της να βάλουμε τη συσκευή τεχνητής κυκλοφορίας, τα χρονικά όρια είναι λίαν περιορισμένα και όλα γίνονται υπό συνθήκες, θα λέγαμε, πολικού ψύχους.
Κυπριανός Χ.
Αν και σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν μηχανήματα τεχνητής καρδιάς, εμείς ακριβώς αυτό εννοούσαμε, τη συσκευή τεχνητής κυκλοφορίας, όπου στο μεσοδιάστημα αυτό δεν υπάρχει βιολογική καρδιά στον ασθενή, αλλά παρ' όλα αυτά υπάρχει ψυχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΚ
Γιατί η επίθεση εναντίον του Μεσογαίας αφού είναι εναντίον της αναγκαστικής δωρεάς οργάνων;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μεσογαίας δεν είναι αντίθετος με τις μεταμοσχεύσεις, αλλά είναι αντίθετος με το να θεωρούνται άπαντες, ως εν δυνάμει δωρητές, εκτός αντίθετης δήλωσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην εισήγηση του Μεσογαίας εξ άλλου οφείλεται η ανάγκη διενέργειας μεταμοσχεύσεων, σύμφωνα με τα κοσμικά κριτήρια της Minessota του 1985 και όχι με τα θεολογικά κριτήρια της Εκκλησίας του Χριστού.
Εξ ου και η επίθεση.
ΙΚ
θΑ ΉΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΤΕΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ,ΠΑΡΑΚΑΛΩ.ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΣΕΙ ΣΕ ΚΟΜΜΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΤΟΥ;
ΑπάντησηΔιαγραφήθΑ ΉΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΤΕΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ,ΠΑΡΑΚΑΛΩ.ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΣΕΙ ΣΕ ΚΟΜΜΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΤΟΥ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΧ :
Ενδιαφέρουσα, και εύκολη, η ερώτηση. Για την απάντηση δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος γιατρός. Ας αφήσουμε λοιπόν το "πεδίον" ελεύθερο, για να δώσει έκαστος τη γνώμη του, και μετά μπορούν να λάβουν το λόγο - συμπληρωματικά - οι γιατροί.
Ας έχουμε πάντως υπόψη ότι :
Το βιολογικό φαινόμενο της ζωής στην ψυχοσωματική της έκφανση, την ύπαρξη που ονομάζεται άνθρωπος, συναρτάται κυρίως από την καρδιακή, την αναπνευστική και την εγκεφαλική λειτουργία. Συνυπάρχουν και συντρέχουν βεβαίως και άλλες, αλλά κυρίαρχη, το επαναλαμβάνω, για τον άνθρωπο είναι η καρδιακή λειτουργία χωρίς όμως να παραβλέπονται και οι άλλες δυο βασικές.
Ζωή χωρίς καρδιά δεν υπάρχει, το δε στιγμιαίο φαινόμενο διακοπής της καρδιακής λειτουργίας για θεραπευτικούς ή άλλους λόγους, δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος ζει χωρίς καρδιά. Αυτό είναι ένα στιγμιαίο φαινόμενο μέσα στα πλαίσια θεραπευτικής αποκατάστασης της υγείας, και κατά προέκταση της ζωής, ενός ανθρώπου - και πάσχοντος.
Δεν γεννήθηκε ποτέ άνθρωπος χωρίς καρδιά, ενώ χωρίς εγκέφαλο - εννοώ με υποπλαστικό ή απλαστικό - έχουν γεννηθεί. Με τους πνεύμονες το ίδιο.
πω πω ευχαριστώ κύριε Κυπριανέ!
ΑπάντησηΔιαγραφή