EINAI OI MOIXEΠIBATEΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ή ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΙ;
Τι λεει η παραδοσι της Ορθοδοξου Εκκλησιας;
Xρυσοστομικη η γλωσσα του ιερομοναχου Ευθυμιου Τρικαμηνα.
Θα ακολουθησουν με τον καρο και αλλα ενδιαφεροντα.
Ιερομόναχος
Ευθύμιος Τρικαμηνάς
.
Προφήτης
Ηλίας Αμπελακίων
Προς τόν
Σεβασμιώτατον Επίσκοπον κ. Ιγνάτιον
Διαμένοντα παρανόμως είς Λάρισαν.
Κοινοποίησις προς:
1.
Αρχιεπισκοπή Αθηνών και Διαρκή Ιερά
Σύνοδο.
2. Ιερές Μητροπόλεις Θεσσαλίας.
3. Σεβ/τον Μητροπολίτην Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημον καθώς και
Σεβ/τον Μητροπολίτην Θεσσαλιώτιδος κ. Κων/νον.
4. Ιερόν Σύνδεσμο κληρικών Ελλάδος.
5. Ιερές Μονές Μητροπόλεως Λαρίσης.
6. Ιερείς Μητροπόλεως Λαρίσης.
7. Εκκλησιαστική επιτροπή και λαό Αμπελακίων.
8. Εφημερίδες τοπικές Λαρίσης και εκκλησιαστικές.
9. Αγωνιζομένους Χριστιανούς Λαρίσης.
10. Σύλλογον Πολυτέκνων Λαρίσης.
Σεβασμιώτατε άγιε Δέσποτα ευλογείτε.
Έλαβα αφορμή να γράψω αυτήν την επιστολή, εξ αιτίας της υπό στοιχείων 1020)3-8-99 κλήσεως προς απολογίαν που εστείλατε προς τους τρεις ιερείς της Μητροπόλεως Λαρίσης, επειδή αυτοί οι ιερείς συμπροσευχήθηκαν μαζί μου και μου επέτρεψαν να λάβω μέρος στην κηδεία του τρίχρονου Ηλία, υιού του Γεωργίου Πιστόλη την 29-7-99 στο παρεκκλήσιον του Αγ. Αντωνίου της ενορίας Αγ. Αθανασίου Λαρίσης. Σας διαβεβαιώ δε, ότι δεν είχα καμμία διάθεση να ασχοληθώ με αυτό το θέμα, πολύ δε περισσότερο να γράψω, αν δεν υπήρχε εκ μέρους σας αυτή η στρατηγική και δικτατορική αντίδραση, προς τους τρεις αθώους ιερείς και αυτό το φιρμάνι που, δίκη Σουλτάνου, εξαπελύσατε, θέλοντας δήθεν να βάλετε τα πράγματα στη θέση των.
Ξεκινώ λοιπόν το κύριο μέρος της επιστολής, η οποία είναι και ένα είδος επικοινωνίας, επειδή δεν θελήσατε να υπάρχη μεταξύ μας άλλη επικοινωνία, έφ όσον με εκδιώξατε αμέσως από την Μητρόπολη, τότε στην αρχή που με εκαλέσατε, όταν κατελάβατε διά των ΜΑΤ την Μητρόπολη Λαρίσης και ακούσατε από έμένα ότι δεν σας ανεγνώριζα ως κανονικό Μητροπολίτη Λαρίσης, επειδή είσαστε μοιχεπιβάτης και χρησιμοποιήσατε βία για να καταλάβετε τον επισκοπικό θρόνο, στέλνοντας πολλά υποτιθέμενα τέκνα σας στα νοσοκομεία, στα δικαστήρια και στις φυλακές. Και ξεκινώ αυτό το κύριο μέρος της επιστολής θυμίζοντάς σας την πρώτη μας και μοναδική συνάντηση και τα βασικά λόγια πού ειπώθηκαν σ’ αυτήν. Δεν θελήσατε βέβαια να μαγνητοφωνηθή αυτή η συνομιλία μας, πράγμα το οποίο εζήτησα εξ αρχής, έχοντας εγώ την αφέλεια, ότι θα είχατε κάποιο ίχνος ευσυνειδησίας και διαθέσεως αληθινής πληροφορήσεως, του αδικημένου και προδομένου λαού της Λαρίσης. Είχα τότε, αν ενθυμείστε και μία άλλη πιό χοντροκομμένη αφέλεια. Ενόμιζα ότι θα θέλατε να βλέπαμε τί λένε οι κανόνες και οι Πατέρες για σας και γενικώτερα για το εκκλησιαστικό πρόβλημα της Λάρισας καί γι’ αυτό ήλθα στην Μητρόπολη φορτωμένος με πηδάλια καί πατερικά βιβλία. Εσείς όμως έχετε ποτιστή με παπικότερη συνείδηση από αυτή που υπάρχει στο Βατικανό και δεν θελήσατε να πλησιάσετε στά άδυτα της Ορθοδοξίας, ξεφυλίζοντας έστω τα βιβλία της, φοβούμενος μήπως πάθετε ασφυξία από το πνεύμα της ελευθερίας και της εκουσίου, και όχι ακουσίου, υποταγής που υπάρχει σ’ αυτήν. Για να στιγματίσω δε αυτόν τον πρωτοποριακό παπισμό σας, σας υπενθυμίζω το ότι εστείλατε προς απολογία στην Σύνοδο τούς αδελφούς σας Επισκόπους και Μητροπολίτες, που ήλθαν και έλαβαν μέρος χωρίς την ευλογία σας σε μία άλλη κηδεία, ενός άγιου όντος αδελφού σας, τον όποιο εστείλατε με τις πράξεις σας γρηγορότερα κοντά στον Θεό, στολίζοντας αυτόν με το στεφάνι του μαρτυρίου, επειδή δέχθηκε να σφαγιασθη αγόγγυστα ηθικά και ψυχικά, από τα χέρια των συλλειτουργών του. Ίσως θα πρέπει να καταλάβη το κράτος του Βατικανού, ότι τους υποψηφίους του παπικού θρόνου Καρδιναλίους, πρέπει να τους στέλνη να σπουδάζουν τον αυθεντικό παπισμό παρά τους πόδας σας εις την Λάρισα.
Υπενθυμίζοντάς σας λοιπόν αυτήν την μοναδική συνομιλία μας σας αναφέρω ότι, όταν συναντηθήκαμε με ερωτήσατε γιατί δεν ήλθα να υποβάλω τα σέβη μου και να πάρω ευλογία από τον νέο Μητροπολίτη τόσον καιρό, εις τρόπον ώστε να φθάσετε εσείς στο σημείο να με καλέσετε προς τούτο. Εγώ σας απάντησα ότι όταν ήλθα στην Λάρισα πήρα ευλογία από τον κανονικό και νόμιμο Μητροπολίτη της, τον Σεβασμιώτατο κ. Θεολόγο. Εσείς απαντήσατε πειραγμένα και επί λέξει (έχει βλέπετε σημασία και ο τρόπος και οι λέξεις, γιατί δείχνουν αυτά το περίσσευμα της καρδίας σας, όσον αφορά τον αδελφό σας). "Αυτός τώρα πέθανε" απαντήσατε. Τότε εγώ μή θέλοντας να δώσω συνέχεια στην εμπάθειά σας λέγοντας σας ότι οι μεγάλοι άνδρες δεν πεθαίνουν, παρά μόνο στις συνειδήσεις και στα μυαλά των μικρών και κακοβούλων ανθρώπων, σας απάντησα ότι "εγώ πάντως όταν ήλθα στην Μητρόπολη Λαρίσης πήρα ευλογία από τον κανονικό και νόμιμο Μητροπολίτη της, τον Σεβασμιώτατο κ. Θεολόγο. Τότε εσείς με τον ίδιο εκνευρισμό απαντήσατε "Αυτός τώρα πέθανε. Τουλάχιστον θα έπρεπε να έχης έλθη να ανανεώσης την ευλογία από εμένα". Τότε, αν ενθυμείστε σας απάντησα ότι "εσάς δεν σας αναγνωρίζω ως "κανονικό και νόμιμο Μητροπολίτη Λαρίσης". Στο σημείο αυτό τελείωσε άδοξα η μοναδική συνομιλία μας. Εσείς σηκωθήκατε θυμωμένα ανοίξατε την πόρτα τού γραφείου σας και είπατε επιτακτικά "νά φύγης, εφ’ όσον δεν με αναγνωρίζεις ως Μητροπολίτη Λαρίσης". Επίσης μου είπατε εκεί στήν πόρτα καθώς έφευγα, ότι δεν έχω ευλογία να λειτουργώ και να εξομολογώ στον Προφήτη Ηλία Αμπελακίων, όσον καιρό θα είμαι εκεί μέχρι να φύγω, και εγώ σας απάντησα ότι και θα λειτουργώ και θα έξομολογώ στον Προφήτη Ηλία, γιατί εσείς δεν είστε αρμόδιος στην Μητρόπολη, ώστε να μπορείτε να επιβάλετε ποινές και μάλιστα δικτατορικά. Εκ των υστέρων βέβαια δεν θέλησα να τηρήσω και αυτό που είπατε, να φύγω δηλαδή από τον Προφήτη Ηλία, ενώ στην αρχή το είχα δεχθή, άφ’ ενός μεν επειδή και αυτή η υπακοή θα μπορούσε να εκληφθή ως αναγνώριση της εξουσίας, που θα είχε ο κανονικός και νόμιμος Μητροπολίτης Λαρίσης, αφ’ ετέρου δε δεν το ήθελαν οι άνθρωποι των Αμπελακίων και γενικώτερα της Λάρισας.
Από τότε λοιπόν μέχρι σήμερα εγώ ευρίσκομαι στον εκκλησιαστικό αυτό χώρο της Μητροπόλεως Λαρίσης και δεν μνημονεύω Επίσκοπο στις ακολουθίες και στα μυστήρια που τελώ. Κατά καιρούς δε, και μάλιστα σε επίσημες εκκλησιαστικές εορτές, ευρίσκομαι στο πεζοδρόμιο, στο πλευρό του αγωνιζομένου και προδομένου λαού της Λάρισας, δείχνοντας μαζί του την αντίθεσή μου στο σάπιο εκκλησιαστικό κατεστημένο, το οποίο σαν κάποια λοιμική νόσος κατατρώγει ό,τι υπάρχει υγιές στην Εκκλησία. Δυστυχώς δε, η συζήτησή μας δεν έφτασε και σε κάποιο παρήγορο για σας σημείο, όσον αφορά το θέμα της μνημονεύσεως. Ότι δηλαδή η θέση μου να μην μνημονεύω το όνομά σας δεν είναι μόνο για σάς, που είστε μοιχεπιβάτης, δεν είστε αποδεκτός από τον λαό και κατέχετε δια της βίας τον θρόνο της Μητροπόλεως Λαρίσης, αλλά ότι έχω επί πλέον σταθερά και αμετάκλητον απόφαση να μην μνημονεύσω και οποιονδήποτε άλλον Επίσκοπο στείλουν από την Αθήνα μετά από σας, που αργά ή γρήγορα θα φύγετε. Και τούτο για να μην συμμετέχω διά της μνημονεύσεως στην αίρεση του Οικουμενισμού και σε όλα αυτά που μαγειρεύουν τόσο καιρό με τους αιρετικούς οι Επίσκοποι και Πατριάρχες, τα οποία αποτελούν προδοσία της πίστεως, του Χριστού και της αλήθειας. Δεν γνωρίζω βέβαια, αν έχετε υπ’ όψιν σας, τί εστί Οικουμενισμός, διότι από τα λίγα που είπαμε κατάλαβα, ότι δεν ενδιαφέρεσθε για τέτοια πράγματα, και ότι αυτά για σας είναι πολυτέλεια. Άλλωστε αυτός που θα προδώση στα μικρά είναι φυσικό να προδώση και στα μεγάλα. Μικρά δε θεωρούνται τα διοικητικά, οι θρόνοι και οι μπαστούνες και μεγάλα η πίστις, η αλήθεια και η Παράδοση.
Θά έλθω λοιπόν τώρα και στο επίμαχο σημείο της κηδείας δηλαδή του -μικρού- Ηλία, το οποίο υπήρξε αιτία για να δείξετε την παρουσία σας στο χώρο της Μητροπόλεως, μιά και σε όλη την πνευματική ζωή είστε απών. Θελήσατε να φοβήσετε τους ιερείς σας με το σπαθί της εξουσίας, για να μην τολμήσουν ποτέ να σηκώσουν κεφάλι και σας δημιουργήσουν προβλήματα, ταράζοντας τα λιμνάζοντα και όζοντα ύδατα στα όποια επιπλέετε. Θελήσατε να φανήτε τηρητής των κανόνων και φύλακας της τάξεως της εκκλησίας και προστάτης τού λαού από τους ταραχοποιούς και παρασυναγώγους και από όλους όσους δεν κάμπτουν γόνυ να προσκυνήσουν την εξουσία σας. Θελήσατε να πείσετε τον εαυτόν σας ότι πατάτε πλέον γερά στις πλάτες των απλών ιερέων και του δυστύχου λαού, ότι πέρασε ο καιρός της δοκιμασίας και ταλαιπωρίας σας και ότι η εξουσία σας πλέον ασκείται ελεύθερα και αβίαστα. Θελήσατε τέλος να πείσετε τους απλούς και αφελείς, ότι εσείς είστε ο νόμιμος και αυτοί που δεν επακούουν οί παράνομοι.
Αλλά ποιος είστε εσείς πού τα θελήσατε όλα αυτά, και ποιοι εκείνοι με τούς οποίους πολεμάτε; Εσείς είστε κατ’ αρχάς ο μοιχεπιβάτης, αυτός δηλαδή που άρπαξε τον θρόνο του αδελφού του κατά τον άγιο -Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Απαγορεύουν δηλαδή οι Ιεροί κανόνες να χειροτονηθή Επίσκοπος σε μία εκκλησία τοπική, αν ο Επίσκοπός της δεν πεθάνη ή δεν παραιτηθή οικειοθελώς, ή δεν καταδικασθή τελεσιδίκως και νομίμως από αρμόδιο εκκλησιαστικό δικαστήριο. Είστε ο άνθρωπος της βίας και των ΜΑΤ, που μετά την παράνομη εκλογή σας από όμοιους παρανόμους Επισκόπους, θελήσατε χρησιμοποιώντας την κοσμική εξουσία να φυτευθήτε στον αγρό της Λάρισας, και μάλιστα στην θέση που εικονίζεται ο άκακος και ταπεινός Ιησούς. Είστε εκείνος που όταν εγένετο η χειροτονία σας στον βαθμό του Επισκόπου ακούγοντο από τον λαό ως ιαχή τα "ανάξιος" δια τα οποία λέγει η Ορθόδοξος Παράδοσις, ότι και ένας να φωνάξη ανάξιος κατά την χειροτονία, αυτή σταματάει αυτομάτως και γίνεται εκκλησιαστική εξέτασις προκειμένου να αποδειχθή η αλήθεια και τούτο "ίνα μη τα άγια υπό αναξίων τελούνται7. Είστε εκείνος που επί τόσα τώρα έτη έχετε ως μονίμους συντρόφους και συνοδοιπόρους τους φοβισμένους και υποτελείς Ιερείς σας και τους αστυνομικούς με τις κλούβες και τα γκλοπς. Ποιος άραγε από τους αγίους μας άσκησε την πνευματική εξουσία του διά της βίας της κοσμικής εξουσίας και ποιος τόσο κυνικά εκώφευσε στην φωνή και στον πόνο του λαού; Είστε ακόμη εκείνος που είδε την εκκλησία σαν εμπορικό κατάστημα και το Επισκοπικό αξίωμα σαν κερδοφόρο επάγγελμα, σύμφωνα με τα λίγα από τα πολλά που αποκαλύφθηκαν στην υπόθεση του προσκυνήματος της Αγ. Παρασκευής Τεμπών. Είστε τέλος για να μην μακρυγορώ εκείνος πού δεν γνωρίζει όρια και φραγμούς και κωλύματα στο θέμα των χειροτονιών και που γέμισε την εκκλησία με κατηγορημένους κληρικούς, σύμφωνα με αυτά που φτάνουν στα αυτιά μας από τις εξομολογήσεις των σκανδαλισμένων χριστιανών. Αφήνω να μιλήσω για τα σοβαρότερα και φλέγοντα θέματα της πίστεως, στα όποια φανήκατε απελπιστικά κενός και αδιάφορος, σε σημείο που να πρεσβεύετε σε συνέντευξη που εδώσατε σε τοπικό κανάλι το 1997 τα εξής αιρετικά και δαιμονικά· "και αν δεχθή κανένας το χάραγμα 666 στο μέτωπο ή στο χέρι δεν πειράζει, αρκεί να είναι εντάξει με τον Θεό". Και φυσικά στα καίρια θέματα της πίστεως ουδεμία ενημέρωση κάνατε μέχρι τώρα, για τις συμπροσευχές και τα φιλήματα του Πατριάρχη και των λοιπών Επισκόπων με τον αιρεσιάρχη Πάπα, πολύ δε περισσότερο για τις "προδοτικές συμφωνίες και δαιμονικές αποφάσεις των συλλειτουργών σας Επισκόπων στο Μπελαμέντ του Λιβάνου και στο Σαμπεζύ της Γενεύης με τους πανικούς και μονοφυσίτες αντιστοίχως.
Αφού λοιπόν παραβλέψατε όλα αυτά που σας βαρύνουν δημοσίως και τόσα άλλα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, παρουσιαστήκατε ξαφνικά ως τηρητής της τάξεως της Εκκλησίας, ελέγχοντας τους απλούς Ιερείς σας για δήθεν σφάλματά των και παίρνοντας την θέση του αγνού και άκακου ποιμένος, ο οποίος διορθώνει τα κακώς έχοντα στην ποίμνη του. Για να συμβή αυτό θα πρέπει να μην υπάρχη ίχνος ντροπής και ελέγχου συνειδήσεως και ακόμη τύφλωση ψυχική και σωματική σε κραυγαλέα γεγονότα, καθώς επίσης και καταχθόνια σκοπιμότης και σκοτεινός προγραμματισμός, όσον αφορά την πνευματική ζωή της εκκλησίας.
Αναφέρετε συγκεκριμμένως τα εξής στην με ημερομηνία 3-8-99 κλήση σας προς απολογία των τριών ιερέων "Διατί πάτερ.... αγνοήσατε τας υπ’ αριθμ. 1 και 24 Εγκυκλίους της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως και συνιερουργήσατε μεθ’ ιερέως μη έχοντος την προς Ιερουργίαν απαιτουμένην άδειαν της καθ’ υμάς Εκκλησιαστικής αρχής; Και προ πάντων διατί αφού αποδεδειγμένως γνωρίζετε ότι ο περί ου ο λόγος κληρικός ουχί μόνον δεν μνημονεύει του ονόματος του οικείου υμών Μητροπολίτου, αλλά τουναντίον φέρεται ως δεδηλωμένος εχθρός της τοπικής ημών Εκκλησίας βάλλων ποικιλοτρόπως κατά του επιχωρίου υμών Μητροπολίτου και κατ’ επέκτασιν κατά της καθόλου Εκκλησίας, υμείς άνευ δισταγμού τινος συνιερουργήσατε μετ’ αυτού εις την ως άνω εξόδιον Ιεράν Ακολουθίαν;"
Με αυτά κατ’ αρχάς που γράφετε δείχνετε παχυλή άγνοια ή ηθελημένη σκοπιμότητα σε βασικά εκκλησιολογικά θέματα.
1. Παρουσιάζετε τον εαυτόν σας ως κανονικό και νόμιμο Μητροπολίτη Λαρίσης, την στιγμή που είστε παράνομος Μοιχεπιβάτης, μη αποδεκτός από τον λαό του Θεού, αλλά μόνο και κατ’ ανάγκη από τους φοβισμένους υπαλλήλους σας Ιερείς και τους φύλακας αγγέλους σας αστυνομικούς.
2. Θεωρείτε τον εαυτόν σας εκκλησιαστική αρχή την στιγμή που δεν έχετε καμμία σχέση με την αληθινή εκκλησία, επειδή σ’ αυτήν βασιλεύει η αλήθεια, η αγάπη και η δικαιοσύνη, και όχι ο καταναγκασμός, η βία και η αδικία.
3. Θεωρείτε παράπτωμα θανάσιμο την μη μνημόνευση τού ονόματος σας, την στιγμή πού έκτος των προαναφερθέντων δύο περιπτώσεων, συμμετέχετε σε κατάφωρες αδικίες και δογματικές και αιρετικές αποκλίσεις, όσον αφορά την αίρεση του Οικουμενισμού, για τις οποίες επιβάλλουν οι κανόνες και η Παράδοση την διακοπή του μνημοσύνου, αν δεν θέλη κανείς να μολυνθή αυτό το μυστήριο που τελεί. (31ος Αγ. Αποστόλων, 15ος Α. και Β. Συνοδ.) Αυτό θα ήταν όντως παράπτωμα μεγάλο, αν εσείς εισάστε νόμιμος και αποδεκτός από τον λαό Επίσκοπος και κυρίως αν δεν είχατε εμπλακεί στην αίρεση του Οικουμενισμού.
4. Ισχυρίζεσθε ότι είμαι δεδηλωμένος εχθρός της τοπικής Εκκλησίας και κατ’ επέκταση της καθόλου Εκκλησίας και με αυτό γίνεται φανερό ότι την εκκλησία την εννοείτε, όπως την εννοεί ο Πάπας, ότι την έχετε αποκομμένη από το τμήμα της που ευρίσκεται στον ουρανό, ότι είστε εσείς το κέντρο της όπως ο Πάπας και όχι ο Χριστός και η αλήθεια, ότι την έχετε αποκόψει από την Παράδοση και τους αγίους, την στιγμή που αυτοί δεν φρονούν όπως εσείς, και τέλος ότι ταυτίζετε τον εαυτόν σας με την εκκλησία, πράγμα όντως θλιβερό και βλάσφημο και μόνο που ακούεται, επειδή λέτε ότι όποιος βάλλει εναντίον του Μητροπολίτου βάλλει εναντίον της Εκκλησίας. Τόσοι λοιπόν άγιοι πατέρες της Εκκλησίας που κατηγορούσαν και εστηλίτευαν δημοσίως τους κακούς Επισκόπους και ποιμένες έβαλον εναντίον τής Εκκλησίας; και πώς αυτοί σήμερα είναι άγιοι της Εκκλησίας; Όποιος λοιπόν βάλλει εναντίον σας βάλλει εναντίον της Εκκλησίας και μάλιστα όπως ισχυρίζεσθε της καθόλου Εκκλησίας (της εν ουρανώ και επί γης). Εσείς που κατελάβατε τον θρόνο με τρόπο μοιχικό, εσείς που εγκαινιάσατε περίοδο δικτατορίας στην Εκκλησία με τα ΜΑΤ και τις κλούβες, εσείς πού δεν είστε αποδεκτός από τον λαό του Θεού, εσείς που δεν ντραπήκατε, να σταματήσετε την χειροτονία σας, όταν ακούγοντο κατ’ αυτήν τα ''ανάξιος", εσείς που κατεπατήσατε κάθε εκκλησιαστική Παράδοση στα θέματα του Επισκόπου, εσείς που καλύπτετε τα σκάνδαλα τα οικονομικά της αγ. Παρασκευής Τεμπών, εσείς που συμπλέετε και συνοδοιπορείτε στην αίρεση του Οικουμενισμού, εσείς που συμβουλεύσατε ότι δεν πειράζει αν σφραγιστούν οι Χριστιανοί στο χέρι, εσείς που στείλατε τόσους χριστιανούς στα νοσοκομεία, στα δικαστήρια και στις φυλακές, εσείς λοιπόν δεν βάλλετε κατά της καθόλου Εκκλησίας, αλλά βάλλει αυτός που δεν σας μνημονεύει; Μήπως πάτερ πιστεύετε ότι αυτοί που βάλλουν εναντίον σας είναι μάρτυρες του Ιεχωβά ή Μουσουλμάνοι και όχι μέλη πιστά της Εκκλησίας και εσείς είστε ο βράχος στον οποίον ξεσπούν τα αφρισμένα κύματα; Μόνο με αυτή τη λογική μπορεί να λέτε αυτά τα πράγματα...
Είναι όντως γεγονός πάτερ, ότι δεν είναι δυνατόν να πέση κανείς σε πλάνη και αίρεση, αν δεν αποκοπή από την ορθόδοξο Παράδοση. Επειδή λοιπόν και εσείς αποκοπήκατε από αυτήν και δημιουργήσατε μία νέα και διεστραμμένη παράδοση, όπως ο Πάπας, φθάσατε σ’ αυτό το κατάντημα, εσείς μεν κάνοντας τον στρατηγό σ’ αυτούς που σας φοβούνται με την βοήθεια των ροπαλοφόρων αγγέλων σας, και οι υπόλοιποι από την Αθήνα με το να σας καλύπτουν και να συμμετέχουν ίσως με μεγαλύτερη ευθύνη, στο αίσχος αυτό που τόσα χρόνια τώρα υπάρχει στην Λάρισα.
Θα ήταν όντως παράληψη, εάν δεν ανέφερα και το τέλος της Λακωνικής επιστολής σας προς τους τρεις ιερείς διότι πράγματι αυτό αποτελεί ένα μαργαριτάρι δικαιοσύνης και ελευθερίας μέσα στην εκκλησία. Λέτε λοιπόν τα εξής τελειώνοντας: "Παρακαλώ πολύ όπως συν ταις απαντήσεσι υμών επί των ως άνω τιθεμένων ερωτημάτων υποβάλλητε εντός της ταχθείσης προθεσμίας [η ταχθείσα προθεσμία αναφέρεται στην αρχή ότι είναι τρεις (3) ημέρες] γραπτώς και την απολογίαν υμών επί του διαπραχθέντος -εάν ούτως έχωσι τα πράγματα- υφ’ υμών κανονικού παραπτώματος, προκειμένου να επιληφθώμεν επί των ως εν τοις ύπερθεν εκτεθέντων".
Η προθεσμία λοιπόν που εδώσατε στους ιερείς σας προς απολογίαν ήταν 3 ημέρες. Γιατί δέσποτα τόση βιασύνη; Γιατί δεν ετηρήσατε τουλάχιστον τους τύπους, ώστε να αποφύγετε την εικόνα κάποιων άλλων αρχιερέων που απετέλεσαν το Καϊαφικόν συνέδριον σταυρώσαντες τον Χριστόν; "Αρον-άρον λοιπόν σταύρωσον αυτούς. Το χειρότερο όμως είναι ότι η καταδίκη έχει γίνει πριν τη δίκη. Αρκεί για σάς να ομολογήσουν οι τρεις ιερείς ότι ναι, έτσι έχουν τα πράγματα. Τον κηδέψαμε τον μικρό Ηλία μαζί με τον Ιερομόναχο Ευθύμιο. Πώς θα μπορούσε αλλιώς να εκλάβη κάποιος τα λόγια σας, όσο καλή διάθεση και να είχε; Είναι δηλαδή σαν να λέτε: "Τό παράπτωμά σας είναι βέβαιο, πέστε μας κάτι σαν απολογία, για να ανακοινώσουμε την απόφαση πού έχουμε στο συρτάρι". Επειδή όμως είστε σπλαχνικός και γενναιόψυχος, δίδεται και χάρη και άφεση στους υπαλλήλους σας όταν σφάλλουν. Αρκεί να μετανοήσουν, να παρακαλέσουν, να υποσχεθούν, ότι εις το εξής θα είναι τέλειοι δούλοι σας και ούτε κατά διάνοια θα σκεφθούν να παρακούσουν τις εντολές σας. Και έτσι συγχωρώντας τους θα δείξετε τό προσωπείον του άκάκου Ιησού, του μακρόθυμου και πολυέλαιου, του μετανοούντος επί κακίαις ανθρώπων.
Θα ήθελα εδώ να σταματήσω την επιστολή. Διότι τί νόημα έχει να υπενθυμίζης σε κάποιον τί θα έκανε ένας πραγματικός πατέρας, αν έσφαλαν τα παιδιά του, ή ένας άγιος π.χ. ο Άγ. Αχίλλειος, του οποίου προσπαθείτε να παρουσιαστήτε διάδοχος, αν έσφαλαν οι ιερείς του, την στιγμή που νοιώθετε σαν στρατηγός και οι δορυφόροι σας είναι οι αστυνομικοί . Ή πότε εσείς νοιώσατε σαν μέλη του σώματος του Χριστού όλους αυτούς που δεν συμφωνούν μαζί σας; Η ενότητα αυτή είναι ξένη προς εσάς. Εσείς έχετε σαν πρότυπο την ενότητα της σάπιας σταφίδας, η Οποία γίνεται όλη ένα σώμα, αλλά επειδή είναι σάπια.
Εάν πάντως υπάρχει αμφιβολία ότι αδικείσθε από αυτά που γράφω, ή ότι διαφορετική είναι η Ορθόδοξος Παράδοση, με μεγάλη μου χαρά θα δεχθώ μαζί σας μία δημόσια συζήτηση με βιντεοσκοπική κάλυψη, γιατί είναι όντως άδικο να μονολογή κάποιος, χωρίς να ακούγεται η αντίθετη άποψη, και προσωπική συζήτηση Δέσποτα δέχομαι μαζί σας, άλλά όχι αυτή τή φορά χωρίς μαγνητόφωνο. Στην περίπτωση πάλι που θα πετάξετε την επιστολή στον κάλαθο των αχρήστων, εγώ πάλι δεν έχω να χάσω τίποτε, διότι σ’ αυτήν ούτε μισθό σας ζητάω, ούτε προστασία και καταφύγιο, ούτε συνεργασία πνευματική ή οτιδήποτε άλλο. Καθένας μας θα πορεύεται τον δρόμο του και θα ανήκη στην "εκκλησία" του, μιά και αυτή την έννοια της Εκκλησίας την έχουμε διαστρέφει και εμπορευθή. Αν πάλι θελήσετε να χρησιμοποιήσετε την μάχαιρα της εξουσίας, τότε θα ευρίσκεσθε στη φυσική σας κατάσταση και είναι ο μονός τρόπος να νοιώθετε δυνατός. Αν όμως (πράγμα ανέλπιστο) θελήσετε να χρησιμοποιήσετε την μάχαιρα του Πνεύματος, τότε θα πρέπει να παραιτηθείτε από τη θέση αυτή, που στην φαντασία σας πιστέψατε ότι κατέχετε. και αυτός θα είναι ό μόνος τρόπος εξυγίανσης της Εκκλησίας.
Πριν κλείσω την επιστολή, θέλω να σας αναφέρω και δύο-τρεις θέσεις των αγίων, οι οποίοι ομιλούν για τούς κακούς επισκόπους επειδή εσείς συνήθως στον λαό λέτε αυτά τα λόγια πού οι άγιοι ομιλούν για τούς καλούς και αγίους Επισκόπους και έτσι δεν κάνετε διάκριση μεταξύ καλού και κακού ποιμένος, πράγμα ύπουλο και ολέθριο για τον λαό τού Θεού. Οι άγιοι όμως σαφώς ξεχώρισαν τις δύο αυτές καταστάσεις και διαφορετικά είπαν να αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί τους καλούς και διαφορετικά τους κακούς ποιμένες.
«Αν μεν γαρ επιτρέχων τις, (αν ορμήση κάποιος για να καταλάβη) εκ φιλαρχίας δράξηται της ποιμαντικής ράβδου, (αρπάξη την εξουσία) μισητός και απόπτυστος Θεῳ ούτε σώζων ούτε σωζόμενος. Αν δε κληθείς δι’ υπακοήν Θεού δέξηται την προστασίαν, και φίλος Θεῳ και σώζων και σωζόμενος αποδειχθήσεται» (Θεοδώρου Στουδίτου P.G. 99, 1432 Α).
«Ουκ οίδα Επίσκοπον, μηδέ αριθμήσαιμι εν Επισκόποις (δεν συγκαταριθμώ μεταξύ των Επισκόπων) τον επί καταστροφή της πίστεως υπό των βέβηλων χειρών προαχθέντα εις προεδρίαν» (Μ. Βασιλείου, P.G. 99, 1149 Α).
«Θαυμάζω ει τινα εστί των αρχόντων σωθήναι ποτε (απορώ αν κάποιος από τους Επισκόπους θα σωθή κάποτε) προς τη τοιαύτη απειλή και τη παρούση ραθυμία ορών έτι και επιτρέχοντας τινάς και επιρρίπτοντας εαυτούς του τοσούτου όγκου της αρχής" (Αγ. Ιωάν. Χρυσοστόμου, P.G. 63, 233).
«Πείθεσθε τοις ηγουμένοις ημών και υπείκεται. Τί ουν φησίν όταν πονηρός η και μη πειθώμεθα; Πονηρός πώς λέγεις; ει μέν πίστεως ένεκεν φεύγε αυτόν και παραίτησαι, μη μόνον αν άνθρωπος ει, άλλά καν άγγελος εξ ουρανού· ει δε βίου ένεκεν μη περιεργάζου» P.G. 63, 231 (Αγ. Ιωάν. Χρυσοστόμου).
Τελειώνοντας εύχομαι ολόψυχα να βρεθήτε στην άλλη ζωή κοντά στο Χριστό και παρακαλώ εύχεσθε και εσείς για μένα το ίδιο.
Συγνώμη αν σας ελύπησα, όμως αναφέρθηκα αυστηρώς μόνο σε δημόσια και γνωστά θέματα και σε τίποτα προσωπικό. Αυτή η κρίση και η γνώμη του καθενός για δημόσια και γνωστά θέματα, νομίζω ότι επιτρέπεται και επιβάλλεται στην εκκλησία και μάλιστα όταν γίνεται με πόνο για ότι κακό υπάρχει σ' αυτήν.
Ασπάζομαι την δεξιά σας και ζητώ την ευχή σας.
Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς.
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου