Ομολογία

“Η Καρδιά του Ιγνατίου…” Τα «άγρια θηρία»

Το ψέμα, χρυσωμένο, ωραιοποιημένο και πλασμένο από

τον Πρωτοσύγκελο κ. Ιγνάτιο με επιφανειακή ομορφιά

Απάντηση σε δημοσίευμα:

Το άρθρο για το γέροντά του στην τοπική εφημερίδα «Ελευθερία» στις 20 Δεκεμβρίου 2020, ήταν μία ακόμα προσπάθεια του πρωτοσύγκελου κ. Ιγνατίου Μουρτζιανου να αλλάζει τη βελόνα στο πικ-απ της ιστορίας, αφήνοντας όμως το δίσκο με την κατεστραμμένη εγγραφή.

Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδος του είχαμε συστήσει να δώσει τόπο στη σιωπή, στη συνειδητή σιωπή, όπως είχαν κάνει και αρκετοί που μετανάστευσαν στο στρατόπεδο της επιφύλαξης και να αποφύγει την αγαπητική του φλυαρία. Αυτό δεν έγινε και επιδίωξε με παραπλανητικό υλικό να ξεδιπλώσει μπροστά μας ένα πηχτό κατακάθι της απογοήτευσης και της οργής.

Ζύμωσε τη διαστρέβλωση δίχως να σεβαστεί τους αποδέκτες του κειμένου του, φωτογράφησε με το δικό του φακό το μακαριστό Γέροντα του δεσπότη Λάρισας Ιγνάτιο Λάππα και τον ταύτισε με τον Άγιο Ιγνάτιο το Θεοφόρο και παρομοιάζοντας ακόμα για το ίδιο μαρτύριο.

Έγραφε! «Αυτή η καρδιά του έμοιαζε με την καρδιά του προστάτη γης ζωής του, του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου…». «Ο Λαρίσης Ιγνάτιος ρίχτηκε κι αυτός στο λάκκο των σύγχρονων λεόντων». «Έτσι ακριβώς και ο Λαρίσης Ιγνάτιος είχε πάντοτε γραμμένο στην καρδιά του το όνομα του Χριστού μας. Κι όταν ακόμα τα “άγρια θηρία” τον καταβρόχθιζαν με τις συκοφαντίες, τα ανυπόστατα ψεύδη, τις αχαριστίες και την αγνωμοσύνη τους, εκείνος έλεγε: “Γεννηθήτω το θέλημά Του…”».

Ο παραλληλισμός αυτός κ Πρωτοσύγκελε, του γέροντά σου Ιγνατίου “επισκόπου” με τον άγιο Ιγνάτιο Θεοφόρο, και το ρίξιμό του “στον λάκκο των σύγχρονων λεόντων”, όπως τον Άγιο Ιγνάτιο το Θεοφόρο, με άφησε άφωνο και με ανάγκασε να γυρίσω πίσω να ξεφυλλίσω με προσοχή και με οδύνη τον αρχειακό πίνακα πληροφόρησης, περί του “επισκόπου” Ιγνατίου Λάππα, να τον μελετήσω και να τον παρουσιάσω πολύ συνοπτικά – πληρέστερα, όταν έρθει η ώρα του – τι ανακύπτει με την παράλληλη φωτογράφηση και των δύο Ιγνατίων και ο καθένας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Πρωτοσύγκελε κ. Ιγνάτιε, δεν μπορώ να πιστέψω πως εσείς ένας τόσο παρα-μορφωμένος, με τόσα βαριά βραβεία (Μεταπτυχιακά, Διδακτορικά, Διπλωματικά…) και ειδικός στον τομέα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας με δύο βραβεία να κάνετε τέτοια τραγική διάγνωση, μου είναι αδιανόητο. Οποία προσπάθεια εξήγησης και να δοθεί είναι πολύ δύσκολη να κατανοηθεί για έναν παπα-επιστήμονα της δικής σας “εμβέλειας”, γι’ αυτό τρία τινά μπορεί να συνέβησαν. Ή δε μελετήσατε την ιστορία του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου – παρ’ ότι φέρετε το όνομά του – και γράψατε ό,τι κατά καιρούς ακούσατε, ή λόγω φόρτου “πανεπιστημιακής” εργασίας να αποκτήσετε, μέσα σε ένα χρόνο (2020) δύο τεράστια βραβεία (Διδακτορικό της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου της Λευκωσίας) που σε έναν άνθρωπο νορμάλ θα απαιτούσε τουλάχιστον μία δεκαετία (10 χρόνια), και ίσως γιαυτό σας ξέφυγε! Ή τα βραβεία που σας έδωσαν, ήταν τόσο βαριά που δεν μπορούσατε να τα σηκώσετε και να τα επεξεργαστείτε και σας τα ανέλαβαν άλλοι και σεις σαν θεατής τα παρακολουθούσατε εξ αποστάσεως, και γιαυτό σας δικαιολογώ!

Την ταύτιση που επιχειρήσατε να κάνετε μεταξύ του Αγίου Ιγνατίου και του μακαρίτη “επισκόπου” Λάρισας Ιγνατίου Λάππα απέχουν μεταξύ τους όσο η Ανατολή από τη Δύση, η Ημέρα από τη Νύχτα, η Αρετή από την Κακία… Διότι ο μεν Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος πήρε το θησαυρό της πίστεως έχοντας ως δάσκαλο το μαθητή της βροντής, τον Ευαγγελιστή Ιωάννη το Θεολόγο, όπως μας πληροφορεί ο Ευσέβιος, ο δε Ιερός Χρυσόστομος αναφέρει ότι είχε συναναστραφεί με τους Αγίους Αποστόλους και σύμφωνα με τον Ωριγένη ο Άγιος Ιγνάτιος υπήρξε ο δεύτερος επίσκοπος Αντιοχείας μετά τον Απόστολο Πέτρο. Και η Εκκλησία γιαυτό τον αποκάλεσε Αποστολικό Πατέρα και τον κατέταξε ως τον πρώτο μεγάλο Θεολόγο μετά τους Αποστόλους.

Ο δε “επίσκοπος” Ιγνάτιος Λάππας είχε δάσκαλο τη “βρώμικη γλώσσα των υμνωδών (!!) του θεϊκού κάλλους και προδοτών της αρχιερατικής και ιερατικής αξιοπρέπειας”, το Σεραφείμ Τίκα που τον Αύγουστο του 1974 προκειμένου να επιβάλλει τον καλό του – Σεραφείμ Ορφανό – ως δεσπότη στη Λάρισα, ξεστόμισε μπροστά από την Ωραία Πύλη του μητροπολιτικού Ναού του αγίου Αχιλλείου της πόλης μας προς τους διαμαρτυρόμενους χριστιανούς, τη χυδαία ύβρη: «γαμ… το κέρατό σας»!!!

Δυστυχώς δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία, αυτός ήταν εξοικειωμένος με τη χυδαιότητα, αναθρεμμένος και ζυμωμένος με τις βρώμικες λέξεις που του ήταν ο καθημερινός του άρτος και το απαραίτητο ποτό του. Το γλωσσάριό του δε κινούνταν μόνιμα στις τριόδους αναμοχλεύοντας το βούρκο. Και όταν αναφέρονταν σε πρόσωπα Μητροπολιτών, τα στόλιζε με επίθετα των σκυλάδικων.

Αυτός ο σαπρός δάσκαλος ήταν που εισέβαλλε στην αρχιεπισκοπική καθέδρα και αλλοίωσε το συνοδικό σύστημα, τους Ιερούς Κανόνες τους έμπασε στο περιθώριο, τις καθαρές διαδικασίες τις θεώρησε ξεπερασμένη μεθοδολογία, την εντιμότητα και την αμεροληψία τις στούπωσε στο ψυγείο, τους καθολικους κανόνες Δικαίου και της εντιμότητας που δεσπόζουν ακόμα και στις πιο υπανάπτυκτες χώρες του Πλανήτη, τους παραβίασε και τους αθέτησε.

Γιαυτόν που τα χείλη του, αντί ευλογία και χάρη, σκόρπιζαν το χυδαίο έμετο της ψυχής του, ο μακαρίτης “επίσκοπος” Ιγνάτιος έγραφε στο “αφιερωμένο εγκόλπιον”: «… έζησα κοντά του, πολύ κοντά του πολλά χρόνια… Με ανέβασε στο ύψος του πρώτου Γραμματέως της Ιεράς Συνόδου και ήμουν σταθερά μαζί του… Τον θαύμαζα ειλικρινά. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο μ’ αγαπούσε… Ήταν για μένα πατέρας στοργικός… Θάχω πάρα πολλά να γράψω για το τίμιο και αγαπημένο αυτό πρόσωπο,  για τη μετέπειτα πορεία μου, για την εκλογή και τη χειροτονία μου… αισθάνομαι πραγματικά συγκίνηση όταν αναφέρομαι στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ…» (Εγκόλπιον ημερολόγιον έτους 2013).

Πρωτοσύγκελε κ. Ιγνάτιε, αν διαβάζατε λίγο εκκλησιαστική ιστορία – παρ’ ότι έχετε δύο βραβεία (διδακτορικά) εκκλησιαστικής ιστορίας – δεν θα γράφατε αυτά που σας εκθέτουν ως έναν μεν παρα-μορφωμένο που έχετε ντάνες τα βραβεία – διδακτορικά αλλά είστε ανημέρωτος δε ιστορικά. Διότι, όταν έρχεται κανείς σε επαφή με τον Άγιο Ιγνάτιο το Θεοφόρο, την ηρωική αυτή φυσιογνωμία, αισθάνεται ένα κύμα ζωής και δυνάμεως να διοχετεύεται μέσα του.

Στις διασωζόμενες 13 επιστολές του Αγίου Ιγνατίου αφήνει την ψυχή του ελεύθερη να μιλήσει,  φανερώνει τα αισθήματα λατρείας προς τον Ιησού Χριστό, δίνει απλές συμβουλές, τους μιλάει με απλότητα και καλοσύνη και σου προσφέρει ένα μέρος από τη θεϊκή φωτιά που πυρπολεί την ψυχή του.

Στην προς Ρωμαίους επιστολή του που την έγραψε από τη Σμύρνη, πριν αναχωρήσει δέσμιος για τη Ρώμη, φανερώνει τον πόθο και την προθυμία για το μαρτύριο και αυτό επειδή είχε το φόβο μήπως η αγάπη κινήσει τους χριστιανούς και προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να τον ελευθερώσουν από τα δεσμά,να τον απαλλάξουν από το μαρτύριο και χάσει το στεφάνι.

Γράφει: (μεταφέρουμε μικρά αποσπάσματα σε ερμηνεία)

IV) Εγώ γράφω σε όλες τις Εκκλησίες και παραγγέλλω σε όλες ότι αποθνήσκω με τη θέλησή μου υπέρ του Θεού, αν εσείς δε φέρετε εμπόδιο. Σας παρακαλώ, μη γίνετε για μένα, με τη συμπεριφορά σας, μια άκαιρη και ανωφελής εύνοια. Αφήστε με να γίνω τροφή των θηρίων, δια των οποίων θα κατορθώσω να κερδίσω το Θεό…

V) Από τη Συρία μέχρι τη Ρώμη θηριομαχώ και στη γη και στη θάλασσα και τη νύχτα και τη μέρα, δεμένος με δέκα λεοπαρδάλεις, δηλαδή με το στρατιωτικό απόσπασμα, του οποίου η σκληρότης ομοιάζει με τη σκληρότητα των θηρίων και οι οποίοι, και όταν ακόμη ευεργετούνται, γίνονται χειρότεροι. Στα αδικήματά τους όμως μαθητεύω και διδάσκομαι. «Αλλά δεν είναι αυτό αρκετό για να δικαιωθώ».

3. Συγχωρήστε με· εγώ γνωρίζω τι με συμφέρει. Τώρα αρχίζω να είμαι μαθητής. Τίποτε από τα ορατά και αόρατα δεν μπορεί να με ελκύσει, προκειμένου να πετύχω την ένωσή μου με τον Ιησού Χριστό. Η φωτιά και ο σταυρός και οι συμπλοκές με τα θηρία και το κομμάτιασμα του σώματος και οι διαιρέσεις και οι σκορπισμοί των οστών και η αποκοπή των μελών και οι αλεσμοί ολοκλήρου του σώματος και οι κακές κολάσεις του διαβόλου, όλα ας έλθουν σε μένα, αρκεί να κατορθώσω να πετύχω την ένωσή μου με τον Ιησού Χριστό…

VI) «Σε τίποτα δε θα με ωφελήσουν τα θελκτικά πράγματα του κόσμου» ούτε οι βασιλείες του αιώνος τούτου. Είναι καλύτερο για μένα να πεθάνω για τον Ιησού Χριστό, παρά να βασιλεύω στα πέρατα της γης. Ζητώ Εκείνον που πέθανε για μας. Θέλω Εκείνον που αναστήθηκε για μας. Η ώρα του τοκετού, κατά την οποία θα γεννηθώ για το Χριστό μου, έχει φθάσει. 2. Συγχωρέστε με, αδελφοί, μη με εμποδίσετε να ζήσω, μη θελήσετε να πεθάνω. Εκείνον που θέλει να ανήκει στο Θεό, μη του χαρίσετε τον κόσμο ούτε να τον εξαπατήσετε με την ύλη. Αφήστε με να αποκτήσω το καθαρό φως. Όταν θα μεταβώ εκεί, θα είμαι πραγματικός άνθρωπος. 3. Επιτρέψτε σε μένα να γίνω μιμητής του πάθους του Θεού μου...

Βύθισα τη ματιά και τη σκέψη μου σ’ αυτό το κείμενο και έμεινα έκθαμβος. Η κάθε λέξη είναι ένα σπυρί λιβάνι στο θυμιατήρι της δοξολογίας του Θεού. Η κάθε φράση και προσευχή, τα γραπτά θησαυρίσματα που μας άφησε είναι κρουνοί της χάριτος, λατρεία και κήρυγμα, αίνεση και χειραγωγία και η Εκκλησία αποδέχθηκε τις διδαχές του και τον αποκάλεσε “Άγιο Ιγνάτιο Θεοφόρο”.

Ο άλλος Ιγνάτιος, ο γέροντά σου κ. Μουρτζανέ, άρπαξε το επισκοπικό αξίωμα από τον κανονικό επίσκοπο Θεολόγο “Μηδενί τρόπω, επίσκοπον καταστήναι εν τη Εκκλησία, ης έτι ο προεστώς ζη εν τη ιδία συνίσταται τιμή ει μη αυτός εκών την επισκοπήν παραιτήσεται…” (ΙΣΤ’ Κανόνας της Πρωσ/ας Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως). Πραξικοπηματικά από το δικτάτορα Σεραφείμ, με τη στήριξη και υποστήριξη των ΜΑΤ και των Δυνάμεων Καταστολής, χτυπώντας αλύπητα αθώο λαό, στέλνοντας εκατοντάδες τραυματισμένους στα νοσοκομεία και λούζοντας με αίμα τους δρόμους. “Επίσκοπον, η Πρεσβύτερον…, τύπτοντας πιστούς αμαρτάνοντας ή απίστους αδικήσαντος…, καθαιραίσθαι προστάσσομεν…” (ΚΣ΄ Κανόνας). Κάθισε μεγαλόπρεπα στη μητροπολιτική καρέκλα και διαχειρίστηκε την εξουσία με κίνητρο τον πλουτισμό από το κεράκι της χήρας και του ορφανού, με εμπνευστή και οδηγό την αυθαιρεσία και τη βία για να επικρατήσει σέρνοντας δεκάδες ανθρώπους στα δικαστήρια, αναγκάζοντας παπάδες και διάκους να ψευδομαρτυρούν.

Μάχονταν υστερόβουλα, νέμονταν τον εκκλησιαστικό πλούτο και επιδόθηκε σε έναν αγώνα εξόντωσης, όσων δεν τον αποδέχονταν. “Θα τους πεθάνω όλους (Αγωνιζόμενους) και μετά θα πεθάνω εγώ” έλεγε στον Επίσκοπο Πενταπόλεως π. Ιγνάτιο Μαδενλίδη.

Ήταν μια δραματική περιπέτεια της τοπικής Εκκλησίας, για είκοσι τέσσερα (24) χρόνια ο λαός του Θεού βίωσε το φόβο, τη βία και την αγωνία και όταν έφθασε η ώρα να αποβιβαστεί από το καράβι ο “Επίσκοπος” Ιγνάτιος, τον έπιασε φόβος και τρόμος, τα γεγονότα έτρεχαν, οι ελπίδες έσβηναν, σα να έπνευσε λίβας και έκαψε τα όνειρα και τις προσδοκίες του και όλοι γύρω του πανικόβλητοι έψαχναν για σαπόβαρκα σωτηρίας.

Ο κ. Ιγνάτιος, όταν περνούσε από μπροστά μας στις ημέρες δόξης του, είχε το παράξενο εκείνο ύφος, ήταν φουσκωμένος από καμάρι και από αίσθηση ανωτερότητας, επειδή ήταν δεσπότης στη μια από τις μεγαλύτερες μητροπόλεις της Ελλάδας! Και όταν κατάλαβε ότι ο Θεός δεν πασπατεύεται και ούτε υποτάσσεται στις δικές του στενές επιθυμίες, τότε άρχισε να εκλιπαρεί για να μην πεθάνει, θυμίζοντας το “παράπονο” του Χριστόδουλου «Γιατί εγώ Θεέ μου… Γιατί σ’ εμένα και όχι κάπου αλλού…».

Και πάλι ξέχασε το Θεό και άνοιξε τα τσουβάλια με τα χρήματα – να πληρώσει για τη γιατρειά του – που ο λαός του τα εμπιστεύτηκε για τις ανάγκες των πτωχών και των πενήτων.

Οι δε δεσποτάδες έκαναν “έρανο μεταξύ τους για τα έξοδα μεταφοράς του στην Αμερική”. Επιστράτευσαν για τη σωτηρία του (χρυσοπλήρωσαν) τον καλύτερο γιατρό του κόσμου με τα “χρυσά χέρια” που κάνει “θαύματα”, τον έφεραν και στην Ελλάδα (με το αζημίωτο) και πήρε ο ασθενής Ιγνάτιος την άγουσα για το Μαϊάμι σε ένα από τα μεγαλύτερα Νοσοκομεία του κόσμου μεταμοσχεύσεων για να γλυτώσει, ώστε να εξαφανίσει όλους τους Αγωνιζόμενους, επειδή δεν τον αποδέχονταν ως κανονικό επίσκοπο.

Το ανταλλακτικό της μεταμόσχευσης το καλύτερο, όπως μας πληροφορούσαν οι πληρωμένοι κάλαμοι του εσμού των κολάκων που δεν ανέστειλαν ούτε μια στιγμή τη διαφημιστική τους “καμπάνια”, να τον ιστορούν ως ήρωα και να τον ζωγραφίζουν ως μάρτυρα.

Ο λαός που δεν είναι μεθυσμένος αλλά και ούτε κοιμισμένος, πληροφορούνταν τις κινήσεις του και εξοργίζονταν, εκφράζονταν με τόση δυσαρέσκεια και απογοήτευση που μάθαινε για τη σπατάλη πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ και για την αγοραπωλησία ανθρώπινων μελών και ζωντανών οργάνων που ανθεί στην Αμερική, που κάποιο από αυτά θα αντικαταστούσε και το χαλασμένο του δεσπότη Λάρισας Ιγνατίου.

Το διεθνές πρακτορείο “Reuters” σε δημοσιογραφική έρευνα που έκαμε,`     μας αποκάλυψε φοβερά περιστατικά: «Ανθρώπινα όργανα στο σφυρί – έγραφε – από… έως 10.000 $». “Μια μακάβρια βιομηχανία με τζίρο εκατομμυρίων ανθεί στις ΗΠΑ με εταιρίες που τεμαχίζουν και πωλούν κορμούς, κεφάλια, …” και συνεχίζει η εφημερίδα: «Πρακτικά, στις ΗΠΑ το να αγοράσει κανείς μέλη σορών είναι πιο εύκολο από το να αγοράσει κρασί – για το τελευταίο ζητείται τουλάχιστον επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας! - Τμήματα ανθρώπινων σορών μπορεί κανείς να αγοράσει από παντού: από το Amazon, το Instagram ή το Facebook…». Και αναφέρει για έναν 24χρονο καρκινοπαθή τι έπαθε: Στους δημοσιογράφους του Reuters έφτασε στα χέρια τους μια σπονδυλική στήλη, κατάφεραν συνδυάζοντας την ημερομηνία και τη ληξιαρχική πράξη θανάτου να φθάσουν στους γονείς του 24χρονου Κόντι Σόντερς. «Οι γονείς του είχαν υποθέσει ότι οι επιστήμονες θα έπαιρναν κάποια δείγματα από το δέρμα του νεκρού παιδιού τους – για έρευνες κατά του καρκίνου, της άνοιας και άλλων τρομερών ασθενειών – και θα αποτέφρωναν το υπόλοιπο και θα τους επέστρεφαν τις στάχτες του.

» Δεν περίμεναν ποτέ ότι το παιδί τους θα κοβόταν σε κομμάτια και θα πωλούνταν σαν προϊόν σε ράφι σούπερ μάρκετ». (“Κυριακάτικη Δημοκρατία” Νεκ. Καρακώστα, 19/11/2017).

(Ίσως από κάποιον τέτοιον ή λαθρομετανάστη αζήτητον να ήταν και του κ. Ιγνατίου) 

Κ. Πρωτοσύγκελε, κάνοντας χαρτογράφηση τα γραφόμενά σας, αιφνιδιάστηκα με την εφευρετικότητά σου να ταυτίσεις το μαύρο με το άσπρο, ο δε παραλληλισμός στο λάκκο των λεόντων ήταν πολύ επιτυχημένος, δε θα θεωρηθεί υπερβολή ότι έχει λογοτεχνική απομίμηση των θρήνων του Ιερεμία. Όμως οι συμπτώσεις είναι ατυχέστατες, διότι τους λάκκους δεν τους άνοιγε ο λαός, αλλά οι Αρχές (ο Βασιλιάς Δαρείος, αυτοκράτορας Τραϊανός, Νέρωνας…) και στην περίπτωσή μας ο “δεσπότης” Ιγνάτιος βοηθούμενος από τον αρχιεπ. Σεραφείμ, την πολιτική και αστυνομική εξουσία, έσκαψε λάκκο για να ρίξουν μέσα τον άδολο Θεολόγο, επειδή τους χαλούσε τα βρώμικα σχέδιά τους και τους διαφωνούντας Αγωνιζόμενους, επειδή δεν τον αναγνώριζαν.

Και τώρα ήρθε η ώρα να ξελουστράρουμε το προφίλ του Ιγνατίου – Σεραφείμ που μπήκαν στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού ως ληστές και τη ρήμαξαν εκπέμποντας το στεναγμό, την κατήφεια και την απογοήτευση.

Κ. Ιγνάτιε Μουρτζανέ, ο πάτρωνας του γέροντά σου – Ιγνάτιος – Σεραφείμ Τίκας μερικές ημέρες, πριν την κοίμηση Θεολόγου είχε “φάει τα λυσσιακά του” να πληροφορηθεί πόσο χρόνο ζωή είχε ακόμα ο Θεολόγος και τηλεφώνησε μάλιστα ο ίδιος (!) Ο δε Ιγνάτιος πανηγυρίζοντας δήλωνε: «Γυρίζουμε σελίδα…». “Η εκκλησιαστική διαμάχη στη Λάρισα είχε κλείσει οριστικά” (Εφ. “ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ”, 26/7/1996).

Δείγμα τραγικό. Ενέργεια βρώμικη που δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, ούτε παραδεκτή από νοήμονες ανθρώπους και μας θυμίζει τους αρχιερείς και γραμματείς που, όταν είδαν το Χριστό καρφωμένο στο ξύλο του σταυρού, τότε αναπαύτηκαν στο μαξιλάρι του θριάμβου και ένιωσαν την κυριαρχία τους να ασφαλίζεται. Ακριβώς το ίδιο και ο Ιγνάτιος μία ημέρα, πριν την κοίμηση του π. Θεολόγου, κατέφθασε στη Λάρισα με 10 κλούβες αστυνομικών, πολυάριθμες διμοιρίες των ΜΑΤ & ΕΚΑΜ, με μεταφερόμενους κλακαδόρους Σαλαμίνας και Αθήνας ως άλλος Αννίβας, περικύκλωσαν το μητροπολιτικό ναό του Αγ. Αχιλλείου και λειτούργησε δείχνοντας την “εξουσιαστική του πυγμή” (!) και χωρίς ντροπή, δήλωσε αμέσως μετά στους δημοσιογράφους: «Όπως βλέπετε… μια καινούρια μέρα ξημέρωσε στην τοπική εκκλησία… Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω…».

Έχουμε και συνέχεια Πρωτοσύγκελε κ. Μουρτζανέ. Μετά δύο ημέρες, που ανήγγειλε την κοίμηση του π. Θεολόγου, ο πάτρωνάς του Σεραφείμ αρνήθηκε να άρει το “επιτίμιο της ακοινωνησίας”, ώστε να γίνει η εξόδιος ακολουθία και το θέμα το μετέφερε στη συνεδρίαση της Ιεραρχίας που θα πραγματοποιούνταν στις 10 Οκτωβρίου, δηλαδή θάπρεπε να παραμείνει άταφος, ούτε λίγο ούτε πολύ δυόμισι μήνες.

Ο τύπος έγραφε: ΤΙΤΛΟΣ: “Τον κυνήγησε μέχρι τον τάφο”. «Με μία σκληρόκαρδη απόφασή της η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αρνήθηκε, έστω και μετά θάνατον, τη συγχώρηση στο Θεολόγο…

Ήταν η πρώτη φορά χθες το πρωί που αρχιερέας ενταφιάστηκε ως “ακοινώνητος,” αφού η ΔΙΣ αρνήθηκε να άρει το επιτίμιο της ακοινωνησίας…» (Εφ. “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ”).

Έχουμε και συνέχεια κ. Ιγνάτιε Μουρτζανέ:

Δεν έφθαναν όλα, όσα του έκαναν εν ζωή για τα πρωτόγνωρα και πρωτοεφάρμοστα που ούτε σε χώρες του κανιβαλισμού δεν ακούστηκαν, συνέχισαν και μετά θάνατο. Ο γέροντάς σου Ιγνάτιος που στο πέρασμά του – για να επικρατήσει, διότι ήταν και αντικανονικός και παράνομος – ισοπέδωσε τα πάντα, προχώρησε σε πράξη πιο σκληρή ακόμα και από τους Γραμματείς και Φαρισαίους που δεν τόλμησαν να εφαρμόσουν στο Χριστό μας. Τι έκανε! Έστειλε το υπ’ αρ. 305/12-8-1996 έγγραφο προς τον Αρχιεπίσκοπο και προς τα μέλη της Ιεράς Συνόδου και ζητούσε την “παραδειγματική” τιμωρία των συμμετεχόντων στην εξόδιο ακολουθία του Θεολόγου.

Ο τύπος έγραφε: «Σε απολογία οι Μητροπολίτες που κήδεψαν το Θεολόγο… Σε… πειθαρχικές διώξεις προχωρά η Ιερά Σύνοδος εγκαλώντας τους… για δύο αντικανονικά παραπτώματα, τα οποία τους έχει προσάψει με έγγραφη καταγγελία του ο Σεβ. Μητροπολίτης Λαρίσης κ. Ιγνάτιος» (εφ. “ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ”, 29/10/1996).

«Σε ανάκριση καλούνται μητροπολίτες, γιατί συνιερούργησαν στην κηδεία Θεολόγου». «Μετά και το σχετικό έγγραφο του Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατίου η ΔΙΣ στη χθεσινή συνεδρίασή της όρισε ανακριτή τον Ν. Σμύρνης κ. Αγαθάγγελο με γραμματέα τον αρχιμανδρίτη π. Σερ. Μεντζελόπουλο» (εφ. “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΗΜ. ΚΗΡΥΚΑΣ”, 6/11/1996).

Έχουμε και συνέχεια κ. Μουρτζανέ:

Το ίδιο δεν έπραξε, μήπως και για τους τρεις ιερείς που έλαβαν μέρος σε εξόδιο ακολουθία παιδιού 3 ετών γονέων Αγωνιζομένων που έχασε τη ζωή του σε τροχαίο; Μήπως το ίδιο δεν έπραξε στους ιερείς που συμμετείχαν σε στέφανα Αγωνιζομένων; Και δεν σταμάτησε ούτε σε μνημόσυνα προσφιλών προσώπων Αγωνιζόμενων; Και η συνέχεια συνεχίζεται!

Ποια γραφίδα αντέχει να περιγράψει αυτό το ρημαδιό;    

Είναι όπως τα περιγράφει στην εόρτια ημέρα του Αγ. Ιγνατίου για την ημέρα μνήμης του πατρός και ποιμενάρχου του κ. Ιγνατίου; Ότι: «Ο Λαρίσης Ιγνάτιος ρίχτηκε κι αυτός στο λάκκο των σύγχρονων λεόντων…». Ή, όπως αναφερθήκαμε παραπάνω το λάκκο τον άνοιξε για να ρίξει τους άλλους μέσα, για να περάσει αυτός μποέμικα! Αλλά τελικά έπεσε μέσα ο ίδιος.

Η φαρέτρα μας είναι γεμάτη περιστατικά, “επιλήψει με διηγούμενον ο χρόνος” θα τολμήσω να καταλογραφήσω μόνον ένα γεγονός που προέρχεται από άνθρωπο του Ιγνατίου και μάλιστα από τους πρώτους συνεργάτες του που πάτησε το πόδι του στο επισκοπείο, έβαλε πλάτη και τον στήριξε, λειτούργησε το ραδιοφωνικό σταθμό, του έστησε το περιοδικό “ΤΑΛΑΝΤΟ”, τους έβαλε «Ευρωπαϊκά Προγράμματα και Χρηματοδοτήσεις», τους έφερε σε επαφή με κολοσσούς κατασκευαστικές εταιρίες και έφτιαξαν το μοναστήρι του  Αγίου Ραφαήλ με “Αθωνικά” χρήματα κ.ά.

Αφού τον χρησιμοποίησε, μετά τον έστυψε σαν λεμονόφλουδα, του δέσμευσε την πατρική περιουσία και τον έστειλε κατηγορούμενο στην δικαιοσύνη, για μια δεκαετία θηριομαχούσε με όλο το κατεστημένο και τελικά δικαιώθηκε παμψηφεί.

Θα αναφερθώ μόνο σε μερικές γραμμές – από τις εκατοντάδες σελίδες, Υπομνήματα, καταθέσεις, πρακτικά κ.ά. – που είναι ενδεικτικά για το ποιος έσκαβε “λάκκους με τους σύγχρονες λέοντες” κ. Πρωτοσύγκελε!

“Υπόμνημα προς το Πταισματοδικείο Λάρισας”.

«Σας ενεχυρίζω – έγραφε – έγγραφο που πιστοποιεί… επί έξι ολόκληρα συναπτά έτη εργάστηκα μη φειδόμενος κόπων και μόχθων άνευ αμοιβής, νύχτα και μέρα για την Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Τυρνάβου…

» Το Ευχαριστώ για τις τόσες υπηρεσίες, τις τόσες μου θυσίες, τόσο ψυχικές όσο και υλικές προς τη Μητρόπολη Λαρίσης ήταν να παραπεμφθώ… ως κακουργηματικός απατεώνας!...

» Έχω δηλώσει ότι θα εξαντλήσω ως Ευρωπαίος πολίτης στον έσχατο βαθμό δικονομικά μέσα στα έσχατα Ύπατα Δικαιοδοτικά Όργανα της Ευρώπης.

» … Πίστεψα ότι οι εκκλησιαστικοί ηγέτες έχουν ήθος. Πίστεψα ότι θα πούνε την αλήθεια και ότι δε θα αντιμετωπίσω κανένα πρόβλημα, διότι μόνο πταίσματα μπορεί να έπραξα, όχι κακουργήματα!!! Αυτοί όμως εσιώπησαν.

» Ερίχτηκα στο λάκκο των λεόντων από αδελφούς μου ρασοφόρους. Οι χειρότερες, οι πιο βρώμικες, οι πιο ραδιούργες και σιχαμερές ψυχές κύριε Εισαγγελέα σε όλον τον πλανήτη είναι οι ψυχές ημών των ρασοφόρων. Στο σινάφι μας, στο προσκήνιο, ξεχειλίζουν τα σάλια από τα πολλά χειροφιλήματα και τους εναγκαλισμούς. Στο παρασκήνιο μαίνονται μάχες αιμοδιψείς, “φόνοι” αναίμακτοι και δυσσεβείς που ο ποινικός κώδικας, ούτε τους διανοείται.

» Εγώ όμως δε σιωπώ κύριοι Εισαγγελείς του τόπου μου και κύριοι Εισαγγελείς του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου…».

Μνημόνευσα μόνον ελάχιστα από τα παράξενα και κυριολεκτικά ανήκουστα που συνθέτουν το ατελείωτο κομπολόι με τις μαύρες χάνδρες του δεσπότη Ιγνατίου, που αφάνισε την εντιμότητα, την ανθρωπιά, την αξιοπρέπεια, την ευθιξία και την εκκλησιαστική τάξη.

Ο ιστορικός που θα συλλέξει τα στοιχεία, για να συντάξει απολογισμό, θα περιέλθει σε αμηχανία, τα περιστατικά καθώς αναδύονται μέσα από το σκοτεινό φόντο της 24ετίας, προκαλούν τόση μελαγχολία και τόση απογοήτευση.

Θα περίμενα να σταματήσετε τη θεατρική παράσταση του μύθου, διότι όποιος παραδίνει στον ιστορικό ερευνητή ένα μύθο, για να δικαιολογήσει πράξεις και ενέργειες ψεύτικες αυτοδιασύρεται. Το ψέμα δεν υποθεμελιώνει μνημείο δόξης. Ο μύθος παραπλανεί και εντυπωσιάζει πρόσκαιρα, δημιουργεί μια φαντασμαγορική λάμψη πυροτεχνήματος, αλλά σύντομα σβήνει και γυρίζει στο πηχτό σκοτάδι, στο κενό, στην απογοήτευση.

“Άγιε” Πρωτοσύγκελε, ιδρωτοποιείς να κρατήσεις ή να ανεβάσεις (έστω και κατά τι) το προφίλ προβολής στίς “δημοσχετίστικες” μετοχές του ευεργέτου σου γέροντα, βομβαρδίζοντας για την αναστροφή ή διαστροφή των εξεικονισμένων γεγονότων.

Η δοξομανή σου προσπάθεια δείχνει άρτια “επιστημονική” ψυχολογική (λόγω ειδικότη σου) επεξεργασία. Το λαό προσπαθείς, πότε με το ατόφιο ψέμα και πότε με τη “μισή αλήθεια” που στην πραγματικότητα, είναι ένα “ολόκληρο ψέμα”, να αποδεχθεί το ζυμωμένο άρτο σου της παραπληροφόρησης.

Φθάνει πια! Έως εδώ και μη παρέκει κ. Πρωτοσύγκελε, διότι παραποιήσατε τα απαρασάλευτα και απαραχάρακτα αγιογραφικά ιστορικά γεγονότα.

Κατεβάσατε το μεγαλύτερο ιερομάρτυρα και Θεοφόρο Πατέρα της Εκκλησίας τον Άγιο Ιγνάτιο το Θεοφόρο στα ίδια καπρίτσια με το γέροντά σας Ιγνάτιο Λάππα.

Το δημοσίευμά σου είναι χαρακτηριστικό, διότι είχε θέσεις θεολογικές απαράδεκτες και εκφράσεις βλάστημες.

Επιχειρήσατε να στήσετε μια βλάστημη πράξη, υπερυψώνοντας στο βάθρο την εικόνα του γέροντά σου παραλληλίζοντάς τον με τον Άγιο Ιγνάτιο το Θεοφόρο. Αυτή η αντιπαραβολή είναι παραχάραξη της αλήθειας, είναι πράξη επιλήψιμη, είναι διάπραξη… έγκλημα της απάτης.

Οι διαφορές μεταξύ των είναι τεράστιες, τις χωρίζει ένας ολόκληρος ωκεανός, η ταύτισή του αυτή είναι αποκαρδιωτική, διαβάζοντας στάθηκα σκεπτικός και γεμάτος μελαγχολία για ημέρες περιμένοντας μήπως ο προϊστάμενος δεσπότης του Ιερώνυμος τον διορθώσει. Αυτός όμως παρέμεινε πεισματικά ασυγκίνητος.

Με επιστημονική τέχνη συνταίριασες (πανεπιστημιακός ψυχολόγος γαρ) τον Άγιο Ιγνάτιο, στα μέτρα και στα καλούπια του γέροντά σου Ιγνάτιου Λάππα και αν κάποια σου βγαίνανε ασυνταίριαστα, τα πηδούσες με άλμα!

Για την ιστορία θα παρουσιάσω πολύ σύντομα κάποια συνταιριασμένα και… ασυνταίριαστα του πρωτοσυγκέλου και ψυχολόγου Ιγνατίου.. Επιφυλάσσομαι όμως σε κάποιο άλλο κείμενο να σας τα εκθέσω με λεπτομέρεια.

Τι μας λέει ο π. ψυχολόγος Πρωτοσύγκελος;

ΣΥΝΤΑΙΡΙΑΣΜΕΝΑ. «Ο Άγιος Ιγνάτιος είχε ένα γνήσιο έρωτα για το Χριστό! Επιθυμούσε να πεθάνει για την αγάπη Του…!».

«Και ο Γέροντάς μου ήταν φλογερός στην καρδιά! Είχε έναν αυθεντικό έρωτα για το Χριστό μας!...». Εάν είχε αυθεντικό έρωτα για το Χριστό, δεν θα έτρεχε στην Αμερική για να μην πεθάνει, να αγοράσει ζωή, στειρεύων άλλη ζωή, για τη δική του ζωή;

ΣΥΝΤΑΙΡΙΑΣΜΕΝΑ. «Ο Άγιος Ιγνάτιος ρίχτηκε στο λάκκο των λεόντων και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο ως μάρτυρας στη θριαμβεύουσα Εκκλησία…».

«Ο Λαρίσης Ιγνάτιος ρίχτηκε κι αυτός στο λάκκο των σύγχρονων λεόντων, εκτός, αλλά…». Μήπως θέλατε να πείτε π. ψυχολόγε ότι έριξε αρκετούς στο λάκκο των σύγχρονων λεόντων, όπως: τον πρεσβύτη επίσκοπο π. Θεολόγο, τον π. Λάμπρο, “θα σε θάψω 146 μέτρα βάθος, θα σε εξαφανίσω…”, τον π. Ιωάννη “θα σας εξαφανίσω όλη την οικογένεια…”, τους Αγωνιζόμενους “θα τους πεθάνω όλους…”, και καμία εικοσαριά ακόμα, και μπερδευτήκατε;

Τι δε μας είπε ο π. ψυχολόγος Πρωτοσύγκελος;

ΑΣΥΝΤΑΙΡΙΑΣΤΑ. Ο Άγιος Ιγνάτιος: «μάλλον κολακεύσατε τα θηρία, ίνα μοι τάφος γένωμαι και μηδέν καταλίπωσι των του σώματός μου… IV,2» (Μάλλον να κολακεύσετε τα θηρία, για να γίνουν για μένα τάφος και να μην αφήσουν τίποτε από το σώμα μου).

«”Ουδέν μοι ωφελήσει τα τερπνά του κόσμου”, ουδέ αι βασιλείαι του αιώνος τούτου, καλόν μοι αποθανείν εις Χριστόν Ιησούν, η Βασιλεύειν των περάτων της γης… VI, 1» (“Σε τίποτα δεν θα με ωφελήσουν τα θελκτικά πράγματα του κόσμου” ούτε οι Βασιλείες του αιώνος τούτου. Είναι καλύτερο για μένα να πεθάνω για τον Ιησού Χριστό, παρά να βασιλεύω στα πέρατα της γης).

Ο Ιγνάτιος Λαρίσης: Θέλω να ζήσω, δε θέλω να πεθάνω, φώναζε, τρέξτε με στους καλύτερους γιατρούς και Νοσοκομεία του κόσμου – όπως και έγινε – για να θεραπευτώ!!! Και όταν πεθάνω, το μνημείο να είναι επιβλητικό σε χώρο που να δεσπόζει σε κάθε διερχόμενο – όπως και έγινε η τοποθέτηση του μπροστά στο Ιερό του μητροπολιτικού Ναού!.

ΑΣΥΝΤΑΙΡΙΑΣΤΑ. Ο Άγιος Ιγνάτιος: «Από Συρίας μέχρι ρώμης, θηριομαχώ δια γης και θαλάσσης, νυκτός και ημέρας δεδεμένος δέκα λεοπαρδάλεις, ο έστι στρατιωτικόν τάγμα… V. 1).

(Από τη Συρία μέχρι τη Ρώμη θηριομαχώ και στη γη και στη θάλασσα και τη νύχτα και τη μέρα, δεμένος με δέκα λεοπαρδάλεις, δηλαδή με το στρατιωτικό απόσπασμα…).

Ο Ιγνάτιος Λαρίσης: Τις μεγάλες και ανεκδιήγητες “περιπέτειες” τις βίωσε στο σουλτανικό παλατάκι του, ή ταξιδεύοντας με Boeing στην Α΄ θέση (first class) για να “οναίμην των θηρίων”.

Βλέπετε πόση ομοιότητα υπάρχει μεταξύ των δύο Ιγνατίων;;;

Σταματώ εδώ τη δραματική ιστορική διαδρομή, στέκομαι, κοιτάζω γύρω και ξεσπάω. STOP κύριε, STOP κύριε! Φθάνει πια! Πληγώσατε την ευταξία του Σώματος Ιησού Χριστού. Εν πλήρη επίγνωση, διαστρέψατε την ιστορία και την κάνετε υπηρέτρια των σκοπών σας.

Επιχειρήσατε μια ακόμα βέβηλη πράξη, υποτάσσοντας στις δικές σας επιθυμίες τις τέσσερις λέξεις από μια παράγραφο της επιστολής προς Εφεσίους του Αγίου Ιγνατίου βάζοντάς τες μάλιστα και εισαγωγικά. Γράφοντας ότι ο γέροντάς σας ποθούσε: “να παρουσιαστεί στο ουράνιο θυσιαστήριο ως «Θεοφόρος», «Χριστοφόρος», «Ναοφόρος» και «Αγιοφόρος»” (Εφεσ. 3, 2).

Ενώ η  παράγραφος αυτή αναφέρει: «Εστέ ούν και σύνοδοι πάντες, Θεοφόροι και ναοφόροι, χριστοφόροι, αγιοφόροι, κατά πάντα κεκοιμημένοι εντολές Ιησού Χριστού…» (Και όλοι είμαστε συνοδοί που φέρετε μέσα σας το Θεό και το ναό, το Χριστό και τους αγίους, στολισμένοι σε όλα με τις εντολές του Ιησού Χριστού).

Με την αθεολόγητη αυτή διατύπωση (τέσσερις λέξεις) βάλατε σε προβληματισμό μυριάδες ανθρώπους να διερωτώνται, αν ο Άγιος Ιγνάτιος ήταν κατώτερος (θου Κύριε!) του δεσπότη Ιγνατίου που η Εκκλησία του έδωσε μόνο το προσωνύμιο  «Θεοφόρο»;  Ενώ στο γέροντά σας-επειδή ήταν ``ανώτερος``-φορτώσατε και τα τέσσερα.

Οι συνταιριασμοί, οι ταυτίσεις, οι παραποιήσεις του Μεγάλου αγίου και πατέρα της Εκκλησίας μας Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου με το δεσπότη Ιγνάτιο Λαρίσης που επιχείρησε ο Πρωτοσύγκελος κ. Ιγνάτιος είναι ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ κατά του Αγίου και της Παναγίας Τριάδος.

Το λόγο τώρα πρέπει να έχει ο προϊστάμενός του επίσκοπος κ. Ιερώνυμος και η Αγία Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Εφ. Αγώνας