Ομολογία

ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Ήρθε από τη μέση του Αβραάμ
για να σηκώσει εμάς τους ανθρώπους
που πέσαμε δεινώς στο σκότος των παραπτωμάτων,
παραπτωμάτων που μας σπρώχνουν κάτω στα γήινα.
Ήρθε αυτός που κατοικεί στο φως
και τώρα στη φάτνη παρά την αξία του.
Ήρθε, διότι τώρα θέλησε να σώσει τους ανθρώπους.

(ἕκτη ὠδὴ ἰαμβικοῦ κανόνος Χριστουγέννων)


Γιατί ήρθε ο Υιός και Λόγος του Θεού στον κόσμο;
Πως ήρθε;
Για ποιους ήρθε;
Από πού ήρθε;
Πως τον δέχτηκε η ανθρωπότητα;
Τα ερωτήματα κάνουν τον ανθρώπινο νου να ιλιγγιά καθώς αδυνατεί να εξηγήσει το γεγονός της θείας ενανθρωπήσεως, που, παρά την προϊούσα άρνηση, είναι γεγονός αναντίρρητο.

Πρώτη και αμάχητη μαρτυρία της ελεύσεως του θείου Λόγου στον κόσμο ως τελείου ανθρώπου στέκεται η διηρημένη ιστορία της ανθρωπότητος στην προ και μετά Χριστόν εποχή.
Στην υποβοήθηση του ατίθασου και νοησιαρχικού ανθρώπου που δυστροπεί και εναντιώνεται στο να δεχθεί την ενανθρώπηση του Λόγου, σπεύδει και ο υμνωδός του ιαμβικού κανόνος των Χριστουγέννων με όλους βέβαια τους ύμνους του κανόνος αλλά και με τον προτεθέντα.
Είναι ιαμβικός, δηλαδή μοιάζει μόνο ως προς το σχήμα με τους αρχαίους ελληνικούς ιάμβους, αφού ως προς το περιεχόμενο οι ίαμβοι της γεννήσεως του Χριστού υπερέχουν από τους ιάμβους εκείνους όσο το φως από το σκοτάδι.
Τι λέει ο ύμνος;
Ήρθε (ίκται από το ικνούμαι= έρχομαι, φθάνω), λέει ο ποιητής Κοσμάς ο μελωδός, ο Γιος του Θεού. Ποιος είναι αυτός;
Είναι «ο ων και ο ήν και ο ερχόμενος», είναι ο Λόγος που «ην εν αρχη» «και ην προς τον Θεόν» «και ην Θεός».
Είναι ο Λόγος δια του οποίου «εγένετο πάντα και χωρίς αυτού εγένετο ουδέν ο γέγονεν».
Είναι ο Λόγος που «εν αυτώ ην η ζωή και η ζωή ην το φως των ανθρώπων».
Ὁ Λόγος που έγινε άνθρωπος και «εσκήνωσεν εν ημίν».

Πώς ήρθε;
Σαν απλός άνθρωπος eξ οσφύος Αβραάμ.
Η παύλειας προελεύσεως φράσι (Εβ 7,10), που ως μέση (οσφύν), γύρω από την οποία δένεται η ζώνη, εννοεί το κέντρο της γενετήσιας λειτουργίας του γενάρχου του ιουδαϊκού έθνους Αβραάμ, παρουσιάζει τον ερχόμενο λυτρωτή να προέρχεται κατ’ άνθρωπον και αυτός από αυτόν ως καθαρόαιμος Ιουδαίος, υιός Αβραάμ γενόμενος.
Θεός και άνθρωπος πλέον, φέρει δύο τέλειες φύσεις σε πλήρη αρμονία μεταξύ τους.
Ὁ Γιος τοῦ Θεοῦ, εξηγεί ο Ιωάννης Xρυσόστομος, έχοντας τη θεία φύσι όχι αρπαγμένη αλλά φυσική μόνιμη και ασφαλή, δεν φοβήθηκε να κατεβή από το θείο και υψηλό αξίωμα, αλλ’ εκένωσε τον εαυτό του, παίρνοντας αυτό που δεν ήταν, την ανθρώπινη φύσι.

Και ενώ έγινε άνθρωπος, παρέμενε Θεός, διότι ήταν ο Λόγος (Εις Ιω 1,14).
Ο δὲ Ἀθανάσιος Αλεξανδρείας τονίζει:
Δύο μορφές έχει.
Ούτε ἐπειδή ήταν άνθρωπος εξαφάνισε την θεϊκή μορφή ο Υιός του Θεού και Θεός, ούτε επειδή ήταν Θεός παραιτήθηκε από την ανθρώπινη μορφή (Προς Σεραπ, 2,7).

Πού ήρθε;
Στον κόσμο.
Στην αφηνιασμένη ανθρωπότητα, που παραδόθηκε οικειοθελώς στο κακό, που έφυγε από τον προορισμό της.

Γιατί ήρθε;
΄Ηρθε εγείραι.
Αντικείμενο στο κινήσεως σημαντικό ίκται.
΄Ηρθε ως μακρινός απόγονος του Αβραάμ με σκοπό να σηκώσει.

Ποιούς;
Τους λυγρώς πεσόντας υιούς εν σκότει των πταισμάτων.
Τα παιδιά του Αβραάμ που έπεσαν δεινώς μέσα στο σκοτάδι των αμαρτημάτων τους.

Σε τι λογής αμαρτήματα έπεσαν;
Σε είδος αμαρτημάτων κάτω νενευκότων.
Σε αμαρτήματα που νεύουν προς τα κάτω, προς την ύλη, προς τις άνομες ηδονές, προς την ακολασία.
Αμαρτήματα, που τον άνω θρώσκοντα άνθρωπο, τον λαβόντα την άνω κλήση, τον προοριζόμενο για την άνω Ιερουσαλήμ, τον διέστρεψαν και τον έκαναν να βλέπει προς τα κάτω, να κατηφορίζει να ολισθαίνει να βυθίζεται στον κόσμο του σκότους, στο βασίλειο του άρχοντος του αιώνος τούτου.

Που κατοικεί αυτός που ήρθε;
Κατοικεί μέσα στο φως και ως άνθρωπος γεννιέται μέσα στη φάτνη των ζώων, παρά την αξία του.
Ως ενυπόστατος Λόγος του Θεού Πατρός «ο μόνος έχων αθανασίαν, ο φως οικών απρόσιτον» Ιησούς Χριστός εμφανίζεται να κατοικεί στο φως.
Κατά τον ευαγγελιστή Ιωάννη φως και πηγή φωτός είναι ο ίδιος, κατά δε τον προφητάνακτα Δαυῒδ έχει ριγμένο το φως πάνω του σαν πανωφόρι.
Ο Κύριος εκπέμπει φως άκτιστο και άυλο και αιώνιο και ζει μέσα στο φως της απόλυτης αγιότητος.
Θέλει δε και οι ἀνθρωποι που τον ακολουθούν να ευφραίνονται και αυτοί μέσα στην έκπαγλη θεία φωτοχυσία.
Γι’ αυτό ήρθε στον κόσμο ως άνθρωπος.
Γι’ αυτό γεννήθηκε στη φάτνη των αλόγων.
Γι’ αυτό ταπεινώθηκε.
«Εις βροτών σωτηρίαν».

Η ενανθρώπησή του που «ανέτειλε τω κόσμω» και καλεί στο φως το της γνώσεως τους ανθρώπους, δεν τους αναγκάζει.
Η πρόσκληση είναι γενική.
Η απόφαση της επιλογής είναι προσωπική υπόθεση του καθενός.
Δίνω σε απλή γλώσσα όλο τον ύμνο.
Ήρθε από τη μέση του Αβραάμ για να σηκώσει εμάς τους ανθρώπους που πέσαμε δεινώς στο σκότος των παραπτωμάτων, παραπτωμάτων που μας σπρώχνουν κάτω στα γήινα.
Ήρθε αυτός που κατοικεί στο φως και τώρα στη φάτνη παρά την αξία του.
Ήρθε, διότι τώρα θέλησε να σώσει τους ανθρώπους.

ιεροκήρυξ