“Ποια κακή αλλοίωση συνέβη στον π.Βαρθολομαίο και
αναπαύεται στην διπλοπροσωπία του;”…
γραφει ο ΜΕΤΟΙΚΟΣ
Η «θρονική εορτή της μητρός εκκλησίας» στο Φανάρι, κατά τα ειωθότα, αποτελεί μια ακόμη ευκαιρία για υποβολή μετά «κρότων ἐμμελῶν καὶ ἀσμάτων γεγονωτέρων» της ευπείθειας των Φαναριωτών στον «Αγιώτατον αδελφόν [του π.Βαρθολομαίου] Πάπαν Ρώμης Φραγκίσκον» που, το «μεγάλο του μυστικό είναι πως δεν πιστεύει στο Θεό»*.
Ο επίσκοπος Σμύρνης Βαρθολομαίος στη «θρονική γιορτή», παρουσία των εκπροσώπων τού εν τη Ρώμη Μεγάλου Ιεροεξεταστού, υπήρξε ο εκφωνητής ενός λόγου που το μόνο του ενδιαφέρον βρίσκεται στη μνημόνευση του περισπούδαστου έργου του Φιοντόρ Ντοστογέφσκι «Αδελφοί Καραμάζοφ», έργο που περιγράφει στο κεφάλαιο «ο μέγας ιεροεξεταστής»* τους στόχους του οικουμενισμού και τον τρόπο κατισχύσεως του.
Το ενδιαφέρον, όμως, στη «θρονική εορτή» του 2022 επικεντρώνεται στο γεγονός ότι, ο άρχων του Φαναρίου «προβίβασε» την παρασυναγωγή Φαναριωτών και Παπικών που πραγματοποιήθηκε στη Ραβέννα Ιταλίας το 2007 στο επίπεδο «παν-οικουμενικής συνόδου» απ’ την οποία ο π.Βαρθολομαίος αναμένει «την προώθησιν της αποκαταστάσεως της κοινωνίας μεταξύ των δύο αδελφών Εκκλησιών διά της καλλιεργείας πνεύματος συνοδικότητος τον Ιούνιον του επομένου [και ήδη τρέχοντος] έτους» στη «σύνοδο» που θα πραγματοποιηθεί εις την «Αλεξάνδρειαν της Αιγύπτου, υπό την αιγίδα του [ετεροζυγούντα απίστοις] Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κυρίου Θεοδώρου»!
Ο άρχων της Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, «με το στιλ των Καραμάζοφ, δηλαδή, τα πάντα επιτρέπονται σε αυτόν»*, προσδοκώντας «πνεύμα συνοδικότητας» από την οικουμενιστική παρασυναγωγή της Αλεξάνδρειας, διασαλπίζει τη βαθύτατη απέχθειά του στη διδασκαλία των θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας και στην Ιερά Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως αυτή έχει καταγραφεί στις αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων.
«Συνοδικότητα» σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο δεν νοείται από τον π.Βαρθολομαίο «άνευ του πρωτείου» το οποίο, προφανώς, στο «οικουμενικό» επίπεδο ο άρχων του Φαναρίου αποδεχόμενος την εισήγηση του Ρωμαιοκαθολικού Καρδινάλιου Kurt Koch θα δεχθεί, από «αδελφική αγάπη», να ασκείτε από τον αρχιαιρεσιάρχη πάπα της Ρώμης αφού, «οι Ορθόδοξοι (όπως ομολόγησε ο Φαναριώτης επίσκοπος Τελμησσού Ιώβ) δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσουν το πρωτείο της Ρώμης»!
«Η μετοχή εις το κοινόν ποτήριον της Θείας Ευχαριστίας [Φαναριωτών και Παπικών] προϋποθέτει ότι πορευόμεθα ομού την αυτήν οδόν. Αυτή η κοινή πορεία είναι ό,τι η ελληνική λέξις σύνοδος εκφράζει»! [Και] ο εν Αγίοις προκάτοχος ημών Ιωάννης ο Χρυσόστομος [υποστηρίζει ανερυθρίαστα ο π.Βαρθολομαίος] προσφυέστατα έγραψεν: «Εκκλησία συστήματος και συνόδου εστίν όνομα».
Που, όμως, άρχοντα του Φαναρίου, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έγραψε «ότι δεν είναι δυνατόν να νοηθή πρωτείον άνευ συνοδικότητος, ούτε συνοδικότης άνευ του πρωτείου»;
Στις 30 Νοεμβρίου του 2022 στον πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου ο π.Βαρθολομαίος με «στεντόρεια» φωνή δήλωνε πως, προωθεί με την επανάληψη στην Αλεξάνδρεια της Ραβέννιας παρασυναγωγής «το κοινόν ποτήριον της Θείας Ευχαριστίας» με τους αιρετικούς παπικούς, καταφρονώντας τους θεοφόρους και πνευματοφόρους Πατέρες της Εκκλησίας, αγνοώντας την Ιερά Παράδοση, περιφρονώντας τη γνώμη των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 18 Δεκεμβρίου στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στο Σαρμασίκιοϊ, αυτός, ο π.Βαρθολομαίος, επαναλάμβανε χωρίς αιδώ ότι υποσχέθηκε ενώπιον Θεού και ανθρώπων το Δεκέμβριο του 1973 πως, τάχα, και σήμερα έχει «συνείδησιν τῆς εὐθύνης ὡς πιστοῦ φορέως τῶν μεγάλων παραδόσεων αὐτῆς [της Ορθοδόξου Εκκλησίας] καί θεράποντος καί μόνον αὐτῆς, πιστοῦἄρχι θανάτου, εἰ δέ καί δεήσει, θανάτου σταυροῦ»!
«Μισώ τον άνδρα τον διπλούν πεφυκότα, χρηστόν λόγοισι, πολέμιον δε τοις τρόποις» έλεγε ο Μιλήσιος ποιητής Φωκυλίδης.
Ποια κακή αλλοίωση συνέβη στον π.Βαρθολομαίο και αναπαύεται στην διπλοπροσωπία του;
Πως μπορεί να παριστάνει τον υπέρμαχο της Ορθοδοξίας και, μάλιστα, «έως θανάτου σταυρού», ενώ ολοφάνερα «δολίω φιλήματι» την προδίδει, αθετώντας τα παραδοθέντα υπό των Αγίων προκατόχων του Φωτίου του Ομολογητή και Φιλοθέου του Κόκκινου που, ο επίσκοπος Σμύρνης Βαρθολομαίος από τον άμβωνα διαλαλεί ότι «διαμόρφωσαν την Διδασκαλία και Παράδοση» της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ονομάζοντάς τους «Πατέρες της Εκκλησίας»;
«Σε Αυτόν που αιώνες η ανθρωπότητα ικετεύει με πίστη και φλόγα: Κύριε, Κύριε επίφανε ημίν, (διηγείται στον αδελφό του Αλιόσαο Ιβάν Καραμάζοφ) ο Μέγας Ιεροεξεταστής λέγει: Άκου λοιπόν, δεν είμαστε πια με Σένα, αλλά μ’ Εκείνον, να ποιο είναι το μυστικό μας!»*.
Στηριγμένος σε αυτή τη ψευδό-συμφωνία της Ραβέννας μεταξύ Φαναριωτών και Παπικών για το ότι: «σύνοδος δεν μπορεί να υπάρξει άνευ πρώτου», ο π.Βαρθολομαίος υποστηρίζει «δημοσία και γυμνή τη κεφαλή επ’ Εκκλησίας» πως: «Η ενδοορθόδοξη ενότητα δεν είναι πλειοψηφική αρχή [δηλαδή, έργο Συνόδου των Ορθοδόξων Εκκλησιών] αλλά πλεόνασμα αληθείας εν τη πίστει και τη πράξει. [Και επειδή στο Φανάρι «εὑρίσκονται ἡ φάτνη τῆς ἐκκλησιολογίας, τά σπάργανα τῆς Θεολογίας, ἡὑμνολογική ἀγγελοειδής δοξολογία, τά δῶρα τῶν νέων Μάγων, τῶν Πατέρων οἱὁποῖοι ἦλθον διά νά προσφέρουν εἰς τήν ἱστορικήν ἐξέλιξιν τῆς Ἐκκλησίας οὐδέν ἄλλο παρά τήν πολύτιμον νηπτικήν των ἐμπειρίαν ἐκ τῆς κοινωνίας μετά τοῦ Κυρίου» ο π.Βαρθολομαίος με «νηπτική εμπειρία εκ της κοινωνίας του μετά του Κυρίου» εκλαμβάνει την ελαχιστότητά του ως τον μοναδικό εκφραστή των Ορθοδόξων Δογμάτων, γι’ αυτό και υποστηρίζει πως,] Ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως δεν είναι μόνον ο εφάπαξ χειραφετών, αλλά ο διαρκώς επιτηρών την ευστάθεια των Αγίων του Θεού Εκκλησιών»!
Ποιος και, πότε, τον όρισε Κεχαγιά στις Ορθόδοξες Εκκλησίες, ώστε να είναι αυτός «Ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως… ο διαρκώς επιτηρών την ευστάθεια των Αγίων του Θεού Εκκλησιών» και, όχι η Πανορθόδοξη Σύνοδος;
Ποιος τον έχρισε καίσαρα της Ανατολής; Μήπως «Τὸ Πνεῦμα, τὸ τρομαχτικό καὶ πανέξυπνο, τὸ Πνεῦμα τῆς καταστροφῆς καὶ της ανυπαρξίας»;
Στη Ρώμη έχουμε τον «βικάριο του Χριστού» και, στο Φανάρι τον μόνο αληθινό ερμηνευτή των Ορθοδόξων Δογμάτων!
Οι καίσαρες Ανατολής και Δύσης ομολογούν πως επιδιώκουν «Το να ενωθούν οι πάντες σε μια κοινή, αδιαφιλονίκητη και αρμονική μυρμηγκοφωλιά, γιατί η ανάγκη της παγκόσμιας ενότητας είναι ο τρίτος και τελευταίος καημός των ανθρώπων»*! Αυτή, όμως, δεν είναι η ουσία και επιδίωξη της παναίρεσης του οικουμενισμού;
Πως θα πετύχουν το στόχο τους; Με τους «στρατούς της Ρώμης [και τους επίορκους της Ορθοδόξου Εκκλησίας μαυροφορεμένους αγιορείτες που, ώμοσαν πίστη στο Φανάρι] για τη μελλοντική οικουμενιστική επίγεια αυτοκρατορία με αυτοκράτορα τον πρωθιερέα της Ρώμης [και συναυτοκράτορα τον κρατούντα του Φαναρίου] …να ποιο είναι το ιδανικό τους, δίχως το ελάχιστο μυστήριο, δίχως καμία εξυψωμένη θλίψη…Απλώς και μόνο, μια λαχτάρα για την εξουσία, για ταπεινά επίγεια αγαθά, για την υποδούλωση…κάτι σαν επερχόμενη δουλοπαροικία, όπου όμως εκείνοι θα αναλάβουν το ρόλο των γαιοκτημόνων…αυτό είναι όλο. Ίσως να μην πιστεύουν καν στο Θεό!»*.
Ο Ιβάν Καραμάζοφ μπορεί να έκανε λάθος ισχυριζόμενος ότι οι καίσαρες «Ίσως να μην πιστεύουν καν στο Θεό», την αλήθεια όμως θα έλεγε αν υποστήριζε πως, σίγουρα, δεν πιστεύουν στον Τριαδικό Θεό της Ορθοδόξου Εκκλησίας!
*Τα στολισθέντα με αστερίσκο παραθέματα, είναι από το έργο του Φιοντόρ Ντοστογέφσκι «Αδελφοί Καραμάζοφ». Μετάφραση Σταυρούλα Αργυροπούλου, εκδόσεις Πατάκη, Και «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής», μετάφραση Ελένη Μπακοπούλου, εκδόσεις «Ενδυμίων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου