Ομολογία

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΤΑΠΤΩΣΙ

η καταδίκη χωρίς δίκη

του μητροπολίτου Ράσκας

και Πριζρένης κ. Αρτεμίου

Του θεολόγου κ. Ιωάννη Ρεντζίδη

“Λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ὑμῶν ἡ δικαιοσύνη πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων͵ οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν” (Ματθ. ε’ 20).

Τον ξένο κήπο πότιζε, ν’ ανθίσει κι’ ο δικός σου!

Όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού θα καεί και το δικό σου!

Α. Τα προβλήματα της Εκκλησίας

Ο λόγος μας είναι περί Δικαίου και Ιερών Κανόνων και παραπέμπουμε στις δίκες τού Κυρίου μας.

Αυτός πέρασε από πέντε δικαστήρια, για να οδηγηθεί τελικώς στον διά Σταυρού θάνατο.

Πρώτο, το νυκτερινό δικαστήριο του Άννα με προειλημμένη καταδικαστική απόφαση.

Δεύτερο, το νυκτερινό δικαστήριο του Καϊάφα με την αυτή πρόθεση και ίδιο το αποτέλεσμα.

Τρίτον, το πρωϊνό δικαστήριο στο Συνέδριο των παρανόμων Ιουδαίων με επικύρωση των δύο προηγουμένων εγκληματικών αποφάσεων.

Τέταρτον, το δικαστήριο του Ηρώδου, το οποίο έλαβε απόφαση εξευτελισμού του Κυρίου δια της βασιλικής ερυθράς χλαμύδος.

Πέμπτον τέλος, το επικυρωτικό δικαστήριο του Πιλάτου με απόφαση εκβιασθείσα από τους ανόμους Ιουδαίους.

Κατά συνέπεια, στην Εκκλησία που είναι ο Κύριος παρατεινόμενος εις τους αιώνες, δεν επιτρέπεται να συγκροτούνται άνομα και παράνομα δικαστήρια.

Αποτελεί κατάπτωση και άρνηση του εαυτού μας η άδικος καταδίκη κληρικών χωρίς Ιεροκανονικές και νόμιμες διαδικασίες, χωρίς συγρότησι αντικειμενικών δικαστικών πλαισίων.

Τα τελευταία χρόνια ανακύπτουν “αταξίες” σε διάφορες Ορθόδοξες Εκκλησίες και δρομολογούνται διαδικασίες που αμφισβητείται εάν και κατά πόσον είναι Κανονικές.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις νομίζουμε ότι γίνεται αντιγραφή και επανάληψη αναλόγων ολισθημάτων που διέπραξε η Ελλαδική Εκκλησία.

Είναι γνωστό βέβαια ότι, ἡ Ελλαδική Ἐκκλησία είναι η πιο ελεύθερη και καλά οργανωμένη Εκκλησία, με παράδοση δύο περίπου χιλιετιών.

Οφείλει λοιπόν να αποτελεί πρότυπο συμπεριφοράς και κανονικότητος.

Δυστυχώς όμως η πνευματική ευθύνη της είναι τεραστία, αφού πριν από τριάντα επτά χρόνια εξεδίωξε δώδεκα Μητροπολίτες χωρίς δίκη και κανονική διαδικασία.

Και έκτοτε συνεχίζει την αντικανονική πρακτική χωρίς ίχνος μετανοίας και αυτοελέγχου.

Μάλιστα, πριν από λίγους μήνες κατακερματίσθηκε έτι περαιτέρω η Ιερά Μητρόπολις Αττικής και Μεγαρίδος.

Έτσι από δύο οι μοιχεπιβάτες αυξήθηκαν και έγιναν τέσσερις στη θέση του Κανονικού Μητροπολίτου κ. Νικοδήμου (δηλ. παλαιοί μεν, ο Μητροπολίτης Βαρθολομαίος στη Σαλαμίνα και ο Μητροπολίτης Νικόλαος στα Μεσόγαια, νέοι δε, ο Μητροπολίτης Κύριλλος στην Κηφισιά και ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας στο Ίλιο).

Δυστυχώς οι διοικήσεις Ομοδόξων Εκκλησιών, που είναι νεώτερες σχετικώς Εκκλησίες, αντιγράφουν μερικά στραβά της Ελλαδικής Ἐκκλησίας.

Προφανώς, σ’ αυτές τις περιπτώσεις συντελείται όχι όσμωση πνευματικότητος, αλλά αντιγραφή παρανομίας.

Β. Ανοικτή η καταδίκη των αντικανονικοτήτων

Στον κόσμο λειτουργεί ο πνευματικός νόμος που πρέπει να εξικνείται και μέχρι τα διοικητικά όργανα της Εκκλησίας.

Η άδικος εκδίωξη του Ιερού Χρυσοστόμου έλαβε κάποτε τέλος και ο Ιερός Χρυσόρειθρος ποταμός τής σοφίας εδικαιώθη.

Η άδικος καταδίωξη του Αγίου Νεκταρίου έλαβε την απάντηση με την διά θαυμάτων εκ τού Θεού αγιοποίησή του.

Ως αίτημα δικαίου προβάλλει η ανάγκη όπως οι διώκτες των αθώων, ανακληθούν στην Ιεροκανονική τάξη εάν δεν μετανοήσουν.

Όσον αφορά δε εις τους αδικηθέντας, είτε δικαιωθούν είτε όχι, οπωσδήποτε θα στεφανωθούν από τον Δικαιοκρίτη Κύριο.

Επί του παρόντος, “ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι͵ καὶ ὁ ῥυπαρὸς ῥυπαρευθήτω ἔτι͵ καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι͵ καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι” (Αποκ. κβ’ 11).

Ἀθῆναι 1-12-2010