«Προς τη Νίκη» ή «Προς την Ένωση»;
Προβληματικές θέσεις του Ορθόδοξου Περιοδικού Προς τη Νίκη.
Ένα 7λεπτο βίντεο με τίτλο «το Σχίσμα των Εκκλησιών» κυκλοφόρησε από το χριστιανικό περιοδικό «Προς τη ΝΙΚΗ»[1]. Το βίντεο αναφέρεται στα γεγονότα γύρω από το «Σχίσμα του 1054».
Καταρχάς ο τίτλος αυτός είναι προβληματικός. Είναι «Εκκλησία» οι παπικοί για το περιοδικό «Προς τη Νίκη»; Μετά απ’ όσα έχουνε συμβεί, την ψευδοσύνοδο της Κρήτης που ονόμασε τις αιρέσεις «εκκλησίες», τις ολοένα και συχνότερες συμπροσευχές και κοινές ακολουθίες με αιρετικούς παπικούς, προτεστάντες και άλλους υβριδικούς παρατρεχάμενους, μετά την αναγγελία για τον επερχόμενο εορτασμό του κοινού Πάσχα με τους παπικούς που συμπίπτει και με την 1.700η επέτειο της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας το 2025, η δικαιολογία ότι το είπαμε καταχρηστικά όπως έκαναν και οι προηγούμενοι δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή.
Περιμένουμε από το περιοδικό που αγαπήσαμε και που μεγάλωσε γενιές και γενιές Ορθοδόξων να βρίσκεται, αν όχι μπροστά, μέσα στις εξελίξεις και να ενημερώνει σωστά τους αναγνώστες του, όχι να διακινεί την ίδια σύγχυση που διακινούνε οι άλλοι. Δεν δικαιολογείται αυτή η άγνοια στην εποχή της εύκολης και γρήγορης πληροφόρησης, πόσο μάλλον όταν γίνεται νερό στον μύλο των οικουμενιστών αγαπολόγων.
Το βίντεο ξεκινάει με την Θεία Λειτουργία στην Αγία Σοφία που διεκόπη το 1054 μ.Χ. από τον απεσταλμένο του πάπα Λέοντα του ενάτου, καρδινάλιο Ουμβέρτο και την συνοδεία του. Ο καρδινάλιος άφησε ένα έγγραφο αφορισμού του Πατριάρχη και των Ορθοδόξων πάνω στην Αγία Τράπεζα επειδή δεν δέχθηκαν την επιθυμία του πάπα να ασκεί εκκλησιαστική εξουσία στην Ανατολή. Η κίνηση αυτή ανάγκασε τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ Κηρουλάριο και τους συνοδικούς να αφορίσουν και αυτοί με την σειρά τους όσους είχαν γράψει και υπογράψει τον αφορισμό.
Και συνεχίζει το βίντεο: «Έτσι συντελέσθηκε το μέγα σχίσμα. Η μία και ενιαία Εκκλησία του Χριστού διασπάστηκε σε Ανατολική και Δυτική.»!!
Η μία και ενιαία Εκκλησία του Χριστού δεν διασπάται. Η παραπάνω πρόταση θυμίζει την προτεσταντική θεωρία των κλάδων, σύμφωνα με την οποία «ή Ἐκκλησία εἶναι ἕνα «δένδρο» μέ «κλαδιά» ὅλες τίς χριστιανικές Ὁμολογίες, καθεμιά ἀπό τίς ὁποῖες κατέχει ἕνα μόνο μέρος τῆς ἀλήθειας»[2]. Θυμίζει επίσης και την θεωρία των δύο πνευμόνων που ανέπτυξαν οικουμενιστές ψευδενωτικοί και παπικοί, σύμφωνα με την οποία «Ὀρθοδοξία καί Παπισμός εἶναι οἱ δύο πνεύμονες, μέ τούς ὁποίους ἀναπνέει ἡ Ἐκκλησία.»[2] Οι παπικοί εξέπεσαν από την Εκκλησία και κατέληξαν ένα ξένο αρρωστημένο κοσμικό σώμα μακριά από την Χάρη του Ζωοδότη Χριστού, γεμάτο αιρέσεις και διαιρέσεις. Δεν είναι Εκκλησία οι παπικοί.
Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς μας ξεκαθαρίζει το θέμα[3] :
«Εν τω θεανθρωπίνω αυτού σώματι η Εκκλησία είναι μία και μοναδική, όπως ο Θεάνθρωπος, ο Χριστός, είναι ένας και μοναδικός.
Δι’ αυτόν τον λόγον διαίρεσις, σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον.
Δεν υπήρξε ποτέ διαίρεσις της Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν να υπάρξη, πλην υπήρξε και θα υπάρξη έκπτωσις εκ της Εκκλησίας κατά τον τρόπον, που πίπτουν τα ξερά και άγονα κλήματα από την θεανθρωπίνην και αιωνίως ζώσαν άμπελον, που είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός (Ιω. 13,16).
Κατά καιρούς απεσπάσθησαν και εξεβλήθησαν από την μοναδικήν αδιαίρετον Εκκλησίαν οι αιρετικοί και σχισματικοί, οι οποίοι έκτοτε έπαψαν να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας και μέρη του θεανθρωπίνου σώματός της.
Έτσι έχουν κατ’ αρχήν αποκοπή οι Γνωστικοί, κατόπιν οι Αρειανοί, κατόπιν οι Πνευματομάχοι, κατόπιν οι Μονοφυσίται, κατόπιν οι Εικονομάχοι, κατόπιν οι Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οι Προτεστάνται, κατόπιν οι Ουνίται και εν συνεχεία όλα τα άλλα μέλη των αιρετικών και σχισματικών λεγεώνων».
[Aγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, «Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας», Τόμος 4ος, σελ. 181]
Στο βίντεο αναφέρονται τα βασικά αίτια που οδήγησαν στο σχίσμα. -Πρωτείο του πάπα. -Το Φιλιόκβε. -Διαφορές στην λατρεία και στην διοίκηση της Εκκλησίας. -Ίδρυση παπικού κράτους τον 8ο αιώνα όπου ο πάπας γίνεται πολιτικός άρχοντας.
Και εκεί που παίρνεις πάλι μία ανάσα και λες ότι τα πράγματα πάνε καλά, έρχεται η αποτελειωτική φράση:
«Η Ορθόδοξη Εκκλησία πονά για τα παιδιά της που αποκόπηκαν από το σώμα της, και προσεύχεται συνεχώς για την ένωση των εκκλησιών ώστε να γίνει μία ποίμνη, όπως το θέλει ο Κύριός μας»!!
Το «Προς τη Νίκη» χρησιμοποιεί φρασεολογία προσαρμοσμένη στα πρότυπα της ψευδοσυνόδου. Δεν ακούγονται πουθενά οι λέξεις «αίρεση», «αιρετκοί» σε αυτό το βίντεο. Ακούμε όμως για τις «εκκλησίες», το «σχίσμα των εκκλησιών», την «ενιαία Εκκλησία του Χριστού που διασπάστηκε», για τα «νέα σχίσματα» που δημιουργήθηκαν, για την «ένωση των εκκλησιών»!
Τώρα τελευταία μάλιστα ακούμε εμείς οι κοινοί θνητοί ότι τα βρήκανε λέει στους διαλόγους, ότι δεν υπάρχουνε δογματικά θέματα να «λύσουν»!, και το μόνο που απομένει είναι να θεραπευθεί το σχίσμα! «Κουμπώνει» δηλαδή όλο αυτό με την προσέγγιση του περιοδικού «Προς τη Νίκη» που δεν βλέπει αιρέσεις και αιρετικούς αλλά μόνο «εκkλησίες» και σχίσματα.
Αυτοί που κάνουν τους διαλόγους προδώσανε την Πίστη (έτσι «λύσανε» τις δογματικές διαφορές!) και τώρα μένει πώς θα το περάσουνε στο πόπολο. Για τον μέσο καλόβουλο και ευκολόπιστο Ορθόδοξο που δεν γνωρίζει λίγο βαθύτερα τα θεολογικά θέματα, ή/και που είναι της άκριτης υπακοής, η αντορθόδοξη φρασεολογία υπό τον απαλό ήχο της γλυκιάς αγαπολογίας γίνεται εύκολα αποδεκτή. Χωρίς να το καταλάβει χτίζεται μέσα του «γέφυρα συνάντησης» με τον οικουμενιστή λυκοποιμένα, ο οποίος θα τον καλέσει στο μέλλον με την ίδια ακριβώς φρασελογία και αγαπολογία να γίνει ουνίτης. Και αυτός θα γίνει! Να μην επιτρέψει ο Κύριος να συμβεί, αλλά αν το επιτρέψει θα δούμε την συντριπτική πλειονότητα των Ορθοδόξων να μπαίνουν μέσα στους Ναούς του πάπα διότι θα έχουν υποστεί και μεταλλαχθεί προηγουμένως από την βελούδινη οικουμενιστική προπαγάνδα. Ήδη συμβαίνει κάτω από την μύτη μας !!
Εδώ δεν εκφράζονται καθαρές θέσεις. Μιλάμε για ένα περιοδικό το οποίο απευθύνεται στην βάση και σε νέους ανθρώπους. Αυτό είναι πολύ ανησυχητικό. Πώς περνάνε τα μηνύματα χωρίς να το καταλάβει κανένας. Υπάρχει μία αμφιταλάντευση μεταξύ «κάπως ορθόδοξων» και αιρετικών θέσεων. «Κάπως ορθόδοξων» διότι εκεί που λέει για το πρωτείο ή το φιλιόκβε, ή τον παπισμό «που ξέφυγε από την παράδοση της Εκκλησίας», δεν λέει ότι αυτά είναι αιρέσεις από τις οποίες δεν κάνουν πίσω οι αιρετικοί παπικοί. Πουθενά αίρεση, πουθενά επιστροφή των αιρετικών στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αλλά «ένωση των εκκλησιών» με μπόλικη αγαπολογία!
«Η Ορθόδοξη Εκκλησία», λέει «πονά για τα παιδιά της που αποκόπηκαν από το σώμα της, και προσεύχεται συνεχώς για την ένωση των εκκλησιών ώστε να γίνει μία ποίμνη, όπως το θέλει ο Κύριός μας»!!
ΠΡΩΤΟΝ: Η λέξη «ένωση» είναι λάθος. Εκεί θα έπρεπε να υπάρχει η λέξη επιστροφή. Δεν υπάρχουν πολλές «εκκλησίες», για να «ενωθούν». ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία του Χριστού που ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως. Όποιος αιρετικός θέλει να ενωθεί με την Εκκλησία θα πρέπει να επιστρέψει σε Αυτήν μετανοημένος και απαλλαγμένος από τις αιρετικές δοξασίες. Δεν ενώνεται η Εκκλησία με αμετανόητους αιρετικούς.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν πάσχει από σχιζοφρένεια. Τους αιρετικούς τους έχει καθαιρέσει, αφορίσει και απομακρύνει από το Σώμα Της και τις αιρέσεις τις έχει καταδικάσει στις Οικουμενικές Συνόδους. Για ποιον λόγο γίνονταν αιώνες τώρα οι Οικουμενικές Σύνοδοι; Εδώ το «Προς τη Νίκη» λέει ότι η Εκκλησία «πονά για τα παιδιά της» (έτσι ονομάζει τους αιρετικούς -παιδιά της!!), και ότι προσεύχεται -προσέξτε εδώ τί λέει, διότι θα μπορούσε να το μπαλώσει λίγο και να πει ότι προσεύχεται για την επιστροφή τους- όχι όμως προσεύχεται λέει για την «ένωση των εκκλησιών»!! Δηλαδή μιλάμε για μία εντελώς αλλοπρόσαλλη «εκκλησία», η οποία από την μία έχει καθαιρέσει τους αιρετικούς και έχει καταδικάσει τις αιρέσεις τους, και από την άλλη δεν τους βλέπει ως αιρετικούς αλλά ως «εκκλησίες» και προσεύχεται με πόνο για την ένωση μαζί τους και «προσεύχεται συνεχώς για την ένωση των εκκλησιών»!! Άπαγε της βλασφημίας!
ΤΡΙΤΟΝ: Αν και δεν αναφέρεται ρητώς, το περιοδικό «Προς τη Νίκη» επιστρατεύει και την Αρχιερατική προσευχή του Ιησού Χριστού για να ενισχύσει την φαρέτρα της «ένωσης των εκκλησιών». Λέει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία «…προσεύχεται συνεχώς για την ένωση των εκκλησιών ώστε να γίνει μία ποίμνη, όπως το θέλει ο Κύριός μας». Η προσευχή όμως αυτή είναι γνωστόν τοις πάσι ότι παρερμηνεύεται ασυστόλως από τους οικουμενιστές, οι οποίοι πιάνονται από την φράση «ίνα πάντες εν ώσι» για να πουν ότι αναφέρεται στην «ένωση των ‘εκκλησιών’ διαφόρων δογμάτων» ενώ «ο λόγος τούτος αφορά την ενότητα ‘εν τη Εκκλησία’.»[4].
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είχε μάθει τους μαθητές του να καταλαβαίνουνε την αίρεση από μακριά και σήμερα, στην εποχή της εύκολης πρόσβασης στην πληροφορία, οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι νανουρίζονται και φασκιώνονται μέσα στην ευδαιμονία τους. Τα πράγματα πρέπει να ονομάζονται με το όνομά τους, όπως τα ονόμασαν οι Πατέρες της Εκκλησίας, ειδάλλως βαδίζουμε τον δρόμο της απωλείας. Δεν γίνεται να είσαι «πολιτικά ορθός» στο λεξιλόγιό σου και ταυτόχρονα να νομίζεις ότι υπηρετείς την Αλήθεια. Οι αιρέσεις δεν είναι κάποιες αποκλίνουσες θέσεις, οι αιρετικοί δεν είναι «εκκλησίες». Η αγαπολογία των οικουμενιστών δημιουργεί μία επιφανειακή ψευδοευσέβεια, αδιαφορεί όμως για τα σωτήρια θεόσδοτα δόγματα της Μίας και Μόνης Εκκλησίας· εργάζεται δε για κοσμική ένωση, όχι για την ενότητα εν τη Αληθεία.
[1] ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΛΗΣΙΑΣ ΝΟ 10 (Προς τη Νίκη)
[2] Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ – Ιερά Μητρόπολις Κυθήρων και Αντικυθήρων
Το περιοδικό ΄΄προς την νίκη΄΄το θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια. Τότε είχα βοηθηθεί, αλλά όταν σπόυδασα (θεωρητικώς και γνωσιολογικώς) τη ορθόδοξη θεολογία τότε κατανόησα ότι η ΄΄χριστιανική αγωγή΄΄είναι επηρεασμένη από την ηθικολογία των Προτεσταντών. Πλέον το ΄΄προς την νίκη΄΄το αγοράζω για τα παιδιά μου που είναι μικρά, αλλά και για την γυναίκα μου επειδή έχει μέσα ωραίες συνταγές. Δεν κάνουν κακό οι άνθρωποι, καλό κάνουν, αλλά όταν έχεις ορθόδοξη θεολογία που μοιάζει με Φεράρι τι να το κάνεις το Φιατάκι. Για παιδιά πρώτων τάξεων δημοτικού καλό είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφή