Ομολογία

Το θεολογείν εν διαλόγω όπως το βιώνει ο κ. Βαρθολομαίος.

Το θεολογείν εν διαλόγω όπως το βιώνει ο κ. Βαρθολομαίος, δεν πείθει ούτε τους αυλικούς του, που μόνο από φόβο συμφωνούν με τα λεγόμενά του…

---

Σε μια προσπάθεια απολογισμού του “έργου” του σε ό,τι αφορά τους διαθρησκειακούς διαλόγους, που ακούστηκε περισσότερο σαν κύκνειο άσμα, ο οικουμενικός πατριάρχης μίλησε για όσους θεωρεί εχθρούς και όσους θεωρεί φίλους του. Η ομιλία αυτή έλαβε χώρα στις 23 Νοεμβρίου 2021 στην αίθουσα τελετών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου επιδόθηκε τιμητικός τόμος από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών στον κ. Βαρθολομαίο, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα ετών στον οικουμενικό θρόνο.

Η τελετή έγινε παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Σακελλαροπούλου και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου. Παρέστησαν, επίσης, Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, υπουργοί, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, κληρικοί και λαϊκοί.

Στον λόγο που εκφώνησε ο πατριάρχης, μίλησε για την προσωπική του θεώρηση περί διαθρησκειακών διαλόγων με τη γνωστή στους οικουμενιστές ξύλινη γλώσσα, αλλά ακατανόητη σε σχέση με το πρώτο παράδειγμα διαλόγου, τη βάση, που είναι ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και η διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, που εδίδαξαν για τις σχέσεις των ορθοδόξων με τους αιρετικούς. Μίλησε με γλώσσα ξένη ως προς αυτή που γνωρίζουμε από το Συνοδικό της Ορθοδοξίας, σύμφωνα με το οποίο πορευόμαστε «κατά τας των αγίων θεοπνεύστους διδασκαλίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα».

Μπροστά στις θεόπνευστες διδασκαλίες των Αγίων οι πομπώδεις τίτλοι ωχριούν και τα μεγάλα λόγια μοιάζουν ξερά φύλλα στον άνεμο. Έξω από τα θεμέλια της Αγίας μας Εκκλησίας δεν μπορεί να σταθεί τίποτα όρθιο. Ακόμα και αν το βαφτίζει κανείς “γνήσια παράδοση της Ορθοδοξίας”, σύντομα θα ξεσκεπαστεί και θα φανεί το ψεύδος που κρύβεται κάτω από τα κούφια λόγια. Μπορεί από τον ψηλό του θρόνο ο κ. Βαρθολομαίος να δικάζει τους αγωνιστές και να ονομάζει “φονταμενταλιστές” τους χριστιανούς που υπερασπίζονται την Πίστη, αλλά αν δεν αλλάξει γνώμη έστω και στα έσχατα, μπροστά στο θρόνο του Δίκαιου Κριτή, του Δεσπότη Χριστού, θα είναι αναπολόγητος.

Οι ομολογητές άγιοι και οι άγιοι μάρτυρες ανά τους αιώνας ήταν φονταμενταλιστές και εχθροί των διαλόγων με ετεροδόξους; Σε όλα τα συναξάρια των ομολογητών αγίων χριστιανών, περιγράφεται η αταλάντευτη πίστη τους. Δεν υποχώρησαν όποια και αν ήταν τα εκάστοτε κοινωνικά και πολιτισμικά δεδομένα. Το θεολογείν εν διαλόγω, όπως το βίωσαν η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτιδα και η Μεγαλομάρτυς Αγία Αικατερίνη, και αυτό μας πείθει. Το θεολογείν εν διαλόγω όπως το βιώνει ο κ. Βαρθολομαίος, δεν πείθει ούτε τους αυλικούς του, που μόνο από φόβο συμφωνούν με τα λεγόμενά του.

Οι Άγιοι Απόστολοι που βρέθηκαν στα πέρατα της οικουμένης, επίσης θεολογούσαν εν διαλόγω και με κίνδυνο της ζωής τους. Αλλά διδάσκοντας το Ευαγγέλιο, έφερναν στην μοναδική Πίστη που σώζει εκατομμύρια ανθρώπων που βρισκόταν χαμένοι στα σκοτάδια των δικών τους “πιστεύω”. Ενώ τα τελευταία εκατό χρόνια οι διάλογοι έχουν αποτέλεσμα ίσα με μια τρύπα στο νερό. Το “θεολογείν εν διαλόγω με τον κόσμο”, ειδικά τα τριάντα τελευταία χρόνια, έχει μεταμορφωθεί σε “θολολογείν εν διαλόγω με τον κόσμο”.

Είναι πράγματι αδύνατον για τους νεωτεριστές οικουμενιστές πατέρες να θεολογήσουν εν διαλόγω. Η ενότητα του Χριστού απαιτεί πνευματικά φόντα, τα οποία δεν τα διαθέτουν. Τζάμπα τα πτυχία και οι περγαμηνές τους. Είναι άδεια τα λόγια τους και δεν μπορούν να ελκύσουν ψυχές κοντά στον Θεό, επειδή δεν είναι οι ίδιοι κοντά Του. Η ενότητα για την οποία αγωνίζονταιωείναι του διαβόλου. Γι’ αυτούς έχει πει ο Όσιος Γέρων Παΐσιος: “Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν όμως να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει” (Κείμενα – Επιστολές Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, 1924-1994)

Ο κ. Βαρθολομαίος επίσης εξήρε τον ρόλο της “Αγίας και Μεγάλης Συνόδου” της Κρήτης. Μεταξύ άλλων τόνισε ότι δύο είναι οι εχθροί του ειλικρινούς διαθρησκειακού διαλόγου, ο φονταμενταλισμός και ο μηδενισμός, και προέτρεψε τους θεολόγους “να προβάλλουν την Πατερική ανθρωπολογία και να αντισταθούν στην έκρηξη του φονταμενταλισμού, ο οποίος τροφοδοτεί την μισαλλοδοξία και τη βία”.

Η Ψευδοσύνοδος της Κρήτης λοιπόν, η οποία δεν είναι ούτε Αγία, ούτε Μεγάλη, δεν απέθανε ούτε ετάφη. Σαν φωλιά δηλητηριωδών φιδιών υπάρχει, όπου εκεί εκκολάπτονται τα αυγά τους. Και βγαίνουν γεννήματα εχιδνών σαν αυτά για τα οποία είπε ο Κύριος:

«Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν. ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν. ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;» (Ματθ. 23, 27-33)

Το έργο των φιλενωτικών ήταν πάντα και είναι η διάλυση της Ορθοδοξίας. Αρνητές του Χριστού μας οι ίδιοι, γυρνούν την πλάτη τους στον Κύριο και αγκαλιάζουν τον τρισκατάρατο πάπα, ο οποίος όχι μόνο δεν σκοπεύει να ενεργήσει προς όφελος του χριστιανικού κόσμου, αλλά πασχίζει για τη διάλυσή του. Δεν είναι εχθροί της Εκκλησίας οι χριστιανοί που φωνάζουν “ανεπιθύμητος ο πάπας!”. Δεν είναι φονταμενταλισμός η αντίδραση στην ψευδοένωση που ονειρεύονται οι οικουμενιστές. Είναι το ορθόδοξο DNA του λαού του Θεού που αντιδρά, το ίδιο με αυτό των αγίων ομολογητών και μαρτύρων. Είναι η αγνή χριστιανική καρδιά που δεν δέχεται να ακούει αλλότρια κηρύγματα. Γι’ αυτό πληθαίνουν τα “ΟΧΙ” προς τις άνομες και βλάσφημες εντολές των Αρχιερέων. Γι’ αυτό προβαίνουν κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί στην ιεροκανονική Αποτείχιση. Γι’ αυτό θεριεύει το τείχος απέναντι στην παναίρεση που πολεμά την Αγία μας Εκκλησία εκ των έσω.