Ομολογία

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ 3ον Συνεχεια... 

ΠΕΦΤΕΙ Ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ

To καμαρι και ο λεβεντης των σημερινων αρχιερεων της ντροπης, ο αθυροστομος και χυδαιολογος ΙΩΑΝΝΙΔΟΠΡΟΒΛΗΤΟΣ Σεραφειμ Τικας. Μεχρι και προτομη τον κανανε.

---------------------

Πόσο προφητικά µίλησε! Και αυτό έγινε. Τελικά οι δυνάµεις ανατροπής επικράτησαν, το µακρόπνοο σχέδιο καρατοµήθηκε. Ο διάδοχος Σεραφείµ Τίκας, βουτηγµένος στη σαπίλα και εδραιωµένος µε τα τανκς των δικτατόρων, φίµωσε τις δραστηριότητες, σφράγισε ορµητικά και ερµητικά τις πύλες για τις δηµιουργίες, έκλεισε την Εταιρία Αξιοποίησης, επανάφερε τον ΟΔΕΠ στη παλαιά κατάσταση, διορίζει ως επικεφαλής του Οργανισµού έναν αγράµµατο που δεν είχε ούτε απολυτήριο γυµνασίου, τα σχέδια, µελέτες ανάπτυξης τις έσκισε, το

ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ το πέταξε και κατ’ άλλους το έκαψε και αυτό το έκανε για να µπορεί ανεξέλεγκτα να σφετερίζεται όπως, όπου και όποτε θέλει την εκκλησιαστική περιουσία, χωρίς να λογοδοτεί.

Δεν του έφθανε η τόση ασυδοσία, στις 13 Οκτωβρίου του 1988 µε το νόµο 1811 καταργεί ο ΟΔΕΠ και πλέον αναλαµβάνει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (βλέπε Σεραφείµ) τη διαχείριση και ρευστοποίηση της αστικής και αγροτολιβαδικής περιουσίας.

Η εφηµερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ” εκείνες τις ηµέρες γράφει ένα καυστικό άρθρο που δεν γνωρίζω, εάν παρόµοιο έχει ποτέ γραφεί:

«Στις οµάδες των προετοιµαζόµενων εισβολέων εµφανίζονται και κάτι σύγχρονοι Αννίβες προ των πυλών της Ιεράς Συνόδου και µερικοί λαϊκοί µε αρχιερατικά ονόµατα ή θλιβεροί αχθοφόροι βαρύγδουπων τίτλων και κοσµητικών επιθέτων, που ήδη άρχισαν να συνωστίζονται στους διαδρόµους και στα γραφεία του κτιρίου της Ιεράς Συνόδου.

Όπως δείχνουν τα πράγµατα, οι επίδοξοι εισβολείς προετοιµάζονται συστηµατικά και προκλητικά, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Εκκλησία της Ελλάδος αποτελεί σήµερα ένα ξέφραγο αµπέλι, όπου επικρατεί χάος και αναρχία και ο καθένας «άγιος» ξεπουλάει ό,τι θέλει και όσο θέλει. Άλλωστε οι προετοιµαζόµενοι καταδροµείς ακολουθούν τα ίχνη του «αγίου» Ιωαννίνων κ. Θεόκλητου Σετάκη, ο οποίος συνέστησε και αφανή εµπορική εταιρία και εκµεταλλεύθηκε άγρια την πελώρια περιουσία της δηµόσιας εκκλησιαστικής σχολής Βελλάς. Και όλα αυτά µε τις επιλογές και την κάλυψη του αρχιεπισκόπου κ. Σεραφείµ!...

Το πράσινο φως για την προετοιµασία της επικείµενης επιδροµής των ανθρωπόµορφων τσακαλιών και κορακιών εναντίον της µοναστηριακής περιουσίας το έχουν δώσει αρκετοί από τους ταγούς της Ελλαδικής Εκκλησίας, οι οποίοι από αυστηροί φύλακες και ακοίµητοι φρουροί των περιουσιακών της στοιχείων έχουν µεταµορφωθεί σε υπονοµευτές τους.

Το σηµερινό κατάντηµα οφείλεται και στο γεγονός ότι ο αρχιεπίσκοπος κ. Σεραφείµ και αρκετοί «άγιοι» µητροπολίτες έχουν συνεργήσει και συµφωνήσει στη διατύπωση των διατάξεων του νόµου 1811/88.

Με αυτή την πονηρή διάταξη ο αρχιεπίσκοπος παίρνει στα χέρια του δικτατορικές εξουσίες, αφού ο νόµος δίνει στον αρχιεπίσκοπο υπερεξουσίες και αρµοδιότητες τις οποίες, προφανώς, δεν έχουν αναληφθεί ή προσποιούνται ότι τις αγνοούν.

Έτσι, απόλυτος κυρίαρχος στα θέµατα της περιουσίας όλων των µοναστηριών καθίσταται ο κ. Σεραφείµ.»

(κ. Σακελλαρίου, “ΤΟ ΒΗΜΑ”)

Η εφηµερίδα αναφέρει περιπτώσεις ξεπουλήµατος από “ανθρωπόµορφα τσακάλια και κοράκια”. Εµείς θα αναφερθούµε µόνο σε δύο ενδεικτικά για τη λεηλασία του Αννίβα που το σύγχρονο όνοµά του ήταν Σεραφείµ Τίκας.

α) Οικόπεδο πανάκριβο στη περιοχή της Βουλιαγµένης αντικειµενική αξία 30.000.000 δρχ. πραγµατική 40-45.000.000 δρχ. πωλήθηκε στην εξευτελιστική τιµή των 6.740.655 δρχ.

β) Οικόπεδο στο Σούνιο µε το υπ’ αρ. 46.486 συµβόλαιο πωλήθηκε σε ιδιώτη στη τιµή των 18.500.000 δρχ. την ίδια ηµέρα, την ίδια στιγµή, στο ίδιο συµβολαιογράφο το µεταπώλησε µε το υπ’ αρ. 46.487 συµβόλαιο σε άλλον “ιδιώτη” προς 43.500.000 δρχ. βάζοντας στη τσέπη του επίσηµα 25.000.000 δρχ, ενώ ανεπίσηµα φθάνει 60.000.000 δρχ.

Από το 1974 που κατέλαβε το αρχιεπισκοπικό θρόνο ο “Αννίβας” Σεραφείµ, για να κρατηθεί στην εξουσία χάριζε, δώριζε, “πωλούσε” ό,τι τον εµπόδιζε ή του ήταν άχρηστο “πετρώδη”. Πωλήθηκε µεγάλη έκταση – έγραφε – στην Πολιτεία µε πολύ χαµηλό τίµηµα – χάρισµα – στο… συνεταιρισµό των Βουλευτών για να γίνουν προσεχώς βίλες µε ιδιοκτήτες τους εθνοπατέρες µας και για να δικαιολογήσουν το φθηνό – δωρεά – τίµηµα χαρακτήρισαν την περιοχή ως πετρώδη (sic). Αυτό ήταν και ένας από τους λόγους που όλες οι διώξεις έµπαιναν στο αρχείο. Ακόµα και σε κακουργηµατικές πράξεις που ασκήθηκαν εις βάρος του Σεραφείµ-επειδή είχαµε Δηµοκρατία- και οµάδα δεσποτάδων, συνήλθε το Υπουργικό Συµβούλιο και ανέστειλε µε νόµο τις ποινικές διώξεις µε την αιτιολογία – άκουσον, άκουσον – για να µη διαταραχθούν οι… διεθνείς σχέσεις µε τη χώρα… .

Μέχρι τώρα έχω καταθέσει µε πόνο ψυχής ελάχιστα ως υπόλογος απέναντι στο Θεό και στην Ιστορία που δίνουν το φάσµα της αρρώστιας του δεσποτάτου.

Δε θα κάνω εδώ περιληπτική παρουσίαση της λεηλασίας που για χρόνια γίνεται σε βάρος της Εκκλησίας, ούτε θα επιχειρήσω να δώσω την εικόνα των µεθοδεύσεων που συνοδεύουν για την πώληση κάποιων φιλέτων εκκλησιαστικών που οι διαχειριστές ήταν αριστείς επιστήµης της ρεµούλας. Εξ άλλου η µικρή εφηµερίδα µας, για ένα χρόνο (2019) µε ολοσέλιδα άρθρα ασχολήθηκε µε την

“ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ” (Πόση ήταν! Πόση έµεινε! Και τί απόγινε…!).

Συνεχιζεται...