Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Δημοσιεύουμε στη συνέχεια απάντησι του Θεολόγου Αθανασίου Σακαρέλου στα όσα εμείς προηγουμένως γράψαμε. Θα ακολουθήσουν ανταπαντήσεις. Καλούμε και άλλους στον διάλογο. Οποιος θέλει μπορεί να κάνη τα σχόλιά του και να τα καταχωρήση άμεσα και ελεύθερα ή να μας ζητήση να φέρουμε το κείμενό του στην πρώτη σελίδα.

Το apotixisi.blogspot.com είναι πάντοτε ανοιχτό στο διάλογο.


Η Εκκλησία του Χριστού

Ανταπάντηση στον κ. Οδυσσέα

Η απάντηση του ιδιαίτερα αγαπητού σε μένα Οδυσσέα, που ανάρτησε στο Blog αυτό, με τίτλο « Η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία», με υποχρεώνει να προβώ στην ανταπάντησή μου αυτή.

Καταρχήν, οφείλω να τον ευχαριστήσω για τις απρόσμενες «φιλοφρονήσεις» στο πρόσωπό μου. Ομολογώ ότι δεν περίμενα τις «φιλοφρονήσεις» αυτές.. Είναι όμως ευπρόσδεκτες όταν προέρχονται από ένα άνθρωπο, που για πάνω από σαράντα χρόνια, μας συνδέουν δεσμοί φιλίας και κοινών αγώνων για την Πίστη. Τον ευχαριστώ και πάλι. Αλλά, δεν μπορώ να του ανταποδώσω παρόμοιες!

Στη συνέχεια παραθέτω, ενδεικτικά, μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις «φιλοφρονήσεις» του αυτές:

α. Οι «απαντήσεις του ( του Σακαρέλλου) αυτές ... είναι ακόμα και βλάσφημες.... οι σοφιστείες και οι αυθαιρεσίες, ούτε πείθουν, ούτε απαντούν. Απαντούν μόνο σοφιστικά και δικολαβίστικα. Και προκαλούν»!

β. «Μας είπε ( ο Σακαρέλλος) ότι αυτός γνωρίζει ότι η Εκκλησία ΤΟΥ δεν είναι αιρετική αλλά είναι η Μία Εκκλησία. Το εκτρωματικό αυτό μόρφωμα και κατάλοιπο του 1924 που παρουσιάζεται μπροστά στα μάτια μας, το ονομάζει «Μία Εκκλησία»!

γ. «Λυπούμαι για τους εκτραχηλισμούς, του φίλου μου (Σακαρέλλου). Σε εκτραχηλισμούς τοιαύτης μορφής έβλεπα μέχρι σήμερα να προβαίνουν κάποιοι αστοιχείωτοι και αγροίκοι τύποι που λόγω της αγραμματοσύνης και της τσαπατσουλιάς τους, εκβράζουν ακόμα και με χυδαίον τρόπον, ύβρεις κατά της Εκκλησίας και κατά των αγίων μηστηρίων του βαπτίσματος και της θείας κοινωνίας. Δεν περίμενα να το ισχυρισθή αυτό, έστω και με διαφορετικόν τρόπον και ο φίλος μου ο Θεολόγος Αθανάσιος Σακαρέλος» !!

Στη συνέχεια, παραβλέποντας τις πιο πάνω ιδιότυπες «φιλοφρονήσεις» του αγαπητού Οδυσσέα, σχολιάζω μερικές απόψεις του, που παραθέτει στην προς εμένα απάντησή του.

1. Και ιδού, τι γράφει:

«Στην ερώτησι του σπουδαστού Β.Π. αν η Εκκλησία του Νέου είναι αιρετική, ( ο Σακαρέλλος) αποφεύγει να απαντήση ευθέως αλλά απαντάει πλαγίως. Και έτσι όμως, απαντάει. Μας είπε ότι αυτός γνωρίζει ότι η Εκκλησία ΤΟΥ δεν είναι αιρετική αλλά είναι η Μία Εκκλησία»!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

α. Πού μίλησα, ή έγραψα εγώ ποτέ για «Εκκλησία ΜΟΥ», αγαπητέ Οδυσσέα;

Πουθενά και ποτέ! Δεν είναι αλήθεια αυτό που γράφεις για «Εκκλησία ΤΟΥ», δηλ. εμού. Εγώ έγραψα το εξής: «η Εκκλησία, στην οποία είμαι μέλος». Είναι το ίδιο πράγμα αυτό, με αυτό που γράφεις εσύ, φίλε κ. Οδυσσέα; Προφανώς, όχι!

Εγώ, δεν ίδρυσα ποτέ καμιά Εκκλησία. Ούτε σταυρώθηκα ποτέ γι’ αυτήν! Μόνο, οι αιρετικοί ιδρύουν δικές τους Εκκλησίες. Γι’ αυτό, μιλάω στην απάντησή μου για «Εκκλησία του Βαρθολομαίου»! Η «Εκκλησία του Βαρθολομαίου» είναι όντως αιρετική και δεν έχει καμιά σχέση με την Εκκλησία του Χριστού!

β. Εγώ, όχι μόνο για να μη σε προσβάλω και σε λυπήσω , λέγοντάς σου ευθέως ότι η Εκκλησία σου είναι αιρετική, είπα, ότι «Εγώ, αυτό που γνωρίζω είναι ότι η Εκκλησία, στην οποία είμαι μέλος είναι Ορθόδοξη και συνέχεια της Εκκλησίας του Χριστού, που υπήρχε μέχρι το 1924, που ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος άλλαξε το Παληό Ημερολόγιο με το φράγκικο του Πάπα»!

Και συνέχισα πιο κάτω: «Εμένα, σαν απλό μέλος της Εκκλησίας που ανήκω, δεν με ενδιαφέρει το τι είναι η Εκκλησία του Νέου. Αυτό είναι θέμα, που ενδιαφέρει τους ίδιους. Ας ψάξουν να μάθουν την αλήθεια, όπως έψαξα και εγώ, χρόνια ολόκληρα, για την Εκκλησία στην οποία ανήκω. Πολλές φορές, διάφοροι Νεοημερολογίτες, κυρίως φίλοι, με πιέζουν στις συζητήσεις μας, να τους πω, σαν θεολόγος που είμαι, μιά γνώμη για το θέμα αυτό. Τους απαντώ: Ρωτήστε τους Πατέρες!»

Πού διαφωνείς, αγαπητέ Οδυσσέα, στα όσα παραπάνω απάντησα στον σπουδαστή Β.Π.; Στο ότι τον παρέπεμψα στους Πατέρες να ακούσει από αυτούς αν η Εκκλησία του Νέου είναι αιρετική ή όχι; Πού ήθελες να τον παραπέμψω; Μήπως στον Βαρθολομαίο, ή στον Πάπα; Έ, όχι δα!

Οι Πατέρες είναι το «στόμα του Χριστού», όπως λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Ο δε Συμεών ο Νέος Θεολόγος παρατηρεί ότι «οι λόγοι των αγίων, Θεού λόγοι εισί και ουκ ανθρώπων». Αυτούς πρέπει να ακούμε!

Πιθανόν, αγαπητέ Οδυσσέα, να σε ενόχλησε η άποψή μου ότι «η Εκκλησία, στην οποία είμαι μέλος είναι Ορθόδοξη και συνέχεια της Εκκλησίας του Χριστού, που υπήρχε μέχρι το 1924»!

Αν αυτό πράγματι σε ενόχλησε, θα σε ρωτήσω κάτι το πολύ απλό. Καλά, θα ήθελες να πιστεύω, ότι η Εκκλησία που ανήκω, δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού, είναι αιρετική, χωρίς χάρη και σωτηρία, και να μένω σε μιά τέτοια Εκκλησία; Θα έπρεπε σε μιά τέτοια περίπτωση να είμαι πολύ ανόητος!

Από την άλλη μεριά θα μου πεις, ότι εγώ γιατί πιστεύω ότι η Εκκλησία, στην οποία συ ανήκεις, είναι αιρετική; Ναι, αυτό είναι αλήθεια! Το πιστεύω εγώ. Δεν αναμένω να το πιστεύεις όμως κι’ εσύ και να μένεις σε μιά τέτοια αιρετική Εκκλησία .

Όταν όμως, οι ίδιοι οι Νεοημερολογίτες λένε, ότι ο Οικουμενισμός είναι αίρεση, ότι ο Βαρθολομαίος και λοιποί ποιμένες τους είναι αιρετικοί, ότι πρέπει να αποτειχιστούν κλπ., αυτό δεν σημαίνει ότι οι ίδιοι δέχονται ότι η Εκκλησία τους είναι αιρετική; Τότε, αυτοί οι Νεοημερολογίτες, όπως και εσύ, φίλε Οδυσσέα, πώς μένετε σ’ αυτή την αιρετική Εκκλησία;

Για να προλάβω οποιαδήποτε ένστασή σου, ότι εσύ, και πολλοί άλλοι Νεοημερολογίτες διακηρύσσετε ότι εκκλησιαστικοί σας ηγέτες, όπως ο Βαρθολομαίος κλπ., είναι αιρετικοί και όχι η Εκκλησία σας. σας απαντώ, ότι οι Πατέρες λένε ότι ό,τι είναι ο επίσκοπος που μνημονεύετε στους ναούς σας και έχετε «κοινωνία»με αυτόν, είστε και σεις. Είναι δηλ. η Εκκλησία σας!

Ο Γεννάδιος Σχολάριος λέει: «Η πνευματική κοινωνία των ομοδόξων, και η τελεία υποταγή προς τους γνησίους ποιμένας εκφράζεται με το μνημόσυνο. Οι Σύνοδοι και οι άλλοι Πατέρες ορίζουν, ότι αυτών που αποστρεφόμεθα το φρόνημα, (αυτών) πρέπει να αποφεύγουμε και την κοινωνία».

Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός παραγγέλλει: «…πολύς εστιν ο του μνημοσύνου λόγος και ουχί μικρός, διότι εκείνοι μνημονεύονται επ’ εκκλησίαις, όσοι εισί Ορθόδοξοι και κοινωνικοί προς την αυτήν εκκλησίαν. Οι δε ακοινώνητοι ούτε μνημονεύονται, ούτε γαρ έχει άδεια τις των ιερωμένων εύχεσθαι επ’ εκκλησίαις πώς ουν μνημονεύσωμεν αυτόν όντα Λατινόφρονα;».

Ο δε Σίλβεστρος Συρόπουλος, ιστορικός της ψευδο-συνόδου Φλωρεντίας –Φεράρας, μετέπειτα Πατριάρχης ΚΠόλεως, πιεζόμενος, από τους μεσάζοντες του αυτοκράτορα, μετά την ψευδένωση, να μνημονεύσει τον Πάπα, απάντησε: «Εκείνοι γαρ μνημονεύονται επ’ εκκλησίαις, όσοι εισίν ομόδοξοι και κοινωνικοί προς την αυτήν Εκκλησίαν. Οι δε ακοινώνητοι, ουδέ μνημονεύονται ουδέ έχει άδειαν τις των ιερωμένων εύχεσθαι επ’ εκκλησίαις υπέρ ακοινωνήτου. Ο δε πάπας εστίν ακοινώνητος. Πώς ουν μνημονευθήσεται ο ακοινώνητος μετά των κοινωνικών»;

Όσοι Νεοημερολογίτες πιστεύουν, ότι ο Οικουμενισμός και ο παπισμός δεν είναι αίρεση, ότι ο Βαρθολομαίος και όσοι «κοινωνούν» με αυτόν Λατινόφρονες, δεν είναι αιρετικοί, ότι το 1965 ο Πάπας και ο Αθηναγόρας δεν συμφώνησαν και υπόγραψαν την «Ένωση των Εκκλησιών» τους, αυτοί έχουν το δικαίωμα, πλανώμενοι βέβαια, να πιστεύουν, ότι αυτοί είναι η Εκκλησία του Χριστού! Έχουν το «δικαίωμα της πλάνης»!

Και όντως πλανώνται πλάνη οικτρά! Για να τους πω όμως να φύγουν απ’ την Εκκλησία τους αυτή, πρέπει προηγουμένως να τους αποδείξω και να τους πείσω, ότι η Εκκλησία τους αυτή είναι αιρετική και κακόδοξη. Μετά θα έχω κάθε δικαίωμα να τους προτρέψω να φύγουν απ’ αυτή.

΄Εσύ, όμως, αγαπητέ Οδυσσέα, δεν έχεις το δικαίωμα αυτό, γιατί πρώτος κατακεραυνώνεις τους εκκλησιαστικούς σου ηγέτες, ως αιρετικούς. Και καλά κάνεις! Κατάλαβες, λοιπόν, φίλε μου!

2. Γράφεις στη συνέχεια:

«Το εκτρωματικό αυτό μόρφωμα και κατάλοιπο του 1924 που παρουσιάζεται μπροστά στα μάτια μας, το ονομάζει ( ο Σακαρέλλος) “Μία Εκκλησία”. Φρίξον ήλιε, και στέναξον γη!!! Είναι δυνατόν, αυτό το κατάστικτο και απαράδεκτο φαινόμενο, να είναι “Μία Εκκλησία”;»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

α. Ρωτάς, «είναι δυνατόν αυτό το κατάστικτο και απαράδεκτο φαινόμενο, να είναι “Μία Εκκλησία”;»

Ναι, είναι, σου απαντώ!

Κατ’ αρχήν, γιατί χαρακτηρίζεις την Εκκλησία του Παλαιού «εκτρωματικό μόρφωμα και κατάλοιπο του 1924», ή «κατάστικτο και απαράδεκτο φαινόμενο»; Δεν σου αρέσει; Καλά κάνει και δεν σου αρέσει!

Δεν έχεις όμως το δικαίωμα, τουλάχιστον όταν απευθύνεσαι σε μέλη της, να την αποκαλείς κατ’ αυτό τον αγοραίο τρόπο. Τουλάχιστον, λόγοι αβροφροσύνης επιβάλλουν να μιλάς με ευπρέπεια! Αυτό σεβάστηκα και εγώ, και δεν αποκάλεσα την Εκκλησία στην οποία ανήκεις «ψευδεκκλησία», χωρίς χάρη, μυστήρια και σωτηρία, όπως την θεωρούν οι άγιοι Πατέρες!

Γι’ αυτό παρέπεμψα στους Πατέρες, όσους θέλουν να μάθουν τι πιστεύω γι’ αυτήν! Ελπίζω να κατάλαβες τώρα, γιατί απέφυγα να χαρακτηρίσω την Εκκλησία στην οποία ανήκεις, όπως πιστεύω ότι είναι. Τίποτα δεν λέω, ή δεν γράφω «εκεί και ως έτυχε», φίλε Οδυσσέα! Θέλεις τώρα να μάθεις τι λένε οι Πατέρες για κάθε Εκκλησία, όπως είναι αυτή στην οποία ανήκεις; Άκουε:

Ο Μέγας Βασίλειος: Οι «της Εκκλησίας αποστάντες, ουκέτι έσχον την χάριν του αγίου Πνεύματος εφ’ εαυτοίς»!

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, λέει: «Πάντας (του κληρικούς) μεν ο Θεός ου χειροτονεί, δια πάντων δε αυτός ενεργεί, ει και αυτοί είεν ανάξιοι, δια το σωθήναι τον λαόν»

Ο Νικόδημος ο αγιορείτης: Επειδή, λοιπόν, οι αιρετικοί ιερωσύνη δεν έχουν, άρα και τα παρ’ αυτών ιερουργούμενα κοινά εισί και χάριτος και αγιασμού άμοιρα»!

Ο άγιος Λέων, Ορθόδοξος Πάπας Ρώμη, λέει: «Ουδείς αιρετικός αγιασμόν παρέχει δια των μυστηρίων»!

Η Σύνοδος της Καρθαγένης, λέει: «Οι σχισματικοί και αιρετικοί φαίνονται ιερείς, είναι ιερόσυλοι. φαίνονται καθαροί, είναι ακάθαρτοι, φαίνονται ότι έχουν πνεύμα άγιον, είναι άμοιροι. Τα δε μυστήριά των είναι άκυρα».

Ακόμα, ο Δοσίθεος Ιεροσολύμων, λέει: «Ο δε αιρετικός γενόμενος, ούτε Πατριάρχης εστίν, ούτε επίσκοπος, ούτε καν μέλος της Εκκλησίας»!!

Επίσης, και ο καθηγητής της Δογματικής Χρήστος Ανδρούτσος γράφει: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία, εχομένη της δόξης ότι εκτός της Εκκλησίας δεν ενεργεί η χάρις του Πνεύματος, απεδοκίμασεν αείποτε τα εκτός αυτής τελούμενα μυστήρια, ου μόνον τα μη κατά τύπον ορθώς τελούμενα, άλλά και τα φυλάσσοντα αλώβητον το εξωτερικόν μέρος… Ιστορικώς η ομόφωνος γλώσσα των Πατέρων υπήρξεν ότι όπου η Εκκλησία, εκεί και Πνεύμα Άγιον, ότι ο έχων την Εκκλησία μητέρα έχει πατέρα τον Θεόν, ότι η Εκκλησία είναι η κιβωτός του Νώε, εκτός της οποίας ουδεμία ζωή και σωτηρία».

Μιά Εκκλησία, της οποίας οι κληρικοί είναι αιρετικοί, δεν έχει χάρη μυστηρίων, δεν έχει ιερωσύνη και σωτηρία, είναι Εκκλησία; Ασφαλώς , όχι!

β. Εκπλήττεσαι και απορείς, φίλε Οδυσσέα, γιατί θεωρώ την Εκκλησία, που εξακολουθεί να ακολουθεί το Παλαιό, πραγματική Εκκλησία του Χριστού!

Και κραυγάζεις: «Φρίξον ήλιε και στέναξον γη»! Μήπως, τα λόγια αυτά πρέπει να επαναλάβω εγώ, για την περίπτωσή σου;

Εδώ, «φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης»!

κΑς δούμε όμως το θέμα αυτό, δηλ. ποιοι αποτελούν την Εκκλησία του Χριστού;

Τί έγινε το 1924; Με αφορμή την αλλαγή του Παλαιού Ημερολογίου μερίδα πιστών αποτειχίστηκε από όλους τους τότε επισκόπους της Ελλάδος! Επισημαίνω εδώ την προσοχή σου, αγαπητέ Οδυσσέα. Είπα προηγουμένως, ότι αφορμή ήταν το θέμα της αλλαγής του Παλαιού Ημερολογίου. Δεν μίλησα για αίτια. Τα αίτια ήταν άλλα. Ήταν ο Οικουμενισμός, που εκδηλώθηκε με το Πατριαρχικό Διάγγελμα, το λεγόμενο Πανορθόδοξο Συνέδριο του 1923 κλπ.. Η αφορμή ήταν η αλλαγή του Ημερολογίου.

Γιατί αποτειχίστηκαν οι άνθρωποι αυτοί; Γιατί θεώρησαν τους καινοτόμους αυτούς επισκόπους της τότε Εκκλησίας της Ελλάδος, ως αιρετικούς και την Εκκλησία τους εκείνη ως αιρετική! Για το λόγο αυτό φώναζαν διαμαρτυρόμενοι: «φραγκέψαμε»!

Η αλλαγή του Ημερολογίου το 1924 δεν ήταν καινοτομία και νεωτερισμός στη ζωή της Εκκλησίας, που είχαν καταδικάσει μάλιστα οι Πανορθόδοξες Σύνοδοι του 16ου αιώνα, ως αίρεση; Θέλεις να δούμε τι λέει η Εκκλησία για τις «καινοτομίες» και «νεωτερισμούς»; Ιδού:

Οι Πατέρες, Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, διακήρυξαν: « Ημείς δε κατά πάντα των αυτών θεοφόρων Πατέρων ημών τα δόγματα και πράγματα κρατούντες, κηρύσσομεν εν ενί στόματι και μια καρδία, μηδέν προστιθέντες, μηδέν αφαιρούντες, των εξ αυτών παραδοθέντων ημίν, αλλά τούτοις βεβαιούμεθα, τούτοις στηριζόμεθα. Ούτως ομολογούμεν, ούτως διδάσκομεν, καθώς αι άγιαι Οικουμενικαί Σύνοδοι όρισαν και βεβαίωσαν».

Οι αυτοί άγιοι Πατέρες της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου στον επίλογο του Όρου της αναφέρουν: «Τους ουν τολμώντας ετέρως φρονείν ή διδάσκειν, ή κατά τους εναγείς αιρετικούς τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις αθετείν , και καινοτομίαν τινά επινοείν,… ή επινοείν σκολιώς και πανούργως, προς το ανατρέψαι εί τι των ενθέσμων παραδόσεων της καθολικής εκκλησίας…επισκόπους μεν όντας ή κληρικούς καθαιρείσθαι προστάσσομεν, μονάζοντας δε ή λαϊκούς της κοινωνίας αφορίζεσθαι».

Οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες στην απάντησή τους στον πάπα Πίο Θ΄, το 1848:

«Κρατώμεν της ομολογίας», ην παρελάβομεν άδολον παρά τηλικούτων ανδρών, αποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν ως υπαγόρευμα του διαβόλου. Ο δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ελλειπή την κεκηρυγμένην ορθόδοξον πίστιν. Αλλ’ αύτη πεπληρωμένη ήδη εσφράγισται, μη επιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αύξησιν, μήτε αλλοίωσιν ηντιναούν,και ο τολμών ή πράξαι ή συμβουλεύσαι, ή διανοηθήναι τούτο, ήδη ηρνήθη την πίστιν του Χριστού, ήδη εκουσίως καθυπεβλήθη εις το αιώνιον ανάθεμα δια το βλασφημείν εις το Πνεύμα το άγιον, ως τάχα μη αρτίως λαλήσαν ταις Γραφαίς και δια των Οικουμενικών Συνόδων. Το φρικτόν τούτο ανάθεμα ουκ εκφωνούμεν ημείς σήμερον, αλλ’ εξεφώνησεν πρώτος ο Σωτήρ ημών... Εξεφώνησαν τούτο αι επτά Οικουμενικαί Σύνοδοι και σύμπας ο χορός των θεοφόρων Πατέρων. Άπαντες ουν οι νεωτερίζοντες ή αιρέσει ή σχίσματι, εκουσίως ενεδύθησαν, κατά τον ψαλμωδόν (Ψαλμ. ρη΄18) «κατάραν ως ιμάτιον», καν τε Πάπαι, καν τε Πατριάρχαι, καν τε κληρικοί, καν τε λαϊκοί έτυχον είναι. « καν άγγελος εξ ουρανού, ανάθεμα έστω, ει τις υμάς ευαγγελίζηται παρ’ ο παρελάβετε».

Εξάλλου, κι’ εσύ γράφεις στην απάντησή σου αυτή τα εξής: «Δεν εγκρίνει κανένας ορθόδοξος τις άθεσμες τολμηρότητες και τις νεωτεριστικές παραβιάσεις και καταπατήσεις των τεθεσπισμένων..... Κακώς κάκιστα έπραξε ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος. Και ουδείς συμφωνεί με τις αυθαίρετες παραβατικές πρωτοβουλίες του»!

γ. Ποια, απ’ τις δυό παραπάνω μερίδες αποτελούσε το 1924 την Εκκλησία του Χριστού; Οι νεωτεριστές, που δέχτηκαν το φράγκικο Ημερολόγιο, ή όσοι εξακολούθησαν να μένουν πιστοί στην Παράδοση της Ορθοδοξίας και δεν άλλαξαν τίποτε;

Οι μεν λένε, ότι αυτοί είναι η Εκκλησία, το ίδιο λένε και οι δε! Πάντως, αποκλείεται να είναι και οι δύο.

Ο Μέγας Φώτιος λέει: «Μία εστίν η του Χριστού Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ου πλείους ουδέ δύο. Συναγωγαί πονηρευομένων εισί τα παρά ταύτην συνέδρια και σύνοδος αθετούντων. Ούτω φρονούμεν οι αληθινοί Χριστιανοί, ούτω πιστεύομεν, ούτω κηρύττομεν».

Ποιός όμως θα δώσει, ή μάλλον έπρεπε να δώσει, την οριστική λύση στο θέμα ποιοί αποτελούν την Εκκλησία; Έπρεπε να συνέλθει Σύνοδος από Ορθόδοξους επισκόπους, οι οποίοι δεν θα είχαν «κοινωνία» με τους καινοτόμους επισκόπους του Νέου. Τέτοια Σύνοδος επί μακρά σειρά ετών δεν μπόρεσε να συνέλθει. Συνήλθε μόλις το 1998 από επισκόπους της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου, η οποία καταδίκασε την αλλαγή του Ημερολογίου το1924 και αναθεμάτισε τους πρωτεργάτες της αλλαγής αυτής. Αυτό σημαίνει ότι η Εκκλησία, που συνεχίζει ν’ ακολουθεί την Παράδοση της Ορθοδοξίας είναι η Εκκλησία του Χριστού.

Ποιοί, λοιπόν, φίλε και φίλτατε Οδυσσέα, πρέπει να αναφωνούν το «Φρίξον ήλιε και στέναξον γη»!!!

3. Γράφεις στη συνέχεια:

«Και ομολογεί σαφέστατα ότι οι μόνοι λόγοι των τότε πρωτοστατούντων, ήταν το ….ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ. Και αυτό είναι αλήθεια. Το αποδεχόμαστε και εμείς. Το ομολογεί και ο ίδιος ο Αθανάσιος»!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Που είδες, αγαπητέ φίλε Οδυσσέα να «ομολογώ σαφέστατα» στην απάντησή μου στον σπουδαστή Β.Π. ότι το 1924 «οι μόνοι λόγοι των τότε πρωτοστατούντων, ήταν το ….ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ»!

Πουθενά, δεν έγραψα κάτι τέτοιο! Αυτό που έγραψα για όσους αποτειχίστηκαν το 1924, είναι: «Γιατί οι πιστοί αυτοί δεν δέχτηκαν το φράγκικο ημερολόγιο; Αυτό είναι άλλο θέμα, το οποίο δεν μπορούμε να αναπτύξουμε εδώ. Προφανώς, γιατί το είδαν σαν μιά φανερή εκδήλωση του Οικουμενισμού, της πιο επικίνδυνης αίρεσης της εποχής μας! Οι πιστοί αυτοί έκτοτε είναι η Εκκλησία του Χριστού, με χάρη μυστηρίων και κιβωτός της σωτηρίας των μελών της»!

Φίλε Οδυσσέα, «άρα γε γιγνώσκεις, α αναγιγνώσκεις»;

4. Γράφεις στη συνέχεια:

«Ερωτώ: Είχαν το δικαίωμα να προβούν, όσοι τότε προέβησαν, σε μία τέτοια διάσπασι λόγω και μόνον του ημερολογίου; Ήταν δόγμα το ημερολόγιο και η αλλαγή του, κατέστησε την Εκκλησία αιρετική; Μήπως ήταν μία πολύ βεβιασμένη ενέργεια , απόρροια της έξαψης των στιγμών εκείνων; Μήπως ήταν άκριτος σπουδή; Μήπως χρειάζονταν μεγαλύτερη ψυχραιμία; Και μήπως ωφειλαν να αποδεχθούν αυτήν την βιαία έστω παράβασι και παραβίασι και μόνο για το δόγμα δογμάτων, θα έλεγα, την ΕΝΟΤΗΤΑ της Εκκλησίας; Και να μείνουν εκεί, αλλά αγωνιζόμενο»;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

α. Ο Οδυσσέας θέτει ένα προσχηματικό ερώτημα, που συνήθως θέτουν όλοι οι οπαδοί του Νέου. Λέει: «Είχαν το δικαίωμα να προβούν, όσοι τότε προέβησαν, σε μία τέτοια διάσπασι λόγω και μόνον του ημερολογίου; Ήταν δόγμα το ημερολόγιο και η αλλαγή του, κατέστησε την Εκκλησία αιρετική;»

Ναι, είχαν, φίλε Οδυσσέα, το δικαίωμα να αποκόψουν τους εαυτούς τους από τους καινοτόμους επισκόπους του Νέου και την αιρετική Εκκλησία τους, για να μη βρεθούν «εκτός Εκκλησίας του Χριστού», που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως βρέθηκαν οι Νεοημερολογίτες!

β. Ως προς την διάσπαση της Εκκλησίας, που γράφεις φίλε Οδυσσέα, ο γνωστός π. Ιουστίνος Πόποβιτς λέει τα εξής: «ποτέ δεν υπήρχε διαίρεσις της Εκκλησίας, αλλά μόνον χωρισμός από την Εκκλησία», από την οποίαν, « εις διαφόρους καιρούς απεσχίσθησαν και απεκόπησαν οι αιρετικοί και σχισματικοί οι οποίοι κατά συνέπειαν έπαυσαν να είναι μέλη της Εκκλησίας και σύσσωμοι του θεανθρωπίνου σώματός της»!

Μέσα στην Εκκλησία υπήρξαν και άλλοτε μερίδες, όπως στην Αντιόχεια η μερίδα του αγίου Ευσταθίου, με επίσκοπο τον Παυλίνο, και η μερίδα του αγίου Μελετίου, οι οποίες δεν «κοινωνούσαν» μεταξύ τους. Ο Μ. Αθανάσιος και η Δύση είχαν κοινωνία με τον Παυλίνο. Ο Μ. Βασίλειος και οι λοιποί Καππαδόκες με τον Μελέτιο.

Μετά την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο, οι επίσκοποι Ανατολής αναγνώριζαν τον Φλαβιανό, οι της Δύσεως, Αιγύπτου, Κύπρου ήταν εναντίον του.

Επίσης, υπήρχαν και άλλοτε δύο μερίδες, η του αγίου Ιγνατίου και η του Μεγάλου Φωτίου, που δεν είχαν «κοινωνία» μεταξύ τους. Επίσης, η μερίδα του αγίου Θεοδώρου Στουδίτη και η του αγίου Ταρασίου.

Ρωτάω, λοιπόν, ποιά από τις πιο πάνω μερίδες κάθε φορά ήταν η Εκκλησία;

γ. Οι Πατέρες και γενικά όλη η Εκκλησία, ποτέ δεν είδε το θέμα του Ημερολογίου, ως θέμα αστρονομικής ακρίβειας. Η χρονική ακρίβεια ποτέ δεν ενδιέφερε την Εκκλησία. Γι’ αυτό, αυτούς που ενδιαφέρει η αστρονομική ακρίβεια, όπως είναι οι Νεοημερολογίτες, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τους ονομάζει «χρονολάτρες»!

Αντίθετα, όσοι αποτειχίστηκαν από το 1924 μέχρι σήμερα δεχόμαστε ότι με την αλλαγή του «ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ» έγινε το πρώτο βήμα για την διείσδυση και επιβολή του Οικουμενισμού στο χώρο της Εκκλησίας της Ελλάδος! Πολύ περισσότερο, γιατί οι Πανορθόδοξες Σύνοδοι του16ου αιώνα απαγόρευσαν την αλλαγή του Ημερολογίου.

Ο Δοσίθεος Ιεροσολύμων αποκαλεί αίρεση το Νέο Ημερολόγιο, το καλενδάριο όπως το ονομάζει. Λέει: «Τέσσερα μεγάλα θηρία εγέννησε ο 16ος αιών. Την αίρεσιν του Λουθήρου, την αίρεσιν του Καλβίνου, την αίρεσιν των Γιεβουζιτών (= Ιησουϊτών) και την αίρεσιν του νέου καλενταρίου».

Επομένως, όσοι πιστοί αποτειχίστηκαν από το 1924 αποτειχίστηκαν για την Πίστη και όχι για την αστρονομική ακρίβεια. Ενήργησαν σύμφωνα με τις εντολές των αγίων Πατέρων και τους Κανόνες της Εκκλησίας.

δ. Θα πω και κάτι άλλο: Ας αφήσουμε προς στιγμή στην άκρη το θέμα του Ημερολογίου. Ας θεωρήσουμε ότι σήμερα δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Σήμερα, δεν πρέπει όσοι θεωρούν τον εαυτό τους Ορθόδοξο να αποτειχιστούν από την Εκκλησία του Βαρθολομαίου, που είναι πέρα για πέρα αιρετική; Γιατί δεν το κάνουν; Γιατί χρησιμοποιούν ως πρόσχημα ότι το θέμα του Ημερολογίου δεν είναι δογματικό θέμα; Βέβαια, το θέμα του Ημερολογίου, αυτό καθεαυτό δεν είναι δογματικό θέμα. Η αλλαγή όμως του Παλαιού Ημερολογίου με το Φράγκικο προσκρούει σε δογματικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας.

5. Γράφεις στη συνέχεια:

«Χιλιάδες αιρέσεις εμφανίσθηκαν στο προσκήνιο της Εκκλησίας ήδη από τους πρώτους αιώνες. Παραβάσεις και παραβιάσεις και καταπατήσεις των ιερωτάτων γίνονταν πάντοτε. Όμως επικρατούσε ο φόβος και ο σεβασμός και η ανάγκη της ενότητος και δεν τολμούσαν τόσο εύκολα όπως το 1924 να διασπασθούν από σύνολη την Ορθοδοξο Εκκλησία. Και μόνον η, ανά τους αιώνες, ανοχή της Εκκλησίας, απέναντι των παπικών αυθαιρεσιών και αιρέσεων, αποδεικνύει του λόγου μου το αληθές»!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

α. Δεν μας τα λες καλά, φίλε Οδυσσέα! Ναι μεν πράγματι, στην Ιστορία της Εκκλησίας εμφανίστηκαν πολλές αιρέσεις, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΟΤΕ η Εκκλησία τις πολεμούσε. Καταδίκαζε όχι μόνο αυτές, αλλά και τους αρχηγούς και τους οπαδούς τους, την «κοινωνία» με τους οποίους απέτρεπε τους πιστούς.

Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός γράφει: «Όλοι ανεξαιρέτως οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όλες οι θείες Γραφές, μας προτρέπουν να φεύγομε τους ετερόφρονες και να μη έχουμε κοινωνία με αυτούς».

Ο Μέγας Αθανάσιος λέει: «Από των πρώτων χριστιανικών χρόνων η «Μία»καθολική Εκκλησία απέκοπτε πάντας τους αιρετικούς και παρέμεινε μία και αδιαίρετος. Τους αιρετικούς «αλλοτρίους οίδεν η καθολική και αγία Εκκλησία» και «αναθεματίζει η αγία και καθολική Εκκλησία».

Η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος ώρισε «αναθεματισθήναι πάσαν αίρεσιν», η δε Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος απεφάνθη: «Ο μη λέγων τοις αιρετικοίς ανάθεμα, ανάθεμα έστω».

Ποτέ, δεν σκέφτηκε η Εκκλησία την ενότητά της για ν’ ανεχθεί τις αιρέσεις, ακόμη και την παραμικρή!

Ο άγιος Ταράσιος, Πρόεδρος της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου λέει «Το γαρ επί δόγμασιν είτε μικροίς είτε μεγάλοις αμαρτάνειν ταυτόν εστίν. Εξ αμφοτέρων γαρ ο νόμος του Θεού αθετείται».

Ο Μέγας Φώτιος γράφει: ««Εν τοις περί πίστεως και το παρεκκλίναι μικρόν, αμαρτείν εστιν αμαρτίαν την προς θάνατον».

Ο δε άγιος Μάρκος Ευγενικός προσθέτει: «Αιρετικός έστι ο και μικρόν γουν τι παρεκκλίνων της ορθής πίστεως».

Αυτό που έγινε το 1924 με την αποτείχιση μερίδας πιστών, γίνονταν πάντοτε προηγουμένως, όπως μαρτυρεί η Ιστορία της Εκκλησίας. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του αγίου Μαξίμου. Τότε, όλα τα Πατριαρχεία ήταν αιρετικά, τα οποία αποκήρυξε ο άγιος Μάξιμος. Στην Εκκλησία του Χριστού παρέμεινε ο άγιος Μάξιμος και οι δύο μαθητές του. Ο δε άγιος Μάρκος ο Ευγενικός απαγόρευσε στον αιρετικό Πατριάρχη Μητροφάνη και τους κληρικούς του να πλησιάσουν ακόμα και στην κηδεία του.

β. Επικαλείσαι, Οδυσσέα, επιτέλους ένα στοιχείο. Λες, ότι «Και μόνον η, ανά τους αιώνες, ανοχή της Εκκλησίας, απέναντι των παπικών αυθαιρεσιών και αιρέσεων, αποδεικνύει του λόγου μου το αληθές» !!!

Ουδέν ψευδέστερον τούτου! Ο ισχυρισμός σου αυτός είναι όχι μόνο αθεολόγητος, αλλά και ανιστόρητος! Παρακαλώ, προσκόμισε τα ιστορικά στοιχεία σου, που υποτίθεται ότι έχεις, για να μη δώσεις σε κανένα το δικαίωμα να σε κατηγορήσει ότι συκοφαντείς την Ορθόδοξη Εκκλησία!

Κάθε φορά, που εμφανίζονταν μία αίρεση ξεσηκώνονταν οι Ορθόδοξοι, με πρώτους τους Πατέρες, πολεμούσαν την αίρεση και ακολούθως, όταν δίνονταν η ευκαιρία, Σύνοδοι καταδίκαζαν τους αιρεσιάρχες και αναθεμάτιζαν την αίρεση και τους οπαδούς τους.

6. Γράφεις στη συνέχεια:

«Ο φίλος μου ο Αθανάσιος Σακαρέλος αποφαίνεται, πλαγίω τω τρόπω, ότι η Εκκλησία του Νέου, όπως την αποκαλεί, δεν είναι η Εκκλησία των Πατέρων, άρα είναι καποια …αίρεσι»!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Εγώ, όταν ο σπουδαστής Β.Π. ρώτησε τη γνώμη μου για την Εκκλησία του Νέου, του απάντησα τα εξής:

«Εμένα, σαν απλό μέλος της Εκκλησίας που ανήκω, δεν με ενδιαφέρει τι είναι η Εκκλησία του Νέου. Αυτό είναι θέμα, που ενδιαφέρει τους ίδιους. Ας ψάξουν να μάθουν την αλήθεια, όπως έψαξα και εγώ, χρόνια ολόκληρα, για την Εκκλησία στην οποία ανήκω. Πολλές φορές, διάφοροι Νεοημερολογίτες, κυρίως φίλοι, με πιέζουν στις συζητήσεις μας, να τους πω, σαν θεολόγος που είμαι, μιά γνώμη για το θέμα αυτό. Τους απαντώ: Ρωτήστε τους Πατέρες! Κι’ όταν με ρωτούν, τι λένε οι Πατέρες για το ζήτημα αυτό, τους απαντώ ότι λένε ότι δεν μπορεί ποτέ μιά Εκκλησία να είναι αιρετική!

Κι’ όταν με ρωτούν στη συνέχεια, αν η Εκκλησία τους είναι κακόδοξη και αιρετική, τους απαντώ να εξετάσουν την ιστορία της από το 1924 μέχρι σήμερα και θα διαπιστώσουν αν είναι Ορθόδοξη ή αιρετική.
Έτσι, η συζήτηση περιστρέφεται στα γεγονότα της αλλαγής του Ημερολογίου, στη σχέση της αλλαγής αυτής με τον Οικουμενισμό και στην προσχώρηση των εκκλησιαστικών της ηγετών σ’ αυτόν, στον Παπισμό και στη Μασονία! Συζητώντας τα παραπάνω θέματα καλόπιστα, κάτω από το πρίσμα της διδασκαλίας των αγίων Πατέρων, αβίαστα καταλήγουν μόνοι τους οι συνομιλητές φίλοι μου στο συμπέρασμα, ότι η Εκκλησία τους είναι πράγματι κακόδοξη, γιατί εμφωλεύει σ’ αυτή ο Οικουμενισμός, ότι ενώθηκε ήδη από το 1965 με τον Παπισμό, και ότι οι ηγέτες της είναι αιρετικοί, Λατινόφρονες, ορισμένοι δε και μασόνοι. Ένας από αυτούς, ο διαβόητος Αθηναγόρας, δεν ήταν μόνο αιρετικός, ήταν και μασόνος, στην Κέρκυρα δε, που ήταν στην αρχή Μητροπολίτης, εκτελούσε χρέη και ραβίνου!
Είναι πλέον φανερό, ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας, είναι κατηγορηματικοί, ότι μιά τέτοια Εκκλησία, όπως την περιγράψαμε πιο πάνω, είναι κακόδοξη και δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί τη συνέχεια της Εκκλησίας που υπήρχε προ του 1924»!

Πού έχω άδικο στα παραπάνω, φίλε Οδυσσέα; Πού δεν λέω την αλήθεια;

Περίμενα να εκτιμήσεις, αγαπητέ μου Οδυσσέα, το ότι δεν θέλησα να πικράνω όσους ακολουθούν το Νέο Ημερολόγιο, λέγοντάς σας μερικές αλήθειες, χωρίς αυτό να σημαίνει. ότι προσπάθησα να κρύψω την αλήθεια για την Πίστη της Εκκλησίας. Γι’ αυτό, σας είπα να ρωτήσετε τους Πατέρες και ό,τι πουν εκείνοι!

7. Γράφεις στη συνέχεια:

«Στη συνέχεια ( ο Σακαρέλλος) μας λέει ότι για να επιβεβαιώσουμε την απόφανσί του αυτή, οφείλουμε να εξετάσουμε την ιστορία της από το 1924 μέχρι σήμερα και να διαπιστώσουμε αν είναι η Εκκλησία μας αιρετική.

Εγώ θα πρότεινα να το εξετάσουμε αυτό, όχι από το 1924 αλλά από το 1869 που μεταδίδονταν τα άχραντα μυστήρια στους αλλόδοξους από τους ορθόδοξους, αλλά τότε οι της Γνησίας δεν φώναζαν ότι γίναμε Οικουμενιστές. Ουδέποτε και από ουδένα τότε αναφέρθηκε πουθενά η λέξι Οικουμενισμός. Αλλά και τα προηγούμενα χρόνια όταν είμασταν ενωμένοι ήτοι το 1869, το 1875, το 1879, το 1907, το 1910, το 1017, το 1918, το 1919, το 1920, το 1921, το 1922, γίνονταν τρομερές παραβάσεις των Ιερών Κανόνων με συμπροσευχές, συλλειτουργίες, συνιερουργίες, μυστηριακές επικοινωνίες, συνχειροτονίες ενδεδυμένοι οι διάφοροι αρχιερείς με άπασαν την αρχιερατικήν αυτών στολήν.

Όλα αυτά συνέβαιναν από τότε. Γιατί ουδείς εκ των της Γνησίας τότε δεν αντέδρασε σε όλες αυτές τις παραβατικές όντως ασχημίες και εναντίον των δραστών των ειρημένων αντορθοδόξων ενεργειών, αν τους απασχολούσε από τότε ο Οικουμενισμός;»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

α. Εγώ είπα: «όταν (οι οπαδοί του Νέου) με ρωτούν αν η Εκκλησία τους είναι κακόδοξη και αιρετική, τους απαντώ να εξετάσουν την ιστορία της από το 1924 μέχρι σήμερα και θα διαπιστώσουν αν είναι Ορθόδοξη ή αιρετική».

Ο Οδυσσέας απαντά: «Εγώ θα πρότεινα να το εξετάσουμε αυτό, όχι από το 1924 αλλά από το 1869 που μεταδίδονταν τα άχραντα μυστήρια στους αλλόδοξους από τους ορθόδοξους, αλλά τότε οι της Γνησίας δεν φώναζαν ότι γίναμε Οικουμενιστές. Ουδέποτε και από ουδένα τότε αναφέρθηκε πουθενά η λέξι Οικουμενισμός. Αλλά και τα προηγούμενα χρόνια όταν είμασταν ενωμένοι ήτοι το 1869, το 1875, το 1879, το 1907, το 1910, το 1017, το 1918, το 1919, το 1920, το 1921, το 1922, γίνονταν τρομερές παραβάσεις των Ιερών Κανόνων με συμπροσευχές, συλλειτουργίες, συνιερουργίες, μυστηριακές επικοινωνίες, συνχειροτονίες...

Όλα αυτά συνέβαιναν από τότε. Γιατί ουδείς εκ των της Γνησίας τότε δεν αντέδρασε σε όλες αυτές τις παραβατικές όντως ασχημίες και εναντίον των δραστών των ειρημένων αντορθοδόξων ενεργειών, αν τους απασχολούσε από τότε ο Οικουμενισμός;

Τότε, ουδείς εθίγη και ουδείς διεμαρτυρήθη. Επικρατούσε ακρα του τάφου σιωπή. Αν τους πειραζαν όλα αυτά τα ανεπίτρεπτα βεβαίως, γιατί δεν ανοιγαν το στόμα τους για να τα κατακρίνουν; Και πώς έρχονται εκ των υστέρων και ισχυρίζονται ότι διασπάσθηκαν όχι λόγω του ημερολογίου, αλλά λόγω του Οικουμενισμού; Γιατί ψεύδονται και μάλιστα ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ;»

Συμφωνώ και επαυξάνω την πρόταση του αγαπητού Οδυσσέα, ο οποίος ζητάει να ερευνηθεί η περίοδος μέχρι το 1869, τότε που συνέβαιναν πολλές προδοσίες της Ορθοδοξίας, χωρίς ποτέ οι ακολουθούντες το Παλαιό Ημερολόγιο να φωνάζουν ότι γίναμε Οικουμενιστές!

Προτείνω, λοιπόν, να ερευνηθεί ολόκληρη η χριστιανική περίοδος της ιστορίας της Εκκλησίας, από την αφετηρία της, δηλ. από το έτος 1. Εκεί να δούμε τις προδοσίες που έγιναν σε βάρος της Πίστης μας και γιατί δεν ακούστηκε η φωνή των Παλαιοημερολογιτών από τότε να τις .... καταδικάζουν!

Θα δούμε , σε μιά τέτοια έρευνα, ότι το έτος 33 μ.Χ. έχουμε την μεγαλύτερη προδοσία όλων των αιώνων, Ένας απόστολος εκ των δώδεκα, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, πρόδωσε το Χριστό αντί 30 αργυρίων, και δεν ακούστηκε κανένας .... Παλαιοημερολογίτης να φωνάζει για την προδοσία αυτή!

Τί λες, Οδυσσέα, γιατί δεν ακούστηκε τότε η καταδικαστική φωνή των .... Παλαιοημερολογιτών;

β. Και για να σοβαρευτούμε.

Πράγματι, μετά το1869 μέχρι το 1922, ανάξιοι κληρικοί υπέπεσαν σε σοβαρές κανονικές, ή εκκλησιολογικές παραβάσεις.

Πώς, όμως, ο αγαπητός Οδυσσέας έχει την απαίτηση, τότε οι Παλαιοημερολογίτες να φώναζαν για τις προδοσίες αυτές! Όσο ευθύνονται οι Παλαιοημερολογίτες γιατί δεν φώναξαν για την προδοσία του Ιούδα, άλλο τόσο ευθύνονται και για το ότι δεν φώναξαν για τις κανονικές ή εκκλησιολογικές αυτές παραβάσεις!

γ. Τις προδοσίες αυτές ο Οδυσσέας τις θεωρεί εκδηλώσεις Οικουμενισμού. Και πράγματι, είναι! Εμείς σήμερα, που ξέρουμε το τι είναι ο Οικουμενισμός, τις θεωρούμε αναμφίβολα ως «Οικουμενισμό». Η αίρεση όμως αυτή έγινε γνωστή στους Ορθοδόξους κυρίως τον εικοστό αιώνα. Ήταν φυσικό, λοιπόν, τότε οι πιστοί να θεωρούν τις προδοσίες αυτές, προσωπικές παραβάσεις των ανάξιων εκκλησιαστικών ηγετών τους, να μην τις εκτιμούν όπως εμείς σήμερα.

Και εν πάση περιπτώσει, τότε, Οδυσσέα, δεν υπήρχε το Blog σου «αποτείχιση», να τους διαφώτιζε για ξεσηκωμό και απομάκρυνση από όσους τότε υπέπεσαν σ’ αυτές τις παραβάσεις των Ιερών Κανόνων.

8. Γράφεις στη συνέχεια:

«Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, να παραδεχθώ, ότι η Εκκλησία μου έγινε κάποια στιγμή αιρετική; Το θεωρώ αμαρτία μεγάλη να το πω. Το θεωρώ χείριστη απρέπεια. Το θεωρώ μέγιστη βλασφημία»!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

α. Είτε σου αρέσει, είτε όχι, αγαπητέ Οδυσσέα, αυτή είναι η αλήθεια. Η Εκκλησία ΣΟΥ (!), όπως συ ο ίδιος την ονομάζεις, ( και θα σου το πω πλέον απερίφραστα και «έξω από τα δόντια»!) κατέστη ΑΙΡΕΤΙΚΗ!

Θέλεις αποδείξεις για να το καταλάβεις; Θα σου παραθέσω μόνο δύο, από τις πολλές, που μπορώ να επικαλεσθώ.

Πρώτη απόδειξη: Δέχεσαι ότι ο Οικουμενισμός είναι αίρεση και παναίρεση. Σύμφωνοι! Η αίρεση αυτή έχει αλώσει ή όχι την Εκκλησία ΣΟΥ; Δεν μπορείς να το αρνηθείς αυτό! Από το Διάγγελμα του Πατριαρχείου το 1920 και το λεγόμενο Πανορθόδοξο Συνέδριο του 1923, μέχρι το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, στην ίδρυση του οποίου το 1948 μετέσχε Εκκλησία ΣΟΥ, και τα όσα πράττει και λέει ο σημερινός σας Πατριάρχης Βαρθολομαίος, και οι άλλοι εκκλησιαστικοί σου ηγέτες, αποδεικνύεται περίτρανα. ότι η Εκκλησία του Νέου είναι πλέον αιρετική. Θα επικαλεσθώ ελαχιστότατα στοιχεία για τον Βαρθολομαίο και τους προκατόχους του, από τα τόσα πολλά που υπάρχουν, για του λόγου αληθές:

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, τελευταίος Προκαθήμενος της Εκκλησίας σου:

Φέρεται, από τον Ολιβιέ Κλεμάν, ως δεχόμενος ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν είναι - η μοναδική –« Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» του Συμβόλου της Πίστεως, αλλ’ απλώς μία από τις μείζονες εκφράσεις του Χριστιανισμού, που έχει πλήρη συνείδηση ότι μέσα της υπάρχει ακόμη «Μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία». Έχει δηλώσει ότι «Ορθοδοξία και παπισμός αποτελούν «το ενιαίον σώμα του Χριστού». Άλλοτε δήλωσε, ότι Ορθοδοξία και Αγγλικανισμός είναι «αδελφαί Εκκλησίαι» και έχουν κοινή ευθύνην «εν τη καθόλου Εκκλησία». Ακόμα είπε: «Εμείς οι θρησκευτικοί ηγέτες πρέπει να φέρουμε στο προσκήνιο τις πνευματικές αρχές του οικουμενισμού, της αδελφοσύνης και της ειρήνης. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να είμαστε ενωμένοι στο πνεύμα του ενός Θεού... Ρ/Καθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδοί, Βουδισταί....» . Στις 27 Ιουνίου 1995 ο Βαρθολομαίος μίλησε στους Παπικούς νέους, ειπών και τα εξής:: «Τέκνα της Εκκλησίας εν Κυρίω ευλογημένα και αγαπητά... συνεορτάζομεν η Ανατολή και η Δύσις ( την θρονικήν εορτήν της Ρώμης). Θεού το δώρον... εορτάζομεν, διότι είμεθα η επί γης πορευομένη κοινωνία των Αγίων... είναι δε η εορτή της Εκκλησίας πεπληρωμένη όταν είναι παρούσα και συνεορτάζουσα η νεολαία... Ελάβατε διά του Αγίου Βαπτίσματος και του Χρίσματος τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.Φέρετε εν τη ψυχή και τω μετώπω υμών τα σημεία της Βασιλείας των Θεού». Άλλοτε, δήλωσε ότι «Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών, υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού» κτλ.!!!

Ο προκάτοχός του Πατριάρχης Δημήτριος διακήρυξε ότι ακολουθεί τη γραμμή του προκατόχου του Αθηναγόρα, αλλά και ότι «όλοι οι χριστιανοί οι πιστεύοντες εις τον Ιησούν Χριστόν ως Υιόν του Θεού, και σωτήρα του κόσμου είμεθα εν σώμα…» και ότι ένας Ορθόδοξος μπορεί «να μεταλάβη» σε παπική εκκλησία, διότι «εκατέρα των Εκκλησιών ημών (εννοεί την Ορθόδοξη και την παπική) έχει παραλάβη και τελεί τα αυτά ιερά μυστήρια» και ότι «δεν υπάρχει διαφορά εις το θέμα της αποστολικής διαδοχής. Αναγνωρίζομεν τον πάπαν ως διάδοχον των Αποστόλων, όπως εμείς είμεθα διάδοχος των Αποστόλων» κτλ.!

Ο προηγούμενος Πατριάρχης Αθηναγόρας, διακήρυξε τις μεγαλύτερες βλασφημίες και αιρέσεις: Είπε, όταν ήταν νέος ακόμα, στο χωριό του, εξωμολογείτο στον .... ιμάμη! Αυτό σημαίνει προσχώρησή του στο μωαμεθανισμό! Είπε επίσης, ότι όταν ήταν Μητροπολίτης στην Κέρκυρα, ασκούσε χρέη.... ραβίνου στη συναγωγή των Εβραίων! Δηλ. προσχώρησε και στον Ιουδαϊσμό! Στη συνέχεια, το1965, συμφώνησε και υπόγραψε με τον Πάπα, την «Ένωση των Εκκλησιών»! Μετά, οι δηλώσεις του για την Πίστη! Και τί δεν είπε, πράγμα το οποίο ανάγκασε μερικούς Ν εοημερολογίτες ν α γράψουν τα εξής σε βάρος του, όπως:

τον μοναχό Θεόκλητο Διονυσιάτη, ο οποίος έγραψε το 1965: «Από το 1920 έχομεν συρροήν «βλασφημιών», δια του καινοτόμου Μεταξάκη, και

του Ωριγενιστού Βασιλείου, αι οποίαι απεκορυφόθησαν δια του νυν Πατριάρχου κ. Αθηναγόρου. Οποίαι και οπόσαι βλασφημίαι!

Από το 1949 μέχρι σήμερον και τι δεν ηκούσαμεν από του στόματός του! Προς τι να τας επαναλάβωμεν; Προς τι να είπωμεν δια την «φιλτάτην του πατρίδα, την Τουρκίαν δια τας άνευ ανάγκης γλοιώδεις κολακείας προς το Ισλάμ, το ότι «ένα Θεόν πιστεύομεν πάντες» ή «όταν περιέρχωμαι εις αμηχανίαν, στρέφω το βλέμμα μου προς την εικόνα του Ατατούρκ και φωτίζομαι», τας ιδιοτύπους συλλειτουργίας μετά των Αρμενίων, τα τελούμενα μνημόσυνα επί νεκρών Τούρκων, αι συμφωτογραφήσεις μετά ελεεινών γυναικών, η αντικατάστασις του «μέτρου αληθείας ο Θεός», δια του «μέτρου ο άνθρωπος», η σιωπή του επί επιμόνου κατηγορίας ως μασόνου, η κατόπιν τόσου σκανδάλου, απειλήσαντος την ενότητα του Πατριαρχείου, προώθησις του μασόνου Ιακώβου εις Αμερικήν;

Προς τι να υπομνήσωμεν τα τόσον γνωστά γεγονότα των τελευταίων χρόνων;

Ποίος ποτέ Πατριάρχης Κπόλεως εδέχθη να γίνη όργανον μεγάλης εγκοσμίου δυνάμεως, δια να επιτύχη μίαν ψευδένωσιν των Εκκλησιών εις βάρος της Ορθοδόξου Πίστεως; Ποίος ελάλησε τόσον φιλελεύθερα και αντορθόδοξα, ως ούτος ο άνθρωπος;…. Ποίος άλλος είπε, ότι «μεταξύ Ορθοδόξων και Λατίνων δεν υπάρχουν διαφοραί»; Ποίος άλλος ετραυμάτισε την εθνικήν μας φιλοτιμίαν με τον νοσηρόν του φιλοτουρκισμόν του; Ποίος προσέφερε «γην και ύδωρ» εις τον πάπαν;

Ποίος εδίχασε το πλήρωμα της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας, εις ενωτικούς και ανθενωτικούς;

Ποίος περιήγαγεν εις τόσον ταπεινωτικήν θέσιν το κύρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δια μιάς αχρείου Ορθοδόξως και φιλολατινικής πολιτικής;

Διατί, λοιπόν, όλα αυτά δεν αποτελούν «βλασφημίας κατά του αγίου Πνεύματος» και τα δεινά τα οποία υπέστη στο Πατριαρχείον μας και ο εις την Τουρκίαν λαός μας δεν αποτελούν «ένδικον μισθαποδοσίαν» υπό του Θεού μη φειδομένου και προ αυτού εκ του ολοκληρωτικού εκ της βασιλίδος «ξεριζώματος»;

τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο Β΄ ( Χατζησταύρου):

«αι αντορθόδοξοι ενέργειαι του Πατριάρχου (Αθηναγόρα) κατατείνουν εις την πλήρη υποδούλωσιν της Ορθοδοξίας εις τον πάπαν..»!!

τον Αρχιμ. π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο: «Παναγιώτατε. Από πολλού απεδείξατε Υμάς αυτόν ως οπαδόν του πλέον απαισίου συγκρητισμού. Έχετε άρα γε αντιληφθή τι σημαίνει κατά βάθος ο επάρατος Οικουμενισμός; Υπό τον επάρατον Οικουμενισμόν δεν κρύπτεται απλώς μία αίρεσις. Κρύπτεται αυτή αύτη η άρνησις του αποκαλυπτικού χαρακτήρος της χριστιανικής Πίστεως. Κατά τούτο ο Οικουμενισμός είναι χείρων πάσης αιρέσεως»!

Δεύτερη απόδειξη: Η ένωση της Εκκλησία ΣΟΥ με την Παπική, την οποία συμφώνησε και υπόγραψε το 1965 ο Πατριάρχης ΣΟΥ Αθηναγόρας με τον πάπα ΣΟΥ Παύλο 6ο :

Το λένε καταξιωμένα πρόσωπα στο χώρο του Νέου, όπως:

Ο Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος λέει: «έχει κανείς την εντύπωσιν ότι η ένωσις των «Εκκλησιών» έχει ήδη συντελεσθή και δεν απολείπονται ειμή ο πανηγυρισμός του γεγονότος υπό των αφελών... Ταλαίπωρος Ορθοδοξία! Και ο λαός, ο «φύλαξ της Ορθοδοξίας»;

Ο Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος γράφει: «Η ένωσις, η ψευδοένωσις, έχει αποφασισθή. ΄Έχει αποφασισθή εις μυστικά διαβούλια Ανατολής και Δύσεως, διαβούλια πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής φύσεως, ων εγκέφαλος ο πάπας. Το δε σχέδιον προς πραγματοποίησιν του σκοπού εξελίσσεται κατά φύσεις και στάδια εν αγνοία του Ορθοδόξου λαού, ο οποίος έκπληκτος μίαν πρωΐαν θα ακούση ότι η ένωσις επετεύχθη» !

Επίσης, ο π. Γεώργιος Καψάνης ομολογεί: «Πάντα τα ανωτέρω δηλούν ότι το Οικουμενικόν Πατριαρχείον δεν θεωρεί πλέον το πάπαν και την Ρ/Καθολικήν Εκκλησίαν ως αιρετικούς, σχισματικούς και πλανωμένους εφόσον δέχεται την μεν παπικήν Εκκλησίαν ως «αγίαν», τον δε επικεφαλής αυτής ως «άγιον», «μακαριστόν», υπέρ ου τελεί και επιμνημόσυνον δέησιν. Σημαίνουν επίσης ότι η ένωσις σχεδόν έχει γίνει»!

Ποιά είναι η συνέπεια, του ότι ενώθηκε η Εκκλησία του Νέου με την Παπική; Σημαίνει φίλε Οδυσσέα, ότι η Εκκλησία ΣΟΥ κατέστη Παπική, συ δε είσαι πλέον Παπικός, ή Λατίνος! Είσαι ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ! Εύγε ΣΟΥ!!!

Αλλά, και συ, πιστεύεις, καίτοι δεν θέλεις να το παραδεχτείς, ότι η Εκκλησία ΣΟΥ είναι αιρετική! Αλλιώς, δεν θα γινόσουνα διαπρύσιος κήρυκας της αποτειχίσης! Γιατί ζητάς αποτείχιση; Επειδή θεωρείς την Εκκλησία ΣΟΥ αιρετική! Αλλιώς, δεν θα μιλούσες για αποτείχιση! Δεν είναι έτσι;

β. Είναι αμαρτία να πεις την αλήθεια, Οδυσσέα; Είναι απρέπεια να παραδεχτείς την συντελεσθείσα προδοσία σε βάρος της Ορθοδοξίας από τους ανάξιους ποιμένες της Εκκλησίας ΣΟΥ; Είναι βλασφημία να υπερασπίζεσαι την Πίστη; Όχι, δα!

Αυτό, λέγεται «στρουθοκαμηλισμός»! Και ξέρεις, γιατί: Οι στρουθοκάμηλοι χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο, όταν βλέπουν κάποιο κίνδυνο.

Νομίζουν έτσι, ότι απέφυγαν τον κίνδυνο. ΄Έτσι κάνεις και συ! Λες μεγάλα λόγια για την Ορθοδοξία και κατά του Παπισμού. Και νομίζεις, ότι απέφυγες την κακοδοξία! Νομίζεις, ότι είσαι Ορθόδοξος!

9. Γράφεις στη συνέχεια:

«Εσύ, φίλτατε, μέχρι πρότινος, που ήσουνα μέσα στην Εκκλησία της Ελλάδος πίστευες ότι ήσουν μέσα στην αίρεσι;»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Ναι, φίλε Οδυσσέα! Μόλις πίστεψα ότι η Εκκλησία στην οποία μέχρι τότε ανήκα, κατέστη αιρετική, αμέσως αποτειχίστηκα! Αποτειχίστηκα από την αίρεση. Και βρήκα την Εκκλησία του Χριστού, που είναι η Μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία, στην οποία ήδη ανήκω!

Έτσι αποτειχίστηκαν το 1924, τα τότε μέλη της Εκκλησίας από τους καινοτόμους επισκόπους τους, για να παραμείνουν ζωντανά μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, στην οποία άλλωστε ανήκαν μέχρι τότε, και να μην απομακρυνθούν απ’ αυτή!

10. Γράφεις στη συνέχεια:

«Έτσι και αυτοί το 1924 θα έπρεπε, να μείνουν μέσα στην Εκκλησία και να συνεχίσουν τους αγώνες τους».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Ποιός Πατέρας συμβουλεύει τους πιστούς να μένουν στην αίρεση και από εκεί να πολεμούν την ... αίρεση; Κανένας!

Απεναντίας, οι Πατέρες συμβουλεύουν τα αντίθετα. Λένε να φεύγουμε από την αίρεση, αν θέλουμε να είμαστε μέσα στην Εκκλησία! Ας δούμε τί λένε:

Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: «Φεύγετε αυτούς, αδελφοί, και την προς αυτούς κοινωνίαν». Οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ου θαυμαστόν. «Αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός» Ου γαρ ουν, ει και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται ω ς διάκονοι δικαιοσύνης, ων το τέλος έσται κατά τα έργα αυτών… Στήκετε, κρατούντες τας παραδόσεις, ας παρελάβατε, τας τε εγγράφους και αγράφους, ίνα μη τω των αθέσμων πλάνη συναπεχθέντες εκπέσητε του ιδίου στηριγμού».

Και άλλού γράφει ο ίδιος: « Φεύγετε και υμείς, αδελφοί, την προς τους ακοινωνήτους κοινωνίαν και το μνημόσυνον των αμνημονεύτων. Ίδε, εγώ Μάρκος ο αμαρτωλός, λέγω υμίν ότι ο μνημονεύων του πάπα ως Ορθοδόξου αρχιερέως, ένοχος εστιν πάντα τα των Λατίνων εκπληρούσαι, μέχρι και αυτής της κουράς των γενείων και ο λατινοφρονών μετά των Λατίνων κριθήσεται και ως παραβάτης της πίστεως λογισθήσεται».

Ο Μέγας Αθανάσιος: «Βαδίζοντες την απλανή και ζωηφόρον οδόν , οφθαλμόν μεν εκκόψωμεν σκανδαλίζοντα, μη τον αισθητόν…αλλά τον νοητόν. Οίον εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται, και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ εστιν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ’ αυτούς εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις την γέεναν του πυρός…ίνα η Εκκλησία ασκανδαλίστως συναγομένη διαφυλαχθήσεται».

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Εάν ο επίσκοπος είναι «πονηρός» «πίστεως ένεκεν, φεύγε και παραίτησαι, μη μόνον αν άνθρωπος η, αλλά καν άγγελος εξ ουρανού κατιών».

Και συνεχίζει: «Κρείττον γαρ ουδενός άγεσθαι. Πως ουν ο Παύλος

φησί «πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών» ανωτέρω ειπών, «ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής, μιμείσθε την «πίστιν», τότε είπε «πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε;» Τι ουν φησίν; Όταν πονηρός ή, μη πειθώμεθα; Πονηρός πώς λέγεις; Ει μεν πίστεως ένεκεν, φύγε αυτόν και παραίτησαι, μη μόνον αν άνθρωπος ή, αλλά και άγγελος εξ ουρανού κατιών. Ει δε βίου ένεκεν, μη περιεργάζου. …..»

Ο άγιος Θεόδωρος Στουδίτης: «Έχουμε παραγγελία από τον Απ. Παύλο να θεωρούμε απαραδέκτους στον άγιο κλήρο αυτούς τους ποιμένες, που διδάσκουν διαφορετικά από όσα παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες και τις άγιες Συνόδους»!

Ο Μέγας Φώτιος: «αιρετικός εστίν ο ποιμήν; λύκος εστίν. φεύγειν εξ αυτού και αποπηδάν δεήσει μην απατηθήναι προσέλθειν καν ήμερον αυτού παρισαίνειν δοκεί, φύγε την κοινωνίαν και την προς αυτόν ομιλίαν ως ιόν όφεως».

Ο άγιος Γερμανός, Πατριάρχης ΚΠόλεως: «Όσοι της Καθολικής Εκκλησίας εστέ τέκνα γνήσια φεύγειν όλω ποδί τη Λατινική υποταγή και μηδέ ευλογίαν εκ των χειρών αυτών λαμβάνειν την τυχούσαν. Κρείσσον γαρ εστίν εν τοις οίκοις υμών τω Θεώ προσεύχεσθαι κατά μόνας, ή επ’ εκκλησίαις συνάγεσθαι μετά λατινοφρόνων».

Ο άγιος Υπάτιος (+17.6.446) Ηγούμενος της Μονής των Ρουφιανών στην Χαλκηδόνα, διέγραψε αμέσως το όνομα του Νεστορίου από τα δίπτυχα της Εκκλησίας, για να μη μνημονεύεται. ΄Όταν ο επίσκοπος Ευλάλιος τον παρετήρησε για την πράξιν του αυτήν, ο ζηλωτής Όσιος απάντησε, ότι δεν θεωρεί πλέον τον Νεστόριο ως επίσκοπο:

Εγώ από τότε που έμαθα, ότι μιλά άσχημα για τον Κύριό μου, παύω την επικοινωνία μαζί του και ούτε αναφέρω το όνομά του, δεν είναι πια επίσκοπος.

Και όταν πάλιν ο επίσκοπος Ευλάλιος τον απείλησε, ο άγιος Υπάτιος του αποκρίθηκε με σταθερότητα και διάθεση μαρτυρίου:

΄Ο,τι θέλεις κάνε. διότι εγώ αποφάσισα να πάντα να πάθω. Και μ’ αυτή την απόφαση το έκαμα αυτό».

11. Γράφεις στη συνέχεια:

«Ναι, χρειάζονται και επιβάλλονται οι αγώνες, οι συνεχείς αγώνες και οι ακατάπαυστες διαμαρτυρίες, αλλά όχι τα σχίσματα. Ποτέ τα σχίσματα».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Οι Πατέρες όμως ευλογούν τα σχίσματα, όταν γίνονται χάριν της Ορθοδοξίας! Όταν αποσχίζονται οι πιστοί από τις αιρέσεις! Αυτά είναι τα επαινετά σχίσματα! Καταδικάζουν μόνο τα κατάκριτα σχίσματα, δηλ. αυτά που αποκόπτουν τους πιστούς από την Εκκλησία!

Διάβαζε τί λένε:

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Εστι σχισθήναι καλώς. ΄Εστι γαρ και

κακή ομόνοια, έστι και καλή διαφωνία».

Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: «Ημείς δ’ ουδέν άλλο εσχίσθημεν αυτών, ει μη ότι ώσιν αιρετικοί, δι’ ο ουδέ πρέπει όλως ενωθήναι αυτοίς ει μη εκβάλλωσι την προσθήκην από του Συμβόλου και ομολογήσωσι το Σύμβολον, καθώς και ημείς».

Και συνεχίζει αλλού: ««Την μεν αιτίαν του σχίσματος εκείνοι δεδώκασι, την προσθήκην εξενεγκόντες αναφανδόν, ην υπ οδόντα πρότερον έλεγον. ημείς δε αυτοίς εσχίσθημεν πρότεροι, μάλλον δε εσχίσαμεν αυτούς και απεκόψαμεν του κοινού της Εκκλησίας σώματος. Διότι ειπέ μοι: Πότερον, ως ορθήν έχοντας δόξαν ή ορθώς την προσθήκην εξενεγκόντας: Και τις αν τούτο είποι, μη σφόδρα τον εγκέφαλον διασεσεισμένος: αλλά ως άτοπα και δυσσεβή φρονούντας και παραλόγως την προσθήκην ποθήσαντας. Ουκούν ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και διά τούτο εχωρίσθημεν... αιρετικοί εισίν άρα και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν».

Ο 15ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, απόσπασμα του οποίου παραθέτω σε μετάφραση: «... όσοι απομακρύνονται από την “κοινωνία” με τον επικεφαλής τους εξαιτίας κάποιας αίρεσης .... αυτοί όχι μόνο δεν θα υποβληθούν στην προβλεπόμενη από τους κανόνες ποινή .... , αλλά και θα θεωρηθούν από τους Ορθοδόξους άξιοι τιμής που τους αρμόζει. Γιατί δεν καταδίκασαν επισκόπους, αλλά ψευτοεπισκόπους και φευτοδιδασκάλους και δεν κατατεμάχισαν την ένωση της Εκκλησίας με σχίσμα, αλλά φρόντισαν με ζήλο να σωθεί η Εκκλησία από σχίσματα και διαιρέσεις»!

Αυτά λένε οι άγιοι Πατέρες, τη γνώμη ενός εκ των οποίων, του αγίου Γερμανού, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, έχεις ως προμετωπίδα στον Blog σου, φίλτατέ μου!

12. Γράφεις στη συνέχεια:

«Με την διάσπασι του 1924 ήνοιξαν τα στόμια του φράγματος και το ρεύμα πλέον λειτουργεί ασυγκράτητο. Και ποιος είναι ικανός να επιβάλη κάποια τάξι; ΟΥΔΕΙΣ πλέον. Δημιουργήθηκαν σχίσματα, διχασμοί, διαιρέσεις, κατατμήσεις, ανηλεείς εσωτερικοί πόλεμοι και ατέλειωτες μάχες και διαμάχες».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Δυστυχώς, αυτά που γράφεις εδώ, φίλε μου, είναι αλήθεια; Ποιοί πολεμούν όμως την Εκκλησία; Αυτοί που την πολεμούσαν πάντα, και προ του 1924! Ο διάβολος και τα όργανά του!

Ο Ιωάννης Χρυσόστομος δίνει την απάντηση σε όσους πολεμούν τη Εκκλησία. Λέει: «Πόσοι επολέμησαν την Εκκλησίαν και οι πολεμήσαντες απώλοντο. Αυτή δε υπέρ τον ουρανόν αναβέβηκε. Τοιούτον έχει μέγεθος η Εκκλησία. πολεμουμένη νικά. επιβουλευομένη παρεγίγνεται. Υβριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται. Δέχεται τραύματα και ου καταπίπτει υπό των ελκών. Κλυδωνίζεται και ου καταποντίζεται. Χειμάζεται αλλά ναυάγιον ουχ υπομένει. Παλαίει αλλ’ ουχ ηττάται. Πυκτεύει αλλ’ ου νικάται»!

13. Γράφεις στη συνέχεια:

«Δεν αγνοείς ασφαλώς, αγαπητε μου Αθανάσιε, ότι υπάρχουν ακόμα και άγιοι που έπεσαν σε αιρέσεις λόγω της απλότητός των και δεν αποβλήθηκαν από την Εκκλησία και τους έχουμε αλλά και σείς τους έχετε, ως αγίους. Αλλά ούτε δημιουργούμε κάποιο πρόβλημα, ούτε αποβληθήκαμε εξ αιτίας αυτού του φαινομένου, από την Εκκλησία».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Αυτό που λες, Οδυσσέα, δεν είναι σωστό! Κανένας άγιος δεν πλανήθηκε σε θέματα της Πίστης, που είχε θεία εμπειρία. Αυτά, ότι δηλ. πλανήθηκαν και άγιοι σε θέματα Ορθοδοξίας, τα λένε οι Φράγκοι και όσοι τους ακολουθούν! Οι άγιοι που αξιώθηκαν να φτάσουν στη «θεωρία του Θεού», για θέματα της εμπειρίας τους αυτής, που βλέπουν και γνωρίζουν τα δόγματα, δεν πλανώνται.

Σήμερα, ανακηρύττετε, αγίους, άτομα, τα οποία δεν έφτασαν ποτέ στην στη θεία αυτή κατάσταση της «θεωρίας του Θεού» και έχουν διακηρύξει ένα σωρό πλάνες, κακοδοξίες και αιρέσεις!

14. Γράφεις στη συνέχεια:

«Δεν είμαστε Εκκλησία κανενός Βαρθολομαίου. Και ο Βαρθολομαίος, θάττον ή βράδιον, θα αποβληθή της Εκκλησίας. Εμείς οι αγωνιζόμενοι και οι διαμαρτυρόμενοι Ορθόδοξοι είμαστε η Εκκλησία του Χριστού, ήν περιποιήσατο τω τιμίω Αυτού Αίματι. Αν ο Βαρθολομαίος είναι αιρεσιάρχης, αυτό ακριβώς και εμείς αποδεχόμεθα και στεντορεία τη φωνή καταγγέλομεν και ζητούμε να δικασθή και να καταδικασθή. Υποχρεούμεθα να δημιουργούμε σκόπιμον έντονον αναταραχήν, να εμφανίζουμε ως μείζον το εκκλησιαστικό πρόβλημα, ώστε η Εκκλησία να επισπεύση την εκκαθάρισι της καταστάσεως».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

α. Πώς δεν είστε Εκκλησία του Βαρθολομαίου; Δεν είναι ο Βαρθολομαίος ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας σας; Ό,τι είναι ο Βαρθολομαίος, ο προκαθήμενος της Εκκλησίας σας, είναι και όσοι τον ακολουθούν, είναι η Εκκλησία του! Αιρετικός ο Βαρθολομαίος, αιρετική και η Εκκλησία του! Δεν είναι Εκκλησία του Χριστού!

β. Λες, ότι «ο Βαρθολομαίος, θάττον ή βράδιον, θα αποβληθή της Εκκλησίας»!

Ναι, όσο αποβλήθηκε και ο Αθηναγόρας ή ο Δημήτριος! Έτσι, κοροϊδεύετε «εαυτούς και αλλήλους» επί τόσα χρόνια τώρα, αγαπητέ μου! Συνεχίστε, λοιπόν, τον εμπαιγμό σας του Θεού! Θα έλθει όμως η φοβερή ώρα της Κρίσεώς!

γ. Λες επίσης «Εμείς οι αγωνιζόμενοι και οι διαμαρτυρόμενοι Ορθόδοξοι είμαστε η Εκκλησία του Χριστού».

Φίλε Οδυσσέα, μάθε κάτι: Δεν αρκεί να αγωνίζεστε και να διαμαρτύρεστε για να είστε μέλη της Εκκλησίας του Χριστού! Και οι αιρετικοί αγωνίζονται και διαμαρτύρονται, αλλά δεν είναι μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Και σεις αγωνίζεστε και διαμαρτύρεστε, αλλά δεν είστε μέλη της Εκκλησίας του Χριστού! Γιατί;

Γιατί δεν αγωνίζεστε τον «καλόν αγώνα», που λέει ο Απόστολος Παύλος. Λέει «τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα, λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα ...» ( Β΄ Τιμ. 4, 7)!!

Ο καλός αγώνας συνδέεται με την τήρηση της Πίστης, Οδυσσέα!

δ. Λες ακόμα «Αν ο Βαρθολομαίος είναι αιρεσιάρχης, αυτό ακριβώς και εμείς αποδεχόμεθα και στεντορεία τη φωνή καταγγέλομεν και ζητούμε να δικασθή και να καταδικασθή» !

Δέχεσαι, λοιπόν, ότι ο Βαρθολομαίος είναι αιρεσιάρχης και ζητάς να καταδικαστεί! Από ποιούς, καλέ μου Οδυσσέα, ζητάς να καταδικαστεί; Από τους άλλους αιρετικούς επισκόπους, με τους οποίους έχει «κοινωνία»; Δεν έχεις ακούσει ποτέ την παροιμία του λαού «κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει;»

Ξέρεις, τι μου θυμίζει η συμπεριφορά σας αυτή, των «αγώνων» σας και «διαμαρτυριών» σας για να καταδικαστεί ο Βαρθολομαίος; Τον Ηλί της Παλαιάς Διαθήκης, που δεν τιμωρούσε τα παιδιά του, αλλά τους έλεγε «μη παιδία, μη παιδία», έως ότου ήρθε η οργή του Θεού πάνω του.

Όσο αρκείστε στις «φωνές» και «διαμαρτυρίες» μοιάζετε με το βαρκάρη που «τραβάει κουπί» για να πλεύσει στ’ ανοιχτά της θάλασσας, τη στιγμή που η βάρκα είναι δεμένη στο μουράγιο! Το πολύ πολύ θα βουλιάξει η βάρκα μέσα στο λιμάνι!

Έτσι, και σεις, είστε δεμένοι στο «μουράγιο» της αίρεσης! Και θα βουλιάξετε σ’ αυτή!

15. Γράφεις στη συνέχεια:

«Μην ξεχνάς, αδελφέ Αθανάσιε, ότι όλοι σχεδόν οι ανα τους αιώνας αιρετικοί, ήσαν πρεσβύτεροι και επίσκοποι και πατριάρχαι. Και άμα τη εκδηλώσει της αιρέσεώς τους κατηγορούντο και κατηγγέλοντο και ανεμένετο η παρέμβασι της Εκκλησίας δια την καταδίκην τους. Αυτομάτως δεν καταδικάζεται ουδείς. Χρειάζεται να συνέλθη Σύνοδος που θα επιβεβαιώση και θα επικυρώση τα καταγγελόμενα από την συνείδησι της Εκκλησίας και εν συνεχεία θα προβή εις την καταδίκη τους. Αναμένομεν, λοιπόν και εμείς, ως οφείλομεν να πράξωμεν και δεν προβαίνομεν είς βεβιασμένας και απαραδέκτους αποπηδήσεις».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

α. Όταν ένας επίσκοπος κηρύττει μία αίρεση δημιουργούνται ορισμένες υποχρεώσεις, τόσο στους πιστούς, όσο και στους άλλους επισκόπους.

Οι υποχρεώσεις που βαρύνουν τους πιστούς είναι να πάψουν να έχουν «κοινωνία»με τον αιρετικό αυτό επίσκοπο. Πρέπει δηλ. να αποτειχιστούν.

Οι άλλοι επίσκοποι έχουν επί πλέον μία άλλη ακόμα υποχρέωση. Να καταδικάσουν σε Σύνοδο και καθαιρέσουν τον αιρετικό αυτό επίσκοπο.

Οι δύο αυτές υποχρεώσεις είναι εντελώς διαφορετικές και δεν πρέπει να συγχέονται. Έτσι, οι πιστοί π.χ. δεν έχουν το δικαίωμα να καθαιρέσουν οι ίδιοι ένα επίσκοπο, γιατί δεν τον χειροτόνησαν αυτοί. Τους κληρικούς τους χειροτονούν οι επίσκοποι και οι επίσκοποι τους καθαιρούν.

Οι πιστοί παύουν την «κοινωνία» με τους αιρετικούς επισκόπους, γιατί τους θεωρούν ψευδεπισκόπους, από τους οποίους ο Θεός αφήρεσε ουσιαστικά την χάρη της ιερωσύνης απ΄ τη στιγμή που έγιναν αιρετικοί, καίτοι ακόμα Σύνοδος δεν τους καθήρεσε. Κατ΄ ουσία οι καθαιρέσεις των Συνόδων τω αιρετικών είναι γνωστοποίηση στους πιστούς ότι τα άτομα αυτά είναι αιρετικοί και δεν έχουν χάρη αγίου Πνεύματος, πολύ περισσότερο δεν μπορούν να τελούν μυστήρια.

β. Λες, Οδυσσέα, ότι αναμένετε. Τί αναμένετε; Να συνέλθει Σύνοδος να καταδικάσει τον Βαρθολομαίο;

Αναμείνατε, λοιπόν, στο.... ακουστικό σας!

Όσο συνήλθε Σύνοδος να καταδικάσει τον Αθηναγόρα, τον Δημήτριο και τόσους άλλους, άλλο τόσο Σύνοδό σας θα δικάσει και θα καταδικάσει και τον Βαρθολομαίο σας!

16. Γράφεις στη συνέχεια:

«Δεν δικαιώνεσαι, αγαπητέ μου Αθανάσιε, ούτε και εις το άλλο ζήτημα της εντάξεώς σου, είς τινα παράταξιν. Αλήθεια, με ποιόν τρόπον σε απεδέχθησαν ως μέλος τους, οι της νέας παρατάξεώς σου;»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Τώρα, «τα γυρίζεις στα προσωπικά»; Το πώς με δέχθηκε η Εκκλησία στην οποία ανήκω, φίλε μου, είναι θέμα δικό της και δικό μου. Δεν θα δώσει, ούτε εκείνη, ούτε εγώ, λόγο σε κανένα που είναι «εκτός» Εκκλησίας, είτε περίεργοι είναι αυτοί, είτε εχθροί της. Σε πληροφορώ όμως ότι η Εκκλησία ακολούθησε την τακτική που ακολουθούσε σ’ όλους τους αιώνες, όταν μη μέλη της επέστρεφαν σ’ αυτήν!

Βέβαια, τώρα εσύ και οι ομόφρονές σου ζητάτε να σας πω εγώ, ποιά είναι η Εκκλησία, που ανήκω.

Εγώ, δεν θεωρώ ότι έχω κάποια τέτοια υποχρέωση να σας το πω. Γνωρίζω, το τί θέλετε να ακούσετε από μένα, για να σπείρετε ζιζάνια διχασμού μεταξύ των άλλων αποτειχισμένων, για διχόνοιες. Εγώ τουλάχιστο, δεν θα σας δώσω αυτή τη χαρά, που είναι χαρά του διαβόλου, γιατί αυτός διαβάλλει και διχάζει τους ανθρώπους με τα όσα λέει!

17. Γράφεις στη συνέχεια:

«Ο 16ος κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου δίδει το δικαίωμα της αποτειχίσεως, αλλά δεν δίδει κανένα δικαίωμα της προσκολλήσεως και εντάξεως εις τον πρώτον τυχόντα επίσκοπον. Οποιος αποτειχίζεται οφείλει να αρκεσθή εις αυτό, να παραμείνη δηλαδή αποτειχισμένος και να αναμένη την κρίσι Συνόδου και την αποκατάσταση της Κανονικής Τάξεως».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

α. Πού στηρίζεις, λοιπόν, τη γνώμη σου ότι δεν έχουν το δικαίωμα όσοι αποτειχίζονται να έχουν «κοινωνία» με Ορθοδόξους επισκόπους και να τους μνημονεύουν;

Το παράδειγμα του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, είναι εύγλωττο. Όταν πήγε στην αρειανοκρατούμενη Κωνσταντινούπολη, βρήκε το ποίμνιο «ανεπίσκοπο». Και όμως υπήρχε εκεί ο Πατριάρχης Δημόφιλος, τον οποίον οι Ορθόδοξοι δεν δέχονταν σε «κοινωνία». Γι’ αυτό, άρχισαν να μνημονεύουν ως επίσκοπό τους τον Γρηγόριο το Θεολόγο, καίτοι ποτέ δεν είχε εκλεγεί επίσκοπος για το θρόνο αυτό!

Η μνημόνευση του ονόματος του επισκόπου και σε κάθε ιερουργία σημαίνει ταυτότητα πίστεως ιερέως, ποιμνίου και επισκόπου.

Ο Γρηγόριος Παλαμάς τόνιζε προς τους αντιπάλους του: « Εκείνοι είναι της Εκκλησίας, όσοι είναι με την αλήθεια και όσοι δεν είναι με την αλήθεια δεν είναι ούτε της Εκκλησίας του Χριστού. Έστω και αν αυτοϊκανοποιούνται, όταν καταψεύδονται μεταξύ τους, αλληλοονομαζόμενοι ποιμένες και ιεροί αρχιποιμένες, και αυτό ακριβώς συμβαίνει,επειδή τον χριστιανισμόν έχωμε εμείς μυηθή να τον χαρακτηρίζωμε όχι με τα πρόσωπα που τον αντιποιούνται, αλλά με βάσιν την αλήθεια και την ακρίβεια της Πίστεως»!!!

Έσφαλε, λοιπόν τότε η Εκκλησία, που τον μνημόνευε; Δεν τα λες Ορθόδοξα, Οδυσσέα μου!

β. Ισχυρίζεσαι, αγαπητέ Οδυσσέα, ότι δεν έχουν το δικαίωμα όσοι αποτειχίζονται να έχουν «κοινωνία» με Ορθοδόξους επισκόπους και να τους μνημονεύουν;

Σε ρωτώ το εξής: Αν μεταξύ των αποτειχισμένων υπάρχει ένας ιερέας, μπορεί να λειτουργεί για τους αποτειχισμένους; Νομίζω, ότι θ’ απαντήσεις, ότι μπορεί. Συνεχίζω: Αν στους αποτειχισμένους προσέλθει και ένας επίσκοπος. Αυτός, μπορεί να λειτουργεί;

Ασφαλώς, μπορεί. Το όνομα του επισκόπου αυτού θα μνημονεύεται στις λειτουργίες; Νομίζω, ότι θ’ απαντήσεις θετικά, δηλ. ότι θα μνημονεύεται. Καλώς!

Και κάτι άλλο, μπορεί ο επίσκοπος αυτός να χειροτονεί άλλους κληρικούς; Νομίζω, ότι και πάλιν θα απαντήσεις θετικά, πολύ περισσότερο, γιατί αν δεν χειροτονηθούν άλλοι κληρικοί, θα έρθει κάποια στιγμή, που δεν θα υπάρχουν ιερείς να εξυπηρετούν τους αποτειχισμένους, οι οποίοι στο κάτω κάτω διακηρύττουν, ότι αυτοί είναι η Εκκλησία!

Βλέπεις, λοιπόν, αγαπητέ Οδυσσέα, ότι οι αποτειχισμένοι από το 1924 καλά έπραξαν και προσκολλήθηκαν στους επισκόπους που πήγαν στο χώρο τους!

γ. Και ένα τελευταίο: Βλέπω, ότι σκανδαλίζεσαι για την ονομασία τους ότι είναι «Παλαιοημερολογίτες»! Την ονομασία αυτή δεν την πήραν μόνοι τους. Τους την έδωσαν οι Νεοημερολογίτες, για να τους χλευάζουν, επειδή ακολουθούσαν το Παλαιό Ημερολόγιο. Όμως, το Παληό Ημερολόγιο δεν το πρωτοακολούθησαν αυτοί. Το ακολουθούσαν από παληά οι Ορθόδοξοι. Και όμως, δεν διανοήθηκε ποτέ κανένας να χαρακτηρίζει αυτούς ως Παλαιοημερολογίτες! Οι σημερινοί, λοιπόν, Παλαιοημερολογίτες είναι αποτειχισμένοι, που ακολουθούν πιστά την μέχρι το 1924 Πίστη της Εκκλησίας!

Αυτή είναι η μόνη αλήθεια, φίλε Οδυσσέα!

18. Και μιά τελευταία παρατήρηση. Γράφεις:

«Λυπούμαι για τους εκτραχηλισμούς, του φίλου μου. Σε εκτραχηλισμούς τοιαύτης μορφής έβλεπα μέχρι σήμερα να προβαίνουν κάποιοι αστοιχείωτοι και αγροίκοι τύποι που λόγω της αγραμματοσύνης και της τσαπατσουλιάς τους, εκβράζουν ακόμα και με χυδαίον τρόπον, ύβρεις κατά της Εκκλησίας και κατά των αγίων μυστηρίων του βαπτίσματος και της θείας κοινωνίας. Δεν περίμενα να το ισχυρισθή αυτό, έστω και με διαφορετικόν τρόπον και ο φίλος μου ο Θεολόγος Αθανάσιος Σακαρέλλος. Λυπούμαι, ειλικρινά λυπούμαι, βαθύτατα λυπούμαι» .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Ο φίλος μου Οδυσσέας χαρακτηρίζει τους Παλαιοημερολογίτες «αστοιχείωτους και αγροίκους, που λόγω της αγραμματοσύνης και της τσαπατσουλιάς τους,...»!!

Δεν ξέρω, αν και κατά πόσο οι Παλαιοημερολογίτες είναι τέτοιοι. Πιθανόν, ανάμεσά τους να υπάρχουν και τέτοιοι, όπως ασφαλώς υπάρχουν και μορφωμένοι, καθηγητές Πανεπιστημίου κλπ. Προτιμώ όμως, όχι μόνο να βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους, «αστοιχείωτους και αγροίκους», αλλά Ορθοδόξους, παρά σε μορφωμένους, και αιρετικούς!

Τί λέει ο Απόστολος Παύλος; «Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνει»! Και σ’ άλλο σημείο προσθέτει: «ημείς μωροί δια Χριστόν»! Μωρός, λοιπόν, και ο Απ. Παύλος!

Αυτή τη «μωρία» επιζητούν όσοι θέλουν να είναι Ορθόδοξοι! Και ας ονειδίζονται ως «αστοιχείωτοι, αγράμματοι, μωροί και αγροίκοι!

Για το λόγο αυτό αποτειχιστήκαμε από τους αιρετικούς επισκόπους σας, κατά το λόγο του Απ. Παύλου: «τοίνυν εξερχώμεθα προς αυτόν έξω της παρεμβολής τον ονειδισμόν αυτού φέροντες»!

Χαρά μας, λοιπόν, φίλε Οδυσσέα, να οδεινιζόμαστε, χάριν του Χριστού!

Την άλλη Κυριακή, είναι η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας, που διαβάζουν στους ναούς τους όσοι είναι Ορθόδοξοι, ακούμε να λέει: «μνήσθητι, Κύριε, του ονειδισμού των δούλων Σου»!

Οι Παλαιοημερολογίτες, δεν έχουμε τίποτε άλλο να προσφέρουμε στον Κύριό μας, παρεκτός από τον ονειδισμό μας!

Δεν θα σου πω άλλα επί του παρόντος, φίλε Οδυσσέα!

Αλλά, και να σου πω, φοβάμαι ότι δεν πρόκειται να «πιάσουν τόπο»!

Είναι σαν το σπόρο της παραβολής, πού έπεσε στην πέτρα ή το δρόμο. Έκανα όμως τον κόπο και έγραψα όλα αυτά, μολονότι είχα αποφασίσει να μην ξαναασχοληθώ με το Blog σου, μόνο και μόνο για ένα λόγο. Για να μη νομίσουν οι επισκέπτες του, ότι δεν έχω επιχειρήματα να αντιτάξω στα όσα αθεολόγητα και ανιστόρητα υποστηρίζεις! Δεν ξέρω όμως, αν θα έχω την ίδια διάθεση να επανέλθω σε περίπτωση που θα θελήσεις να σχολιάσεις το κείμενό μου αυτό.

Σάββατο της Τυρινής, μνήμη των οσίων Πατέρων των εν ασκήσει λαμψάντων

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΑΚΑΡΕΛΛΟΣ

Θεολόγος –Επίτιμος δικηγόρος

τηλ. 27410 59201

e-mail: asakar@otenet. gr


11 σχόλια:

  1. Αγαπητέ Οδυσσέα, σε ευχαριστώ γατί ανάρτησες την ανταπάντησή μου αυτή. Σου έχω δηλώσει προφορικά και γραπτά, ότι δεν προτίθεμαι να συνεχίσω το διάλογο αυτό, γιατί πιστεύω ότι δεν υπάρχουν από το Blog σου οι προϋποθέσεις, για ένα πραγματικό διάλογο. Ούτε είναι δυνατό να διαλέγομαι με πολλά άτομα, τα οποία βέπω να προσκαλείς να λάβουν μέρος περαιτέρω στο διάλογο αυτό. Εσύ,
    και όσους προσκαλείς σέ ένα τέτοιο διάλογό σου, μπορείς άνευ εμού να τον συνεχίσεις, και όπου βγήτε. Με αγάπη Χριστού.
    Ο πάντα φίλος σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ Οδυσσέα, είσαι πραγματικά άξιος συγχαρητηρίων διότι πραγματικά ένας τέτοιου είδους ελεύθερος διάλογος δεν συναντάται συχνά ούτε σε εφημερίδες ούτε στο ίντερνετ.
    Τις θέσεις εμού προσωπικά τις γνωρίζεις και ξέρεις ότι σαφώς συντάσσομαι με τις παραπάνω απόψεις του κ. Σακαρέλλου.
    Ομως δεν νομίζω ότι είναι σωστὀ ένας διάλογος που άνοιξε ανάμεσά σας αξίζει να τύχει της μεταχείρισης ενός ανεύθυνου διαλόγου μεταξύ ανωνύμων στο ίντερνετ.
    Το γνωρίζω από προσωπική πείρα καθώς σε τέτοιες περιπτώσεις αρχίζουν οι διάφοροι , ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του απομακρύνοντας σε από την ουσία.
    Η εντύπωσή μου είναι ότι μάλλον προβληματίστηκες σοβαρά αυτή την φορά και αναζητείς δεκανίκια. Πρέπει όμως κάποτε να δεχτείς ότι η Αλήθεια είναι μία και δεν είναι πικρή.
    Ο μόνος τρόπος για να την αντιμετωπίσεις βρίσκεται απλά στο να την αποδεχτείς με καθαρή καρδία και όχι στο να την πολεμάς...
    Φιλικά Γιάννης Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστούμε τον Οδυσσέα, γιατί έδωσε την αφολρμή στον κ. Σακαρέλλο να γράψει τα τόσο ωραία και ενδιαφέροντα αυτά πράγματα στην απάντησή του, τα οποία για πρώτη φορά ακούμε.Αλλά, θα τον παρακαλέσω να συνεχίσει το διάλογο, γιατί πιστέυω, ότι έχει πολλά ακόμα να ειπή. Βέβαια, τον καταλαβαίνω, ότι είναι αδύνατο να κάνη διάλογο με πολλά άτομα μαζί, και προπαντός αν είναι ανώνυμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δηλώνω ότι 1) όσοι απαντήσουν και θέλουν να μπούν στην πρώτη σελίδα θα πρέπει ναναι επώνυμοι οπωσδήποτε.
    Και επώνυμοι με ακριβή και αληθινα στοιχεία τα οποία θα ερευνηθουν.
    2) Ολοι μπορούν να γράψουν τις απόψεις τους στα ΣΧΟΛΙΑ επώνυμοι και ανώνυμοι.
    Και αυτοί βέβαια μπορεί να απαντηθούν ή να μην απαντηθούν, αλλα να καταχωρήσουν απλά τις απόψεις τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στον αδελφο και συνοδοιπορο Αθανασιο Σακαρελο,
    αξιζουν συγχαρητηρια για την Ξεκαθαρη θεση του σε αυτην την αντιπαραθεση του με το τοσο σοβαρο BLog
    του αδελφου Οδυσσέα, ειναι σαν μια 2η Ομολογια σαν αυτην που εκανε τοτε που αποτειχισθηκε και σωστα προσχωρησε στην "Ονειδιζομενη" Εκκλησια των Παλαιοημερολογιτων κουβαλονταν επανω του το ονειδος, και την εξουθενωση του "Γραφικου" του "Αγραμματου"κ.λ.π, Ελπιζω οι αδελφοι που θα το διαβασουν να προβληματισθουν και να βοηθηθουν
    για μια πραγματικη αποτειχιση απο την Λατινοφρονα κρατουσα Εκκλησια του Νεου Ημερολογιου. Με αγαπη Χριστου.
    Άγγελος Κ. Κούγιας τηλ 2106028583 Κορωπι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λυπούμεθα που ο αγαπητός κύριος Σακαρέλος δεν καταχώρησε και τις παραπομπές για να μπορούν να ελεγχθούν αν ειναι ακριβείς.
    Το κείμενο του χωρίς τις παραπομπές ειναι κουτσό.
    Τον παρακαλούμε, λοιπόν, να μας κάνη την χαρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οδυσσέα εσύ γνωρίζεις τον κ. Σακαρέλλο περισσότερα χρόνια από εμένα.
    Δεν νομίζεις ότι δεν θα έβαζε χωρία αν δεν ήταν 101% σίγουρος για την ακρίβειά τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτός είναι ο λόγος;
    Ή μήπως δεν μπορεί να ξεχωρίσει τον Διονύσιο, από τον ψευδο-Διονύσιο, τον Βασίλειο, από τον ψευδο-Βασίλειο, τον Γρηγόριο, από τον ψευδο-Γρηγόριο, τον Μάξιμο, από τον ψευδο-Μάξιμο κλ.π.;
    Γι' αυτό αναφέρει γενικά και αόριστα: "Οι πατέρες λένε.....";
    Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ο/Η Οδυσσέας είπε...

    Φίλτατε Ιωάννη
    σε ευχαριστώ κατ' αρχάς για τα συγχαρητήριά σου γιά το άνοιγμα του μπλόγκ στην ελεύθερη έκφρασι.
    Τη ελευθερία Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, αγαπητέ μου. Το θεωρώ αμαρτία να μην αφήνουμε τους άλλους να μιλήσουν ελεύθερα. Ακόμα και τους αθέους. Θέλω να ακούσω τη φωνή ακόμα και των αθέων.
    Πρέπει να τους ακούσουμε τι έχουν να μας πούν.
    Πέραν αυτών λές ότι εγώ πολεμώ την αλήθεια.
    Οταν αγαπητέ μου Ιωάννη, αγωνίζεσαι να
    ξεδιαλύνεις τα πράγματα με το να αφήνης τους αλλους να μιλάνε ελεύθερα δεν πολεμάς την αλήθεια, αλλά την σέβεσαι, την επιζητείς, την ξεκαθαρίζεις, την τοποθετείς σε στέρεα και αμετακίνητα βάθρα.
    Οσον αφορά τις παραπομπές, είναι ορθό και πρέπον να καταχωρούνται όλες, είτε κάτω από την κάθε σελίδα, είτε στο τέλος, όλες μαζεμένες, γιά την πληρότητα του κειμένου και γιά την πλήρη ενημέρωσι του αναγνώστου.
    Αυτό απαιτεί η στοιχειώδης τιμιότητα και ο σεβασμός προς τον άλλον αλλά και γιά την τελειότητα των παρατιθεμένων στοιχείων.

    3 Μάρτιος 2009 6:31 μμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ομιλία Ενημέρωση με Θέμα « Η πνευματική μας πορεία σε σύγκρουση με την παγκοσμιοποίηση »
    Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί στις 14 Μαρτίου και ώρα 16:00 ημέρα Σάββατο, στην οδό Ακαδημίας 20 Αίθουσα ΕΣΗΕΑ 1ος Όροφος θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα :« Η πνευματική μας πορεία σε σύγκρουση με την παγκοσμιοποίηση »Θα συμμετέχουν οι παρακάτω Ορθόδοξοι Σύλλογοι ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ Τηλ. 210-5220741 ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΥΡΙΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ Θα γίνει δωρεάν διανομή Φυλλαδίων , DVD , Βιβλίων.Ενημερώστε τους αδελφούς για την ομιλία.


    --
    http://agiooros.freeforums.org/portal.php

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Οδυσσεα, ο Σακαρελλος πεθανε πριν απο 40 περιπου ημερες. Πεθανε σαν παλαιοημερολογιτης; Σε ποια παραταξη των Γοχ ανηκε; Ειλικρινα δεν ξερω για αυτο και ρωτω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου