TA XΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΚΑΙ Ο
ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΟΣ
ΑΘΛΟΣ
του ιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Γράφει ο "πατριάρχης" της νεοορθοδοξίας (*):
"Και «αθανασία» δεν σήμαινε απεριόριστη παράταση του βίου ή κάποιαν άσαρκη συνέχιση της ύπαρξης στον εφιάλτη ενός γραμμικά ατέλειωτου χρόνου.
Αθανασία σήμαινε ελευθερία της ύπαρξης από τις αναγκαιότητες που επιβάλλει η προκαθορισμένη «φύση» ή «ουσία» του κάθε υπαρκτού, ελευθερία από τον χρόνο, τον χώρο, τη φθορά, τον θάνατο".
Ο αναγνώστης θα έμεινε προφανώς έκθαμβος.
Άφθαστον κάλλος λογοτεχνικό και άμετρο βάθος φιλοσοφικό.
Ενδεχομένως και θεολογικό.
Συνέχιζε δε μετά :
"Είναι Θεός επειδή είναι αγάπη, κορύφωμα ελευθερίας – η αγάπη - ελευθερία καθορίζει αυτό που είναι ο Θεός, όχι η θεότητά του".
Ο αναγνώστης θα εξακολουθούσε να μένει ακόμη περισσότερο έκπληκτος, επειδή ασφαλώς τα θρησκευτικά γράμματα που έμαθε είναι λειψά.
Τέλος, έδινε και τη διέξοδο, στο αδιέξοδο που έστησε στον αναγνώστη, με αυτά:
"Η Γέννηση του Χριστού, ενανθρώπιση του απροσπέλαστου Θεού, γίνεται για τον Έλληνα, επί αιώνες, γιορτινή έκρηξη χαράς, επειδή η πιστοποίηση του γεγονότος είναι ανοιχτή, προσφέρεται μέσα από το άθλημα της σχέσης".
Και η αρχική έκπληξη του αναγνώστη θα ήταν αδύνατο να μεταστραφεί σε κατάπληξη.
Επειδή, είπαμε, τα θρησκευτικά που έμαθε ήταν λιγοστά, παράλογα και εντελώς κακόδοξα.
Διότι η "πατριαρχεία" της νεοορθόδοξης σχολής κάνει "το κουμάντο" εδώ και χρόνια.
Ποια είναι τα παράλογα και εντελώς κακόδοξα;
Είναι αυτά τα περί "ελευθερίας της ύπαρξης από αναγκαιότητες" και της "αγάπης - κορύφωμα ελευθερίας", που μας οδηγούν στην "ανοιχτή πιστοποίηση του γεγονότος μέσα από το άθλημα της σχέσης".
Τούτο το άθλιο άθλημα σχέσης το γνωρίζει ο σημερινός νεοέλληνας.
Το ξέρει και το ψηλαφεί μέσα από πληροφορίες - ιδεολογήματα «κατά μετοχήν», στην ελευθερία, Όχι στην αλήθεια.
Μετέχει στον τρόπο της εν ελευθερία σχέσης για την πραγματοποίηση του αληθεύειν από τις αναγκαιότητες, που του επιβάλλει η προκαθορισμένη φύση του κάθε υπαρκτού.
Δυστυχώς όμως αυτό το "αληθεύειν από τις αναγκαιότητες" αποτυγχάνει - πως να το κάνουμε, άνθρωποι είμαστε - και αυτό που μένει, είναι ο τρόπος:
Η πολλαπλότητα και η επαναληπτικότητα, της εμπειρίας των εν ελευθερία σχέσεων.
Δηλαδή ερωτικών μίξεων διότι μόνο τότε αίρονται οι αναγκαιότητες (σημ. δεν αίρονται βέβαια) και ο άνθρωπος μετέχει στην ελευθερία της ύπαρξης.
Ως προς την αλήθεια, αυτό είναι άλλο θέμα.
Η αγάπη πάντως υπερπλεονάζει.
Λεσβίες επισκοπίνες και άλλα πολλά.
(*) Χρ. Γιανναρά: "Το ξεχασμένο άθλημα αληθείας", ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 25/12/2009
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Ολα τα κείμενα του κ. Γιανναρά κινούνται στο ίδιο μοτίβο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μέγα λογικό άλμα το να θεωρηθεί το συγκεκριμένο κείμενο Γιανναρά ως επιδοκιμασία των πολλαπλών ερωτικών σχέσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού προκύπτει από το κείμενο ότι οι αναγκαότητες αίρονται δια των σαρκικών μίξεων;
Προς τον Misha:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εγώ είμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή" και αλλού: "(και) γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς".
Ο Χριστός αυτοπροσδιορίζεται ως "η οδός και η αλήθεια και η ζωή". Δεν αυτοπροσδιορίζεται πουθενά ως σχέση, μας ζητά δε να μείνουμε "εν τω λόγω τω εμώ", και όχι να συνάψουμε σχέση, αν θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια. Άλλο η εμμονή και έτερον η σχέση "εν τω λόγω τω εμώ". Άλλο η εμπειρία της εμμονής και διαφορετκή η εμπειρία της σχέσης. Η εμμονή αυτοπροσδιορίζεται ως εμμονή ενώ η σχέση ετεροπροσδιορίζεται, αν βάλουμε και την εμμονή μέσα, ως εμμονή-σε-σχέση. Επομένως, άλλο να αυτοπροσδιορίζεσαι και άλλο να ετεροπροσδιορίζεσαι.
Ο Γιανναράς και η περί αυτόν αιρετική ομήγυρη δεν έχουν νουν να καταλάβουν. Αναγορεύουν τη σχέση ως οδο, αλήθεια και ζωή. Θέλουν τη σχέση, όχι όμως προς το αληθεύειν. Τη θέλουν προς το ελευθερούσθαι. Πλανεμένοι καθώς είναι, νομίζουν ότι μπορούν αυτοί να γίνουν "η οδός και η αλήθεια και η ζωή". Αλλά φέρνουν και σπέρνουν καταστροφή. Τη διαστροφή της Ορθοδοξίας, το ανελέητο γκρέμισμα της Εκκλησίας.
Όποιος εμμένει "εν τω λόγω τω εμώ", γίνεται κι αυτός κατά χάριν οδός, αλήθεια και ζωή. Η κατά χάριν θέωση του ανθρώπου δεν απορρέει από σχέση. Έπεται της εμμονής στα ορθά Δόγματα, και ο χαριτωμένος άνθρωπος δεν μιλεί για σχέση. Ούτε ποιεί σχέση αγάπης, χάριν της ελευθερίας.
Αλλά για ποιά ελευθερία κόπτεται η παρασυναγωγή Γιανναρά; Ο στίχος Ιω. η΄ 32 (: και γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς) παραπέμπει στο στίχο η΄ 34: "πώς συ λέγεις ότι ελεύθεροι γενήσεσθε; απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς, αμήν αμήν λέγω υμίν ότι πάς ο ποιών την αμαρτίαν δούλός εστι της αμαρτίας".
Παραλείπω τις άλλες παραπομπές του στίχου Ιω. η΄ 32, όπου διερμηνεύονται το "γνώσεσθε" (σημ. ο δεστραμμένος νους των νεοορθοδόξων ταυτίζει τη γνώση με την ερωτική μίξη), η "αλήθεια" και το "υμάς", για να πώ ότι: Η αλήθεια που ελευθερώνει, είναι εκείνη που δεν ποιεί την αμαρτία, δηλαδή τη σχέση, άρα το προπατορικό αμάρτημα. Η σχολή Γιανναρά το εξαγιάζει. Εδώ όμως όχι απερίφραστα, όπως αλλού. Προτιμά να αναφερθεί σε "σχέση" αφήνοντας αιωρούμενο, αν το κορύφωμα ελευθερίας (αγάπη-ελευθερία) που καθορίζει αυτό που είναι Θεός (σημ. Μπράβο του!) σημαίνει και εμπειρική "αγαπητική"(sic) μίξη. Αυτό πρακτικά λέγεται ερωτική μίξη ή μήπως κάνω λάθος αγαπητέ Misha;
Πολύ καλά τα γράφεις κ.Χριστοδουλίδη αλλά βλέπεις κάποιοι Οδυσσέοι υπερπροστατεύουν τον Misha και δεν δημοσιεύουν κριτικές μας εναντίον του.
ΑπάντησηΔιαγραφήκ.Χριστουδουλίδη, ο Χριστός λέγει "Δεύτε προς με ...καγώ αναπάυσω υμάς".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σχέση με τον Χριστό είναι όντως σχέση, όχι απλή τήρηση κανόνων.
Σχέση όπως αυτή που είχαν οι απόστολοι μαζί Του.
Κάθε σχέση μπορεί να θεωρηθεί ως άθλημα γιατί όλες οι σχέσεις απαιτούν υπευθυνότητα και κόπο για να διατηρηθούν ζωντανές.
Το ίδιο και η σχέση με τον Χριστό, την οποία υπερβαλλόντως οι πατέρες περιγράφουν ως σχέση Εραστού -ερωμένης.
Γράφει ο αγ.Μακάριος "Κοινωνησάτω η ψυχή σου ως κοινωνεί νύμφη νυμφίω.Τούτο το μυστήροιο μέγα εστί, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις άμωμον ψυχήν."
Ο Γιανναράς έχει πει και γράψει αρκετά άτοπα στο παρελθόν, τα οποία δικαιολογούν μια επιφυλακτικότητα, αλλά το να πούμε πως όπου αναφέρει τη λέξη "σχέση" εννοεί το σεξ αποτελεί λογικό άλμα κατά την ταπεινή μου άποψη.
Χριστός ετέχθη! Χρόνια πολλά σε όλους!
Ο τέλειος έρωτας προς τον Θεό θεωρείται από τον άγιο Μάξιμο η κορυφή της α-παθείας (Κεφάλαια περί αγάπης ΙΙ, 30). Ο έρωτας αυτός γεννιέται από την απάθεια, την ελευθερία από τα πάθη (Ι, 2). Πως συνδέονται η θεώρηση του έρωτα προς το Θεό σαν πάθους και σαν ελευθερία από τα πάθη; Είναι πάθη που ο Θεός μας συναρπάζει με την καλωσύνη του και την ομορφιά του και με την τάση την έμφυτη μέσα στη φύση μας για την κατάκτηση της καλωσύνης και της ομορφιάς. Μας αποσπά από τον ίδιο τον εαυτό μας, από όλα τα πράγματα του κόσμου, πράγμα που δεν κάνουν τα’ άλλα πάθη, γνήσιες και σφοδρές μορφές του εγωισμού. Γι’ αυτό ο άγιος Μάξιμος τον αποκαλεί έκσταση: «Όταν τω έρωτι της αγάπης προς τον Θεόν ο νους εκδημή, τότε ούτε εαυτού ούτε ούτε τινος των όντων παντάπασι επαισθάνεται. Υπό γαρ του θείου και απείρου φωτός καταλαμπόμενος αναισθητεί προς πάντα τα υπ’ αυτού γεγονότα, καθάπερ και ο αισθητός οφθαλμός προς τους αστέρας, του ηλίου ανατέλλοντος>> (PG 90, 964Λ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά γι’ αυτό ακριβώς, ο έρωτας προς το Θεό είναι ταυτόχρονα και ελευθερία από τα πάθη, στο βαθμό που μας ελευθερώνει από την προσκόλληση σε πράγματα κατώτερα, σε πράγματα γήινα και σωματικά και μας δίνει ένα αίσθημα ανύψωσης, μια αύξηση της δύναμης για ζωή και χαρά. Ενώ κάθε προσήλωση σε κάτι γήινο και κατώτερο δημιουργεί σαν επακόλουθο μέσα μας ένα αίσθημα αδυναμίας και πόνου και μας στερεί την ελευθερία. Ο έρωτας του Θεού είναι «πάθος» στο μέτρο που δεν είμαστε εμείς που το δημιουργούμε αλλά η έκλαμψη μέσα μας του υπερτάτου Αγαθού. Είναι όμως και «όχι πάθος», στο μέτρο, που υψώνει τον άνθρωπο σε μια κατάσταση αγαθότητας, γενναιοδωρίας, εσωτερικής ελευθερίας, ανοίγματος στην άπειρη αγαθότητα και την ομορφιά που ζει ο Θεός περ’ από τις φθαρτές και πεπερασμένες μορφές των γήινων αγαθών. Ο άγιος Μάξιμος ενώνοντας τις δυο αυτές φύσεις του έρωτα τον καλεί «μακάριον πάθος της αγίας αγάπης» (PG 90, 1037A).
Τελικά, μήπως ο Γιανναράς χρησιμοποιεί τον άγιο Μάξιμο, για να καθορίσει τη σχέση με το Θεό, που είναι έρωτας, κατά τους Πατέρες;
Αι
Aγαπητε φιλε ανωνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήτα σχολια μπαινουν σχεδον ολα αν δεν ειναι υβριστικα.
Καποιοι συνεχιζουν να εχουν παθος εναντιον του Μισα.
Φιλε μου αν εισαι εσυ ενας απο αυτους, χρειαζεται να πας να εξομοληγηθης το αμαρτημα σου αυτο, γιατι εχεις μισος εναντιον του αδελφου σου.
Ενταξει;
Δεν σου φταιει ο Μισα σε τιποτα.
Πρός τον Misha και Αι:
ΑπάντησηΔιαγραφή"ουχ υμείς με εξελέξασθε, αλλ΄ εγώ εξελεξάμην υμάς", λέγει ο Χριστός στους μαθητές Του. Δεν διάλεξαν και δεν επεθύμησαν να συνάψουν σχέση οι μαθητές με τον Χριστό. Εκείνος "εξελέξατο" αυτούς, Εκείνος "συνήψε σχέση", αν μπορούμε αυτό να το πούμε (και δεν το λέμε).
Οι άγιοι Πατέρες μπορούν να μιλούν για θείο έρωτα. Είχαν την εμπειρία αυτή, που εμείς δεν έχουμε. Ίδιον θέλημα δεν είχαν, όπως όλοι όσοι γράφουν αυτά τα ανόητα περί σχέσης. Στο θέλημα του αγίου Θεού υπετάγησαν και εκοινώνησαν κατά χάριν, με τον τριαδικό Θεό.
Άλλος είναι ο του Θεού έρωτας και άλλος ο του ανθρώπου. Ο Θεός μπορει να "επιθυμεί πόρνης" αλλά ο άνθρωπος όχι. Νύμφη Χριστού είναι η Εκκλησία, αλλά εμείς κατ΄όνομα λεγόμαστε Εμμανούλ και οι νύμφες κατάντησαν "ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες". Σε κοινωνία γάμου μας καλεί ο Θεός και όχι σε σχέση γαμική.
Αν η σχολή Νεοορθοδόξων θέλει να τα ανάγει όλα στη σχέση κανείς δεν της το απαγορεύει. Όχι όμως να νομίζει ότι θα μας κάνει να πιστέψουμε στις αερολογίες της. Το Ορθόδοξο φρόνημα δεν μπορεί να μας το αλλάξει. Σχέση σημαίνει, όπως έγραψα, ετεροπροσδιορισμός, κοινωνία είναι αυτοπροσδιορισμός: "ίνα ώσιν έν καθώς ημείς". Τότε, ενωμένος με τον Θεό, φθέγγεται ο άνθρωπος εν Πνεύματι Αγίω και ομολογεί: "Έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν".
Περισσότερα δεν μπορώ να γράψω. Αν κάνω λάθος, πολύ θα παρακαλούσα οι έμπειροι στα, της Θεολογίας, λόγια να με διορθώσουν.
Απάντηση στο τελευταίο σχόλιο του κ. "Χριστοδουλίδη": Αμα θέλεις εσύ και γνώσεις έχεις και πένα έχεις. Αλλά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί έχεις σε εισαγωγικά το επίθετο "Χριστοδουλίδης";
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ! Ούτε που το πρόσεξα! Είδες καμιά φορά λάθη που γίνονται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι πιο προσεκτικός και σοβαρός άλλη φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Θανάση για τη συμβουλή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή