ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
(Τό ἀποτέλεσμα τῆς νοερᾶς προσευχῆς στήν καρδιά τοῦ προσευχομένου ἀνθρώπου καί πῶς τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ «ἐγγράφεται» σ᾿ αὐτήν ‒ ἕνα ὡραιότατο παράδειγμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ὅπως τό καταγράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)
Ἡ καρδιά τοῦ θεοφόρου Διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας μας Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (1749 _ 1809), φλεγόταν διαρκῶς ἀπό ἀκατάσχετη θεία ἀγάπη καί ξεχείλιζε ἀδιάκοπα ἀπό ἕναν θεῖο ἔρωτα γιά τόν ἀγαπημένο Κύριό του τόν Ἰησοῦ Χριστό...
Ὁ θεῖος αὐτός ἔρωτας γιά τόν Χριστό εἶναι ἔντονα φανερός σέ ὅλα τά συγγράμματα τοῦ ἁγίου Νικοδήμου. Ὁ ἀναγνώστης συναντᾶ αὐτόν τόν θεῖο ἔρωτα διάχυτο σέ ὅλα τά ψυχωφελῆ ἔργα τοῦ ἁγίου Πατρός.
Ἀνάμεσα στά ἄλλα ἔργα πού συνέγραψε ὁ ἅγιος Νικόδημος εἶναι καί ἕνα σύντομο σέ ἔκταση ποιητικό κείμενο, ἕνα μικρό θεολογικό ἀριστούργημα. Φέρει τόν τίτλο «Εὐχαί κατά Ἀλφάβητον ἐν εἴδει οἴκων εἰς τόν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν». Τό ἔργο αὐτό ἀποτελεῖ τόν ἔνθεο καρπό τῆς ἐκχειλίζουσας ἀπό φλογερή, θεία ἀγάπη καρδίας του γιά τόν ἀγαπημένο τῆς ψυχῆς του Ἰησοῦ. Μέ τό θαυμάσιο αὐτό πόνημα, ὁ ἅγιος Νικόδημος ἐκφράζει τίς θεῖες ἐμπειρίες του καί τόν θεῖο ἔρωτά του πρός τόν Χριστό.
Στήν εἰσαγωγή τοῦ πνευματοφόρου αὐτοῦ ἔργου ὁ ἅγιος δηλώνει ὅτι ὁ ἔρωτάς του στόν Ἰησοῦ, ἀλλά καί ἡ φιλαδελφία του ἦσαν ἐκεῖνα πού τόν ὁδήγησαν νά τό ἐκδώσει γιά νά μελετοῦν, ὅπως λέγει, συχνά οἱ Χριστιανοί «τό σωτήριον καί γλυκύτατον καί χαροπάροχον ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ... », γιά νά λάβουν «οὐράνια, ὑπερφυσικά καί ἀνεκδιήγητα χαρίσματα...» καί νά ἀποκτήσουν ἔτσι «τήν πλέον ὑψηλοτέραν ἀρετήν, ἥτις εἶναι ἡ θεϊκή ἀγάπη...». Μέ τόν τρόπο αὐτό, λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος, οἱ Χριστιανοί θά καταστήσουν τήν καρδιά τους «ναόν κατοικητήριον τοῦ ἁγίου τούτου ὀνόματος καί ζῶντας καί μετά θάνατον». Καί γιά νά μήν ἀμφιβάλλει κανείς σ᾿ αὐτό τό τελευταῖο πού ἀναφέρει, τούς πληροφορεῖ ὁ ἴδιος μέ «τρία ὡραιότατα καί γλυκύτατα παραδείγματα, τῶν ὁποίων γλυκύτερα καί ὡραιότερα δέν εὑρίσκονται εἰς ὅλας τάς ἀπ᾿ αἰῶνος ἐκκλησιαστικάς ἱστορίας».
