Ομολογία

Τριαδικός Θεός

και σωτηρία

δια του Θεανθρώπου

Του κ. Παναγιώτου Τελεβάντου

Το κείμενο της Ομολογίας για τον Οικουμενισμό λέγει ότι ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Tριαδικός Θεός και η μόνη ασφαλής οδός της σωτηρίας είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
Η σωτηρία επιτυγχάνεται ΜΟΝΟΝ στο Σώμα του Χριστού την Εκκλησία στην οποία εγκεντρίζεται ο πιστός με το βάπτισμα.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι προκαταλαμβάνουμε την κρίση του Θεού στη Β΄ Παρουσία.

ΠΕΡΙ “ΙΟΥΔΑΙΖΟΥΣΩΝ” ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

________________

Οσοι υπογράφουν την Ομολογία πίστεως για τον Οικουμενισμό, εκφράζουν τη διαφωνία τους με όσους επιδίδονται σε διαλόγους με άλλες θρησκείες με βάση την πλάνη ότι ο Χριστιανισμός είναι δήθεν Ιουδαίζουσα (Αβρααμιτική) θρησκεία διότι δήθεν οι Ιουδαίοι, οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν στον ίδιο Θεό, το Θεό της Παλαιάς Διαθήκης. Σύμφωνα με αυτή την πλανεμένη δοξασία οι τρεις αυτές θρησκείες έχουν κοινό έδαφος για διάλογο επί ίσοις όροις ως μέλη της ίδιας θρησκευτικής ρίζας.
Αυτή η θεωρία είναι πλάνη επειδή οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι δεν δέχονται τη θεότητα του Χριστού.
Οι μεν Μουσουλμάνοι, τον θεωρούν ως προφήτη (αλλά σε κάθε περίπτωση ΟΧΙ Θεό).
Ακόμη χειρότερα!
Οι Εβραίοι τον θεωρούν τσαρλατάνο και ψευδοπροφήτη και ασφαλέστατα ΟΧΙ Θεό.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

________________

Τι πιστεύουν οι χριστιανοί;
Οτι ο Θεός Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο Χριστός.
Οπως μας διδάσκει η ορθόδοξη εικονογραφία ο Χριστός στο φωτοστέφανο που περιβάλλει το πανάγιό Του Πρόσωπο φέρει ΠΑΝΤΟΤΕ ενχαραγμένος σταυρός που δείχνει την ανθρώπινη φύση και τη σταύρωσή Του.
Υπάρχει, όμως, επίσης εγχαραγμένο το μονόγραμμα “Ο ΩΝ” (δηλαδή αυτός που υπάρχει) που είναι ακριβώς η απάντηση που ο “Γιαχβέ” (“ο ων”) έδωσε στο Μωυσή όταν τον ρώτησε ποιος είναι.
Επομένως οι Χριστιανοί ΔΕΝ πιστεύουν στον ίδιο Θεό με τους Εβραίους και τους Μουσουλμάνους επειδή ο Θεός των χριστιανών είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός.
Αρα οι διάλογοι μεταξύ Ορθόδοξων και αλλόθρησκων Αβραμιαίας ή μη ρίζας έχουν νόημα ΜΟΝΟ αν όσοι εκπροσωπούν την Ορθοδοξία στους διαλόγους προσέρχονται για να “καταγγείλουν” Χριστό (και επομένως και την Αγία Τριάδα) ως τον μόνον αληθινό Θεό και σωτήρα τους.

ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙΣ
ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙΝ
ΕΠΟΜΕΝΟΙ

__________________________

Μεγάλοι Αγιοι της Εκκλησίας όπως ο Ιερός Χρυσόστομος με τους Εβραίους και ο Αγιος Δαμασκηνός, Γρηγόριος Παλαμάς, κτλ. με τους Μουσουλμάνους επιχείρησαν διάλογο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο Απόστολος Παύλος έκανε διάλογο με τους ειδωλολάτρες Αθηναίους στην Πνύκα:
“Ον ουν αγνοούντες ευσεβείτε τούτον εγώ καταγγέλω υμίν”.
Επομένως πρέπει να ακολουθήσουμε τον Απόστολο Παύλο, τον Αγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, τον Αγιο Δαμασκηνό, τον Αγιο Γρηγόριο Παλαμά και τους άλλους Αγίους Πατέρες, όταν διαλεγόμεθα με τους αλλόθρησκους.
Πρέπει να λέμε, όπως ακριβώς κάνει το κείμενο της Ομολογίας πίστεως για τον Οικουμενισμό στους αλλόθρησκους ότι ο Θεός που πιστεύουν είναι πλάσμα της φαντασίας τους και καρπός του πονηρού.
Ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Τριαδικός Θεός.
Αν θέλουν να ανοίξουν τα μάτια τους για να δουν τον αληθινό Θεό “τω Θεώ η δόξα” αλλιώς οι διάλογοι μαζί τους “αέραν δέρουσιν”.

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ

________________________

Οι συζητήσεις, οι συναντήσεις, τα συνέδρια και ακόμη χειρότερα οι συμπροσευχές με τους αλλόθρησκους είναι με τον επιεικέστερο δυνατό χαρακτηρισμό άσκοπες αν αποτυγχάνουν οι ορθόδοξοι αντιπρόσωποι να μιλήσουν με τους αλλόθρησκους τη γλώσσα της αλήθειας. Χάσιμο χρόνου.
Στην πραγματικότητα, όμως, με τις συναντήσεις αυτές και τους διαλόγους γίνεται κάτι πολύ χειρότερο από χάσιμο χρόνου.
Βλαστημείται το πρόσωπο του Χριστού αφού διαμφισβητείται η θεότητά Του με την πλάνη ότι δήθεν οι “Αβρααμιτικές” θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο Θεό.
Η πίστη στην Αγία Τριάδα και η πίστη στο Χριστό ως το Σωτήρα του κόσμου είναι οι sine qua non όροι για να διεξαχθεί θεολογικός διάλογος με αλλόθρησκους.
Οποιοι διάλογοι και συναντήσεις στοχεύουν σε κάτι διαφορετικό συνιστούν απροκάλυπτη βλασφημία έναντι του προσώπου του Κυρίου.
Εξ ου και η τεράστια ευθύνη όσων διεξάγουν με τους αλλόθρησκους αυτής της μορφής διαλόγους ή ακόμη χειρότερα όποιοι συμπροσεύχονται μαζί τους σε “Διαθρησκειακές συναντήσεις” (Ασσίζης, Καμπέρρας, Νεάπολης, Λευκωσίας, κτλ.).
Αυτές οι αχαρακτήριστες ενέργειες συντελούν, με τον πιο αρνητικό τρόπο, στην εμπέδωση της πεποίθησης ότι οι οπαδοί των λεγομένων “Ιουδαιζουσών” θρησκειών πιστεύουν στον ίδιο Θεό. Οσοι διοργανώνουν, εγκρίνουν, ή ανέχονται με την ένοχη σιωπή τους ή συμμετέχουν σε αυτές τις ασχημίες ας συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους έναντι του Θεού.