Ομολογία

ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ

Ξαφνικά ο απρόβλεπτος και ανεξέλεγκτος Βαρθολομαίος, που παριστάνει τον πατριάρχη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, βρέθηκε ομιλητής στη 12η γενική συνέλευσι των επισκόπων του παπισμού στο Βατικανό (18.10.08), όπου μίλησε με θέμα «Ο Λόγος του Θεού στη ζωή και στην αποστολή της Εκκλησίας».

Δεν είναι μόνο ότι δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο για το πού πηγαίνει και τι κάνει, είναι και ότι δεν ξέρει τι λέει, ή μάλλον, παντού και πάντοτε, όπου βρεθή και όπου σταθή, λέει τα ίδια και τα ίδια. Και στις μητροπόλεις της νοτίου Ελλάδος πρό ημερών, και στην αντικανονική σύνοδο των ορθοδόξων πατριαρχών και προκαθημένων στο Φανάρι και ενώπιον των παπικών επισκόπων τώρα πάλι μίλησε για τα ίδια θέματα, για το θέμα δηλαδή της «ιεραποστολής»(που σαν τέτοια εννοεί την υποστήριξι της νομιμοποιήσεως συμμετοχής του σε πανθρησκειακές συνάξεις), και της οικολογίας, που αρέσει στους κοσμικούς, που τάχα νιάζονται για την καταστροφή του πλανήτου, ενώ στην πραγματικότητα είναι υπέυθυνοι γι’ αυτήν.

Είναι λυπηρό ολόκληρος πατριάρχης να κάνη τέτοιες πολιτικές και δημοκοπικές ομιλίες. Μιλούν οι κυβερνήτες της Ε.Ε. για τα θέματα αυτά, μιλάει και ο υποτιθέμενος εκπρόσωπος του Χριστού, παραμελώντας και υποτιμώντας το ευαγγελικό κήρυγμα που θα έπρεπε ευκαίρως ακαίρως να περιφέρεται στα χείλη του, και εκκοσμικεύοντας το ρόλο του πατριάρχου. Τι σχέσι έχουν αυτά με το κήρυγμα του Ευαγγελίου; Αλλά και τι σχέσι έχουν σε ένα συνέδριο, έστω αιρετικών και παρανόμων, που έχει ως γενικό θέμα το Λόγο; Κι όμως, «βρήκε» ο επιτήδειος συγκολλητής βρήκε τις συνεφαπτόμενες! Τραβώντας τις γνώμες των πατέρων από τα μαλλιά και εμποτίζοντας το λόγο του με άφθονο ρομαντισμό, την τόσο προσφιλή στους παπικούς (των οποίων άλλωστε είναι εύρημα) «θεμελίωσε πατερικώς» τα κοινότυπα θέματά του. Συνέδεσε τα άσχετα και ετερόκλητα, αρκεί να είναι αρεστός στους κοσμικούς κύκλους και στους αιρετικούς, που τον αποκαλούν κολακευτικά «πράσινο πατριάρχη», κι εκείνος ακούει και το παίρνει πάνω του, ενώ θα έπρεπε να ντρέπεται για τον κοσμικό και άσχετο με την ιδιότητά του τίτλο.

Ποιος μετανοεί και ποιος σώζεται από ένα τέτοιο κοσμικό και εξωχριστιανικό κήρυγμα; Αυτά κήρυττε ο ιδρυτής της Εκκλησίας Κύριος ημών Ιησούς Χριστός; Αυτά κήρυτταν οι απόστολοι; Αυτά οι αποστολικοί πατέρες; Αυτά οι κήρυκες και διερμηνευταί του λόγου του Θεού; Για ποιο λόγο ο κ. Βαρθολομαίος αποστασιοποιείται τόσο προκλητικά και απροκάλυπτα από το κήρυγμα του Χριστού και των αποστόλων;

Και ποιος θα τον βάλη στη θέσι του; Και ποιος θα του απαγγείλη κατηγορία για εκτροχιασμό από την ορθή διδασκαλία;

Ποιος θα τον κηρύξη αιρετικό και αιρεσιάρχη και επικίνδυνο για την Εκκλησία του Χριστού;

Οι μητροπολίτες που, πλήν ολίγων επαινετών εξαιρέσεων, τρέχουν πίσω του σαν στρατιωτάκια; Ο λαός που ανησυχεί, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να εκφραστή; Υπάρχουν βέβαια και οι εκφραζόμενοι πιστοί, έστω και λίγοι. Αλλ’ όταν οι λίγοι αυτοί διαμαρτύρωνται, μόνη νεύσει του Βαρθολομαίου «μπουζουριάζονται» από την αστυνομία και ρίχνονται στις φυλακές ή αφορίζονται ή καθαιρούνται.

Αυτός είναι ο πρώτος της Εκκλησίας του Χριστού!

Σε άλλες εποχές τους πιστούς τους καταδίωκαν οι άπιστοι και οι φθονεροί ειδωλολάτρες. Σήμερα τους καταδιώκουν οι ίδιοι οι πατριάρχες και οι μητροπολίτες. Είχε δίκαιο ο μητροπολίτης Αυγουστίνος που έλεγε ότι οι ευσεβείς διώκονται.

Είναι δυνατόν η Εκκλησία που κτίστηκε με το ατίμητο αίμα του Χριστού, να εγκλωβίζεται σε μια ανεξέλεγκτη ασυδοσία πατριάρχου δημιουργώντας ασφυκτική ανελευθερία στον πιστό λαό;

Εως πότε θα βλέπουμε, αδελφοί, τις αλλεπάλληλες αυθαιρεσίες του Βαρθολομαίου;

Εως πότε θα τον ακούμε να λέη τα ίδια και τα ίδια πολιτικά, κοσμικά και αντιευαγγελικά κηρύγματά του; Το πράγμα αγγίζει τα όρια της παραφροσύνης.

Στη συγκεκριμμένη σύναξι των αιρετικών ο κ. Βαρθολομαίος προσφωνώντας το Βατικανάρχη, που ως θεσμός ευθύνεται για την κατακερμάτισι της Εκκλησίας του Χριστού σε εκατοντάδες αιρετικών παραφυάδων, και για πλείστα όσα άλλα εγκλήματα, τον ωνόμασε, παρακαλώ, αγιώτατο.

Αγιος ο Θεός, αγιώτατος ο εγκληματίας πάπας, κατά τον κ. Βαρθολομαίο. Χαρακτήρισε επίσης τη σύναξι των αιρετικών επισκόπων ως «ιστορική σύναξι πολλά υποσχόμενη».

Εξέλαβε την πρόσκλησί του ως «χειρονομία γεμάτη νόημα και σημασία».

Ωνόμασε το άθροισμα των παπικών «ρωμαιοκαθολική εκκλησία», «αδελφή εκκλησία», και την ενέργεια του αρχηγού των παπικών «εκδήλωσι του Αγίου Πνεύματος»!

Εξίσωσε με νεφελώδη και αμφίσημη γλώσσα το πρωτείο με το συνοδικό σύστημα! «Αυτή η αλληλοεξάρτησι, είπε, μεταξύ του πρωτείου και της συνοδικότητος εμποτίζει τη ζωή της Εκκλησίας σε όλα της τα επίπεδα».

Και πρόσθεσε: «Επομένως το γεγονός ότι σήμερα έχουμε το προνόμιο να εκφωνήσουμε λόγο στη δική σας σύνοδο, αναπτερώνει τις ελπίδες μας ότι η ημέρα πλησιάζει κατά την οποία οι δύο εκκλησίες μας θα συμφωνήσουν πλήρως (μερικώς βλέπετε συμφωνούν) πάνω στο θέμα του ρόλου που διαδραματίζουν το πρωτείο και η συνοδικότητα στη ζωή της εκκλησίας» (μετάφρασι Δέσποινας Μ. Καλογεράκη, δρος Θεολογίας).

Με τέτοιες διάστροφες ιδέες είναι γεμάτο το μυαλό του κ. Βαρθολομαίου, που από τα λεγόμενά του αφήνεται να νοηθή ότι είναι έτοιμος να προσφέρη γήν και ύδωρ στο πρωτείο του πάπα, να θυσιάση τη συνοδικότητα στο βωμό της παπικής επάρσεως, για να επιτευχθή η ποθητή του ένωσι.

Και είναι αυτός πατριάρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας ή είναι αιρεσιάρχης και πολέμιος της Εκκλησίας;

Δεν υπάρχει ούτε η ελαχίστη αμφιβολία ότι η απόκλησί του από Λαρισαίους ομολογητάς «Δεν είσαι πατριάρχης, είσαι αιρεσιάρχης», είναι μιά αληθινή φωτογραφία του, μιά φρενοσκόπησί του, που εμφανίζει το εγκεφαλικό καρκίνωμα.

Ο Θεός να τον ελεήση.

Εμείς όμως δεν θα παύσουμε να κρίνουμε ορθοδόξως τις κινήσεις του και τα λόγια του και χωρίς φόβο και πάθος να δημοσιοποιούμε τις εκτροπές του από τη διδασκαλία που μας παρέδωσαν ο Κύριος και οι απόστολοι και διερμήνευσαν οι οικουμενικές και τοπικές σύνοδοι.