Τό πρῶτο παράδειγμα εἶναι τό περιστατικό μέ τόν ἅγιο ἱερομάρτυρα Ἰγνάτιο τόν Θεοφόρο (ἐπονομάστηκε Θεοφόρος γιατί ὁ Θεός κατοικοῦσε μέσα του καί ἔφλεγε τήν καρδιά του μέ τήν ἀγάπη Του. Μαρτύρησε ἐπί Τραϊανοῦ τό ἔτος 107 καί ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 20 Δεκεμβρίου). Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, εἶχε ἕναν τόσο μεγάλο πόθο στήν καρδιά του γιά νά μαρτυρήσει γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὥστε καθώς ὅδευε πρός τό μαρτύριό του, ἡ ἀγάπη αὐτή τόν παρακινοῦσε νά γράφει: «Σῖτός εἰμι τοῦ Θεοῦ καί διά ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα καθαρός ἄρτος εὑρεθῶ».
Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος _γράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος_ προσευχόταν διαρκῶς καί μέ πολλή θέρμη στόν Ἰησοῦ Χριστό, ὥστε «ἄναπτε ἡ ψυχή του καί ὅλα τά ἐντόσθια εἰς τήν θεϊκήν ἀγάπην καί ἔρωτα...», σέ σημεῖο μάλιστα τέτοιο πού νά θεωρεῖ ὁ ἴδιος ὅτι ὑπάρχει μέσα στήν καρδιά του «ἕνα θεϊκόν νερόν, ὁποῦ πάντοτε κινεῖται, καί πάντοτε ἀναβράζει ἀπό τόν ἔνθεον ἔρωτα...». Καί τίποτε ἄλλο δέν ἐπιθυμοῦσε ὁ ἅγιος αὐτός παρά μόνον «τό νερόν τῆς ζωῆς, καί τό νερόν τό ἀθάνατον, τό ὁποῖον εἶναι ἡ παντοτινή ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καί ἡ ἀθάνατος ζωή». Ὁ ἀληθινός ἔρωτας καί ἡ μοναδική ἀγάπη γιά τόν ἅγιο Ἰγνάτιο ἦταν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Καί ἡ ἄσβεστη αὐτή φλόγα τῆς θείας ἀγάπης πού ἄναβε ἐντός τῆς καρδίας του τόν παρακινοῦσε νά ἐπαναλαμβάνει διαρκῶς μέσα του τό ὄνομα τοῦ ἀγαπημένου του Ἰησοῦ.
Γι᾿ αὐτό τό λόγο καί ὅταν ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος μαρτύρησε στή Ρώμη, ἐνῶ ὅλα τά ἄλλα μέλη τοῦ σώματός του τά κατασπάραξαν καί τά ἔφαγαν τά λιοντάρια, τήν ἁγία καρδία του δέν τόλμησαν νά τήν φᾶνε· τήν ἄφησαν ἄθικτη, ἀπείραχτη. Κι ὅταν τήν πῆραν οἱ ἀσεβεῖς στρατιῶτες καί τήν ἔσχισαν σέ δύο μέρη, βρῆκαν μέσα σ᾿ αὐτήν γραμμένο μέ χρυσᾶ γράμματα, στό ἕνα μέρος ΙΗΣΟΥ καί στό ἄλλο ΧΡΙΣΤΕ... (τό ἀληθινό αὐτό γεγονός μαρτυρεῖται στό Σλαβονικό Συναξάρι τοῦ ἁγίου)...
(Γιά τά ἄλλα δύο παραδείγματα πού ἀναφέρονται ἀπό τόν Ἅγιο Νικόδημο, ἀλλά καί γιά περισσότερα γιά τό θέμα αὐτό, ὁ ἐνδιαφερόμενος μπορεῖ νά ἀνατρέξει στίς σελίδες 105-135 τοῦ βιβλίου «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΪΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ», ἔκδ. Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου)
(Ἀναδημοσίευση ἀπό τόν ἐπετειακό τόμο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, πενταετίας 2005-2009)
(Τό ἀποτέλεσμα τῆς νοερᾶς προσευχῆς στήν καρδιά τοῦ προσευχομένου ἀνθρώπου καί πῶς τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ «ἐγγράφεται» σ᾿ αὐτήν ‒ ἕνα ὡραιότατο παράδειγμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ὅπως τό καταγράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)
Ἡ καρδιά τοῦ θεοφόρου Διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας μας Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (1749 _ 1809), φλεγόταν διαρκῶς ἀπό ἀκατάσχετη θεία ἀγάπη καί ξεχείλιζε ἀδιάκοπα ἀπό ἕναν θεῖο ἔρωτα γιά τόν ἀγαπημένο Κύριό του τόν Ἰησοῦ Χριστό...
Ὁ θεῖος αὐτός ἔρωτας γιά τόν Χριστό εἶναι ἔντονα φανερός σέ ὅλα τά συγγράμματα τοῦ ἁγίου Νικοδήμου. Ὁ ἀναγνώστης συναντᾶ αὐτόν τόν θεῖο ἔρωτα διάχυτο σέ ὅλα τά ψυχωφελῆ ἔργα τοῦ ἁγίου Πατρός.
Ἀνάμεσα στά ἄλλα ἔργα πού συνέγραψε ὁ ἅγιος Νικόδημος εἶναι καί ἕνα σύντομο σέ ἔκταση ποιητικό κείμενο, ἕνα μικρό θεολογικό ἀριστούργημα. Φέρει τόν τίτλο «Εὐχαί κατά Ἀλφάβητον ἐν εἴδει οἴκων εἰς τόν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν». Τό ἔργο αὐτό ἀποτελεῖ τόν ἔνθεο καρπό τῆς ἐκχειλίζουσας ἀπό φλογερή, θεία ἀγάπη καρδίας του γιά τόν ἀγαπημένο τῆς ψυχῆς του Ἰησοῦ. Μέ τό θαυμάσιο αὐτό πόνημα, ὁ ἅγιος Νικόδημος ἐκφράζει τίς θεῖες ἐμπειρίες του καί τόν θεῖο ἔρωτά του πρός τόν Χριστό.
Στήν εἰσαγωγή τοῦ πνευματοφόρου αὐτοῦ ἔργου ὁ ἅγιος δηλώνει ὅτι ὁ ἔρωτάς του στόν Ἰησοῦ, ἀλλά καί ἡ φιλαδελφία του ἦσαν ἐκεῖνα πού τόν ὁδήγησαν νά τό ἐκδώσει γιά νά μελετοῦν, ὅπως λέγει, συχνά οἱ Χριστιανοί «τό σωτήριον καί γλυκύτατον καί χαροπάροχον ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ... », γιά νά λάβουν «οὐράνια, ὑπερφυσικά καί ἀνεκδιήγητα χαρίσματα...» καί νά ἀποκτήσουν ἔτσι «τήν πλέον ὑψηλοτέραν ἀρετήν, ἥτις εἶναι ἡ θεϊκή ἀγάπη...». Μέ τόν τρόπο αὐτό, λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος, οἱ Χριστιανοί θά καταστήσουν τήν καρδιά τους «ναόν κατοικητήριον τοῦ ἁγίου τούτου ὀνόματος καί ζῶντας καί μετά θάνατον». Καί γιά νά μήν ἀμφιβάλλει κανείς σ᾿ αὐτό τό τελευταῖο πού ἀναφέρει, τούς πληροφορεῖ ὁ ἴδιος μέ «τρία ὡραιότατα καί γλυκύτατα παραδείγματα, τῶν ὁποίων γλυκύτερα καί ὡραιότερα δέν εὑρίσκονται εἰς ὅλας τάς ἀπ᾿ αἰῶνος ἐκκλησιαστικάς ἱστορίας».
Τό πρῶτο παράδειγμα εἶναι τό περιστατικό μέ τόν ἅγιο ἱερομάρτυρα Ἰγνάτιο τόν Θεοφόρο (ἐπονομάστηκε Θεοφόρος γιατί ὁ Θεός κατοικοῦσε μέσα του καί ἔφλεγε τήν καρδιά του μέ τήν ἀγάπη Του. Μαρτύρησε ἐπί Τραϊανοῦ τό ἔτος 107 καί ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 20 Δεκεμβρίου). Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, εἶχε ἕναν τόσο μεγάλο πόθο στήν καρδιά του γιά νά μαρτυρήσει γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὥστε καθώς ὅδευε πρός τό μαρτύριό του, ἡ ἀγάπη αὐτή τόν παρακινοῦσε νά γράφει: «Σῖτός εἰμι τοῦ Θεοῦ καί διά ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα καθαρός ἄρτος εὑρεθῶ».
Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος _γράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος_ προσευχόταν διαρκῶς καί μέ πολλή θέρμη στόν Ἰησοῦ Χριστό, ὥστε «ἄναπτε ἡ ψυχή του καί ὅλα τά ἐντόσθια εἰς τήν θεϊκήν ἀγάπην καί ἔρωτα...», σέ σημεῖο μάλιστα τέτοιο πού νά θεωρεῖ ὁ ἴδιος ὅτι ὑπάρχει μέσα στήν καρδιά του «ἕνα θεϊκόν νερόν, ὁποῦ πάντοτε κινεῖται, καί πάντοτε ἀναβράζει ἀπό τόν ἔνθεον ἔρωτα...». Καί τίποτε ἄλλο δέν ἐπιθυμοῦσε ὁ ἅγιος αὐτός παρά μόνον «τό νερόν τῆς ζωῆς, καί τό νερόν τό ἀθάνατον, τό ὁποῖον εἶναι ἡ παντοτινή ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καί ἡ ἀθάνατος ζωή». Ὁ ἀληθινός ἔρωτας καί ἡ μοναδική ἀγάπη γιά τόν ἅγιο Ἰγνάτιο ἦταν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Καί ἡ ἄσβεστη αὐτή φλόγα τῆς θείας ἀγάπης πού ἄναβε ἐντός τῆς καρδίας του τόν παρακινοῦσε νά ἐπαναλαμβάνει διαρκῶς μέσα του τό ὄνομα τοῦ ἀγαπημένου του Ἰησοῦ.
Γι᾿ αὐτό τό λόγο καί ὅταν ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος μαρτύρησε στή Ρώμη, ἐνῶ ὅλα τά ἄλλα μέλη τοῦ σώματός του τά κατασπάραξαν καί τά ἔφαγαν τά λιοντάρια, τήν ἁγία καρδία του δέν τόλμησαν νά τήν φᾶνε· τήν ἄφησαν ἄθικτη, ἀπείραχτη. Κι ὅταν τήν πῆραν οἱ ἀσεβεῖς στρατιῶτες καί τήν ἔσχισαν σέ δύο μέρη, βρῆκαν μέσα σ᾿ αὐτήν γραμμένο μέ χρυσᾶ γράμματα, στό ἕνα μέρος ΙΗΣΟΥ καί στό ἄλλο ΧΡΙΣΤΕ... (τό ἀληθινό αὐτό γεγονός μαρτυρεῖται στό Σλαβονικό Συναξάρι τοῦ ἁγίου)...
(Γιά τά ἄλλα δύο παραδείγματα πού ἀναφέρονται ἀπό τόν Ἅγιο Νικόδημο, ἀλλά καί γιά περισσότερα γιά τό θέμα αὐτό, ὁ ἐνδιαφερόμενος μπορεῖ νά ἀνατρέξει στίς σελίδες 105-135 τοῦ βιβλίου «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΪΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ», ἔκδ. Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου)
(Ἀναδημοσίευση ἀπό τόν ἐπετειακό τόμο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, πενταετίας 2005-2009)
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Ευχαριστούμε Οδυσσέα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή