Παναγιώτης Σημάτης : Ἀνασκόπηση τῆς πορείας τῆς Ἀποτειχίσεως κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ 21ου αἰῶνος

 Σημ. Ο Παναγιώτης Σημάτης κοιμήθηκε στις 24/2/2023.Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο-Αποτείχιση και πατερική παράδοση πρίν τον θάνατό του, αλλα είναι πάντα επίκαιρο. 

Παναγιώτης Σημάτης : Ἀνασκόπηση τῆς πορείας τῆς Ἀποτειχίσεως κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ 21ου αἰῶνος

 

1

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισε ἡ ἀποτείχιση ἐνάντια στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ἀποτειχισμένους ἱερεῖς καὶ μοναχοὺς ἔχουν ὄχι μόνο διχάσει ἀλλὰ καὶ ἔχουν εἰσαγάγει «καινὰ δαιμόνια» στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ ἀποτελεῖ φυσικὰ τροχοπέδη στὸν ἀγῶνα κατὰ τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ γίνει μιά ‒πενιχρὴ ἔστω‒ ἀνασκόπηση τῆς πορείας τῆς Ἀποτειχίσεως κατὰ τίς ἀρχὲς τοῦ 21^ου αἰῶνος, γιὰ νὰ φανεῖ πῶς φτάσαμε σὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση.

Θὰ παρουσιαστοῦν ἐνέργειες, συζητήσεις, γεγονότα ποὺ στοὺς πολλοὺς εἶναι ἄγνωστα, ἀλλὰ καὶ κάποια ποὺ εἶναι γνωστά, μὰ ἔχει ὑποβαθμιστεῖ ἡ σημασία τους, καθὼς βρίσκονται σκόρπια καὶ ἀσύνδετα μεταξύ τους σὲ ἄρθρα, σχόλια καὶ ὁμιλίες.

Πρόκειται γιὰ ἀνασκόπηση ποὺ θὰ στενοχωρήσει κάποιους ἀποτειχισμένους πατέρες, ποὺ θὰ μὲ κακίσουν γι’ αὐτή, ἀλλὰ ἴσως ἀποτελέσει ἀφετηρία γιὰ μιὰ ἀναθεώρηση θέσεων, μιὰ σύγκλιση στάσεων, μιὰ ἀφετηρία γιὰ Σύναξη, μιὰ ἀφορμὴ γιὰ νὰ θυμηθοῦμε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία λειτουργεῖ Συνοδικὰ καὶ δὲν ἀνέχεται μοναχικοὺς καβαλάρηδες.

Ἀπὸ τὴν πλευρά μου ἀναγνωρίζω ὅτι στὸν ἀγῶνα αὐτὸν ἔκανα λάθη (ὡς διαχειριστὴς ἱστολογίου) καὶ ζητῶ συγγνώμη γι’ αὐτά. Ἔχω ὅμως συνείδηση ὅτι τίποτε ἀπὸ αὐτά, δὲν τὰ ἔκανα σκοπίμως. Ἐλπίζω κι αὐτὴ ἡ ἐργασία ‒καρπὸς ἀγωνίας‒ νὰ βοηθήσει στὴν προοπτικὴ τῆς ἑνότητος.

Τὸ ξύπνημα τοῦ ἐνδιαφέροντος τοῦ πιστοῦ Λαοῦ γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως, ἔδωσε ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Ἰωάννη-Παύλου Στ΄ στὴν Ἀθήνα, ἐπὶ ἀρχιεπισκοπῆς Χριστοδούλου. Ἡγούμενοι καὶ Μοναχοὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Ἀρχιμανδρῖτες, Πρωτοπρεσβύτεροι Καθηγητὲς Πανεπιστημίου, Χριστιανικὲς Ἀδελφότητες, Ἱερεῖς καὶ πολὺς λαὸς ἔδωσαν τὸ παρὸν μὲ ἐνθουσιασμό. Ἐγράφησαν πολλὰ ἄρθρα, κυρίως στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο», ἔγιναν συλλαλητήρια, πολυπληθεῖς συγκεντρώσεις καὶ ὁμιλίες, ἐκδόθηκαν βιβλία.

Σημαντικὸ ἔργο ἐπιτέλεσε τότε ἡ «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν», ποὺ ἀνέλαβε τὴν ἡγεσία τοῦ ἀγῶνα, μὲ προεξάρχοντες τοὺς Πρωτοπρεσβυτέρους Καθηγητὲς Πανεπιστημίου π. Θεόδωρο Ζήση καὶ ἀείμνηστο π. Γεώργιο Μεταλληνό.

Στὶς Συνάξεις τους ἐσυζητοῦντο θέματα Πίστεως μὲ κυρίαρχο θέμα τὴν ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀρκετὰ νωρὶς ἄρχισε νὰ συζητεῖται τὸ θέμα τῆς διακοπῆς τῆς μνημονεύσεως τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀφοῦ καὶ οἱ πλέον δύσπιστοι διαπίστωσαν ὅτι «πλέον κινδυνεύει σοβαρὰ ἡ Ὀρθοδοξία» ἀπὸ τὶς ἐντεινόμενες αἱρετικὲς πράξεις καὶ διδασκαλίες τῶν Οἰκουμενιστῶν. Τὸ 2009 μάλιστα κυκλοφόρησε καὶ ἡ «Ὁμολογία πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ».

Ὑπῆρξαν περίπου δέκα ἐπίσκοποι, ἑκατοντάδες ἱερεῖς καὶ μοναχοί, ἀλλὰ καὶ χιλιάδες λαϊκοί, ποὺ στήριξαν μὲ ἐλπίδα καὶ ἐνθουσιασμὸ τὴν «Ὁμολογία πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Οἱ ὑπογραφὲς ὑπερέβησαν τὶς τριάντα χιλιάδες. Τὴν ὀργάνωση τοῦ ἀγῶνα εἶχε ἡ «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» πού, πρῶτα στὸ Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου καὶ ἔπειτα στὴν Ἱ. Μονὴ Ἁγίας Τριάδας Ἄνω Γατζέας Βόλου, διετράνωσαν καὶ διεκήρυξαν τὴν ἀπόφασή τους ὅτι, ἂν συνεχίσουν οἱ ὑπὸ τὸν πατρ. Βαρθολομαῖο Οἰκουμενιστὲς τὶς ἐκπτώσεις τῆς Πίστεως, ἀναγκαία ἐνέργεια εἶναι ἡ διακοπὴ κοινωνίας, ἡ ἀποτείχιση. Διαβάζουμε στὴν «Ὁμολογία»:

«5. Ἐφ’ ὅσον οἱ αἱρετικοὶ ἐξακολουθοῦν νὰ παραμένουν στὴν πλάνη, ἀποφεύγουμε τὴν μετ’ αὐτῶν κοινωνία, ἰδιαίτερα τίς συμπροσευχές. Οἱ ἱεροὶ κανόνες στὸ σύνολο τοὺς ἀπαγορεύουν ὄχι μόνο τὰ συλλείτουργα καὶ τίς ἐντὸς τῶν ναῶν συμπροσευχές, ἀλλὰ καὶ τίς ἁπλὲς συμπροσευχὲς σὲ ἰδιωτικοὺς χώρους». (Δεῖτε ἐδῶ).

https://www.impantokratoros.gr/B742476A.el.aspx

Ὁ π. Θ. Ζήσης ἦταν στὴ συντακτικὴ Ἐπιτροπὴ ποὺ συνέγραψε αὐτὴν τὴν «Ὁμολογία». Ἀναφέρομαι ἰδιαίτερα στὸν ἀγαπητὸ καὶ σεβαστὸ π. Θεόδωρο, γιατὶ ἦταν σημαντικὴ ἡ δράση του στὴν ἀφετηρία καὶ διεξαγωγὴ τοῦ ἀγῶνα, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ ἀργότερα στὴν ἀποδυνάμωση τοῦ ἀγῶνα.

Ἀλλὰ ἤδη ἀπὸ τὸ 2001 ὁ π. Θ. Ζήσης εἶχε γράψει περὶ Ἀποτειχίσεως: «Ὑπομείναμε, ὑπομείναμε, ὑπομείναμε τοὺς οἰκουμενισμοὺς καὶ τοὺς ἐκσυγχρονισμοὺς ἐπὶ ἕνα αἰῶνα. Κάναμε ὑπομονὴ καὶ ὑπακοή∙ περιμέναμε καὶ ἐλπίζαμε νὰ παύσουν τὰ σκάνδαλα, οἱ συμπροσευχές, οἱ συγχρωτισμοί, οἱ συγκρητισμοί, οἱ ἰσοπεδώσεις, οἱ ἀνανεώσεις, γιὰ νὰ ἐπανέλθουν στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ σκανδαλισθέντες ἀδελφοί μας. Δὲν θὰ ἀφήσουμε καὶ ἄλλους νὰ φύγουν∙ ἐνιστάμεθα καὶ διαμαρτυρόμεθα. Θὰ διακόψουμε τὴν κοινωνία μὲ ὅσους κοινωνοῦν μὲ τὸν ἀκοινώνητο, αἱρετικὸ καὶ σχισματικὸ πάπα» (Ζήση Θ., Μὲ τὸ ἀρνίο ἢ μὲ τὸ θηρίο; Μὲ τὸν Χριστὸ ἢ μὲ τὸν πάπα; Θεοδρομία, Ἰανουάριος‒Μάρτιος 2001).

Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια κάνει φανερὸ ὅτι, ἤδη ἀπὸ τὸ 2001, τὰ πράγματα τῆς Πίστεως εἶχαν φτάσει στὸ ἀπροχώρητο, ὅτι ἡ διακοπὴ τῆς κοινωνίας εἶναι ἡ ἀναγκαία ἐνέργεια. Δραματικὴ ποιμαντικὴ προειδοποίηση ὑπάρχει στὴν φράση: «Δὲν θὰ ἀφήσουμε καὶ ἄλλους νὰ φύγουν» (ὑποθέτω ἐννοεῖ πρὸς τοὺς Γ.Ο.Χ.). Κι ὅμως, στὴν πραγματικότητα μὲ τὶς ἐπιλογὲς τῆς «Συνάξεως» καὶ τοῦ ἰδίου, ἔγινε τὸ ἀντίθετο!

Ὑπῆρξε ὅμως καὶ μία προγενέστερη τῆς «Ὁμολογίας» ἐνέργεια, ποὺ ἔδειχνε τὴν Ἀποτείχιση ὡς τὴν ἁγιοπατερικὰ ὀρθὴ στάση γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς αἱρέσεως. Ἦταν ἡ «Διακήρυξη κληρικῶν καὶ μοναχῶν», τὴν ὁποία προσυπόγραφε ὁ Μητρ. Ράσκας Ἀρτέμιος, ὁ π. Θ. Ζήσης, ὁ π. Γ. Μεταλληνὸς μαζὶ μὲ δεκάδες ἄλλους Ἱερεῖς καὶ Μοναχούς. Στὴ Διακήρυξη διαβάζουμε: «Τὸ θέμα τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικούς, ὡς καὶ τῆς ἐν συνεχείᾳ κοινωνίας μὲ τοὺς κοινωνοῦντες, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν πράξη τους αὐτὴ ἀποβαίνουν ἀκοινώνητοι, εἶναι τὸ μεῖζον καὶ ἐπεῖγον θέμα στὴν σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ ζωή. Τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα νοσεῖ ἐπικίνδυνα· ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν νόσο εἴμαστε ὅλοι, ὄχι μόνον οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, ἀλλὰ καὶ ὅσοι κοινωνοῦμε μὲ τοὺς κοινωνοῦντες· ἡ ἐκτροπὴ καὶ ἡ παράβαση μοιάζει μὲ τὰ συγκοινωνοῦντα δοχεῖα…» («Μαρτυρία ἢ ἀποστασία; Σκέψεις καὶ ἐκτιμήσεις μετὰ τὴ Ραβέννα», Ὀρθόδοξος Τύπος, φ. 1466, 12.7.2002).

https://apotixisi.blogspot.com/2014/01/blog-post 27.html

Ἐπίσης, στὰ Πορίσματα τοῦ Συνεδρίου γιὰ τὸν ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ: «Γένεσις-Προσδοκίαι-Διαψεύσεις» ‒ποὺ προσυπογράφει καὶ ὁ π. Θ. Ζήσης‒  καὶ στὴν § 8 διαβάζουμε:

«Νὰ διατρανωθεῖ πρὸς τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἡγεσίες ὅτι σὲ περίπτωση ποὺ ἐξακολουθήσουν νὰ συμμετέχουν καὶ νὰ ἐνισχύουν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ, ὁ ἐπιβεβλημένος (σ.σ. τί σημαίνει “ἐπιβεβλημένος”: δυνητικός ἢ ὑποχρεωτικός;) σωτήριος, κανονικὸς καὶ ἁγιοπατερικὸς δρόμος τῶν πιστῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, εἶναι ἡ ἀκοινωνησία, ἡ διακοπὴ δηλαδὴ τοῦ μνημοσύνου τῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι καθίστανται συνυπεύθυνοι καὶ συγκοινωνοὶ τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς πλάνης».

Κι ἐδῶ ὁμιλοῦν γιὰ διακοπὴ μνημοσύνου.

Δὲν ἦταν ὅμως μόνο ἡ ὁμάδα Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν. Ὑπῆρξε καὶ ἄλλη ὁμάδα ἑκατὸ περίπου μοναχῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ποὺ συμβάδιζε καὶ συμφωνοῦσε μὲ τὴ «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν». Παραθέτουμε ἕνα ἀπόσπασμα, στὸ ὁποῖο μάλιστα ἐπισημαίνουν ὅτι ἡ ἕως τότε τακτικὴ τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς αἱρέσεως μὲ ἄρθρα, ὁμιλίες καὶ Ἡμερίδες, δηλ. με «χαρτοπόλεμο» ἦταν ἀναποτελεσματική! Καὶ τί κρίμα! Ὅλοι σχεδὸν οἱ παραπάνω συνέχισαν αὐτὸν τὸν «χαρτοπόλεμο»!

Ἔγραφαν:

«Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ Ἁγιορειτῶν Πατέρων πρὸς τὴν Ἱερὰν Κοινότηταν Ἁγίου Ὄρους (2006)

«Ὁ Πατριάρχης ἔχει μετρήσει τίς ἀντιδράσεις μας (τῶν Ἁγιορειτῶν)· καί ἐπειδή εἷναι χλιαρές καί πολλές φορές ἀνύπαρκτες, προχωρεῖ χωρίς ἐμπόδια στήν ἕνωση μέ τόν ἀμετανόητο καί παραμένοντα στίς αἱρέσεις του πάπα»… Πιστεύουμε ὅτι μετὰ τὶς τόσες ἔγγραφες καὶ προφορικὲς διαμαρτυρίες καὶ ἐνστάσεις, τὶς ὑπαναχωρήσεις, ὀπισθοχωρήσεις καὶ συμβιβασμούς, τὸ μόνο ποὺ θὰ εὐφράνει τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ θὰ καταισχύνει τοὺς κακόδοξους εἶναι ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ πατριάρχου καὶ ἁπανταχοῦ συμφωνούντων ἢ σιωπώντων ἐπισκόπων. Συγκεντρῶστε, Ἅγιοι Πατέρες, τοὺς μοναχοὺς …καὶ καθαιρέστε τοὺς πύργους τῶν αἱρέσεων καὶ τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ… Ἐμεῖς, ἂν ἐσεῖς ἀπρακτήσετε, θὰ προτιμήσουμε νὰ πράξουμε τὰ θεάρεστα καὶ ὄχι τὰ εὐάρεστα»!

Ὅλες ὅμως αὐτὲς οἱ «Ὁμολογίες», οἱ Ἡμερίδες (ποὺ ἐπαναλήφθηκαν), οἱ διακήρυξεις, οἱ ὑποσχέσεις ἀπεδείχθησαν μόνο …λόγια! Καὶ οἱ ὑπογράφοντες ἀποδείχθηκαν ἄνθρωποι τῶν λόγων ἀλλὰ ὄχι τῶν ἔργων. Αὐτὸ τὸ ἀντελήφθη σύντομα ὁ καθηγητὴς Ἰωάννης Κορναράκης (μέλος τότε τῆς Συνάξεως), ὁ ὁποῖος καὶ ἀπεχώρησε ἀπὸ τὴ Σύναξη. Ὁ ἀείμνηστος Κορναράκης κατάλαβε τὸ φρόνημά τους καὶ εἶπε γιὰ τους ἑκατοντάδες ἱερωμένους-μοναχοὺς ποὺ ἀποτελοῦσαν τότε τὴν Σύναξη Γατζέας:

«Οἱ βαρεῖς λύκοι τῆς λοιμώδους νόσου τῆς οἰκουμενιστικῆς παναιρέσεως, δὲν ἐξορκίζονται μὲ ἕναν χαρτοπόλεμο ἀντιαιρετικῶν κειμένων -ἀνιαρὸ καὶ ἀνίερο-, ὁ ὁποῖος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεῖ τὸ ποίμνιο, ἁπλῶς, τί εἶναι ἡ αἵρεσις καὶ ποιά καταστροφικὰ ἀποτελέσματα προκαλεῖ στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας! Γράφετε, σεβαστοὶ πατέρες, ὅτι οἱ οἰκουμενιστὲς πατριάρχες καὶ λοιποί, αὐτὴν τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ: «τὴν διδάσκουν “γυμνὴ τὴ κεφαλή”, τὴν ἐφαρμόζουν καὶ τὴν ἐπιβάλλουν στὴν πράξη κοινωνοῦντες παντοιοτρόπως μὲ τοὺς αἱρετικούς, μὲ συμπροσευχές, ἀνταλλαγὲς ἐπισκέψεων καὶ ποιμαντικὲς συνεργασίες»!

Μὲ τὸ κείμενο αὐτό, περιγράφετε κατὰ λέξη τὸν ΙΕ΄  κανόνα τῆς πρωτοδευτέρας, ὁ ὁποῖος σᾶς δίνει τὸ δικαίωμα νὰ διακόψετε τὸ μνημόσυνο τῶν πατριαρχῶν, ἀρχιεπισκόπων καὶ ἐπισκόπων. Δὲν τὸ κάνετε ὅμως, καὶ δὲν θὰ τὸ κάνετε ποτέ»! (Δεῖτε ἐδῶ).

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2016/07/blog-post_79.html

Καὶ δυστυχῶς ἐπαληθεύθηκε!

Καὶ γιατί ἡ «Σύναξη Γατζέας» δὲν προχωροῦσε σὲ ἀποτείχιση καὶ κρατοῦσε σὲ πνευματικὴ ὁμηρία τὰ ἐναπομείναντα μέλη της;

Ὅταν κάποιοι πιστοὶ ρώτησαν τὸν π. Θεόδωρο Ζήση, γιατί καθυστεροῦν τὴν ἀποτείχιση, ποὺ εἶχαν μάλιστα προαναγγείλει μετὰ φανῶν καὶ λαμπάδων στὸ Μελισσοχῶρι ἐν μέσῳ χειροκροτημάτων καὶ ὁμολογιακῆς διαθέσεως, ὁ π. Θεόδωρος ἀπάντησε ὅτι δὲν ἀποτειχίζονται, γιατὶ κάποιοι ἱερωμένοι διαφωνοῦν καί, ἂν θὰ προχωρήσουν στὴν ἀποτείχιση, κινδυνεύει νὰ διαλυθεῖ ἡ Σύναξη τῆς Γατζέας! Ἐσεῖς, ὅμως, εἶπε, εἶστε ἐλεύθεροι νὰ προχωρήσετε σὲ ἀποτείχιση ἀπὸ μόνοι σας.

https://apotixisi.blogspot.com/2013/12/blog-post_7211.html

Δηλαδὴ ἡ Σύναξη τῆς Γατζέας ἔμπαινε πάνω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Προτιμότερο νὰ πηγαίνουν χάλια τὰ ἐκκλησιαστικά, ἀλλὰ νὰ μὴν διαλυθεῖ ἡ Γατζέα. Ὁ π. Θεόδωρος κατάλαβε ἀργότερα, ὅταν ἀποτειχίστηκε, καὶ ἡ Γατζέα τὸν «πούλησε», τὸ λάθος τῆς τοποθέτησης αὐτῆς.

Παρόλα αὐτὰ ὅμως, ὁ π. Θεόδωρος ἀναφερόμενος στὴν διακοπὴ μνημοσύνου τῶν 3 μητροπολιτῶν, τῶν Ἁγιορειτῶν καὶ τοῦ ἁγίου Παϊσίου τὴν περίοδο 1969-73, γράφει: «Καὶ τώρα ἀναλογικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ τὸ εἴχαμε κόψει χίλιες φορές,  διότι αὐτὰ ποὺ κάνει ὁ Βαρθολομαῖος καὶ οἱ ἄλλοι εἶναι πολὺ χειρότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔκανε τότε ὁ Ἀθηναγόρας καὶ πολὺ πιὸ τολμηρά. Ἀλλὰ ποιός ξέρει; Ποιὸς ἐνημερώνεται γιὰ ὅλα αὐτά; Καὶ πῶς ἐμεῖς σήμερα ἐξακολουθοῦμε νὰ μὴν ἔχουμε τὴν εὐαισθησία ποὺ εἶχαν αὐτοὶ οἱ Ἁγιορεῖτες τότε;…»! Σε ἄλλο σημεῖο ὁμιλίας τοῦ ὁ π. Θεόδωρος: «ἀνέφερε τὴν ὀρθὴν ἑρμηνείαν τοῦ Κανόνος, εἰπών ἐπανειλημμένως ὅτι “ἐπιβάλλεται ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου”»! (Ἐδῶ).

http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2016/11/2016.html

Εἶναι δύσκολο νὰ καταλάβει σήμερα κάποιος, ἂν αὐτὰ ἦταν πραγματικὴ ἐξομολόγηση ἔλλειψης «εὐαισθησίας» ἢ ρητορικὰ τεχνάσματα συγκράτησης τοῦ ποιμνίου νὰ μὴν προχωρήσει στὴν ἀποτείχιση.

Ὁ κύριος λόγος, ὅμως, ποὺ δὲν προχώρησαν οἱ τῆς Γατζέας στὴν Διακοπὴ μνημονεύσεως, φαίνεται εἶναι ἡ ἀνετοιμότητα νὰ ὑποστοῦμε τὶς ἐπιπτώσεις ‒βιοποριστικὲς καὶ πνευματικές‒ τῆς Ἀποτειχίσεως. Πὼς δὲν ὑπῆρχε (καὶ δὲν ὑπάρχει) πνεῦμα θυσίας, πέρα ἀπὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὸν πρῶτο ἐνθουσιασμό. Αὐτὸ συμπεραίνεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Σύναξη τῆς Γατζέας ἀνέθεσε στὸν π. Λάμπρο Φωτόπουλο (ποὺ ἦταν καὶ δικηγόρος), νὰ ἐρευνήσει καὶ νὰ παρουσιάσει, ποιές θὰ εἶναι οἱ συνέπειες τῆς Διακοπῆς τῆς Μνημονεύσεως τῶν Ἐπισκόπων καὶ πῶς θὰ τὶς ἀντιμετώπιζαν! Αὐτὴ ἡ κίνηση θεωρήθηκε ὡς ἐπιταγὴ τῆς εὐαγγελικῆς ἀρετῆς τῆς διακρίσεως ‒καὶ φαινόταν νὰ ἦταν ἔτσι‒ ἀλλὰ τὰ πράγματα ἀπέδειξαν πὼς πίσω της κρυβόταν ὁ φόβος τῆς στέρησης τοῦ μισθοῦ καὶ τῶν διώξεων! Κι ὅμως κάποιοι διαβεβαίωναν ὅτι οἱ πιστοὶ θὰ ἀναλάμβαναν αὐτά. «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντὰ προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. 6, 33).

Αὐτὸς ὁ φόβος κυρίως ἐπενδύθηκε μὲ δικαιολογίες πνευματικοῦ τύπου. Δηλ. ὅτι θὰ εἶχαν εὐθύνη, ἂν ἄφηναν τὸ ποίμνιό τους χωρὶς μυστήρια καὶ σὲ χέρια ἄλλων μὴ «εὐσεβῶν» ποιμένων καί, παραπέρα, θυμήθηκαν τώρα (καὶ μὲ τὴν πίεση ποὺ ἐξασκοῦσε τὸ ἱστολόγιο «Τελεβάντος»  γιὰ «ἄχρι καιροῦ» κοινωνία μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές), τὴν δυνητικὴ θεωρία τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου, θεωρία ποὺ ἐλέχθη σὲ ἄλλους καιροὺς καὶ διαφορετικοὺς συσχετισμούς.

Οἱ ἐκτιμήσεις κάποιων (ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι ἔχουν ἀποχρῶσες ἐνδείξεις) πὼς ἡ κατάληξη αὐτὴ (ἡ μὴ ἐφαρμογὴ τῆς Διακοπῆς μνημονεύσεως) εἶχε τὴν σφραγῖδα τῶν μηχανορραφιῶν Βαρθολομαίου, δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιβεβαιωθεῖ. Ὑπάρχει πάντως μαρτυρία ὅτι ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος διαβεβαίωνε: μὴν σᾶς ἀνησυχεῖ ἡ ἀποτείχιση. Ὅλοι αὐτοὶ θὰ καταλήξουν στοὺς Γ.Ο.Χ. (Ἴσως γι’ αὐτὸ δὲν ἀσχολήθηκε τὸ Κολυμπάρι μὲ τὸ θέμα τῶν Γ.Ο.Χ., ὥστε νὰ ἔχουν τὸν χῶρο ποὺ ἢ θὰ φοβήσει ἢ θὰ ἀπορροφήσει ὡς ἄλλος σπόγγος τὶς ἀντιδράσεις στὰ οἰκουμενιστικὰ σχέδια).

 

Ἔτσι ὁρισμένοι πιστοί, βλέποντας αὐτὴ τὴν «κοροϊδία» γιὰ τόσο κρίσιμο θέμα Πίστεως, ἀποφάσισαν νὰ προχωρήσουν στὴν Ἀποτείχιση, δηλ. σὲ αὐτὸ ποὺ διεκήρυσσαν μιὰ δεκαετία οἱ παραπάνω Κληρικοὶ καὶ μοναχοί, ἀλλὰ δὲν τὸ ἔκαναν: Ἀποτειχίστηκαν ἐπίσημα στέλνοντας καὶ τὶς ἀνάλογες ἐπιστολὲς στοὺς Ἐπισκόπους τους καὶ ἔχοντας ὡς πνευματικὸ ποὺ τοὺς στήριξε, τὸν ἤδη ἀποτειχισμένο π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ.

Γιὰ τὸν τὸν ἀντιοικουμενιστικὸ ἀγῶνα τοῦ π. Εὐθυμίου, εἶχε πεῖ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης σὲ ὁμιλία του στὸ Βόλο τὸ 2007, παρουσία ἱερέων, μοναχῶν καὶ ἑκατοντάδων πιστῶν:

«Ἐν πρώτοις νὰ φροντίσουμε νὰ μὴ μιανθοῦμε κι ἐμεῖς ἀπὸ τὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Νὰ μὴν ἔχουμε καμία ἐπικοινωνία μαζί τους, ὅπως συνιστοῦν ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Πατέρες… Ἡ ἀποψινή μας παρουσία ἐδῶ …εἶναι καὶ μία συμπαράσταση πρὸς τὸν ταλαιπωρούμενο ἀδελφὸ καὶ πατέρα, πρὸς τὸν ἀδίκως τιμωρηθέντα π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε καὶ ἐσήκωσε μόνος ἐπὶ ἔτη τὸ «βάρος τῆς ἡμέρας», τὸ βάρος τῆς ἀντιπαραθέσεως μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τοὺς Οἰκουμενιστὰς Ἐπισκόπους».

Ἀμέσως μετὰ τὴν ἀποτείχισή τους οἱ πιστοί, ἐξέδωσαν φυλλάδιο (2011) μὲ τίτλο «Ἡ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΙΣΤΩΝ», μὲ τὸ ὁποῖο ὁριοθετοῦσαν τὴν ἀποτείχιση, μὲ γνώμονα τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸν ΙΕ΄ ἱ. Κανόνα, ἀκριβῶς (καὶ ἀντίθετα μὲ τὶς γνωστὲς κατηγορίες)  γιὰ νὰ ἀποφύγουν ἀκραῖες ζηλωτικὲς θέσεις, ποὺ ἤδη εἶχαν ἀρχίσει νὰ διαφαίνονται.

Ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα μὲ τὶς καίριες θέσεις των εἶναι τὸ ἑξῆς:

«Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΙΣΤΩΝ,  2011»

«Ἐξοργίζεται κανεὶς καὶ ἀσφυκτιᾶ, καθὼς βλέπει ὅτι οἱ ἡγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατάφεραν νὰ κατακερματίσουν τοὺς πιστοὺς καὶ νὰ μᾶς ἐγκλωβίσουν σὲ ἐπισκοποκεντρικῆς κατευθύνσεως ἰδεοληψίες περὶ ὑπακοῆς, (βοηθούντων ἀκουσίως σ’ αὐτὸ τῶν Ἀδελφοτήτων καὶ πολλῶν Ἱ. Μονῶν), κατάφεραν νὰ μᾶς κολλήσουν ἐτικέτες, νὰ μᾶς διαιρέσουν, νὰ μᾶς ἀπομονώσουν καὶ ὡς κάποιο βαθμὸ νᾶ μᾶς εὐνουχίσουν, ὥστε νὰ μὴν ἀντιδροῦμε στὴν κατεδάφιση τῆς Ὀρθοδοξίας»!

Γνωστοποιοῦμε, λοιπόν, τὴν ἀπόφασή μας νὰ ἀποτειχιστοῦμε ἀπὸ τοὺς κατὰ τόπους αἱρετίζοντες ἐπισκόπους καὶ νὰ μὴν ἔχουμε ἐκκλησιαστικὴ ἐπικοινωνία μαζί τους, ἕως ὅτου καταδικάσουν Συνοδικὰ μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ τὴν ὑπηρετοῦν καὶ τὴν προωθοῦν.

Δηλώνουμε μὲ ἔμφαση ὅτι παραμένουμε στὴν Ἐκκλησία, τὴν «κιβωτὸ τῆς σωτηρίας», δὲν διανοηθήκαμε οὔτε πρὸς στιγμὴν νὰ δημιουργήσουμε, οὔτε δημιουργοῦμε ἄλλη παράταξη μέσα στὴν Ἐκκλησία, οὔτε προσχωροῦμε στὶς παρατάξεις τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου ἢ ὁποιαδήποτε ἄλλη Σύνοδο.

Ἐπεξηγοῦμε ἐπαρκῶς καὶ μὲ σαφήνεια ὅτι δὲν κάνουμε τίποτα ἄλλο, παρὰ νὰ ἐφαρμόζουμε τοὺς περὶ ἀποτειχίσεως ἰσχύοντες Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, 31^ο Ἀποστολικὸ καὶ ΙΕ΄ τῆς ΑΒ Συνόδου, τοὺς ὁποίους καθόρισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὡς ἀσφαλῆ ὁδὸ στὶς ἑκάστοτε περὶ Πίστεως καινοτομίες τῶν ἐπισκόπων καὶ τοὺς ἐφάρμοσαν οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ καὶ μιμούμενοι αὐτούς, ἔχουν ἐπίσης ἐφαρμόσει χιλιάδες κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί.

Ἕως ὅτου, λοιπόν, μία σύνοδος ἀποφανθεῖ καὶ καταδικάσει ἐπίσημα τοὺς αἱρετικούς, ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ τὰ Μυστήρια τους ἔγκυρα… Ἡ ἐγκυρότητα τῶν Μυστηρίων, εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὴν ἀντίδραση τῶν πιστῶν, ἀντίδραση ἐννοούμενη πάντα, μέσα στὰ πλαίσια τῶν Ἱερῶν Κανόνων».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2011/03/blog-post_7008.html

Πρὶν ἐκδοθεῖ τὸ φυλλάδιο «Ἡ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΙΣΤΩΝ», πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις ἀποτειχισμένων τοῦ Βόλου μὲ τοὺς ἀποτειχισμένους π. Γεώργιο Ἀγγελακάκη (Τρίκορφο Θεσ/νίκης) καὶ π. Σταῦρο Βάϊο (Λαμία) καὶ πιστοὺς ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦσαν. Οἱ ἱερεῖς αὐτοὶ λειτούργησαν στὸ Βόλο στοὺς Ναοὺς ποὺ εἶχαν οἱ ἐκεῖ ἀποτειχισμένοι. Ἐπὶ πλέον συμφωνήθηκε νὰ πραγματοποιηθοῦν Συνάξεις τῶν ἀποτειχισμένων, γιὰ νὰ συζητήσουν προβλήματα ποὺ προκύπτουν μὲ τὴν ἀποτείχιση καὶ νὰ καθορίσουν τὸ πλαίσιο δράσης των.

Δυστυχῶς, στὶς Συνάξεις ποὺ ἔγιναν σὲ Τρίκορφο Θεσ/νίκης καὶ στὸ Βόλο, οἱ δύο ἱερεῖς πρότειναν θέσεις ποὺ δὲν προβλέπονται ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες. Ἰσχυρίστηκαν ὅτι γιὰ νὰ εἶναι σωστὴ ἡ ἀποτείχιση, πρέπει νὰ υἱοθετήσουμε τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο. Ὁ ἀντίλογος ἦταν, ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι σωστὸ νὰ γίνει αὐτὴ τὴ στιγμή (παρότι τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο εἶναι τῆς Παραδόσεως), διότι οἱ πιστοὶ ἔχουν προκατάληψη καὶ μεγάλες ἕως τεράστιες δυσκολίες γιὰ κατανοήσουν καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὴν ἀποτείχιση, πόσο μᾶλλον ἂν τοὺς προτείνουμε καὶ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου.

Ἡ ἐξέλιξη ἐπέφερε στοὺς πιστοὺς σύγχυση, δισταγμοὺς καὶ διαίρεση, ἀφοῦ φυσικὰ δὲν ἔγινε δεκτή. Ἔτσι ὁ π. Γεώργιος Ἀγγελακάκης καὶ π. Σταῦρος Βάϊος μὲ τὴν καινοτομία αὐτὴ προκάλεσαν τὸ πρῶτο ρῆγμα στὸ χῶρο τῆς ἀποτειχίσεως.

Καὶ ἐνῶ συνέβαιναν αὐτά, οἱ τῆς Συνάξεως τῆς Γατζέας Πατέρες, ἐνῶ, ὅταν πληροφορήθηκαν τὴν ἀποτείχιση τῶν περὶ τὸν π. Εὐθύμιο καὶ εἶπαν δημόσια σὲ Σύναξη στὴ Γατζέα, καλὰ κάνετε, κατόπιν ἄλλαξαν τακτική. Μετέφεραν στὴ Σύναξη τῆς Γατζέα τὰ ἑξῆς οἱ ἀποτειχισμένοι:

«Μιὰ ὁμάδα πιστῶν ἀποφάσισε νὰ προχωρήσει σὲ ἀποτείχιση, ἀφοῦ περίμενε τὴ δική σας Σύναξη ἐπὶ 2,5 χρόνια γιὰ νὰ κάνετε τὴν ἀποτείχιση. Θεωρῶ ἔντιμο νὰ σᾶς τὸ ἀνακοινώσω …

π. Θεόδωρος Ζήσης: Εἶναι ἔντιμο αὐτὸ ποὺ κάνει ὁ κ. ……. Ὅμως, ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νὰ κάνει ὅ,τι νομίζει. Ἐμεῖς δὲν δεσμεύουμε τὴν ἐλευθερία κανενός.

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Καλά κάνετε. Μπορεῖ αὐτὴ ἡ κίνηση νὰ συμβάλει στὴν ὡρίμανση τοῦ θέματος καὶ στὶς συνειδήσεις καὶ ἄλλων καὶ κάποιοι μπορεῖ νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν».

Ὅμως, ὅπως δυστυχῶς θὰ φανεῖ στὴ συνέχεια, δὲν ἀνέχοντο οἱ τῆς Γατζέας τὸν ἔλεγχο τῶν ἀποτειχισμένων, ποὺ συνίστατο στὸ ὅτι, ἐνῶ ὁ Οἰκουμενισμὸς συνεχῶς ἁπλώνεται καὶ ἑδραιώνεται, αὐτοὶ ἀναβάλλουν συνεχῶς τὴν διακοπὴ μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν Ἐπισκόπων. Ἡ ἀποτείχιση τῶν ὀλίγων τοὺς ἐξέθεσε στὰ μάτια τῶν πιστῶν, ποὺ χρόνια ἔβλεπαν νὰ διεξάγουν ἕνα ἀναποτελεσματικὸ χαρτοπόλεμο. Καὶ ἐνῶ ἀπὸ τὸ 2001 μιλοῦσαν γιὰ ἀποτείχιση, συνεχῶς τὴν ἀνέβαλλαν.

Τὸ ὅτι μιλοῦσαν γιὰ ἀποτείχιση, ἀλλὰ δὲν τὸ ἐννοοῦσαν φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ ἑξῆς γεγονός.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτέμιος καθαιρέθηκε τὸ 2010 ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, γιὰ τὸν ἀντιοικουμενιστικό του ἀγῶνα καὶ τὴ στάση του γιὰ τὸ Κόσσοβο. Ἡ Σύναξη τῆς Γατζέας ὑποστήριξε τὸ Σέρβο Μητροπολίτη, τὸν τίμησε καὶ τὸν δέχθηκε στὴ Σύναξή της τὸ 2011.

Ἡ παρουσία του ἦταν μιὰ εὐκαιρία νὰ τεθεῖ τὸ θέμα τῆς ἀποτειχίσεως. Καὶ πράγματι ἐτέθη ἀπὸ τὸν ὑπογραφόμενο, πρὸς τὸν ἀποτειχισθέντα Μητροπολίτη Ράσκας Ἀρτέμιο. Πρὶν προλάβει ὁ Ράσκας νὰ ἀπαντήσει, ἔλαβε τὸν λόγο ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης καὶ μὲ αὐστηρότητα ἀπέκλεισε μιὰ τέτοια συζήτηση, ἡ ὁποία ὡς γνωστὸν θεωροῦσε ὅτι θὰ διχάσει τὴν Σύναξη, ἀφοῦ ἡ πλειοψηφία της δὲν ἤθελε τὴν ἀποτείχιση.

Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς ποὺ καθαιρέθηκε τὸ 2007 ἀπὸ τὴν Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία γιὰ τὸν ἀντιοικουμενιστικό του ἀγῶνα, ἀλλὰ καὶ γιὰ θέματα δικαιοσύνης καὶ κανονικῆς τάξεως, ζήτησε ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο καὶ τὴν συνοδεία του, νὰ τοῦ ἀπαντήσουν, ἂν πρέπει νὰ συνεχίσει νὰ ἐκτελεῖ τὰ Ἱερὰ Μυστήρια, λειτούργημα ποὺ τοῦ ἐστέρησε ἐκκλησιαστικὸ Δικαστήριο μίας Συνόδου ἐφαρμόζουσας τακτικὲς τῶν ἡγετῶν τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Σεβ. Ἀρτέμιος ἀπὸ τὰ ἔγγραφα ποὺ προσεκόμισε ὁ π. Εὐθύμιος, διεπίστωσε ὅτι ἦταν ἄδικη ἡ καθαίρεσή του, ὀφειλόταν στὸν ἀντιοικουμενιστικό του ἀγῶνα καὶ καλὰ ἔκανε ὁ π. Εὐθύμιος ποὺ δὲν τὴν ἀνεγνώρισε. Στὸ ἐπίσημο ἔγγραφο ποὺ τοῦ ἔστειλε ἔγραφε ἀκόμη ὅτι «συνεπέρανε καὶ ἀποφάσισε, ὅτι ὁ π. εἶναι κανονικὸς λειτουργὸς τῆς Ἐκκλησίας». Τέλος του συνιστοῦσε νὰ λειτουργεῖ καὶ νὰ μνημονεύει «Ὑπὲρ πάσης ἐπισκοπῆς Ὀρθοδόξων», μάλιστα συλλειτούργησε μαζί του τὸν Μάρτιο τοῦ 2013 στὴ Σερβία. [Υποσ. 1].

Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἐνόχλησε τοὺς μὴ ἐπιθυμοῦντας νὰ αποτειχιστοῦν πατέρες τῆς Συνάξεως τῆς Γατζέας, γι’ αὐτὸ πραγματοποίησαν Σύναξη γιὰ νὰ συζητήσουν αὐτὸ τὸ γεγονός!

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2013/03/blog-post_11.html

Ὁ πρῶτος ποὺ τοποθετήθηκε γιὰ τὸ θέμα ἦταν ὁ π. Ἰωάννης Φωτόπουλος καὶ μεταξὺ ἄλλων εἶπε ὅτι, «ἂν αὐτὴ τὴ στιγμή ἡ ὁμάδα Τρικαμηνᾶ δημιουργήσουν ἕνα σχίσμα στὴν ἐκκλησία, δὲν μπορεῖ νὰ κρύψουμε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Ἂν ἡ ὁμάδα Τρικαμηνᾶ γίνει ἕνα μεγάλο ποτάμι, θὰ εἶναι μία πληγὴ στὴν ἐκκλησία. Κι ἂν ἐπικολλήσει σ’ αὐτὸ καὶ ὁ ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος, θὰ εἶναι τὰ πράγματα πολὺ δύσκολα. Πρέπει τελείως νὰ τὸ ἀποκόψουμε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Καὶ ἀποτειχίζομαι τί σημαίνει… εἶναι μία κατάσταση σχίσματος. Δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἀφήσει κανεὶς αὐτό».

Παρατηρεῖ κανείς ‒καὶ ἀντίθετα μὲ τὶς ἕως τότε θέσεις τῆς Συνάξεως‒ μιὰ διαστροφὴ τῆς Ὀρθοδόξου Παραραδόσεως, μιὰ ἐμπάθεια, μιὰ ἐν δυνάμει συκοφαντία, λογισμοὺς ποὺ στηρίζονται στὸ «ἂν» καὶ τὸ «θά», παρότι ὁ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς στὰ βιβλία του ἦταν ἐναντίον τοῦ σχίσματος, ‒καὶ μάλιστα ἑνὸς τέτοιου σχίσματος‒ καὶ παρότι δὲν λειτουργοῦσε ἀπὸ τὸ 2007, γιὰ νὰ μὴν κατηγορηθεῖ γιὰ σχίσμα.

Στὴ συνέχεια μίλησε ὁ προεδρεύων τῆς Συνάξεως π. Θεόδωρος καὶ εἶπε μεταξὺ ἄλλων: «Πρὸ τῆς συνάψεως αὐτῆς τῆς σχέσεως Ἀρτεμίου καὶ Τρικαμηνᾶ, εγὼ τὸν μνημόνευα ὡς Ἀρχιερέα. Μὲ προβλημάτισε αὐτὴ ἡ κίνηση ποὺ ἔκανε πρὸς τὸν π. Τρικαμηνᾶ, ὁ ὁποῖος ἔχει καταδικασθεῖ ἀπὸ ἕνα Συνοδικὸ Δικαστήριο. Ἀναγνωρίζουμε τοὺς θεσμοὺς τῆς Συνόδου ἢ ὄχι; Θὰ τὰ τινάξουμε στὸν ἀέρα ὅλα;». (Κρίμα! Ὁ π. Θεόδωρος δὲν ἦταν ἐκεῖνος, ποὺ ἐπαινοῦσε τὸν π. Εὐθύμιο στὸ Βόλο τὸ 2007, ἤδη καθαιρεμένο ἀπὸ Συνοδικὸ Δικαστήριο;  Ὁ π. Θεόδωρος δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ σήμερα ὀρθὰ κηρύττει ὅτι ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία μᾶς δείχνει, ὅτι ἀποφάσεις αἱρετικῆς Συνόδου δὲν πρέπει νὰ γίνονται ἀποδεκτές;).

Συνεχίζει ὁ π. Θεόδωρος: «Ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος νωρίτερα, μᾶς συμβουλευόταν. Τώρα δὲν συμβουλεύτηκε κανέναν. Αὐτὸ δημιουργεῖ κάποια προβλήματα καὶ στὶς σχέσεις μας καὶ ἀπέναντι τοῦ Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου. Ἔχει δίκιο ὁ π. Ἰωάννης ποὺ διαμαρτύρεται μέχρι νὰ συναφθοῦν αὐτὲς οἱ σχέσεις τὸν Ἀρτέμιο τὸν εἴχαμε πρωταγωνιστή, τὸν εἴχαμε σὰν σύμβουλο. Οἱ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους τὸν καθήρεσαν, ἦταν ἡ ἀντι-οικουμενιστική του στάση καὶ ἡ ἐθναρχική του παρουσία στὸ Κοσσυφοπέδιο».

Παρατηροῦμε ὅτι ἐδῶ ὁ π. Θεόδωρος εἶχε, ὅπως καὶ τώρα, ρόλο ἀρχηγοῦ καὶ ὑπευθύνου ἀποφάσεων, ἐνῶ παράλληλα πέφτει σὲ φανερὲς ἀντιφάσεις. Ὁ μὲν Σεβ. Ἀρτέμιος καθαιρέθηκε γιὰ τὴν «ἀντι-οἰκουμενιστική του στάση καὶ τὴν ἐθναρχική του παρουσία στὸ Κοσσυφοπέδιο» (καὶ φαίνεται ὅτι περισσότερο καθαιρέθηκε γιὰ τὴν ἐθναρχική του παρουσία), ἐνῶ ὁ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς καθαιρέθηκε μόνο γιὰ θέματα Πίστεως, γιὰ τὸν ἀντιοικουμενιστικό του ἀγῶνα καὶ γιὰ θέματα δικαιοσύνης καὶ κανονικῆς τάξεως.

Αὐτὴ τὴν ἀντιφάση ἀντελήφθη ὁ π. Πέτρος Χίρς, ὁ ὁποῖος εἶπε: «Νομίζω ὅτι αὐτὴ ἡ κίνηση τοῦ Ἀρτεμίου μᾶς βάζει μπροστὰ στὴν οὐσία τοῦ θέματος, ποὺ εἶναι: διώχθηκε γιὰ Οἰκουμενισμό, γιὰ θέματα Πίστεως καὶ ὁ Ἀρτέμιος καὶ ὁ Τρικαμηνᾶς». Γιατί λοιπὸν οἱ τιμὲς στὸν ἕναν καὶ ἡ χολὴ ἐναντίον τοῦ ἄλλου;

Στὴ συνέχεια, ὁ π. Θεόδωρος ἀπαντῶντας σὲ ἄλλο ἱερέα εἶπε: «Μακάρι ὁ π. Εὐθύμιος καὶ τὰ πνευματικά του παιδιά, νὰ ἐνσωματωνόσανται, νὰ κάνανε καὶ λίγη ὑπακοὴ καὶ λίγο σεβασμὸ στὴ Σύναξη. Ἀλλὰ ὑπάρχει μία τάση νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ δικό μας τὸ θέλημα. Επεχειρήθη αὐτὸ (νὰ τὸν δεχθοῦμε ἐδῶ) παλαιότερα. Δὲν ἦταν ἕτοιμη τότε ἡ Σύναξή μας νὰ τὸν δεχθεῖ. Τώρα, (ἂν) ἡ Σύναξη εἶναι ἕτοιμη νὰ τὸν δεχθεῖ.

Κάποιος: Ὄχι ὅλοι».

Ἔμεινα περισσότερο σ’ αὐτὴ τὴ Σύναξη, γιατὶ οἱ θέσεις τῶν πατέρων καταδεικνύει τὴν θέλησή τους νὰ μὴν προχωρήσουν σὲ ἀποτείχιση καὶ ὅτι θεωροῦν τὴν Σύναξη ὡς τὴν μόνη Ὀρθόδοξη φωνή, παρόλο ποὺ εἶχε διαστρέψει καὶ δὲν ἐφάρμοζε τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων. (Φανταστεῖτε νὰ τούς …περίμεναν!).

 

Ἀλλὰ ὑπῆρχε καὶ ὑπάρχει κι ἄλλο ἐμπόδιο κατὰ τῆς ἀποτειχίσεως. Εἶναι ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφεὶμ καὶ τὸ «Γραφεῖο Αἱρέσεων» τῆς Μητροπόλεώς του.

Παρότι ἱστολόγια εἶχαν παρουσιάσει τὴν πραγματικότητα, ὅτι ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς εἶναι ὁ «Δούρειος Ἵππος» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ π. Θ. Ζήσης καὶ πολλοὶ τῆς Συνάξεως τὸν χαρακτήριζαν «λέοντα» τῆς Ὀρθοδοξίας, «ὁ Πειραιῶς, εἶναι μπροστά, εἶναι στρατηγός» μας, καὶ ὅτι τὸν Πειραιῶς «τὸν ἔχουμε πάνω στὸ καλυμαῦχι μας, μετὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία»!!! [Υποσ. 2].

Γιὰ ἀντιληφθεῖ κανεὶς ποιό ἦταν αὐτὸ τὸ «καινούριο μέτωπο μεταξὺ τῆς ὁμάδας τῆς περὶ τὸν π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶ καὶ τοῦ μητρ. Πειραιῶς» πρέπει νὰ δοθοῦν οἱ ἀνάλογες πληροφορίες.

Τὸ Γραφεῖο ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ Παραθρησκειῶν τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς διὰ τῶν π. Π. Δημητρακόπουλου καὶ π. Ἄγγ. Ἀγγελακόπουλου, (αὐτοῦ ποὺ τώρα καταδικάζει ὅλους τοὺς ἄλλους ἀποτειχισμένους ἐκτὸς π. Θεοδώρου ὡς σχισματικούς) ἐξέδωσαν μία κριτικὴ μελέτη (2012) κατὰ τοῦ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶ, στὸ ὁποῖο ὑπεστήριζαν μὲ ὀρθολογικὲς ἀλχημεῖες ὅτι ἡ «ἡ διαχρονικὴ πορεία τῶν Ὀρθοδόξων ἐν καιρῷ αἱρέσεως δὲν εἶναι ἡ ἀποτείχισις καὶ ἀπομάκρυνσις ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ποιμένες κι Ἐπισκόπους, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἡ παραμονή, ἐνσωμάτωσις καὶ συνοδοιπορία ἐκκλησιαστικῶς μὲ αὐτούς, μέχρι νὰ καταδικασθοῦν αὐτοί».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2014/12/blog-post_49.html

Νά, πῶς τὸ παρουσιάζει ὁ π. Παῦλος Δημητρακόπουλος, ὅταν αὐτὸ τὸ θέμα συζητήθηκε στὴν Σύναξη, δικαιολογῶντας γιατί ἔγραψαν βιβλίο ἐναντίον του: «Γιὰ τὸ θέμα τῆς διαμάχης μεταξὺ Μητροπόλεως καὶ Τρικαμηνᾶ, νὰ λάβομε ὑπ’ ὄψιν μας κατ’ ἀρχὴν τὸ βιβλίο ποὺ ἔγραψε ὁ Τρικαμηνᾶς, γιὰ τὴν Διαχρονικὴ συμφωνία τῶν Πατέρων καὶ τὸ ὑποχρεωτικὸ τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος… Εκεῖ λοιπόν, ὁ π. Εὐθύμιος πιστεύει ὅτι ὁ κανόνας ἔχει ὑποχρεωτικὸ χαρακτῆρα, καὶ ὅτι ὅποιος δὲν ἀποτειχίζεται σήμερα, δὲν ἐφαρμόζει δηλ. τὸ ΙΕ΄ κανόνα, εἶναι ἔνοχος. Ἄρα λοιπὸν κι ἐμεῖς, οὔτε λίγο, οὔτε πολὺ μᾶς βγάζει ἐνόχους, διότι ἐμεῖς δὲν ἀποτειχιστήκαμε, …μᾶς καταλογίζει ὅτι εἴμαστε σὲ λάθος δρόμο. Μετά, τὸ ὅτι ὁ Τρικαμηνᾶς ἔχει πλέον ἀναγνωρισθεῖ ἀπὸ τὸν πρώην Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτέμιο, ἔχει ἀναγνωρίσει τὴν ἱερωσύνη του, τὸ πρᾶγμα ἔχει μπλεχθεῖ καὶ θὰ πάρει διαστάσεις στὸ μέλλον. Γι’ αὐτὸ λοιπὸν πρέπει νὰ πάρουμε θέση καὶ νὰ διαχωρήσουμε τὴ θέση μας ἀπὸ τὸν Εὐθύμιο Τριακαμηνᾶ». [Υποσ. 3].

Ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς, λοιπόν, χωρὶς νὰ προκληθεῖ, ἔγραψε κριτικὴ μελέτη ἐναντίον τοῦ π. Εὐθυμίου. Θεμιτό. Ὁ π. Εὐθύμιος ἀπάντησε δι’ ἄρθρων σὲ συνέχειες, μὲ ἀποστομωτικὰ Πατερικὰ ἐπιχειρήματα, διὰ τῶν ὁποίων ἀνέτρεψε καθ’ ὁλοκληρίαν τὸ βιβλίο.

Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου (π. Π. Δημητρακόπουλος καὶ π. Ἄγγ. Ἀγγελακόπουλος) ἐζήτησαν μὲ email τὰ ἄρθρα γιὰ νὰ ἀπαντήσουν. Τὰ ἄρθρα τοὺς ἐστάλησαν, ἀλλὰ στὴ συνέχεια ἄλλαξαν γνώμη, διότι ‒φαίνεται‒ ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα δὲν ὑπῆρχαν. Σκέφτηκαν λοιπὸν νὰ διοργανώσουν Ἡμερίδα, στὴν ὁποία θὰ ἐγίνοντο Εἰσηγήσεις (Ἐπιστολὴ 4/10/2013), μὲ εἰσηγητὴ καὶ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ κι ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅσους ὁμιλητὲς θὰ ὅριζε ὁ Πειραιῶς. Ὁ π. Εὐθύμιος δέχτηκε (Ἐπιστολὴ 16-9-2013), μὲ τὴν πρόταση νὰ ὁρίσει καὶ αὐτὸς ἰσάριθμους ὁμιλητές. Ἡ Μητρόπολη (Ἐπιστολὴ 30-9-2013) ἀρνήθηκε τὴν πρότασή αὐτὴ καὶ δήλωσε ὅτι θὰ κάνουν μόνοι τους τὴν Ἡμερίδα.

Τελικὰ ἡ ἡμερίδα τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς πραγματοποιήθηκε μὲ θέμα τὸν «ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου καὶ τὴν Ἀποτείχιση» ποὺ ἔγινε στὴν αἴθουσα τοῦ Πειραϊκοῦ Συνδέσμου τὴν 27^η Νοεμβρίου 2014.

Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς εἶχε προτείνει ὡς ὁμιλητὲς τὸν π. Γ. Μεταλληνὸ καὶ τὸν π. Θ. Ζήση, οἱ ὁποῖοι ἀρνήθηκαν μὲ τὴν ἑξῆς …«ὀρθόδοξη» τοποθέτηση:

π. Θ. Ζήσης: «Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς καὶ ἐμεῖς, σαράντα κληρικοί-γέρoντες, ποὺ ἐκπρoσωποῦμε τὴν Παράδοση, τὴν Ἐκκλησία, θὰ εἴμαστε ἀπὸ τὴν μιὰ μεριά, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ θὰ εἶναι αὐτοί. Αὐτὸ μᾶς ὑποτιμᾶ. Γιατὶ βάζει ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ ἐμᾶς, καὶ ἀπὸ τήv ἄλλη μεριά, ἴσα κι ἴσα, τὴν ὁμάδα τoῦ Τρικαμηνᾶ. Μὲ τὴν παρoυσία μας θὰ τoὺς προσδώσουμε κύρoς, διότι τοὺς κάνoυμε ἐπισήμους συνoμιλητές μας, διότι ἐξισωνόμαστε μὲ μιὰ μικρὴ ὁμάδα προσώπων, πoὺ δὲν ἔχoυν τὴν ταπεiνωση νὰ ἀκολουθήσουν μιὰ εὐρύτερη oμάδα. Σήκωσαν μπαϊράκι. Ἐγὼ δὲν θὰ συμμετάσχω. Αὐτὴν τὴν κίνηση τoῦ Πειραιῶς τήv θεωρῶ ἐσφαλμένη”» (ἐδῶ).

http://aktines.blogspot.com/2013/12/v-h-ao.html

Στὴν Ἡμερίδα ἔγιναν τρεῖς Εἰσηγήσεις. Ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς μὲ θέμα: «Ἡ ἀποτείχιση ὑπό τό φῶς τῆς ζωῆς καί τῶν ἀγώνων τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου». Ἀπὸ τὸν π. Βασίλειο Παπαδάκη μὲ θέμα: «Ἡ Διακοπή τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κοινωνίας σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία». Ἀπὸ τὸν π. Ἰωάννη Φωτόπουλο μὲ θέμα: «Ἀκοινωνησία καί ἀποτείχιση σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία καί τόν βίο τῶν ἁγίων Πατέρων».

Εἶναι ἀξιοσημείωτον ὅτι ὅλοι οἱ εἰσηγητὲς ἦσαν ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι τῆς ἀποτειχίσεως, ὁπότε δὲν ἀκούστηκαν οἱ δεκάδες θέσεις τῶν Ἁγίων Πατέρων, ποὺ δίδασκαν τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Ἕνας ὁμιλητὴς μάλιστα (ὁ π. Βασίλειος Παπαδάκης)  διακήρυξε ὅτι δὲν ὑπάρχει σήμερα Αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Καὶ ἀναρωτιόμαστε: ποιά εἶναι ἡ ἀξία τῆς ἡμερίδας χωρὶς διάλογο καὶ ἀντίλογο; Ἐκ τούτου πιστοποιεῖται ὅτι πρόθεση τοῦ Πειραιῶς δὲν ἦταν ἡ ἀντικειμενικὴ ἐξέταση τοῦ θέματος, ἀλλὰ ἡ ἐπιβολὴ τῆς διαστροφικῆς τοποθετήσεώς του ἐπὶ τοῦ θέματος. (Ἡ κριτικὴ τῶν θέσεών τους ἐδῶ).

https://paterikiparadosi.blogspot.com/p/blog-page_15.html

Μετὰ τὶς παραπάνω ἐξηγήσεις γιὰ τὴν Ἡμερίδα τοῦ Πειραιῶς, εἶναι σαφὴς ἡ στάση τῶν πατέρων τῆς Γατζέας, ὡς πρὸς τὴν ἀποτείχιση καὶ τοὺς ἤδη ἀποτειχισμένους καὶ ἐκπληκτικὴ ἡ θέση-αὐτοσυνειδησία, ὅτι αὐτοὶ ποὺ διαστρέφουν τοὺς Ἁγίους, ἄνευ πατερικῶν ἐπιχειρημάτων, ἐκπροσωποῦν τὴν Ἐκκλησία! Προσπαθοῦσαν νὰ κρύψουν τὶς προθέσεις τους καὶ τὴ ζημιὰ ποὺ ἔκαναν (χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιοῦν!) στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ φροντίδα τους ἦταν «νὰ μὴν διαλυθεῖ ἡ Σύναξη», κάτι ποὺ πολλοὶ ἔβλεπαν ὅτι δηλ. ἡ ἀπραξία τους καὶ ὁ χαρτοπόλεμος ἐκεῖ θὰ ὁδηγοῦσε (ὅπως καὶ ὁδήγησε, ἀλλὰ τὰ μέλη της σοφώτερα δὲν ἔγιναν).

Εἰπώθηκε καὶ ἄλλες φορὲς ἡ ἐκτίμηση ὅτι, ἂν εἶχε γίνει μιὰ μαζικότερη ἀποτείχιση, θὰ ἐμπόδιζε τὴν πραγματοποίηση τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου (τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος τοῖς ἀγωνιζομένοις), ἢ θὰ ἀνάγκαζε τοὺς ἑλλαδικοὺς Ἐπισκόπους νὰ μὴν ὑποκύψουν στὶς πιέσεις τοῦ Φαναρίου, διότι θὰ ἐφοβοῦντο τὶς μαζικὲς καὶ δυνατὲς ἀντιδράσεις.

Παρόμοια διαπίστωση κάνουν ἤδη ἀπὸ τὸ 2006 οἱ 60 Ἁγιορεῖτες στὴν «Ἀνοικτή Ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Κοινότητα». Μὲ αὐτὴν τὴν Ἐπιστολὴ κατηγοροῦσαν τοὺς Ἡγουμένους γιὰ τὴν προδοτικὴ συμπεριφορά τους. Ἔγραφαν: «ὁ Πατριάρχης ἔχει μετρήσει τίς ἀντιδράσεις μας (τῶν Ἁγιορειτῶν) καί ἐπειδή εἶναι χλιαρές καί πολλές φορές ἀνύπαρκτες, προχωρεῖ χωρίς ἐμπόδια στήν ἕνωση μέ τόν ἀμετανόητο καί παραμένοντα στίς αἱρέσεις τοῦ πάπα».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2014/09/blog-post_64.html

Ἀπὸ τὴν Σύναξη αὐτὴ ἐπίσης ἐπιβεβαιώθηκε ὅτι τὰ διάφορα ἀδελφὰ ἱστολόγια ἔπαιρναν ἔμμεσα ἢ ἄμεσα γραμμὴ νὰ μὴν δημοσιεύουν κείμενα τῶν ἀποτειχισμένων, ὅπως π.χ. φάνηκε ἀπὸ δήλωση τοῦ π. Ν. Μανώλη στὴ Σύναξη Γατζέα. [Υποσ. 4].

Δὲν πρέπει νὰ παραλείψουμε μιὰ ἀναφορὰ στὴν στάση τοῦ π. Βασ. Βολουδάκη, γιὰ τὸ λόγο ὅτι, ἐπηρεάζει τὴν γραμμὴ ποὺ ἀκολουθεῖ, ὁ ἄλλοτε μπροστάρης καὶ θαρραλέος στοὺς ἀγῶνες κατὰ τῶν αἱρέσεων «Ὀρθόδοξος Τύπος».

Ἡ θλίψη μᾶς εἶναι μεγάλη γιὰ τὶς ἄκρως ἀντιπατερικὲς ἕως παράλογες, ἀστοιχείωτες καὶ κακόδοξες θέσεις τοῦ πατρὸς Βασιλείου.

Ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης, ἀπαντώντας σὲ ἐρωτήματα ἐνοριτῶν του, γιὰ τὸ θέμα τῆς στάσεώς μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, καὶ ἀναφέρθηκε στὸ θέμα τῆς Ἀποτειχίσεως. Εἶπε:

«Ὁ ὅρος «Ἀποτείχιση» εἶναι ἀπορριπτέος, διότι (ὅταν) ἀποτειχίζεται κάποιος, βγαίνει ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή, ἐκτὸς τῶν τειχῶν, εἶσαι ἐξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Τί θὰ πεῖ «ἀποτειχίζομαι»; Μόνος σου, δηλαδή ὁμολογεῖς ὅτι εἶσαι ἐκτὸς Ἐκκλησίας»!

Παρότι ὑπῆρξε παράθεση ἁγιοπατερικῶν κειμένων ποὺ ἀναιροῦσαν τὴν αὐθαίρετη αὐτὴ καὶ ἀντιπατερική-κακόδοξη τοποθέτησή του, ὅτι ὅποιος ἀποτειχίζεται …ἐξέρχεται τῆς Ἐκκλησίας, ὁ π. Βασίλειος συνέχισε νὰ ἀσχημονεῖ!

Σὲ αὐτὲς τὶς ἀερολογίες καὶ ψευδολογίες τοῦ προσφέραμε πατερικὸ λόγο καὶ ἀποδείξεις άτράνταχτες ὅτι κακοποιεῖ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἡ πράξη τῆς ἀποτειχίσεως ἢ διακοπῆς μνημοσύνου, ὑπάρχει σὲ ἐκκλησιαστικὰ κείμενα.

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2017/07/blog-post_90.html

Ὁ π. Βασίλειος συνεχίζει ἕως σήμερα τὴν ἴδια στάση.

 

Ἑπόμενος σταθμὸς τῶν γεγονότων εἶναι ἡ ἀποτείχιση Ἁγιορειτῶν Πατέρων. Ἤδη ἀπὸ τὸ 2014 (28 Δεκεμβρίου 2014, ὁμιλία στὴν αἴθουσα τοῦ “Ὀρθοδόξου Τύπου”) ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ὁ μοναχὸς Σάββας Λαυριώτης, εἶχε ξεκινήσει νὰ ὁμιλεῖ κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ κατὰ τῶν ἀποτειχισμένων, ἐπειδὴ ἤλεγχαν τὴν Σύναξη τῆς Γατζέας γιὰ τὸν ἀναποτελεσματικὸ χαρτοπόλεμο.

Εἶπε: «Αὐτοὶ ποὺ ἔχουν κόψει τὸ μνημόσυνο, ἀρχίζουν νὰ κατηγοροῦν ἐμᾶς ποὺ δὲν κόβουμε τὸ Μνημόσυνο. Κατηγορήσανε τώρα σὲ ἕνα σάιτ …τὸν παπα-Θόδωρο τὸν Ζήση, τὸν π. Γεώργιο τὸν Μεταλληνό, ὅτι μιλᾶνε, μιλᾶνε καὶ δὲν λένε τίποτε. Ναί, μὰ αὐτοὶ ποὺ μιλᾶνε, ὅμως, εἶναι ποδόφρενο γι’ αὐτοὺς ποὺ θέλουνε νὰ κάνουνε τὴν Ἕνωση, κι ὄχι αὐτοὶ ποὺ ἔχουνε κόψει τὸ Μνημόσυνο»!!! Καὶ συνέχισε: «Ἐπιβάλλεται νὰ κόψουμε τὸ Μνημόσυνο κι ἐμεῖς, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ μιὰ τακτική, δὲν τὸ κάνουμε γιὰ λόγους “τακτικῆς“». Ή Διακοπὴ Μνημοσύνου, εἶναι ὡσὰν νὰ “παραδώσουμε ἐμεῖς τὰ ἡνία τοῦ Μοναστηριοῦ στὰ χέρια τῶν Οἰκουμενιστῶν” καὶ νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία»(!!!). Άν κάνουμε μιὰ “κίνηση λανθασμένη”, ὅπως ἔκανε ὁ π. Εὐθύμιος ὁ Τρικαμηνᾶς(!) “μποροῦμε νὰ διαλύσουμε καὶ νὰ τινάξουμε τὸν ἀγῶνα στὸν ἀέρα”».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2014/12/blog-post_693.html

Βέβαια δύο χρόνια ἀργότερα ἄλλαξε γνώμη, ἀλλὰ ἦταν ἀργὰ γιὰ τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης! Εἶπε τὸ 2016 ὁ μ. Σάββας Λαυριώτης: «Ἐρώτηση: Γιατί δὲν διακόψατε τὸ Μνημόσυνο ὄχι τώρα, μετὰ τὴν Κρήτη, ἀλλὰ νωρίτερα, μετὰ τὸ Μπαλαμάντ καὶ μετὰ τὸ Σάμπεζυ καὶ τὰ ὑπόλοιπα.

Ἀπάντηση π. Σάββα: Γιατί; Γιατί; Ἔπρεπε νὰ εἴχαμε κόψει ἐδῶ καὶ πάρα πολλὰ χρόνια τὸ Μνημόσυνο. Τὸ ὅτι ἔγινε ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτη εἶναι ἀποτέλεσμα ὅτι δὲν κάναμε σωστὲς κινήσεις πιὸ πρίν. Ἡ Διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου εἶναι ἡ σωστὴ ἀντιμετώπιση γιὰ τὴν αἵρεση…Ἐπειδὴ δὲν κόψαμε τὸ Μνημόσυνο, γι’ αὐτὸ φτάσαμε στὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης ποὺ δέχονται τὰ πάντα πιά».

Τελικὰ τὸν Ἰούλιο τοῦ 2016 ὁ μ. Σάββας Λαυριώτης ἀποτειχίστηκε, ὅπως μὲ Ἀνακοίνωση πληροφόρησαν τοὺς πιστοὺς οἱ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤEΡΕΣ

Έν ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ 8/22 Ιουλίου 2016

Ἀνακοίνωση – Ἐνημέρωση

Πρὸς τὸ Ὀρθόδοξο Χριστεπώνυμο πλήρωμα

Σὲ συνέχεια τῆς ὑποθέσεως τοῦ γέροντος Σάββα Λαυριώτου προϊσταμένου ἡ δίκη του ἀναβλήθηκε γιὰ τὴν ἑπόμενη.

Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς χθεσινῆς συνάξεως τοῦ ἔγιναν συστάσεις νὰ μὴν ξαναμιλήσει γιὰ θέματα οἰκουμενισμοῦ, ὅτι εἶναι φανατικός, ἀνυπάκουος καὶ ὑβρίζει τὸν πατριάρχη.

Κατόπιν τούτου τοὺς δήλωσε τὰ ἑξῆς:

Ἐκ τοῦ “Λόγου ὅτι ἡ λεγομένη ἁγία καὶ μεγάλη σύνοδος” Κρήτης εἶναι αἱρετικὴ καὶ ληστρικὴ καὶ ἐπειδὴ ὁ πατριάρχης ἀναδεικνύεται ὡς αἱρετικὸς καὶ μὲ Συνοδικὲς κατοχυρώσεις πλέον, καθηκόντως ὁ γέρων Σάββας Λαυριώτης προϊστάμενος διακόπτει τὸ μνημόσυνό του».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2016/07/blog-post_877.html

Ἐρχόμαστε στὴ συνέχεια στὴν «Ὁμολογία Πίστεως Ἁγιορειτῶν Πατέρων» (Διακοπὴ Μνημοσύνου), ποὺ χαροποίησε τοὺς ἤδη ἀποτειχισμένους, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς πιστούς, τοὺς ὁποίους τὰ «βαριὰ» ὀνόματα τῶν πατέρων τῆς Συνάξεως τῆς Γατζέας, τοὺς ἀπέτρεπαν ἀπὸ τὴν ἀποτείχιση.

Ἡ «Ὁμολογία Πίστεως Ἁγιορειτῶν» μεταξὺ πολλῶν ἄλλων λέγει καὶ τὰ ἑξῆς:

«Ὁμολογία Πίστεως Ἁγιορειτῶν Πατέρων

(Διακοπὴ Μνημοσύνου τοῦ αἰρεσιάρχη Βαρθολομαίου)

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 8η Νοεμβρίου 2016

Ἐμεῖς ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καὶ ἁγιορεῖτες μοναχοί, ἀκολουθώντας τοὺς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, εἰδικὰ τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Πρῶτο καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ ἁγιορεῖτες ὁσιομάρτυρες ἐπὶ Βέκκου, ἐφαρμόζουμε, ὅπως καὶ ἐκεῖνοι, τὸν ιεʹ Ἱερὸν Κανόνα τῆς Α´-Β´ ἐπονομαζομένης συνόδου καὶ χάριτι θείᾳ προχωροῦμε εἰς τὴν ἐπιβεβλημένην διακοπὴν τῆς μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ πατριάρχου.

Δὲν προβαίνουμε εἰς σύστασιν ἑτέρας “ἐκκλησίας”, οὔτε προσχωροῦμε σὲ κάποια παλαιοημερολογητικὴ ἐπισκοπικὴ παράταξη».

Διαπιστώνουμε ἐδῶ ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες χρησιμοποιοῦν τὸν ἴδιο ὅρο μὲ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση «ἐπιβεβλημένην», ποὺ ἀκυρώνει κάθε προσπάθεια δυνητικῆς ἑρμηνείας. Ὅμως παρόλη τὴν συμφωνία στοὺς ὅρους, ἑνότητα δὲν ἐπιτυχάνθη

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2016/11/blog-post_749.html

Τὴν ἴδια περίοδο μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες ἀποτειχίστηκε καὶ ὁ Ἀρχιμανδρίτης Παΐσιος Παπαδόπουλος, Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Φιλώτα, ὁ ὁποῖος καὶ τοὺς ὑποστήριξε γιατί διαχώρισαν τὴν θέση ἀπὸ τὴν στάση τῶν Πατέρων τῆς Συνάξεως τῆς Γατζέας.

π. Παΐσιος Παπαδόπουλος (29 Αὐγούστου 2016):

«Σὲ λίγες μέρες διακόπτω κι ἐγὼ τὸ μνημόσυνο, μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες, χωρὶς νὰ χρειαστεῖ νὰ τὸ δηλώσω. Καὶ μεταξὺ ἄλλων, θὰ διακόψω καὶ τὸ Μνημόσυνο τοῦ Θεόκλητου (Φλωρίνης)…».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2016/08/blog-post_298.html

Ἡ ἀποτείχιση τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων ἔδωσε νέα πνοὴ στὸν ἀγῶνα, ὁ ὁποῖος εἶχε βαλτώσει μὲ τὴν ἀδιέξοδη τακτικὴ τῶν Πατέρων τῆς Συνάξεως τῆς Γατζέας, ἡ ἴδια Σύναξη ὅμως ἔπνεε τὰ λοίσθια. Ἡ ἀποτείχιση τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων καὶ ἡ παρουσία τους στὴ Σύναξη, ἐξώθησε τὴν πλειοψηφία τῶν συμμετεχόντων νὰ ἀποκαλύψουν τὶς προθέσεις τους ἄλλη μιὰ φορά, προθέσεις ποὺ ἦσαν ἐναντίον τῆς ἀποτειχίσεως. Συγκεκριμένα ἡ Σύναξη τῆς Γατζέας συνέταξε (29/9/16) «Ἀνοικτὴ Ἐπιστολή-Ὁμολογία γιὰ τὴ “Σύνοδο” τῆς Κρήτη», στὸ τέλος τῆς ὁποίας μιλοῦσε γιὰ διακοπὴ μνημοσύνου καὶ θεωροῦσε ἀπολύτως δικαιολογημένη μόνο τὴν «διακοπὴ μνημοσύνου ποὺ ἔχουν πράξει πολλοὶ κελλιῶτες ἱερομόναχοι καὶ μοναχοί»!

Μετὰ λίγες ἡμέρες (8 Όκτ 2016), ὁ καθηγητὴς Δημήτριος Τσελεγγίδης (ποὺ εἶχε ὑπογράψει τὴν ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΟΜΟΛΟΓΙΑ), προέβη σὲ ἀνάκληση τῆς ὑπογραφῆς γιὰ τὸ θέμα διακοπῆς μνημοσύνου:

«ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΝΑΞΗ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

Θέμα: “Ἀνάκληση ὑπογραφῆς”

Σεβαστοί καί ἀγαπητοί μου Πατέρες,

Μέ τήν παροῦσα Ἐπιστολή μου δηλώνω ὅτι ἀνακαλῶ τήν ὑπογραφή μου ἀπό την ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.

Συγκεκριμένα, ἡ ἀνάκληση τῆς ὑπογραφῆς μου ἀφορᾶ τήν παράγραφο, πού ἀναφέρεται στή “Διακοπή μνημοσύνου” (σ. 7-8). Καί τοῦτο, ἐπειδή δέν θέλω νά θεωρηθεῖ ὅτι μέ τά γραφόμενα στήν παράγραφο αὐτή ἐνθαρρύνω, καλύπτω ἤ ὅτι συμφωνῶ μέ ὅσους μεμονωμένα προβαίνουν σέ διακοπή μνημοσύνου τοῦ Ἐπισκόπου τους.

Παρακαλῶ καί γιά τίς δικές σας ἐνέργειες

Μέ σεβασμό καί τιμή

Δημήτριος Τσελεγγίδης»

http://aktines.blogspot.com/2016/10/blog-post_82.html

Στὴ Σύναξη τῆς Γατζέας (3/12/16) ἀνακοινώθηκε ὅτι ὁ καθηγητὴς Δημήτριος Τσελεγγίδης δὲν θὰ εἶναι πλέον μέλος τῆς Σύναξης. Ἀνακοινώθηκε ἐπίσης ὅτι «ὁ μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ μᾶς εἶπε ὅτι εἶχα δηλώσει πὼς ἂν ἡ Ἱεραρχία ἀποδεχτεῖ τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης, θὰ διακόψω, ἀλλὰ θεωρῶ ὅτι αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει σὲ βάθος χρόνου· νὰ ὑπάρξουν καὶ ἄλλες συνθῆκες καὶ προϋποθέσεις». Οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες παρευρέθηκαν στὴ Σύναξη τῆς Γατζέας.

Στὴ συνέχεια διάφοροι Πατέρες «ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες» τῆς ἀποτειχίσεως μὲ διάφορες δικαιολογίες, ὅπως:

‒Ὁ δικός μας Μητροπολίτης δὲν πῆγε στὴν Σύνοδο. Ἄρα λοιπόν, θὰ ἀποτειχιστοῦμε ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη μας, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει κάνει τίποτα;

‒Οἱ ἱερεῖς ἔχουν οἰκογένειες καὶ παιδιά· ἐὰν κόψουν τὸ μνημόσυνο θὰ τοὺς κόψουν τὸν μισθό καὶ πῶς θὰ ζήσουν;

‒Ἕνα λόγος εἶναι (ἐλέχθη στὴν προηγούμενη Σύναξη) ὅτι ἡ διακοπὴ μνημοσύνου θὰ ἔχει πολὺ μεγάλο ποιμαντικὸ κόστος. Οἱ Ἁγιορεῖτες δὲν ἔχουν ποίμνιο, ἐνῶ στὸν κόσμο ἔχουν ποίμνιο. Καὶ ἐνδεχομένως αὐτὴ εἶναι ἡ κατάλληλη εὐκαιρία γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστάς, νὰ ἐξουδετερώσουν τοὺς ἀντιοικουμενιστάς. Θὰ τοὺς ἀφήσουμε τὸ ποίμνιο στὰ χέρια τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ ὅλοι οἱ ἀντιοικουμενιστὲς νὰ διωχθοῦμε ἀπὸ τὶς ἐνορίες καὶ νὰ καταφεύγουμε ἐδῶ κι ἐκεῖ σὲ μοναστήρια, στὰ σπήλαια καὶ στὰ ὄρη γιὰ νὰ ἔχουμε τὴν πίστη μας καθαρὴ καὶ τὴν συνείδησή μας καθαρή; Τί θὰ κάνει ὁ κόσμος, ποῦ θὰ πηγαίνει ὁ κόσμος;

‒Ἂν δὲν μπορέσουμε νὰ συγκρατήσουμε τὸν πιστὸ λαό (προχωρώντας στὴν διακοπὴ μνημοσύνου) θὰ προωθηθοῦν πολλοὶ ἐξ αὐτῶν πρὸς τοὺς Παλαιοημερολογίτες.

‒Οἱ Ἐπίσκοποι ποὺ ἀγωνίζονται μαζί μας μήπως ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ μᾶς μὲ τὴ διακοπὴ μνημοσύνου. Συμφέρει, ἂν αὐτὸ γίνει;

‒Ὁ ΙΕ΄ κανών δὲν εἶναι ὑποχρεωτικός.

‒Ἡ ἀποτείχιση εἶναι θέμα συνειδήσεως.

‒Κάνεις ἀποτείχιση, ἀκριβῶς γιὰ νὰ σώσεις τὴν ἑνότητα.

‒Ἂν διασπαστοῦμε σὲ 2 ὁμάδες θὰ παγώσει ἡ καρδιά μας· ἐγὼ οὐσιαστικὰ δὲν μπορῶ νὰ συνεργαστῶ.

‒Δὲν ἀποτειχίζομαι, διότι ἡ ἱερωσύνη, ὅταν τὴν ἔχει κάποιος εἶναι σεβαστή.

‒Ὅσοι ἔχουν ἀποτειχισθεῖ ἔχουν καταλήξει σὲ διάφορες παρατάξεις, ὅπως ὁ π. Τρικαμηνᾶς ἔχει ἔρθει σὲ μία σχισματικὴ κατάσταση.

‒Για νὰ ἀποτειχιστεῖ κανεὶς θὰ πρέπει νὰ ἔχει καὶ μία ἐσωτερικὴ πληροφορία.

‒Μὲ τὴν ἀποτείχιση εἶναι σὰν νὰ πήξουμε ἕνα ἄλλο θυσιαστήριο. [Υποσ. 5].

Μάταια ὁ π. Θ. Ζήσης προσπαθοῦσε νὰ τοὺς πείσει νὰ δεχθοῦν ἔστω τὴν δυνητικὴ ἀποτείχιση! ὁ Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου (Προηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγ. Μετεώρου) καὶ ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς ἦσαν ἀπόλυτοι στὴν κατὰ τῆς ἀποτειχίσεως θέση. Δυστυχῶς ἡ  “προφητεία” τοῦ Ἰωάννη Κορναράκη (ποὺ κατάλαβε …νωρίς!) βγῆκε ἀληθινή.

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/01/blog-post_975.html

Παρὰ τὴν κατάληξη αὐτὴ ποὺ εἶχε ἡ Σύναξη τῆς Γατζέας (ἢ ἐξ αἰτίας αὐτῆς), οἱ λίγοι ἀποτειχισμένοι ‒ἀλλὰ καὶ οἱ πολλοὶ ποὺ ἡ Σύναξη τοὺς ἀπέτρεπε νὰ ἀποτειχιστοῦν‒ ἀναθάρρησαν. Γρήγορα ὁ «Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ὀρθοδόξων Λαϊκῶν ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης», σὲ συνεννόηση μὲ ἀποτειχισμένους Πατέρες καὶ Λαϊκούς, διοργάνωσε Κληρικολαϊκη ΣΥΝΑΞΗ στὴ Λάρισα τὴν Κυριακὴ 23 Ὀκτ. 2016 μὲ σκοπὸ α) τὴν προετοιμασία ὑλοποίησης μιᾶς μεγάλης καὶ ἀνοιχτῆς πρὸς τὸν λαὸ Σύναξης, ποὺ θὰ καταδικάσει τὴν σύνοδο τῶν Χανίων (Κολυμπάρι 2016) ὡς Ψευδοσύνοδο. β) Νὰ ἐκφράσει τὴν ὑποστήριξη καὶ συμπόρευση τοῦ μικροῦ ποιμνίου, μὲ τοὺς ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἁγίου Ὄρους Κληρικοὺς καὶ Μοναχοὺς ποὺ διέκοψαν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς φανεροὺς καὶ ἀφανεῖς Οἰκουμενιστὲς προϊσταμένους τους. Στὴν Σύναξη συμμετεῖχαν Ἁγιορεῖτες Πατέρες καὶ οἱ ἐκ τοῦ κόσμου ἀποτειχισμένοι.

Ὁ κ. Ἰωάννης Ρίζος (ποὺ προετοίμασε ὀργανωτικὰ τὴν Σύναξη), πρότεινε στὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ νὰ συντονίσει τὴν συζήτηση, ὁ ὁποῖος δὲν δέχτηκε τὴν τιμή(*). Τελικὰ τὴν συζήτηση διεύθυναν ὁ π. Παΐσιος Παπαδόπουλος καὶ ὁ π. Σάββας Λαυριώτης. Μετὰ ἀπὸ γόνιμη συζήτηση ἐξέδωσαν Κληρικολαϊκὴ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ.

[(*) Κρίνω σκόπιμο νὰ καταθέσω ἐδῶ δύο πληροφορίες. Ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς εἶχε ἐνημερώσει τὸ ἐκκλησίασμά του γιὰ τὴν Σύναξη ὡς ἑξῆς: Τὴν Κυριακὴ 23/10/16 θὰ γίνει Σύναξη στὴ Λάρισα. Θὰ παρευρεθοῦν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες ποὺ ἀποτειχίσθηκαν πρόσφατα. Ἔχουν ἐνθουσιασμὸ καὶ τὰ καταφέρνουν καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς στὰ διοικητικά, στὴν ὀργάνωση τοῦ ἀγῶνα. Ἐμεῖς θὰ παρευρεθοῦμε στὴν Σύναξη καὶ θὰ βοήσουμε μὲ τὴν λίγη ἐμπειρία ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸ καλὸ τοῦ ἀγῶνα.

‒Ὁ π. Θ. Ζήσης δὲν παρέστη, διότι (ὅπως ἐλέχθη) εἶχαν ἀνταλλάξει κάποια λόγια μὲ τὸν π. Σάββα Λαυριώτη].

Ὑλοποιῶντας τὶς ἀποφάσεις τῆς Κληρικολαϊκῆς ΣΥΝΑΞΗΣ στὴ Λάρισα οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, πῆραν τὴν πρωτοβουλία καὶ ἦρθαν σὲ συνεννόηση μὲ τὸν π. Θ. Ζήση γιὰ νὰ διοργανώσουν Ἡμερίδα. Ὁ π. Θεόδωρος συμφώνησε.Τὴν πραγματοποίηση τῆς Ἡμερίδας προανήγγειλε ὁ π. Θ. Ζήσης ἀπὸ τὴν Πτολεμαϊδα.

Ἡ ἀνακοίνωση γιὰ τὴν διεξαγωγὴ τῆς Ἡμερίδας εἶχε ἐνθουσιάσει τοὺς πιστούς, καὶ τοὺς εἶχε γεμίσει ἐλπίδες, ὅτι ἐπιτέλους ἑνωμένοι ὅλοι θὰ παίρναμε ἀποφάσεις γιὰ τὶς πρακτικὲς τοῦ ἀγῶνα ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καθὼς μάλιστα προστέθηκαν ἄλλοι δύο ἱερεῖς στοὺς ἤδη ἀποτειχισμένους.

Τὴν 19 Φεβρουαρίου 2017 (Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω) ὁ π. Νικόλαος Μανώλης ἀνακοίνωσε (κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ κηρύγματος στὸν Ἱ. Ν. Ἁγίου Σπυρίδωνα Τριανδρίας Θεσσαλονίκης) τὴν ἀπόφασή του νὰ προβεῖ στὴν διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου του γιὰ λόγους αἱρέσεως. Καὶ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 6 Μαρ. 2017, ἀνακοίνωσε τὴν διακοπὴ τῆς μνημόνευσης τοῦ ὀνόματος τοῦ Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἀνθίμου ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης. Ὅλοι οἱ ἀποτειχισμένοι ἄνευ ἐξαιρέσεως χάρηκαν τὰ μάλα μὲ τὶς δύο αὐτὲς ἀποτειχίσεις καὶ δήλωσαν δημοσίως τὴν συμπαράστασή τους στοὺς δύο πατέρες.

Ταυτόχρονα (05.03.2017) ἀπὸ τὸν τόπο ὅπου ἔγινε ἡ ληστρικὴ Σύνοδος, ἀνακοινώθηκε καὶ ἡ Δήλωση Διακοπῆς Μνημοσύνου τεσσάρων Κρητικῶν ἱερέων! Πρόκειται γιὰ τούς: Πρωτοπρεσβύτερο Γαβριὴλ Μαζανάκη, Πρεσβύτερο Ἐμμανουὴλ Σαρρῆ, Πρεσβύτερο Σπυρίδων Δαμανάκη καὶ Πρεσβύτερο Παῦλο Μαζανάκη

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2017/03/blog-post 18.html

Ἐν τῷ μεταξύ ‒καὶ πρὶν τὶς παραπάνω ἀποτειχίσεις‒ εἶχαν ἀρχίσει οἱ διεργασίες γιὰ τὴν διενέργεια ἡμερίδας ἀπὸ τὴν Σύναξη τῆς Γατζέας.

Σύμφωνα μὲ τὸν π. Θ. Ζήση, πατέρες, ὅπως οἱ π. Γ. Μεταλληνός, π. Σ. Σαράντος, π. Ἀθ. Μετεώρων…, «δὲν συμφωνοῦσαν καὶ δὲν ἤθελαν νὰ κάνουμε κἂν λόγο γιὰ διακοπὴ μνημοσύνου. Οἱ πατέρες αὐτοὶ ἔλεγαν: ἂν πάτερ ἐσεῖς, ποὺ θὰ κάνετε διακοπὴ μνημοσύνου, πεῖτε στὴν ἡμερίδα ὅτι: “ἐμεῖς διακόπτουμε τὸ μνημόσυνο σήμερα”, θὰ χειροκροτᾶνε ἐσᾶς κι ἐμᾶς… μπορεῖ νὰ μᾶς γιουχαΐσουνε κιόλας»!

Ἐδῶ παρεμβαίνουν Ἁγιορεῖτες ποὺ μὲ πλησίασαν καὶ εἶπαν· πάτερ, ἀφοῦ δὲν θὰ κάνει ἡ Σύναξη τὴν Ἡμερίδα, νὰ τὴν κάνουμε ἐμεῖς, σὲ συνεργασία μαζί σας. Ἀποφάσισα νὰ συνεργαστῶ μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες. Ἀποφασίσαμε νὰ γίνει ἡ Ἡμερίδα στὸ Ὡραιόκαστρο γιὰ τὴν καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν καταδίκη τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Εἶπα νὰ κάνουμε προηγουμένως μία συνεννόηση, τί γραμμὴ θὰ ἀκολουθήσουμε σ’ αὐτὴ Ἡμερίδα. Οἱ Ἁγιορεῖτες θεωροῦν ὅτι, ὅταν διακόψει κάποιος τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου, θὰ πρέπει νὰ μὴν πηγαίνει νὰ ἐκκλησιάζεται σὲ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι μνημονεύουν. Εἶναι δυνατὸν ποιμαντικὰ νὰ γίνει αὐτό; Στὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι εὔκολο νὰ γίνει. Τώρα, ἂν ἐμεῖς τὸ κάναμε στὴν Θεσ/νίκη ἐδῶ, ποῦ θὰ πηγαίνατε ἐσεῖς νὰ ἐκκλησιάζεσθε;.

Καὶ βέβαια ἂν θέλει κανένας νὰ εἶναι ἀκριβὴς στὴν τήρηση τῶν ἱερῶν Κανόνων, θὰ πρέπει νὰ ψάχνει ἱερεῖς οἱ ὁποῖοι δὲν μνημονεύουν τὸν αἱρετίζοντα Ἐπίσκοπο. Ὑπάρχει ὅμως στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ ἡ στάση τῆς οἰκονομίας· δηλαδή, ὅπου δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ βροῦν ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι δὲν μνημονεύουν, πηγαίνουν κι ἐκεῖ ποὺ μνημονεύουν.

Ἀφοῦ λοιπὸν τὰ συζητήσαμε ἐδῶ αὐτὰ ὅλα, καταλήξαμε σ’ ἕνα κείμενο…

Ἀφοῦ συμφωνήσαμε (τὴν παραμονὴ τῆς Ἡμερίδας), ἔρχονται (οἱ Ἁγιορεῖτες) καὶ μοῦ λένε:

–πάτερ Θεόδωρε, αὔριο στὴν Ἡμερίδα, δὲν μποροῦμε νὰ ἀποφύγουμε νὰ μὴ τοὺς ποῦμε ὅτι πρέπει νὰ ἐφαρμόσουμε ὅλοι τὴν Ἀκρίβεια. Ἡ ἀποτείχιση εἶναι ὑποχρεωτική».

Ὁ π. Θεόδωρος ὅμως δὲν δέχθηκε αὐτην τὴν ἀλλαγὴ καὶ δήλωσε πὼς δὲν θὰ συμμετάσχει στὴν Ἡμερίδα.

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2019/05/2017.html

[σ.σ.: Ἄλλα ἔλεγε σὲ ἄλλη ὁμιλία του π. Θεόδωρος: «Νιώθω -ἔλεγε ἐκεῖ- ὅτι ἦρθε καιρὸς νὰ κάνουμε τὸ καθῆκον μας ἀπέναντι στὴ συνείδησή μας κι ἀπέναντι στὴν Πίστη μας, κι ἂς οὐρλιάζουν κάποιοι… Ἐγὼ …ἔχω κατασταλάξει πλέον ὅτι ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου εἶναι μονόδρομος… Ὁ μόνος Κανονικὸς δρόμος, ὁ ὁποῖος ἀπομένει –Κανονικός, βάσει τῶν Κανόνων… θὰ πρέπει νὰ κάνουμε Διακοπὴ Μνημοσύνου, ἡ ὁποία θὰ ἔχει κάποιες συνέπειες»]. (Ἐδῶ ).

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2016/12/blog-post_321.html

Ἔτσι οἱ π. Ν. Μανώλης, π. Φ. Βεζύνιας, π. Ἄγγ. Ἀγγελακόπουλος (ποὺ πρέσβευαν τὴν δυνητικὴ ἀποτείχιση), συμπορεύτηκαν μὲ τὸν π. Θεόδωρο καὶ ἔβγαλαν ἀνακοίνωση στὴν «Κατάνυξη», ὅτι δὲν θὰ συμμετάσχουν στὴν Σύναξη τοῦ Ὡραιοκάστρου. Κι ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ξεκίνησε μιὰ σκληρὴ ἀντιπαράθεση κυρίως μεταξὺ τοῦ π. Θεόδωρου καὶ μ. Σάββα ποὺ συνεχίζεται ἕως σήμερα.

Οἱ εὐθύνες τῶν πατέρων τῆς Θεσ/νίκης εἶναι μεγάλες, γιατὶ ἡ παρουσία τους στὴν Ἡμερίδα τοὺς ἔδινε τὴν εὐκαιρία ἐπὶ τέλους, νὰ ἀντιπαραθέσουν τὰ Ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα (ἂν εἶχαν), στὰ ἀναμφισβήτητα Ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα τῶν ὑπολοίπων πατέρων καὶ ἀπὸ κοινοῦ νὰ λάβουν μία ἀπόφαση ἀποδεκτὴ ἀπὸ ὅλους γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἐκκλησίας. Δηλ. τοὺς ἔδινε τὴν εὐκαιρία νὰ πιστοποιήσουν μὲ τὴν παρουσία τους τὴν πίστη στὴν Συνοδικὴ διαδικασία εὑρέσεως τῆς ἀλήθειας. Καὶ δὲν τὸ ἔκαναν φοβούμενοι τυχὸν ἀμφισβήτηση τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ προφίλ καὶ τοῦ ἀρχηγικοῦ τους ρόλου, ποὺ δὲν ἤθελαν νὰ δοκιμαστεῖ ἀπὸ τοὺς «κατώτερους» σὲ θεολογικὲς γνώσεις μοναχούς.

Ἀλλὰ καὶ οἱ εὐθύνες τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων δὲν εἶναι μικρές, ἀφοῦ συμβιβάστηκαν σὲ ἕνα θέμα ποὺ χρόνια τώρα συνεζητεῖτο, τὸ εἶχαν συζητήσει πρόφατα στὴ Γατζέα καὶ ἤξεραν ὅτι, οἱ περισσότεροι πιστοὶ ποὺ ἤθελαν νὰ ἀποτειχιστοῦν, δὲν θὰ ἐδέχοντο μειώσεις τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως, ὅπως ἡ δυνητικὴ ἀποτείχιση. Ἡ δυνητικὴ ἀποτείχιση γιὰ τοὺς λαϊκοὺς δὲν στοίχιζε ἰδιαίτερα, ἀφοῦ, ἐὰν δὲν μποροῦσαν νὰ λειτουργηθοῦν σὲ ἀποτειχισμένο ἱερέα, θὰ πήγαιναν σὲ ἕνα κάπως «εὐσεβῆ» ἱερέα τῆς περιοχῆς τους. Καὶ ἐπὶ πλέον, μὲ τὴν δυνητικὴ ἀποτείχιση μηδενιζόταν ἡ πίεση/κατακραυγὴ πρὸς τοὺς Οἰκουμενιστές, ἀφοῦ μιὰ τέτοια ἀποτείχιση δὲν τοὺς ἀνησυχεῖ.

Ἡ ἀνακοίνωση γιὰ τὴν διεξαγωγὴ τῆς Ἡμερίδας, «ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, ΤΡΙΤΗ, 4/4/2017», εἶχε ἐνθουσιάσει τοὺς πιστούς, γι’ αὐτὸ καὶ προσῆλθαν στο Ὡραιόκαστρο πάνω ἀπὸ 1200 πιστοὺς ἀπ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Ἂν παρευρίσκοντο οἱ Θεσ/νικεῖς πατέρες ὁ ἀριθμὸς θὰ ἦταν πολὺ μεγαλύτερος καί, ἡ ἐπιτυχία αὐτῆς τῆς Ἡμερίδας, θὰ ἀνησυχοῦσε ἰδιαίτερα τοὺς Οἰκουμενιστές! Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ διχάσουν τοὺς ἀγωνιζόμενους πιστούς!

Ἡ κατάσταση λοιπὸν στὸν χῶρο, ὅσων ἀντιτίθενται καὶ πολεμοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποδείχθηκε ‒κατ’ ἄνθρωπον‒ ἀπογοητευτικές. Ἀντὶ γιὰ κοινὸ ἀγῶνα, διάσπαση. Ἀντὶ γιὰ ἑνότητα, διαμάχες. Ἀντὶ γιὰ κατανόηση καὶ ἀγάπη, ὑποτίμηση καὶ περιφρόνηση πρὸς τοὺς μικροὺς καὶ ἐλάχιστους τῶν ἀδελφῶν, ἀπὸ τοὺς τιτλούχους πανεπιστημιακούς.

Κάτι πῆγε νὰ γίνει στὴν Ἱ. Μ. Ἁγ. Παρασκευῆς Μηλοχωρίου Ἑορδαίας τὴν 26 Ἰουλίου 2017. Συλλειτούργησαν οἱ διακόψαντες τὸ Μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν ἀρχιμανδρίτης τῆς Ἱ. Μονῆς π. Ἰγνάτιος, ὁ ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς. ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ Φιλῶτα Ἀμυνταίου π. Παΐσιος Παπαδόπουλος, ὁ ἱερομόναχος π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς καὶ ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Μόδεστος  Διασάκης. Στὸ δεξιὸ ψαλτήρι ὁ μ. Σάββας Λαυριώτης. Παρόντες ἁγιορεῖτες μοναχοί, ἀλλὰ καὶ μοναχοὶ ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο καὶ ἄλλες περιοχὲς ποὺ ἔχουν ἀποτειχισθεῖ. Ἀπὼν ὁ π. Θ. Ζήσης.

Πολλοὶ πιστοὶ βλέποντας ὅλες αὐτὲς τὶς θλιβερὲς ἐξελίξεις, προσπάθησαν νὰ πείσουν τοὺς πατέρες κάθε πλευρᾶς νὰ καλέσουν σύναξη, ὥστε νὰ λυθοῦν τὰ ὅποια προβλήματα. Πάνω ἀπὸ τριακόσιοι πιστοὶ μὲ ὑπογραφὲς παρακάλεσαν:

«Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο λαμβάνουμε τὴν πρωτοβουλία ὡς πρόβατα τῆς Μίας ποίμνης τῆς Ἐκκλησίας καὶ χωρὶς νὰ ἔχουμε ἀπὸ πίσω μας τὴν παρακίνηση ἑνὸς ἱερέως, μοναχοῦ ἡ κάποιας ὁμάδος παρὰ μόνο τίς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου μας, σὲ μία ὕστατη προσπάθεια ἑνότητος καὶ ὁμονοίας, νὰ παρακαλέσουμε ὅλους τοὺς ἐν Ἑλλάδι ἀγωνιζομένους ἀποτειχισμένους Πατέρες, νὰ πραγματοποιήσουν μία πανελλήνια σύναξη, τὴν ὁποία μποροῦν νὰ προετοιμάσουν προσυνάξεις καὶ προσυμφωνίες καὶ στὴν ὁποία θὰ πρέπει νὰ παρεβρεθοῦν ὅλοι οἱ Πατέρες μὲ τὸν σκοπό, νὰ χαράξουν κοινὴ γραμμὴ ἀντιμετωπίσεως τῆς αἱρέσεως  θεωρητικὰ καὶ πρακτικά. Κοινὴ ἐκκλησιαστικὴ γραμμὴ τὴν ὁποία θὰ ἔχουμε τὴν χαρὰ νὰ ἀκολουθήσουμε ἀπὸ κοινοῦ καὶ οἱ λαϊκοί.

Ἡ εὐθύνη ὅλων μας εἶναι μεγάλη, αὐτὴ τῶν ποιμένων ὅμως μεγαλύτερη. Ἐμεῖς σὰν λαϊκοὶ δὲν ἔχουμε ἄλλα περιθώρια πράξεων ἐκτὸς τῆς Ἀποτειχίσεως καὶ τῆς διατήρησής της. Τώρα ὁ λόγος καὶ ἡ πρωτοβουλία ὡς ἀπόρροια τῆς ποιμαντικῆς εὐθύνης ἀνήκει σ’ ἐσᾶς…

Μία παράκληση: Σκεφτεῖτε στὴν σύναξη αὐτὴ ὄχι μόνο τίς ἑκάστοτε τοπικές, ἐνοριακὲς ἀνάγκες ἀλλὰ καὶ τὸ πλῆθος πιστῶν ποὺ στεροῦνται ποιμένος καὶ ποίμανσης. Ὁ ἀγῶνας ἐνάντια στὴν αἵρεση εἶναι μία πανορθόδοξη καὶ ὄχι τοπικὴ ὑπόθεση. Μὴν φοβηθεῖτε, μὴν διστάσετε. Τὸ ποίμνιο κραυγάζει μετὰ δακρύων καὶ ζητάει τοὺς ποιμένες τοῦ» (ἐδῶ).

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018_01_22_archive.html.

Παράλληλα παρατηρήθηκε μιὰ περίεργη κίνηση τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων καὶ τοῦ π. Παϊσίου Παπαδόπουλου, νὰ προσεγγίσουν τοὺς Γ.Ο.Χ., ὅταν κατάλαβαν ὅτι μετὰ τὸ Ὡραιόκαστρο καὶ λόγῳ τῆς διασπάσεως, ἡ ἀνταπόκριση τοῦ κόσμου στὸ κάλεσμα ἀποτείχισης ἦταν ἐλάχιστη. Κι αὐτὸ παρότι εἶχε διεξαχθεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια ἐκτενὴς διάλογος μεταξὺ τῶν Γ.Ο.Χ. καὶ τῶν ἀποτειχισμένων (καὶ τὸ ἤξεραν), στὸν ὁποῖο ἀπεδείχθη ὅτι γιὰ τοὺς Γ.Ο.Χ. οἱ 13 ἡμέρες εἶναι δόγμα, παρὰ τὸ ὅτι μᾶς θεωροῦν σχισματοαιρετικούς, σὺν τῷ ὅτι προσπάθησαν νὰ προσελκύσουν τοὺς ἀποτειχισμένους στὸ Παλαιό.

Μία πρώτη γεύση τῶν θέσεων τοῦ π. Παϊσίου Παπαδόπουλου (7 Ἰουν. 2017):

«Αὐτὴ τὴν ὥρα παλαιὸ καὶ νέο ἡμερολόγιο χρειάζεται νὰ σχηματίσουμε ἕνα κοινὸ μέτωπο ἀγῶνα ἑστιάζοντας τὴν δυναμική μας ἀφήνοντας τὰ στενὰ παραταξιακὰ πλαίσια ἐπιστρατευόμενοι ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι στὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ(!).

Θὰ μοῦ πεῖτε τὸ ἡμερολόγιο τί γίνεται; Εἴμαστε ὑπὲρ τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου ὅμως δὲν θὰ μποῦμε σὲ καμιὰ παράταξη καὶ δὲν ἐπιστρέψουμε τώρα στὸ παλαιό. Θὰ τελειώσουμε πρῶτα μὲ τὸ ξεκαθάρισμα τῆς αἵρεσης καὶ ὅλοι μαζὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ ἐπιστρέψουμε καὶ στὸ παλαιό!».

http://aktines.blogspot.com/2017/06/blog-post_59.html

Ἀλλὰ καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες γνωρίζουμε ὅτι ἐπεδίωκαν νὰ προσεγγίσουν τοὺς Γ.Ο.Χ. Ἐν πρώτοις ἔχουμε τὴν μαρτυρία τοῦ ἴδιου τοῦ π. Παϊσίου Παπαδόπουλου: «Ὁ Γέροντας τοῦ π. Σάββα, π. Εὐστράτιος, σὲ μένα τὸν ἴδιο εἶπε νὰ πᾶμε μὲ τοὺς Φλωρινικοὺς π/Ἡ»!

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/09/blog-post_45.html

Ἔπειτα, ὁ π. Χαρίτων (μὲ τὴν ὁμάδα τῶν Ἁγιορειτῶν π. Σάββας Λαυριώτη, π. Ἐπιφάνιος Καψαλιώτης ‒πρώην Ἐσφιγμενίτης‒ σὲ γνώση τοῦ Γέροντος Εὐστρατίου) κυκλοφόρησαν βιβλίο «Τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ ἡ διαχρονική του στάση ἐναντίον τῶν αἱρέσεων». Διαβάζοντάς το κανείς, νομίζει τὸ ἔχουν γράψει Παλαιοημερολογίτες! Ὀνομάζει τοὺς Νεοημερολογίτες “καινοτόμους“.

Καινοτομία εἶναι νὰ ἀλλάξει τὸ Πασχάλιο. Ὅπως γνωρίζουμε ὅμως ὅλοι, τὸ Πασχάλιο δὲν ἄλλαξε. Νεοημερολογίτες καὶ Παλαιοημερολογίτες ἔχουμε  ΚΟΙΝΟ Πασχάλιο. Ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος περὶ Πασχαλίου κανόνισε κι ὄχι περὶ Ἡμερολογίου!

Κι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία –τοὺς πρώτους αἰῶνες μετὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο– ἐφάρμοζε πέραν τοῦ ἑνὸς Ἡμερολόγια, καὶ ἐκεῖνο ποὺ πρωτίστως τὴν ἐνδιέφερε ἦταν τὸ Πασχάλιο· καὶ ἡ ὕπαρξη δύο Ἡμερολογίων δὲν ἐπέφερε διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας τῶν χρησιμοποιούντων διαφορετικὰ Ἡμερολολόγια Ἐκκλησιῶν· ἔτσι καὶ στὴν περίπτωση τοῦ 1920-1923: παρὰ τὴν σκόπιμη καὶ πραξικοπηματικὴ εἰσαγωγὴ τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, δὲν διέκοψε ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ τὴν κοινωνία μετὰ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπειδὴ ἄλλαξε τὸ Ἡμερολόγιο, γιὰ νὰ ἀποφύγει τὸ σχίσμα· γιατί στὴν ἀλλαγὴ αὐτὴ δὲν ὑπῆρχε αἵρεση. Οἱ μόνοι ποὺ διέκοψαν τὴν κοινωνία μὲ ΟΛΕΣ τὶς Ἐκκλησίες ἦσαν οἱ Παλαιοημερολογίτες, χωρὶς νὰ εἶναι οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες τότε Οἰκουμενιστικές, οὔτε εἶχαν ἀλλάξει τὸ Ἡμερολόγιο!

Ἔγγραφε ὁ κ. Ἰωάννης Ρίζος σὲ βιβλίο ποὺ συνέγραψε μὲ τὸν κ. Ἀδαμάντιο Τσακίρογλου: «Ἀπέδειξα μὲ ἱστορικὰ στοιχεῖα στὴ μελέτη ὑπο τὸν τίτλο “Οὖ βουλόμεθα ζὴν ψευδολογοῦντες” καὶ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Ἱστορικοῦ κ. Ἀδ. Τσακίρογλου ὅτι, ἐνῶ ἡ ἐπίτευξη τῆς λειτουργικῆς ἑνότητας ἦταν πάντα στόχος τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ὅμως αὐτὴ δὲν συνέβαινε, εἰδικὰ ἀπὸ τὸ 326 μ.Χ. ἕως τὸ 800 μ.Χ., οἱ ἅγιοι Πατέρες, οἱ Τοπικὲς καὶ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι ποτὲ δὲν νομιμοποίησαν μιὰ διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας καὶ ἕνα σχίσμα γιὰ αὐτὸ τὸν λόγο. Ἀντιθέτως συνέχιζαν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μεταξύ τους καὶ ποτὲ δὲν ἔγειραν θέμα  ἀκοινωνησίας. Αὐτὸ συνέβη (παρὰ τὴν μονομερῆ ἀλλαγή) καὶ τὸ 1924. Τὰ ἄλλα ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα κι οἱ ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, παρὰ τὴν ἀλλαγή, κοινωνοῦσαν, ὄχι μὲ τοὺς Ζηλωτὲς τοῦ ἡμερολογίου, μετὰ τῶν ὁποίων εἶχαν τὸ ἴδιο ἡμερολόγιο, ἀλλὰ μετὰ τῶν νεοημερολογιτῶν!».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2017/11/blog-post_87.html

Συγκεκριμένα: «Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι κατ’ ἀρχὰς ἐχρησιμοποίουν ἀποκλειστικῶς καὶ μόνο τὸ Μακεδονικὸ ἡμερολόγιο, ἐνῶ ὑπῆρχε στὴν ἐποχή των καὶ τὸ Ἰουλιανό. Μετὰ τὴν Πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο οἱ ἅγιοι Ἀθανάσιος καὶ Κύριλλος ἐχρησιμοποίουν τὸ Αἰγυπτιακὸ ἡμερολόγιο καί, ἐπὶ αἰῶνες μετά, τὸ Αἰγυπτιακὸ ἡμερολόγιο ἐχρησιμοποίει ὅλη ἡ Ἀφρική. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἑκατὸ ἔτη μετὰ τὴν Πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἐχρησιμοποίει ἀνεξάρτητα πότε τὸ Μακεδονικὸ καὶ πότε τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/02/blog-post.html

Καὶ ὅμως τὰ παραπάνω δὲν ἔγιναν δεκτά, παρόλο ποὺ ἔκφραζαν αὐτὰ ποὺ ὁ καθένας δήλωσε μὲ τὴν ἀποτείχιση του, δηλ. μακριὰ ἀπὸ τὰ σχίσματα τῶν Γ.Ο.Χ. Καὶ ὀνομάζει ο π. Χαρίτων τοὺς Νεοημερολογίτες ποὺ παρέμειναν στὴν Ἐκκλησία “καινοτόμους“, ἐνῶ θεωρεῖ Ὀρθόδοξους τοὺς σχισματικοὺς Παλαιοημερολογίτες! Γιατί ἄραγε δὲν προσέφυγαν στὴν Ἐκκλησία π.χ. τῶν Ἱεροσολύμων (ὅπως ἀργότερα στὴ ΡΟΕΔ), γιὰ νὰ ἔχουν τὶς χειρονίες τους ἀπὸ Ἐκκλησία ποὺ ἀκολουθοῦσε τὸ Παλαιό; Ἀσφαλῶς γιατὶ ἡ ΟΛΗ Ἐκκλησία (Παλαιοῦ καὶ Νέου ἡμερολογίου) τοὺς εἶχε σχισματικούς.

Δὲν θὰ ἐνδιέφερε αὐτὸ τὸ γεμᾶτο λάθη καὶ προπαγάνδα βιβλίο, ἂν δὲν τὸ προλόγιζε καὶ ἐπαινοῦσε ὁ μ. Σάββας Λαυριώτης, ταυτιζόμενος μὲ τίς θέσεις τοῦ συγγραφέα! Κι ὅμως στὶς ὁμιλίες ὁ π. Σάββας ἔλεγε καὶ λέει …ἄλλα! Ἔκαναν μάλιστα κρούσεις -μέχρι πρὶν λίγες ἑβδομάδες- σὲ δύο ἀποτειχισμένους ἱερεῖς νὰ γυρίσουν στὸ «παλαιό». Καὶ σὲ κάποιους μάλιστα εἶναι καὶ ἀπειλητικοί.

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/09/blog-post_45.html

Καὶ ὁ μ. Σάββας Λαυριώτης σὲ ὁμιλία στὴν Πτολεμαΐδα (25-1-2019). π. Σάββας: «Εἶναι καινοτομία ἡ ἀλλαγὴ Ἡμερολογίου, γιατί; Γιατὶ ἔγινε σχίσμα στὴν Ἐκκλησία. Οἱ Ἁγιορεῖτες στὸ βιβλίο τους τὸ ἔχουν ἐξηγήσει καὶ δὲν τὸ καταλαβαίνεται αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Εἶναι ὅτι δὲν μιλᾶμε γιὰ Ἡμερολόγια. Ἐσεῖς -κι ὄχι ἐμεῖς– μιλᾶτε γιὰ Ἡμερολόγια»!!!

Καὶ ἀλλοῦ ὁ μ. Σάββας: «Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὑπάρχουν 3 πανορθόδοξοι σύνοδοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναθεματίσει τὸ Γρηγοριανὸ Ἡμερολόγιο καὶ αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦν. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο καὶ τὸ Γρηγοριανὸ Ἡμερολόγιο πηγαίνει μὲ τὸ παλιό-Ἰουλιανό, ὅταν πρόκειται γιὰ τὸ Πάσχα. Ξαναλέμε πάλι γιὰ νὰ μὴ παρεξηγηθοῦμε: Δὲν εἶναι δογματικὸ θέμα οἱ 13 μέρες, ἀλὰ τὸ θέμα εἶναι, ἂν ἀλλάξουμε τὸ Ἡμερολόγιο ἀλλάζουμε καὶ τὸ Πασχάλιο(!!!)  καὶ ἀλλάζει καὶ ὅλη ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκεῖ εἶναι τὸ πρόβλημα»(!!!).

https://www.youtube.com/watch?time_continue=4607&v=a9faubW1mm8

Ἀλλὰ καὶ ἡ Σύνοδος τοῦ 1593 (που επικαλείται ὁ π. Χαρίτων, ὁ μ. Σάββας καὶ ὁ π. Παΐσιος Παπαδόπουλος) «ἀπέκρουσε τὸ Γρηγοριανὸ Ἡμερολόγιο, δίνοντας καὶ πάλι ἔμφαση στὸ πασχάλιο καὶ μνημονεύοντας τὴν ἀπόφαση τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ δὲν καθόρισε Ἡμερολόγιο, ἀλλὰ Πασχάλιο! Ἄρα κι ἐδῶ ὁ λόγος του εἶναι παραπλανητικός.

Καὶ στὸ βιβλίο ὁ π. Χαρίτων (καὶ ἀργότερα ὁ π. Παΐσιος Παπαδόπουλος) ἐπικαλοῦνται τὴ γνώμη τοῦ π. Φιλόθεου Ζερβάκου γιὰ τὸ Παλαιό, ἀποκρύπτοντας ὅτι ὁ π. Φιλόθεος Ζερβάκος παρέμεινε στὸ Νέο!!! Ἔχει μάλιστα γράψει ὁ π. Φιλόθεος: «Πλανῶνται δεινὴν πλάνην πολλοὶ τῶν φανατικῶν καὶ ζηλωτῶν παλαιοημερολογιτῶν πιστεύοντες ὅτι χωρὶς τὸ ἡμερολόγιον δὲν σώζετε ὁ ἄνθρωπος».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2017/11/blog-post_3.html

Ὁ π. Χαρίτων (σελ. 199 καὶ 204 τοῦ βιβλίου) καὶ ὁ π. Σάββας (στὶς ὁμιλίες του), ταυτίζονται πάλι μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ. Ὀνομάζουν τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ «Νέου ἡμερολογίου» τὸ 1924, ὡς τὸ πρῶτο βῆμα πρὸς τὸν Οἰκουμενισμό! Ὅμως ὁ Οἰκουμενισμὸς ὡς αἵρεση ἀναμφισβήτητα εἰσάγεται μὲ τὶς ἐγκυκλίους τοῦ 1902 καὶ τοῦ 1920 μὲ τὴν ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητας στοὺς αἱρετικούς. Ὑπ’ ὄψιν ὅτι ἡ Οἰκουμενιστικὴ Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, δημοσιεύτηκε-ἀποκαλύφθηκε ἀπὸ τὸν καθηγητὴ Καρμίρη τὴν δεκαετία τοῦ 1950.

Τελικὰ ὁ π. Χαρίτων, ἕνας τῶν Ἁγιορειτῶν,  δὲν ἄντεξε νὰ περιμένει ἄλλο καὶ μετακόμισε στοὺς Γ.Ο.Χ.!

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2017/11/blog-post_351.html

Ἀλλὰ καὶ τρίτος τῆς ὁμάδος τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων, ὁ π. Ἀλύπιος, τὰ ἴδια πρεσβεύει: «Ἡ ὑποχρέωσις συνεπῶς, ὅσων ἐπιθυμοῦν νὰ παραμείνουν Ὀρθόδοξοι εἶναι μία. Ἀντίστασις μέχρι θανάτου πρὸς τὴν κακοδοξίαν καὶ ἡ συσπείρωσίς τους γύρω ἀπὸ γνησίους ποιμένας ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ πάτριον ἑορτολόγιον…». Πῶς λοιπὸν ὁ π. Σάββας ἔλεγε ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες δὲν εἶχαν βλέψεις πρὸς τοὺς Γ.Ο.Χ.;

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/05/blog-post_96.html

Φυλάξαμε τελευταῖο ἕνα ἄρθρο μὲ τίτλο «Ἀπαντήσεις ἐπὶ ἐκκλησιολογικῶν ζητημάτων περὶ τῆς ἱερᾶς ἀποτειχίσεως» τῶν π. Χαρίτωνα, π. Σάββα Λαυριώτη, π. Ἐπιφάνιου Καψαλιώτη, τὸ ὁποῖο ἀποδεικνύει τὶς ἐσφαλμένες ἐκκλησιολογικὲς θέσεις ποὺ ἤθελαν νὰ ἐπιβάλουν στοὺς ἀποτειχισμένους οἱ Ἁγιορεῖτες, οὐσιαστικὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν στοὺς Γ.Ο.Χ.! Νὰ σημειωθεῖ ὅτι αὐτὸ δημοσιεύτηκε πρῶτα στὸ παλαιημερολογίτικο ἱστολόγιο «Κρυφὸ Σχολειό», ἐνῶ τὰ 7-8 ἀντι-Οἰκουμενιστικὰ ἱστολόγια δὲν δημοσίευσαν τὸ ἄρθρο τους.

Γράφουν: «Εἶχαν ἤ ὄχι δίκιο οἱ πιστοὶ ποὺ ἀποτειχίστηκαν τὸ 1924 ἀπὸ τὴν καινοτομοῦσα ἱεραρχία;

Ποιά εἶναι ἡ ἐκκλησιολογικὴ ὑπόστασις τῶν Γ.Ο.Χ.; Κάποιοι νεοημερολογίτες θεωροῦν ἄκυρα τὰ μυστήρια τῶν παλαιοημερολογιτῶν Γ.Ο.Χ., ἀφοῦ ἀπεκόπησαν ἀπὸ τὴν “Ἐκκλησία”. Τὸ ἐάν ἡ “Ἐκκλησία εἶναι καινοτόμος δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει. Δὲν μποροῦν ὅμως οἱ καινοτόμοι νὰ κρίνουν τοὺς ἀκαινοτομήτους!».

Νά, λοιπόν, καὶ τό …καταπληκτικό! Κατὰ τοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες, καινοτόμοι εἶναι οἱ Νεοημερολογίτες καὶ ἀκαινοτόμητοι οἱ Παλαιοημερολογίτες!

Καὶ συνεχίζουν μὲ τὸ ἑξῆς ἀμίμητο: «Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ καθιστᾶ τὴν Ὀρθόδοξο οἰκουμενικὴ Συνόδο ἀναγκαία, ἡ ἐπίλυσις δηλαδὴ ὅλων τῶν συναφῶν πρὸς τὸν Οἰκουμενισμὸ προβλημάτων. Ἕως τότε δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται (ἐάν ἔχουμε τὸν στοιχειώδη φόβο Θεοῦ, καὶ δὲν θέλουμε νὰ βλασφημοῦμε), νὰ κηρύττουμε πρὸ συνοδικῆς διαγνώμης ἄκυρα μυστήρια σὲ Νέο ἤ Παλαιό».

 (Ἐδῶ).

Δηλαδὴ αὐτὴ τὴ στιγμὴ δὲν γνωρίζουμε ἂν ὑπάρχουν τὰ Μυστήρια, στὸ Παλαιὸ ἢ στὸ Νέο!!! Διαπράττουν δηλαδή τὸ ἑξῆς πρωτοφανές, ποὺ οἱ Παλαιοημερολογίτες δὲν τὸ φαντάζονταν οὔτε στὰ τρελλά τους ὄνειρα: Θέτουν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ Μυστήριά Της σὲ ἀμφισβήτηση, μέχρι τὴν συγκρότηση Συνόδου λόγω ἡμερολογίου.

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2017/10/blog-post_431.html

Γι’ αὐτὴ τὴν θέση τους εἶχαν δεχθεῖ κριτική:

«Αὐτὴ ἡ δήλωση ἀποτελεῖ μιὰ νέα αἱρετικὴ “ἐκκλησιολογία”, πρωτοφανῆ στὴν ἱστορία τῆς Ὀρθοδοξίας. Σύμφωνα μὲ αὐτὴν δὲν γνωρίζουμε ποὺ εἶναι ἔγκυρα τὰ μυστήρια μέχρι νὰ γίνει Οἰκουμενικὴ Σύνοδος!

Δηλαδή, οἱ νεοημερολογίτες ἀπὸ τὸ 1924 καὶ μετὰ δὲν ξέρουμε ἂν εἶναι βαπτισμένοι ἢ ἀβάπτιστοι, ἂν στὴν “ἐκκλησία” παίρνουν Θεία Κοινωνία ἢ κρασὶ καὶ ψωμί, ἂν ἔχουν ἱερεῖς κ.λ.π. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς Παλαιοημερολογίτες»!

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2017/10/blog-post_431.html

Κάποιο σχόλιο ανώνυμου: «Χωρίς να θέτουμε θέμα του ποια μυστήρια του παλαιού είναι έγκυρα ή όχι, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ. Ούτε αποτειχίστηκα για να ενωθώ με τους του παλαιού για “χάρη του αγώνα”!! Αποτειχίστηκα για τη δική μου την ψυχή (λόγω της προσωπικής μου συνείδησης) και όχι για κάποιον αγώνα ή επανάσταση!!! Επίσης ο π. Σάββας θέλει οπωσδήποτε να σχετίζουμε τον Οικουμενισμό με το ημερολόγιο!!! Αν και η αλλαγή του ημερολογίου ήταν όντως δόλια, από πού κι ως πού πρέπει να σχετίζουμε τα δύο 90 χρόνια μετά;;;».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2017/10/blog-post_28.html

Σὲ βίντεο  (18:00 ἑξῆς) ὁ μοναχὸς Σάββας δηλώνει (δήλωση ποὺ σπέρνει ἀμφιβολία τῆς Πίστεως στὴν Μία Ἐκκλησία): «Δὲν εἴμαστε ἡμερολάτρες καὶ δὲν θεωροῦμε ὅτι οἱ 13 μέρες σώζουν ἢ κολλάζουν… Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ημερολογίου ἦταν τὸ πρῶτο βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Κι ὅταν ἐρωτᾶται κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκπομπῆς, ἂν καὶ «τὸ Παλαιὸ καὶ τὸ νέο πράττει κανονικὰ ὅλα τὰ μυστήρια», ἀπαντᾶ ὅτι «ὑπάρχει μὲν κάποιο θέμα μὲ παρατάξεις τοῦ Παλαιοῦ ποὺ δὲν ξέρουμε ἀπὸ “ποῦ κρατᾶ ἡ σκούφια τους”, ἀπὸ ποῦ ἔχουν πάρει τὶς χειροτονίες τους…, ἀλλὰ οἱ Ματθαιϊκοὶ καὶ οἱ Φλωριναῖοι ἔχουνε μυστήρια…».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/09/blog-post_59.html

Καὶ ἔρχεται νὰ δέσει ὅλο αὐτὸ μὲ τὶς ἀπαράδεκτες θέσεις τοῦ π. Παΐσιου Παπαδόπουλου. Νὰ κάποια «μαργαριτάρια του: «πήγαινε νὰ διαλυθεῖ [ἡ ἀποτείχιση, καὶ ἔπρεπε] νὰ βροῦμε τὴν προοπτική της στὸ Παλαιό»… Τὸ θέμα [τοῦ ἡμερολογίου] εἶναι καὶ σωτηριολογικὸ καὶ ὄχι ἁπλῶς Ἱερᾶς Παραδόσεως».

«Ἡ καταδίκη τοῦ νέου ἡμερολογίου ἀπὸ τὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο τοῦ 1853 δὲν μᾶς ἀφήνει περιθώρια νὰ μείνουμε μὲ τὸ νέο ἀλλὰ προβάλλει ὡς ἐπιτακτικὴ τὴν ἀνάγκη νὰ ἐπιστρέψουμε στὸ παλαιό! Ὅταν, μάλιστα, πρόσωπα μὲ ἅγιο βίο, ὅπως Γέροντας ὁ Φιλόθεος Ζερβάκος, εἶχαν τὴν πληροφορία ὅτι πρέπει νὰ ἐπιστρέψουμε στὸ παλαιό, διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ἀρεστὸ στὸ Θεό, νὰ παύσει τὸ σχίσμα, ποιοὶ εἶστε ἐσεῖς ποὺ θὰ ἐμποδίσετε τὸ ποίμνιο νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ εἶναι θεάρεστο;».

Ἐδῶ https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/08/blog-post_62.html κι ἐδῶ https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/09/blog-post_45.html

Βλέπετε οἱ ἴδιες θέσεις μὲ π. Χαρίτωνα καὶ Γ.Ο.Χ.

Καὶ ὁ π. Παΐσιος δὲν ἔχει κρύψει ὅτι θέλει νὰ γίνει Ἐπίσκοπος. Καὶ μάλιστα ἀπειλοῦσε ὡς Ἐπίσκοπος μὲ … καθαιρέσεις! «Δὲν γνωρίζετε, μπορεῖ νὰ συμβεῖ τὸ παράδοξο νὰ γίνουμε ἐπίσκοποι καὶ νὰ σᾶς καθαιρέσουμε!».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/08/blog-post_62.html

«Ἡ Ἐκκλησία …εἶναι πλέον τὸ λῆμμα ἐκεῖνο, ποὺ μολονότι εἶναι διασκορπισμένο σὲ πρόσωπα, ὁμάδες, συνάξεις, ἐκκλησιαστικὲς κοινότητες ὡς ἐνορίες ἢ ἐπισκοπὲς καὶ ὅπου ἀλλοῦ ὑπάρχει ὄντως Ὀρθοδοξία, στὸ παλαιὸ καὶ στὸ νέο ἡμερολόγιο»!!!

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2019/05/blog-post 416.html

Ἀλλοῦ ὁ π. Παΐσιος, καταδεικνύει ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες «παίζουν σὲ διπλὸ ταμπλώ», γράφει: «Ὁ Γέροντας τοῦ π. Σάββα σὲ μένα τὸν ἴδιο εἶπε νὰ πᾶμε μὲ τοὺς Φλωρινικοὺς π/Ἡ! Πῶς τώρα ἰσχυρίζεται ὁ π. Σάββας καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ὅτι ἡ προσχώρηση στοὺς ΓΟΧ δὲν εἶναι σωστή; Καὶ στὸ κάτω κάτω δὲν προσχώρησα σὲ συγκεκριμένη παράταξη ἀλλὰ τίμια, φανερὰ καὶ μὲ εἰλικρίνεια ζήτησα χειροτονία ἀπὸ ὅλους μαζί τους ἐπισκόπους ἢ τοὐλάχιστον τὰ 2/3 τῶν παρατάξεων. Προσωπικὰ δὲν μὲ ἐκφράζει ἡ ἄποψη ὅτι οἱ Σύνοδοι τῶν παλαιοημερολογητῶν δὲν εἶναι κανονικές. Τὴν ὥρα αὐτὴ τὸ νέο ἡμερολόγιο ξεφτίζει μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο καὶ δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ κάνει ἀγῶνες Ὀρθοδοξίας. Ὅσοι ἐπίσκοποι προλάβουν νὰ ἐπιστρέψουν νὰ ἀντιμετωπισθοῦν μὲ ἐπιείκια οἱ ἄλλοι ποὺ δὲν καταδίκασαν ἀκόμη τὴν ψευτοδύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου θὰ καθαιρεθοῦν ὅταν συγκληθεῖ Ὀρθόδοξος Σύνοδος»!

https://apotixisi.blogspot.com/2018/09/blog-post_5.html#comment-form

Σὲ ἄρθρο του ὁ π. Παΐσιος, ἐναντιώνεται κατὰ τῶν πρὸ αὐτοῦ ἀποτειχισμένων μὲ φανταστικὲς κατηγορίες, παρότι μὲ χαρὰ δημοσίευσαν πολλὰ ἄρθρα του, πρὶν ἀρχίσει τὶς ἐπιθέσεις. Κατηγορεῖ ἄλλους γιὰ «καπέλωμα» τοῦ ἀγῶνα, κάτι ποὺ ἔκανε αὐτός. Γράφει: «Καὶ ἐδῶ νὰ ποῦμε καὶ κάτι, ἂν ἐμεῖς δὲν κάναμε τὴν ἀποτείχιση μετὰ τὸ Κολυμβάρι, τί θὰ ἔκανε ὁ Τρικαμηνᾶς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ, ποὺ δὲν σεβάστηκαν καθόλου τὸν ἀγῶνας μας; Διότι μέχρι τότε εἶχαν μείνει τρεῖς καὶ ὁ κοῦκος. Μετὰ τὸ Κολυμβάρι πῆραν πάνω τους, διότι βγῆκαν καὶ ἄλλοι στὴν ἀποτείχιση, ἐπειδὴ βγήκαμε ἐμεῖς. Καὶ ἐκμεταλεύθηκαν τὴν ἀποτείχιση ἔπρεπε κατ’ αὐτοὺς  νὰ τοὺς ἀφήσουμε καὶ νὰ τὴν καπελώσουν».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/09/blog-post_14.html?m=1

Καὶ ἀργότερα σὲ ὁμιλίες τοῦ π. Παϊσίου φάνηκε ὁλοκάθαρα ὅτι δέχεται ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ. ἔχουν μυστήρια καὶ εἶναι Ἐκκλησία, ὅπως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τὸ σχίσμα τὸ φορτώνει στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, κι ὄχι ὅπως εἶναι τὸ σωστὸ ἐκκλησιολογικά: τὴν ἀφορμὴ τὴν ἔδωσε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ ἡ ΟΛΗ Ἐκκλησία οἰκονόμησε αὐτὴν ἀλλαγὴ γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ τὸ σχίσμα μεταξὺ τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιων. Στὴ συνέχεια οἱ Γ.Ο.Χ. προχώρησαν σὲ σχίσμα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἔχουμε συγχρόνως δύο Ἐκκλησίες στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν συνέχεια πολλὲς μεταξύ των. Ἐπεχείρησε ὁ π. Παΐσιος νὰ  ἀποδείξει ὅτι αὐτὸ ἔχει ξανασυμβεῖ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ἀλλὰ τὰ γεγονότα δὲν εἶναι συγκρίσιμα. Ἀναφέρει τὰ ἐντελῶς ἄστοχα παραδείγματα τοῦ Ἀντιοχειανοῦ σχίσματος, τοῦ Μ. Φωτίου‒Ἰγνατίου καὶ τῶν 12 Μητροπολιτῶν ἐπὶ ἀρχιεπ. Σεραφείμ.

Καὶ ἀλλοῦ εἶπε ὁ π. Παΐσιος:  «Οἱ Παλαιημερολογίτες θέλησαν νὰ μὲ βάλουν στὶς παρατάξεις τους, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἤθελα μπῶ στὶς παρατάξεις τους. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ζήτησα χειροτονία εἰς ἐπίσκοπον ἀπὸ ὅλους μαζί. Γιατὶ ἔπρεπε νὰ ὑπάρξει ἕνας συνδετικὸς κρίκος, ποὺ θὰ ἑνώσει τὸ Παλαιὸ μὲ τὸ Νέο» (π. Παϊσίου Παπαδόπουλου: Δὲν ἀνήκω στοὺς Γ.Ο.Χ., Παλαιότερες Ὁμιλίες 8/3/2021).

Καὶ ἀλλοῦ εἶπε ὁ π. Παΐσιος: «Ἔχω σχέδιο νὰ γίνω ἐπίσκοπος. Ναί, καὶ ἐγὼ θέλω νὰ γίνω ἐπίσκοπος, τώρα εἶστε ἱκανοποιημένοι;».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/09/blog-post_14.html

 

Ἕνα ἄλλο σοβαρὸ θέμα εἶναι ὅτι 3-4 τουλάχιστον Ἁγιορεῖτες πατέρες τῆς ὁμάδος τοῦ μ. Σάββα (οἱ πηγές μας εἶναι καὶ ἀπὸ μιὰ Σύναξη πατέρων ποὺ ἔγινε στὸ Ἅγιο Ὄρος) δὲν ἀποδέχονται τὴν ΑΓΙΟΤΗΤΑ τοῦ γ. Παϊσίου καὶ γ. Πορφυρίου ἀκολουθοῦντας κι ἐδῶ Γοχικὲς θέσεις. Καλύτερα, «παίζουν» μὲ αὐτὸ τὸ θέμα. Γιατὶ ὁ μ. Σάββας στὶς ὁμιλίες του τὸ διόρθωσε, ὅτι δέχεται τὴν ἁγιότητα τοῦ ἁγίου Παϊσίου, ἐνῶ οἱ ἄλλοι Ἁγιορεῖτες πατέρες δὲν τὴν ἀποδέχονται, καὶ ἀργότερα εἶπε ὅτι τὴν δέχεται «μερικῶς». [Καὶ πρέπει κάποτε ὁ μ. Σάββας νὰ μᾶς κατονομάσει πόσοι εἶναι οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες ποὺ ἐκπροσωπεῖ καὶ σὲ τί, ἀπὸ ὅσα λέει, ὁμοφωνοῦν. Μήπως ἐκπροσωπεῖ μόνο τὸν ἑαυτό του; Μήπως οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες ποὺ ἐκπροσωπεῖ εἶναι οἱ 3-4 ποὺ ἀναφέραμε; Γιατί, π.χ. ὁ Γέρων Γαβριὴλ δὲν συμφωνεῖ μαζί του. Ἄν ἀποκηρύξει τὶς θέσεις τους (γιατὶ διαφορετικὰ δὲν εἶναι πιστευτὲς οἱ διαβεβαιώσεις τοῦ περὶ ἑνότητος στὸν ἀγῶνα), τότε ἐκπροσωπεῖ μόνο τὸν ἑαυτό του. Ἄν δὲν τὶς ἀποκηρύξει, τότε πρέπει νὰ ὁμιλεῖ «σκέτα» ὡς ἀρχηγὸς Σάββας Λαυριώτης!].

Κατὰ τὸν Μ. Φώτιο: «Πολλοὶ ἅγιοι συνέβη νὰ πέσουν σὲ δογματικὰ σφάλματα· γι’ αὐτὸ ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας δὲν στηρίζεται σὲ μεμονωμένες γνῶμες ὡρισμένων ἁγίων, ἀλλὰ πρῶτα στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ κατόπιν στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ τὴν ὁμοφωνία τῆς πλειοψηφίας τῶν Πατέρων».

«Ἄν τώρα κάποιος ἅγιος μὲ κάτι ἀπὸ αὐτὰ διαφωνῆ ἐμεῖς ἁπλούστατα θεωροῦμε ὅτι ὡς ἄνθρωπος ἔκανε λάθος καὶ ἀκολουθοῦμε τὴν διαχρονικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ὁποία συμφωνοῦν ὅλοι οἱ ἄλλοι ἅγιοι. Ἐδῶ δηλαδὴ εὑρίσκει ἀρίστη ἐφαρμογή το “ἡ γνώμη τῶν πλειόνων κρατείτω”, ποὺ ἔχει εἰπωθῆ στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ σὲ διαφόρους ἱεροὺς κανόνες τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ εἶναι σύμφωνος μὲ ὅλη τὴν ἱερὰ Παράδοσι».

https://eugenikos.blogspot.com/2022/08/blog-post_8.html

 

Ἡ διάσπαση στὸ Ωραιόκαστρο καὶ ὅλες αὐτὲς οἱ Γοχικὲς θέσεις τῶν Ἁγιορειτῶν, ἔφεραν πολλαπλὲς ρήξεις στὸ χῶρο τῆς ἀποτείχισης. Κι ὅταν λέμε «χῶρο τῆς ἀποτείχισης»,  πρέπει νὰ ἐννοήσουμε, ὄχι μόνο τοὺς λίγους ἀποτειχισμένους, ἀλλὰ κι ἄλλους πολλοὺς πιστούς, ποὺ παρακολουθοῦσαν τίς ἐξελίξεις, ἀγωνιοῦσαν γιὰ τὴν Πίστη, ἐσκέπτοντο τὴν ἀποτείχιση, ἀλλὰ τὰ διαδραματιζόμενα τοὺς ἀπωθοῦσαν καὶ τοὺς ἀπωθοῦν.

Ὁ π. Θ. Ζήσης καὶ ὁ μ. Σάββας Λαυριώτης μετέφεραν τὴν ἀντιπαράθεση καὶ στὰ Βαλκάνια.

Ὑπάρχει βίντεο (Ἰανουαρίου 2017) ἀπὸ συζήτηση τοῦ μ. Σάββα στὸ Βουκουρέστι, στὴν ὁποία ἰσχυρίζεται ὅτι  «ἡ παρεξήγηση μὲ τὸν π. Θεόδωρο ξεπεράστηκε». Κάτι ποὺ διαψεύδει ὁ π. Θεόδωρος στὴ δική του συζήτηση, ἀποκαλύπτοντας καὶ διαβεβαιώνοντας ὅτι μὲ τὸν π. Σάββα «δὲν ἔχουμε καμία σχέση»!!!

Ὁ π. Θεόδωρος κατήγγειλε ὅτι «ὁ Σάββας καὶ τρεῖς, τέσσερις ἄλλοι, μᾶς καλοῦσαν νὰ λάβουμε μέρος σὲ μία Σύναξη, ὅπου θὰ συζητούσαμε τὸ θέμα, ἂν τὰ μυστήρια εἶναι ἔγκυρα ἢ ἄκυρα, καὶ τὸ πολὺ χειρότερο δὲν ἀναγνώριζαν νὰ συζητήσουμε ἀκόμη κι ἂν εἶναι Ἅγιοι, ὁ Παΐσιος, ὁ Πορφύριος…, κι ἐμεῖς ἀρνηθήκαμε βέβαια». Ὁ συνομιλητής του ἐκ Ρουμανίας λέγει, ὅτι κάτι τέτοιο πρόκειται «νὰ γίνει καὶ στὴ Ρουμανία καὶ ὁ ἀρχηγὸς εἶναι πάλι ὁ Σάββας, ὅλ’ αὐτὰ εἶναι σχέδιο». Καὶ ὁ π. Θεόδωρος συμπληρώνει: «Σχέδιο γιὰ σχίσμα».

Ἀλλὰ καὶ ὁ π. Νικόλαος Μανώλης χρησιμοποίησε βαρεῖς χαρακτηρισμοὺς (καὶ ἄδικους) γιὰ τοὺς Ἁγιορεῖτες. Γράφει: «Ἡ ἀγραμματοσύνη εἶναι κακὸ πράγμα ἀλλὰ σὰν τοὺς ἀγράμματους στὰ θεολογικὰ δὲν ἔχει πιὸ κακό. Τέτοιοι ἀγράμματοι δῆθεν θεολόγοι, ἡμιμαθεῖς καὶ ψωροπερήφανοι, μπῆκαν στὴν Ρουμανία καὶ τραυματίζουν τὶς ψυχὲς τῶν Ὀρθοδόξων ἐκεῖ. Ἐνδυόμενοι τὴν προβιά, ὡς λύκοι βαρεῖς ἔπεσαν πάνω στοὺς Ρουμάνους, νὰ ἁλιεύσουν ψυχὲς  καὶ νὰ τὶς ὁδηγήσουν σὲ ἀκρότητες καὶ σχίσματα».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/01/blog-post_104.html

Ἔκτοτε ἡ κόντρα αὐτὴ συνεχίζεται ὡς τὰ σήμερα,  κυρίως ὑπὸ τοῦ μοναχοῦ Σάββα, ὁ ὁποῖος καταγγέλλει τὴν δυνητικὴ θεωρία τοῦ π. Θ. Ζήση, ὅπου βρεθεῖ, ἀπὸ Κρήτη ἕως Γερμανία καὶ ἕως Αὐστραλία.

Ἄραγε θὰ μποροῦσαν νὰ βρεθοῦν στὸ ἴδιο τραπέζι καὶ νὰ συφωνήσουν μὲ τοὺς ἄλλους πατέρες γιὰ κοινοὺς ἀγῶνες; Ναί, οἱ μεγάλοι ἄντρες ξέρουν νὰ διορθώνουν τὰ ἐσφαλμένα.

 

Ἕνας ἀπὸ τοὺς τελευταία  ἀποτειχισμένους εἶναι ὁ π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος. Ἀποτειχίστηκε τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2020. Εἶναι καλὸς θεολόγος καὶ ὅπως ἐγράφη «ἔχει τὸ χάρισμα νὰ διατυπώνει ἀκριβῶς τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, καθαρά». Ὅμως, ὅταν ἦταν ἐφημέριος τῆς μητροπόλεως Πειραιῶς καὶ φίλα προσκείμενος στὴν ὁμάδα τοῦ π. Θ. Ζήση, ξιφουλκοῦσε κατὰ τῶν ἀποτειχισμένων.  Εὐθυγραμμιζόταν μὲ τὴν ἀμάρτυρη «δυνητικὴ» θεωρία τοῦ π. Θ. Ζήση, τὴν Οἰκονομία κοινωνίας τῶν ἀποτειχισμένων μὲ Οἰκουμενιστὲς «εὐσεβεῖς». Κάτι ποὺ καταργεῖ τὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως, ποὺ ἔκανε τὴν Οἰκονομία Ἀκρίβεια, ἀφοῦ τὴν Οἰκονομία ἐφαρμόζει ἀκόμα καὶ σήμερα.

Οἱ τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς στὴν ὁποία ἀνῆκε, μὲ μπροστάρη τὸν κ. Σεραφείμ, εἶχαν δίγλωσση στάση στὰ θέματα τῆς Πίστεως, διὰ τῆς ὁποίας βραχυκύκλωναν τοὺς πιστούς, γιὰ νὰ τοὺς κρατοῦν αἰχμάλωτους τῆς Παναιρέσεως! Ἀπὸ τὴ μιὰ καταδίκαζαν τοὺς Οἰκουμενιστές, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τιμοῦσαν…αὐτοὺς ποὺ καταδίκαζαν!!! Ἀποτελοῦσαν μὲ τοὺς ἄλλους ἀντι-Οἰκουμενιστές, τὸν «Δούρειο ἵππο» στὰ σπλάχνα τῆς Ἐκκλησίας!

Έγραφε ὁ π. Ἄγγελος:

«Σύμφωνα μέ τόν ἔγκριτο καί ἐξαίρετο κανονολόγο μακαριστό ἀρχιμανδρίτη π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο, ὁ 15ος Ἱερός Κανών τῆς ΑΒ΄ Συνόδου εἶναι δυνητικός καί ὄχι ὑποχρεωτικός… Ὁ Κανών δέν νομοθετεῖ ὑποχρέωση, ἀλλά ἁπλῶς παρέχει δικαίωμα. Πουθενά δέν λέγει ὅτι ὀφείλουν οἱ Κληρικοί νά ἀποχωρίζονται ἀπό τέτοιο Ἐπίσκοπο πρίν ἀπό τήν καταδίκη του…

Οἱ μόνοι κληρικοί, πού ἐφαρμόζουν ὀρθά τήν διακοπή μνημοσύνου στόν Ἑλλαδικό χῶρο, εἶναι ὁ ὁμότιμος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης».

Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ὅμως ποὺ ἀποτειχίστηκε ἔχουμε τὴν κυβίστηση τοῦ π. Ἀγγέλου. Αὐτὰ ποὺ πολλὲς φορές, καὶ μὲ ἀπόλυτο καὶ περισπούδαστο τρόπο ὑποστήριζε, τώρα τὰ ἀνατρέπει καὶ λέγει ὄχι μόνο τὰ ἀντίθετα, ἀλλὰ διδάσκει ἀκραῖες θέσεις, ὅπως:

«Ὅποιος, λοιπόν, τούς ἀκολουθεῖ, ἐκκλησιάζεται στούς ναούς ἀπιστίας τους, ἀκούει τά κηρύγματά τους, ὑπακούει στίς ἀποφάσεις τους, συμμετέχει στά μυστήριά τους κλπ., βγάζει κι αὐτός τόν ἑαυτό του ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μολύνεται πνευματικῶς καί καθίσταται ἀκοινώνητος, μέσῳ τῆς μνημονεύσεως τῆς μή ὀρθοτομούσης “ἱερᾶς συνόδου” καί τῶν σχισματοαιρετικῶν οἰκουμενιστῶν καί ὑποτάσσεται στήν αἵρεση, ὑπονομεύοντας φρικτά τήν σωτηρία του»!

https://eugenikos.blogspot.com/2022/09/blog-post.html

Δυστυχῶς λοιπόν, ἄλλος ἕνας ἄξιος ποιμένας, ἀπομονώθηκε κάπου στὴν Ἀθήνα («οὐαὶ τῷ ἑνί»), ἀντὶ νὰ συνεργαστεῖ μὲ  τοὺς ἄλλους ἀποτειχισμένους πατέρες γιὰ ἑνότητα στὸν ἀγῶνα.  Καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ ἀπό το κρησφύγετό του καταδικάζει ἀδελφούς του.

Προκαλεῖ πράγματι θλίψη ἡ περίπτωση τοῦ π. Ἀγγέλου. Δεκαπέντε (15) περίπου εἶναι οἱ ἀποτειχισμένοι ἱερεῖς στὴν Ἑλλάδα καὶ ὁ π. Ἄγγελος μὲ τὸ ἄρθρο τοῦ «Τί εἶναι ἡ ἀποτείχιση, τί ἐπιτρέπεται καὶ τί ἀπαγορεύεται σ’ αὐτὴν» ἀπορρίπτει-διαγράφει τοὺς δέκα (10) ἀποτειχισμένους ἱερεῖς ‒ως ἄλλος Ἱεροεξεταστής‒ κολλῶντας τους τὴν ταμπέλα τῶν «μὴ ὀρθῶς ἀποτειχισμένων», χωρὶς νὰ δίνει γι’ αὐτὸ καμιὰ ἐξήγηση.

Πόσο ἔντιμο εἶναι (γιατί Εὐαγγελικὸ καὶ ἀδελφικὸ δὲν εἶναι) νὰ ἀποκλείεις κάποιον χωρὶς νὰ ἐπικοινωνήσεις μαζί του, χωρὶς νὰ τὸν παρακαλέσεις νὰ ἀλλάξει, ἂν τυχὸν ἔχει ἐσφαλμένη πρακτικὴ περὶ ἀποτείχισης;

https://eugenikos.blogspot.com/2022/09/blog-post_43.html?m=1

 

Δύο ἀκόμα σταθμοὶ σ’ αὐτὴ τὴν ἀνασκόπηση. Ὁ ἕνας ἔχει νὰ κάνει μὲ τὰ Μυστήρια καὶ ὁ ἄλλος μὲ τὰ Ἐμβόλια κατὰ τοῦ κορωνοϊοῦ.

Δυστυχῶς, ἡ πλάνη περὶ ἀκύρων μυστηρίων τῶν μὴ καταδικασθέντων αἱρετικῶν ἐπεκτείνεται καὶ σὲ χώρους καὶ ἀνθρώπους, ποὺ κατὰ τὰ ἄλλα ἔχουν προσφέρει πολλὰ στὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Αὐτοὶ εἶναι προπάντων ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς καὶ ὁ κ. Ἰωάννης Ρίζος (γιὰ τὸν ὁποῖο ἐξ αἰτίας τῆς ἰδιότητάς του ὡς λαϊκὸ δὲν θὰ μιλήσω). Χρέος μας ὅμως εἶναι νὰ παρουσιάζουμε τὴν ἀλήθεια, ἔστω κι ἂν αὐτὴ στενοχωρεῖ ἀγαπητά μας πρόσωπα, γιατὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώνει ἀπὸ πλάνες καὶ παρανοήσεις.

https://eugenikos.blogspot.com/2020/06/blog-post_448.html

Μία τέτοια «καινοφανὴς θεωρία, ποὺ δὲν συναντᾶται στὴν διδασκαλία καὶ πρακτικὴ τῶν Ἁγίων μας, εἶναι ἡ θεωρία περὶ ἀκύρων Μυστηρίων. Αὐτὴ λέει ὅτι δὲν ὑπάρχουν στὴν Ἐκκλησία μὴ κεκριμένοι καὶ κεκριμένοι αἱρετικοὶ καὶ ὡς ἐκ τούτου οἱ Οἰκουμενιστὲς ὡς αἱρετικοὶ δὲν χρειάζονται συνοδικὴ ἐξέταση καὶ καταδίκη καὶ ὡς ἐκ τούτου τὰ Μυστήριά τους εἶναι ἄκυρα.

Μὲ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ διασπείρουν αὐτὴ τὴν κακόδοξη θεωρία καὶ διασποῦν τὸν ἀγῶνα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔγιναν προσπάθειες νὰ τοὺς προσεγγίσουμε καὶ νὰ τοὺς βοηθήσουμε νὰ καταλάβουν τὴν ζημιὰ ποὺ κάνουν στὸν ἀγῶνα, ἀλλὰ εἰς μάτην».

https://eugenikos.blogspot.com/2020/06/blog-post_764.html

Μελετήσαμε δεκάδες ἐπιστολὲς καὶ ἑκατοντάδες σελίδες ποὺ ἀναφέρονται στὴν στάση τῶν Ἁγίων ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς. Σ’ αὐτες γίνεται συνεχῶς λόγος γιὰ τὴν κακὴ ἐπίδραση ποὺ ἔχει μιὰ κακοδιδασκαλία, π.χ. τοῦ Νεστορίου, γιὰ τὸ πόσο αὐτὴ ἐπηρεάζει τοὺς πιστούς, πόσο δηλητήριο καὶ μολυσμὸ μεταδίδει, πόσο δι’ αὐτῆς βλασφημεῖται ὁ Κύριος καὶ ἡ Θεοτόκος, πόσο δι’ αὐτῆς ἀλλοιώνεται καὶ διαστρέφεται ἡ πίστη, ἐμποδίζεται δὲ καὶ ματαιώνεται τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας, πουθενὰ ὅμως δὲν γίνεται λόγος γιὰ ἄκυρα μυστήρια τοῦ Νεστορίου, ἐφ’ ὅσον δὲν εἶχε ἀκόμα καταδικαστεῖ (Δεῖτε ἐδῶ).

https://eugenikos.blogspot.com/2020/06/blog-post_448.html

Ἡ Ἐκκλησία δὲν μολύνεται ἂν κάποιοι αἱρετίζουν, ἀλλὰ μολύνονται αὐτοὶ ποὺ διδάσκουν τὴν αἵρεση καὶ ὅσοι τὴν ἀποδέχονται. Ἡ Ἐκκλησία παραμένει ἀμόλυντη καὶ ἁγία, ἐφ’ ὅσον Ἅγιος εἶναι ὁ ἀρχηγός της, παρότι περιέχει σαπρὰ μέλη, τὰ ζιζάνια, καὶ ἐφ’ ὅσον πάντα θὰ ὑπάρχουν ἐκεῖνοι οἱ πιστοί, ποὺ θὰ ἀποδέχονται ἀκέραια τὴν διδασκαλία Του καὶ τὶς Ἐντολές Του, καὶ ποὺ παρὰ τὶς ἀδυναμίες, τὶς ἁμαρτίες, τὶς παρανοήσεις, ἔχουν ἀγαθὴ διάθεση καὶ ζῆλο νὰ μὴν παραβαίνουν τὸ θέλημά Του καὶ νὰ μὴν καινοτομοῦν θεληματικά, ὅπως οἱ αἱρετικοί.

https://eugenikos.blogspot.com/2022/05/blog-post_97.html

Γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση καὶ τῆς κακόδοξης αὐτῆς θεωρίας ἐγράφη μιὰ μελέτη (Δεῖτε ἐδῶ).

https://eugenikos.blogspot.com/2020/06/blog-post_448.html

«Ὅμως τελευταῖα ἐμφανίστηκε καὶ μιὰ παραλλαγὴ αὐτῆς τῆς θεωρίας, ἀπὸ τὸν σεβαστὸ Ἱερομόναχο καὶ ἀγωνιστῆ π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, ὁ ὁποῖος ἐνῶ δέχεται τὰ μυστήρια τῶν Οἰκουμενιστῶν ὡς ἔγκυρα, καὶ μάλιστα στέλνει τὰ πνευματικά του παιδιὰ στοὺς Οἰκουμενιστὲς νὰ πάρουν τὰ μυστήρια ποὺ αὐτὸς δὲν τελεῖ, ὅμως, μὲ ὁμιλία του ποὺ πραγματοποίησε τὸν περασμένο Νοέμβριο, ἀποκάλυψε κάτι ποὺ μᾶς διέφευγε. Διεσάφησε κάτι ποὺ δὲν εἴχαμε ἀντιληφθεῖ· ὅτι δηλαδὴ κάτω ἀπὸ τὸν χαρακτηρισμὸ «κατ’ οἰκονομίαν ἔγκυρα μυστήρια» κρύβεται ἡ πεποίθησή του ὅτι τὰ μυστήρια ὅλων τῶν ἱερωμένων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας σὲ ὅλη τὴν Οἰκουμένη τὰ θεωρεῖ οὐσιαστικὰ ἄκυρα, ἀλλὰ γιὰ τοὺς λόγους του, βαπτίζει αὐτὸς ἀπὸ μόνος του, τὰ ἄκυρα μυστήρια ὡς …ἔγκυρα!!! Κανονικὰ ἔγκυρα μυστήρια (κατὰ τὸν π. Εὐθύμιο) ἔχει αὐτὸς καὶ ἴσως (δὲν τὸ ἔχει διευκρινήσει) ΜΟΝΟ 7-8 περίπου ἱερεῖς στὴν Ἑλλάδα, κι ἄλλοι τόσοι σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀπὸ τὶς δεκάδες χιλιάδες Ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς ποὺ ὑπάρχουν!!!».

https://eugenikos.blogspot.com/2020/06/blog-post_764.html

Μὲ αὐτὴ τὴ θέση «κατ’ οἰκονομίαν ἔγκυρα μυστήρια»  δὲν συμφωνῶ, κι αὐτὴ ἦταν ἡ αἰτία ‒μαζὶ μὲ τὴν ἐπιδείνωση τῆς ἤδη κλονισμένης ὑγείας μου‒ ὥστε νὰ παύσω νὰ ἔχω τὴν εὐθύνη τῆς διαχείρισης τοῦ ἱστολογίου «Ἀποτείχιση καὶ Πατερικὴ Παράδοση». Γιατί μὲ προσωπικὴ ἔρευνα διαπίστωσα ὅτι Οἰκουμενικὲς καὶ τοπικὲς Σύνοδοι, ἀφοῦ ἀπολογοῦντο οἱ αἱρετικοὶ ὡς ἐν ἐνεργείᾳ Ἐπίσκοποι, ἀκολουθοῦσε ἡ καθαίρεσή τους, ἐφ’ ὅσον ἔμεναν ἀμετανόητοι.  Παρὰ ταῦτα ζητῶ συγγνώμη, ὅσο ἐν ἀγνοίᾳ μου τὴν ὑπηρέτησα.  Θέλω ὅμως νὰ καταθέσω ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος μοῦ ἐξήγησε ὅτι, ἂν δεχθοῦμε ἔγκυρα μυστήρια στοὺς Οἰκουμενιστές, εἶναι σὰν νὰ δίνουμε ἐκκλησιαστικὴ ὑπόσταση στοὺς Οἰκουμενιστές. Αὐτὸ τὸν φοβίζει.  Κάτι, ποὺ μὲ ὅσα ἀναφέρθησαν παραπάνω, δὲν ἰσχύει. Ἐπίσης, μὲ βεβαίωσε ὅτι θὰ ἀκολουθήσει τὴν ἀπόφαση γιὰ τὸ θέμα μιᾶς Σύναξης τῶν ἀποτειχισμένων.

Ὡς πρὸς τὶς θέσεις γιὰ τὰ ἐμβόλια κατὰ τοῦ κορωνοϊοῦ, κι ἐκεῖ ἔχουμε ἀκραῖες τοποθετήσεις. Θὰ ἀναφερθοῦμε σ’ αὐτὴ ποὺ διατύπωσε ὁ Σαββαΐτης π. Εὐφρόσυνος.

Ὁ Σαββαΐτης π. Εὐφρόσυνος ‒ὡς γνωστόν‒ καθαιρέθηκε ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ἀγωνιζόμενος γιὰ θέματα Πίστεως, ὅπως μὲ στοιχεῖα κατέδειξε. Μάλιστα κάποια ἀγωνιστικὰ ἄρθρα του δημοσιεύσαμε στὸ ἱστολόγιο. Δυστυχῶς ὅμως μετὰ τὴν ἀποτείχισή του ὁ π. Εὐφρόσυνος γινόταν ὅλο καὶ πιὸ φανατικὸς καὶ ἔφθασε τελικὰ στὴν πλάνη.

Καὶ ποιά εἶναι ἡ πλάνη τοῦ Εὐφροσύνου; Ὁ π. Εὐφρόσυνος ἰσχυρίζεται ὅτι: «Η Αποκάλυψη ξεκάθαρα ομιλεί για την οριστική κόλαση όλων των εμβολιασμένων Χριστιανών, δίχως μάλιστα  δυνατότητα επιστροφής και σωτηρίας!

Ο κάθε εμβολιασμένος και χαραγμένος, γίνεται αποστάτης του Χριστού, καθόσον η σφραγίδα του εχθρού (που υπάρχει στο εμβόλιο) εισέρχεται σε όλο το αίμα και στα κύτταρά του!

Σφραγισμένοι είναι όλοι Ιερείς, Ηγούμενοι, Αρχιερείς, Αρχιεπίσκοποι, Πατριάρχες! Είναι ήδη καθηρημένοι της ιερωσύνης, είναι σατανάδες χειρίστου είδους και βρίσκονται ήδη στον βυθό της κολάσεως.

Είναι σατανάδες όσοι κοινωνούν με τους εμβολιασμένους σε ένα μυστικό σώμα.

Μην κοινωνάτε εκεί που πλησιάζουν οι χαραγμένοι»!

Εἶναι φανερὸ ὅτι αὐτὲς οἱ θέσεις εἶναι ἀντίθετες μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων. Κι ἐγὼ εἶμαι ἀντίθετος μὲ αὐτὸ τὸ ἐμβόλιο γιὰ πολλοὺς λόγους. Ἀλλὰ γνωρίζω πώς, οὐδέποτε οἱ Ἅγιοι δίδαξαν ὅτι γιὰ ὅποιον κάνει κάποιο ἐμβόλιο εἶναι ἀδύνατη ἡ σωτηρία. Ἀδύνατη ἡ σωτηρία καθίσταται γιὰ ὅποιον Χριστιανὸ λάβει θεληματικὰ ὄχι κάποιο ἐμβόλιο, οὔτε ἕνα ὁποιοδήποτε  νομιζόμενο ὡς χάραγμα, ἀλλὰ γιὰ ὅποιον κάνει τὸ συγκεκριμένο χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Καὶ μάλιστα ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς διὰ τῆς “Ἀποκαλύψεως”, μᾶς δηλώνει μὲ ἀκρίβεια καὶ συγκεκριμένα, σὲ ποιό σημεῖο τοῦ σώματός μας θὰ τεθεῖ τὸ σφράγισμα: στὸ δεξὶ χέρι ἢ στὸ μέτωπο κι ὄχι στὸ ἀριστερὸ χέρι ὅπου γίνονται τὰ ἐμβόλια.

Ἐπίσης, μέχρι σήμερα ὁ Ἀντίχριστος (ὁ ὁποῖος παρουσιάζεται στὴν “Ἀποκάλυψη” ὡς τὸ πρῶτο θηρίο ποὺ ἀναδύεται ἀπὸ τὴν θάλασσα) δὲν ἔχει ἐμφανιστεῖ. Ἀλλ’ οὔτε ὁ ψευδοπροφήτης ἔχει ἐμφανιστεῖ (ποὺ ἡ “Ἀποκάλυψη” μᾶς δηλώνει ὅτι θὰ ἐμφανιστεῖ ὡς τὸ δεύτερο θηρίο ἐκ τῆς γῆς). Μόνο μετὰ τὴν ἐμφάνιση τοῦ Ἀντιχρίστου ἰσχύουν, ὅσα ὁ π. Εὐφρόσυνος ἰσχυρίζεται.

Βέβαια ὁ π. Εὐφρόσυνος ‒για νὰ μὴ φανεῖ ὅτι ἔρχεται ἡ γνώμη του σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Πατέρες‒ προβαίνει στὴν πονηρὴ αὐτὴ μεθόδευση καὶ κάνει αὐτὴ τὴν μετάθεση: ὅ,τι ἰσχύει δηλαδὴ γιὰ τὸ σφράγισμα  τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου, τὸ μεταφέρει γιὰ τὴν  πρὸ Ἀντιχρίστου περίοδο. Ὅμως πολλοὶ δέχονται ὅτι:

«ὑπῆρξαν καὶ ὑπάρχουν μόνο τύποι σφραγίσματος/χαράγματος ποὺ πλησιάζουν κλιμακωδὼς ὅλο καὶ πιὸ πολὺ τὸ πρωτότυπο, ποὺ οὐδόλως ὅμως ἐξισώνονται ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες μὲ τὸ τελικὸ χάραγμα καὶ τίς συνέπειές του, δηλαδὴ τὴν ἀδυναμία νὰ μετανοήσει, ὅποιος λάβει τὸ σφράγισμα» (Δεῖτε ἐδῶ).

https://eugenikos.blogspot.com/2022/02/666.html

Τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ π. Εὐφρόσυνου ἐν συντομίᾳ ἐδῶ.

https://eugenikos.blogspot.com/2022/03/blog-post_4.html

 

Επιλεγόμενα

«Ἡτοιμάσθην, καὶ οὐκ ἐταράχθην, τοῦ φυλάξασθαι τὰς ἐντολάς σου» (Ψαλμ. 118, 60). Δυστυχῶς ἡ ἔλλειψη κατηχήσεως, ἡ ἐκκοσμίκευση καὶ ὁ Οἰκουμενισμός ‒αὐτὸ τὸ θανάσιμο κοκτέηλ‒ ἀλλοίωσε βαθμηδὸν τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν καὶ κυρίως τῶν Ποιμένων, Ἐπισκόπων καὶ λοιπῶν ρασοφόρων, γιατί εἰσχώρησε στὴν Ἐκκλησία μὲ δαιμονικὴ μαεστρία. Ἦταν ἕνας ἀόρατος εἰσβολέας, ποὺ οἱ ἡγέτες του κινοῦσαν τὰ νήματα μέσα ἀπὸ τὰ ἀνήλιαγα ὑπόγεια τῆς μυστικῆς Μασωνίας. Ἔκαναν ἕνα βῆμα μπρὸς καὶ μισὸ πίσω. Καὶ πάλι δυὸ βήματα μπρὸς καὶ ἕνα πίσω.

Ἔτσι ἡ προετοιμασία ποιμένων καὶ πιστῶν ‒κυρίως στὴ διαφύλαξη τῆς Πίστεως‒ ἀτόνησε. Χωρὶς ἀγωνιστὲς καὶ ἐγρηγορότες Ποιμένες, οἱ πιστοὶ ἔμεναν ἀποίμαντοι. Καὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς φρόντισαν νὰ εἰσαγάγουν τὸν Ἐπισκοποκεντρισμὸ καὶ τὴν Γεροντολατρία, δηλαδὴ ὑπακοὴ σὲ Ἐπισκόπους ἐπηρεασμένους ἢ ὀπαδοὺς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀδιάφορους ἢ συμβιβασμένους στὰ τῆς Πίστεως, ἀλλὰ λάτρεις τοῦ ἠθικισμοῦ τῶν Ἀδελφοτήτων.

Ἔτσι «ἀπροετοίμαστοι» καὶ ἀπαράσκευοι γιὰ ἀγῶνες (ἐκτὸς ἀπὸ λίγους), δὲν μπόρεσαν νὰ ἀντιδράσουν στὴ ἐπέλαση τῶν Οἰκουμενιστῶν. Οὔτε νὰ «ταραχτοῦν» δὲν κατάφεραν! Ἐγκατέλειψαν τὸν ἀγῶνα πρὶν τὸν ἀρχίσουν! Ἀλλὰ καὶ οἱ λίγοι ποὺ ἀντέδρασαν ‒ἀντιοικουμενιστὲς καὶ ἀποτειχισμένοι, ἀπροετοίμαστοι κι ἐμεῖς‒ δὲν ἀργήσαμε νὰ περιπίπτουμε στὴ σύγχυση, τὰ λάθη, στὴν «ταραχή». Δηλαδὴ ὅσα παρουσιάζονται στὴν «Ἀνασκόπηση τῆς πορείας τῆς Ἀποτειχίσεως».

Εἶναι γι’ αὐτὸ καιρός, νὰ συνέλθουμε, πιὸ ὥριμοι καὶ προετοιμασμένοι ἀπὸ τὰ λάθη μας. Τὰ παθήματα νὰ γίνουν μαθήματα. Νὰ πραγματοποιήσουν ἀπὸ κοινοῦ Σύναξη οἱ πατέρες, ἀφήνοντας στὴν ἄκρη θέσεις, ἰδεοληψίες, πλάνες, ἀρχηγικὲς βλέψεις. Νὰ διαχωρίσουμε τὴν θέση μας ἀπὸ «ἀποτειχισμένους» ποὺ ἐμμένουν σὲ ἀντιπατερικὲς θέσεις ἢ ἀποπροσανατολίζουν μὲ τὶς θέσεις τους τοὺς πιστούς.  Ἔτσι ἁπλά, στρατιῶτες στὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν πίστη. Ὅπως γινόταν πάντα στὴν Ἐκκλησία. Μὲ μόνα ἐφόδια τὴν ταπείνωση, τὴν μετάνοια καὶ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ ὅσους κοινωνοῦν μαζί τους, ὅπως ἐντέλλονται οἱ Ἅγιοι καὶ ὅπως δίδασκε ἀρχικὰ ὁ π. Θ. Ζήσης.

Οἱ Οἰκονομίες ἦρθε καιρὸς νὰ σταματήσουν. Χωρὶς τύψεις. Τύψεις καὶ ἐνοχὲς θὰ εἶναι ἀπὸ δῶ καὶ πέρα γιὰ ἐκείνους ποὺ παραβαίνουν τὸ ἀκριβὲς θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ θὰ δώσει ὁ Θεὸς «πλούσια τὰ ἐλέη Του»  σὲ πιστοὺς ποὺ ὁμονοοῦν καὶ ταπεινώνονται. Θὰ δώσει ἀνδρεία, ὑπομονὴ καὶ ἀντοχὴ στὰ δεινὰ ποὺ πλησιάζουν.

Παναγιώτης Σημάτης

‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒‒

Υποσ. 1:

Υποσ. 2. Ἀπομαγνημοτοφώνηση, ἀπὸ ἠχητικό, ΣΥΝΑΞΗ ΓΑΤΖΕΑΣ, 13/5/2013: π. Θεόδωρος: Βοηθᾶ τὸν ἀγῶνα μας ὁ Πειραιῶς, εἶναι μπροστά, εἶναι στρατηγός, τὸ ἀποδεικνύει, κι αὐτὸ πρὸς τὸ παρὼν ἐμένα μὲ εὐχαριστεῖ.

Τώρα ὑπάρχει ἕνα καινούριο μέτωπο μεταξὺ τῆς ὁμάδας τῆς περὶ τὸν π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶ καὶ τοῦ μητρ. Πειραιῶς. Ἀνταλλάσσονται κείμενα. Πόλεμος. Και σε άλλη Σύναξη (22 Σεπτεμβρίου 2016): «Ἔχω ἀκούσει κατὰ καιρούς, καὶ πρέπει νὰ ντρέπονται ὅσοι τὰ λένε, γιὰ τὸν μητροπολίτη Πειραιῶς, πῆγε ἐκεῖ, ἔκανε… Ὑπάρχει ἄλλος δεσπότης τὸν τελευταῖο καιρό, ποὺ νὰ μίλησε τόσο θαρραλέα καὶ νὰ πῆρε τέτοιες ἀποφάσεις σὰν τὸν Πειραιῶς;».

π. Παναγιώτης: Τώρα ὅμως ὁ Σεβασμιότατος Πειραιῶς, τὸ βλέπετε, εἶναι μαχητικότατος, ἐμφανίζεται βασιλικότερος τοῦ βασιλέως καὶ τὸν ἔχουμε πάνω στὸ καλυμαῦχι μᾶς, μετὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία].

Υποσ. 3: Ἀπομαγνημοτοφώνηση, ἀπὸ ἠχητικό, ΣΥΝΑΞΗ ΓΑΤΖΕΑΣ, 13/5/2013.

Υποσ. 4:  Ἀπομαγνημοτοφώνηση, ἀπὸ ἠχητικό, ΣΥΝΑΞΗ ΓΑΤΖΕΑΣ, 13/5/2013: π. Νικόλαος Μανώλης: Ἐπειδὴ ἡ «Φιλορθόδοξος Ἕνωσις “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”», μοῦ ἔστειλε κείμενα τὰ ὁποῖα φαινόνταν ἐξ ἀρχῆς ἐναντίον τοῦ Πειραιῶς. Στὴν ἀρχὴ ἀπέφυγα παντελῶς νὰ τὰ ἀναρτῶ.

Ἄρχισα νὰ βάζω καὶ θέσεις ἐκείνων. Ξαφνικὰ ἔμαθα καὶ εἶδα ὅλον αὐτὸ τὸ χαμό. Αὐτὴ τὴν στιγμὴ εἶμαι μπλεγμένος καὶ ζητῶ συγγνώμη ἀπὸ ὅλους, σκέπτομαι νὰ σταματήσω νὰ ἀναρτῶ σχετικὰ θέματα καὶ τῶν δύο, ποὺ ἀφοροῦν αὐτὸ τὸ θέμα… Προσωπικὰ αὐτὸ τὸ μήνυμα ἔχω λάβει ἀπὸ τὴν Σύναξη σήμερα. Δὲν θὰ πρέπει νὰ προκαλῶ, ἔστω καὶ μὲ τὴν ἀναδημοσίευση αὐτῶν τῶν κειμένων].

Υποσ. 5. π. Σεραφείμ (Ζήσης;): Ὁ 15ος Κανὼν ἀποβλέπει στὴν καταδίκη τῶν αἱρετικῶν ἀπὸ κάποια Σύνοδο. Οἱ Ἐπίσκοποι ποὺ ἀγωνίζονται μαζί μας μήπως ἀπομακρνθοῦν ἀπὸ μᾶς μὲ τὴ διακοπὴ μνημοσύνου. Συμφέρει, ἂν αὐτὸ γίνει;

π. Εὐστράτιος: Ἂν δὲν μπορέσουμε νὰ συγκρατήσουμε τὸν πιστὸ λαό (προχωρώντας στὴν διακοπὴ μνημοσύνου) θὰ προωθηθοῦν πολλοὶ ἐξ αὐτῶν πρὸς τοὺς Παλαιοημερολογίτες.

π. Θ. Ζήσης: Ἕνα λόγος εἶναι ὅτι ἡ διακοπὴ μνημοσύνου –καὶ μὴ ἀντιδράσουν μερικοί– θὰ ἔχει πολὺ μεγάλο ποιμαντικὸ κόστος. Τί σημαίνει αὐτό. Οἱ Ἁγιορεῖτες δὲν ἔχουν ποίμνιο, ἐνῶ στὸν κόσμο –καὶ οἱ Γεροντάδες στὰ μοναστήρια καὶ οἱ ἱερεῖς στὶς ἐνορίες– ἔχουν ποίμνιο. Καὶ ἐνδεχομένως αὐτὴ εἶναι ἡ κατάλληλη εὐκαιρία γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστἀς, νὰ ἐξουδετερώσουν τοὺς ἀντιοικουμενιστάς. Νὰ δυσφημίσουν τὴν κίνηση αὐτή –ὅτι γίνεται σχίσμα– καὶ νᾶ μᾶς ἀπομονώσουν. Θὰ τοὺς κάνουμε τὸ χατήρι; Θὰ τοὺς ἀφήσουμε τὸ ποίμνιο στὰ χέρια τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ ὅλοι οἱ ἀντιοικουμενιστὲς νὰ διωχθοῦμε ἀπὸ τὶς ἐνορίες καὶ νὰ καταφεύγουμε ἐδῶ κι ἐκεῖ σὲ μοναστήρια, στὰ σπήλαια καὶ στὰ ὄρη γιὰ νὰ ἔχουμε τὴν πίστη μας καθαρὴ καὶ τὴν συνείδησή μας καθαρή; Τί θὰ κάνει ὁ κόσμος, ποῦ θὰ πηγαίνει ὁ κόσμος; Νὰ κοινωνεῖ, νὰ μεταλαμβάνει, νὰ κηδεύετε, νὰ παντρεύετε; Θὰ εἶναι ὅλα νόμιμα αὐτά; Τὸ ποιμαντικὸ κόστος, λοιπόν, καὶ ἡ ἀπομόνωσή μας, θεωρεῖτε ἀπὸ πολλοὺς ὅτι ὁδηγεῖ στὸ ὅτι δὲν πρέπει –τουλάχιστον ἔξω ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ὑπάρχει ποίμνιο– ἀκόμα κι ἂν ἡ Ἱεραρχία ἐπικυρώσει τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης, δὲν πρέπει νὰ κάνουμε διακοπὴ μνημοσύνου. Καὶ αὐτή, πρέπει νὰ σᾶς πῶ, εἶναι καὶ ἡ γνώμη τοῦ π. Γ. Μεταλληνοῦ. Βεβαίως ὑπάρχει καὶ μιὰ τοποθέτηση ἄλλη, μιὰ παραλλαγή: Γιατί μιλᾶτε γιὰ τὴν Σύνοδο, αὐτὴ ἡ Σύνοδος εἶναι ἀνύπαρκτη. «Ἀπέθανε καὶ ἐτάφη». Αὐτὴ τὴν θέση ἔχει ἐκφράσει ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης καὶ τὸ περιοδικὸ «Ὁ Σωτήρ». Πρέπει νὰ ἐπαινέσουμε τὴν Ἀδελφότητα τοῦ «Σωτῆρος» γιατὶ πάντα παίρνει ἀντιοικουμενιστικὴ θέση, ἀλλὰ δυστυχῶς στὸ θέμα αὐτὸ ἔχει τὴ θέση: δὲν ἔγινε τίποτα, δὲν ἐγκρίθηκε ὁ Οἰκουμενισμὸς στὴ Σύνοδο.

π. Χαρίτων: Ἀγαπητοὶ Πατέρες. Βλέπουμε τὸν ἀγῶνα σας, ἀλλὰ δὲν θέλετε νὰ ἀκολουθήσετε τὸ τέρμα τοῦ ἀγῶνος. Τὸ ἀποφεύγετε. Κάνετε ἁπλῶς διάγνωση, δὲν κάνετε θεραπεἰα. Καὶ μετὰ κάνετε θὰ κληθεῖτε νὰ κάνετε τὴν νεκροψία. Θὰ εἶναι πιὰ ἀργά. Δὲν σᾶς χρειαζόμαστε πιὰ γιὰ τὴν νεκροψία. Τὰ θέματα οἱ Ἅγιοι Πατέρες τὰ ἔχουν ξεκαθαρίσει. Ἡ διακοπὴ μνημοσύνου εἶναι ἡ μόνη θεραπεία ἀπέναντι σὲ κάθε αἵρεση.

π. Νικ. Μανώλης: Θὰ πρέπει νὰ πῶ ὅτι εἶναι Προτεσταντικῆς ὑφῆς ἡ θέση ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ ποίμνιο. Ἐκκλησία εἶναι ὁ Ἱεράρχης καὶ τὸ ποίμνιο. Ὄχι τὸ ποίμνιο ἀπομονωμένο. Ἔχω κι ἐγὼ τὶς πληροφορίες μου, ὅτι πολλοὶ Ἱεράρχες περιμένουν τὸ ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς Συνάξεως, ἐλπίζοντας τὴν διάσπασή της. Δέχτηκα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια τῆς διώξεώς μου τρεῖς προτάσεις. Ὁ Πατριάρχης μοῦ ἔστειλε προσωπικὸ μήνυμα νὰ ἀποτειχιστῶ. Ὁ μητροπολίτης μου μὲ τοὺς πρωτοκλασάτους ἱερεῖς μὲ παρακαλοῦν νὰ πάω μὲ τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο καὶ νὰ κόψω τὸ μνημόσυνο, καὶ οἱ ἀποτειχισμένοι μὲ παρακαλοῦν νὰ κόψω τὸ μνημόσυνο. Ἔχω συναντήσει ἀπὸ τοὺς τελευταίους δύο κατηγορίες. Ἀποτειχισμένους –λίγους– ἁγίους καὶ πολλοὺς δαιμονισμένους. Τὸ ὅτι πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἐκκλησιάζονται, δὲν μεταλαμβάνουν ἢ ζοῦνε στὴν Αὐστραλία ἢ στὴν Ἀμερικὴ καὶ δὲν ἔχουν ἕνα ἱερέα τὸν ὁποῖον θὰ μποροῦσαν νὰ τὸν δεχτοῦν ὅτι ἔχει ἱερωσύνη, κατάντησαν μὲ τὸν καιρὸ ἕρμαια δαιμονικῶν ἐπιλογῶν καὶ δυστυχῶς ἔχει ἀλλοτριωθεῖ ἡ πνευματικότητά τους.

Ὁ π. Σαράντης εἶπε: «Σεβόμεθα τὴν ἀποτείχιση τῶν ἁγιορειτῶν, διότι ὁ Πατριάρχης εἶναι ὁ ἄμεσα προϊστάμενός τους. Ὁ δικός μας Μητροπολίτης δὲν πῆγε στὴν Σύνοδο. Ἄρα λοιπόν, θὰ ἀποτειχιστοῦμε ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη μας, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει κάνει τίποτα; Φρονοῦμε ταπεινῶς ὅτι ὁ ΙΕ κανών δὲν εἶναι ὑποχρεωτικός. Ἂν ἦταν ὑποχρεωτικὸς θὰ εἶχε καὶ κυρώσεις».

π. Θ. Ζήσης: Μερικοὶ δὲν λαμβάνουν ὑπ’ ὄψιν τους τὴ Σύνοδο. Αὐτοὶ ποὺ δέχονται τὴν Σύνοδο εἶναι αἱρετίζοντες Ἐπίσκοποι. Δὲν εἶναι μόνον ὁ Βαρθολομαῖος τώρα. Τώρα, ὅπως ὁ Βαρθολομαῖος εἶναι κι αὐτοὶ ποὺ ὑπέγραψαν.

Άλλες θέσεις που ακούστηκαν:

π.  Πέτρος Χίρς: Ἡ ἀποτείχιση εἶναι θέμα συνειδήσεως ἢ ἐπιβάλλεται. Γιατί, ἐὰν εἶναι θέμα συνειδήσεως δὲν ἐπιβάλλεται. Κάνεις ἀποτείχιση, ἀκριβῶς γιὰ νὰ σώσεις τὴν ἑνότητα.

π. Παῦλος Δημητρακόπουλος: Ἡ ἀποτείχιση τῶν Ν. Χωρῶν καὶ τῶν Ἁγιορειτῶν ἔχει ἄλλο εἰδικὸ βάρος, σὲ σχέση μὲ μᾶς ποὺ εἴμαστε στὶς Παλαιὲς χῶρες. Ἐπίσης, οἱ Πατέρες ποὺ ἔχουν οἰκογένειες, παιδιά· θὰ τοῦ κόψουν τὸν μισθό -ἐὰν κόψει μνημόσυνο- πῶς θὰ ζήσει;

π. Νικ. Μανώλης: Στοιχεῖο τῆς πλάνης εἶναι ὁ βιασμὸς τῆς συνείδησης τοῦ ἄλλου. Συγχαίρω τὸν π. Σάββα, διότι μὲ τὴν ἐπαφὴ ποὺ εἴχαμε ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα δὲν αἰσθάνθηκα προσωπικὰ πίεση ἀπὸ κανένα ἱερωμένο, νὰ μοῦ βάλλουν τὸ μαχαίρι στὸ λαιμό, ὅπως κάνουν ὁρισμένοι ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά…

π. Γ. Μεταλληνός: Δὲν ἀποτειχίζομαι, διότι ἡ ἱερωσύνη, ὅταν τὴν ἔχει κάποιος εἶναι σεβαστή, κι ἂν ὁ ἴδιος εἶναι μασκαράς. Μένω ἐδῶ ποὺ εἶμαι κι ἂς μὲ καθαιρέσουν.

π. Εὐστράτιος: Ἔχω ἤδη κόψει τὸ μνημόσυνο. Δὲν κατηγορῶ ὅσους δὲν ἔχουν κόψει τὸ μνημόσυνο. Θὰ συνεχίσω νὰ συνεργάζομαι μὲ τοὺς Πατέρες, ὁ καθένας πράττει κατὰ συνείδησιν, καὶ θὰ σᾶς ἀγαπῶ ὅλους, ὅπως καὶ πρίν., οὔτε μπορῶ νὰ πῶ ὅτι οἱ Πατέρες στὴν Μ. Λαύρα εἶναι αἱρετικοί. Εἶμαι σίγουρος ὅτι εἶναι ὀρθόδοξοι καὶ φρονοῦνε ὀρθά. Πιεζόμενοι ὅμως καὶ φοβούμενοι μὴ χάσουν τὴν διοίκηση τῆς Μονῆς πράττουν αὐτὰ ποὺ πράττουν.

π. Θ. Ζήσης: Εἶπαν ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες δικαιοῦνται νὰ κάνουν διακοπή. Ὅμως τώρα ἔχει μεσολαβήσει μία Σύνοδος (δὲν εἶναι ὅπως πρῶτα), μέλη τῆς ὁποίας ἦσαν στὴ Σύνοδο ἢ δὲν κατεδίκασαν τὴ Σύνοδο. Αὐτοὶ λοιπὸν ὅλοι εἶναι αἱρετίζοντες. Ἑπομένως πῶς θὰ λέει ὁ Κυθήρων ἢ ὁ Πειραιῶς τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου τῆς ὀρθοτομούσης τὸν λόγον τῆς ἀληθείας; Δὲν θὰ λέει ψέματα; Μετὰ τὴ Σύνοδο ὅτι ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ ἔχουν μυστήρια, τί ἄλλο περιμένουμε; Δὲν ὑποχρεώνω, ὅμως, κανένα νὰ ἀκολουθήσει τὴ δική μου στάση. Θὰ παραμείνουμε ἀδελφοί, μέλη τῆς Συνάξεως, μνημονεύντες καὶ μὴ μνημονεύοντες. Ἂν οἱ μνημονεύοντες δὲν θέλουν νὰ εἶναι μαζὶ θὰ κάνουν ξεχωριστὴ Σύναξη.

π. Ἰωάννης Φωτόπουλος: ἔχουμε παρατηρήσει στὴν πράξη μέχρι τώρα, εἶναι ὅτι ὅσοι ἔχουν ἀποτειχισθεῖ ἔχουν καταλήξει σὲ διάφορες παρατάξεις. Ξέρω ὅτι πολλοὶ εἶναι ὑπέρμαχοι γιὰ τὸ πρόβλημα τοῦ π. Τρικαμηνᾶ. Θέλω νὰ πῶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός, μὲ τὸν ζῆλο ποὺ ἔχει, τελικὰ ἔχει ἔρθει σὲ μία σχισματικὴ κατάσταση. Για να αποτειχιστεί κανείς «θὰ πρέπει νὰ ἔχει καὶ μία ἐσωτερικὴ πληροφορία». Καὶ γενικὰ τὸ νὰ πήξουμε ἕνα ἄλλο θυσιαστήριο θὰ πρέπει νὰ τὸ σκεφτοῦμε πάρα πολὺ καλά. Εἴδαμε καὶ τὸν π. Τρικαμηνᾶ τί ἔπαθε. Ὁ Τρικαμηνᾶς δὲν ἔκανε ἀποτείχιση, ἀλλ’ ἀποσχίστηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

-Εἶναι αἱρετικὸ αὐτὸ ποὺ λέει. Νὰ πήξουμε ἕνα ἄλλο θυσιαστήριο

π. Θ. Ζήσης: Κατὰ τὴν διακοπὴ μνημονεύσεως Ἀθηναγόρου τὰ μοναστήρια κοινωνοῦσαν μεταξύ τους. Αὐτὴ εἶναι μία στάση τὴν ὁποία προτείνουμε κι ἐμεῖς ἐδῶ. Ὁρισμένοι δὲν τὴν δέχονται. Δηλ. οἱ μνημονεύοντες καὶ οἱ μὴ μνημονεύοντες, ἐφ’ ὅσον ἀγωνιζόμαστε ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μποροῦμε νὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ ἔχουμε κοινωνία. Μόνο ἡ Ἐσφιγμένου ἔκοψε τὴν κοινωνία μὲ τὰ ἄλλα μοναστήρια.

π. Γ. Μεταλληνός: …Ποῦ θὰ βροῦμε ποίμνιο, ὅταν ἀποτειχιστοῦμε κ.λπ. κι ὁ κόσμος τὸ παίρνει διαφορετικά. Θὰ εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἀποσχισθέντες, οἱ αἱρετικοί, ὅ,τι ἔγινε μὲ τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο.

π. Σαράντης: Συμφωνῶ μὲ τὸν π. Γεώργιο.

π. Θ. Ζήσης: Ἐπὶ τοῦ θέματος ποὺ ἔθεσε ὁ π. Γεώργιος, ποῦ θὰ βροῦμε τὸ ποίμνιο, ποὺ εἶναι καὶ τὸ βασικὸ ἐπιχείρημα τοῦ ποιμαντικοῦ κόστους καὶ τῆς ποιμαντικῆς μας ἀπομονώσεως κι ἐμένα μὲ ἀπησχόλησε. Ἀλλὰ σκέφτηκα· σκεπτόμαστε ὅτι θὰ ἀπομονωθοῦμε ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς κι ἀπὸ μέρους τοῦ ποιμνίου μας, ὄχι ἀπὸ ὅλο τὸ ποίμνιο. Τὸ ὅτι θὰ ἀπομονωθοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους δὲν τὸ σκεπτόμαστε; (Χειροκροτήματα). Καὶ τὸ ὅτι ἐπίσης, μὲ τὴν διαρκὴ ἀναβολὴ καὶ ὑποχωρητικότητά μας ποιμαντικά, ἀφήνουμε νὰ θεριεύει ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτὸ δὲν τὸ σκεπτόμαστε;

π. Γ. Μεταλληνός: Ὁ π. Ἐφραὶμ ἀπὸ χρόνια καὶ τώρα, μέχρι πρόσφατα, εἶναι ἐναντίον αὐτοῦ ποὺ λέμε ἐμεῖς ἀποτείχιση. Φοβόταν τὴν διάσπαση. Κι ἐγὼ ποὺ βλέπω μιὰ προεργασία, (φοβοῦμαι), εἶναι θέμα νᾶ πειστεῖ ὁ καθένας. Κι ἂν διασπαστοῦμε σὲ 2 ὁμάδες θὰ παγώσει ἡ καρδιά μας· ἐγὼ οὐσιαστικὰ δὲν μπορῶ νὰ συνεργαστῶ.