Ομολογία

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ, ΣΕ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΨΕΥΤΕΣ.

Για να µάθει ο λαός ότι: ΟΛΟΙ (σχεδόν) ΟΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ, ΕΚΑΝΑΝ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ, ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΚΑΛΑ, ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΜΕ ‘’ΔΟΞΑ’’ ΚΑΙ ΤΙΜΕΣ!.

Ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Α΄(Κοτσώνης) και οι περί αυτού μητροπολιτες ΗΡΘΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΑΛΛΑ ΕΦΥΓΑΝ ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑ, ΠΤΩΧΟΙ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΙ !.

Σ΄αυτούς και γιαυτό απαντάµε.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ

1ον

του Τριανταφυλλου Τασιοπουλου

εφημεριδα Αγωνιζομενων Λαρισης ΑΓΩΝΑΣ

Για την πραγµατική Εκκλησιαστική Ιστορία που γράφοντάς την µάλλον έπαθαν αµνησία!

Πως όντας ειδικοί, δε διάβασαν, δεν ερεύνησαν, δεν είδαν, δεν άκουσαν στην πορεία τους!

Ότι: Πριν από το 1967 είχαν γίνει 12 Αριστίνδην Σύνοδοι;

¨Οτι: Οι Βασιλείς και οι πολιτικοί διόριζαν µητροπολίτες στην εκάστοτε Σύνοδο;

Ότι: Είχαν εκλεγεί 16 Αρχιεπίσκοποι από Αριστίνδην ή Ολιγοµελή Σύνοδο;

Ότι: Είχαν εκλεγεί Αρχιεπίσκοποι µε “πλειοψηφία” 3-4 ψήφων;

Ότι: Είχαν εκλεγεί µητροπολίτες σιµωνιακοί;

Ότι: Είχαν εκλεγεί Αρχιεπίσκοποι, Επίσκοποι µασόνοι;

Ότι: Είχαν εκλεγεί µητροπολίτες από Συνόδους πραξικοπηµατικές.

Ότι: Είχαν εκλεγεί µητροπολίτες µε τριπρόσωπο για δεκαετίες και την επιλογή είχε ο πολιτικός άρχων;

Ότι: Όλοι, µα όλοι οι µητροπολίται είχαν εκλεγεί από Αριστίνδην ή από µητροπολίτες που είχαν εκλεγεί από Αριστίνδην Σύνοδο;

Ότι: Οι µισοί Αρχιεπίσκοποι (µε επιφύλαξη για όλους) υπήρξαν γνωστοί Μασόνοι;

Και πόσα ακόµα ότι, ότι, ότι…

Όλους αυτούς δεν τους διάβασαν, δεν τους είδαν, δεν τους βρήκαν στα 150 χρόνια της Αυτοκέφαλης Ελληνικής Εκκλησίας και βρήκαν µπροστά τους µόνο την αγιότερη περίοδο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύµου Α΄ Κοτσώνη, να διαστρεβλώσουν και να συκοφαντήσουν µε ψεύδη; Και αυτό έγινε επειδή οι εκλεγµένοι επί Ιερωνύµου µητροπολίτες φανερά πολέµησαν τη ΜΑΣΟΝΙΑ;.

Σ΄ αυτούς και γιαυτό ΑΠΑΝΤΑΜΕ!!!.

Οπλίσθηκα µε πολλή καρτερία και κατέβαλα µεγάλη προσπάθεια, µήπως και µπορέσω να ξεπεράσω τις µεγάλες πιέσεις που δέχθηκα

από ανθρώπους, οι οποίοι διάβασαν για κάποιον που αποκαλείται ο ίδιος “ειδικός ερευνητής της Κέρτεζης” Παναγιώτη Μπούρδαλα να

προσπαθεί, να διαφηµίσει το εξαµβλωµατικό βιβλίο του πρώην δηµοσιογράφου και τώρα ιστορικού Θεολόγου, καθηγητή Β/θµιας

Εκπαίδευσης, Δρ. Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Α.Π.Θ., Συντονιστή Θεολόγων Στερεάς Ελλάδας, Συντονιστή Εκπαιδευτικού έργου ΠΕ01 και

συνεργάτη στην ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Βικιπαιδεία «ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ “12”» Χάρη Ανδρεόπουλο.

Ταλαντεύτηκα πολύ, εάν θάπρεπε να απαντήσω σε αυτό το ψευδέστατο αφήγηµα του “ειδικού ερευνητή”, καθ’ ό,τι είχα αρχίσει να

απαντώ σε συνέχειες στο µόλις κυκλοφορήσαν βιβλίο του – στα µέσα του 2022 – ενώ το είχε γράψει δέκα έξι (16) χρόνια νωρίτερα, τον

Ιούνιο του 2009 και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης τον βράβευσε µε “άριστα” (αριθ. πιστοπ. 201/2009) το Τµήµα

Θεολογίας στα πλαίσια των µεταπτυχιακών σπουδών (M.Th.) ως διπλωµατική του εργασία, αλλά για κάποιους λόγους (φόβος) το έβαλε

στην κατάψυξη!

Το στρεσάρισµα που µου έγινε από κληρικούς και λαϊκούς, ήταν πολύ µεγάλο και απαιτητικό, να απαντήσω έστω και συνοπτικά στους

κακοήθεις ανθρώπους (ιστορικούς, ερευνητές),οι οποίοι είναι θαυµαστές και υπερασπιστές των απογόνων του Φωστινικού “Ιερού”

Τάγµατος, του Αρχιεπισκόπου των δώδεκα ηµερών που ανέτειλε και έδυσε τον Ιανουάριο του 1962, το δεσπότη του Πεντχάουζ, τον

ψευτοαντάρτη του Ζέρβα αρχιεπίσκοπο που οπλοφορούσε µέχρι τον τάφο και της Μάχης Μακρή, της “καθαρής” συνοδείας των

Κυθήρων, του καπάτσου της Αγίας Παρασκευής Τεµπών και µια σωρεία ακόµα φαύλων. Ώστε να αποκαλυφθούν η δόλια προσπάθεια και

τα ψεύδη τους και να µην µείνουν έστω και κάποιες σκιές σε πρόσωπα αγνά, άγια που το βλέµµα τους το είχαν στραµµένο στον Ουρανό.

Τελευταίες ηµέρες ένας επίσκοπος ήταν φορτικά πιεστικός µε κανόνα ως ανυπακοή αν δεν απαντήσω, ώστε να ενηµερωθεί ο λαός του

Θεού την αλήθεια και ότι ο λαός δεν αποτελεί άλογο κοπάδι, αλλά λογικό ποίµνιο, «εκκλησία Θεού ζώντος, στύλον και εδραίωµα της

αληθείας» (Α΄ Τιµοθ. 3, 15), µήπως και σταµατήσουν κάποια κέντρα να µεταδίδουν αθλιότητες, να κρύβουν αυτά που θέλουν να

κρύψουν, να αλλοιώνουν πραγµατικά γεγονότα και ειδήσεις και µε µαεστρία να παραποιούν σκόπιµα την αλήθεια.

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι σε όλη αυτήν τη βεβήλωση βρέθηκαν άνθρωποι να τον στηρίζουν ακόµα και από την πολιτικοχριστιανική

οργάνωση «Χριστιανική Δηµοκρατία» που από την ίδρυσή της (1963) έδινε µάχες κατά της µασονίας και των Σκοτεινών Δυνάµεων και

είχε ως επικεφαλίδα: «Εις τον αγώνα δια την συντριβήν των δυνάµεων του σκότους είναι η θέσις των αληθινών Χριστιανών. Η µη

συµµετοχή είναι καθαρή προδοσία». Αλλά όχι µόνον τους στήριξαν, αλλά κατόρθωσαν πρωτύτερα να διώξουν τον ιδρυτή της και µεγάλο

αγωνιστή κατά της µασονίας και τα δίκαια των 12 καρατοµηµένων αρχιερέων, Νικόλαο Ψαρουδάκη και από κάποιον ‘’δηµοκράτη’’

απ΄αυτούς τον συναντήσαµε να υπηρετεί στα χρόνια της δικτατορίας στο Α/2 11/ΑΕΡΠ στην Ελευθερούπολη, ο δε δηµοσιογράφος Οδ.

Τσολογιάννης σε ένα προφητικό του κείµενο στις 13/9/1994 σας έγραφε: « Διάβασα το πικρόχολο απαντητικό σχόλιό σας…Σας βλέπω

κ.Μηλ… (διευθυντής ‘’Χριστιανικης’’), να εµφανίζεσθε στο προεδρείο της επιτροπής προασπίσεως των… διεθνών ανθρωπίνων

δικαιωµάτων. Όπως ακριβώς και ο …αγαθότατός σας κ. Σεραφείµ. Και ενώ στρουθοκαµηλίζετε στην κατάπηση των ανθρωπίνων

δικαιωµάτων στην χώρα µας, εκτινάσσετε το µικρονούστικο και αναποτελεσµατικό βεληνεκές σας και υπερπηδάτε… ηπείρους και

ωκεανούς…να γνωρίζετε, κύριοι της «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ» ότι η χρεοκοπία σας σαν ‘’χριστιανική’’ πολιτική παράταξη, είναι

πανθοµολογούµενη. Οδεύετε ολοταχώς προς τον αφανισµόν σας…» και όπως έγινε και εδώ βρήκαν φιλόξενη πρόσβαση στην πρώην

αντιµασονική έντυπη έκδοση της εφηµερίδας, αρχίζοντας να δηµοσιεύουν κείµενα και άρθρα, διαφόρων, διολισθαίνουσα σε ατραπούς

πονηρών τεχνασµάτων.

Δε θα ξεχάσω την ατιµία( σωστή λέξη γι΄αυτούς είναι π…) που έκανε φίλος του Χ. Ανδρεόπουλου που ονοµάζεται Νούσης (χριστιανός,

Ορθόδοξος, φιλολογος, θεολόγος)να δηµοσιεύσει ψευδέστατο κείµενο στη φιλόξενη ‘’Χριστιανική’’ ενάντια στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυµο

(4/12/2017) µε τίτλο ‘’ Ιστορια χωρίς φτιασιδώµατα και αποσιωπήσεις’’ και µέσα στο κείµενο κοτσάρισαν και µια φωτογραφία κάποιου

διεφθαρµένου δεσπότη (ότι είναι ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος) να φιλάει στο στόµα το δικτάτορα Παπαδόπουλο! Και για να του δώσουν

“κύρος”, το δηµοσίευσαν και στο επιστηµονικό περιοδικό της Εκκλησίας “ΘΕΟΛΟΓΙΑ” (τοµ. 88, τεύχος 2/2017) και έτσι συνεχίστηκαν οι

αναδηµοσιεύσεις και σε δεκάδες ιστολόγια!.

Απάντησα σ’ αυτή τη βρωµερή (π…) ενέργεια δόθηκε µε άρθρο στην Εφηµερίδα µας και στάλθηκε σε περιπου 50 εφηµερίδες και

ιστολόγια και στη “Χριστιανική” στο περιοδικό “Θεολογία”, αλλά, καµία αναδηµοσίευση, καµία διόρθωση, καµία συγνώµη, γράψαµε και

ξαναγράψαµε “φωνή βοώντος”, τώρα αν ρωτάτε πως κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων και µάλιστα Θεολόγοι µε τέτοιες π….

ενέργειες ο Θεός, ας τους ελεήσει. Αυτό είναι ανησυχητικό δείγµα για τη διάβρωση που έχει υποστεί και ο ιστορικός-θεολογικός

περίγυρος.

Δηλώνω “εκ προοιµίου” ότι µε το βραβευµένο συγγραφέα των “Βιβλίων” «Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974» και «ΤΟ

ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ “12”» γνωριζόµαστε προ 35ετίας και συνεχίζουµε αλλά “φίλος µεν ο Πλάτων, φιλτάτη δε αλήθεια” έλεγε ο αρχαίος

Αντιφάνης (405-335 π.Χ.), ο δε Ευαγγελιστής Ιωάννης «και η αληθινή αυτού έστιν η µαρτυρία, κακείνος οίδεν ότι αληθή λέγει» (Ιωάν. 19,

35).

Τα δύο βιβλία του είναι ένας λαβύρινθος ασάφειας, παραπληροφόρησης και ψεύδος. Στο µεν πρώτο το “χρωµατίζει” ως «ιστορική και

νοµοκανονική προσέγγιση», αλλά παρότι ιστορικός είναι ανιστόρητος, διότι η Ελλαδική Εκκλησία δεν ξεκινάει από το 1967 αλλά από το

1827 και από την αρχή µπαίνει σε ένα ιδιόµορφο καθεστώς διοικητικής λειτουργίας και από το 1850 πλέον κατοχυρώνεται και

συνταγµατικά µε την ανακήρυξη ως Αυτοκέφαλος Εκκλησία.

Ο ιστορικός συγγραφέας µιλάει για “νοµοκανονική προσέγγιση” που αυτό ερµηνεύεται:

“Εκκλησιαστική συλλογή των Ιερών Κανόνων και των διατάξεων της Εκκλησιαστικής

νοµοθεσίας”, αλλά διαβάζοντας τα δύο βιβλία εκ 600 σελίδων δεν βρίσκεις σχεδόν σε κανένα

νοµοκανονικό νοµοθέτηµα που να ακουµπάει!

Το “βραβευµένο” σύγγραµµα ο “πολυγραφότατος” συγγραφέας, Δρ. Ανδρεόπουλος το στρίµωξε

στην κατάψυξη για δέκα έξι (16) χρόνια, παρότι πήρε “Άριστα”(!). Αυτό όµως από εκεί φώναζε,

διότι τα ψέµατα έχουν φωνή και διαµαρτύρονται και δεν τον άφηνε σε ηρεµία. Και τότε το έβγαλε

και άρχισε να το διορθώνει ή µάλλον να αφαιρεί ψέµατα και να προσθέτει “αλήθειες”. Όπως –

ενδεικτικά – “Το Εκκλησιαστικόν Ζήτηµα” που δηµοσιεύθηκε στο περιοδικό “ΕΚΚΛΗΣΙΑ” τ. 51

Αθήνα 1974 ότι δήθεν ήταν έργο και µελέτη του αρχιεπισκόπου Σεραφείµ! (αυτό έγραφε ο Χ.

Ανδρεόπουλος και το διόρθωσε τώρα που αποκαλύφθηκε ο συγγραφέας του και ότι ήταν µόνο και

αν ήταν! Ο ‘’πρόλογος’’ του Σεραφείµ).

Ο µακαριστός Ελευθερουπόλεως Αµβρόσιος από τότε φώναζε: «Το περιοδικόν “ΕΚΚΛΗΣΙΑ”

δηµοσίευσε εµπεριστατωµένη πραγµατείαν υπό τον τίτλον “Η Αλήθεια για το Εκκλησιαστικόν

ζήτηµα”… είναι ένα χονδροειδές και πελώριον ψέµα, ότι δηλαδή εγράφη τούτο υπό του

Μακαριωτάτου… ο Μακαριώτατος, όστις όχι να ερµηνεύσει, αλλ’ ουδέ ν’ αναγνώσει δύναται». Ο συντάκτης για 40 χρόνια “έκανε τον

ψόφιο κοριό” για τη µούγκα του και τις “αγαθές” υπηρεσίες του ο Σεραφείµ τον έκανε δεσπότη στην Πατρίδα σας, κ. Μπούρδαλα!

Ο “βραβευµένος” συγγραφέας, για να είναι εντάξει µε τους δωρητές του βραβείου για τις αφαιρο-προσθέσεις που έκανε, στην αρχή

και στον πρόλογο του συγγράµµατος, πρόσθεσε: «Παρούσα µελέτη, πρόκειται για εµπλουτισµένη και επικαιροποιηµένη µορφή… της

διπλωµατικής µου εργασίας». Και έτσι το τακτοποίησε, “ούτε γάτα, ούτε ζηµία”.

ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ

Κύριε “ερευνητά” Μπούρδαλα, δε γνωρίζω αν και εσείς στις υπογραφές σας βάζετε τρεις τελείες. Διότι για χρόνια πίστευα ότι οι τρεις

τελείες είναι τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος (Θεολόγος γαρ). Αυτό άλλαξε άρδην, όταν πριν από αρκετό καιρό εκεί, που σκάλιζα!

Έπεσε σαν από τον Ουρανό ένα παλαιό βιβλίο µε µεγάλο σχήµα που είχα αγοράσει από παλαιοπωλείο στο Μοναστηράκι “ΕΛΛΗΝΙΚΗ

ΑΦΥΠΝΙΣΙΣ” κάποιου ερευνητή κ. Νικολίδη και ξεφυλλίζοντας ευκαιριακά έφθασα στη σελίδα 115 και τότε βρέθηκα προ µιας µεγάλης

εκπλήξεως, όταν αντίκρισα, το… “Ο ΝΕΟΣ ΜΑΣΩΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ” και τι έλεγε; «Σε ευρέα στρώµατα του λαού είναι γνωστόν

ότι οι µασώνοι χρησιµοποιούν, για να γνωρίζονται µεταξύ τους, ειδικόν τρόπον υπογραφής: Τρεις τελείες σε σχήµα τριγώνου στο τέλος

της υπογραφής, εν συνδυασµώ (όχι πάντοτε όµως) µε µίαν ή δύο παράλληλες γραµµές κάτω από την υπογραφήν. – Αυτός είναι ο

καθιερωµένος τύπος µασωνικής υπογραφής από πολλά χρόνια».

Τότε κατάλαβα, γιατί ο “φίλος” και µερικοί ακόµα καθηγητάδες, παπάδες, δεσποτάδες, όταν ακούνε το Ιερώνυµος Κοτσώνης, 12

µητροπολίτες διωχθέντες ένεκεν µασονίας τους µετανόµασαν σε εκπεσόντες, εκβληθέντες, έκπτωτους, αντικανονικούς, χουντικούς,

ιερωνυµικούς… Την Αριστίνδην Σύνοδο του Ιερωνύµου που εξέλεξε 33 επισκόπους αγίους και αντιµασώνους, τη βάπτισαν αντικανονική

και παράνοµη, ενώ τις δώδεκα προηγούµενες Αριστίνδην Συνόδους που έκαναν Σύνοδο ακόµα και µε τρεις (3) δεσποτάδες, ή µε πέντε (5)

και µάλιστα τα µεσάνυχτα χωρίς να είναι καν Συνοδικοί και µυστικά, όπως στη Στοά και έβγαλαν 8 επισκόπους, έπαυσαν µάλιστα, και τον

εκλεγµένο αρχιεπίσκοπο Θεόκλητο Μηνόπουλο και όλα αυτά τα βάφτισαν “ΝΟΜΙΜΑ”, επειδή ήταν σχεδόν όλοι µασώνοι και

διεφθαρµένοι και κατά τη γνώµη του φίλου σας “εξειδικευµένου σύγχρονου εκπαιδευτικού στελέχους” που µετράει και πολύ, έγιναν και

“ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ”.

Αντι-εισαγωγικά

Κύριε Μπούρδαλα, εάν τα δύο ιστορικά κείµενα που τα φιλοξένησε η “εφηµερίδα” τώρα χωρίς κυκλοφορία “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ”, είναι δικά

σας, λυπάµαι για την “τεράστια” µόρφωσή σας. Εάν όµως ιστορικά στοιχεία δεν είναι δικά σας και σας τα έδωσαν, λυπάµαι δύο φορές

για την καθηγητική – θεολογική και ιστορική κατάρτιση.

1) Ονοµάζετε το συγγραφέα του βιβλίου «ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ “12”» ως πολυγραφότατο Δρ. Θεολογίας Χαρ. Μ. Ανδρεόπουλο, αν δεν τον

δουλεύετε, τότε κάτι άλλο συµβαίνει!

2) Ξεκαθαρίζετε βέβαια από την αρχή ότι την προσέγγιση την κάνετε µε “εκκλησιαστικά, νοµικά και πολιτικά” κριτήρια, όµως δεν

αναφέρεστε σε κανένα κριτήριο, εγώ µπορώ να σας παραθέσω τα αντίθετα δεκάδες, ήδη στην απάντηση προς το συγγραφέα µε τα

συνεχή άρθρα «ΜΙΑ ΕΞΑΜΒΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ» αναφέρουµε σε αρκετά.

3) Άνοιξες τη βιβλιοθήκη σου – γράφετε – για να αναφερθείτε σε δύο “δικά σας” πρόσωπα αλλά µε την ακριβώς αντίθετη στάση και

πρακτική.

Θα σας συνιστούσα, κ. Μπούρδαλα, όταν ανοίγετε το στόµα για τον

πατριώτη σας Ήρωα-Μαχητή π. Κωνστάντιο “να το καθαρίζετε πρώτα µε

ακουαφόρτε” ή όταν πιάνετε το µολύβι, για να γράψετε, να τα πλένετε µε

δεύτερο καθαρτικό.

α) Σας πείραξε, αν κατάλαβα καλά ότι ήταν στέλεχος της “θρησκευτικής

οργάνωσης «ζωής»” και όχι του ιερού (βρώµικου) Τάγµατος Φωστίνη ή της

Εκκλ. Σχολής Κορίνθου που πήγαιναν τα παιδάκια, να αφιερωθούν στο Άγιο

Θυσιαστήριο και έφευγαν πούσ… µε αυτό µε αναγκάζετε να αναφερθώ,-

παρότι δεν είχα πρόθεση,- για να µάθει ο λαός, τί εστί! ‘’Ιερον Τάγµα

Φωστίνη’’; Όχι κάτι δικό µου, αλλά από τα πολλά που υπάρχουν στο αρχείο. Τώρα θα αναφερθώ µόνο σ’ ένα γράµµα µητροπολίτη µε

ηµερ. 18 Αυγ. 1956 να δείτε τι έγραφε, κ. Μπούρδαλα, για να µάθετε εσείς και να φρίξει ο κόσµος: «… οι γονείς παρέδωκαν εις αυτήν

(σχολή) κοµµένα από τον ωραίον παρθενώνα της Ελληνικής Οικογένειας µε την πρόθεσιν να τα αφιερώσωσιν εις το Άγιον

Θυσιαστήριον του Χριστού µας. Το έστειλαν αγνόν το Ελληνόπουλον… και το εδέχθησαν εις τους κόλπους του παρθενώνος της

οικογενείας των εφθαρµένον, οµοφυλόφιλον, κίναιδον, παιδεραστήν, αρσενοκοίτην!!! Πρέπει να ανορθώνονται αι τρίχες του

ανθρώπου…». Αυτή η διαστροφή υπήρξε πριν το 1967, αφού τους τακτοποιούσαν, τους έδιναν και ένα όνοµα από τους δύο πρωτεργάτες,

γι’ αυτό ανοίξτε, κ. Μπούρδαλα, το αρχείο της βιβλιοθήκης σας που λέτε ότι έχετε και θα διαπιστώσετε ότι στη δεσποτική Ιεραρχία, όταν

φώναζες όνοµα Ιάκωβος ή Παντελεήµων γύριζαν οι µισοί! Ή προσφωνούνταν µε γυναικεία ονόµατα!

β) κ. Μπούρδαλα, ο Πατριώτης σου π. Κωνστάντιος από την πρώτη στιγµή του Ιταλικού πολέµου 1940 βρέθηκε στην πρώτη γραµµή ως

ιερέας στο Δ΄ Στρατιωτικό Νοσοκοµείο Καβάλας, µπαίνοντας οι Γερµανοί συνέλαβαν 1450 στρατιώτες µαχητές και τους πήγαιναν για

εκτέλεση, µπήκε µπροστά και τους έσωσε, έρχονται οι Βούλγαροι ο δεσπότης Καβάλας, Χρυσόστοµος (Χατζησταύρου) µετέπειτα

αρχιεπίσκοπος, εγκατέλειψε το ποίµνιο, κλείδωσε και τα χρήµατα δωρεά του Δ. Αθηναίων που ήταν για φιλανθρωπία στη Μητρόπολη και

προσπάθησε να φύγει µε το καράβι για τον Πειραιά. Την ώρα που αποβιβάζονταν από τη βάρκα στο καράβι µαζί µε τις πολιτικές αρχές –

Νοµάρχη, Δήµαρχο, Διευθυντές κ.λ.π. – τρέχει ο παπα-Κωνστάντιος στο λιµάνι, φωνάζει µε όλη τη δύναµη – Γυρίστε πίσω, δώστε τη

βοήθεια στο κόσµο και µετά φύγετε. Κανένας δεν άκουγε… Δε χάνει καιρό ο παπα-Κωνστάντιος, αρπάζει το όπλο που κρατούσε ο

στρατιώτης φρουρός και το κραδαίνει σε στάση βολής και τώρα δε φωνάζει αλλά, Σκούζει!. – Γυρίστε πίσω, γιατί πυροβολώ. Ο βαρκάρης

τροµοκρατηµένος τους γύρισε στο λιµάνι, άνοιξαν το χρηµατοκιβώτιο και µοίρασε τη µικρή βοήθεια. Ο δεσπότης, ο ποιµενάρχης σε όλη

την περίοδο της κατοχής ήταν κρυµµένος στην Αθήνα.

Έρχεται η κατοχή από τους Βούλγαρους, φόβος και τρόµος πλάκωσε από τους Βούλγαρους κοµιτατζήδες. Ο µητροπολίτης Χρυσόστοµος

καλοπερνούσε στην Αθήνα, ο παπα-Κωνστάντιος ηµερόνυχτα γύριζε στην πόλη και στα χωριά, µε φλογερά κηρύγµατα εµψύχωνε τον

κόσµο, ο Βούλγαρος κατακτητής δεν τον άντεξε, τον συνέλαβαν, τον χτύπησαν αλύπητα και σχεδόν ηµιθανή, τον φόρτωσαν σε

στρατιωτικό αυτοκίνητο και τον πέταξαν σε χαντάκι έξω από την περιοχή ευθύνης τους.

Όταν συνήλθε, ήταν ένας εξόριστος, θλιµµένος, µαστιγωµένος αλλά µε ψηλά το κεφάλι, διότι έλεγε ότι η απραξία είναι για τους δειλούς

και κατηφόρισε, να διακονήσει την ιδιαίτερη Πατρίδα του, τα Καλάβρυτα.

Δεν πρόλαβε να εγκατασταθεί και έρχεται η είδηση ότι οι αντάρτες θα ανατινάξουν τον οδοντωτό σιδηρόδροµο, το µόνο µεταφορικό

µέσο, για να φθάσουν τρόφιµα, αλλά δρόµος δεν υπήρχε και αυτό θα το έκαναν οι αντάρτες, για να φράξουν την πρόσβαση των

Γερµανών στα βουνά που είχαν τα κρησφύγετά τους.

Ο κόσµος περίµενε από ώρα σε ώρα ν’ ακούσουν τη βροντή της ανατίναξης και το άγγελµα της επίσκεψης του θανάτου.

Ο παπα-Κωνστάντιος πήρε την απόφαση, θα σκαρφαλώσω στα βουνά – είπε – να βρω τον αρχηγό τους το Βελουχιώτη, να τον

παρακαλέσω να τον ικετεύσω, να ακυρώσει την απόφαση. Οι άνθρωποι τον παρότρυναν να µην το κάνει, γιατί θα έψαχναν στα βουνά, να

βρουν το κουφάρι του.

Ο σκληροτράχηλος (ήταν όντως σκληροτράχηλος) παπάς ήταν αµετάπειστος. Έχω ιερόν καθήκον, εάν µείνω εδώ, θα πεθάνουµε όλοι

µαζί, αν πάω, µπορεί να πεθάνω εγώ, αλλά θα ζήσετε εσείς.

Πήρε ένα ξύλο ως αποκούµπι και ξεκίνησε, σκαρφάλωσε ράχες, βυθίστηκε σε λαγκαδιές, δύο µερόνυχτα περπατούσε στα βουνά,

κάποτε έφθασε, περνώντας από φυλάκια από έρευνες ανταρτών, προσέγγισε τον καπετάν Βελουχιώτη. Εκείνος σαν τον είδε,

παραξενεύτηκε, ένας παπάς επάνω στα βουνά! Ήταν ένα αναπάντεχο φαινόµενο.

Ο παπάς κατάκοπος έπεσε χάµω. Σαν ξεκουράστηκε και συνήλθε κάπως, του εξιστόρησε τί πάνε να κάνουν και αντί καλό θα

καταδικάσουν ένα λαό και µια πόλη σε αυτοκτονία, ο καπετάνιος τον άκουγε µε προσοχή, σα να ένοιωθε την ανάγκη να απολογηθεί.

- Τότε τι νόηµα είχε – είπε – να ανατινάξουµε τη γραµµή και να καταδικάσουµε στην πείνα και στο θάνατο τους Καλαβρυτινούς;

- Σήκω πάνω παπά µου και πήγαινε, δε θα πειράξουµε τον οδοντωτό. Εγώ δεν ευνοώ τους παπάδες και τα λιβάνια, αλλά η παρουσία

σου µε εντυπωσίασε, ο κόπος που έκανες, να φτάσεις εδώ πάνω, µε έβαλε σε περίσκεψη κι είδα ότι έχεις δίκαιο!

Ο παπάς σηκώθηκε, αλλά τα δάκρυά του είχαν µουσκέψει τη γενειάδα του.

Είπε ένα ευχαριστώ! στον ‘’άθεο’’ καπετάνιο, πήρε το δρόµο της επιστροφής

δοξολογώντας σε όλη την πεζοπορία το Θεό.

Δεν άργησε να έρθει άλλο κύµα θύελλας. Στη µάχη Κερπινής, οι αντάρτες

συνέλαβαν 78 Γερµανούς στρατιώτες. Ο δεσπότης Θεόκλητος Καλαβρύτων

που κλήθηκε να παρέµβει στις διαπραγµατεύσεις που γίνονταν στη Βυσωκά,

αρνήθηκε να παραβρεθεί. Ο παπα-Κωνστάντιος για ηµέρες προσπαθούσε µε

τους αντάρτες να αποτρέψει την εκτέλεσή τους, όµως δεν εισακούστηκε και

στις 7 Δεκεµβρίου έγινε η εκτέλεση στην τοποθεσία Μαγέρου, τώρα το κακό

ήταν αναπόφευκτο. Στις 13 Δεκεµβρίου 1943 η 117 η Γερµανική Ταξιαρχία

καταδροµών µπήκε στα Καλάβρυτα, σε µηδενικό χρόνο η ιστορική πόλη

κατάντησε ένα ερείπιο, κάψαν τη πόλη και σκότωσαν όλους τους άνδρες από

δεκατεσσάρων ετών και πάνω. «Θρήνος, κλαυθµός και οδυρµός πολύς»

(Ματθ. 2, 18). 1.001 κορµιά σωριασµένα στη γη, άταφα και πάνω από 1.000 σπίτια καµένα, χιλιάδες παιδιά ορφανά και γυναίκες χήρες.

Ο δεσπότης Θεόκλητος Παναγιωτόπουλος (που έγινε δεσπότης από Αριστίνδην Σύνοδο και µετά αρχιεπίσκοπος) κατατροµαγµένος

κρύφτηκε. Ο Νοµάρχης και ο Δήµαρχος, διορισµένοι από τη δοσίλογη κυβέρνηση εξαφανίστηκαν, ο µόνος που έµεινε όρθιος και στάθηκε

µαυροφορεµένος ανάµεσα στις µαυροφορεµένες, κλαµένος ανάµεσα στις κλαµένες, σαν ένας ηγούµενος µοναστηριού που αποκλειστικό

διακόνηµα είχε το θρήνο.

Κανένας από τους φορείς της εξουσίας δεν ανηφόρησε στην εστία του πένθους και του οδυρµού. Ο µόνος που µόλις, αποσύρθηκαν τα

εκτελεστικά αποσπάσµατα, ο παπάς Κωνστάντιος σαν αλαφιασµένος ανηφόρισε στο σηµείο της εκτέλεσης, έψαλε τη νεκρώσιµη

ακολουθία, να συγχωρήσει ο Θεός “παν πληµµέληµα εκούσιόν τε και ακούσιον” και άρχισαν µε τις χαροκαµένες γυναίκες να σκάβουν,

να σκάβουν τάφους, να πλαγιάσουν τους αδικοσκοτωµένους.

Ο µόνος πάλι που αψήφησε τους κινδύνους και τις απειλές των κατακτητών ήταν ο παπα-Κωνστάντιος, διότι γύριζε οληµερίς τις

γειτονιές να φροντίζει για τη διατροφή, ρουχισµό, θέρµανση και τη πνευµατική στήριξή τους και το βράδυ ανηφόριζε στο βουνό του

ολοκαυτώµατος, για να προστατέψει τους άταφους αλλά και τους ρηχούς τάφους από τη µανία των άγριων σκυλιών.

Το κακό έχει και συνέχεια. Την εποµένη ηµέρα (14 Δεκ. 1943) κυκλοφόρησε η είδηση ότι και το Αίγιο θα έχει την ίδια τύχη µε τα

Καλάβρυτα µε την επιστροφή της Ταξιαρχίας, ο µαυροφορεµένος παπα-Κωνστάντιος αψήφησε την απαγόρευση των µετακινήσεων που

υπήρχε, ζήτησε βέβαια και τη βοήθεια του δεσπότη αλλά αυτός ήταν εξαφανισµένος, τότε µε κάποιους ανθρώπους – και αυτοί παλικάρια

– παρουσιάστηκε στο Γερµανό διοικητή της Πάτρας και του ζήτησε να σταµατήσει εδώ το φονικό, αρκετά του είπε και τον παρακάλεσε να

µην επαναληφθεί και στην πόλη του Αιγίου. Ο Γερµανός διοικητής τον άκουσε και έκανε δεκτό το αίτηµα του παπά, έτσι ο πληθυσµός του

Αιγίου σώθηκε.

ΚΑΙ ΗΡΘΕ Η “ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ”

Από το 1940 έως το 1967 η Εκκλησία της Ελλάδος είχε εκλέξει περί τους τριάντα πέντε (35) µητροπολίτες. Οι δύο επίσκοποι (Καβάλας

και Καλαβρύτων) που είχαν προδώσει το ποίµνιο, ως ανταµοιβή τους έκαναν Αρχιεπισκόπους. Το γενναίο παπα-Κωνστάντιο που έδωσε

τη ζωή του στους συνανθρώπους, που πρόσφερε όλο το θησαυρό της καρδίας του στο λαό που δίδαξε την αλήθεια Ιησού Χριστού, που

κήρυξε το Ευαγγέλιο και συνέδεσε τα πονεµένα αδέλφια µε την πηγή της παρηγοριάς και της δύναµης το δεσποτικό κατεστηµένο τον

αγνόησαν.

Αυτόν τον αγωνιστή και πατριώτη παπά που πρόσφερε αυτόβουλα τον εαυτόν του θυσία, εκπληρώνοντας ως αποστολή και ιερό

καθήκον τα λόγια του Ευαγγελίου ως πράξη. Η Εκκλησία τον ξέχασε!

Ήρθε όµως η ευλογηµένη προσωπικότητα (καταραµένη κατ’ εσάς κ. Μπούρδαλα, Ανδρεόπουλε… και των µασόνων) Ιερώνυµος

Κοτσώνης, να τον τιµήσει ως πρώτη εκλογή επισκόπου σε µητρόπολη χηρεύουσα µε το Ν.Δ. 4589/1966 λόγω ορίου ηλικίας.

Η εκλογή του π. Κωνστάντιου έγινε περί τους πέντε (5) µήνες µετά την αποχώρηση του µητροπολίτη Ιωακείµ (24/1/1967-8/6/1967).Για

να µην παραµυθιάζεται το λαό, κύριοι!.

Αυτός υπήρξε ο µακαριστός – εν πολύ συντοµία – µητροπολίτης π. Κωνστάντιος. Εσείς όµως, κύριοι, χωρίς ίχνος σεβασµού και ντροπή

τον συκοφαντείτε, τον καθυβρίζετε του προσάπτετε τη µοµφή του “σκληροπυρηνικού” µέχρι το θάνατό του. Αν η αυστηρή εφαρµογή των

Ιερών Κανόνων που θέσπισαν οι Οικουµενικοί Σύνοδοι και οι Άγιοι Πατέρες είναι σκληροπυρηνικοί, καλώς έπραξε ο άγιος επίσκοπος,

διότι οι Ιεροί Κανόνες δεν είναι σηµαίες ευκαιρίας, ούτε είναι διατάξεις ελαστικές, αλλά είναι κείµενα αυστηρά, φορτισµένα µε τη Χάρη

του Παναγίου Πνεύµατος και εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη πορεία της Εκκλησίας. Η παραποίησή τους αποτελεί έγκληµα, διότι εισάγει

την κοσµική φαυλότητα, την αναρχία και τον προοδευτικό εκφυλισµό.

Ο επίσκοπος δεν είναι άλογη υποταγή σε αντικανονικές συνοδικές αποφάσεις, προτάσσει τα στήθη του, θυσιάζει τα πάντα και

προσφέρει δίχως δισταγµό ακόµα και το αίµα του.

Όταν το Συνοδικό όργανο καταπατά τους θεσµούς και τους Ιερούς Κανόνες, η υπακοή είναι συνένοχη στο

έγκληµα και κατάφωρη παραβίαση των επισκοπικών όρκων.

Αν έµενε σταθερός στον όρκο που έδωσε κατά την ώρα της χειροτονίας του: «όρκον υπέχειν και αυτόν τον

χειροτονούµενον κατά των Θ. Γραφών…» (Συµεών Θεσσαλ.) γι’ αυτό καλώς υπήρξε “αµετανόητος”!

Αν σας ενόχλησε, γιατί υπήρξε στέλεχος της θρησκευτικής Οργάνωσης “Ζωής” και όχι του ηθικά βρώµικου,

“Τάγµατος Φωστίνη”, Παντελεήµονα Κορινθίας, γι’ αυτό θαυµάσια έπραξε!

Αν σας σοκάρισε η εκλογή του από την 8µελή “Αριστίνδην Σύνοδον” και όχι από µία µασονόκρυφη 5µελή

“Σύνοδο”, γι’ αυτό ήταν το καµάρι του και η απολογία του!

Το εξαετές έργο του στην Αλεξανδρούπολη:

Το έργο του ήταν τεράστιο για µια µητρόπολη φτωχή και µικρή (52 ενορίες) ένα έργο που δεν είχε γίνει 200

χρόνια πριν και στα 50 χρόνια µετέπειτα. Έφτιαξε:

1) Πνευµατικό Κέντρο 700 θέσεων µε τους απαραίτητους βοηθητικούς χώρους.

2) Βρεφονηπιακό Σταθµό περί 80-100 παιδιών.

3) Κατασκηνώσεις, σε µια έκταση 100 στρεµµάτων µε τις πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις που φιλοξενούσαν εκτός της µητρόπολής του

εκατοντάδες παιδιά από όλη σχεδόν τη Θράκη.

4) Νέο Επισκοπείο, το παλαιό ήταν ένα ετοιµόρροπο κτίριο.

5) Εκκλησιαστικό Γηροκοµείο. Υποστύλωσε ένα παλαιό µικρό κτίριο και πρόσθεσε νέα κτίσµατα δυναµικότητας 75 κρεβατιών, ήταν το

καλύτερο της Ελλάδος.

6) Κατασκεύασε συνοικισµό για να παραθερίζουν οι οικογένειες των Ιερέων.

Είχε προγραµµατίσει αφού πρώτα εξασφάλισε τα απαιτούµενα χρήµατα.

α) Την ανέγερση και λειτουργία “Άσυλο Ανιάτων Νοσηµάτων”.

β) Μαθητικά Οικοτροφεία, Αρρένων και Θηλέων.

γ) Μικρά καταστήµατα πέριξ του µητροπολιτικού ναού για έσοδα της µητρόπολης.

δ) Νηπιαγωγείο, κ.ά.

Αυτός ήταν ο πραγµατικός «ο από το Σκεπαστό Καλαβρύτων – Αλεξανδρουπόλεως» Κωνστάντιος (Χρόνης) που κατά τη ΘΕΟΣΟΦΙΑ

σας ήταν “σκληροπυρηνικός” και “αµετανόητος”.

Η βιβλιοκριτική σας, κ. Μπούρδαλα, µας παρουσιάζετε απέναντι από τον π. Κωνστάντιο το µακαρίτη Καλαβρύτων Γεώργιο Πάτση που

ήταν, όπως λέτε ο 1 ος και αρχαιότερος χειροτονηθείς στην “Πρεσβυτέρα Ιεραρχία” και συµµετείχε στην εκλογή του Αρχιεπ. Σεραφείµ… ως

επίσης και στην έκπτωση των “12”, και αυτό κατά την άποψή σας του παραποιεί µεγάλη τιµή! Να ποιο είναι αυτό το πρότυπό σας, κ.

Μπούρδαλα!!!.

Το δεσπότη Γεώργιο Πάτση τον έκανε επίσκοπο Σταυρουπόλεως (18/4/1943), ο αρχιεπίσκοπος Δαµασκηνός (Παπανδρέου), ο οποίος:

α) ο ίδιος έγινε δεσπότης σε ηλικία 31 ετών, που οι Ιεροί Κανόνες το απαγορεύουν, β) Έγινε δεσπότης από την “Παγκληρική Ένωση” που

ήταν ο ίδιος πρόεδρος ως αρχιµανδρίτης µε αντιπρόεδρο τον Παντελεήµονα Φωστίνη και το διάκο Αθηναγόρα Σπύρου που από διάκος

έγινε δεσπότης Κέρκυρας, µετά αρχιεπίσκοπος Αµερικής και συνέχεια Οικ. Πατριάρχης και όλοι και κάµποσοι ακόµα, επειδή ήταν

µασόνοι!

Η εκλογή του Δαµασκηνού ως και των υπολοίπων έγιναν κατά τον εξής σχιζοφρενικό τρόπο:

Τα µεσάνυχτα της 3 ης Δεκεµβρίου 1922 πέντε (5) δεσποτάδες συγκρότησαν “ψευδο-Αριστίνδην Σύνοδον” αγνοώντας την κανονική Ιερά

Σύνοδο, κάνουν παρασυναγωγή και εκλέγουν – διορίζουν – το Δαµασκηνό µητροπολίτη Κορίνθου, τους δύο που αναφέραµε πιο πάνω ως

και άλλους πέντε (5) ακόµα µε πολλά µασονικά ερωτήµατα. Ο ιστορικός µητρ. Πολύκαρπος Συνοδινός γράφει περί τούτων: «Ούτω

επιτήδειοι… ανεδείχθησαν Μητροπολίται ή Επίσκοποι γνωστοί και άγνωστοι και δη νεαροί κληρικοί “τον πρώτον ίουλον κατά

Θεόκριτον, από κροτάφου καταβάλλοντες”, ή κισσοί, ανερχόµενοι περί ξένον κορµόν… Κατεπατήθηκαν οι ιεροί κανόνες (αναφέρει

πέντε Ι. Κανόνες) και καταλήγει “καθόλου δε πρόδηλον εκείνο, ότι εί τις, χωρίς γνώµη του Μητροπολίτου, γένοιτο επίσκοπος, τον τοιούτον

η Μ. Σύνοδος ώρισε µη δειν είναι επίσκοπον” (Α΄ Οικ. Συνόδου, Καν. ΣΤ΄).

Ο Δαµασκηνός διορίζεται αρχιεπίσκοπος στις 5/7/1941, αφού πρώτα έδιωξαν τον κανονικό Χρύσανθο, επειδή αρνήθηκε να ψάλλει

δοξολογία στους κατακτητάς Γερµανούς και να ορκίσει τη δοσίλογη κυβέρνηση. Έρχονται οι δοσίλογοι και τον διορίζουν µε το υπ’ αριθ.

188 Διάταγµα που δηµοσιεύθηκε στο 199 φύλλο της Κυβέρνησης, προεδρεύοντος του παράνοµου δεσπότη Μαντινείας Γερµανού και µε

εισήγηση του µασόνου δεσπότου Λαρίσης Δωροθέου και βάζουν το Δαµασκηνό Αρχιεπίσκοπο.

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΜΕ ΚΟΜΠΟΔΕΜΑΤΑ

Για το Δηµοκράτη αρχιεπίσκοπο Δαµασκηνό Παπανδρέου, νά τι έγραψε η φίλη σας εφηµερίδα “Χριστιανική Δηµοκρατία” µε τίτλο:

«ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΑΓΙΩΝ»:

«… Ο πλούτος και η χλιδή, η απόλαυσις και πάντα τα σαρκικά δεν εξέλιπον από τινας

Πατέρας, ευτυχώς ελαχίστους… Παράδειγµα έστωσαν οι αποθανόντες Αρχιεπίσκοποι

Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δαµασκηνός και Σπυρίδων, ών ο µεν 30.000, ο δε 86.000 χρυσών

λιρών Αγγλίας καταλέλοιπε τοις συγγενώσι, µ’ όλον ότι την αγαµίαν και την ακτηµοσύνην

εκπληρώσαντο. Δεδοµένου όντας ότι 1.000 λίρας έχουσι βάρος 6½ οκάδας, έπεται ότι αι

86.000 ισούνται προς 586 οκτάδας χρυσών λιρών, ποσόν υπεραρκετόν προς διάβασιν της

Αχερουσίας δια θαλαµηγού και ουχί δι’ επικινδύνου λέµβου του χάροντος…» (Χ.Δ. Αυγ.

1956, αρ. φ. 57).

Ο πολυύµνητός σας µητροπολίτης, κ. Μπούρδαλα, Γεώργιος Πάτσης στις 20/1/1952 ο

αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος – µε τις οκάδες λίρες – χωρίς να υπάρξουν εκλογές, τον διορίζει από Σταυρουπόλεως στη µητρόπολη

Θήρας και µόλις ανεβαίνει στα σκαλοπάτια της Αρχιεπισκοπής ο από Καλαβρύτων και Πάτρας Θεόκλητος Παναγιωτόπουλος τον

µεταθέτει στη µητρόπολη Καλαβρύτων. Το έργο του 45 ολόκληρα χρόνια επίσκοπος µηδενικό µπροστά στην εξαετία του

συκοφαντούµενου πατριώτη σας π. Κωνστάντιου.

Ο ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟΣ ή ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ;

Κύριε Μπούρδαλα, το φρόνιµο θα ήταν να µην είχατε ασχοληθεί και ούτε να συγκρίνετε µε τους «πρωταγωνιστές των εξελίξεων

αναφερόµενος στους δύο “δικούς σας”, αλλά από την ακριβώς αντίθετη στάση και πρακτική», διότι ο µεν π. Κωνστάντιος κινήθηκε

υπεύθυνα στην εκκλησιαστική διακονία και στη χαρισµατική ατµόσφαιρα της Πεντηκοστής, λιτάνευε µε ιεροπρέπεια και µετέφερε στο

λαό του Θεού τα µηνύµατα της Αποκάλυψης και τα βιώµατα των αγίων. Ενώ αντίθετα, ο επίσκοπος Γεώργιος θάπρεπε να ήταν ένα

ατύχηµα τραγικό και πληγή στο άσπιλο Σώµα της Εκκλησίας, διότι εµφανίστηκε µε πλαστό προσωπείο, σαν ένας κακοραµµένος µανδύας

στην παραδοσιακή εκκλησιαστική ευπρέπεια. ΚΑΙ…, ΝΑ ΓΙΑΤΙ!

Ο επίσκοπος Γεώργιος, ότι ήταν – µας λέτε – ο 1 ος αρχαιότερος χειροτονηθείς στην “πρεσβυτέρα ιεραρχία”, και έτσι είναι! Όµως

διατέλεσε συνοδικός από το 1969-1972 σε “κακές” Αριστίνδην Συνόδους του “κακού” Ιερωνύµου και µάλιστα αντιπρόεδρος, εκατοντάδες

αποφάσεις και εκκλησιαστικά νοµοθετήµατα έχουν τη δική του υπογραφή. Συµµετείχε σε “κακές” “Αριστίνδην Συνόδους” όπου ψήφιζαν

για εκλογή επισκόπων. Έλαβε µέρος ως αντιπρόεδρος σε “κακές” “Αριστίνδην Συνόδους” σε χειροτονίες επισκόπων…Για την ιστορία, να τί

είπε για τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυµο στην πρώτη συνεδρία το 1969: «Μακαριώτατε , ευδοκία και χάριτι του εν Τριάδι προσκυνητού

Θεού ηµών…Διακηρύσσοµεν σεβασµόν και την τιµήν προς το σεπτόν πρόσωπόν Σας, το περικοσµούµενον υπό των µεγάλων εκείνων

αρετών, αίτινες διακρίνουν τους µεγάλους ηγέτας και Αρχηγούς της Εκκλησίας του Χριστού…» (Περ. ‘’Εκκλησια’’15/4/1969,σελ.69)

Και να τι είπε µε την παραίτηση του Ιερωνύµου στην έκτακτη Σύνοδο που προέδρευε: «Η θλίψις µου είναι µεγίστη, διότι στερούµεθα

ανδρός µε ακτινοβουλίαν και δραστηριότητας πολλάς, τιµώντας την Εκκλησίας και θέσαντος την προσωπικήν αυτού σφραγίδα

ανάγλυφον επί της Εκκλησιαστικής ζωής των τελευταίων ετών…», και µετά όλα τα ξέχασε και έγινε συνήγορος στην “καλή” “Αριστίνδην

Σύνοδον” του Σεραφείµ και στην εκκοσµικευµένη εξουσία.

Ότι ήταν – µας λέτε – αυτός ο οποίος συµµετείχε στην εκλογή του Αρχιεπ. Σεραφείµ (Τίκα), και έτσι είναι! Δε γνώριζε ως αρχαιότερος ότι

ο Σεραφείµ χειροτονήθηκε από το Δαµασκηνό, έγινε δεσπότης Άρτας από Αριστίνδην Σύνοδο µε το Ν.Δ. 1158/1949;. Δε γνώριζε ότι ήταν

Μασόνος; Αλλά και την ηθική του υπόσταση, όταν ο Τύπος κελαηδούσε;: «Η αποπνικτική ατµόσφαιρα που εδηµιούργησεν στην

Ι.Μητρόπολιν Άρτας ως µητροπολίτης ο Σεραφείµ..ο Σεραφείµ…Τα σκάνδαλα του Πρεβέζης Στυλιανού, είναι µικροπταίσµατα µπροστά

στα ηθικά όργια του Σεραφείµ στην Άρτα και τα Ιωάννινα. Διότι µεταξύ του ‘’Ορθοδόξου Σ…’’ και του ‘’Αιρετικού Σ…’’δεν υπάρχει

σύγκρισις» (΄΄ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ’’ 9/11/1978). Δε γνώριζε ότι έπεσε γονυπετής στον πρώην Αττικής και µετά αρχιεπίσκοπο των 12 ηµερών

και τον παρακαλούσε, να τον βοηθήσει λέγοντας επί λέξει: «Συ µε έκανες παπά, συ Μητροπολίτη Άρτης, συ Ιωαννίνων και συ τώρα αν

θέλεις, θα γίνω και αρχιεπίσκοπος…»; (εφ. “ΤΑ ΝΕΑ”, 16/9/1977). Και τώρα ήρθε να νοµιµοποιήσει την παρανοµία;.

Ότι ήταν – µας λέτε – στην “κανονικοποίηση της Δ. Εκκλησίας το 1974”, και έτσι είναι! Η “κανονικοποίηση” ήρθε µε τις Συντακτικές

Πράξεις 3 & 7 που δεν υπήρξαν και ούτε υπάρχουν στον κόσµο, µε τη σύγκλιση της πρώτης Ιεραρχίας 12 Ιαν. 1974 από τους σε εν

ενεργεία µητροπολίτες αποκλείστηκαν παραπάνω από τους µισούς, οι 34 µε την Σ.Π. 3/74 από τους εναποµείναντας 32 οι τέσσερις (4),

Ελευθερουπόλεως, Μυτιλήνης, Κιλκισίου και Μηθύµνης αρνήθηκαν να µετάσχουν για λόγους συνειδήσεως και απόµειναν 28, απ’ αυτούς

οι 20 ψήφισαν Σεραφείµ µετά από “παζάρια” που έγιναν στο παρασκήνιο και µετά αµέσως πραγµατοποιήθηκαν.

Διαβάστε, κ. ερευνητά Μπούρδαλα, για τους 20 ψήφους:

Η µία ήταν δική του, η 2 η του Καστοριάς που έγινε Αττικής, η 3 η Σάµου που έγινε Θεσσαλονίκης, η 4 η του Μαρωνείας που έγινε Ν.

Φιλαδελφείας, η 5 η του Ζιχνών που έγινε Πατρών, η 6η του Φιλίππων που έγινε Περιστερίου, η 7 η του Κεφαλληνίας που έκανε το δικό του

Παραµυθίας, η 8 η του Ν. Ιωνίας το δικό του στη Χαλκίδα, η 9 η ο ίδιος και δεύτερο δικό του στη Μαρωνεία, η 10η ο ίδιος στο Διδυµότειχο, η

11 η ο Κορινθίας το δικό του στους Φιλίππους, η 12 η ο Κίτρους για το δικό του στη Νεάπολη και Σταυρούπολη, η 13 η ο ίδιος το Χριστόδουλο

για τη Δηµητριάδος, η 14 η ο Σύρου για το δικό του αρχιµανδρίτη Βέτιµη αλλά παρενέβη ο υπουργός Χρήστου (για λόγους ηθικούς) και τον

εµπόδισε, η 15 η ο Ιερισσού για τη Ζακύνθου αλλά ο Σεραφείµ τον ξεγέλασε, η 16 η ο Αργολίδος που έγινε Πειραιώς. “Καθαρούς” ψήφους

από τους 66 πήρε ο Σεραφείµ τέσσερεις (4).

Αν αυτή κατά την “επιστηµονική σας” άποψη είναι “κανονικοποίηση” της Διοικούσης Εκκλησίας το 1974, τότε το γύφτικο παζάρι τι

είναι;

Ο Ελευθερουπόλεως σε µια επιστολή φωτιά τις επόµενες ηµέρες γράφει στο Σεραφείµ:

«… Διατί εµπαίζοµεν τον Θεόν και προκαλούµεν µε τόσην ασέβειαν το έλεός του και την µακροθυµίαν του;… καταντήσαµεν την

Αγίαν του Χριστού Εκκλησίαν εις τον Ελλαδικόν χώρον “ρύπωσαν, αυχµώσαν, γυµνήν, πεφυρµένην αίµατι”; (Ιερ. Χρυσόστοµος).

» Κυνικαί συναλλαγαί, φατριαστικαί δοσοληψίαι και ταπεινά συµφέροντα σας ανεβίβασαν δια της “πανσθενούς δεξιάς” του φίλου

σας Ιωαννίδου εις τον “ηγετικόν θώκον”…

» Δεν θα αναφερθώ εις τας θαυµατουργικάς αλχηµείας, δια των οποίων κατέστη – επί τέλους (!) – δυνατή η συγκρότησις αυτής της

Συνόδου. Είναι µια υπόθεσις, η οποία προκαλεί πολλήν εντροπήν… θα επισηµάνω µόνον µερικάς αληθείας, πικράς αληθείας, αι οποίαι

– παρά το γεγονός ότι ουδόλως το επιθυµώ – ασφαλώς θα λυπήσουν τους αγίους αδελφούς της Συνόδου εκείνης της “Πρεσβυτέρας

Ιεραρχίας”…» (Ελευθερουπόλεως Αµβρόσιος, 20 Ιανουαρίου 1974).

Αυτή ήταν η “κανονικοποίηση” και η “Πρεσβυτέρα Ιεραρχία”, κ. Μπούρδαλα, που µε καµάρι γράφετε για το φίλο σας δεσπότη

Γεώργιο. Δεν προχωρώ για τις ντροπές που αναφέρει ο άγιος Ελευθερουπόλεως, διότι θα σκανδαλίσουµε εκατοµµύρια κόσµο!

Ότι ήταν – µας λέτε – “ο δέσποτας Γεώργιος και στην έκπτωση των «12»” και εσείς το επικροτείτε και επιχαίρεστε για την απάνθρωπη

αυτή εκτέλεση – αυτό δεν είναι έκπτωση! – ήταν καθαρή εκτέλεση, κ. Μπούρδαλα.

Αυτό το σηµείο, σας εξοµολογούµαι, µε αιφνιδίασε, έψαξα στο διαδίκτυο να σας δω έστω και φωτογραφικά, διότι µε θύµισες το

οργισµένο πλήθος που βρίσκονταν σε υπερδιέγερση, τους Γραµµατείς και Φαρισαίους να φωνάζουν στο Χριστό “σταύρωσον-

σταύρωσον”. Τότε ίσως ήταν η προπαγάνδα των ανθρώπων που µελετούσαν το Νόµο τους και τον ερµήνευαν κατά τη δική τους

προτίµηση και ο λαός δε διέθετε νηφαλιότητα, γαλήνη ψυχής, ψυχραιµία, για να ερµηνεύσει την πράξη. Σήµερα µετά από µισό αιώνα (50

χρόνια), που έχουν γραφεί τόσα και τόσα να υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι συµφωνούν ή επικροτούν τη δολοφονία “12” ανθρώπων,

χωρίς ποτέ να τους απαγγελθεί επίσηµη κατηγορία, χωρίς ποτέ να διατάξουν ανακρίσεις, χωρίς ποτέ να δώσουν απολογίες, χωρίς ποτέ να

καλέσουν µάρτυρες… Τους καταδίκαζαν, δίχως να τους δικάσουν, αποφάσιζαν, δίχως να σχηµατίσουν ακόµα και κάποιο προσχηµατικό

φάκελο, δεν είχαν το θάρρος να απαγγείλουν κατηγορία και να οργανώσουν ανοιχτά δίκη.

Άνθρωποι µε ανθρωπιά και ένα άλογο σφάγιο να είχανε µπροστά τους, δε θα αποτολµούσανε ένα τέτοιο σαδιστικό τρόπο

µαχαιρώµατος. Θα το έβρισκαν άγριο παιχνίδι, ασυµβίβαστο µε την ανθρώπινη ευαισθησία και δε θα επέτρεπαν στον εαυτόν τους να

παρακολουθούν το θύµα καθώς θα σφάδαζε και αυτοί να παίζαν και να χαίρονται επαναλαµβάνοντας τη φονική επίθεση. Και αυτή τη

σαδιστική πράξη την αναφέρει ο ‘’ταλαίπωρος’’ άνθρωπος µε ΚΑΜΑΡΙ!

Τριανταφυλλος Τασιοπουλος

Eφημεριδα ΑΓΩΝΑΣ Λαρισης Μαρτιου2023