Ομολογία

28 δεσποτάδες… Τί…!

Το Καμένο Ματι σας κοίταζε και έκλαιγε!!!

Ήταν ημέρες φρίκης, εικόνες που δεν ξεπερνιούνται και ούτε ξεχνιούνται! “Φωνή… ηκούσθη, θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός…” (Ιερ. 38, 15). Πτώματα παιδιών, ενηλίκων και γερόντων απανθρακωμένα που ήταν αδύνατον να αναγνωριστούν κι από δικούς τους ανθρώπους, καθώς και χιλιάδες σπίτια, αυτοκίνητα, βιομηχανίες, βιοτεχνίες, εργαστήρια, έγιναν στάχτη.

Ο ιατροδικαστής κ. Ηλίας Μπογιώκας περιγράφει: «Υπήρξε μεγάλη δυσκολία στο να βρούμε κάποιον ιστό….Ο θάνατος και ο τρόμος που αντικρίζεις… Δεν μπορεί να εξοικειωθεί ένας άνθρωπος ψυχικά με τον θάνατο και ειδικά με τέτοιου είδους θάνατο. Μπορεί απλώς να αντιμετωπισθεί από φιλοσοφική άποψη ότι, εκτός από το σώμα υπάρχει και η ψυχή, ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Μόνο έτσι μπορώ να αντιμετωπίσω εγώ και οι άλλοι συνάδελφοί μου αυτό που ζήσαμε…», και κατέληξε: «Είχαν όλοι τους μαρτυρικό θάνατο!».

“Άγιοι” δεσποτάδες, ένας γιατρός σας ντρόπιασε και σας έκανε μάθημα θεολογίας. Πού ήσασταν ολόκληρη εκατοντάδα και δεν πήγε ούτε ένας σας στον τόπο του μαρτυρίου ή στο σημείο, τουλάχιστον, που βρέθηκαν είκοσι οκτώ (28) άνθρωποι – παιδιά, μανάδες, πατεράδες, παππούδες – αγκαλιασμένοι, αφήνοντας την τελευταία τους πνοή ώστε να διαβάσει ένα τρισάγιο; Ήρθατε όμως στη Λάρισα το ένα τρίτο (1/3) της Ιεραρχίας αφενός, γιατί το εκεί θέματα δεν αντέχονταν, και αφετέρου γιατί εδώ συνδυάζονταν η υποχρέωση (το μνημόσυνο που μπορούσε να κάνει και ένας απλός παπάς) με την επίδειξη του περιφερόμενου πλούτου, την καλοπέραση – ασφαλώς δεν ήταν φασόλια και πιλάφι – και την ικανοποίησή σας ότι προσφέρατε στον κοιμηθέντα την εκδούλευση της αναγνωρίσεώς του, αυτήν που οι Λαρισαίοι απέρριψαν ακόμη μια φορά δια της απουσίας των στην κηδεία και στο μνημόσυνο.

Λέτε ο θεός να σχωρνάει κάποιον όταν ακούει να του ψάλλουν πολλοί δεσποτάδες!

ΤΙ ΚΡΙΜΑ! ΤΙ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ είναι αυτό, που να μην σας θυμίζει τίποτα το όρος Κάρμηλος με τους 450 προφήτες του Βάαλ και τους 400 των δασών;

Δεν σας προβληματίζει το ότι ενώ πέρασαν 22 χρόνια από την κοίμηση του κυρού Θεολόγου χιλιάδες πιστοί εξακολουθούν να διανύουν χιλιόμετρα να παραβρεθούν στην επιμνημόσυνο δέηση που ψάλεται κάθε χρόνο στο τάφο του, χωρίς δεσποτάδες;