Ομολογία

ΑΠΑΝΤΗΣΙ της εφημεριδας ΑΓΩΝΑΣ Λαρισας.

Ο “ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ” Αναστάσιος Γιαννουλάτος και οι “Αντιοικουµενιστές” Ζήσηδες. 

Α΄µέρος:

του Τριανταφυλλου Τασιοπουλου.

[Κάποιος από το περιβάλλον, πλησίασε το Μέγα Αλέξανδρο και άρχισε να κατηγορεί µε πάθος κάποιο

πρόσωπο. Ο Μεγάλος στρατηλάτης Αλέξανδρος έκλεισε µε την παλάµη του το ένα αυτί και τον άκουγε

ψυχρά και αδιάφορα. Ο κατήγορος ξαφνιάστηκε και έκπληκτος ρώτησε το Μέγα Αλέξανδρο, γιατί το έκανε

αυτό; Και πήρε την απάντηση! Σε άκουσα, του λέει. Προσεκτικά αλλά µε το ένα αυτί, γιατί µε το άλλο θ’

ακούσω τον κατηγορούµενο. Τότε θα καταλάβω ποιος από τους δύο σας έχει δίκαιο].

Κατά τον ίδιο τρόπο θα προσπαθήσω να σας µεταφέρω τις κατηγορίες του πατρος Θεοδ. Ζήση για τον

Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας π. Αναστάσιο. Αλλά τις κατηγορίες περί “οικουµενισµού” τις εξεστόµισε, µετά την κοίµησή του – µας θυµίζει µασονική µέθοδο- και δεν είναι δυνατόν να του απαντήσει. Γνωρίζοντας κάποια πράγµατα και για την ιστορική αντικειµενικότητα είµαι υποχρεωµένος – µε δική µας πρωτοβουλία – να µιλήσω εγώ στο άλλο αυτί για τις κατηγόριες του. Ξεχνώντας ή προσπερνώντας – ων και Πανεπιστηµιακός καθηγητής Θεολογίας – την Ορθόδοξη Θεολογία του Αποστολικού κηρύγµατος, ότι ο Θεός, «ουκ αµάρτυρον εαυτόν αφήκεν αγαθοποιών, ουρανόθεν υµίν υετούς διδούς και καιρούς καρποφόρους, εµπιπλών τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας υµών» (Πραξ. 14, 17) ή «έθνη τα µη νόµον έχοντα…» (Ρωµ. 2, 14-15) κ.ά., ως και τη δυναµική Αποστολική παράδοση, τη θεολογία του αγίου Ιουστίνου, του φιλοσόφου και µάρτυρα: «Οι µετά

λόγου βιώσαντες Χριστιανοί είσι, καν άθεοι ενοµίσθησαν» (Απολ. Α΄ 46, 1, Β.Ε.Π., τ. 3, σελ. 186). Ή την άποψη του αγίου Αθανασίου ότι ο Θεός απλώνει παντού τη σωτήρια ενέργειά του, «πανταχού του Λόγου εαυτόν απλώσαντος, και άνω και κάτω και εις το βάθος και εις το πλάτος, άνω µεν εις την κτίσιν, κάτω δε εις την εναθρώπησιν, εις βάθος δε εις τον άδην, εις πλάτος δε εις τον κόσµον» (Περί ενανθρωπήσεως του

Λόγου… 16, Β.Ε.Π., τ. 30, σ. 87).

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος βαθειά πιστός και “εν επιγνώσει” διάκονος Ιησού Χριστού µόχθησε µε

αφοσίωση, για να απλωθεί και να επιβληθεί η εντολή του Χριστού «Πορευθέντες ουν, µαθητεύσατε πάντα τα

Έθνη…» και τούτο το πέτυχε έχων ως καµουφλάζ το “Παγκόσµιο Συµβούλιο Εκκλησιών” ως ένα “Δούρειο

Ίππο” και έτσι µπορούσε και εισχωρούσε χωρίς προσκόµµατα, ώστε να αλιεύει µέσα από ποικίλα δόγµατα και θρησκείες χιλιάδες ανθρώπινες υπάρξεις στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η αλίευση αυτή µας θυµίζει την προτροπή του Χριστού προς τον Πέτρο “επανάγαγε” και ρίξων τα δίκτυα «και

πάντας τους συν αυτώ επί τη άγρα των ιχθύων ή συνέλαβον» (Λουκ. 5, 9). Και το θαύµα έγινε µε πάνω από 500 χιλιάδες βαπτίσεις Ορθοδόξων Χριστιανών. Περισσότερες από 60 χειροτονίες ιερέων στην Αφρική και περί τις 250 στην Αλβανία. Ανήγειρε περί τους 65 ναούς µόνο στην Αφρική. Κάτι το σηµαντικό, στην Κένυα τον θρησκεύοντα πληθυσµό τον αποτελούσαν Παπικοί και Προτεστάντες κατά το 82%, οι άλλες θρησκείες το 16% και η Ορθόδοξος µόνο το 3%, κατόρθωσε µέσω Π.Σ.Ε. να εισχωρήσει ως “Δούρειος Ίππος” και να δηµιουργήσει µια δυνατή Ορθόδοξη Εκκλησία ανεγείροντας 22 ναούς, ιεραποστολικό κέντρο, κατηχητικό κέντρο, ξενώνες σεµιναρίων και πολυώροφο κτίριο, για να στεγάσει τα γραφεία της Ιεραποστολής της Εκκλησίας, αλιεύοντας στην Ορθοδοξία από τις τάξεις των Παπικών και Προτεσταντών, ένα τεράστιο για τα δεδοµένα αριθµό

πιστών.

Στην δε Αλβανία µέσα στην 30ετία ανήγειρε, αναστήλωσε και επιδιόρθωσε περί τους 400 ναούς. Αφήνοντας και ένα ασύλληπτο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο.

ΕΜΕΙΣ … “ΟΙ ΠΤΩΧΟΙ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ”

Αν κατάλαβα καλά, κ. Ζήσηδες και Σια, µε τα κατηγορητήριά σας υπονοείτε ότι τον τιτάνιο αγώνα που έκανε…

“Δεν άφηνε ύπνο νάρθει στα µάτια του, ούτε στα βλέφαρα του νύστα” (Ψαλ. 191, 4) ο Αρχιεπίσκοπος

Αναστάσιος είχε σκοπό, να φτιάξει κοινωνία “Οικουµενιστική”; Τους ναούς που ανήγειρε, τους σχεδίασε και τους λειτούργησε, για να δοξολογούν τον “Οικουµενισµό”; Την “Αναστασιάδα” µε τα πάµπολλα και τεράστια κοινωνικά φιλανθρωπικά, ευαγή ιδρύµατα που έφτιαξε, τα επάνδρωσε και τα λειτούργησε, για να αυξήσει και να πληθύνει τους “Οικουµενιστάς”; Τους εκατοντάδες ιερείς τους χειροτόνησε, τους έκανε, για να υµνούν και να δοξάζουν τον “Οικουµενισµό”;… Αν αυτό υπονοείτε, τούτο σας λέγω ότι εγώ ο “πτωχός τω πνεύµατι”. Έλεος! – έλεος !… και ντροπή σας και θα είστε υπόλογοι ενώπιον του Θεού που παραπληροφορείτε “δηλητηριάζοντας” τον άδολο Ορθόδοξο πιστό λαό!

Και το χειρότερο! Ο πατήρ Θεόδωρος (ο υιός Σεραφείµ/Αβέρκιος αργότερα) εµφανίστηκε µετά την κοίµηση του

Αρχιεπισκόπου Αναστασίου να σαλπίζει περί του “Οικουµενιστή” π. Αναστασίου. Τούτο δεν είναι ηθικό και είναι ανεπίτρεπτο και δεν τον τιµά ως άνθρωπο, ως κληρικό, ως πανεπιστηµιακό καθηγητή αλλά και προπάντων ως Θεο-λόγο. Ο καθαρός, ο τίµιος, ο ακέραιος που δε φοβάται τη σκιά, βγαίνει και τα λέει, όταν ο “κατηγορούµενος” είναι εν ζωή, για να πάρει και τις απαντήσεις - όπως έγιναν µε πολλούς – και όχι να περιµένει να τον βάλουν στον τάφο και µετά άφοβα να βγαίνει, για να “ποδοπατήσει” τον τάφο του.

Αυτό, πατερ Θεόδωρε, είναι τακτικίστικη µασονική, που µόλις κλείσει κάποιος τα µάτια του, τότε τρέχουν και

δηλώνουν ότι είναι δικός τους.

ΤΑ ΚΑΘ’ ΥΜΑΣ “ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ”

Τα σαλπίσµατα για τον Αναστάσιο, πατερ Θεόδωρε, έγιναν αφορµή να σκαλέψω λίγο το αρχείο και εκεί προ

µεγάλης έκπληξης βρέθηκε το οικουµενιστικό σας παρελθόν που εντέχνως αποκρύπτεται και στο οποίο θα

αναφερθώ εν συντοµία για σήµερα, αλλά θα επανέλθω αν χρειαστεί µέσα “από (αβέρκιες) αυθεντικές πηγές”.

Δεν σας κρύβω ότι στο στάδιο της επεξεργασίας του υλικού για ηµέρες ταλαντεύτηκα πάρα πολύ αν έπρεπε να δώσω όλο το υλικό στη δηµοσιότητα ή συνοπτικό µέρος και αποφάσισα το δεύτερο.

Η αναγραφή αυτή αποτελεί για µένα µια πράξη οδυνηρή, ωστόσο είναι αναγκαία, για να µη µένουν σκιές σε ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους κοντά στο Χριστό, στην Εκκλησία και στο λαό.

Πατερ. Θεόδωρε – µήπως κάνω λάθος – εσείς δεν ανεβάσατε “έως τρίτου ουρανού” το µεγάλο οικουµενιστή και µασόνο Πατριάρχη Αθηναγόρα; Γράφοντας «όντως Μέγας υπήρξεν ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, ή δε προσωπικότης του “εγράφη χρυσοίς γράµµασιν εις τας σελίδας της ορθοδόξου ιστορίας”. Για δε τον Πατριάρχη Δηµήτριο ότι: «πορεύεται επί της οδού αυτής της απαραχαράκτου τηρήσεως της Ορθοδοξίας»!

Τόσο ωραία!

Το περιοδικό “κληρονοµιά” και στον τόµο 9 του Β΄ τεύχους, Ιούλιος 1972, του Πατριαρχικού Ιδρύµατος

Πατερικών Μελετών, υπάρχει άρθρο σας µε τίτλο: «Το Οικουµενικόν Πατριαρχείον και ο αρχιµανδρίτης

Ιουστίνος Πόποβιτς. Επιβαλλοµένη απάντησις». Εδώ ψέγεται ποιόν; Έναν Πόποβιτς – τώρα άγιο της

Εκκλησίας – διότι είχε εκφραστεί µε διαφορετικές απόψεις περί της Μεγάλης Συνόδου, την οποία προετοιµάζατε από τότε πώς θα γίνει;

Τώρα την προσοχή των αναγνωστών! Τα παραπάνω ειπώθηκαν από τον κ. Θεόδωρο Ζήση (λαϊκός τότε) το

1976-1977, αφού το 1971 εξελέγη διδάκτωρ της Θεολογίας και το 1973 υφηγητής της Πατρολογίας,

επιστηµονικός συνεργάτης του Πατριαρχικού Ιδρύµατος Πατερικών Μελετών, συντάκτης και γραµµατέας του

περιοδικού “Κληρονοµιά” και δε γνώριζε – όπως έγραφε – τίποτα περί οικουµενισµού, διότι: «τα πρώτα έτη της ακαδηµαϊκής σταδιοδροµίας ο π. Θεόδωρος ασχολούνταν µε θέµατα άσχετα µε τον Οικουµενισµό και όλες του οι µελέτες ήταν για θέµατα θεολογικά, πατρολογικά κ.ά.». Πρέπει να είχε δίκαιο ο κ. Θεόδωρος. Που να γνώριζε από το χωριό, ο χωριάτης, ο Μήτσος, ο Κώτσιος, ο Λάµπης… τι είναι Οικουµενισµός;

Η αλλαγή του έγινε “από Θεία παρέµβαση και από Θείο φωτισµό”, ήταν στιγµή γύρω στο 1975, όταν

ασχολήθηκε µε τον πρώτο Πατριάρχη άγιο Γεννάδιο Σχολάριο, για τον οποίο είδε ότι αδικείται και έπρεπε να τον αποκαταστήσει, τότε κατανόησε την πραγµατική εικόνα του Παπισµού, την οποία του απέκρυπταν στο

πανεπιστήµιο. Όταν, λοιπόν, συνέκρινε τα όσα γίνονταν µε αυτά που υπάρχουν µέσα στα κείµενα, διαπίστωσε ότι ήταν σε λάθος δρόµο και τότε είπε: «Θα προτιµήσω να είµαι µε τους άγιους Πατέρες, παρά µε τους ισχυρούς τους σηµερινούς, τους οικουµενιστάς». Έτος 1975 πήγε όµως µε τους αγίους Πατέρες; (προσοχή στις ηµεροµηνίες).

Το 1985 ο σοφός καθηγητής της Δογµατικής του Π.Α., Μέγας Φαράντος παραιτήθηκε διαµαρτυρόµενος από τον επίσηµο Θεολογικό Διάλογο µε τους Παπικούς. Την περίοδο αυτή – αναφέρει – ο Θεόδωρος Ζήσης “ήταν

εκλεκτό στέλεχος του Οικουµενικού Πατριαρχείου και απολάµβανε πολύ µεγάλης εκτιµήσεως και στους

συνοδικούς κύκλους της Εκκλησίας της Ελλάδος”. Αναφέρει δε ακόµα ότι ο µακαρίτης µητροπολίτης

Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Διονύσιος,( αυτός µε το Π. Χρήστου τον τοποθέτησαν το 1974 αφού έδιωξαν τον π. Λεωνίδα) του είπε: «Η Θεσσαλονίκη δεν εκπροσωπείται στους Διαλόγους. Βάζουν Αθηναίους, µόνον. Εγώ, π. Θεόδωρε, θα επιµείνω να πάτε εσείς στον Διάλογο», και πήγε!

Δύο παρατηρήσεις: Η πρώτη, δέκα χρόνια (1975-1985) µετά την αποκόλλησή του υπο των “ισχυρών και των

Οικουµενιστών” εξακολουθούσε να είναι εκλεκτό στέλεχος του Πατριαρχείου και δεύτερο ο µακαρίτης δεσπότης Διονύσιος τον αποκαλεί ως πατέρα Θεόδωρο, ενώ ήταν λαϊκός, εδώ ίσως κάτι κρύβει, διότι δεν µπορεί ένας δεσπότης να κάνει τέτοιο λάθος!

Μετά δέκα έξι χρόνια (16) ξέχασε τους αγίους Πατέρες και το Μάρτιο του 1991 χειροτονείται ιερέας από το νυν

Πατριάρχη Βαρθολοµαίο στο µοναστηριακό ναό της Αγίας Αναστασίας Φαρµακολύτριας Χαλκιδικής. Αµέσως µετά γενόµενος ο κ. Βαρθολοµαίος Πατριάρχης, είπε στον π. Θεόδωρο: «Πάτερ Θεόδωρε, θα σας παρακαλέσω µε την ίδια ζέση που γράψατε τα πατριαρχικά κείµενα για τον Πατριάρχη Δηµήτριο, να εξακολουθήσετε να είστε και δικός µου λογογράφος… για να σας τιµήσω για τα όσα προσφέρατε στο Οικουµενικό Πατριαρχείο, θα σας κάνω µέλος της πατριαρχικής µου συνοδείας».

Από τη χειροτονία του ως διάκονος το 1990 έως το 2007 υπήρξε – όπως οµολογεί ο ίδιος – κληρικός του

“Οικουµενιστικού” Πατριαρχείου, δηλαδή (1975-2007) και τα χρόνια τώρα γίνονται 32 µε ασφαλώς µε

ξεχασµένους τους αγίους Πατέρες.

Για δε την άδικη επίθεση που έκανε στο Μεγάλο Ορθόδοξο Οµολογητή π. Ιουστίνο Πόποβιτς, θα έπρεπε να περάσουν 37 χρόνια, για να τον θυµηθεί και αφού πρώτα η Εκκλησία (20/4/2010) τον είχε κατατάξει στη χορεία των αγίων και Οµολογητών και πάλι αυτό έγινε µετά από ένα χρόνο (10/4/2011), και τότε ήρθε ο π. Θεόδωρος να δηλώσει (προφορικά βέβαια) δηµόσια συγγνώµη από το αρχονταρίκι του Ι.Ν. Αγίου Αντωνίου Θες/νίκης ότι όντως τότε τον αδίκησε µε κείνο το νεανικό του ατόπηµα ( δηλαδή σε ηλικία 37 ετών ένας υφηγητής της Πατρολογίας στο Πανεπιστήµιο, είναι όντως ...νεανικό ατόπηµα!).

Ως νεανικό ατόπηµα µπορώ όµως να δικαιολογήσω και τη δολοφονία που διαπράξατε µαζί µε τον “παραδοσιακό θεολόγο και σφόδρα αντιοικουµενιστή”(!) (µέχρι το θάνατό του) καθηγητή σας Παν. Χρήστου, του Σεραφείµ Τίκα, Δηµ. Ιωαννίδη κ.α. στους 12 αγίους µητροπολίτες το 1974 για τις “ευπρεπείς” άθλιες ανακοινώσεις που βγάζατε εναντίον τους ως πανεπιστηµιακή κοινότητα. Ως και µέχρι τη συγνώµη που “ζητήσατε” το 1995 για την “ακοινωνησία”, την οποία τους φόρτωσε ο φίλος σας αρχιεπίσκοπος Σεραφείµ, για να γίνουν φρόνιµα µαθητούδια (sic).

Η σηµαντικότερη αντιοικουµενιστική σας πορεία, πατερ Θεόδωρε θα πρέπει να είναι, η “ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ”

κατά του Οικουµενισµού που ξεκίνησε το 2009 ως πρωτεργάτες εσείς και ο π. Γεώργιος Μεταλληνός. Τότε

συγκεντρώθηκαν µαζί σας – γιατί σας πίστεψαν – πέντε (5) µητροπολίτες, περί τους 50 ηγουµένους Μονών,

κοντά στους 200 ιερείς, µοναχοί και µοναχές και χιλιάδες λαϊκοί. Και µια ωραία ηµέρα, ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, αφού τακτοποιήθηκε µε υπόσχεση µια οικογενειακή πανεπιστηµιακή έδρα, έκανε κάποια πηδηµατάκια και εξαφανίστηκε. Εσείς το καλύτερο! Χωρίς να πείτε τίποτα, ένα πρωινό πληροφορήθηκαν οι άνθρωποι τις “ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ” ότι αποτειχιστήκατε, αφήνοντας ενεούς τους εκατοντάδες κληρικούς και εκτεθειµένους εµάς τους λαϊκούς που τρέχαµε και µαζεύαµε υπογραφές.

Και σαν να µην έφθαναν όλα τούτα, το 2023 πράξατε και κάτι πολύ ωραίο! Καλέσατε κληρικούς και λαϊκούς για νέα επανασύσταση της “ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ”, σας πιστέψαµε και πάλι και συγκεντρωθήκαµε στο Βόλο – ήµουν κοντά σε κληρικό που του είπατε “πάτερ… να, γίνεται αυτό που επιθυµούσες – και αντί για

αντικοικουµενιστική ανασύσταση, κάνατε προπαγάνδα για το κόµµα «ΝΙΚΗ» για τις βουλευτικές εκλογές που

εκείνες τις ηµέρες πραγµατοποιούνταν. Την αντιοικουµενιστική ανασύνταξη µας υποσχεθήκατε ότι θα την κάνατε µετά τις εκλογές (!). Από τότε πέρασαν δύο χρόνια, την µεν αντιοικουµενιστική κίνηση τη σκορπίσατε, τους δε αποτειχισµένους τους κάνατε κοµµάτια.

Η µεγάλη ζηµία δεν είναι ό,τι περιγράψαµε πιο πάνω, αλλά αυτά που έγραφε ο υπερασπιστής σας αρθρογράφος στον π. Γεώργιο Τσέτση του Πατριαρχείου:

«Στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης -έγραφε µε καµάρι- ήσασταν από τους πιο προβεβληµένους,

συγκροτηµένους και αγαπητούς καθηγητές. Ουδείς άλλος καθηγητής καθοδήγησε τόσους άλλους

πτυχιούχους όσους, εσείς, π. Θεόδωρε στη σύνταξη διπλωµατικών εργασιών και διδακτορικών διατριβών.

Θα εκπλαγούν όλοι, αν κάποτε δηµοσιευθεί ο σχετικός κατάλογος. Εµπιστεύονταν όλοι την κρίση του και

την αγάπη του στους νέους ανθρώπους. Αναλογικά οι περισσότεροι σήµερα καθηγητές στη Θεολογική

Σχολή Θεσσαλονίκης και αρκετοί στην Αθήνα είναι διδάκτορες του π. Θεοδώρου». Έτσι είναι, διότι η

πλειάδα αυτών έχουν διαπαιδαγωγηθεί µε οικουµενιστικά νάµατα.

Αυτό δεν είναι µια ζηµία που µπορεί να διορθωθεί, είναι έγκληµα, διότι εξαρθρώθηκαν τα θεµέλια της

Ορθόδοξης διδασκαλίας. Α) Αποποιηθήκατε µαζί µε τον υπουργό Παιδείας τον Π. Χρήστου τη διδασκαλία των

θρησκευτικών που την είχε η εκκλησία µετά από αγώνες του Ιερωνύµου Α΄ και την “παραχωρήσατε” στην άθεα πολιτεία. Β) Διώξατε τους αντιµασώνους και αντιοικουµενιστάς επισκόπους και βάλατε “µουζίκους”. Γ)\ Καθιερώσατε στη Θεολογική Σχολή του Παν. Θεσ/νίκης το “µάθηµα” «ιστορία δογµάτων και Οικουµενική

Κίνησις». Δ) Γεµίσατε τα σχολεία µε καθηγητές γαλουχούµενους από οικουµενιστικό πνεύµα, κ.ά.

Δεν είναι µόνον οι καθηγητές Πανεπιστηµίων, Λυκείων, Γυµνασίων που καλώς κακώς τους φορτώσατε µε

µεταπτυχιακές και διδακτορικές διατριβές και τους γαλουχήσατε µε τα νάµατα του Οικουµενισµού. Αλλά και τόσοι κληρικοί χωρίς προσόντα τους δώσατε τέτοια πτυχία και έφτασαν να γίνουν δεσποτάδες, αρχιεπίσκοποι, ακόµα και Πατριάρχες. Αυτό είναι το Μεγαλύτερο Έγκληµα και θα σας κυνηγάνε όλους σας οι ερινύες µέσα στην ιστορία.

Για δε τον Αρχιεπίσκοπο π. Αναστάσιο που τόσο τον “αγαπάτε” και µε τερτίπια προσπαθείτε να τον

συκοφαντήσετε, επειδή δε σας ταιριάζει, γιατί δεν υπήρξε καλοπερασάκιας “αντιοικουµενιστής” Αλλά και ούτε κάθισε σε γραφείο µε αναπαυτική πολυθρόνα µε το κλιµατιστικό στο φουλ κάνοντας θεωρητική Θεολογία, αλλά υπήρξε ένας ΜΕΓΑΛΟΣ ιεραπόστολος λόγων και έργων που αν εξαιρέσουµε τους ιεραποστόλους και αγίους των Σλαύων Κύριλλο και Μεθόδιο, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στη δισχιλιαετή ιστορία της Εκκλησίας!

Στο επόµενο: Β΄µέρος:

Ήταν µασόνος ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος;

Απάντηση, στους Ζήσηδες.

Εφ. Αγώνας