Ομολογία

Η γιαγιά τής ΕΛΔΥΚ.

«Αυτοί οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ, η παλιόγρια;» Η «γιαγιά της ΕΛΔΥΚ» που έμεινε στο στρατόπεδο και σκοτώθηκε μαζί με 33 στρατιώτες...






Η ΕΛΔΥΚ αποδεκατισμένη, βρισκόταν σε διάφορες περιοχές. Όσοι παρέμειναν συσπειρώθηκαν στο στρατόπεδο της Λακατάμιας, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις τουρκικές ορδές. Οι τρεις λόχοι που παρέμειναν ήταν υπό τις διαταγές του αντισυνταγματάρχη Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο. Στις 14 Αυγούστου ξεκίνησε η επίθεση. Οι επιθέσεις συνεχίζονταν μέχρι το απόγευμα και οι άντρες της ΕΛΔΥΚ αντιστέκονταν...

Η γιαγιά της ΕΛΔΥΚ Η Καλλιόπη Αβραάμ ήταν 78 ετών. Καταγόταν από την Λάρνακα της Λαπήθου και μετά την πρώτη εισβολή βρέθηκε να ζει κοντά στην περιοχή που έγινε η μάχη της ΕΛΔΥΚ. Όταν της ζητήθηκε να εγκαταλείψει την περιοχή απάντησε: «Που να αφήσω τούτα τα παιδιά; Αυτοί οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ, η παλιόγρια;»....

Η Καλλιόπη Αβραάμ, βοηθούσε τους στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ που ονόμαζε παιδιά και εγγόνια της, με κάθε τρόπο. Κουβαλούσε νερό και φαγητό, ψωμί, νερό, τσιγάρα, καραμέλες, ότι μπορούσε… ενώ δεν τους εγκατέλειψε ακόμη κι όταν οι στρατιώτες αποφάσισαν να μεταφερθούν στη Σχολή Γρηγορίου. Ακόμη κι εκεί, τους αγκάλιαζε προσπαθώντας να τους προστατέψει από τα συντρίμμια που προκαλούσαν οι βόμβες γύρω τους....

Ζωντανή την είδαν τελευταία φορά στις 14 Αυγούστου 1974 στον Αγ. Δομέτιο που είχε πάει στην εκκλησία για να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων σα να ήξερε. Κατόπιν επέστρεψε στο στρατόπεδο. Οι Τούρκοι, άτιμοι πάντα, εξαπέλυσαν τον Αττίλα ΙΙ. Η μάχη στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ είναι γνωστή και βγαλμένη από τα βάθη ελληνικής ψυχής.

Μία βόμβα βρήκε τη Σχολή Γρηγορίου. Η γιαγιά της ΕΛΔΥΚ, πέθανε μαζί με τους 33 στρατιώτες και τάφηκε μαζί τους στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμιας....

Σύμφωνα με μαρτυρία η γιαγιά Καλλιόπη βρέθηκε νεκρή πάνω από τους στρατιώτες σα να ήθελε να τους σκεπάσει μέχρι το τέλος.

Πηγή: ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί...

θα δημοσιεύω καθημερινά, αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν την βάρβαρη εισβολή των Τούρκων του 1974 και δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες εκείνης της εποχής, όπου μέσα από ρεπορτάζ με ζωντανές μαρτυρίες, αποτυπώνεται το μέγεθος της θηριωδίας που επιτελέστηκε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974.Πόνος, θλίψη, δυστυχία, είναι φτωχά επίθετα για να περιγράψουν τις εκατοντάδες προσωπικές μαρτυρίες.