Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2021

 

ΟΧΙ ΤΥΦΛΗ ΥΠΑΚΟΗ, ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ! ΟΧΙ! ΟΧΙ!

 

Τοῦ π. Ἰωάννου Κ. Διώτη,


Μὲ τὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος π. Ἱερώνυμον ἔχω γνωριμίαν καὶ σχέσιν δεκαετιῶν ἀμοιβαίας ἐκτιμήσεως μὲ πολλὰς συζητήσεις μεταξύ μας. Πρὸ καιροῦ εἶπεν εἰς ἐμὲ ὅτι ἔχω πολλὰ ἀκόμη νὰ προσφέρω εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ἐπιθυμῶ τὴν συναναστροφήν του. Εἶναι καλὸς συζητητής. Προχείρως διατυπώνω τρία χαρακτηριστικὰ τῆς προσωπικότητός του. Ἔχει σοβαρότητα, ἔχει μόρφωσιν, ἔχει καλωσύνην. Κατ’ ἐπανάληψιν ἀπήντησα ὑπὲρ αὐτοῦ δημοσιογραφικῶς εἰς ἄδικα δημοσιεύματα κατ’ αὐτοῦ. Αἱ ἀντιθέσεις μου πρὸς τὸν Μακαριώτατον ἤρχισαν ὅταν οὗτος ἀνεγνώρισε τὸν ψευδοεπίσκοπον Ἐπιφάνιον ὡς δεύτερον Μητροπολίτην Κιέβου καὶ πάσης Οὐκρανίας, περιφρονῶν τὸν τοιοῦτον Μητροπολίτην Ὀνούφριον τῆς ἐν Κιέβῳ Κανονικῆς Ἐκκλησίας.

Μετὰ τὴν δημοσιοποιηθεῖσαν ἄκραν ἀντίθεσίν μου πρὸς τὴν ὁμόφωνον ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νὰ κλεισθοῦν οἱ Ἱεροὶ Ναοὶ κατὰ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα καὶ τὸ Πάσχα τοῦ παρελθόντος ἔτους 2020, τώρα προεκάλεσεν ὁ Μακαριώτατος γενικὴν ἀναταραχὴν εἰς τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ἀπροσδόκητον δήλωσίν του ὅτι, ὅστις δὲν ὑπακούει γενικῶς εἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου «νὰ ἀποσυρθῇ στὸ σπίτι του, στὸ Μοναστήρι του, στὸ κελλί του καὶ ἀπὸ ἐκεῖ νὰ ἔχῃ τὶς θέσεις τὶς δικές του» (Καθεδρικὸς Ναὸς τῶν Ἀθηνῶν (10-10-2021) κατὰ τὴν χειροτονίαν νέου Μητροπολίτου).

Αἱ δριμεῖαι ἐπικρίσεις κατὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου συνεχίζονται. Ὡς γνωστόν, παρεμβαίνω σχεδὸν πάντοτε εἰς τὴν ἑκάστοτε ἐπικαιρότητα γενικοῦ ἐνδιαφέροντος. Ἐν συνεχείᾳ, παρεμβαίνω καὶ ἐνταῦθα.

Καθ’ ὅσον γνωρίζω, μόνον οἱ Ἐπίσκοποι, κατὰ τὴν χειροτονίαν των, δίδουν ρητὴν καὶ ἐπίσημον ὑπόσχεσιν ὅτι θὰ τηροῦν τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὡς ὁρίζει τὸ τελετουργικὸν τῆς χειροτονίας. Τυγχάνει ὅμως αὐτονόητον ὅτι εἰς τὸ τελετουργικὸν αὐτὸ ἐννοεῖται ὁπωσδήποτε ὅτι αἱ Συνοδικαὶ ἀποφάσεις εἶναι ὀρθαί, διότι ὑποτίθεται ὅτι λαμβάνονται «ἐν ἁγίῳ Πνεύματι», ἀναλόγως πρὸς τὴν Ἀποστολικὴν Σύνοδον τῶν Ἱεροσολύμων: «Ἔδοξε γὰρ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν» (Πράξ. ιε΄ 28). Πρὸ δὲ ἑκάστης Συνοδικῆς Συνεδρίας γίνεται καὶ εἰδικὴ δέησις διὰ τὸν θεῖον φωτισμὸν τῶν συνέδρων. Εἶναι ἀδιανόητον νὰ ἐννοῆται ὑπακοὴ καὶ εἰς ἐσφαλμένας Συνοδικάς ἀποφάσεις, διὰ τὰς ὁποίας εὐθύνεται τὸ ἀνθρώπινον στοιχεῖον. Οἱ Ἐπίσκοποι συγχρόνως δίδουν καὶ ὑπόσχεσιν ὅτι θὰ τηροῦν καὶ τὰς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων (δογματικοὶ Ὅροι, Ἱεροὶ Κανόνες). Ἰδοὺ τώρα καὶ τὸ λογικὸν συμπέρασμα ὅτι δὲν ἐννοεῖται ὑπακοὴ εἰς ἐσφαλμένας Συνοδικὰς ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι ἔρχονται εἰς ἀντίθεσιν μὲ ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἐὰν ὁ οἱοσδήποτε ὑπακούσῃ εἰς μίαν τοιαύτην συνοδικὴν ἀπόφασιν, θὰ δείξῃ ἀνυπακοὴν εἰς ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν ὅτι δημιουργεῖται συγκρουστικὴ ἀντίφασις. Ὅμως, ἡ ἱεροτελεστία τῆς χειροτονίας εἰς Ἐπίσκοπον κατηρτίσθη ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Ἀντιφάσκει λοιπὸν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα; Ὄχι. Συμπερασματικὸν λοιπὸν δεδομένον εἶναι ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑπακούωμεν εἰς ἐσφαλμένας Συνοδικὰς ἀποφάσεις. Ἐπίσης, δεδομένον εἶναι ὅτι ὑπάρχουν ἐσφαλμέναι Συνοδικαὶ ἀποφάσεις. Ἰδού:

 

Ἐσφαλμέναι Συνοδικαὶ ἀποφάσεις

Ὑπάρχουν περιπτώσεις κατὰ τὰς ὁποίας ἡ ἰδία Διαρκής Ἱερὰ Σύνοδος ἀνεγνώρισε λάθη της καὶ ἐτροποποίησεν ἢ καὶ ἀνεκάλεσεν ἀντικανονικάς καὶ παρανόμους ἀποφάσεις αὐτῆς. Ὡς πρὸς τὴν παγκόσμιον πληγὴν τοῦ κορωνοϊοῦ, ἔχουν ἐπισημανθῆ πολλὰ καὶ τραγικὰ λάθη ὑπὸ πολλῶν εἰς σχετικὰς Συνοδικὰς ἀποφάσεις, ἀποδεδειγμένως.

Ὁ διακεκριμένος Μητροπολίτης πρώην Καλαβρύτων π. Ἀμβρόσιος διὰ τὴν Συνοδικὴν ἀλλαγὴν ὥρας τῆς Ἀναστάσεως ἔγραψεν ὅτι: «Τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου παραβιάζουν καὶ καταπατοῦν τὴν κανονικὴ τάξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας...». Ὡς εἶναι γνωστόν, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, αὐθαιρέτως, ἀντικανονικῶς καὶ κατὰ κατάφωρον παράβασιν τῆς ἀπὸ αἰώνων Ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως, καθώρισεν ἡ τελετὴ τῆς Ἀναστάσεως (2021) καὶ ἡ Ἀναστάσιμος Θεία Λειτουργία νὰ γίνουν τὸ Μέγα Σάββατον. Διήμερος λοιπὸν κατὰ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ καὶ ὄχι τριήμερος «κατὰ τὰς Γραφάς».

Καὶ τὸ Συνοδικὸν κλείδωμα ὅλων τῶν Ἱερῶν Ναῶν κατὰ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα καὶ Πάσχα (2020) εἶναι πρωτοφανές, ἄκρως σκανδαλῶδες, ἀντιπαραδοσιακὸν καὶ ἀντικανονικόν. Ἰδού: «Εἴ τις Ἐπίσκοπος εὑρεθείη σεπτὸν ναὸν κλείων, μὴ γίνεσθαι ἐν αὐτῷ τὰς τοῦ Θεοῦ λειτουργίας... ἀναίσθητος ὄντως ἐστί,... ὡς παραβάτης ἐντολῆς Θεοῦ καὶ τῶν Ἀποστολικῶν Διατάξεων» (4ος Κανὼν τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

Ἀπὸ πολλὰς ἄλλας ἐσφαλμένας Συνοδικὰς ἀποφάσεις περιορίζομαι νὰ παρουσιάσω δύο μόνον, ὄντως καταρρακωτικὰς τοῦ Συνοδικοῦ κύρους.

Πρώτη: Εἶναι ἐκτὸς πάσης σοβαρότητος καὶ λίαν προσβλητικὴ Κλήρου καὶ Λαοῦ ἡ ὑπ’ ἀριθ. 685/ 9-2-2000 Συνοδικὴ ἀπόφασις, κατὰ παραγγελίαν τοῦ Σεβ. Ναυπάκτου, ὡς βασίμως ὑποπτεύομαι. Εἰς τὴν ἀπόφασιν αὐτὴν τονίζεται, Συνοδικῶς, ὅτι πρέπει νὰ ὑπάρχῃ, «ἀναντίλεκτος ὑπακοὴ εἰς τὰ κελεύσματα τοῦ Ἐπισκόπου ὑπὸ παντὸς Κληρικοῦ, μοναχοῦ καὶ λαϊκοῦ, ὑπαγομένου αὐτῷ ἢ καὶ ἁπλῶς κινουμένου ἐντός τῆς ἀνεγνωρισμένης διοικητικῆς περιφερείας (ἐπαρχίας) αὐτοῦ».

Μακαριώτατε, ἀναταραχθεῖτε σεισμικῶς μὲ πολλοὺς βαθμοὺς τῆς κλίμακος Ρίχτερ. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος διατάσσει ὅλα τὰ ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων νὰ ὑπακούουν ἐν ἀπολύτῳ σιωπῇ ἀναντιλέκτως») εἰς τὰ οἱαδήποτε «κελεύσματα» παντὸς Ἐπισκόπου, ἔστω καὶ ἐὰν μία δεσποτικὴ διαταγὴ εἶναι παράνομος ἢ ἀντικανονικὴ ἢ ἄδικος ἢ γελοία ἢ βλακώδης ἢ ἐξωφρενική. Ἡ ὑπακοὴ αὐτὴ πρέπει νὰ εἶναι «ἀναντίλεκτος» μὲ αὐθαίρετον ἀφαίρεσιν καὶ τοῦ στοιχειώδους ἀνθρωπίνου δικαιώματος τῆς ἀπολογίας.

Δευτέρα: Εἰς τὸ ἄρθρον 2 ἐδάφιον β΄ παρ. γ΄ τοῦ Συνοδικοῦ Κανονισμοῦ περὶ τῶν Ἱερῶν Μονῶν, ἀναγράφεται, ρητῶς καὶ σαφῶς, ὅτι μία Μονὴ δύναται νὰ γίνη «Συνοδικὴ» μὲ ὁμόφωνον γνώμην τῆς Μοναστικῆς Ἀδελφότητος καὶ ἀπόφασιν τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου. Ἐγὼ εἰς μίαν ἀναφοράν μου πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον ἔκαμα τὴν πρότασιν ἡ ἐν Ναυπάκτῳ Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος νὰ γίνῃ Συνοδική, πρὸς ἐκτόνωσιν τῆς ἐκεῖ δεινῆς ἐκκλησιαστικῆς καταστάσεως. Πάλιν τρομάξατε ἀναταρακτικῶς, Μακαριώτατε καὶ Σεβασμιώτατοι. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, διὰ τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 463/11-2-2010 ἀποφάσεως αὐτῆς, υἱοθέτησε τὴν κατ’ ἐμοῦ κατηγορίαν τοῦ Σεβ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου ὅτι ἐγὼ μὲ τὴν πρότασίν μου αὐτὴν διέπραξα τὰ ἐπισύροντα τὴν ποινὴν τῆς καθαιρέσεως βαρύτατα κανονικὰ παραπτώματα τῆς «ΤΥΡΕΙΑΣ» καὶ τῆς «ΦΑΤΡΙΑΣ». Γελοιοποίησις καὶ καταρράκωσις τοῦ Συνοδικοῦ κύρους.

Ὡς πρὸς τὴν ὀρθότητα μερικῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων, ἰδοὺ τί ἔγραψεν ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Μαρωνείας κυρὸς Δαμασκηνός: «... καὶ νὰ λαμβάνωνται βεβιασμέναι καὶ ἕνεκα τούτου ἐσφαλμέναι ἀποφάσεις ἐπὶ ζητημάτων καιρίας διὰ τὴν Ἐκκλησίαν σημασίας» («Ὀρθόδοξος Τύπος», 18-1-2002).

Καὶ ἡ κραυγάζουσα παναθλία κατάστασις εἰς τὸν τομέα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης βαρύνει ἐξ ὁλοκλήρου τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον, διότι εἶναι ἡ προϊσταμένη Ἀρχὴ τῶν Συνοδικῶν Δικαστηρίων. Δι’ αὐτὴν τὴν ἐκκλησιαστικὴν κακοδαιμονίαν ἔγραψε καὶ αὐτὰ ὁ ἀγωνιστὴς μακαριστὸς Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως κυρὸς Ἀμβρόσιος: «Τὰς ἐξοντωτικὰς ἀποφάσεις τὰς ἐκδίδουν οἱ ρασοφόροι δικασταὶ μεταξύ των ἐκ τῶν προτέρων καὶ πρὶν ἢ ἀναγνωσθῇ ὁ δικαστικὸς φάκελος καὶ ἀκουσθῇ ἡ ἀπολογία τοῦ κατηγορουμένου» («Ὀρθόδοξος Τύπος», 15-2-1995). Ἔφθασα καὶ ἐγὼ εἰς τὴν ἀνάγκην νὰ γράψω ὅτι ὑπῆρξε: «Δικτατορικὴ καὶ φασιστικὴ ἐκκλησιαστικὴ δίκη». Δὲν ὑπῆρξεν ἀντίλογος.

Εἶναι πολλὰ τὰ Συνοδικὰ ὀλισθήματα. Προτίθεμαι νὰ γράψω βιβλίον ὑπὸ τὸν τίτλον «ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ». Ὑπεράνω τῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή, αἱ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἡ Συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἡ κοινὴ συνείδησις τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Πληρώματος καὶ ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Παράδοσις. Ἐάν, κατὰ τὴν δήλωσιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὅσοι δὲν ὑπακούουν εἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ἀκόμη καὶ εἰς τὰς λανθασμένας τοιαύτας (δὲν γίνεται οὐδεμία διάκρισις), πρέπει νὰ ἐξαφανισθοῦν, τότε κατὰ μείζονα λόγον ὑποχρεοῦνται νὰ ἀναχωρήσουν εἰς τὰ ἴδια ὅσοι γίνονται παραβάται τῶν προαναφερθέντων παραγόντων.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἰς τὴν Μονὴν τῆς μετανοίας του

Πραγματικὴ λοιπὸν ἀνάγκη νὰ ἐξετασθῇ κατὰ πόσον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἶναι ἔνοχος ἀνυπακοῆς εἰς διδάγματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἰς Ἱεροὺς Κανόνας καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησιαστικὴν Παράδοσιν. Εἶναι τοιοῦτος παραβάτης. Ἰδού:

1) Μὲ τὴν ἀναγνώρισιν τῆς ψευδοαυτοκεφαλίας εἰς τὴν Πατριαρχικὴν ψευδοεκκλησίαν τοῦ Κιέβου εἰσεπήδησεν ὁ Μακαριώτατος εἰς τὴν ξένην ἐκκλησιαστικὴν δικαιοδοσίαν τῆς ἐν Ρωσίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Βαρύτατον κανονικὸν παράπτωμα, τὸ ὁποῖον τιμωρεῖται μὲ αὐστηρότητα.

2) Μὲ τὴν ἀναγνώρισιν τοῦ ψευδοεπισκόπου Ἐπιφανίου ὡς δευτέρου Μητροπολίτου Κιέβου καὶ πάσης Οὐκρανίας περιεφρόνησε προκλητικῶς ὁ π. Ἱερώνυμος τὸν τοιοῦτον Μητροπολίτην Ὀνούφριον τῆς Κανονικῆς ἐν Κιέβῳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Παρέβη δὲ καὶ συγκεκριμένους Ἱεροὺς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν μὲ μεγάλην αὐστηρότητα τὴν συνύπαρξιν δύο Ἐπισκόπων εἰς τὸν αὐτὸν τόπον.

3) Αὐθαιρέτως, ἀντικανονικῶς καὶ ἀνεξηγήτως προσέθεσεν εἰς τὰ Συνοδικὰ Δίπτυχα τὴν προαναφερθεῖσαν ψευδοεκκλησίαν τοῦ Κιέβου ἀπὸ καθῃρημένους, ἀναθεματισμένους, αὐτοχειροτονήτους καὶ σχισματικοὺς ὡς 15ην αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ τοιαύτη αὐθαιρεσία εἶναι προκλητική, ἀδιανόητος καὶ ἐκτὸς πάσης κανονικότητος. Αὐτὴ ἡ κακοαυτοκεφαλία δὲν ἔχει ἀναγνωρισθῆ ἀπὸ δέκα (10) αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος π. Ἱερώνυμος, ὡς Πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, προεκάλεσε παταγώδη ἐκκλησιολογικὸν ἐκτροχιασμόν.

4) Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος προσωπικῶς, διὰ νὰ παρηγορήσουν τοὺς πιστοὺς, ἐπειδὴ εἶχον κλείσει τοὺς Ἱ. Ναοὺς κατὰ τὴν Μ. Ἑβδομάδα καὶ τὸ Πάσχα (2020), παρουσίασαν τὴν ἁγιογραφικὴν φράσιν «κατ’ οἶκον Ἐκκλησία» ὡς οἰκογενειακὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία, κατὰ ἓν μέρος, δύναται νὰ ἀντικαταστήσῃ τὸν πραγματικὸν ἐκκλησιασμὸν εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναούς. Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος, ὡς Πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ ὡς ἴδιον πρόσωπον παρηρμήνευσε τὴν φράσιν αὐτήν, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τὰ χωρία τῆς Κ. Διαθήκης (Φλμ. 2, Κολ. δ΄ 15, Α΄ Κορ. ιστ΄ 19 καὶ Ρωμ. ιστ΄ 4). Εἰς ὅλας τὰς θέσεις αὐτὰς ἡ λέξις «Ἐκκλησία» σημαίνει τὴν Σύναξιν πιστῶν Χριστιανῶν διὰ κοινὴν λατρείαν, ὅπως ἑρμηνεύει καὶ ὁ ἀείμνηστος μέγας Καθηγητὴς τῆς Θεολογίας Π.Ν. Τρεμπέλας, ὁ ὁποῖος διετύπωσε καὶ τὴν ἑξῆς σχετικὴν ἐξήγησιν: «Ἐπὶ πολὺ χρόνον οἱ Χριστιανοὶ δὲν εἶχον ἴδια κτίρια πρὸς λατρευτικὴν χρῆσιν καὶ κατενέμοντο εἰς οἴκους» (Ὑπόμνημα εἰς τὰς Ἐπιστολὰς τῆς Κ. Διαθήκης, τόμος Α΄ σελ. 220).

5) Ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται, φρίξατε! Ἐνῷ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος διατάσσει νὰ ὑπακούωμεν καὶ εἰς λανθασμένας ἀκόμη ἀποφάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐν τούτοις, ἐκεῖνος δὲν ὑπήκουσεν εἰς ἔχουσαν μεγάλην δογματικὴν καὶ κανονικὴν βαρύτητα ἀπόφασιν ὁλοκλήρου της Ἱεραρχίας. Ὅταν ἐπρόκειτο νὰ ἐκπροσωπήσῃ τὴν ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίαν εἰς τὴν ψευδοαγίαν Σύνοδον τῆς Κρήτης (2016), ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας εἶχε λάβει ἀπόφασιν νὰ μὴ ὀνομασθοῦν Ἐκκλησίαι τὰ διάφορα αἱρετικὰ μορφώματα τοῦ Παπισμοῦ καὶ Προτεσταντισμοῦ. Ὅμως, ὁ Μακαριώτατος π. Ἱερώνυμος περιεφρόνησεν αὐτὴν τὴν σημαντικὴν ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας καὶ ὑπέγραψεν ὅτι εἶναι «Ἐκκλησίαι» τὰ μορφώματα αὐτά. Οὐαί!

6) Πάντα τὰ ἀνωτέρω καὶ πολλὰ ἄλλα ἐπέφερον βαρύτατον καὶ εὐρύτατον σκανδαλισμόν, διὰ τὸν ὁποῖον τὴν πρώτην καὶ κορυφαίαν εὐθύνην φέρει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Ὁ σκανδαλισμὸς αὐτὸς ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὰς δημοσκοπήσεις, κατὰ τὰς ὁποίας ὁ σεβασμὸς εἰς τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὸ 93% κατῆλθεν εἰς τὸ 28%.

Ὡς νομίζω, τὸ ἀδήριτον συμπέρασμα εἶναι ὁ σεβαστὸς Ἀρχιεπίσκοπός μας π. Ἱερώνυμος νὰ ἀναχωρήσῃ εἰς τὴν Μονὴν τῆς μετανοίας του, κατὰ τὴν συνέπειαν τῶν λόγων του, ἀφοῦ ἠρνήθη νὰ ὑπακούσῃ εἰς τὴν ὡς ἅνω σημαντικὴν ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας, ἐγένετο δὲ καὶ παραβάτης ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὑπεράνω τῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων.

* Ἔχω δημοσιεύσει ὅτι διὰ τοὺς Κληρικοὺς παντὸς βαθμοῦ καὶ ἀξιώματος ἀντικαθιστῶ τὸ κ. (κύριος) μὲ τὸ π. (πατὴρ) ἐπὶ τὸ φυσικώτερον καὶ ἐκκλησιαστικώτερον.

1 σχόλιο:

  1. Μπράβο και πάλι στον π. Ιωάννη Διώτη. Είναι ο κορυφαίος κανονολόγος, και ένας από τους κορυφαίους θεολόγους της εποχής μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου