Ομολογία

Ο ΛΑΡΙΣΗΣ  ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ   Δύο (2) χρόνια = μηδέν (0).

 

Πριν δύο χρόνια η Λάρισα πανηγύριζε για την εκλογή του νέου ποιμενάρχου της. Έγινε αποδεκτός με ελπίδες και προσδοκίες από την πλειοψηφία του Λαρισαϊκού Ορθοδόξου πληρώματος, και απόλαυσε κατά την ενθρονιστήριο λιτανεία, τις ολοκάρδιες ευχές, για μια συνειδητή και αλάθητη ευθυγράμμιση στην καταξιωμένη πρακτική των θεοφώτιστων αγίων Πατέρων μας.

Ωστόσο η δεσποτική του έπαλξη στη διετία, πέρασε από τόσα σκοτεινά διαβούλια, κατέγραψε τόσες λαθεμένες επιλογές και παρουσίασε τόσες αρνητικές επιδόσεις, που το λευκό φύλλο χαρτί σιγά-σιγά αμαύρωσε και εξουθένωσε το επισκοπικό του προφίλ. Ξήλωσε τις δοξαστικές του ταινίες. Φίμωσε τις “χρηστές” ελπίδες, και διέψευσε τις προσδοκίες του πιστού λαού. Αντί της πνευματικής ανάκαμψης, ενέγραψε σελίδες ηγετικής απαξίας και σκόπιμης ποιμαντικής στρέβλωσης.

Όσοι παρακολουθούν τα εκκλησιαστικά πράγματα και έχουν κρίση ανόθευτη, μελετούν και ζυγίζουν προσεκτικά τη μορφή και την ποιότητα του ποιμαντικού έργου, διαπιστώνουν ότι ο νέος επίσκοπος Ιερώνυμος, δυστυχώς, απέτυχε. Διακινήθηκε με οικονομικούς σχεδιασμούς και εκκοσμικευμένης σκοπιμότητας.

Στην πλατιά αυλή του εκκλησιαστικού πληρώματος πέρασε η άποψη ότι, είναι ανήμπορος να εκφέρει μια σωστή, πειστική άποψη και να σταλάξει στις καρδίες των ποιμένων και του ποιμνίου μια κρυστάλλινη, καθοδηγητική συμβουλή.

Εντυπωσιασμένος και – παράλληλα – ανήσυχα προβληματισμένος, παρακολουθώ την απρογραμμάτιστη, ασυντόνιστη και εκκλησιολογικά ποιμαντική πρακτική.

Θα ήταν εκτός σοβαρής εκτίμησης, η επιφύλαξη ότι ο δεσπότης μας π. Ιερώνυμος δεν έχει μετρήσει και δεν έχει αποτιμήσει τη ζημιογόνο – περίπου διετή – κακοδιαχείριση του υπεύθυνου λειτουργήματός του.

Νοιώθω το χρέος να υπογραμμίσω για πολλοστή φορά, πως η κατάθεση μου αυτή, δεν είναι προσφορά και καύση εγκωμιακών θυμιαμάτων, δεν είναι προσφορά λεκτικών κολακευτικών ανθέων και αρωμάτων, που θωπεύουν την ειδωλική αυταρέσκεια και ακυρώνουν το διακονικό χάρισμα. Η πυκνή νέφωση του Λαρισαϊκού εκκλησιαστικού χώρου είναι τόσο βαριά, που δεν αφήνει περιθώρια για “κατά συνθήκην” φιλοφρονήσεις. Δύο χρόνια απραξία, τούτη την ώρα, ο κάθε στεναγμός χτυπάει συναγερμό, και το κάθε άνοιγμα της καρδιάς σηματοδοτεί πηγαίο αίτημα. ΠΟΥ ΠΑΜΕ!!!

Αφίχθη στη Λάρισα ως ηγετική φίρμα, που μπορεί να διαχειριστεί την εκκλησιαστική εξουσία με γενναίο όραμα, να φέρει την ειρήνη στην τοπική εκκλησία από την κατοχική Ιγνατιακή περίοδο. Να καθαρίσει τα οικονομικά που ίσως βόσκουν στις off-shore Εταιρείες. Να βάλει τάξη στους ληστευόμενους ιερούς ναούς. Να επιστραφούν τα αρπαγμένα χρήματα από τις ανύπαρκτες κατασκηνώσεις. Να δοθεί πίσω ο εφημεριακός κλήρος στους πολύτεκνους και φτωχούς ιερείς των χωριών. Να επιστραφεί ο ενοριακός κλήρος για τις ανάγκες των χωρικών ναών. Να καθαρίσει τον κλήρο. Να ανασυγκροτήσει την ποιμαντική διακονία. Να αποκόψει και να αποστασιοποιήσει το αποστολικό διακόνημα από την κοσμική, τη χλιδάτη, την εγωτραφική εξουσία. Να σταθεί – δούλος και μαθητής – κατενώπιον του Εσταυρωμένου Κυρίου μας. Να ζωστεί και αυτός, λέντιο, και να διδάξει με το παράδειγμά του και με τον λόγο του την ταπείνωση. Να δημιουργήσει προσβάσεις στις απροσανατόλιστες μάζες. Να πλησιάσει και να παρηγορήσει τις πονεμένες υπάρξεις. Να δει φιλικά την νεότητα που τόσο χειμάζεται. Να επισκεφθεί τα κέντρα απεξάρτησης. Να ανακουφίσει με λόγο και έργο τα τίμια γηρατειά. Να… Να… Να…

Αν κάποιοι θελήσουν να αποτιμήσουν τα προνοιακά σχεδιάσματα του επισκόπου Ιερωνύμου σε μια από τις μεγαλύτερες μητροπόλεις της Ελλάδος θα κουραστούν να ψάχνουν σε χώρο κενό. Και αυτά τα ελάχιστα που υπήρχαν έχουν αδρανοποιηθεί ή κλείσει.

Ψηλαφώ την διαμορφωμένη εν συντομία σημερινή κατάσταση, και την θέτω στο ευαισθητοποιημένο νοήμον πλήρωμα.

• Τα Συσσίτια απόρων “ο επιούσιος” από τον Φεβρουάριο σταμάτησαν να λειτουργούν λόγω κορονοϊού – οι άποροι χορταίνουν με τον αέρα – αλλά τα χρήματα δεν σταμάτησαν να τα εισπράττουν από τους ναούς.

• Το “Κρίκκειον” Ορφανοτροφείο έκλεισε λόγω έλλειψης κοριτσιών – πως έγινε, από 12 που διέμειναν προ τριμήνου τον Σεπτέμβριο να μην υπάρχει κανένα; – ενώ τα χρήματα δεν σταμάτησαν να τα εισπράττουν από τους ναούς;

• Η “Λογία Φιλαδελφία και Αλληλεγγύη” (ΛΟ.ΦΙ.Α.) από τον Μάρτιο σταμάτησε κάθε παροχή σε τρόφιμα και χρηματικά βοηθήματα. Τα χρήματα από τους ναούς εισπράττονται κανονικά, και το προσωπικό είναι στο “πόστο” του χωρίς αντικείμενο.

• Από τις “κατασκηνώσεις”, που δεν υπήρξαν ποτέ, ο μακαρίτης Ιγνάτιος εισέπραττε για ανύπαρκτο σκοπό, ο νέος δεσπότης μετέτρεψε το “υπέρ κατασκηνώσεως”, σε υπέρ συντήρησης μητροπολιτικού αυτοκινήτου, ένα χαράτσι 70-80 χιλιάδες το χρόνο που το καταθέτουν οι ναοί.

• Υπέρ Πνευματικής Δράσεως. Δύο χρόνια, είναι δύο λέξεις χωρίς περιεχόμενο, χωρίς δραστηριότητα και όμως η μητρόπολη εισπράττει περί τις 200.000 το χρόνο από τους ναούς. Υπάρχουν και άλλα. Αλλά…!

Με την άδεια των αναγνωστών μας, θα περιφέρω το φακό της δημοσιογραφικής περιέργειας σε μερικές δεσποτικές εξουσιαστικές επάλξεις και θα τις σταμπάρω:

• Τους προϋπολογισμοούς φέτος ο νέος μητροπολίτης τους αύξησε από 50-80% που αυτό μεταφράζεται σε χρήμα ως εξής: Π.χ. Εάν ένας ναός χωριού κατέβαλε στη Μητρόπολη το χρόνο 6.000 φέτος θα καταβάλει 10.000 Ο ναός της πόλης από 30.000 θα καταθέσει 50.000 ευρώ. Μη  με ρωτάτε που θα τα βρουν…!

• Τα “Ενοριακά Παρεκκλήσια” που έγιναν από πιστούς και παραχωρήθηκαν στην δικαιοδοσίας ενοριών να έχουν κάποιο συμπληρωματικό εισόδημα για να καλύπτουν διάφορες ανάγκες. Ο νέος δεσπότης τα πήρε και τα μετονόμασε σε “Μητροπολιτικά Παρεκκλήσια” και άλλαξε κλειδαριές με τα επακόλουθα!  Μη με ρωτάτε γιατί το έκανε…!

• Σε εγκαίνια ναού ο Σος Ιερώνυμος που πραγματοποίησε στις αρχές Σεπτεμβρίου, κατσάδιασε τον ιερέα που άργησε στην αποπεράτωσή του (19 χρόνια). «Χαζολογήματα δεν θα ανεχτώ», δήλωσε. Και χωρίς να χάνει χρόνο από την ερανική επιτροπή ανεγειρόμενου ναού πήρε το βιβλιάριό τους με αρκετά χρήματα.  Μη με ρωτάτε γιατί το πήρε…!

• Υπάρχουν και άλλα. Αλλά…! Λυπάμαι, που δεν κατόρθωσα να εξαντλήσω το οδυνηρό μνημόνιο, που οι άνθρωποι της Εκκλησίας, οι ποτισμένοι με το “ύδωρ το ζών” (Ιωάν. 4, 10) του Ευαγγελίου, πονούν, θλίβονται και αισθάνονται προδομένοι. Περίμεναν άνοιξη, και ήρθε χειμώνας, σκοτεινός και παγερός. Αποσύρονται στην ησυχία και αφήνονται σε θερμή προσευχή. Ικετεύουν και προσδοκούν, να αλλάξει το κλίμα, να γίνει αισθητή και οδηγητική η παρουσία του, να ηχήσει το Αποστολικό μήνυμα, να λάμψει η Πατερική κληρονομιά.

Θα μου επιτρέψεις ``άγιε``δέσποτα να σου καταθέσω την προσωπική μου δήλωση. Ανάμεσα σε αυτούς που πονούν και προσεύχονται, βρίσκομαι και εγώ, κρατώντας στο χέρι σαν μισοσβησμένη λαμπάδα, την ελπίδα, ικετεύω τον Σταυρωμένο και Αναστημένο Ιησού, τον Κύριό μας και Αρχηγό της Εκκλησίας μας. Τον παρακαλώ να σας δώσει φως και δύναμη ώστε να ανατείλει μια καινούρια ημέρα στην τοπική μας Εκκλησία.

Eφ. Αγώνας μηνός Σεπτεμβρίου