O ABYΔΟΥ ΝΥΝ ΚΡΗΝΗΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ο ΕΜΠΤΗΣΤΗΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΛΤΑΣ
“Οι σάλπιγγες ηχούν, ο Τορνεμές αρχίζει, για να μάθει ο λαός το περιεχόμενο αυτού του Πρωτείου που, με πάθος ιππότη υποστηρίζει ο «άγιος» Κρήνης Κύριλλος”…
Με πέτρινο βλέμμα, στην παραλία του Πετρίου, ο επίσκοπος Αβύδου Κύριλλος Κατερέλος κοιτά τη θάλασσα του Κερατίου Κόλπου, μπροστά απ’ τα πατριαρχικά καταλύματα.
Η ακρογιαλιά αυτή, μπροστά στο Φανάρι, στο νου του φέρνει τα γεγονότα του 1204.
Απ’ εδώ μπήκαν οι Λατίνοι στην επτάλοφο βασιλεύουσα Πόλη, και απ’ εδώ απρόσκοπτα εισχωρούν καθημερινά αυτοί και οι κακοδοξίες τους, στο Φανάρι.
Πόσο διαφορετικά θα ήσαν τα πράγματα αν η Κωνσταντινούπολη έμενε στην αγκαλιά «της μητέρας της, εκκλησίας της Ρώμης», όπως αποφάσισαν ο αυτοκράτορας Αλέξιος Δ΄ και ο πατριάρχης Ιωάννης Ι΄ Καματηρός τον Αύγουστο του 1203.
Πόση δύναμη όμως, και απόλυτη εξουσία χάθηκε, απ’ την αποκοτιά μερικών «ξεβράκωτων καπεταναίων» να διακόψουν την «υπέροχη συμβίωση των δύο λαών» το 1821 όπως επεσήμανε ο Δημήτριος Αρχοντώνης.
Τους συλλογισμούς του επισκόπου Αβύδου διέκοψε ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα στον ώμο του. Πάτερ, άκουσε τη φωνή του πατριαρχικού άγγελου, σας είδαν από τα πατριαρχικά δώματα και εξεπλάγησαν με την παρουσία σας στην Ιστάνμπουλ.
Κοπιάστε, άγιε επίσκοπε, στον χώρο που στεγάζεται «ἡ κεφαλή πασῶν τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν», ή οποία εις τας αποφάσεις της δεν υπολογίζει «εἰς κοσμικά κριτήρια καί ποταπά συμφέροντα»!
Σήμερα είναι μια χαρούμενη μέρα για τους Φαναριώτες. Ο «Πρώτος άνευ ίσων σε όλο το ντουνιά», στέλνει στο καμίνι των αχρήστων όργανα «χάλκινα», που δεν «δονούν» το πατριαρχείο.
Σήμερα ο π. Βαρθολομαίος αποδίδει Δίκαιο. Τιμωρεί αναπολόγητους τους απειθείς και ασεβείς υποστηρικτές του, και βραβεύει τους χρήσιμους οπαδούς του.
Πάτερ, συνέχισε ο άγγελος, το νέο μας σύνθημα στο Φανάρι είναι: «Ψεκάστε, σκουπίστε τελειώσατε».
Ο επίσκοπος Αβύδου Κύριλλος προσπαθούσε να εμβαθύνει στο θεολογικό νόημα του νέου συνθήματος της φαναριώτικης εκκλησιολογίας, όταν ένας νέος αγγελιαφόρος, κάθιδρος και αγωνιών, τους πλησίασε λέγοντας: Συγχαρητήρια! «άγιε» επίσκοπε. Με εισήγηση του «Πρώτου άνευ ίσων» εκλεγήκατε Μητροπολίτης Κρήνης!
Ελάτε, λοιπόν, μη χρονοτριβείτε! Πρέπει εν τω άμα, να τελέσετε το «Μικρόν και το Μέγα Μήνυμα, και την Ευχαριστίαν».
Ο νέος Μητροπολίτης Κρήνης Κύριλλος, εισήλθε περίφροντις εις το ταμείον του.
Μα τι έκανα για να με τιμήσει η Μητέρα Εκκλησία, με θέση ισαποστόλου; Τι το σπουδαίο έπραξα, εκτός απ’ το καθήκον να υποστηρίξω με άρθρα την «αλήθεια» του Φαναρίου; Είναι μεγάλη τιμή να διορισθώ Έξαρχος Μάλτας, εκεί που έδρασαν οι Οσπιτάλιοι Ιππότες, το καμάρι του ρωμαιοκαθολικισμού!
Ο πρώην επίσκοπος Αβύδου και νυν Μητροπολίτης Κρήνης Κύριλλος, εμνήσθην των πολυσέλιδων άρθρων του, στα οποία προσπαθεί να αποδείξει πως πρέπει να «αναγνωρισθή το πρωτεύον πρόσωπον του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως εν τη ημετέρα Ορθοδόξω Ανατολή ουχί μόνον ως αρχαϊκόν γεγονός του παρελθόντος, αλλά και ως ζώσα και ενεργός αρχή», συμπέρασμα, όμως, που αποτελεί από το 1936 την κατακλείδα του άρθρου: «Το της Εκκλήτου δικαίωμα των Οικουμενικών Πατριαρχών εν τη πράξει» του καθηγητού A.Kartaschoff.
Ο Μητροπολίτης Κρήνης Κύριλλος συλλογίστηκε ότι, δεν έκανε τίποτα παραπάνω απ’ το να ακολουθήσει τον μεροληπτικό στης πηγές του A.Kartaschoff. Μάλιστα, αφού ο A.Kartaschoff δεν περιλαμβάνει στην βιβλιογραφία του την απόφανση του Αγίου Νικοδήμου, και αυτός, ο Μητροπολίτης Κύριλλος, στα εκτενέστατα άρθρα του αγνοεί σαν να μην υπάρχουν τόσο το «Πηδάλιο» της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, όσο και την απόφανση του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη, περί του ανύπαρκτου «Πρωτείου» και «Εκκλήτου» του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως.
Εντάξει, είναι αλήθεια πως έργο εύκολο δεν είναι ο εμπλουτισμός της βιβλιογραφίας του A.Kartaschoff, όμως, αυτό από μόνο του αρκεί για να γίνει μητροπολίτης;
Βέβαια, η συνείδησή του ως πανεπιστημιακού δασκάλου τον ελέγχει, αφού, αγνόησε εκτός από το έργο τού Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη και την εμπεριστατωμένη μελέτη της Ιεράς Μονής του Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους: «Τα δίκαια των Εκκλησιών και η ενότης της Εκκλησίας», για το παράλογο της απαίτησης «Πρωτείου» και το αστήρικτο από τους Ιερούς Κανόνες δικαίωμα της «Εκκλήτου» από το θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Τώρα, όμως, είναι Έξαρχος Μελίτης, κάτι σαν «Ιππότης Φαναρίου» και, δια λογαριασμό του πατριάρχου Βαρθολομαίου του οποίου η «πολύτιμος νηπτική εμπειρία εκ της κοινωνίας μετά του Κυρίου, προσφέρει εις την ιστορικήν εξέλιξην της Εκκλησίας», πρέπει να υψώσει τη θεολογική του λόγχη με το καπνισμένο Φλάμ* στην άκρη της, εναντίον των ανθενωτικών και των βαρβάρων Ρως. Στόχος του να υποστηρίξει «τήν ἐπικύρωσιν ἀναδρομικῶς [από τον π. Βαρθολομαίο] χειροτονιῶν τελεσθεισῶν ὑπό καθῃρημένου, ἀφωρισμένου καί ἀναθεματισμένου προσώπου» στην Ουκρανία.
Ξέρει ότι η προσπάθειά του θα έχει άδοξο τέλος, αλλά χρωστά τη θυσία της θεολογικής του σοβαρότητας, σε αυτόν που τον προήγαγε σε θέση ισαποστόλου.
Ο Μητροπολίτης Κρήνης Κύριλλος γνωρίζει ότι «ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ «πατὴρ» αὐτοῦ [ο εν τω Φαναρίω]», διότι «Πανορθοδόξως ἀναγνωρίζεται [όπως δίδαξε ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος] ὡς θεμελιώδης ἐκκλησιολογική ἀρχή ὅτι αἱ χειροτονίαι τῶν σχισματικῶν καί αἱρετικῶν, ὡς «μυστήρια» ἔξω τῆς Ἐκκλησίας τελεσθέντα, εἶναι ἄκυροι, πολλῷ δέ μᾶλλον αἱ χειροτονίαι ὑπό καθαιρεθέντος καί ἀφορισθέντος».
Επιπρόσθετα, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, που κάνει μεγάλη χαλάστρα στη Φαναριώτικη εκκλησιολογία, δηλώνει μαζί με όλους τους ορθοδόξως φρονούντας ότι: «Δυσκολευόμεθα νά κατανοήσωμεν ὅτι τά ἄκυρα καί ἀνυπόστατα καθίστανται «κατ’ οἰκονομίαν» πνευματοφόρα· ὅτι πράξεις ἀποτελοῦσαι ἐπανειλημμένην βλασφημίαν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, (ὅπως ἡ ἐπίκλησις ὑπό τοῦ τότε ἀφωρισμένου κ. Φιλαρέτου «ἡ Θεία Χάρις… προχειρίζεται… εὐξώμεθα ὑπέρ αὐτοῦ ἵνα ἔλθῃ ἐπ’ αὐτοῦ ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος»), ἀναγνωρίζονται ἐκ τῶν ὑστέρων «κατ’ οἰκονομίαν» και, «ὅτι ἡ θεία Χάρις… ἐπενεργεῖ, ὅταν ὁ τελετουργός εἶναι καθῃρημένος, ἀφωρισμένος καί ἀναθεματισμένος»!
Όμως, ο Έξαρχος Μάλτας Κύριλλος, δεν κιοτεύει απ΄ την επίθεση του λόγου της αλήθειας!
Σε αυτόν παραχωρήθηκε ο οπλισμός των «Ιπποτών του Φαναρίου», του «ἐδόθη στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ βλασφημίαν», γι’ αυτό και τολμά την αποκοτιά, να εξομοιώσει το θεόπνευστο Μέγα Βασίλειο με τον π. Βαρθολομαίο!
«Τί διαφορετικό ἔπραξε ὁ Μ. Βασίλειος, [ρωτά ανερυθρίαστα ο «άγιος» Κρήνης, απ’ αυτά που έπραξε ο π. Βαρθολομαίος στην Ουκρανία!] ὅταν ἀναγνώριζε και Ἐπισκόπους τῶν Ἐγκρατιτῶν; Αὐτοί δέν ἦσαν ἀχειροτόνητοι, ἀβάπτιστοι καί χωρίς χρίσμα; Εἶχαν οἱ ἀβάπτιστοι ἀποστολική διαδοχή, ὥστε να ἀναγνωρισθεῖ ἡ ἱερωσύνη τῶν ἐπισκόπων τους;».
Βέβαια, το οφθαλμοφανές «διαφορετικό», που ξεφεύγει από την περιορισμένη οπτική του Ωμ** που στο κεφάλι του φορά ο Μητροπολίτης Κύριλλος στον αγώνα του εναντίον της Ορθοδοξίας, είναι πως: ο Μέγας Βασίλειος θεράπευε τα σχίσματα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με τον π.Βαρθολομαίο που τα δημιουργεί.
Δεν ενδιαφέρουν όμως τον «άγιο» Κρήνης, οι λογικές συνέπειες των επιχειρημάτων του, όπως και χάρη παραδείγματος, οι έχοντες με τον π. Βαρθολομαίο την αυτή Αποστολική διαδοχή, ανώτεροι εκκλησιαστικοί υπάλληλοι, που φέρουν: «Σάκο αυτοκρατορικό και μανδύα με «ουρά», μίτρα και σκήπτρο επίσης του «άρχοντος και δεσπότου βασιλέως» και προσκυνούνται ως «άγιοι» Μητροπολίτες, έχουν το ελεύθερο να κοινωνούν Ουνίτες, όπως πράττει ο π. Βαρθολομαίος;
Τα πάντα για τη νίκη, όμως, «ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ»!
Ο έκτος Άγγελος, ξήρανε το θεολογικό ύδωρ της Κρήνης;
Τι το κοινό έχουν ο Μακάριος Μαλέλιτς και ο Επιφάνιος Ντουμένκο, με τον Άγιο Μελέτιο Αντιοχείας και την προσφορά του στην Ορθόδοξη Εκκλησία, για να τον επικαλείται ο «άγιος» Κρήνης, προκειμένου να κλέψει τη νίκη με φαναριώτικη εκκλησιολογία;
Ο Τορνεμές*** ας γίνει νόμιμα.
Υψώνει λάβαρα πολέμου, ο Μητροπολίτης Κρήνης Κύριλλος, εναντίον εκείνων που υποστηρίζουν «ὅτι ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὡς Πρῶτος δέν ἔχει καμιά ἁρμοδιότητα [εκκλήτου στην καθόλου Εκκλησία] καί [πως] το Πρωτεῖο τοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι κενό περιεχομένου», σε μια Εκκλησία που διοικείται Συνοδικά.
Οι σάλπιγγες ηχούν, ο Τορνεμές αρχίζει, για να μάθει ο λαός το περιεχόμενο αυτού του Πρωτείου που, με πάθος ιππότη υποστηρίζει ο «άγιος» Κρήνης Κύριλλος.
Το περιεχόμενο αυτού του «Πρωτείου», όπως σήμερα εκφράζεται από τον π. Βαρθολομαίο είναι ο «δικαιοδοσιακός επεκτατισμός, η απαίτηση δικαιώματος εκκλήτου πέραν εκείνου που ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες, η απαίτηση να είναι κριτής πάντων αυτός ως «Πρώτος», το να μη υπόκειται ως «Πρώτος» σε κρίση άλλων, το να υπερέχει των άλλων πατριαρχικών θρόνων και [η υπέρτατη θρασύτητα, το «υποχριστιανίζον κώδιον»] να [απαιτεί ως «Πρώτος»] να εκφράζει την υπεροχή του ως αναγκαία εκκλησιαστική διακονία» αντικαθιστώντας, προφανώς, το: «ο Χριστός είναι η δικαιοσύνη ημών», με το «Εγώ! ο Πρώτος της Κωνσταντινουπόλεως, αποδίδω τη δικαιοσύνη ημών»!
Χίλια εκκλησιαστικά γεγονότα να μετασκευάσει σε «παραδείγματα» υποστήριξης της φαναριώτικης εκκλησιολογίας ο Μητροπολίτης Κρήνης Κύριλλος, η απόφανση του Αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας Νικοδήμου του Αγιορείτη, του «μεγαλύτερου από τους νεώτερους κανονολόγους» είναι ανέκκλητη: «ότι μεν γαρ ο Κωνσταντινουπόλεως ουκ έχει εξουσίαν ενεργείν εις τας Διοικήσεις και ενορίας των άλλων Πατριαρχών, ούτε εις αυτόν εδόθη από τον κανόνα τούτον (Θ΄ της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου) η έκκλητος εν τη καθόλου Εκκλησία… δήλον έστι α΄) διατί εν τη δ΄ πράξει της εν Χαλκηδόνι ταύτης Συνόδου ο Κωνσταντινουπόλεως Ανατόλιος ενεργήσας υπερόρια, και λαβών την Τύρον από τον Επίσκοπον της Φώτιον, και αυτήν εις τον Βηρυτού Ευστάθιον, και καθελών και αφορίσας τον Φώτιον, εμέμφθη και από τους άρχοντας, και από όλην την Σύνοδον δια τούτο. Και αγκαλά επροφασίσθη πολλά, με όλον τούτο όσα εκεί ενήργησεν, ακυρώθησαν υπό της Συνόδου, και ο Φώτιος εδικαιώθη, και τας επισκοπάς Τύρου έλαβε…».
Η ιστορία, με αλλαγμένα ονόματα επαναλαμβάνεται και, αφού επαναλαμβάνεται, υποχρεωτικά θα έχει το ίδιο τέλος.
«Τό προνόμιο [της εκκλήτου] τοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως [αναφωνεί ο «άγιος» Μητροπολίτης Κρήνης Κύριλλος] βασίζεται στούς ἱερούς κανόνες, ἐπιβεβαιώνεται ἀπό βυζαντινούς κανονολόγους καί ἑρμηνευτές, μαρτυρεῖται ἀπό τή διενεκῆ πράξη τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν πού φτάνει μέχρι τίς ἡμέρες μας»!
Όμως, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, τον οποίο ο Μητροπολίτης Κρήνης Κύριλλος αποφεύγει όπως «ο διάολος το λιβάνι», και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος, τα ερμηνευτικά κείμενα του οποίου αξιοποιούνται από τους Φαναριώτες κατά το δοκούν τον διαψεύδουν, γκρεμίζοντας το οικοδόμημα του «παγκόσμιου κριτή και Πρώτου».
Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος «σχολιάζοντας την υπόθεση των επισκόπων Τύρου Φωτίου και Βηρυτού Ευσταθίου αποφαίνεται: «μάταιον όθεν το θρυλλούμενον υπό τινών, ότι ο Κωνσταντινουπόλεως έλαβε παρά της εν Χαλκηδόνι Συνόδου Έκκλητον εν τη καθόλου Εκκλησία, επειδή ταύτην μάλιστα λαμπρότατα και καθαρώτατα κατέστρεψε και ανέτρεψεν η εν Χαλκηδόνι Σύνοδος» ενώ, ο Άγιος Νικόδημος με «πειστική επιχειρηματολογία» κρίνει ότι: «Ο Κωνσταντινουπόλεως έστι κριτής πρώτος και μόνος και έσχατος των υποκειμένων αυτώ μητροπολιτών, ου μην δε και των υποκειμένων τοις λοιποίς πατριάρχαις. Μόνη γαρ η Οικουμενική Σύνοδος είναι ο έσχατος και κοινότατος κριτής πάντων των Πατριαρχών, ως είπομεν, και άλλος ουδείς».
«Εἶναι δυνατόν λοιπόν σήμερα [αναφωνεί έμπλεος ιερής αγανακτήσεως ο «άγιος» Κρήνης Κύριλλος] νά ἀρνεῖται κανείς τή δύναμη, τό κῦρος καί τήν ἰσχύ τοῦἔθους στήν κανονική παράδοση; Ποιά ἄλλωστε δικαιϊκή τάξη λειτουργεῖ χωρίς ἔθος, ἔθη και διηνεκεῖς πρακτικές ἐξισούμενες μέ διατάξεις θετικοῦ Δικαίου;
Το έθος παράγει Δίκαιο μόνο για τον Κωνσταντινουπόλεως «άγιε» Κρήνης Κύριλλε και, όχι για την Εκκλησία στη «Μικρά Ρωσία» που, για τρισείμισι αιώνες αστασίαστα τελούσε υπό την πνευματική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας;
Εάν, «άγιε» Μητροπολίτη Κρήνης Κύριλλε το έθος παράγει Δίκαιο μόνο για τον «Πρώτο» του Φαναρίου, μήπως ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος πρέπει να απαιτήσει οι ιεράρχες του Πατριαρχείου Αντιοχείας να εκλέγονται από τη Σύνοδο στο Φανάρι και να καθιστώνται από π. Βαρθολομαίο, κατά το έθος και τη νομική συμφωνία που ίσχυε τα χρόνια που η Αντιόχεια τελούσε υπό λατινική κατοχή;
Ο Μητροπολίτης Κρήνης Κύριλλος εγκαλεί το Πατριαρχείο Μόσχας, πως στηρίζει τη Ρωσική εισβολή στην Αμπχαζία και την Οσατία, όταν το μελάνι στο πατριαρχικό γράμμα του Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, που ευλογεί τα όπλα των Τούρκων για το σφαγιασμό του Κουρδικού Λαού, ακόμα δεν έχει στεγνώσει!
Εκείνοι που δεν αναγνωρίζουν στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως «ὡς Πρῶτο, καμιά ἁρμοδιότητα καί [υποστηρίζουν πως] το Πρωτεῖο τοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι κενό περιεχομένου» ανατρέπουν τη «διδασκαλία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων»! ανατρέπουν την «ἱστορικῆ καί κανονικῆ παράδοση αἰώνων»! κραυγάζει στεντόρεια ο Μητροπολίτης Κρήνης Κύριλλος.
«ἀπό τόν καιρό τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς [διατρανώνει γεγονυία τη γραφίδι ο «άγιος Κρήνης Κύριλλος] τά ἴσα πρεσβεῖα μέ τή Ρώμη… δέν [σημαίνουν] τίποτα ἄλλο παρά τό ὅτι στόν θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀναγνωρίστηκε το προνόμιο νά δέχεται Ἐκκλήτους γιά ὑποθέσεις ἀναφυόμενες στα πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολῆς»!
Η ερμηνεία αυτή για τα «ίσα πρεσβεία», αποτελεί το άκρον άωτον της διαστροφής των Ιερών Κανόνων από τον επίσκοπο Κύριλλο Κατερέλο.
Με την ερμηνεία για τα «ίσα πρεσβεία με τη Ρώμη» ο «άγιος» Κρήνης Κύριλλος επιβεβαιώνει πως, από τη θεολογική του «κρήνη», αντί να αναβλύζουν ορθόδοξα νάματα τρέχουν κακοδοξίες.
Δηλαδή, η Σύνοδος της Καρθαγένης που απέκρουσε κάθε παρερμηνεία των κανόνων ε΄ και ιδ΄ της Συνόδου της Σαρδικής από τον Ρώμης Ζώσιμο, αναγνώρισε την απαίτηση του δικαιώματος της εκκλήτου στον Κωνσταντινουπόλεως «άγιε» Κρήνης Κύριλλε;
Τότε, με αυτή την ερμηνεία και με βάσει τον λθ΄ Κανόνα της Πενθέκτης, που ορίζει «την νέαν Ιουστινιανούπολιν το δίκαιον έχειν της Κωνσταντινουπόλεως», ο Κύπρου Χρυσόστομος που κατάφερε να διαλύσει την Ορθόδοξη Εκκλησία της Μεγαλονήσου, έχει το δικαίωμα της εκκλήτου που φαντάζεται πως έχει σε όλες τις Εκκλησίες ο π. Βαρθολομαίος;
Που το πάει ο «άγιος» Κρήνης Κύριλλος που, ως ψευδοπροφήτης ηγέρθη ίνα πλανήσει πολλούς, με την ερμηνεία αυτή στα «ίσα πρεσβεία με τη Ρώμη» και την υποστήριξη της απαίτησης του Κωνσταντινουπόλεως, για κατοχή δύναμης παγκόσμιου κριτή;
Ο Πάπας Ρώμης στη Δύση και ο Κωνσταντινουπόλεως στην Ανατολή, είναι οι υπέρτατοι κριτές του κόσμου;
Ιστορικά, τη διαρχία αυτή προσπάθησαν ανεπιτυχώς να εγκαθιδρύσουν ο Πάπας Ρώμης Ιωάννης ΙΘ΄ με τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ευστάθιο επί Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου.
Η διαφορά, με την πρόταση του Μητροπολίτη Κύριλλου Κατερέλου είναι πως, σήμερα, πίσω από την αρρωστημένη επιδίωξη διαρχίας κρύβεται ένας στεγνός εκκλησιαστικός ολοκληρωτισμός, αφού, το Ευαγγελικό «ίνα πάντες εν ώσιν», οι Φαναριώτες επιδιώκουν να διαβαστεί ως «ίνα πάντες υποταγώσιν»!
* Φλαμ = μικρή σημαία στην άκρη του κονταριού.
** Ωμ = περικεφαλαία του ιππότη.
*** Τορνεμές = Κονταροχτύπημα.
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου