Ομολογία

 Τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, ἄλλη μιὰ δόξα τῆς Ἐκκλησίας. 

 

 Εἴκοσι αἰῶνες - δυὸ χιλιάδες χρόνια - ἔχουν περάσει ἀπὸ τότε ποὺ ἱδρὺθηκε ἡ Ἐκκλησία καὶ θεμελιώθηκε πάνω στὸ τίμιο αἷμα τοῦ Ἀρχηγοῦ Της, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κι’ ἀπὸ κείνη τὴν ὥρα, πόσοι οἱ ἐχθροί, πόσος ὁ πόλεμος, πόσοι οἱ διωγμοὶ καὶ τὰ βασανιστήρια τῶν χριστιανῶν... Μόνο στὰ πρῶτα τριακόσια (300) χρόνια, μαρτύρησαν γύρω στὰ 12 - 13.000.000 ἀπὸ ὅλες τὶς ἡλικίες. Ὕστερα, ἀμέτρητα πλήθη ἔγιναν μάρτυρες ἀπὸ τοὺς ποικιλώνυμους αἱρετικούς, διὰ μέσου τῶν αἰώνων, μονοφυσίτες, εἰκονομάχους, παπικούς ...

Ὅταν, ὅμως, ὁ μουσουλμανισμὸς κατέλυσε τὸ 1453 τὴν Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία, τὸ σκοτάδι τοῦ φανατισμοῦ καὶ τῆς μισαλλοδοξίας σκέπασε ὅλη τὴν “καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή”. Τότε ἦταν, ποὺ βρῆκαν μαρτυρικὸ θάνατο δέκα (10) Πατριάρχες, ἑκατὸ (100) Ἀρχιερεῖς, δέκα χιλιάδες (10.000) Ἱερεῖς καὶ Μοναχοί, καθὼς καὶ ἀναρίθμητοι λαϊκοὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, μέχρι τὸ 1922, μὲ τὴν Γενοκτονία τοῦ Πόντου καὶ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή.

Ἀλλ’ ἄν οἱ Τοῦρκοι μισοῦσαν, γενικῶς, τοὺς χριστιανούς, μὲ κανένα τρόπο δὲν μποροῦσαν ν’ ἀνεχθοῦν ἕνας μουσουλμάνος νὰ γίνῃ χριστιανός. Αὐτὸ τὸ θεωροῦσαν μεγάλη προδοσία, μεγάλη ντροπὴ γιὰ τὴν θρησκεία (τὴν ψεύτικη) τοῦ Μωάμεθ, ποὺ μόνο ὁ θάνατος, καὶ μάλιστα ὁ μαρτυρικὸς θάνατος, μποροῦσε νὰ ξεπλύνῃ.

Βέβαια, ἐκεῖνοι ποὺ ἀπὸ μουσουλμάνοι γινόντουσαν χριστιανοί, δὲν ἦσαν πολλοί - τοὐλάχιστον ὅσους γνωρίζουμε ἀπὸ τὰ μαρτυρικὰ Συναξάριά τους. Ἦταν, ὅμως, γενναῖοι, μὲ φρόνημα ἡρωϊκό, καὶ ἀποδείχθηκαν ἀντάξιοι συνεχιστὲς τῶν μαρτύρων τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Ἕνας τέτοιος γενναῖος ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἰωάννης ὁ ἐκ Κονίτσης. Μέχρι τὰ εἴκοσι (20) χρόνια του, περίπου, εἶχε ζήσει - σὰν τοῦρκος καὶ μωαμεθανὸς ποὺ ἦταν ὁ Χασάν - μέσα στὴν ἄνεση, στὸν πλοῦτο καὶ στὴν χλιδή. Καὶ μετά, ὅταν ἔγινε - ἄγνωστο πῶς μίλησε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μέσα του - Χριστιανός, βρέθηκε νὰ ζῇ στὴν φτώχεια καὶ στὴν βιοπάλη, ἐνῷ δὲν ἔπαυσε νὰ ὑπάρχῃ ὁ κίνδυνος ἀπὸ τοὺς πρώην μουσουλμάνους ὁμοθρήσκους του.

Κι’ ἡ ὥρα ἦλθε. Ἡ ὥρα τῆς ὁμολογίας καὶ τοῦ μαρτυρίου. Δὲν ἀρνεῖται τὸν Χριστό. Καὶ δέχεται μὲ χαρὰ τὰ μαρτύρια καὶ τὸν ἀποκεφαλισμό του. Ἦταν 23 Σεπτεμβρίου 1814. Ἄλλη μιὰ δόξα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Γιατί, ποῡ εἶναι καὶ ποιός γνωρίζει τοὺς δημίους τοῦ Νεομάρτυρος Ἰωάννου ; Κανείς. Ἐνῷ τὸν Ἰωάννη ;  Τὸν γνωρίζουν οἱ χριστιανοὶ στὴν Κόνιτσα (τόπο τῆς καταγωγῆς του) καὶ στὸ Ἀγρίνιο (τόπο τοῦ μαρτυρίου) καὶ τὸν τιμοῦν “ἐν ὕμνοις καὶ ᾦδαῖς πνευματικαῖς”.

Ἔτσι καὶ μεῖς, στὴν ἀκριτική μας Ἐπαρχία, θὰ τιμήσουμε, σὺν Θεῷ, καὶ φέτος τὴν ἱερὴ μνήμη του στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὅπου φυλάσσεται τεμάχιο τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου, ὡς ἑξῆς :

α) Τὴν Τρίτη, 22 Σεπτεμβρίου 2020, ὥρα 7 μ.μ., θὰ ψαλῇ ὁ Μέγας Ἑσπερινός.

β) Τὴν Τετάρτη, 23 Σεπτεμβρίου 2020 (ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου), θὰ τελεσθῇ ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία.

Σὲ καιρούς, ποὺ οἱ ἐξ Ἀνατολῶν γείτονες χτυπᾶνε ἐναντίον μας τὰ τύμπανα τοῦ πολέμου, ἄς σπεύσουμε νὰ πάρουμε χάρη καὶ δύναμη καὶ εὐλογία ἀπὸ τὸν Ἅγιό μας. Μὴν ἀμελήσουμε. Μᾶς περιμένει...

 

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

 

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  ΑΝΔΡΕΑΣ