Ομολογία

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Ο όρος Ορθοδοξία σημαίνει την ορθή δόξα, την ορθή δοξασία, την ορθή πίστη, της οποίας φύλακας θεωρείται η Εκκλησία.

Την Ορθοδοξία, δηλ. την ορθή πίστη, διατυπώνει η Εκκλησία στις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους, καθώς και στα συγγράμματα των Πατέρων, τα οποία επικυρώνουν οι Οικουμενικές Σύνοδοι και η συνείδηση των πιστών της Εκκλησίας.

Ο όρος Ορθοδοξία ενυπάρχει σαφώς στην Τοπική Σύνοδο της Καρθαγένης (419), όπου στον κανόνα μγ΄ αναφέρεται για πρώτη φορά ο όρος: «Ορθόδοξοι Χριστιανοί».

Η Ορθοδοξία, όπως καθορίσθηκε παραπάνω, αφορά τη Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, όπως αναφέρεται στο Σύμβολο της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου (381), στην οποίαν ενυπάρχει η Πενταρχία των Πατριαρχείων: Ρώμης, Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, κατά δε την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο (431) εμφανίζεται και η Εκκλησία της Κύπρου. Αυτή η διάταξη αφορά την καθόλου Εκκλησία, την Οικουμενική Εκκλησία.

Από την Οικουμενική αυτή Εκκλησία, από το 431, αρχίζουν οι αποσχίσεις και σχηματίζονται οι πρώτες αιρετικές «εκκλησίες».

Το 431, αποκόπτεται από την Οικουμενική Εκκλησία η νεστοριανική Συριακή «εκκλησία», η οποία δεν συμφωνεί με τον Όρο της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου και έτσι καθίσταται αιρετική.

Το 451, αποκόπτονται από την Οικουμενική Εκκλησία, οι «εκκλησίες»: Κοπτική, Ιακωβιτική και Αρμενική, οι οποίες δεν συμφωνούν με τον Όρο της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου και έτσι καθίστανται αιρετικές.

Το 1054 αποκόπτεται από την Οικουμενική Εκκλησία, η εκκλησία της Ρώμης, η οποία δεν συμφωνεί με τον Όρο της Η΄ Οικουμενικής Συνόδου (879), τον οποίον όμως είχε και η ίδια υπογράψει (!), αλλά και των προ αυτής επτά Οικουμενικών Συνόδων και έτσι καθίσταται και αυτή αιρετική.

ΠΑΠΙΣΜΟΣ

Καταδίκη των οποιονδήποτε μεταβολών, από την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση, όπως περιγράφονται τόσο σε αγιογραφικά κείμενα, όσο και σε Όρους Συνόδων έχομε στα κατωτέρω χωρία και Όρους. Έτσι:

Ιησούς Χριστός: Ματθαίος 12. 32: «και ος αν είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ. ος δ’ αν είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι». Αυτό βέβαια ισχύει για εκείνον, που ενώ ο ίδιος ο Κύριος λέει: «….. το Πνεύμα της αληθείας ο παρά του πατρός εκπορεύεται…..» (Ιω. 15. 26), τούτο δε ο Παπισμός το διαστρέφει και λέει: «το Πνεύμα της αληθείας ο παρά του πατρός και του υιού εκπορεύεται».

Απόστολος Παύλος: Γαλάτας 1. 8: «αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ο ευαγγελισόμεθα υμίν, ανάθεμα έστω». Αυτό συμφωνεί απόλυτα με το ρηθέν υπό του Κυρίου, ως ανωτέρω.

ΣΥΝΟΔΟΙ (πριν το Σχίσμα):

Β΄ Οικουμενική 381
Κανών Α΄: «Ώρισαν οι εν Κωνσταντινουπόλει συνελθόντες άγιοι Πατέρες μη αθετείσθαι την πίστιν των Πατέρων των Τριακοσίων δεκαοκτώ, των εν Νικαία της Βιθυνίας συνελθόντων, αλλά μένειν εκείνην κυρίαν και αναθεματισθήναι πάσαν αίρεσιν, και ιδιαιτέρως…..», δηλ. το Σύμβολο της Πίστης, που διατυπώνει ακριβώς την πίστη των Πατέρων, την πίστη της Εκκλησίας να μείνει απαρασάλευτον, κάθε δε απόκλιση, δηλ. κάθε αίρεση, από την ορθή Πίστη να αναθεματίζεται. Αυτό βέβαια δηλώνει, ότι η προσθήκη των Λατίνων στο Σύμβολο, για την εκπόρευση του αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού θα πρέπει να αναθεματίζεται.

Γ΄ Οικουμενική 431
Κανών Ζ΄: «….. ώρισεν η αγία Σύνοδος, ετέραν πίστιν μηδενί εξείναι προφέρειν, ή γουν συγγράφειν, ή συντιθέναι, παρά την ορισθείσαν παρά των αγίων Πατέρων των εν τη Νικαέων πόλει, συν αγίω Πνεύματι…..», όπου και εδώ διατρανώνεται η μη αλλοίωση της Πίστης με προσθήκη ή αφαίρεση από το Σύμβολο.

Δ΄ Οικουμενική 451
Όρος Πίστης: «….. ώρισεν η αγία και οικουμενική Σύνοδος ετέραν πίστην μηδενί εξείναι προφέρειν ή γουν συγγράφειν ή συντιθέναι ή φρονείν ή διδάσκειν ετέρω. Τους δε τολμώντας….. παραδιδόναι έτερον Σύμβολον….. αλλοτρίους είναι τους επισκόπους της επισκοπής….. ή λαϊκοί είεν, αναθεματίζεσθαι αυτούς».

Σύνοδος Λατερανού 649
Όρος Πίστης της Ε΄ Συνόδου του Λατερανού υπό του Μαρτίνου του αγιωτάτου και μακαριωτάτου πάπα της των Ρωμαίων αγίας του Θεού καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας: «Διό τούτους (τους αιρετικούς) και τα τούτων καταδικάζοντες δόγματα, κατά την των αγίων Συνόδων νομοθεσίαν, ήτοι διάταξιν, τούτο ποιείν ημάς εκ παντός τρόπου παρακελευομένην, τα των αγίων Πατέρων ημών δόγματά τε και ρήματα συμφώνως εγκρίνομεν άπαντες εν ενί στόματι και μια καρδία, μηδέν προστιθέντες, μηδέν αφαιρούντες των εξ αυτών παραδοθέντων ημίν». Αυτά τα οποία οι ίδιοι οι Λατίνοι κατακύρωσαν στη Σύνοδο του Λατερανού, αργότερα τα καταπάτησαν και εξευτέλισαν την ίδια τους την υπογραφή!

ΣΤ΄ Οικουμενική 680
Επιστολή Ρώμης Αγάθωνα. Στην επιστολή του προς τη Σύνοδο, μεταξύ άλλων αναφέρει ότι: «πρέπει να δείξουν ότι περιφρουρούν την ευαγγελική αλήθεια, διότι δεν πρέπει να γίνει καμία αλλαγή ούτε στις λέξεις ούτε στις έννοιες αυτής, αλλά πρέπει να παραμείνουν αναλλοίωτα». Εδώ φαίνεται καθαρά ότι ο Πάπας ακολουθεί την αγιοπατερική παράδοση και όλες τις προηγούμενες πέντε Οικουμενικές Συνόδους.

Πενθέκτη Οικουμενική 691
Κανών Α΄: «….. χάριτι θεία ορίζομεν ακαινοτόμητόν τε και απαράτρωτον υπάρχειν την παραδοθείσαν πίστιν ημίν, υπό τε των αυτοπτών και υπηρετών του λόγου θεοκρίτων Αποστόλων, έτι δε και των τριακοσίων δέκα και οκτώ αγίων και μακαρίων Πατέρων, των εν Νικαία συνελθόντων….. και την τε των ανίσων βαθμών της θεότητος δόξαν καθελόντες και διασπάσαντες, τα τε υπό των αιρετικών συστάντα εκ ψάμμου κατά της Ορθοδοξίας μειρακιώδη αθύρματα καταβαλόντες και ανατρέψαντες….. την κρατείν βεβαίαν, και μέχρι συντελείας του αιώνος ασάλευτον διαμένειν θεσπίζομεν, και τα αυτών θεοπαράδοτα συγγράμματά τε και δόγματα, πάντας αποβαλλόμενοί τε και αναθεματίζοντες, ους απέβαλον και αναθεμάτισαν, ως της αληθείας εχθρούς, και κατά Θεού φρυαξαμένους κενά, και αδικίαν εις ύψος εκμελετήσαντες….. Ημείς γαρ ούτε προστιθέναι τι, ούτε μην αφαιρείν κατά τα προορισθέντα, παντελώς διεγνώκαμεν, ή καθ’ οντιναούν δεδυνήμεθα λόγον». Περίφημη διακήρυξη για το απαρασάλευτο της Πίστης, την οποίαν οι Παπικοί έχουν γράψει κυριολεκτικά εις τα «παλαιότερα των υποδημάτων» τους.

Ζ΄ Οικουμενική 783
Κανών Α΄: «….. Τούτων ουν ούτως όντων και διαμαρτυρομένων ημίν, αγαλλώμενοι επ’ αυτοίς, ως ει τις εύροι σκύλα πολλά, ασπασίως τους θείους Κανόνας ενστερνιζόμεθα, και ολόκληρον την αυτών διαταγήν και ασάλευτον κρατύνομεν, των εκτεθέντων υπό των σαλπίγγων του Πνεύματος πανευφήμων Αποστόλων, των τε εξ αγίων Οικουμενικών Συνόδων, και των τοπικώς συναθροισθεισών επί εκδόσει τοιούτων διαταγμάτων, και των αγίων Πατέρων ημών. εξ ενός γαρ άπαντες και του αυτού Πνεύματος αυγασθέντες, ώρισαν τα συμφέροντα. και ους μεν τω αναθέματι παραπέμπουσι, και ημείς αναθεματίζομεν, ους δε τη καθαιρέσει, και ημείς καθαιρούμεν, ους δε τω αφορισμώ, και ημείς αφορίζομεν, ους δε επιτιμίω παραδιδόασι, και ημείς ωσαύτως υποβάλλομεν…..».

Όρος Πίστης: «…..Μετά πάσης τοίνυν ακριβείας ερευνήσαντες και διασκεψάμενοι, και τω σκοπώ της αληθείας ακολουθήσαντες, ουδέν αφαιρούμεν, ουδέν προστίθεμεν, αλλά πάντα τα της Καθολικής Εκκλησίας αμείωτα διαφυλάττομεν. και επόμενοι ταις αγίαις Οικουμενικαίς εξ Συνόδοις, πρώτα μεν τη εν λαμπρά Νικαέων μητροπόλει συναθροισθείση, έτη γε μην και τη μετ’ αυτήν εν τη θεοφυλάκτω βασιλίδι πόλει….. Και συνελόντες φαμέν. απάσας τας εκκλησιαστικάς εγγράφως ή αγράφως τεθεσπισμένας ημίν παραδόσεις ακαινοτομήτως φυλάττομεν….. Τους ουν τολμώντες ετέρως φρονείν ή διδάσκειν, ή κατά τους εναγείς αιρετικούς τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις αθετείν και καινοτομίαν τινά επινοείν, ή αποβάλλεσθαί τι εκ των ανατεθειμένων τη εκκλησία ευαγγέλιον ή τύπον του σταυρού ή εικονικήν αναζωγράφησιν ή άγιον λείψανον μάρτυρος, ή επινοείν σκολιώς και πανούργως προς το ανατρέψαι έν τι των ενθέσμων παραδόσεων της καθολικής Εκκλησίας, έτι γε μην ως κοινοίς χρήσθαι τοις ιεροίς κειμηλίοις ή τοις ευαγέσι μοναστηρίοις, επισκόπους μεν όντας ή κληρικούς καθαιρείσθαι προστάσσομεν, μονάζοντες δε ή λαϊκούς της κοινωνίας αφορίζεσθαι».

Πόσο λοιπόν ανακόλουθοι είναι οι Παπικοί, οι οποίοι έχουν πετάξει «στον κάλαθο των αχρήστων», δόγματα, όρους και κανόνες Οικουμενικών Συνόδων, στις οποίες έλαβαν μέρος και των οποίων τις αποφάσεις προσυπέγραψαν! Πάντως, χρέος των ορθοδόξων είναι να αποδέχονται κατά πάντας τας αποφάσεις των Συνόδων και των Πατέρων. Το χρέος τούτο επισημαίνει μετά πολλής εμφάσεως ο κανών Α΄ της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου. Ο μη καταδικάζων και αναθεματίζων τους υπό των Συνόδων κατακριθέντας σφάλλει και παραπαίει περί την πίστιν.

Παράδειγμα καταδίκης αιρετικής άποψης είναι αυτή του Ρώμης Αδριανού Α΄, ο οποίος ισχυρίσθηκε ότι: «Η ομολογία του (Κων/πόλεως Ταρασίου, ότι «το άγιο Πνεύμα εκπορεύεται εκ μόνου του Πατρός») είναι η διδασκαλία των Πατέρων και της Εκκλησίας των Ρωμαίων».

Η΄ Οικουμενική 879
Όρος Πίστης: «….. Ούτω περί τούτων φρονούντές τε και κηρύττοντες, τον άνωθεν εκ πατέρων και μέχρις ημών κατεληλυθότα της ακραιφνεστάτης των χριστιανών πίστεως όρον και διανοία και γλώσση στέργομέν τε και διαπρυσίω τη φωνή περιαγγέλομεν, ουδέν αφαιρούντες, ουδέν προστιθέντες, ουδέν αμείβοντες, ουδέν κιβδηλεύοντες. Η μεν γαρ αφαίρεσις και η πρόσθεσις, μηδεμιάς υπό των του πονηρού τεχνασμάτων ανακινουμένης αιρέσεως, κατάγνωσιν εισάγει των ακαταγνώστων και ύβριν των πατέρων αναπολόγητον….. Ούτω φρονούμεν, εν ταύτη τη ομολογία της πίστεως εβαπτίσθημεν, δι’ αυτής πάσαν αίρεσιν θραυομένην τε και καταλυομένην ο της αληθείας λόγος απέδειξε….. Ει δε τις ετέραν έκθεσιν, παρά τούτο δη το ιερόν Σύμβολον, το άνωθεν εκ των μακαρίων και ιερών πατέρων ημών μέχρις ημών διαφοιτήσαν, τολμήσειεν αναγράψασθαι και όρον πίστεως ονομάσαι, συλήσαι το αξίωμα της των θεσπεσίων εκείνων ανδρών ομολογίας, και ταις ιδίαις ευρεσιολογίαις τούτο περιάψαι, κοινόν τε μάθημα τούτο προθείναι πιστοίς, ή και τοις εξ αιρέσεώς τινος επιστρέφουσι, και ρήμασι νόθοις ή προσθήκαις ή αφαιρέσεσι την αρχαιότητα του ιερού τούτου και σεβασμίου όρου κατακιβδηλεύσαι αποθρασυνθείη, κατά την ήδη και προ ημών εκφωνηθείσαν ψήφον υπό των αγίων και οικουμενικών Συνόδων, ει μεν των ιερωμένων είη τις, παντελεί καθαιρέσει τούτο καθυποβάλλομεν, ει δε των λαϊκών, τω αναθέματι παραπέμπομεν». Εδώ, οι παπικοί φαίνεται να έχουν υπογράψει μόνοι τους τη μελλοντική τους καταδίκη!

Σύμφωνα με τον Όρον αυτόν καθαιρείται κάθε κληρικός και αναθεματίζεται κάθε λαϊκός, που θα προσθέσει ή θα αφαιρέσει λέξη στο Σύμβολο Νίκαιας-Κων/πόλεως. Η Ρώμη πρόσθεσε στο Σύμβολο αυτό τη φράση «και του Υιού» (filioque) και επομένως σύμφωνα με τον Όρο της ανωτέρω Συνόδου, τίθεται εκτός της Οικουμενικής Εκκλησίας.

Σημειώνεται, ότι τον Όρον αυτόν υπέγραψαν οι τρεις αγιώτατοι τοποτηρητές της πρεσβυτέρας Ρώμης (ο Επίσκοπος Αγκώνας Παύλος, ο Επίσκοπος Όστιας Ευγένιος και ο Καρδινάλιος Πρεσβύτερος Πέτρος) δια της δηλώσεως: «Ως εκέλευσεν ο εκ Θεού μέγας βασιλεύς ημών και συνιερεύσιν ημών, πρέπον εστί μη έτερον όρον καινουργηθήναι, αλλ’ αυτόν τον αρχαίον και ανά πάσαν την οικουμένην κρατούμενόν τε και δοξαζόμενον αναγνωσθήναι και επιβεβαιωθήναι». Επίσης τον Όρον αυτόν υπέγραψαν και 380 Αρχιερείς των Πατριαρχείων της Ανατολής. Επίσης τον Όρον υπέγραψε και ο αυτοκράτωρ Ρωμαίων Βασίλειος Α΄.

Στις 13.8.880 ο Πάπας Ιωάννης Η΄ δι’ επιστολής του προς τον αυτοκράτορα Βασίλειο Α΄ και τον Πατριάρχη Φώτιο επικυρώνει τα αποφασισθέντα από τη Σύνοδο. Στην επιστολή αυτή ο Πάπας ομολογεί, ότι το αίτιο του χωρισμού των δυο Εκκλησιών δεν είναι ο ίδιος ο Φώτιος, αλλά η προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστης και διακηρύττει, ότι αυτοί που πραγματοποίησαν την προσθήκη είναι παραβάτες των θείων λόγων και μεταποιητές της θεολογίας του Δεσπότη Χριστού και των Αποστόλων και συναριθμούνται μαζί με τον Ιούδα.

Την προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστης πραγματοποίησε στην Εκκλησία του αγίου Πέτρου της Ρώμης, πρώτος ο Πάπας Βενέδικτος Η΄ το 1014, ο οποίος το ανέγνωσε, κατά παράβαση του Όρου της Η΄ Οικουμενικής Συνόδου, τον οποίον είχε επικυρώσει ο προκάτοχός του Πάπας Ιωάννης Η΄ το 880.

ΣΥΝΟΔΟΙ (μετά το Σχίσμα):
21 Ορθόδοξες και Πανορθόδοξες Σύνοδοι (οι Πανορθόδοξες δεν ονομάστηκαν Οικουμενικές, με την ελπίδα επιστροφής της Ρώμης) καταδίκασαν τους Λατίνους, Παπιστές και Παπικούς από το 1054-1895, δια την εισαγωγή της προσθήκης στο Σύμβολο και των άλλων καινοτομιών της Ρώμης.

Έτσι, μετά την απόσχιση της Ρώμης από του 1054 και εντεύθεν, η Οικουμενική Εκκλησία είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, που αποτελείται από τα 4 πρεσβυγενή Πατριαρχεία (Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων), την Εκκλησία της Κύπρου και τις υπόλοιπες 9 εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, που κατέστησαν Πατριαρχεία, Αυτοκέφαλες και Αυτόνομες Εκκλησίες με την άδεια της Εκκλησίας της Κων/πόλεως από την οποίαν κατέστησαν ανεξάρτητες. Έτσι, η Οικουμενική Εκκλησία αποτελείται από 14 Ορθόδοξες Εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, που εκτείνονται σε Ανατολή και Δύση.

Επομένως, Μία είναι η Οικουμενική Εκκλησία, η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία αποτελείται από 14 δικαιοδοσίες.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΣΗ
Η Διαμαρτύρηση αποτελεί απόσχιση από τη Ρώμη, η οποία Ρώμη είχε αποσχισθεί από την Οικουμενική Εκκλησία ήδη από το 1054. Η Διαμαρτύρηση ξεκίνησε το 1517 με την δημοσιοποίηση, από τον ΡΚαθολικό ιερέα Λούθηρο, των «95 θέσεων», για την εκκλησιαστική υποκρισία και διαφθορά της «εκκλησίας» της Ρώμης.

Η Διαμαρτύρηση και οι θέσεις των Λούθηρου, Καλβίνου, Σβίγγλιου και Σωκινιανών έχουν καταδικαστεί από τις Πανορθόδοξες Συνόδους (από τα 4 Πατριαρχεία της Ανατολής) της Κων/πόλεως του 1716 (κατά των Αγγλικανών) και της Κων/πόλεως του 1836 (κατά των Διαμαρτυρομένων).

Επομένως, η Οικουμενική Εκκλησία είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία και αναμένει την επιστροφή των «εκκλησιών» Νεστοριανής, Μονοφυσιτικών, Ρώμης και μαζί με αυτήν και της Διαμαρτύρησης, οι οποίες κατά καιρούς αποσχίστηκαν από τον κορμό της Οικουμενικής Εκκλησίας και παραμένουν έκτοτε στην Κακοδοξία, δηλ. στην Αίρεση, καθότι δεν ακολουθούν όσα η Εκκλησία δια των Πατέρων και των Συνόδων έχει θεσπίσει ανά τους αιώνες.

Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