Ομολογία

OI MEΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΣΕΒΕΙΕΣ

ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΟΡΤΕΣ

του Ομολογητού Θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου

Κατά τις μεγαλύτερες εορτές της Εκκλησίας οφείλουμε να δείχνωμε και μεγαλύτερη ευσέβεια. Αλλά πολλοί χριστιανοί κατ’ αυτές τις εορτές δεν δείχνουν μεγαλύτερη ευσέβεια, αλλά δείχνουν μεγαλύτερη ασέβεια.

Εωρτάσαμε προσφάτως τα σεπτά πάθη και την ενδοξη ανάστασι του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος Ιησού Χριστού. Τα πάθη, και μάλιστα η σταύρωσι, και η ανάστασι του Χριστού είνε τα μεγαλύτερα γεγονότα της ιεράς ιστορίας, και γενικώτερα της ιστορίας του κόσμου. Ο Χριστός, ο ενανθρωπήσας Θεός, «παρεδόθη διά τα παραπτώματα ημών και ηγέρθη διά την δικαίωσιν ημών» (Ρωμ. δ΄25). Θυσιάστηκε με το φρικτότερο τρόπο για τα αμαρτήματά μας, και αναστήθηκε για τη δικαίωσί μας, για τη σωτηρία και τη δόξα μας, αιωνία και αφάνταστη σωτηρία και δόξα. Αλλά πώς εωρτάσαμε αυτά τα ύψιστα γεγονότα της Πίστεώς μας; Ολίγοι βεβαίως τα σεπτά πάθη του Κυρίου εώρτασαν με κατάνυξι, και την ένδοξη ανάστασί του με χαρά και αγαλλίασι. Αλλά πολλοί ασέβησαν με πολύ βαρειές ασέβειες, και προκάλεσαν λύπη, ταραχή και αγανάκτησι των ολίγων ευσεβών. Επισημαίνουμε μερικές από τις ασέβειες αυτές.

Την Μεγάλη Τετάρτη τελέσθηκε στους ιερούς ναούς το μυστήριο του Ευχελαίου. Και γι’ αυτό το μυστήριο συνέρρευσαν στους ναούς πάρα πολλοί. Πολύ συγκινητική αυτή η συρροή του πλήθους στους ναούς για το μυστήριο; Δυστυχώς όχι, αλλά τουναντίον. Ενώ το Ευχέλαιο είνε για τις ασθένειες, πολλοί, κατά παρεξήγησι του λόγου του αδελφοθέου Ιακώβου, «κάν αμαρτίας ή πεποιηκώς αφεθήσεται αυτώ» (Ιακ. ε΄15), νομίζουν, ότι το Ευχέλαιο είνε μυστήριο αφέσεως αμαρτιών. Και γι’ αυτό τρέχουν στο Ευχέλαιο, για ν’ αλειφθούν με το άγιο έλαιο και να λάβουν, όπως νομίζουν, άφεσι των αμαρτιών τους, και έτσι να μη ταπεινωθούν και εξομολογηθούν σε πνευματικό πατέρα τις αμαρτίες τους, και να προσέλθουν στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας ανεξομολόγητοι.

Κατά τη Μεγάλη Πέμπτη και το Μέγα Σάββατο πάρα πολλοί προσέρχονται στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας χωρίς πνευματική προετοιμασία, χωρίς μετάνοια και εξομολόγησι. Μερικοί μάλιστα και χωρίς να παρακολουθήσουν καθόλου τη Θεία Λειτουργία. Μπαίνουν στο ναό, κοινωνούν και φεύγουν αμέσως. Και γιατί κοινωνούν; Όπως λέγουν, «για το καλό». Ταλαίπωροι άνθρωποι! Τι καλό μπορούν να ιδούν, όταν κατ’ αυτό τον τρόπο μετέχουν των αχράντων και φρικτών Μυστηρίων; Κοινωνούν «εις κρίμα και εις κατάκριμα». Βάζουν μέσα τους φωτιά, γιά να τους κάψη. Φοβερώτατος ο λόγος του αποστόλου Παύλου: «Ο εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. Διά τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί» (Α΄Κορ. ια΄29-30). Εκείνος, ο οποίος τρώγει και πίνει αναξίως, τρώγει και πίνει καταδίκη για τον εαυτό του, επειδή δεν τιμά το σώμα του Κυρίου. Γι’ αυτό μεταξύ σας πολλοί είνε ασθενείς και άρρωστοι και αρκετοί έχουν πεθάνει. Οντως φοβερώτατος ο αποστολικός λόγος για όσους κοινωνούν αναξίως, χωρίς δηλαδή εξέτασι του εαυτού τους και χωρίς μετάνοια και κατά διαστήματα εξομολόγησι.

Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα, ακόμη και τη Μεγάλη Παρασκευή και το Μεγάλο Σάββατο, είδαμε χριστιανούς να καταλύουν κρέατα, σαν σαρκοβόρα ζώα! Ταξιδεύοντας για να πάνε να εορτάσουν το Πάσχα, κατεβαίνουν σε σταθμούς από τα λεωφορεία και αγοράζουν και καταβροχθίζουν σουβλάκια! Και διερωτάται κανείς: Ποιες μανάδες γέννησαν τέτοια γεννήματα;

Τη νύκτα της εορτής της Αναστάσεως συρρέουν στους ναούς περισσότεροι από όλες τις άλλες μεγάλες εορτές. Γεμίζουν οι ναοί ασφυκτικώς και οι εκτός των ναών χώροι. Αλλά μετά την Ακολουθία της Αναστάσεως ολίγοι μένουν στους ναούς για να απολαύσουν τον χαρμοσυνότατο Κανόνα του Πάσχα, τη Θεία Λειτουργία, το μεγαλοπρεπέστερο Ευαγγελικό ανάγνωσμα, και τον περίφημο Κατηχητικό λόγο του ιερού Χρυσοστόμου. Οι πλείστοι στρέφουν τα νώτα στο Χριστό κατά τη μεγαλύτερη ημέρα της τιμής του, και σπεύδουν στα σπίτια, για να γευθούν τη μαγειρίτσα. Εκπληρώνουν το ψαλμικό, «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού». Πόσο θλίβεται κανείς για την αήθη αυτή συμπεριφορά των πλείστων λεγομένων χριστιανών κατά τη μεγαλύτερη ημέρα της τιμής του Χριστού!

Γι’ αυτές τις μεγάλες ασέβειες, τις οποίες αναφέραμε, και για άλλες, τις οποίες δεν αναφέραμε, έχουν μεγάλη ευθύνη οι ιερείς και μεγαλύτερη οι αρχιερείς, διότι, εκτός ολίγων, οι άλλοι δεν κατηχούν το λαό, δεν κηρύττουν πάνω σ’ αυτά τα θέματα, δεν ελέγχουν, δεν συμβουλεύουν ευκαίρως ακαίρως, δεν θίγουν αυτά τα θέματα στις εξομολογήσεις, δεν επιβάλλουν σχετικά επιτίμια, δεν λαμβάνουν αυστηρά μέτρα για να βοηθήσουν τους καλοπροαιρέτους να συνετισθούν. Γνωρίζοντας π.χ. οι λειτουργοί του Υψίστου, ότι στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας προσέρχονται και άνθρωποι χωρίς συναίσθησι και προετοιμασία, έπρεπε, κάθε φορά, να απευθύνωνται στο εκκλησίασμα και να λέγουν και να τονίζουν, ότι εκείνοι, οι οποίοι κατά διαστήματα δεν εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, δεν πρέπει να κοινωνούν, διότι η Θεία Κοινωνία είνε δυνατόν να γίνη σ’ αυτούς ασθένεια, αρρώστεια και θάνατος, συμφώνως προς το λόγο του αποστόλου Παύλου. Αλλά δυστυχώς δεν λέγουν τέτοιο λόγο οι λειτουργοί του Υψίστου. Οι εξαιρέσεις, επαναλαμβάνουμε, είνε ολίγες.

Ο γράφων το παρόν άρθρο ανέφερα κάποτε κατά το κήρυγμα στο εκκλησίασμα τον φοβερώτατο λόγο του αποστόλου Παύλου. Και όταν το πληροφορήθηκε ο δεσπότης καταφέρθηκε εναντίον μου. «Τι είνε αυτό, που κηρύττει αυτός;», είπε σε χριστιανούς. Και όταν εκείνοι του είπαν, ότι αυτά λέγει ο απόστολος Παύλος, ο δεσπότης είπε: « Δεν ξέρω εγώ τι λέγει ο Παύλος. Τέτοια λόγια απαγορεύεται να λέγωνται, διότι διώχνουν τους ανθρώπους από την Εκκλησία»! Αυτή είνε η νοοτροπία πολλών αρχιερέων και ιερέων. Και γι’αυτό η Εκκλησία έγινε κοσμική. Να έρχωνται οι άνθρωποι στην Εκκλησία όπως θέλουν και να μετέχουν στα μυστήρια όπως θέλουν, αρκεί να βλέπουν οι παπάδες και οι δεσποτάδες πλήθη στους ναούς και να εισπράττουν οι ναοί αργύρια…Διερωτάται κανείς: Θα σωθή δεσπότης ή παπάς με τέτοια νοοτροπία και τακτική, που δεν μεταβάλλει τον κόσμο σε Εκκλησία, αλλά την Εκκλησία σε κόσμο; Θα σωθή δεσπότης ή παπάς, ο οποίος βλέπει απαθώς τόσο μεγάλες ασέβειες σε τόσο μεγάλες εορτές της Εκκλησίας;

Χριστέ, Κύριε και Θεέ, ο οποίος απέκτησες την Εκκλησία με το ίδιο σου το αίμα, κάνε επέμβασι και φέρε στην Εκκλησία σου το σεβασμό και την ευπρέπεια προς χαράν των εκλεκτών ανθρώπων και αγγέλων, και προς δόξαν του αγίου ονόματός σου.

Από το αχτύπητο περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Μαϊου 2011κ