Ομολογία

ΝΕΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ κατα των Αποτειχισμενων πατερων.

Λαλίστατος πάλι, αὐτάρεσκος καὶ «μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη» ἐπιτέθηκε ὁ οἰκουμενιστὴς κ. Θεόκλητος (ἐδῶ) ἐναντίον τῶν Πατέρων τῆς Ἱ. Μ. Ἁγ. Παρασκευῆς Μηλοχωρίου, ποὺ ἔχουν διακόψει τὴν μνημόνευσή του.

Ἀφοῦ ἀπὸ τὸ 5^ο λεπτὸ τῆς ὁμιλίας του ἄρχισε τὴν οἰκουμενιστικὴ προπαγάνδα μίας ἀγάπης ἄνευ ἀληθείας Πίστεως καὶ δόγματος·

ἀφοῦ ὕμνησε τὸν Πατριάρχη καὶ τὴν σύνοδό του (καὶ παρόλα αὐτὰ κάποιοι τὸν χαρακτηρίζουν μὴ οἰκουμενιστή) γιὰ τὴν ἁγιοκατάταξη τοῦ ἁγ. Ἰακώβου Τσαλίκη, κρύβοντας ἔντεχνα ὅτι ὁ Θεὸς πρῶτα καὶ μετὰ τὸ εὐσεβὲς ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας, ἀνέδειξε καὶ ἀναγνώρισε τὴν ἁγιότητά του καὶ ἡ σύνοδος μόνο τὴν ἐπικύρωσε (ἀπὸ σκοπιμότητα)·

ἀφοῦ μίλησε γιὰ ἀνθρώπινα λάθη τῶν Ἐπισκόπων καὶ δὴ τοῦ Πατριάρχη καὶ ὄχι γιὰ τὶς αἱρετικὲς οἰκουμενιστικὲς διδασκαλίες καὶ τὴν συνοδική τους κατωχύρωση,

εἶπε γιὰ τοὺς προαναφερθέντες πατέρες τὰ ἑξῆς:

«Ἀγαπούσαμε πολὺ τὸν πατέρα Ἰγνάτιο καὶ τὸν πατέρα Μάξιμο, ἀλλὰ κήρυξαν ἐπανάσταση ἐναντίον τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας. Ἐνῶ εἶναι σὲ κανονισμὸ καὶ δὲν ἔχουν δικαίωμα οὔτε νὰ λειτουργοῦν οὔτε νὰ ἐξομολογοῦν, αὐτοὶ συνεχίζουν! Ἐμεῖς κλαῖμε καὶ θρηνοῦμε γι’ αὐτὴν τὴν κατάντια. Ἀλλὰ νὰ μὴν παίζουμε μὲ τὴν Ἐκκλησία! Μὲ τὸν Θεὸ δὲν παίζουμε. Δὲν ξεγελοῦμε τὸ Θεό! Αὐτοὶ νομίζουν, ὅτι εἶναι οἱ ἁγιότεροι, ὅτι εἶναι οἱ ἄμεμπτοι, ὅτι εἶναι οἱ καλύτεροι πάνω ἀπὸ πατριάρχες καὶ ἀρχιεπισκόπους! Βλέπετε, ἐδῶ ὁ διάκονος μνημόνευσε ὅλους τοὺς πατριάρχες, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη... Βλέπετε ἡ Ἐκκλησία δὲν ἐξαιρεῖ κανέναν! Μόνο ἂν ἀνακηρυχθεῖ κανεὶς αἱρετικὸς ἀπὸ Σύνοδο, ὄχι νὰ τὸν ἀνακηρύξουν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι. Ἐμεῖς λυπούμεθα καὶ κλαῖμε γι’ αὐτοὺς καὶ εὐχόμαστε νὰ ἐπανέλθουν στὸν ἴσιο δρόμο».

Τί νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὴν αὐθάδεια καὶ τὸ θράσος, καὶ κυρίως τὴν ἀθεοφοβία, τοῦ κ. Θεόκλητου! Προσπαθεῖ νὰ ξεγελάσει τὸν λαὸ παρουσιάζοντας ψευδῶς τοὺς πατέρες τῆς Μονῆς ὡς αὐτο-αγιοποιημένους καὶ νὰ τοὺς μειώσει (ἀλήθεια τί μεγάλη ἀπόδειξη ἀγάπης!),  ἐνῶ αὐτοὶ ποτὲ δὲν ἔχουν δώσει τέτοια ἀφορμή. Προσπαθεῖ νὰ καπελώσει τὰ ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικὰ τοῦ ποιμνίου μὲ τὸ γνωστὸ ψευδοεπιχείρημα περὶ ἀποκλειστικῆς ἁρμοδιότητας τῆς συνόδου γιὰ τὴν καταπολέμηση μίας αἵρεσης, ἀκυρώνοντας τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ προσβάλοντας ὅλους τοὺς ὁμολογητὲς ἁγίους, ποὺ διέκοψαν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς πρὶν ἀπὸ ὁποιαδήποτε σύνοδο καὶ πρὶν ἀπὸ ἐπισκόπους καὶ πατριάρχες. Πολλοὶ ἀπ’  αὐτοὺς μάλιστα δὲν ἔζησαν τὴν σύνοδο ποὺ δικαίωσε τοὺς ἀγῶνες τους, ἀλλὰ ἔφυγαν ἀπὸ τὴν ζωὴ ἀγωνιζόμενοι καὶ μὴ ἀκόμα δικαιωμένοι.

Τοῦ ἀπαντοῦμε λοιπόν:

Α) Ὁ 15^ος Ἱερὸς Κανόνας τῆς ΑΒ΄ Συνόδου (861 μ.Χ.) διορίζει ξεκάθαρα ὅτι «...Οἱ γάρ δι’ αἵρεσίν τινα παρά τῶν ἁγίων Συνόδων, ἤ Πατέρων, κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τὴν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος, καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς προς τόν καλούμενον Ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γάρ Ἐπισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι».

Δυστυχῶς ὅμως, ὅταν κάποιοι ὀνομάζουν τὸν κ. Θεόκλητο ὀρθόδοξο καὶ μὴ Οἰκουμενιστὴ καὶ μεγαλόψυχο καὶ καλό, καὶ οἱ ἴδιοι, ἐνῶ ὑποτίθεται ὅτι ἀποτειχίστηκαν, μιλοῦν κι αὐτοί, ὅπως ὁ κ. Θεόκλητος, περὶ προϋποθέσεως συνοδικῆς καταδίκης, τότε παίρνει αὐτὸς τὸ δικαίωμα νὰ μιλάει μὲ αὐθάδεια ἔτσι.

Β) Ὁ ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς ἔθεσε τὸ κριτήριο γιὰ τὸ ποιός εἶναι Ἐκκλησία καὶ γιὰ τὸ πότε μία σύνοδος εἶναι ὀρθόδοξη:

«Καθολικὴν Ἐκκλησίαν, τὴν ὀρθὴν καὶ σωτήριον τῆς πίστεως ὁμολογίαν, ὁ Κύριος εἶναι εἰπών, ἐπὶ τούτῳ καὶ Πέτρον καλῶς ὁμολογήσαντα, ἐμακάρισεν» (PG 90, 93.) καὶ «Ἐκείνας οἶδεν ἁγίας καὶ ἐγκρίτους συνόδους ὁ εὐσεβὴς τῆς Ἐκκλησίας κανὼν, ἃς ὀρθότης δογμάτων ἔκρινεν» (PG 90, 148).

Ὅταν ὅμως κάποιοι ἀναγνωρίζουν τὸν κ. Θεόκλητο ὡς Ὀρθόδοξο ὀρθοτομοῦντα μητροπολίτη, παρόλο ποὺ αὐτὸς ὁμολογεῖ, ὅτι ἀναγνωρίζει τὴν ψευτοσύνοδο καὶ μνημονεύει τὸν Βαρθολομαῖο καὶ ὅλους αὐτοὺς ποὺ οἱ κατηγορούμενοι πατέρες ὡς αἱρετικοὺς δὲν μνημονεύουν, «ὑπερασπίζοντας» μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο αὐτοὺς ποὺ δὲν τὸν ἀναγνωρίζουν (χαῖρε χάος ἀμέτρητο), τότε παίρνει αὐτὸς τὸ δικαίωμα νὰ μιλάει μὲ αὐθάδεια ἔτσι.

Ποιά εἶναι ἡ διαφορὰ τοῦ κ. Θεόκλητου ἀπὸ τὸν αἱρετικὸ πατριάρχη Ἰ. Καλέκα, ὁ ὁποῖος καταδικάζοντας τὴν ἀποτείχιση τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ εἶπε: «Ὁ δέ γε ἀρχηγός καὶ προστάτης τῶν βλασφημιῶν Παλαμᾶς, τὰ ἴσα καὶ αὐτὸς μετὰ τῆς ἑταιρείας αὐτοῦ καταψηφισθεὶς (οὔτε γὰρ τῆς ἐνστάσεως ἐνεδίδου, οὐθ’ ὁπωσοῦν καθυφίει τῆς ἀλόγου ἀδολεσχίας),ἐκκήρυκτος καὶ Ἐκκλησίας Θεοῦ καὶ ἱερωσύνης γίνεται, ὥς γε διέξεισι τὰ κατ’ αὐτὸν ὑπομνήματα, σεσημασμένα ὑπό τε τοῦ τότε πατριαρχοῦντος τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων, ὑπό τε τοῦ Θεουπόλεως Ἀντιοχείας, καὶ τῶν καθ’ ἕκαστον ἀρχιερέων, τῶν τε νῦν ἐνθάδε παρόντων, καὶ τῶν εἰς τὰς λαχούσας ἰόντων. Γίνεται μὲν οὕτως ἡ τούτων ἐπίσχεσις καὶ ἀργία, εἰ καί,μηδὲν ἡγησάμενοι τὴν ἐπιτίμησιν, ἀντείχοντο τῆς ἱερωσύνης, τολμηρῶς ἀναφέροντες τάς μυστικάς θυσίας ἐν ἀποκρύφῳ» (P.G. 150, 880D).

Ὅταν ὅμως κάποιοι, ἀνταγωνιζόμενοι τοὺς οἰκουμενιστές, χαρακτηρίζουν κι αὐτοί, ὅσους (ἐκτὸς τριῶν) ἀποτειχίζονται ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους τους καὶ ἀκολουθοῦν τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων ὡς πλανεμένους καὶ σχισματικούς, τότε παίρνει αὐτὸς τὸ δικαίωμα νὰ μιλάει μὲ αὐθάδεια ἔτσι.

Βέβαια εἶναι φρικτὴ πλάνη ἡ προτροπὴ κάποιων πρὸς τὸν κ. Θεόκλητο, ὅτι φτάνει μόνο ἡ ἀποκήρυξη τῆς Κολυμπάριας Συνόδου νὰ τὸν κάνει Ὀρθόδοξο. Διότι σήμερα ἔχει πολὺ σωστὰ καταδειχθεῖ ἀκόμα καὶ ἀπὸ “οἰκονομιστὲς” ἀντι-Οἰκουμενιστές (ὅπως ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης) ὅτι οἱ ἀνήκοντες στὸ Π.Σ.Ε. (στὸ ὁποῖο ἀνήκει ὁ κ. Θεόκλητος κι ὅσοι κοινωνοῦν μαζί του) κοινωνοῦν μὲ Προτεστάντες ποὺ ἔχουν καταδικαστεῖ ὡς Εἰκονομάχοι ἀπὸ τὴν Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο! «Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι χειρότερος κατὰ πολὺ τῆς Εἰκονομαχίας» εἶπε «καὶ μὲ αὐτοὺς τοὺς εἰκονομάχους καὶ ἁγιομάχους, τοὺς ἐχθροὺς τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων,συναγελαζόμαστε καὶ συνυπάρχουμε μέσα στὸ λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν»! (ἐδῶ) καί: «Κι ὅμως ἐμεῖς εἴμαστε μαζὶ μὲ αὐτοὺς στὸ Π.Σ.Ε. Τοὺς ἀναγνωρίζουμε ὡς Ἐκκλησίες. Ἑπομένως τὰ ἀναθέματα ἰσχύουν καὶ γιὰ τοὺς δικούς μας, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν στὸ Π.Σ.Ε. Διότι, ὅποιος κοινωνεῖ μὲ τοὺς Εἰκονομάχους, ὅποιος ἔχει κοινωνία μὲ τοὺς Προτεστάντες, καὶ γι΄ αὐτὸν ἰσχύουν τὰ ἀναθέματα αὐτά· καὶ γι’ αὐτὸ φοβοῦνται, γιατὶ ἀναθεματίζουν οἱ ἴδιοι τοὺς ἑαυτούς τους!» (ἐδῶ).

Γ) Ὁ μακαριστὸς Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος, ὅταν διέκοψε τὴν μνημόνευση τοῦ Ἀθηναγόρα ἔγραψε πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο»

«Πρὸς τὴν Σύνοδο.

Μετὰ πικρίας ἀνέγνωμεν βλασφήμους δηλώσεις Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα καταχωρισθείσας εἰς ἀπογευματινὴν ἐφημερίδα Ἀθηνῶν δι ὧν ἐδονήθησαν θεμέλια Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως. Ἡ κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας ἐπίθεσις καὶ δὴ ἀκριβῶς μίαν ἑβδομάδα πρὸ τῆς πρώτης Κυριακῆς νηστειῶν, καθ’ ἣν τὰ πλήθη τῶν Ὀρθοδόξων ἑορτάζουν τὸν θρίαμβον τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ πασῶν τῶν αἱρέσεων, ὑπῆρξε καθ’ ὅλας τὰς ἐνδείξεις προμελετημένη καὶ ἐπίβουλος...

Κατόπιν, λοιπόν, τῶν  δημοσιευθεισῶν δηλώσεων τοῦ Πατριάρχου, δι’ ὧν οὗτος φέρεται προσχωρῶν ἀνεπιφυλάκτως εἰς αἵρεσιν, ἐξαντληθείσης τῆς ὑπομονῆς μου καὶ μὴ ὑπάρχοντος περαιτέρω περιθωρίου ἀναμονῆς, ἔπαυσα ἀπὸ σήμερον ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥΤΟΥ, κατ’ ἐφαρμογὴν ΙΕ΄ Κανόνος Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

Τοῦ λοιποῦ θὰ μνημονεύωμεν ἁγίας καὶ ἱερᾶς ἡμῶν συνόδου, ἐπιφυλασσόμενος ἐπαναλάβω μνημόσυνον αὐτοῦ, εὐθὺς ὡς οὗτος ἀποδοκιμάση ἢ διαψεύση ἀντορθοδόξους δηλώσεις του, καθ’ ἃς αἱ ἐκθεμελιωτικαὶ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ σατανικῆς ἐμπνεύσεως αἱρέσεις Πρωτείου καὶ Ἀλαθήτου ἀποτελοῦν ἁπλὰ ἐκκλησιαστικὰ ἔθιμα καὶ ἀσημάντους διαφοράς.

Σήμερον (τό 1970) σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία γεραίρει τὴν μνήμην τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, προχθὲς ἑώρτασεν τὴν ἱερὰν μνήμην τοῦ μεγάλου Φωτίου, [6 Φεβρουαρίου] ἐπανηγύρισεν ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ [19 Ἰανουαρίου]. Ἐὰν συνταχθῶμεν τοῖς ἀντορθοδόξοις φρονήμασι τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, θὰ πρέπει ἀμέσως νὰ διαγραφοῦν ἀπὸ τὸ ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οὐ μόνον τὰ ὀνόματα τῶν διαληφθέντων ἁγίων ἀλλὰ καὶ ἁπάντων τῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἀγωνισθέντων καὶ ἀναιρεθέντων μαρτύρων…

Πιστεύομεν ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας οὐ μόνον θὰ κατανοήση ἀπόφασίν μου, εἰς ἣν μὲ ὁδηγεῖ ἐπιταγὴ συνειδήσεώς μου, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐφαρμόση ἔναντι δογματικῶς ἐκτροχιασθέντος Πατριάρχου, ὅ,τι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ὑποδεικνύουν καὶ ἐπιτάσσουν».

Ὅταν ὅμως κάποιοι ποὺ ὑμνοῦν καὶ χρησιμοποιοῦν ὡς παράδειγμα πρὸς μίμηση τὸν μακαριστὸ Ἐλευθερουπόλεως, ὁ ὁποῖος διέκοψε τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη μόνο γιὰ τὶς δηλώσεις(!!!) ποὺ ἔκανε καὶ ὄχι μετὰ ἀπὸ ψευτοσύνοδο (φανταστεῖτε τί θὰ εἶχε κάνει σήμερα) καὶ ποὺ κάλεσε τὴν Ἱ. Σύνοδο νὰ πράξει τὸ αὐτονόητο τῶν Κανόνων, ἐνῶ οἱ ἴδιοι μιλοῦν γιὰ δυνητισμό, χαρακτηρίζουν ὡς εὐσεβεῖς ἐπισκόπους, ποὺ δύο χρόνια μετὰ τὴν ψευτοσύνοδο σιωποῦν, κωφεύουν, ἐθελοτυφλοῦν καὶ μνημονεύουν καὶ συμπροσεύχονται ἀσυστόλως μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, ὅταν κάποιοι ἰσχυρίζονται, ὅτι στὴν μνημόνευση «πάσης Ὀρθοδόξων ἐπισκοπῆς» περιλαμβάνεται καὶ ὁ Θεόκλητος παρόλο ποὺ ἔχει διακοπεῖ ἡ μνημόνευση του καὶ ἄλλοι ἐπικροτοῦν αὐτὴν τὴν διαστρέβλωση, τότε παίρνει αὐτὸς τὸ δικαίωμα νὰ μιλάει μὲ αὐθάδεια καὶ θὰ συνεχίσει δικαιωμένος καὶ θρασὺς νὰ αἱρετίζει καὶ νὰ μένει ἀμετανόητος.

Σὲ τέτοια αὐθάδεια καὶ θράσος ὁδηγεῖ τοὺς Οἰκουμενιστὲς ἡ ἀτελείωτη, ἀδιάκριτη καὶ ἀτελέσφορη «Οἰκονομία» καὶ ὅσοι τὴν ἀκολουθοῦν.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου