Ομολογία

 

Έρχεται το κοινό Πάσχα παπικών 

και ορθοδόξων

Ο AIΡΕΣΙΑΡΧΗΣ Πάπας Φραγκίσκος, η Α΄ Σύνοδος της Νίκαιας και το κοινό Πάσχα παπικών και ορθοδόξων…

της κ. Ε.Ιωαννιδου

---

Ο Πάπας Φραγκίσκος, στο πρόσφατο ταξίδι του στην Αφρική αναφέρθηκε στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για τις από κοινού πρωτοβουλίες για μια «Εκκλησία» με έτος ορόσημο το 2025 και τον κοινό εορτασμό του Πάσχα. 

Για την 1.700η επέτειο της Α’ Συνόδου της Νίκαιας το 2025 ο Πάπας Φραγκίσκος αποκάλυψε: «Ετοιμάζουμε μια συνάντηση για το 2025. Με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο θέλουμε να καταλήξουμε σε συμφωνία για την ημερομηνία του Πάσχα, που τυχαίνει να είναι η ίδια ημερομηνία και για τις δύο Εκκλησίες το 2025. Θα δούμε, αν ναι μπορούμε να συμφωνήσουμε για το μέλλον. Και θέλουμε να γιορτάσουμε την επέτειο αυτής της Συνόδου ως αδέρφια. Προετοιμαζόμαστε για αυτό. Σκεφτείτε μόνο ότι ο Βαρθολομαίος ήταν ο πρώτος Πατριάρχης, μετά από τόσους αιώνες, που ήρθε στην ανάληψη της διακονίας ενός Πάπα!».

Ο Καθορισμός του Πάσχα και το θέμα του ημερολογίου

Ένας από τους δύο βασικούς λόγους που συνεκλήθη η Α’ Οικουμενική Σύνοδος, εκτός από την καταδίκη της αίρεσης τους Αρείου, ήταν να αποκαταστήσει την ενότητα στον εορτασμό του Πάσχα και να προσδιορίσει τον χρόνο εορτασμού με αστρονομικά δεδομένα (εαρινή ισημερία), ώστε να μη συμπίπτει ο εορτασμός του με το εβραϊκό Πάσχα.

Η Εκκλησία της Ελλάδος καθιέρωσε το 1924 το διορθωμένο Ιουλιανό Ημερολόγιο, το οποίο ταυτιζόταν με το Γρηγοριανό μόνον ως προς τις ημερομηνίες των ακινήτων εορτών, ενώ διέφερε ριζικά από αυτό ως προς το Πασχάλιο. Το Πασχάλιο παρέμεινε αμετακίνητο, διότι τυχόν μεταρρύθμισή του θα παραβίαζε τους όρους που έθεσε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία προέβλεπε δύο τινά: α) Να εορτάζεται το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και β) Ουδέποτε να συμπίπτει, ή να προηγείται το χριστιανικό Πάσχα από το Πάσχα των Εβραίων. 

Το Γρηγοριανό Ημερολόγιο, που ακολουθούν οι Παπικοί, ναι μεν τηρεί τον πρώτο όρο, που έθεσε η Α΄ Οικουμενική, όχι όμως και τον δεύτερο, με αποτέλεσμα σε πάμπολλες περιπτώσεις, είτε να συνεορτάζουν οι Λατίνοι με τους Εβραίους, την ίδια ημέρα, είτε να προηγούνται σε σχέση με το Πάσχα των Εβραίων. Τους παρά πάνω όρους που θέτει η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος επαναλαμβάνει και η Τοπική Σύνοδος της Αντιοχείας στον Α΄ Ιερό Κανόνα της, ενώ ο Ζ΄ Αποστολικός Ιερός Κανόνας ορίζει σαφέστατα, (με απειλή μάλιστα καθαιρέσεως), το «μη μετά Ιουδαίων επιτελείν το Πάσχα». Η ιεροκανονική αυτή παραγγελία ισοδυναμεί με το «μη μετά αιρετικών ετεροδόξων εορτάζειν το Πάσχα».

Ο θείος Χρυσόστομος στον λόγο του «εις τους τα πρώτα Πάσχα νηστεύοντας» λέει: «Χρόνων ακρίβειαν και ημερών παρατήρησιν δεν ηξεύρει η του Χριστού Εκκλησία. Επειδή όσαις φοραίς τρώγει τον ζωοποιόν άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνει, καταγγέλλει τον θάνατον του Κυρίου και Πάσχα επιτελεί˙ αλλ’ επειδή εις την πρώτην σύνοδον εσυνάχθησαν οι Πατέρες και εδιώρισαν πότε να γίνεται το Πάσχα, τιμώσα η Εκκλησία πανταχού την συμφωνίαν και ένωσιν, εδέχθη τον διορισμόν, οπού εκείνοι έκαμαν». Έπρεπε, λοιπόν, να προτιμήσουν και οι Λατίνοι τη συμφωνία και ένωση της Εκκλησίας, περισσότερο από την παρατήρηση των χρόνων και να εορτάζουν το Πάσχα με εμάς. Αντίθετα εκείνοι αποσχίσθηκαν υβρίζοντας τους πατέρες που θέσπισαν με θείο φωτισμό των κανόνα του Πασχαλίου, όπως και πολλούς άλλους τους οποίους εξίσου ατιμάζουν.

O Όσιος Νικόδημος επίσης μας παροτρύνει να προσέξουμε πως ο θείος Χρυσόστομος ονομάζει σχισματικούς τους Λατίνους, επειδή εκαινοτόμησαν το πασχάλιό τους και Καλαντάριο, όχι επειδή αυτό δεν είναι ορθό κατά την ισημερία, αλλά γιατί χωρίσθηκαν γι’ αυτό από μας, το οποίο είναι έγκλημα ασυγχώρητο. «Το δε να σχίση τινάς την Εκκλησίαν και να αντιστέκηται φιλονείκως και να κάμνη διχοστασίας και διαιρέσεις και να χωρίζη τον εαυτό του πάντοτε από την κοινήν σύνοδον της Εκκλησίας, τούτο είναι αμάρτημα ασυγχώρητον και κατηγορίας άξιον και πολλήν έχει κόλασιν και τιμωρίαν».

Οι Οικουμενικές Σύνοδοι, που έγιναν μετά την πρώτη, εντόπισαν πως κατέβηκε πολύ η ισημερία, αλλά δεν θέλησαν να τη μεταθέσουν, προτιμώντας περισσότερο τη συμφωνία και ένωση της Εκκλησίας, από την ακρίβεια της ισημερίας, εφόσον δεν προξενείται καμία ασυνέπεια ως προς τους κανόνες, ενώ αντίθετα η ακρίβεια των Λατίνων προσβάλει τον ζ΄ Αποστολικό Κανόνα. Μάλιστα τα επικυρωμένα θαύματα που βίωσε η Ορθόδοξη Εκκλησία επιβεβαιώνουν πως ο Κύριος ευαρεστείται περισσότερο από την τάξη του ορθόδοξου πασχαλίου από την ακρίβεια του παπικού. 

Το σίγουρο είναι ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν αποβλέπει στην απονενοημένη ακρίβεια των Λατίνων, αλλά επιχειρεί ένα ακόμη -φρικτό- βήμα προς την ένωση. Η ίδια η Ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου εκπαίδευσε τους ορθοδόξους γι’ αυτό το γεγονός αλλά και επί κορωνοϊού, μας μύησαν στην καταπάτηση των κανόνων περί του Πασχάλιου με την επιβολή της Σαββατιάτικης διήμερης Ανάστασης!

Το μείζον ερώτημα είναι: Τι θα κάνουν οι παραδοσιακοί ενώπιον και αυτής της τρομερής παραβίασης; Θα προβούν στην ιεροκανονική διακοπή μνημοσύνου των αιρετιζόντων Προϊσταμένων τους ή θα εορτάσουν το Πάσχα με όστια;

Για όλους εμάς που βρισκόμαστε μέσα στο τείχος της ιεροκανονικής Αποτείχισης, το παράδειγμα του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού αποτελεί οδοδείκτη της ομολογιακής και αντιαιρετικής πορείας. Ο Άγιος δεν είχε καμία κοινωνία με τον λατινόφρωνα πατριάρχη Κων/πόλεως Γρηγόριο Μάμα που ήθελε να επιβάλει την ένωση με τους παπικούς μετά την ληστρική Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας.