Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ
“Τῆς σοφίας ὁδηγέ, φρονήσεως χορηγέ, τῶν ἀφρόνων παιδευτά,
καὶ πτωχῶν ὑπερασπιστά, στήριξον, συνέτισον τὴν καρδίαν μου Δέσποτα.
Σὺ δίδου μοι λόγον, ὁ τοῦ Πατρός Λόγος. ἰδοὺ γὰρ τὰ χείλη μου, οὐ μὴ κωλύσω ἐν τῷ κράζειν σοι·
Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα” (Κοντάκιον Κυριακής της Τυρινής).
Κατά την τετάρτη Κυριακή του Τριωδίου, η Εκκλησία φέρνει στη μνήμη μας την καταδικαστική εκδίωξη και τραγική έξωση του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο. Τιμωρία ορόσημο στην έναρξη μόλις της ανθρωπίνης πορείας επιβιώσεως και συγκλονιστικός σταθμός στο πρώιμο ιστορικό γίγνεσθαι. Αναθεματισμός-σεισμός και “τσουνάμι” ανατριχιαστικό ως απαρχή της πρώτης εν χρόνω Θεομηνίας.
Ο Παράδεισος είναι η πρώτη επί γης Εκκλησία. Δόξα και τρυφή του Παραδείσου είναι αντιστοίχως ο αγιασμός και η θέωση. Πρωταρχικό Σώμα του Χριστού η συν-δημιουργική Κοινωνία των Πρωτοπλάστων με τον Πλαστουργό τους. Μυστήρια αγιαστικά το “κατ’ εικόνα” και το “καθ’ ομοίωσιν”. Το διαχρονικό “εργάζεσθαι και φυλάττειν τον παράδεισον” είναι η εργασία των εντολών και η έως θανάτου διαφύλαξη της αδιάφθορης Ορθοδόξου Αληθείας. Το “ου μη φάγητε” και “ακαθάρτου μη άπτεσθε” είναι η ακαθαρσία της αιρέσεως και η απαγόρευση της συγκοινωνίας “τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους”.
Υπάρχουν μεγάλες, φοβερές, αφάνταστες κι ανυπολόγιστες απώλειες στη ζωή μας. Είναι η απώλεια της ίδιας της ζωής, είτε είναι αυτή η σπαρακτική φονική καταστροφή των αγεννήτων βρεφών (η οποία με απόλυτη σατανική πανουργία ονομάζεται “διακοπή της κυήσεως”), είτε είναι αυτή η ξαφνική και συνταρακτική απώλεια της ζωής εκ νεότητος και διά “αιφνιδίου θανάτου” (όπως αναφέρεται στην Θεία Λειτουργία), είτε διά των καννιβαλικών μεταμοσχεύσεων, είτε δυστυχώς διά των διαβολικών αυτοκτονιών. Υπάρχουν και άλλες σοβαρές απώλειες όπως οι συντροφικές-συζυγικές, οι οικογενειακές-οικιακές, επιχειρησιακές, οικονομικές κλπ.
Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ όμως απώλεια είναι το να χάσει κανείς αυτήν την υιϊκή σχέση, τον αγαπητικό δεσμό, τον εξαγιαστική και θεωτική κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό, την δόξα την πρώτη, την “στολή την πρώτη”, την Εκκλησία την πρώτη, τον Παράδεισο και από υιός και συγκληρονόμος να σταθεί απέναντι, εναντίον του Θεού, εχθρός του Θεού και της Αληθείας Αυτού. Είναι η απώλεια της Ορθής Λατρείας και της Ορθής Δόξης, η απώλεια της οργανικής και ζωτικής συνδέσεως ως Σώμα Χριστού καθώς και η απώλεια της ιερωσύνης και του αγιασμού.
Είναι η απώλεια της ψυχής και της σωτηρίας μας. ΑΥΤΗ είναι η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ απώλεια απ’ όλες. ΑΥΤΟΣ είναι ο χειρότερος κυριολεκτικά ΧΑΜΟΣ, να χάσει κανείς την ψυχή του. Όλα αυτά διά του ασπασμού μιας αιρέσεως, διά της δημοσίας διακηρύξεως “γυμνή τη κεφαλή” και παρουσιάσεως του ψεύδους αυτού ως δήθεν ορθής οδού, ως μέρος επί μέρους της μερικής αληθείας και ψευτοθεωρίας “των κλάδων”.
Αυτή η απώλεια, εξορία και έξωση από τον παράδεισο της Εκκλησίας επιτελείται επίσης διά μιάς αντιθέου και αντι-πατερικής κοινωνίας με αυτές τις “βαπτισματικές” αιρετικές ομολογίες, η ένωση και ενσωμάτωση μαζί τους με μία ισότιμη και ισόκυρη μελότητα σε ένα Εωσφορικό, Πανθρησκειακό και Αντίχριστο “Παγκόσμιο Συμβούλιο Βλασφημιών”.
Ο Αδάμ, χάνοντας την ωραιότητα αυτή του Παραδείσου, αισθάνθηκε όχι μόνο αυτή την γύμνωση από την Θεϊκή χάρι και την απέκδυση του ενδύματος του Ακτίστου Φωτός, όχι μόνο αισθάνθηκε αυτήν την ξαφνική ανάγκη για ενδυμασία και κάλυψη της θλιβεράς γυμνώσεώς του, αλλά το χειρότερο, αισθάνθηκε την ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ του Θεού, την τυρρανική Θεϊκή ΟΡΦΑΝΕΙΑ!
Υπάρχει μια τέλεια περιγραφή των ψυχικών συναισθημάτων του Αδάμ, όπου εκεί παρακαλεί, ικετεύει ακόμη και τα φύλλα των δένδρων του Κήπου της Εδέμ, μέσα από τον ήχο και το θρόϊσμα του φυσήματος του βοριά της ερημώσεως, να πρεσβεύουν στον Πλάστη για το μέγα έλεος! Άλλη ωραιότερη και ποιητικότερη έκφραση υψίστης ιεράς λογοτεχνίας σπάνια συναντά κανείς στην θύραθεν παγκόσμια γραμματεία! Τέτοιο θείο φωτισμό με ανθρωπομορφικές κατακυριευτικής κατανύξεως εικόνες, μόνο στην Ορθόδοξη Υμνολογία απαντούμε!
“Λειμὼν μακάριε, φυτὰ θεόφυτα, Παραδείσου τερπνότης νῦν ἐπ’ ἐμέ, δάκρυα σταλάξατε, ἐκ φύλλων ὥσπερ ὀφθαλμῶν, τὸν γυμνόν, καὶ ξένον δόξης Θεοῦ” (Στιχηρόν δ’ Ωδής του Όρθου, Κυραικής της Τυρινής). Τα “Θεόφυτα Φυτά” είναι οι Πεφυτευμένοι εν Οίκω Θεού Μάρτυρες και οι “σταλαγματιές των δακρύων” είναι το ζεστό αίμα των Μαρτύρων που με σιγανές ψυχάλες χάριτος στάζει θυσία εσπερινή στον Στέφανο του Μαρτυρίου.
Παρομοίως εξαίσια και θαυμαστή είναι ετούτη συναφή στιχουργία:
"Συνάλγησον Παράδεισε, τῷ κτήτορι πτωχεύσαντι, καὶ τῷ ἤχῳ σου τῶν φύλλων, ἱκέτευσον τὸν Πλάστην, μὴ κλείσῃ σε” (Οίκος του Όρθρου, Κυραικής της Τυρινής). Ο ακατάπαυστος, διαπεραστικός και εκκωφαντικός “ήχος των φύλλων” είναι ο Ήχος Καθαρός Εορταζόντων Αγίων Πάντων, των αδιαλείπτως δοξολογούντων, ορθοδόξως θεολογούντων και βοόντων απαύστως Αγίων Πατέρων, στον Πολύφωτο Ουρανό της Εκκλησίας.
Διά της αλογίστου αποδόσεως μυθοπλαστικής και μεμψίμοιρης μομφής εναντίον του Τρισυποστάτου Πλάστου, ο Πρωτόπλαστος Αδάμ θέτει τον αξιοθρήνητο εαυτό του εκτός της δόξης και τρυφής του Παραδείσου. Δεν εκάθισε απλώς απέναντι του παραδείσου, όπως εκάθισαν και έκλαψαν οι Ισραηλίτες επί των ποταμών Βαβυλώνος στα αντίπερα της όχθης, αλλά κατεναντίον του Θεού και “καταντικρύ” του παραδείσου για να χρησιμοποιήσω μια πανέμορφη και επιτυχεστάτη έκφραση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: “τον Αδάμ εκβάλλων του παραδείσου, καταντικρύ του παραδείσου κατώκισεν ο Θεός!” (Εις τον Λάζαρον, Λόγος Β’ 897, C).
Υπάρχει λοιπόν και η σημερινή εκδίωξη και έξωση του πεπτοκότως εις αίρεσιν εκκλησιαστικού ανθρώπου. ΕΚΤΟΣ Σώματος Χριστού και Παραδείσου Αγιοπατερικού τίθονται όσοι διαφθείρουν την Ορθήν Δόξαν Αυτού και κηρύσσουν δημοσίως την Θεομίσητη Παναίρεση του Οικουμενισμού. Εκτός της Εκκλησίας Χριστού εκδιώκονται δικαίως και αυτοκατακρίτως όσοι συνευδοκούν, κοινωνούν με ακοινωνήτους και ενσωματώνονται με ασώματους κι αόμματους τον τε νούν και τα όμματα όντες.
.....................................................................
Ορθόδοξε Πιστέ Λαέ του Θεού.
Εάν ερευνήσεις την Αποστολική Διδασκαλία και Πατερική Παράδοση θα μάθεις και θα δεις ότι κριτήριο της Απομακρύνσεως, της Αποτειχίσεως ΔΕΝ είναι το λεγάμενο “κοινό ποτήριο” αλλά η δημόσια διακήρυξη μιας αιρέσεως “γυμνή τη κεφαλή!” Αυτή υφίσταται ασύστολα δίχως καμία ντροπή.
ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και η Ορθόδοξη, Αγιοπατερική Φωνή. Ο Τριαδικός ημών Θεός να ΑΓΙΑΣΕΙ και να ΔΟΞΑΣΕΙ τους αληθινούς ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ αδελφούς αρχιερείς, ιερείς και ΛΑΙΚΟΥΣ της Μολδαβίας και της Ουκρανίας οι οποίοι:
* ΕΠΡΑΞΑΝ ΟΡΘΩΣ
* ΕΝΗΡΓΗΣΑΝ ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΩΣ
* και με ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ και ΚΥΡΟΣ,
ΕΠΑΥΣΑΝ την Μνημόνευση των επισκόπων τους και του Πατριάρχου της Ρωσίας Κυρίλλου. Οι Ορθόδοξοι Λαοί ξυπνούν και μας διδάσκουν! Εσείς, Έλληνες Ορθόδοξοι ιερείς και Λαϊκοί, ΠΌΤΕ θα ξυπνήσετε, πότε θα εγερθείτε και θα ενεργήσετε, πότε θα εξαλείψετε την ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΑΝΤΙ-ΠΑΤΕΡΙΚΗ “υπακοή” σε γέροντες, είτε είναι αυτοί αγιορείτες, είτε “αμερικάνοι”, είναι ΠΑΝΤΩΣ ΛΑΟΠΛΑΝΟΙ!!!
Ορθόδοξε Πιστέ Λαέ του Θεού.
Εχεις χρέος ΙΕΡΟ, καθήκον άγιο και ομολογιακό να ΜΗΝ δειλιάσεις, να ΜΗΝ ντραπείς έμπροσθεν των ανθρώπων να ομολογήσεις το Χριστό για να σε ομολογήσει και Αυτός στον Πατέρα Του, ως δικό Του, εν τη Δευτέρα και Φρικτή Του Παρουσία.
Έχεις καθήκον και ΕΝΤΟΛΗ να ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΕΙΣ την “μεγάλη” Σύνοδο αυτή ως αυθύπαρκτα και αποδεδειγμένα ΛΗΣΤΡΙΚΗ! Ακόμη «καὶ ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλάτας Α’, 8). ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΝ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΚΙ ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΕΝ ΑΥΤΗ!
Ορθόδοξε Πιστέ Λαέ του Θεού.
ΜΗΝ μπαίνεις εκεί στη Μεγαλοσύνη της “Μεγάλης” Συνόδου. ΒΓΕΣ το γρηγορότερον, ΕΞΕΛΘΕ το ταχύτερον! ΑΚΟΥΣΕ την ΑΥΣΤΗΡΗ, ΣΕΙΣΜΙΚΗ και ΘΕΑΡΧΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ:
«Διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε» (Β’ Κορ. στ’ 17).
ΠΩΣ θα εξέλθετε; Με την Διακοπή της Μνημονεύσεως, την Παύση του Μνημοσύνου! Με την διακοπή κοινωνίας, την ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, δηλαδή την Απομάκρυνση από αιρετικούς ποιμένες οι οποίοι διαφθείρουν δογματικώς τον αμπελώνα Κυρίου.
Σας το επισημαίνουμε κι υπογραμμίζουμε ξανά, ποιώντας αυτά, ΔΕΝ εξερχόμαστε από την Εκκλησία του Χριστού αλλά ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ πιστώς ΕΝΤΟΣ Αυτής κι επί τα αυτά!
Μένουμε πιστά εντός του ΑΛΗΘΟΥΣ Σώματος του Χριστού, του Μικρού Ποιμνίου, της Διαχρονικής Εκκλησίας του Χριστού!
Ορθόδοξε Πιστέ Λαέ του Θεού, ΜΗ φοβηθείς!
“Σχίσμα” ΔΕΝ τελείς! Άκουσε τον Μέγα Φώτιο ο οποίος εν ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ αναφωνεί μέσω της Αγίας Πρωτοδευτέρας Συνόδου: Οι Αποτειχισθέντες “ΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΙ την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον!” ΔΕΝ κομματιάζουν την ένωση της Εκκλησίας με σχίσματα, όσοι απομακρύνονται από αιρετικούς ποιμένες και από τις αναθεματισμένες ΛΗΣΤΡΙΚΕΣ Συνόδους.
Τουναντίον, αυτοί οι Οικουμενιστές κατακομματιάζουν την Εκκλησία και γίνονται υπεύθυνοι σχισμάτων, όπως των Ημερολογιακών, νυν δε και εντός ολίγου, της “Μεγαλοσύνης των Μεγαλειοτάτων και Τρανών” Συνοδικών!
Η Ορθοδοξία όμως ΤΙ ΛΕΓΕΙ και ΠΩΣ ΕΠΙΣΦΡΑΓΙΖΕΙ την κάθε Ακολουθία, Ευχή και Προσευχή;
ΟΧΙ “δι’ ευχών των μεγάλων και ΛΗΣΤΡΙΚΩΝ συνόδων ημών”, αλλά….
«Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν!»
πηγη.Walling Off -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου