Ομολογία

ΣΧΟΛΗ « ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ » ΠΑΠΩΝ

Ο Παπισμός ηττημένος στη μακροχρόνια διαπάλη με τους κυβερνήτες των ευρωπαϊκών χωρών και αποτυγχάνοντας να επιβληθή ως κοσμικός κυρίαρχος στη γηραιά ήπειρο κατά το μαύρο μεσαίωνα, πιεσμένος και ταπεινωμένος διατήρησε την κοσμική κρατική εξουσία, έτσι για την «τιμή των όπλων», περορισθείς στο κρατίδιο του Βατικανού.

Μολονότι η διδασκαλία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δεν αφήνει κανένα περιθώριο για κοσμικοποίησι της βασιλείας του, αλλά στους μεν επιβούλους γραμματείς και φαρισαίους είπε «απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (Ματθ. 22,21), ξεχωρίζοντας σαφώς τις δύο έννοιες Καίσαρος και Θεού, κράτους και Εκκλησίας, στον δε Πιλάτο διεβεβαίωσε ότι πράγματι είναι βασιλεύς αλλά η βασιλεία του δεν είναι κοσμική, δεν έχει γεωπολιτικοστρατιωτικό χαρακτήρα, αλλ’ είναι πνευματική και χωράει ολόκληρη μέσα στην καρδιά του κάθε οπαδού του ( Ιωαν.18, 36-37 ), εν τούτοις ο παπισμός διατηρεί και την κοσμική εξουσία, αποδεικνύοντας ότι στην όλη δομή του είναι αντιχριστιανισμός. Στην πραγματικότητα ο παπισμός δεν είναι ούτε χριστιανική, ούτε κοσμική εξουσία αλλά κοσμικός και χριστιανικός παρασιτισμός, που γλίχεται με την ψευδαίσθησι του παντοκρατορισμού.

Παρασιτισμός, που κάνει όμως πράγματι μεγάλη ζημία σε εκατομμύρια ανθρώπων.

Το κράτος του πάπα των παπικών, το λιλλιπούτειο Βατικανό, που αποτελεί ένα μικρό τετράγωνο της σημερινής Ρώμης, είναι αυτόνομο κρατίδιο εκτάσεως μισού τετραγωνικού χιλιομέτρου. Με μέσο βάδην ένας οδοιπόρος σε μία ώρα περίπου κάνει το γύρο του. Οι πολίτες του λιγώτεροι από χίλιους, ως επί το πλείστον άγαμοι «επίσκοποι» και «ιερείς», ζούν με την ευρύτερη έννοια με συνείσακτες «καλόγριες». Το γενικό πρόσταγμα το έχει ο βατικανάρχης πάπας των παπικών που κατέχει όλη τη νομοθετική δικαστική και εκτελεστική εξουσία. Ελβετοί φρουροί φρουρούν το πολυτελέστατο παλάτι του. Το Βατικανό έχει δικό του νόμισμα, εισαγγελέα, τράπεζες, ταχυδρομείο και τηλεπικοινωνία και ασκεί διπλωματική και εξουσιαστική δράσι σε 170 περίπου χώρες.

Είναι σημαντικές οι πληροφορίες του δημοσιογράφου Δ. Δεληολάνη για την «Ποντίφικη Εκκλησιαστική Ακαδημία», που βρίσκεται μέσα στο κρατίδιο, και είναι η ανωτάτη διπλωματική σχολή, από την οποία προέρχεται ο εκάστοτε πάπας των παπικών και οι πρεσβευταί (Νούντσιοι) του Βατικανού. Οι ελάχιστοι φοιτηταί της Ακαδημίας αυτής, προτείνονται από τους κατά χώρες παπικούς «επισκόπους». Από τους 30 προτεινόμενους επιλέγονται οι ικανώτεροι δέκα. Είναι νεαροί «ιερωμένοι» θεολόγοι και κάτοχοι συνήθως και δεύτερου πτυχίου άλλης σχολής.

Στη σχολή υποβάλλονται σε πυκνό και εντατικό πρόγραμμα σπουδών. Διδάσκονται διπλωματική ιστορία, διεθνές δίκαιο, κανονικό δίκαιο, εκκλησιαστική ιστορία, και 3-4 ευρωπαϊκές γλώσσες συν τα λατινικά. Ο αρχιεπίσκοπος-πρόεδρος της Ακαδημίας συχνά τονίζει στους σπουδαστάς ότι δεν είναι πρεσβευτές κάποιου πολιτικού συμφέροντος, αλλ’ ενός υπερβατικού μηνύματος, ενώ στην πραγματικότητα γυμνάζει ευέλπιδες εγκοσμιοκρατικών επιδιώξεων του Βατικανού. Η σπουδή των Γραφών απουσιάζει παντελώς. Ο Λόγος του Θεού δεν τους χρειάζεται. Μάλλον εμπόδιο τους είναι. Κάθε απόγευμα οι εκπαιδευόμενοι μετέχουν σε ανάλυσι και σχολιασμό των κυριωτέρων πολιτικών μερίδων και περιοδικών. Η Ακαδημία συχνά καλεί εξωτερικούς επιστήμονες που κάνουν ειδικές εισηγήσεις πάνω σε θέματα όπως καθολικισμός, ισλάμ, αιρέσεις, θρησκείες, περιβάλλον. Τα καλοκαίρια οι μαθητευόμενοι κάνουν πρακτική στη διπλωματική και στο τέλος των σπουδών δίνουν εξετάσεις στο υπουργείο εξωτερικών του Βατικανού και ευθύς αμέσως τοποθετούνται σε θέσεις υπουργών και πρεσβευτών.

Τον περασμένο αιώνα η σχολή των παπών των παπικών έδωσε τρείς Βατικανάρχες, τον Πίο ΙΒ΄, τον Ιωάννη ΚΓ΄, και τον Παύλο ς΄. Από αυτήν προέρχεται και ο Βαυαρός σημερινός πάπας των παπικών Βενέδικτος ΙΣΤ΄Ράτσιγκερ.

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς οι παπικοί κοσμικώς φρονούντες κοσμικά εκπαιδεύουν τους μέλλοντας να διαχειρίζωνται τα δόγματα της πίστεως πάπες. Η γνώσι της ευσεβείας και η επίτευξι της χριστιανικής βιοτής δεν τους ενδιαφέρει. Τους ενδιαφέρει όμως, οι επίδοξοι υποψήφιοι πάπες να γίνουν κορυφαίοι διπλωμάτες, για να λανσάρουν στην ανθρωπότητα το συγκεκαλυμμένο ψεύδος, πλανώντας θρησκευτικώς και πολιτικώς τα εκατομμύρια των αφελών αφωσιωμένων τους. Διότι τι άλλο είναι η διπλωματία παρά τέχνη του ψεύδεσθαι; {Διπλωματία: Η επιστήμη και τέχνη της επισήμου αντιπροσωπεύσεως κράτους παρ’ ετέρω, ικανότης, ευστροφία εις διαπραγματεύσεις, πανουργία, διπλοπροσωπία (Δημητράκος)}.

Ιδού λοιπόν πώς αποδεικνύουν μόνοι τους ότι είναι έκγονα του πατρός του ψεύδους. Και ως τέτοιοι δεν επιδιώκουν παρά την εκπαίδευσι πανούργων διπλωματών για την εξώθησι της ανθρωπότητος στο θέλημα του αντιχρίστου κοσμοκράτορος.

Και μόλα του τα λογικά ο πατριάρχης Βαρθολομαίος επιζητεί και σπεύδει ένωσι με το σύστημα αυτό του ψεύδους, το Βατικανό, με τους άξιους μαθητάς του αρχιψεύστου διαβόλου. Είναι άραγε τόσο αφελής; Κατά τη γνώμη μας δεν φαίνεται για τέτοιος. Τότε τι μπορεί να τον εξωθή σε μια τόσο μανιώδη και ακατάσχετη σπουδή για ένωσι με το ωργανωμένο αυτό συγκρότημα του ψεύδους και του κακού;

Προφανώς στο ερώτημα απαντά η παροιμία των προγόνων μας. «Ομοιος ομοίω αεί πελάζει».

Παναγιώτατε, περιμένουμε την απόδειξι του εναντίου. Τυχόν σιωπή σας θα εκληφθή ως επιβεβαίωσι των συμπερασμάτων μας.