Ομολογία

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Επειδη ειμαστε υπερ της ελευθεριας του λογου, δημοσιευουμε την απαντησι στον σπουδαστη Β.Π. του κ. Αθ. Σακαρελου για να γινη στο θεμα ευρεια συζητησι. Δηλωνουμε οτι και εμεις διαφωνουμε σε πολλα με τις αποψεις του κ. Σακαρελου και θα διατυπωσουμε αυτες τις διαφωνιες μας. Μπορειτε ολοι να διατυπωσετε τις οποιες συμφωνιες ή τις διαφωνιες σας πολιτισμενα, ευγενικα, και επωνυμα ή ανωνυμα.



ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΑΚΑΡΕΛΛΟΥ
στον σπουδαστή Β. Π. περί των Εκκλησιών Παλαιού και Νέου
Ημερολογίου
--------------------------------------

Και τώρα, η σειρά μου ν’ απαντήσω στα ερωτήματα του σπουδαστή Β.Π.

Ο σπουδαστής Β. Π. με ρωτάει:

α. αν θεωρώ την Εκκλησία του Νέου αιρετική.
β. αν θεωρώ τα μέλη της αβάπτιστα.
γ. αν κοινωνούν σώμα και αίμα Χριστού, ή ψωμί και κρασί
δ. μήπως θα πρέπει όλοι οι Ορθόδοξοι να αποτελέσουμε μιά ενωμένη δύναμη κατά του κακού; Πώς θα γίνει αυτό, όταν ο ένας πολεμάει τον άλλο; Μήπως, πρέπει να τα «βρούμε» όλοι μαζί;

1. Ερωτώμαι, αν θεωρώ την Εκκλησία του Νέου αιρετική.

Απαντώ:
α. Εγώ, αυτό που γνωρίζω είναι ότι η Εκκλησία, στην οποία είμαι μέλος είναι Ορθόδοξη και συνέχεια της Εκκλησίας του Χριστού, που υπήρχε μέχρι το 1924, τότε δηλ. που προσπάθησε ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος να αλλάξει στη λατρεία της Εκκλησίας το Παληό Ημερολόγιο με το φράγκικο του Πάπα! Λέω, προσπάθησε ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος να αλλάξει το Ημερολόγιο, γιατί δεν μπόρεσε να το επιβάλει στην Εκκλησία, η οποία αρνήθηκε να το δεχθεί και αντέδρασε δυναμικά. Την αλλαγή δέχτηκε μόνο ο τότε ο υπ’ αυτόν κλήρος και μερίδα του λαού, η οποία ξεχώρισε από όσους απέκρουσαν το Νέο Ημερολόγιο.
Σημαντική μερίδα του λαού με ελάχιστους κληρικούς και μοναχούς, που προέρχονταν κυρίως από το Άγιο Όρος, αντέδρασαν, αποκήρυξαν τους καινοτόμους επισκόπους, και διέκοψαν την εκκλησιαστική «κοινωνία» με αυτούς. Δηλ. οι πιστοί αυτοί «αποτειχίστηκαν»! Αυτό σημαίνει ότι το ποίμνιο της μέχρι τότε υπάρχουσας Εκκλησίας διασπάστηκε σε δύο μερίδες, από τις οποίες η μία αποτέλεσε τους Παλαιοημερολογίτες και η άλλη αποτέλεσε τους Νεοημερολογίτες.
Οι Παλαιοημερολογίτες δεν άλλαξαν τίποτε. Οι Νεοημερολογίτες στις 10 Μαρτίου 1924 κοιμήθηκαν το βράδυ με το Παληό, και ξύπνησαν το πρωί με το Νέο. Δηλ. τους είπαν ότι ξημέρωσε η 23 Μαρτίου 1924!
Ερωτώ: Είναι δυνατόν ποτέ, άνθρωποι, που δεν προέβησαν ποτέ σε καμία ενέργεια να κοιμούνται το βράδυ Ορθόδοξοι και να ξημερώνουν το πρωϊ «εκτός Εκκλησίας»; Νομίζω, πως όχι! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Γιατί οι πιστοί αυτοί δεν δέχτηκαν το φράγκικο ημερολόγιο; Αυτό είναι άλλο θέμα, το οποίο δεν μπορούμε να αναπτύξουμε εδώ. Προφανώς, γιατί το είδαν σαν μιά φανερή εκδήλωση του Οικουμενισμού, της πιο επικίνδυνης αίρεσης της εποχής μας! Οι πιστοί αυτοί έκτοτε είναι η Εκκλησία του Χριστού, με χάρη μυστηρίων και κιβωτός της σωτηρίας των μελών της.

β. Εμένα, σαν απλό μέλος της Εκκλησίας που ανήκω, δεν με ενδιαφέρει τι είναι η Εκκλησία του Νέου. Αυτό είναι θέμα, που ενδιαφέρει τους ίδιους. Ας ψάξουν να μάθουν την αλήθεια, όπως έψαξα και εγώ, χρόνια ολόκληρα, για την Εκκλησία στην οποία ανήκω.
Πολλές φορές, διάφοροι Νεοημερολογίτες, κυρίως φίλοι, με πιέζουν στις συζητήσεις μας, να τους πω, σαν θεολόγος που είμαι, μιά γνώμη για το θέμα αυτό.
Τους απαντώ: Ρωτήστε τους Πατέρες!
Κι’ όταν με ρωτούν, τι λένε οι Πατέρες για το ζήτημα αυτό, τους απαντώ ότι λένε ότι δεν μπορεί ποτέ μιά Εκκλησία να είναι αιρετική!
Κι’ όταν με ρωτούν στη συνέχεια, αν η Εκκλησία τους είναι κακόδοξη και αιρετική, τους απαντώ να εξετάσουν την ιστορία της από το 1924 μέχρι σήμερα και θα διαπιστώσουν αν είναι Ορθόδοξη ή αιρετική.
Έτσι, η συζήτηση περιστρέφεται στα γεγονότα της αλλαγής του Ημερολογίου, στη σχέση της αλλαγής αυτής με τον Οικουμενισμό και στην προσχώρηση των εκκλησιαστικών της ηγετών σ’ αυτόν, στον Παπισμό και στη Μασονία! Συζητώντας τα παραπάνω θέματα καλόπιστα, κάτω από το πρίσμα της διδασκαλίας των αγίων Πατέρων, αβίαστα καταλήγουν μόνοι τους οι συνομιλητές φίλοι μου στο συμπέρασμα, ότι η Εκκλησία τους είναι πράγματι κακόδοξη, γιατί εμφωλεύει σ’ αυτή ο Οικουμενισμός, ότι ενώθηκε ήδη από το 1965 με τον Παπισμό, και ότι οι ηγέτες της είναι αιρετικοί, Λατινόφρονες, ορισμένοι δε και μασόνοι. Ένας από αυτούς, ο διαβόητος Αθηναγόρας, δεν ήταν μόνο αιρετικός, ήταν και μασόνος, στην Κέρκυρα δε, που ήταν στην αρχή Μητροπολίτης, εκτελούσε χρέη και ραβίνου!
Είναι πλέον φανερό, ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας, είναι κατηγορηματικοί, ότι μιά τέτοια Εκκλησία, όπως την περιγράψαμε πιο πάνω, είναι κακόδοξη και δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί τη συνέχεια της Εκκλησίας που υπήρχε προ του 1924!

2. Ερωτώμαι στη συνέχεια, αν θεωρώ τα μέλη της Εκκλησίας του Νέου αβάπτιστα. Απαντώ, ότι δέχομαι, ό,τι λένε οι Πατέρες. Τι λένε;
Λένε, ότι χάρη μυστηρίων δεν μπορεί να έχει μιά αιρετική Εκκλησία! Αν η Εκκλησία του Βαρθολομαίου είναι αιρετική, κατά τους Πατέρες, δεν έχει σωστικό βάπτισμα!
Οι Πατέρες, που έλαβαν μέρος στην Σύνοδο της Καρχηδόνος, είπαν: «Ποιος μπορεί να δώσει αυτό που ο ίδιος δεν έχει; Ή πώς μπορεί να ασκεί έργα πνευματικά αυτός που απέβαλε το άγιο Πνεύμα; ... Και γι’ αυτό εμείς που είμαστε μαζί με τον Κύριο ... πρέπει να αποδοκιμάσουμε και να απορρίψουμε και να αποβάλουμε και να θεωρήσουμε ως βέβηλα όσα κάνουν αυτοί που του εναντιώνονται»!
Ερωτώ κάτι: Οι Παπικοί είναι βαπτισμένοι; Τους ξαναβαπτίζουμε, ή όχι! Ναι! Οι οπαδοί του Βαρθολομαίου, που ενώθηκαν με τον Πάπα κι’ αποτελούν πλέον την αυτή Εκκλησία, μήπως πρέπει και αυτοί να ξαναβαπτίζονται;
Και κάτι άλλο: Η Εκκλησία του Νέου, γιατί ξαναβαπτίζει, όσους έχουν βαπτισθεί στην Εκκλησία του Παλαιού;

3. Ερωτώμαι επίσης, αν οι του Νέου κοινωνούν σώμα και αίμα Χριστού, ή όχι.
Οι Πατέρες λένε ότι μόνο στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας τελείται το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και μόνο τα μέλη της μπορούν να κοινωνούν το σώμα και αίμα Κυρίου, υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

4. Ερωτώμαι τέλος, μήπως θα πρέπει όλοι οι Ορθόδοξοι να αποτελέσουμε μιά ενωμένη δύναμη κατά του κακού; Πώς θα γίνει αυτό, όταν ο ένας πολεμάει τον άλλο; Μήπως, πρέπει να τα «βρούμε» όλοι μαζί;
Συμφωνώ απόλυτα με τον αγαπητό σπουδαστή Β.Π., αν και ο πρωταρχικός σκοπός μας δεν πρέπει ποτέ να είναι να αποτελέσουμε κάποια δύναμη κατά του κακού. Σκοπός μας πρέπει να είναι όλοι οι λεγόμενοι Ορθόδοξοι να επανέλθουν στους κόλπους της Εκκλησίας, κατά τη ρήση του Μεγάλου Βασιλείου, «τους πεπλανημένους επανάγαγε»! Με την επιστροφή αυτή θα επιτευχθεί η ενότητα όλων των Ορθοδόξων υπό την στέγη της Εκκλησίας. Η επιστροφή αυτή των πεπλανημένων θα γίνει εάν ποτέ θα έχουμε την μία και αυτή Ορθή Πίστη!